Το Πλήρες Παιγνίδισμα (Lalitavistara) Περίληψη, Ευχαριστίες, Εισαγωγή

                                             ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΠΑΙΓΝΙΔΙΣΜΑ

རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ།

The Play in Full

Lalitavistara 

འཕགས་པ་རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ།

’phags pa rgya cher rol pa zhes bya ba theg pa chen po’i mdo

 The Noble Great Vehicle Sūtra “The Play in Full”

Āryalalitavistaranāmamahāyānasūtra 

Toh 95, Degé Kangyur, vol. 46 (mdo sde, kha), folios 1b–216b

Translated by the Dharmachakra Translation Committee

version 2.22

Published by 84000 (2013)

www.84000.co

This work is provided under the protection of a Creative Commons CC BY-NC-ND

(Attribution - Non-commercial - No-derivatives) 3.0 copyright. It may be copied or printed for fair use, but only with full attribution, and not for commercial advantage

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 Περίληψη

Ευχαριστίες

Εισαγωγή 

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Το Πλήρες Παιγνίδισμα 

1^ο Κεφάλαιο   Χώρος

2^ο Κεφάλαιο   Έμπνευση

3^ο Κεφάλαιο   Καθαρότητα της Οικογένειας

4^ο Κεφάλαιο   Πύλες προς το Φώς του Ντάρμα

5^ο Κεφάλαιο   Πρόθεση

6^ο Κεφάλαιο   Είσοδος στη Μήτρα

7^ο Κεφάλαιο   Γέννηση

8^ο Κεφάλαιο   Μετάβαση στο Ναό

9^ο Κεφάλαιο   Κοσμήματα

10^ο Κεφάλαιο H Παρουσία του στο Σχολείο Γραφής

11^ο Κεφάλαιο  Χωριό των Καλλιεργητών

12^ο Κεφάλαιο Επιδεξιότητα στις Τέχνες

13^ο Κεφάλαιο Ενθάρρυνση

14^ο Κεφάλαιο Όνειρα

15^ο Κεφάλαιο Αφήνοντας το Σπίτι

16^ο Κεφάλαιο Επίσκεψη του βασιλιά Μπιμπισάρα

17^ο Κεφάλαιο Ασκητισμός

18^ο Κεφάλαιο  Ποταμός Ναϊρατζάνα

19^ο Κεφάλαιο  Φτάνοντας στη Θέση της Φώτισης

20^ο Κεφάλαιο  Εκδηλώσεις στη Θέση της Φώτισης

21^ο Κεφάλαιο  Νικώντας τον Μάρα

22^ο Κεφάλαιο  Τέλεια Ολοκληρωμένη Φώτιση

23^ο Κεφάλαιο  Εγκώμιο

24^ο Κεφάλαιο  Τραπούσα και Μπαλίκα

25^ο Κεφάλαιο  Παράκληση

26^ο Κεφάλαιο  Περιστροφή του Τροχού του Ντάρμα

27^ο Κεφάλαιο  Επίλογος

Σημειώσεις

Βιβλιογραφία 

Περίληψη

Το Πλήρες Παιγνίδισμα μιλά για την εμφάνιση του Βούδα σ’ αυτόν τον κόσμο και την επίτευξη της Φώτισης, από την άποψη του Μεγάλου Οχήματος. Η Σούτρα που έχει είκοσι επτά κεφάλαια, παρουσιάζει καταρχήν τα γεγονότα της γέννησης, της παιδικής ηλικίας και των νεανικών χρόνων του Βούδα στο βασιλικό παλάτι του πατέρα του, βασιλιά των Σάκυα. Μετά αναφέρεται στο φευγιό του από το παλάτι και τα δύσκολα χρόνια που αντιμετώπισε κατά την αναζήτηση της πνευματικής αφύπνισης. Τέλος η Σούτρα φανερώνει την πλήρη κατατρόπωση του δαίμονα Μάρα, την πραγμάτωση της Φώτισης κάτω από το δέντρο μπόντι, την πρώτη περιστροφή του Τροχού του Ντάρμα και τον σχηματισμό της αρχικής Σάνγκα. 

Ευχαριστίες 

Το κείμενο μετέφρασε η Dharmachakra Translation Committee υπο την καθοδήγηση του Chökyi Nyima Rinpoche.

Οι Cortland Dahl, Catherine Dalton, Hilary Herdman, Heidi Koppl, James Gentry και Andreas Doctor μετέφρασαν το κείμενο από τα Θιβετανικά στα Αγγλικά. Οι Andreas Doctor και Wiesiek Mical συνέκριναν, αντίστοιχα, τις μεταφράσεις με τα αυθεντικά και Σανσκριτκά κείμενα. Τέλος ο Andreas Doctor έκανε τις διορθώσεις και έγραψε την εισαγωγή.

 Η Dharmachakra Translation Committee ευχαριστεί τον Khenpo Sherap Sangpo για την γενναιόδωρη βοήθειά του στην αποσαφήνιση πολλών δύσκολων παραγράφων.

 Σημείωση για την έκδοση PDF 

Λόγω τεχνικών προβλημάτων, αυτή η PDF έκδοση δεν περιέχει το γλωσσάρι όρων και ονομάτων που δημιούργησαν οι μεταφραστές. Για το πλήρες γλωσσάρι μπείτε παρακαλώ στην ιστοσελίδα 84000 Reading Room:

http://read.84000.co#!ReadingRoom/UT22084-046-001/0

 Εισαγωγή

Το Πλήρες Παιγνίδισμα (Λαλιταβιστάρα) είναι χωρίς αμφιβολία μια από τις πιο σημαντικές Σούτρα του Μαχαγιάνα Βουδισμού. Αυτή η ιστορία της αφύπνισης του Βούδα, που μερικά κομμάτια του κειμένου ανήκουν στα πρώτες μέρες της Βουδιστικής παράδοσης, αιχμαλωτίζει το νου των μαθητών, λαϊκών και μοναχών, ήδη από το ξεκίνημα της σύγχρονης/νεώτερης εποχής.

Εν συντομία, το Πλήρες Παιγνίδισμα  μιλά για την εμφάνιση του Βούδα σ’ αυτόν τον κόσμο και την επίτευξη της Φώτισης. Η Σούτρα έχει είκοσι επτά κεφάλαια και ξεκινά με την παράκληση που γίνεται στον Βούδα από πολλούς θεούς, χιλιάδες Μποντισάτβα και Σράβακα της ακολουθίας, για να διδάξει αυτή την Σούτρα. Οι θεοί την συνοψίζουν έτσι (1^ο Κεφάλαιο):

«Ευλογημένε, εδώ βρίσκεται μια εκτενής συλλογή ομιλιών του Ντάρμα με το όνομα Λαλιταβιστάρα (Πλήρες Παιγνίδισμα). Η διδασκαλία αυτή φωτίζει τις βασικές αρετές των Μποντισάτβα, δείχνοντας πως ο  Μποντισάτβα κατέβηκε από το έξοχο παλάτι του Πεδίου της Χαράς, πως εσκεμμένα μπήκε και διέμεινε στη μήτρα. Παρουσιάζει τη δύναμη του τόπου που γεννήθηκε καθώς ανήκε σε ευγενή οικογένεια, το πώς ξεπέρασε τους άλλους όταν ήταν νέος, φανερώνοντας μέσα από τις πράξεις του τις ανώτερες και ιδιαίτερες ιδιότητές του. Παρουσιάζει τις πολλές και μοναδικές του ικανότητες, στη χειροτεχνία, τη δράση, τη γραφή, την αριθμητική, τους υπολογισμούς, την αστρολογία, την ξιφασκία, την τοξοβολία, στους αγώνες σωματικής δύναμης και πάλης, δείχνοντας την ανωτερότητά του μεταξύ όλων των άλλων ανθρώπων της περιοχής. Παρουσιάζει τις χαρές του παλατιού και την απόλαυση που ζούσε με τις συντρόφους του.

«Η διδασκαλία αυτή κηρύττει πως πέτυχε το αποτέλεσμα που ήρθε μέσα από την σύμφωνη αιτία όλων των δραστηριοτήτων ενός Μποντισάτβα, παρουσιάζει το πώς εμφανίστηκε ως Μποντισάτβα και κατέστρεψε όλες τις ορδές του Μάρα. Εξηγεί τις δέκα δυνάμεις, τις τέσσερις αφοβίες και τις άλλες αμέτρητες ιδιότητες του Τατάγκατα και παρουσιάζει τις άπειρες διδασκαλίες που δίδαξαν οι Τατάγκατα τους παρελθόντες χρόνους.»      

Ο Βούδας δέχεται σιωπηλά το αίτημα και την επόμενη μέρα ξεκινά να διδάσκει.

Η ιστορία αρχίζει στα βουδικά πεδία, όπου ο μελλοντικός Βούδας (που πριν τη Φώτισή του είναι γνωστός ως ο Μποντισάτβα) απολαμβάνει μια τέλεια ζωή τριγυρισμένος από θεϊκές απολαύσεις. Όμως, εξ αιτίας των προηγούμενων ευχών του, τα μουσικά όργανα του παλατιού τον καλούν και του θυμίζουν την προηγούμενή του δέσμευση να φτάσει στην Φώτιση (2^ο κεφ.). Εμπνεόμενος από αυτήν την υπενθύμιση, ο Μποντισάτβα ανακοινώνει, προς απόγνωση των θεών, πως θα εγκαταλείψει τις θεϊκές απολαύσεις με σκοπό να επιδιώξει την πλήρη και τέλεια ολοκληρωμένη Φώτιση σ’ αυτήν τη γη (Τζαμπουντβίπα), όπου και θα γεννηθεί σε μια κατάλληλη ευγενή οικογένεια (3^ο κεφ.). Όμως πριν φύγει από τα ουράνια πεδία, ο Μποντισάτβα διδάσκει άλλη μια φορά τους θεούς (4^ο κεφ.) και αφήνοντας τον Μποντισάτβα Μαϊτρέγια ως διάδοχό του, φεύγει για το ανθρώπινο πεδίο με τη συνοδεία μεγάλων θεϊκών προσφορών και την εμφάνιση ευνοϊκών σημαδιών (5^ο κεφ.). Μπαίνει στον ανθρώπινο κόσμο μέσα από την μήτρα της Βασίλισσας Μάγια, κι εκεί για όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης διαμένει μέσα σ’ έναν εξαίσιο ναό, απολαμβάνοντας την ευτυχία της απορρόφησης (6^ο κεφ.)

Αφού γεννηθεί στο άλσος του Λουμπίνι και δηλώσει την πρόθεσή του να πραγματώσει την ολοκληρωμένη Φώτιση (7^ο κεφ.), ακολουθούμε το βρέφος Μποντισάτβα κατά την επίσκεψή του στο ναό, όπου τα πέτρινα αγάλματα σηκώθηκαν όρθια για να το χαιρετήσουν (8^ο κεφ.) και ακούμε για τα υπέροχα κοσμήματα που ο πατέρας του ο βασιλιάς έχει φέρει (9^ο κεφ.) Έπειτα, καθώς ο Μποντισάτβα μεγαλώνει, η Σούτρα αναφέρει τη πρώτη μέρα του στο σχολείο, όπου  και ξεπερνά ακόμα και τον αρχαιότερο δάσκαλο (10^ο κεφ.), τη φυσική πραγμάτωσή του στα ανώτερα επίπεδα διαλογιστικής συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην επαρχία (11^ο κεφ.), και την απίστευτη επιδεξιότητά του στις παραδοσιακές κοσμικές τέχνες, την οποία χρησιμοποιεί για να διεκδικήσει και να πάρει το χέρι της Γκόπα, μιας νεαρής Σάκυα, της οποίας ο πατέρας ζητούσε απόδειξη των ιδιοτήτων του ως Μποντισάτβα ώστε να είναι κατάλληλος σύζυγος (12^ο κεφ.).

Ο Μποντισάτβα τώρα έχει ωριμάσει και μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή στο παλάτι, όπου περιστοιχίζεται από όλων των ειδών τις απολαύσεις και από ένα μεγάλο χαρέμι για να τον διασκεδάζει. Βλέποντάς το αυτό οι θεοί αρχίζουν να ανησυχούν πως ποτέ δεν θα μπορέσει να αφήσει μια τέτοια πολυτελή ζωή, και γι αυτό του θυμίζουν ευγενικά τους όρκους του για τη Φώτιση (13^ο κεφ.). Όμως αυτή η υπενθύμιση δεν ήταν αναγκαία, καθώς ο Μποντισάτβα δεν έχει καμία προσκόλληση σ’ αυτές τις φευγαλέες απολαύσεις. Αντιθέτως, προς μεγάλη απογοήτευση όλων στο βασίλειο  των Σάκυα, αποκηρύττει τις βασιλικές απολαύσεις. Εμπνευσμένος από το θέαμα ενός άρρωστου ανθρώπου, ενός ηλικιωμένου άντρα, ενός πτώματος και ενός θρησκευόμενου επαίτη (14^ο κεφ.), αφήνει το παλάτι και ξεκινά τη ζωή ενός αναζητητή στον πνευματικό δρόμο, που τελικά τον οδηγεί στην Φώτιση (15^ο κεφ.).

Ακόμα κι από τα αρχικά στάδια της πνευματικής του διαδρομής, ο Μποντισάτβα δεν ήταν κάποιο κοινό ον. Γίνεται γρήγορα φανερό πως υπερτερεί όλων των ξακουστών πνευματικών δασκάλων της εποχής του. Το ασυνήθιστο του χάρισμα προσελκύει πολλά όντα, όπως τον βασιλιά της Μάγκαντα, που παρακαλεί τον Μποντισάτβα, χωρίς επιτυχία όμως, να πάει να ζήσει στο βασίλειό του (16^ο κεφ.). Τέλος, δοκιμάζοντας τα κατεστημένα διαλογιστικά συστήματα της εποχής του, ακολουθεί τον Ρουντράκα, έναν φημισμένο πνευματικό δάσκαλο. Για ακόμα μια φορά όμως απογοητεύεται, αν και γρήγορα πραγματώνει τις ασκήσεις του.   

Αυτές οι εμπειρίες οδηγούν τον Μποντισάτβα στο συμπέρασμα πως πρέπει να ανακαλύψει την Φώτιση από μόνος του, έτσι ξεκινάει ένα εξάχρονο ασκητικό ταξίδι, με ασκήσεις τόσο πολύ ακραίες από τη φύση τους, που τον έφεραν στο χείλος του θανάτου (17^ο κεφ.). Τελικά ο Μποντισάτβα αντιλαμβάνεται πως αυτές οι πρακτικές δεν οδηγούν στη Φώτιση και ενθαρρυμένος από κάποιες προστατευτικές θεότητες, ξαναρχίζει πάλι να τρώει φυσιολογικά, κάτι που επαναφέρει την σωματική του κατάσταση και υγεία (18^ο κεφ.) Τότε αισθάνεται πως κοντεύει να φτάσει το στόχο του και γι αυτό ξεκινά να πάει στη θέση της Φώτισης (bodhmanda), το μυστικό μέρος εκεί όπου όλοι οι Μποντισάτβα στην τελευταία τους γέννηση, πραγματώνουν την πλήρη και ολοκληρωμένη Φώτιση (19^ο κεφ.) Καθώς φτάνει στη θέση της Φώτισης, οι θεοί δημιουργούν μια ποικιλία αξιοθαύμαστων θαυματουργών εμφανίσεων, τόσο που το μέρος αυτό ομοιάζει με θεϊκό πεδίο, κατάλληλο τόπο για την επική πραγμάτωση που περίμενε τον Μποντισάτβα (20^ο κεφ.).

Όμως, καθώς όλα ήταν έτοιμα να γιορτάσουν την πραγμάτωση της Φώτισης, ο πιο δυνατός δαίμονας του πεδίου της επιθυμίας ο Μάρα, έφτασε με σκοπό να εμποδίσει τον Μποντισάτβα στην επίτευξη του σκοπού του. Έχοντας μαζί τις τρομακτικές στρατιές του και τις σαγηνευτικές του κόρες, ο Μάρα προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποθαρρύνει τον Μποντισάτβα, αλλά μάταια. Αποκαρδιωμένος και λυπημένος ο Μάρα τελικά εγκαταλείπει την επαίσχυντη προσπάθειά του να δημιουργήσει εμπόδια (21^ο κεφ.). Τώρα το σκηνικό είναι έτοιμο για να πραγματώσει ο Μποντισάτβα τη Φώτιση κάτω από το δέντρο μπόντι, που είναι μια σταδιακή διαδικασία που ξεδιπλώνεται από τη νύχτα μέχρι την αυγή, όπου και αφυπνίζεται πλήρως και ολοκληρωμένα για να γίνει ένας Βούδας, ή Τατάγκατα όπως αναφέρεται μετά την Φώτισή του (22^ο κεφ.). Όπως αρμόζει σ’ έναν τέτοιο επικό άθλο, όλο το πάνθεον των ουράνιων όντων τρέχει για να κάνει προσφορές και να υμνήσει τον Τατάγκατα (23^ο κεφ.).

Τις πρώτες επτά εβδομάδες μετά τη Φώτισή του, ο Βούδας δεν διδάσκει. Στην πραγματικότητα ανησυχεί μήπως και δεν μπορέσει κανείς να κατανοήσει την αλήθεια που ανακάλυψε επειδή είναι πολύ βαθιά, εκτός ίσως από έναν Μποντισάτβα στην τελευταία του ύπαρξη. Ο Μάρα που αισθάνθηκε το δίλημμα του Βούδα, εμφανίζεται και επιχειρεί ένα τελευταίο κόλπο. Προτείνει στον Βούδα πως μπορεί αυτή να είναι η κατάλληλη στιγμή για να περάσει στην παρινιρβάνα! Ο Βούδας όμως ξεκαθαρίζει πως δεν έχει τέτοιο σκοπό κι έτσι τελικά ο Μάρα εγκαταλείπει. Στη διάρκεια αυτών των επτά εβδομάδων, ακούμε και για τις συναντήσεις του Βούδα με κάποιους ντόπιους διερχόμενους, αλλά δεν δίνει κάτι ιδιαίτερο (24^ο κεφ.). Θέτοντας ένα σημαντικό παράδειγμα για την παράδοση, ο Βούδας τελικά αποφασίζει να διδάξει το Ντάρμα, μόνο αφού του έχει ζητηθεί τέσσερις φορές, στην περίπτωση αυτή από όλους τους θεούς με επικεφαλής τον Μπράχμα και τον Σάκρα. Όπως λέει, «Μπράχμα, οι πύλες του νέκταρ άνοιξαν.» (25^ο κεφ.)

Σ΄ αυτό το σημείο, ο Βούδας αποφασίζει μέσα από την ανώτερη γνώση του πως οι πρώτοι άνθρωποι που θα ακούσουν τη διδασκαλία του πρέπει να είναι οι προηγούμενοι σύντροφοί του από την εποχή του ασκητισμού. Αν και αυτοί οι ασκητές στην αρχή απέρριψαν τον Μποντισάτβα που αποφάσισε να εγκαταλείψει τον δρόμο τους, όταν συναντήθηκαν με τον Βούδα ξανά στο Πάρκο των Ελαφιών έξω από το Βαρανάσι, παραδόθηκαν ανήμποροι μπρος στην μεγαλοπρεπή του παρουσία και ζήτησαν διδασκαλίες από αυτόν. Οι πέντε σύντροφοι χειροτονήθηκαν αμέσως και σε κάποια κατάλληλη στιγμή (seminal moment) τους δίδαξε τις τέσσερεις αλήθειες των Ευγενών: δυστυχία, προέλευση της δυστυχίας, παύση της δυστυχίας και δρόμος που οδηγεί στην παύση της δυστυχίας. Έτσι λοιπόν αυτή η περίσταση αποτελεί την γέννηση των Τριών Πετραδιών: του Βούδα, του Ντάρμα και της Σάνγκα (26^ο κεφ.). Αυτό σημαδεύει κατάλληλα το τέλος της διδασκαλίας. Τέλος, στον επίλογο, ο Βούδας προτρέπει την ακολουθία των θεών και των ανθρώπων, να κάνουν αυτή τη Σούτρα άσκησή τους και να την διαδώσουν όπως μπορούν καλύτερα (27^ο κεφ.).

Έτσι τελειώνει αυτή η ιστορία, τη στιγμή που ο Βούδας έχει τελικώς εμφανίσει όλες τις ιδιότητες της Φώτισης του και είναι πλήρως εξοπλισμένος για να επηρεάσει τον κόσμο, όπως κι έκανε. Για τα επόμενα σαράντα πέντε χρόνια δίδασκε συνεχώς το Ντάρμα και δημιούργησε την κοινότητα των μαθητών. Από τη δική μας άποψη, αυτό μπορεί να είναι παράξενο. Γιατί δεν ακολουθούμε τον Βούδα καθώς χτίζει την κοινότητα των μοναχών και αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους της Ινδίας, ανώτερους και κατώτερους, καθ’ όλη τη διάρκεια των χρόνων της διδασκαλίας του; Και γιατί δεν ακούμε λεπτομέρειες για τα γηρατειά του και το πέρασμα στη νιρβάνα; Αφού σ’ αυτό το κομμάτι της ζωής του οι ασύλληπτες ιδιότητές του είναι περισσότερο εμφανείς και η μεγαλοπρέπεια της πλήρους Φώτισής του είναι πιο λαμπρή.

Η απάντηση φυσικά δεν μπορεί να δοθεί εδώ, αλλά μπορούμε τουλάχιστον να υποθέσουμε. Ίσως ο σκοπός αυτής της αναφοράς, να μην είναι να περιγράψει τη ζωή του Βούδα όπως θα περίμενε κανείς σε μια παραδοσιακή ή θρησκευτική βιογραφία. Αλλά να πει την ιστορία της τέλειας Φώτισης ενός Μποντισάτβα στην τελευταία του ενσάρκωση. Έτσι, τα διάφορα γεγονότα που εμφανίζονται μετά τη Φώτιση και κατά τη διάρκεια των σαράντα πέντε χρόνων που δίδασκε, δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα έργο που σκοπεύει να περιγράψει τη Φώτιση του Βούδα. Επιπλέον αυτά τα γεγονότα, έχουν καταγραφεί καλά στις διδασκαλίες που διατηρούνται σε άλλο τμήμα του Βουδιστικού κανόνα.

Αν αυτή η υπόθεση είναι ορθή, το Πλήρες Παιγνίδισμα δεν θα πρέπει να θεωρηθεί  αποκλειστικά ως ο ‘βίος του Βούδα’ έτσι όπως συνήθως αντιλαμβανόμαστε αυτή τη φράση, αλλά σαν μια περιγραφή του ξεδιπλώματος της ίδιας της Φώτισης με επίκεντρο τη μορφή του Βούδα Σακυαμούνι, έχοντας όμως πολλά θέματα και αναφορές που δεν αναφέρονται αποκλειστικά στο παράδειγμα της δικής του ζωής. Αν και υπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα στη ζωή του Βούδα Σακυαμούνι στα κεφάλαια σε σχέση με την μόρφωση του, τις αθλητικές του ικανότητες κλπ, συχνά μας τονίζεται πως τα κύρια συμβάντα που αναφέρονται στο Πλήρες Παιγνίδισμα, έχουν ήδη αναφερθεί, όποτε κάποιος Μποντισάτβα αφυπνίζεται στο επίπεδο του Τατάγκατα. Έτσι αυτή η ιστορία δεν παρουσιάζει κάτι καινούργιο, αλλά εξιστορεί αυτό που συμβαίνει στον καθένα που είναι ένας τέτοιος Μποντισάτβα.

Αυτό φέρνει στην επιφάνεια ένα άλλο σημαντικό γνώρισμα της Σούτρα Πλήρες Παιγνίδισμα, που είναι το εξω-ιστορικό πλαίσιο που χαρακτηρίζει όλη την πλοκή της ιστορίας. Όλο το κείμενο είναι καλυμμένο από ένα πλέγμα θαυμάτων και άθλων που συγκλονίζουν το νου και αψηφούν την προσπάθεια κατανόησης με την κοινή μας λογική. Από την άποψη της Μαχαγιάνα είναι ξεκάθαρο, πως ο κόσμος είναι φτιαγμένος σύμφωνα με τους φακούς που φοράμε για να βλέπουμε. Και εδώ, στο Πλήρες Παιγνίδισμα, οι φακοί είναι της πλήρους και ολοκληρωμένης φώτισης. Αυτό το γεγονός το υπαινίσσεται ήδη ο τίτλος του κειμένου, που περιγράφει τα γεγονότα της ζωής του Μποντισάτβα ως παιγνίδισμα. Έτσι, τα γεγονότα στη ζωή του Μποντισάτβα δεν είναι η κοινή καρμική δραστηριότητα που ξετιλίγεται με βάση τους μηχανισμούς ενός διανοητικού νου, αλλά είναι ο παιχνιδιάρικος τρόπος με τον οποίο η μη διανοητική σοφία ενός Μποντισάτβα δεκάτου επιπέδου ξεδιπλώνεται ως έκφραση της αφυπνισμένης του διορατικότητας. Αυτός ο τρόπος αφήγησης, προσκαλεί τον αναγνώστη στην κοσμοθεωρία ενός άναρχου και άπειρου σύμπαντος όπως το αντιλαμβάνονται οι γνώστες της Μαχαγιάνα. Το χρονικό διάστημα, οι αριθμοί και τα μεγέθη μέσα στις γραφές της Μαχαγιάνα, είναι τόσο επιμόνως εντυπωσιακά, που κάθε διανοητική και επιστημονική σκέψη έτσι όπως την ξέρουμε, χάνει τελικά το νόημα και τη συνάφεια της.

Έτσι το  Πλήρες Παιγνίδισμα δεν αποτελεί κάποιο ιστορικό ντοκουμέντο και πιθανόν ποτέ να μην είχε αυτή τη πρόθεση. Αντιθέτως είναι μια ιστορία για τη Φώτιση που εμπεριέχει όλες τις καίριες διδασκαλίες της Μαχαγιάνα. Για να μπορέσει λοιπόν ο αναγνώστης να εκτιμήσει πλήρως το κείμενο, θα πρέπει να ακολουθήσει την αισθητική και ρητορική του λειτουργία και τον τρόπο που η αφηγηματική του πορεία και τα επεισόδια έχουν σχεδιαστεί ώστε να επιδράσουν στον αναγνώστη, αντί να το προσεγγίσει απλώς ως μια τεκμηριωμένη μαρτυρία μιας καλής ζωής. Έτσι το κείμενο μπορεί να αναγνωστεί με πολλούς τρόπους, από την βουδιστική άποψη και κάθε ανάγνωσή του μπορεί να αποκαλύψει καινούργιες πτυχές. Η ματιά στο ήθος της κοσμοθεωρίας της Μαχαγιάνα μπορεί να είναι έμπνευση για τους λαϊκούς, ενθάρρυνση για τους μοναχούς που ζουν τη ζωή τους με διαλογισμό και ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της βουδιστικής φιλοσοφίας και φιλολογίας για τους λόγιους. Για κάποιους άλλους μπορεί να είναι όλα μαζί και ακόμα περισσότερα.

Όμως το γεγονός πως το Πλήρες Παιγνίδισμα δεν είναι κάποιο κείμενο που παρέχει ιστορικές λεπτομέρειες για τον ιδρυτή του Βουδισμού, δεν θα πρέπει να μας εμποδίζει, αν έχουμε τέτοια τάση, από το να χαρούμε αυτό το υπέροχο θρησκευτικό έργο μέσα από τη ματιά της ιστορικής και της φιλολογικής ευρυμάθειας. Αν επιλέξουμε κάποια από αυτές τις προοπτικές, το Πλήρες Παιγνίδισμα περιέχει έναν πλούτο ιστορικών πληροφοριών. Ο βασικός σκελετός της ιστορίας για την αφύπνιση του Μποντισάτβα, υπήρχε στη Βουδιστική παράδοση πολλούς αιώνες πριν τη σύνθεση αυτού του κειμένου, όπως υποδηλώνουν οι παλαιότεροι λόγιοι της Σούτρα (Winternitz 1927). Αυτός όμως ο βασικός σκελετός αναπτύχθηκε και κοσμήθηκε πολύ από τους συγγραφείς που του έδωσαν την τωρινή του μορφή, που χρονολογείται από τον Vaidya (1958) στον 3^ο αιών. μ.χ. Οι ιστορίες που αφορούσαν τη ζωή του Βούδα (και του Μποντισάτβα στην τελευταία και τις προηγούμενες υπάρξεις του) βρίσκονταν πριν στους διάφορους κανόνες των αρχικών Βουδιστικών σχολών. Η εκτενής όμως αναφορά στην αφύπνιση σύμφωνα με τη Μαχαγιάνα γίνεται στο Πλήρες Παιγνίδισμα.

Αυτό το κείμενο είναι εμφανώς μια σύνθεση από διάφορες αρχικές πηγές, που ενώθηκαν και αναπτύχθηκαν σύμφωνα με την κοσμοθεωρία της Μαχαγιάνα. Έτσι, αυτό το κείμενο γίνεται ένα εξαιρετικό παράδειγμα για τον τρόπο που η Μαχαγιάνα υπάρχει σταθερά στη αρχική παράδοση αλλά και γιατί καταπιάνεται πάλι με τα ίδια τα θεμέλια του Βουδισμού μ’ έναν τρόπο που ταιριάζει στην απέραντη θέαση της. Το γεγονός πως το κείμενο είναι μια σύνθεση, φαίνεται αρχικά από τη μίξη του στυλ και των στίχων, όπου σε ορισμένες περιπτώσεις εμπεριέχονται παραρτήματα από τις παλαιότερες Βουδιστικές διδασκαλίες και σε άλλες, παρουσιάζονται νεότερα Βουδιστικά θέματα, τα οποία δεν προκύπτουν έως τους πρώτους αιώνες της μ.Χ. εποχής. Κάποια κείμενα για το Πλήρες Παιγνίδισμα (τα περισσότερα εκδόθηκαν τέλη του 19^ου αιων. με αρχές του 20^ου) αφιέρωσαν πολύ χρόνο στο να εξακριβώσουν τις αρχικές πηγές του κειμένου και την αντίστοιχο χρονική περίοδο, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Για παράδειγμα, ενώ οι πρώτες σημαντικές εκδόσεις ισχυρίζονταν πως οι παράγραφοι με τους στίχους αντιπροσώπευαν μια αρχαιότερη καταγωγή σε σχέση με τα πεζά, αυτή η θεωρία δεν ακολουθήθηκε γενικά στις αρχές του 20^ου αιώνα(Winternitz 1927). Αν και αυτό το θέμα ολοφάνερα χρίζει περισσότερης μελέτης, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πως εδώ και 60 χρόνια, δεν έχει εκδοθεί καμία νεώτερη έρευνα πάνω σ’ αυτή τη Σούτρα. Έτσι το μόνο που μπορούμε να πούμε ως προς τις πηγές και την προέλευση της Σούτρα είναι πως έχει βασιστεί σε διάφορες αρχαιότερες και ως επι το πλείστον ανεξακρίβωτες πηγές, που ανήκουν στα πρώτα χρόνια της Βουδιστικής παράδοσης.

Το Πλήρες Παιγνίδισμα δεν επιχειρεί να παρουσιαστεί ως ένα ομοιογενές κείμενο που έχει γράψει ένας συγγραφέας. Στην πραγματικότητα φαίνεται πως οι συγγραφείς του κειμένου ήταν περήφανοι που περιέγραφαν την τελευταία ύπαρξη του Μποντισάτβα με τέτοια λεπτομέρεια και πληρότητα και έτσι, τελικά ήταν εντελώς αποδεκτό να παίρνουν ανοικτά από διάφορες πηγές. Ένα ολοφάνερο παράδειγμα αυτού είναι, πως αν και το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας αναφέρεται στο τρίτο πρόσωπο, περιστασιακά αλλάζει στο πρώτο πρόσωπο, εκεί όπου ο Βούδας εξιστορεί ο ίδιος τα γεγονότα. Επιπλέον, συχνά παρουσιάζεται μια σημαντική ομοιότητα σε κάποια θέματα, που αναφέρονται σε παραγράφους με πεζό λόγο και στίχους, και σ’ αυτά τα σημεία οι συγγραφείς δεν προσπάθησαν να εξωραΐσουν τις αντιθέσεις και τις ανακρίβειες. Πιθανόν οι οξυδερκείς αναγνώστες εκείνης της εποχής να γνώριζαν τις πηγές από όπου δανειζόταν το Πλήρες Παιγνίδισμα και να ήταν εντελώς αποδεκτή μια ‘καινούργια’ σύνθεση από τις παραδοσιακές πηγές, ώστε αυτή η καινούργια γραφή να δίνει το ίδιο επίπεδο έμπνευσης όπως και άλλες περιπτώσεις του ‘λόγου του Βούδα’ (buddhavacana). Σε σχέση με αυτό που επισήμως συνηθίζεται, πολλές δηλώσεις της Μαχαγιάνα φιλολογίας, στηρίζουν τέτοιες ανοικτόμυαλες προσεγγίσεις. 

Ο τίτλος της Σούτρα υποδηλώνει πως αυτή είναι μια εκτενής αναφορά στην παιχνιδιάρικη δραστηριότητα του Μποντισάτβα. Ονομάζεται Πλήρες (in full, vistara) επειδή οι συγγραφείς είδαν πως το κείμενο αυτό είναι ένας εκτενής τρόπος θέασης της αφύπνισης του Βούδα, εν αντιθέσει με άλλες (από την άποψη της Μαχαγιάνα) πιο περιορισμένες αναφορές, με λιγότερη έμφαση στα θαύματα και την ελαστικότητα ως προς τον τόπο και τον χρόνο. Το Πλήρες όμως, δεν πρέπει να κατανοηθεί μόνο με τους όρους της απέραντης κοσμοθεωρίας της Μαχαγιάνα. Χαρακτηρίζει και μια εκτενή αναφορά που περιέχει περισσότερες λεπτομέρειες από προηγούμενες παρουσιάσεις του θέματος, αφού και ο σανσκριτικός όρος vistara έχει επίσης αυτό το νόημα.

Και οι δυό αυτές ερμηνείες για τη λέξη vistara είναι πιθανές με βάση την μετάφραση του τίτλου στα Θιβετανικά (rgya cher rol pa). Αν και τα γραμματικά στοιχεία στον Σανσκριτικό και Θιβετανικό τίτλο διαφέρουν, παρόλα αυτά ο Θιβετανικός τίτλος ερμηνεύεται παρόμοια με τον Σανσκριτικό. Έτσι, ο ίδιος ο τίτλος μας δίνει ήδη κάποια στοιχεία, πως η ερμηνεία αυτής της Σούτρα μπορεί να είναι διαφορετική από την συνηθισμένη μας ιστορική θέαση ως προς τον ορισμό ‘λόγος του Βούδα’. Αντιθέτως, αν ενστερνιστούμε την κοσμοθεωρία της παιχνιδιάρικης δραστηριότητας που παρουσιάζει το  Πλήρες Παιγνίδισμα, τότε ο λόγος του Βούδα μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε φορά, είτε ως σύνθεση, είτε ξαναγραμμένος, είτε ως καινούργια έκδοση.

Χωρίς αμφιβολία το Πλήρες Παιγνίδισμα, υπήρξε μια εργασία που διήρκεσε στην Ινδία πολλούς αιώνες, πριν την οριστική του σημερινή μορφή. Φαίνεται πως έχαιρε κάποιας φήμης εκεί και πως επηρέαζε σημαντικά και κάποιες άλλες περιοχές στην Ασία. Στην τέχνη Gandharan την περίοδο που εμφανίστηκε το  Πλήρες Παιγνίδισμα, τα θέματα του κειμένου παρουσιάζονταν εκτενώς στους ναούς, ακόμα και σε πολύ μακρινά μέρη όπως στο συγκρότημα ναών Borobudur στην Ινδονησία. Το Πλήρες Παιγνίδισμα ( ή πιθανόν το πρωτότυπο του) πιθανόν να μεταφράστηκε στα Κινέζικα τον 4^ο αιώνα μ.χ., αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Έχουμε όμως μια πολύ όμορφη και ορθή μετάφραση του κειμένου, που δημιουργήθηκε τον 9^ο αιώνα μ.χ. και ήταν μια από τις πρώτες μεταφράσεις σ’ αυτήν τη γλώσσα. Αυτό αποδεικνύει την σπουδαιότητα και την δημοσιότητα που είχε αυτό το κείμενο τότε. Αυτό το κείμενο μεταφράστηκε εδώ. Εφόσον το κείμενο αυτό ήταν διαθέσιμο στα Θιβετανικά, έγινε γρήγορα βασική πηγή των γεγονότων της πραγμάτωσης της Φώτισης του Βούδα, και γι αυτό, εν αντιθέσει με άλλες Σούτρα,   το Πλήρες Παιγνίδισμα διαβάστηκε και μελετήθηκε αρκετά στο Θιβέτ. Ενώ αρκετά κείμενα του Καγκιούρ έπεσαν στην αφάνεια, το Πλήρες Παιγνίδισμα συνέχισε να έχει μια σταθερή επίδραση στον Θιβετανικό Βουδισμό μέχρι και σήμερα.

Στη Δύση, η πρώτη αναφορά στο Πλήρες Παιγνίδισμα γίνεται το 1874, όταν ο Salomon Lefmann έκανε μια Σανσκριτική έκδοση του κειμένου, καθώς και μια μερική μετάφραση στα Γερμανικά. Μετά από αυτό, εμφανίστηκαν και άλλες μεταφράσεις, καθώς και μια Αγγλική μετάφραση από τον R.L. Mitra το 1875 και μια Γαλλική πλήρης μετάφραση από τον Edouard Foucaux το 1892. Μετά από περίπου εκατό χρόνια, η Gwendolyn Bays, εξέδωσε μια ολοκληρωμένη μετάφραση στα Αγγλικά με βάση την μετάφραση του Foucaux. 

Η παρούσα μετάφραση χτίστηκε και ωφελήθηκε από τις σημαντικές προσπάθειες των προηγούμενων λόγιων. Εν αντιθέσει με παλαιότερες όμως μεταφράσεις, η δική μας μετάφραση βασίστηκε στο Θιβετανικό κείμενο που υπάρχει στο Dege Κανγκιούρ (Toh 95), αναφέροντας και άλλες εκδόσεις του Κανγκιούρ. Επιπλέον, συγκρίναμε λέξη προς λέξη την Θιβετανική μετάφραση με την Σανσκριτική (Lefmann 1874) και προσαρμόσαμε τη μετάφραση σε αρκετές περιπτώσεις όπου κάποιες παράγραφοι ήταν πιο ξεκάθαρες στα Σανσκριτικά απ’ ότι στα Θιβετανικά ή ήταν πιο καλογραμμένη.

Έτσι, είναι δίκαιο να πούμε πως αυτή η μετάφραση είναι προϊόν και των Θιβετανικών και των Σανσκριτικών εξίσου. Αν και μερικοί λόγιοι θα προτιμούσαν μια μετάφραση μόνο από τα Σανσκριτικά, πιστεύουμε πως η παρούσα προσέγγιση δικαιολογείται, εφόσον μια συγκριτική μελέτη των διαθέσιμων κειμένων ξεκαθαρίζει πως αρκετά στοιχεία των κειμένων που υπήρχαν στην Ινδία, είχαν σημαντικές διαφορές ως προς το περιεχόμενο και τις λέξεις. Επιπλέον, εφόσον το Θιβετανικό χειρόγραφο προηγείται κατά αιώνες του υπάρχοντος Σανσκριτικού χειρόγραφου, μπορεί να αντιπροσωπεύει έναν αρχαιότερο κλάδο/stratum, και δεν είναι απλώς συμπληρωματικό του Σανσκριτικού.  

Κατά την μετάφραση, επιδιώξαμε να χρησιμοποιήσουμε το καλύτερο και από τις δυο παραδόσεις των κειμένων έχοντας μια διπλωματική προσέγγιση, χωρίς να δείχνουμε προτίμηση σε καμία από τις γλώσσες. Και εφόσον πραγματικά υπάρχουν χιλιάδες διαφορές ανάμεσα στα Σανσκριτικά και Θιβετανικά χειρόγραφα αν υπολογίσει κανείς όλα τα επίπεδα θεμάτων, αποφύγαμε να βάλουμε σημειώσεις για κάθε μια μας επιλογή. Το κίνητρό μας γι αυτό ήταν να παρουσιάσουμε μια μετάφραση που να μπορεί να ευχαριστηθεί ο αναγνώστης, χωρίς να διασπάται από τις διάφορες φιλολογικές συζητήσεις και σημειώσεις, που μόνο κάποιον ειδικό λόγιο θα ενδιέφεραν. Για όσους θέλουν να μελετήσουν τη μετάφραση μαζί με το αυθεντικό χειρόγραφο, βάλαμε σημειώσεις για τους αριθμούς σελίδας και στα δύο κείμενα, ώστε οι ειδικοί να έχουν ένα εύκολο τρόπο για να συγκρίνουν τα κείμενα. Έτσι, ευχή μας είναι, πως ο απλός αναγνώστης αλλά και ο ειδικός, θα βρει όφελος και έμπνευση στην παρούσα μετάφραση.  

Πρόχειρη Μετάφραση Κ. Χοχλάκη   

Οι Ερωτήσεις του Νάγκα Βασιλιά Σαγκάρα

ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΓΚΑ ΒΑΣΙΛΙΑ ΣΑΓΚΑΡΑ

ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ།

The Questions of the Nāga King Sāgara

Sāgaranāgarājaparipṛcchā

འཕགས་པ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ།

’phags pa klu’i rgyal po rgya mtshos zhus pa zhes bya ba thegpa chen po’i mdo

The Noble Mahāyāna Sūtra

“The Questions of the Nāga King Sāgara”

Āryasāgaranāgarājaparipṛcchānāmamahāyanasūtra

Toh. 155, Degé Kangyur Vol. 58 (mdo sde, Pha), folios 205a-205b.

Translated by the Sakya Pandita Translation Group

(Tsechen Kunchab Ling Division)

Περιεχόμενα

Περίληψη

Ευχαριστίες

Εισαγωγή

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Οι Ερωτήσεις του Νάγκα Βασιλιά Σαγκάρα

                                                                                 

Βιβλιογραφία

Σημειώσεις

   Περίληψη

Σ’ αυτήν τη πολύ μικρή Σούτρα, ο Βούδας εξηγεί σ’ έναν νάγκα βασιλιά και μια ομάδα μοναχών, πως η απαγγελία των τεσσάρων σφραγίδων ισοδυναμεί με την απαγγελία των 84.000 διδασκαλιών του Ντάρμα. Τους παροτρύνει να προσπαθήσουν με ζήλο να κατανοήσουν τις τέσσερις σφραγίδες, που είναι τα φιλοσοφικά αξιώματα που χαρακτηρίζουν την βουδιστική διδασκαλία: 1) όλα τα σύνθετα φαινόμενα είναι παροδικά, 2) όλα τα μολυσμένα φαινόμενα είναι δυστυχία, 3) τα φαινόμενα δεν έχουν κάποιο εαυτό, 4) η νιρβάνα είναι γαλήνη.

 Ευχαριστίες

Η μετάφραση έγινε από το Sakya Pandita Translation Group (TsechenKunchab Ling Division), τον σεβαστό Khenpo Kalsang Gyaltsen και τον Dr. Chodrung Kunga Chodron, το 2011.

Εισαγωγή

Στον Θιβετανικό κανόνα υπάρχουν τρεις Σούτρα με το όνομα Ερωτήσεις του Νάγκα Βασιλιά Σαγκάρα (Sāgaranāgarājaparipṛcchā), μια εκτενής έκδοση (Toh. 153)[1], μια μεσαία (Toh. 154) και μια σύντομη Σούτρα (Toh. 155), με αρκετά από τα περιεχόμενα τους να διαφέρουν. Όλες εμπεριέχονται στο Κανγκιούρ, σε μια ομάδα από Σούτρα που ονομάζεται ‘Ερωτήσεις του….’ (..pariprccha) κι εκεί συμπεριλαμβάνονται οι Ερωτήσεις του Μπράχμα, οι Ερωτήσεις του Μαντζούσρι, οι Ερωτήσεις μιας Ηλικιωμένης και αρκετές άλλες. Υπάρχει επίσης, ένας ακόμη νάγκα βασιλιάς του οποίου οι ερωτήσεις έγιναν αφορμή για μια άλλη Σούτρα που ονομάζεται Ερωτήσεις του Νάγκα Βασιλιά Αναβατάπτα (Anavataptanāgarājaparipṛcchā), Toh. 156.

Αυτή είναι η μετάφραση της σύντομης Sāgaranāgarājaparipṛcchā. Ο Βούδας δίδαξε αυτήν την πολύ σύντομη Σούτρα σε μια ομάδα μοναχών ως απάντηση ενός βασιλιά των υπερφυσικών όντων νάγκα, που είναι ερπετά που προστατεύουν το Ντάρμα. Ο Βούδας εξηγεί πως η απαγγελία των τεσσάρων σφραγίδων (phyag rgyα) ισοδυναμεί με την απαγγελία των 84.000 διδασκαλιών των Ντάρμα και πως αποτελούν το ανεξάντλητο πιστεύω των Μποντισάτβα. Αυτές οι τέσσερεις είναι:

Όλα τα σύνθετα φαινόμενα είναι παροδικά (anitya),

όλα τα μολυσμένα φαινόμενα είναι δυστυχία (duḥkha),

τα φαινόμενα δεν έχουν κάποιο εαυτό (anātman),

η νιρβάνα είναι γαλήνια/γαλήνη (śānta/śānti).

Αυτές οι τέσσερεις σφραγίδες ή αξιώματα, είναι βασικές στην βουδιστική φιλοσοφία και χαρακτηρίζουν τη βουδιστική θεώρηση της φύσης της αλήθειας. Ο Βούδας δηλώνει πως κάθε διδασκαλία που χαρακτηρίζεται από αυτές τις τέσσερεις σφραγίδες, συμφωνεί πραγματικά με τη φιλοσοφική θέαση του Βουδισμού, σαν το βασιλικό έγγραφο που θεωρείται αυθεντικό αν φέρει τις κατάλληλες σφραγίδες. Επειδή οι έννοιες anitya (tva), duḥkha, anātman και nirvana, είναι εδώ και αιώνες βασικές έννοιες της βουδιστικής φιλοσοφικής θεώρησης, έχουν γραφτεί γι αυτές εκατοντάδες σχόλια και επεξηγήσεις από τους λόγιους κάθε βουδιστικής παράδοσης. Πολλά σχόλια και Σούτρα επικεντρώνονται στη μια, στις δύο, στις τρεις ή και στις τέσσερεις αυτές έννοιες[2].

Τα Ινδικά κείμενα μιλάνε για τις τέσσερις ‘περιλήψεις της διδασκαλίας’ (dharmoddāna) καθώς και τις τέσσερεις σφραγίδες. Τα σανσκριτικά των τεσσάρων περιλήψεων μπορούν να βρεθούν στο σχόλιο του Βασουμπάντου πάνω στον στίχο ΧVIII 80 από το  Mahāyānasūtrālaṃkara του Ασάνγκα (5^ος αιών): sarvasaṃskārā anityāḥ (όλα τα σύνθετα φαινόμενα είναι παροδικά, sarvasaṃskārā duḥkhāḥ (όλα τα σύνθετα φαινόμενα είναι δυστυχία), sarvadharmā anātmānaḥ (τα φαινόμενα δεν έχουν κάποιο εαυτό), śāntaṃ nirvāṇaṃ (η νιρβάνα είναι γαλήνη)[3]. Η μοναδική μικρή διαφορά από τις τέσσερεις σφραγίδες βρίσκεται στη δεύτερη που αναφέρει απλά ‘όλα τα σύνθετα φαινόμενα[4]’ και όχι ‘όλα τα μολυσμένα φαινόμενα.’

Αν και δεν σώζεται το πρωτότυπο της Σούτρα στα σανσκριτικά, στον κολοφώνα της θιβετανικής μετάφρασης αναφέρεται πως έχει μεταφραστεί από τα σανσκριτικά στα θιβετανικά από τον Ινδό ηγούμενο Σουρεντραμπόντι (Surendrabodhi) και τον θιβετανό μεταφραστή Γιέσε Ντε (yeshes sde). Συμπεραίνουμε έτσι πως αυτή η Σούτρα μεταφράστηκε από τα σανσκριτικά στα θιβετανικά γύρω στα τέλη του 8^ου προς 9^ο αιώνα.

Αυτή η Σούτρα εμπεριέχεται και στον Κινέζικο βουδιστικό κανόνα (Τ. 599)[5]. Και οι δυο αποδόσεις της Σούτρα-στα Κινέζικα και στα Θιβετανικά-μοιάζουν πολύ ως προς την συντομία, το νόημα και την πλοκή, παρόλο που υπάρχουν κάποιες μικρές διαφορές μεταξύ τους[6]. Ο Βρετανός εξερευνητής Σερ Άουρελ Στέιν (Aurel Stein), κατά τη διάρκεια της περιοδείας του από το 1913-1916, βρήκε ένα θραύσμα του 12^ου αιώνα που περιείχε αυτήν τη Σούτρα στη γλώσσα Tangut ή Xixia[7], στα κομμάτια του κανόνα Tangut που ανακάλυψε στο Khara-khoto που βρίσκεται στον αρχαίο Δρόμο του Μεταξιού[8]. Η έκδοση Tangut, που τώρα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, είναι πολύ κοντά στην κινέζικη έκδοση, πράγμα που υποδηλώνει πως πιθανόν να έχει μεταφραστεί από τα Κινέζικα[9].

Η παρούσα μετάφραση από τα θιβετανικά[10] βασίζεται στην έκδοση του Dege (sde dge) Κανγκιούρ. Η αναφορά στις διαφορές μεταξύ αυτής και των άλλων εκδόσεων υπάρχει στην (συγκριτική έκδοση)  dpe sdur ma του Κανγκιούρ. 

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Η Ευγενής Σούτρα της Μαχαγιάνα

Οι Ερωτήσεις του Νάγκα Βασιλιά Σαγκάρα

[F. 409.a] Υποκλίνομαι σε όλους τους Βούδες και τους Μποντισάτβα.

Έτσι άκουσα κάποτε. Ο Μπαγκαβάν έμενε στον τόπο του νάγκα βασιλιά Σαγκάρα μαζί με μια μεγάλη ομάδα 1250[11]μοναχών καθώς και ένα πλήθος από Μποντισάτβα και Μαχασάτβα. Τότε ο Μπαγκαβάν είπε στον νάγκα βασιλιά Σαγκάρα:

«Κύριε των νάγκα, όταν προφέρει κανείς τα τέσσερα αυτά αποφθέγματα του Ντάρμα, καθώς τα προφέρει εκφράζει και τις 84.000 διδασκαλίες του Ντάρμα. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα; Είναι τα εξής:

«Η πλήρης ενασχόληση με την κατανόηση της ανεξάντλητης διδασκαλίας των Μποντισάτβα και Μαχασάτβα πως όλα τα σύνθετα φαινόμενα είναι παροδικά. Η πλήρης ενασχόληση με την κατανόηση της ανεξάντλητης διδασκαλίας των Μποντισάτβα και Μαχασάτβα πως όλα τα μολυσμένα φαινόμενα[12] είναι δυστυχία. Η πλήρης ενασχόληση με την κατανόηση της ανεξάντλητης διδασκαλίας των Μποντισάτβα και Μαχασάτβα πως στα φαινόμενα δεν υπάρχει εαυτός. Η πλήρης ενασχόληση με την κατανόηση της ανεξάντλητης διδασκαλίας των Μποντισάτβα και Μαχασάτβα πως η νιρβάνα είναι γαλήνη[13].

«Κύριε των νάγκα, όταν προφέρει κανείς τα τέσσερα αυτά αποφθέγματα του Ντάρμα, καθώς τα προφέρει εκφράζει και τις 84.000 διδασκαλίες του Ντάρμα.»

Αφού ο Μπαγκαβάν μίλησε με αυτόν τον τρόπο, οι μοναχοί και οι Μποντισάτβα αγαλλίασαν και επαίνεσαν πολύ τη διδασκαλία του Μπαγκαβάν.

Έτσι ολοκληρώνεται η Ευγενής Σούτρα της Μαχαγιάνα ‘Οι Ερωτήσεις του Νάγκα Βασιλιά Σαγκάρα’

                           

Μεταφράστηκε και οριστικοποιήθηκε από τον Ινδό ηγούμενο Σουρεντραμπόντι και τον μεταφραστή μοναχό Γιέσε Ντε.    

                                                                                                    

[1] Αυτά αναλογούν στις κνέζικες μεταφράσεις Τ. 598. 601, 599

[2] Στάνλεϊ 2009, σελ. 149-154

[3]Σανσκριτικά Levi 1907, 1911 τόμος Ι, σελ. 149. Για την αγγλική μετάφραση δες  Jamspal et al. 2004. (Το σχόλιο είναι μέχρι τον στίχο XVIII. 81 αυτής της μετάφρασης). Σημειώστε πως η λέξη saṃskāra / ’du byed ως προς αυτό το πλαίσιο και τις τέσσερις σφραγίδες, δεν αναφέρεται στους παράγοντες που διαμορφώνουν ή τις καρμικές συνθήκες, αλλά χρησιμοποιούνται με την έννοια του σύνθετου φαινόμενου saṃskṛta /’dus byas. Edgerton had noticed this usage
of saṃskāra . See F. Edgerton, Buddhist Hybrid Sanskrit Dictionary. Delhi: Motilal Banarsidass, 1985, s.v. saṃskāra , saṃskṛta . Cf. also Jamspal et al., who translate the term as “creations.”

[4] Στο Pāli Dhammapada υπάρχουν οι τρεις έννοιες στους στίχους 277,278, 279 sabbe saṅkhārā aniccā’ti...sabbe saṅkhārā dukkhā’ti...sabbe saṅkhārā anattā’ti...
                                                                               
[5] Η κινέζικη έκδοση μεταφράστηκε κατά την δυναστεία Τανγκ από τον Yijing (635-713). Το όνομα του έχει αποδοθεί με διάφορους τρόπους όπως, I-Tsing, IChing, Yi-Tzing. Δες Keown 2004 για τον Yijing. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί και μια αγγλική μετάφραση από την κινέζικη έκδοση ενός ερασιτέχνη μεταφραστή: Fodian (“The Dharma-Seal Sutra Spoken by the Buddha for Ocean Dragon King”)

[6] Yijing, Keown 2004

[7]Βουδιστικό βασίλειο (1038-1227) που τώρα τοποθετείται στις κινέζικες επαρχίες Ningxia, Gansu, Eastern Qinghai, Northern Shaanxi καθώς και σε τμήματα του Xinjiang και της Εσωτερικής Mongolia.Στα θιβετανικά λεγόταν Minyak (mi nyag). Οι Τanguts υιοθέτησαν τον βουδισμό από την κίνα και το Θιβέτ. Η γλώσσα τους που είναι πολύ σύνθετη, έχει μερικώς αποκρυπτογραφηθεί από τους νεώτερους λόγιους.

[8] Grinstead 1967

[9] Nie 2007

[10] Κατά την διάρκεια της έρευνας αυτής της Σούτρα βρέθηκε άλλη μια θιβετανική μετάφραση. Είχε γίνει από τον Geshe Lhakdor το 2010 για ένα εργαστήρι που έγινε στο India Habitat Centre του Δελχί υπο την αιγίδα του Foundation for Universal Responsibility

[11] Το νούμερο αυτό στο θιβετανικό πρωτότυπο διαβάζεται με δυο τρόπους. Ο Lhakdor το μεταφράζει ως 2050. Εμείς ακολουθήσαμε τη κινέζικη και Tangut μετάφραση που το θέλουν ως 1250.

[12] zag pa dang bcas pa, sāsrava

[13] DNQ: zhi ba (peace/peaceful) C: zhes bya

                                                                                 Πρόχειρη μετάφραση Κ. Χοχλάκη