|
AN 8.6
Lokavipatti
Sutta: The Failings of the World
"Monks, these eight worldly conditions spin
after the world, and the world spins after these eight worldly conditions.
Which eight? Gain, loss, status, disgrace, censure, praise, pleasure, &
pain. These are the eight worldly conditions that spin after the world, and
the world spins after these eight worldly conditions.
"For an uninstructed run-of-the-mill person
there arise gain, loss, status, disgrace, censure, praise, pleasure, &
pain. For a well-instructed disciple of the noble ones there also arise gain,
loss, status, disgrace, censure, praise, pleasure, & pain. So what
difference, what distinction, what distinguishing factor is there between the
well-instructed disciple of the noble ones and the uninstructed
run-of-the-mill person?"
"For us, lord, the teachings have the Blessed
One as their root, their guide, & their arbitrator. It would be good if
the Blessed One himself would explicate the meaning of this statement. Having
heard it from the Blessed One, the monks will remember it."
"In that case, monks, listen & pay close
attention. I will speak."
"As you say, lord," the monks responded.
The Blessed One said, "Gain arises for an
uninstructed run-of-the-mill person. He does not reflect, 'Gain has arisen
for me. It is inconstant, stressful, & subject to change.' He does not
discern it as it actually is.
"Loss arises... Status arises... Disgrace
arises... Censure arises... Praise arises... Pleasure arises...
"Pain arises. He does not reflect, 'Pain has
arisen for me. It is inconstant, stressful, & subject to change.' He does
not discern it as it actually is.
"His mind remains consumed with the gain. His
mind remains consumed with the loss... with the status... the disgrace... the
censure... the praise... the pleasure. His mind remains consumed with the
pain.
"He welcomes the arisen gain and rebels against
the arisen loss. He welcomes the arisen status and rebels against the arisen
disgrace. He welcomes the arisen praise and rebels against the arisen
censure. He welcomes the arisen pleasure and rebels against the arisen pain.
As he is thus engaged in welcoming & rebelling, he is not released from
birth, aging, or death; from sorrows, lamentations, pains, distresses, or
despairs. He is not released, I tell you, from suffering & stress.
"Now, gain arises for a well-instructed
disciple of the noble ones. He reflects, 'Gain has arisen for me. It is
inconstant, stressful, & subject to change.' He discerns it as it
actually is.
"Loss arises... Status arises... Disgrace
arises... Censure arises... Praise arises... Pleasure arises...
"Pain arises. He reflects, 'Pain has arisen for
me. It is inconstant, stressful, & subject to change.' He discerns it as
it actually is.
"His mind does not remain consumed with the
gain. His mind does not remain consumed with the loss... with the status...
the disgrace... the censure... the praise... the pleasure. His mind does not
remain consumed with the pain.
"He does not welcome the arisen gain, or rebel
against the arisen loss. He does not welcome the arisen status, or rebel
against the arisen disgrace. He does not welcome the arisen praise, or rebel
against the arisen censure. He does not welcome the arisen pleasure, or rebel
against the arisen pain. As he thus abandons welcoming & rebelling, he is
released from birth, aging, & death; from sorrows, lamentations, pains,
distresses, & despairs. He is released, I tell you, from suffering &
stress.
"This is the difference, this the distinction,
this the distinguishing factor between the well-instructed disciple of the
noble ones and the uninstructed run-of-the-mill person."
Gain/loss,
status/disgrace, censure/praise, pleasure/pain: these conditions among human
beings are inconstant, impermanent, subject to change.
Knowing
this, the wise person, mindful, ponders these changing conditions. Desirable
things don't charm the mind, undesirable ones bring no resistance. His
welcoming & rebelling are scattered, gone to their end, do not exist.
Knowing the dustless, sorrowless state, he discerns rightly, has gone, beyond
becoming, to the Further Shore.
|
Anguttara Nikaya 8.6 Lokavipatti Sutta: Τα Μειονεκτήματα [αυτού] του Κόσμου Μετάφραση από Pali σε Αγγλικά από τον Thanissaro Bhikkhu. Μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά από τον Γρηγόρη Καβαρνό (Sherab Dorje) για το καλό όλων των όντων. Πηγή: Access to Insight «Μοναχοί, αυτές οι οχτώ κοσμικές συνθήκες κινούν τον κόσμο και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτές. Ποιες οχτώ; Το κέρδος, η απώλεια, η φήμη, η δυσφήμηση, η επίκριση, ο έπαινος, η απόλαυση και ο πόνος. Αυτές είναι οι οχτώ κοσμικές συνθήκες που κινούν τον κόσμο και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτές. Για τον απαίδευτο κοινό άνθρωπο προκύπτει το κέρδος, η απώλεια, η φήμη, η δυσφήμηση, η επίκριση, ο έπαινος, η απόλαυση και ο πόνος. [Αλλά] το κέρδος, η απώλεια, η φήμη, η δυσφήμηση, η επίκριση, ο έπαινος, η απόλαυση και ο πόνος προκύπτει και για έναν καλά εκπαιδευμένο ακόλουθο των Ευγενών. Άρα ποια διαφορά, ποια διάκριση, ποιος ξεχωριστός παράγοντας υπάρχει ανάμεσα στον καλά εκπαιδευμένο ακόλουθο των Ευγενών και τον απαίδευτο κοινό άνθρωπο;» «Για εμάς, άρχοντα, οι διδασκαλίες έχουν τον Ευλογημένο ως πηγή, ως οδηγό και ως μεσολαβητή. Θα ήταν καλό εάν [εσύ] ο ίδιος ο Ευλογημένος μπορούσε να αναλύσει την έννοια αυτής της δήλωσης. Εάν το ακούσουν από τον Ευλογημένο, τότε οι μοναχοί θα το θυμούνται.» «Τότε μοναχοί ακούστε προσεκτικά . [Τώρα] θα μιλήσω.» «Όπως θέλετε άρχοντα» απάντησαν οι μοναχοί. Και ο Ευλογημένος είπε: «[Όταν] εμφανιστεί το κέρδος στον απαίδευτο κοινό άνθρωπο [αυτός] δεν συλλογίζεται πως ‘Το κέρδος [που] εμφανίστηκε σε μένα, είναι εφήμερο, [δημιουργεί] άγχος και θα υποστεί αλλαγή.’ Δεν το αντιλαμβάνεται όπως πραγματικά είναι. [Όταν] εμφανιστεί η απώλεια… [Όταν] εμφανιστεί η φήμη… [Όταν] εμφανιστεί η δυσφήμηση… [Όταν] εμφανιστεί η επίκριση… [Όταν] εμφανιστεί ο έπαινος… [Όταν] εμφανιστεί η απόλαυση… [Όταν] εμφανιστεί ο πόνος δεν συλλογίζεται πως ‘Ο πόνος [που] εμφανίστηκε σε εμένα, είναι εφήμερος, [δημιουργεί] άγχος και θα υποστεί αλλαγή.’ Δεν το αντιλαμβάνεται όπως πραγματικά είναι. Ο νους του παραμένει κυριευμένος από το κέρδος. Ο νους του παραμένει κυριευμένος από την απώλεια …από την φήμη …από την δυσφήμηση …από την επίκριση …από τον έπαινο …από την απόλαυση. Ο νους του παραμένει κυριευμένος από τον πόνο. Καλωσορίζει το κέρδος που εμφανίζεται και επαναστατεί εναντίον της απώλειας που εμφανίζεται. Καλωσορίζει τη φήμη που εμφανίζεται και επαναστατεί εναντίον της δυσφήμησης που εμφανίζεται. Καλωσορίζει τον έπαινο που εμφανίζεται και επαναστατεί εναντίον της επίκρισης που εμφανίζεται. Καλωσορίζει την απόλαυση που εμφανίζεται και επαναστατεί εναντίον του πόνου που εμφανίζεται. Και όσο εμπλέκεται με το καλωσόρισμα και την επανάσταση δεν απελευθερώνεται από την γέννηση, την γήρανση ή το θάνατο. [Δεν απελευθερώνεται από] την στεναχώρια, τον θρήνο, τους πόνους, την απελπισία και την στεναχώρια. Δεν απελευθερώνεται από την δυστυχία και το άγχος. Τώρα, όταν εμφανιστεί το κέρδος σ’ έναν καλά εκπαιδευμένο ακόλουθο των Ευγενών, αυτός συλλογίζεται ότι ‘Το κέρδος που εμφανίστηκε σε εμένα, είναι εφήμερο, [δημιουργεί] άγχος και θα υποστεί αλλαγή.’ Το αντιλαμβάνεται όπως πραγματικά είναι. [Όταν] εμφανιστεί η απώλεια… [Όταν] εμφανιστεί η φήμη… [Όταν] εμφανιστεί η δυσφήμηση… [Όταν] εμφανιστεί η επίκριση… [Όταν] εμφανιστεί ο έπαινος… [Όταν] εμφανιστεί η απόλαυση… [Όταν] εμφανιστεί ο πόνος συλλογίζεται ότι ‘Ο πόνος [που] εμφανίστηκε σε μένα, είναι εφήμερος, [δημιουργεί] άγχος και θα υποστεί αλλαγή.’ Το αντιλαμβάνεται όπως πραγματικά είναι. Ο νους του δεν παραμένει κυριευμένος από το κέρδος. Ο νους του δεν παραμένει κυριευμένος από την απώλεια …από τη φήμη …από την δυσφήμηση …από την επίκριση …από τον έπαινο …από την απόλαυση. Ο νους του δεν παραμένει κυριευμένος από τον πόνο. Δεν καλωσορίζει το κέρδος που εμφανίστηκε και δεν επαναστατεί εναντίον της απώλειας που εμφανίστηκε. Δεν καλωσορίζει την φήμη που εμφανίστηκε και δεν επαναστατεί εναντίον της δυσφήμησης που εμφανίστηκε. Δεν καλωσορίζει τον έπαινο που εμφανίστηκε και δεν επαναστατεί εναντίον της επίκρισης που εμφανίστηκε. Δεν καλωσορίζει την απόλαυση που εμφανίστηκε και δεν επαναστατεί εναντίον του πόνου που εμφανίστηκε. Και επειδή εγκαταλείπει το καλωσόρισμα και την επανάσταση απελευθερώνεται από την γέννηση, την γήρανση ή το θάνατο. [Απελευθερώνεται από] την στεναχώρια, τον θρήνο, τους πόνους την απελπισία και την στεναχώρια. Απελευθερώνεται από την δυστυχία και το άγχος. Αυτή είναι η διαφορά, η διάκριση, ο διακριτός παράγοντας που υπάρχει ανάμεσα στον καλά εκπαιδευμένο ακόλουθο των Ευγενών και τον απαίδευτο κοινό άνθρωπο Κέρδος και απώλεια, φήμη και δυσφήμηση, επίκριση και έπαινος, απόλαυση και πόνος: Για [όλους] τους ανθρώπους αυτές οι καταστάσεις είναι εφήμερες, παροδικές και μεταβλητές. Γνωρίζοντας το αυτό, ο σοφός άνθρωπος, με προσοχή, συλλογίζεται πάνω σε αυτές τις μεταβαλλόμενες συνθήκες. [Έτσι] τα επιθυμητά φαινόμενα δεν μαγεύουν τον νου, τα ανεπιθύμητα φαινόμενα δεν δημιουργούν αντίσταση. Η αποδοχή και η αντίδραση διαλύονται, τερματίζονται, δεν υπάρχουν [πια]. Γνωρίζοντας την ακηλίδωτη [κατάσταση], όπου δεν υπάρχει οδύνη, έχεις ορθή διάκριση, έφυγες, πέρα από το γίγνεσθαι, στην Απέναντι Όχθη.» |
Τρίτη 26 Μαΐου 2015
Τα Μειονεκτήματα [αυτού] του Κόσμου:Lokavipatti Sutta
Πέμπτη 21 Μαΐου 2015
Η Ανάλυση της Εξαρτημένης Προέλευσης-Πατιτσα-σαμουππαντα-βιμπχανγκα Σουττα
SN 12.2
Paticca-samuppada-vibhanga
Sutta: Analysis of Dependent Co-arising
translated
from the Pali by
Source:
Dwelling at Savatthi... "Monks, I will describe
& analyze dependent co-arising for you.
"And what is dependent co-arising? From
ignorance as a requisite condition come fabrications. From fabrications as a
requisite condition comes consciousness. From consciousness as a requisite
condition comes name-&-form. From name-&-form as a requisite
condition come the six sense media. From the six sense media as a requisite
condition comes contact. From contact as a requisite condition comes feeling.
From feeling as a requisite condition comes craving. From craving as a
requisite condition comes clinging/sustenance. From clinging/sustenance as a
requisite condition comes becoming. From becoming as a requisite condition
comes birth. From birth as a requisite condition, then aging & death,
sorrow, lamentation, pain, distress, & despair come into play. Such is
the origination of this entire mass of stress & suffering.
"Now what is aging and death? Whatever
aging, decrepitude, brokenness, graying, wrinkling, decline of life-force,
weakening of the faculties of the various beings in this or that group of
beings, that is called aging. Whatever deceasing, passing away, breaking up,
disappearance, dying, death, completion of time, break up of the aggregates,
casting off of the body, interruption in the life faculty of the various
beings in this or that group of beings, that is called death.
"And what is birth? Whatever birth,
taking birth, descent, coming-to-be, coming-forth, appearance of aggregates,
& acquisition of [sense] media of the various beings in this or that
group of beings, that is called birth.
"And what is becoming? These three are
becomings: sensual becoming, form becoming, & formless becoming. This is
called becoming.
"And what is clinging/sustenance? These
four are clingings: sensuality clinging, view clinging, precept &
practice clinging, and doctrine of self clinging. This is called clinging.
"And what is craving? These six are
classes of craving: craving for forms, craving for sounds, craving for
smells, craving for tastes, craving for tactile sensations, craving for
ideas. This is called craving.
"And what is feeling? These six are
classes of feeling: feeling born from eye-contact, feeling born from
ear-contact, feeling born from nose-contact, feeling born from
tongue-contact, feeling born from body-contact, feeling born from
intellect-contact. This is called feeling.
"And what is contact? These six are
classes of contact: eye-contact, ear-contact, nose-contact, tongue-contact,
body-contact, intellect-contact. This is called contact.
"And what are the six sense media? These
six are sense media: the eye-medium, the ear-medium, the nose-medium, the
tongue-medium, the body-medium, the intellect-medium. These are called the
six sense media.
"And what is name-&-form? Feeling,
perception, intention, contact, & attention: This is called name. The
four great elements, and the form dependent on the four great elements: This
is called form. This name & this form are called name-&-form.
"And what is consciousness? These six
are classes of consciousness: eye-consciousness, ear-consciousness,
nose-consciousness, tongue-consciousness, body-consciousness,
intellect-consciousness. This is called consciousness.
"And what are fabrications? These three
are fabrications: bodily fabrications, verbal fabrications, mental
fabrications. These are called fabrications.
"And what is ignorance? Not knowing
stress, not knowing the origination of stress, not knowing the cessation of
stress, not knowing the way of practice leading to the cessation of stress:
This is called ignorance.
"Now from the remainderless fading &
cessation of that very ignorance comes the cessation of fabrications. From
the cessation of fabrications comes the cessation of consciousness. From the
cessation of consciousness comes the cessation of name-&-form. From the
cessation of name-&-form comes the cessation of the six sense media. From
the cessation of the six sense media comes the cessation of contact. From the
cessation of contact comes the cessation of feeling. From the cessation of
feeling comes the cessation of craving. From the cessation of craving comes
the cessation of clinging/sustenance. From the cessation of
clinging/sustenance comes the cessation of becoming. From the cessation of
becoming comes the cessation of birth. From the cessation of birth, then
aging & death, sorrow, lamentation, pain, distress, & despair all
cease. Such is the cessation of this entire mass of stress &
suffering."
|
SN 12.2
Πατιτσα-σαμουππαντα-βιμπχανγκα
Σουττα:
Η Ανάλυση της Εξαρτημένης Προέλευσης
Μετάφραση από την γλώσσα Παλι
στα Αγγλικά από τον Thanissaro
Bhikkhu
1997. Μετάφραση από τα Αγγλικά στα
Ελληνικά από τον Γρηγόρη Καβαρνό (Sherab
Dorje)
[Κάποτε, όταν] κατοικούσε στην
πόλη Σαβαττχι, [ο Βούδας είπε]:
Μοναχοί, θα περιγράψω και θα αναλύσω την εξαρτημένη
προέλευση σε εσάς.»
«Και τι είναι η εξαρτημένη
προέλευση; Από την άγνοια ως απαιτούμενη συνθήκη προκύπτουν οι
σχηματισμοί ή sankhara[1]. Από τους
σχηματισμούς ως απαιτούμενη συνθήκη προκύπτει η συνείδηση. Από την συνείδηση ως απαιτούμενη συνθήκη προκύπτει
το όνομα και μορφή. Από το όνομα και μορφή
ως απαιτούμενη συνθήκη προκύπτουν τα έξι μέσα των αισθήσεων[2]. Από τα έξι μέσα των αισθήσεων ως
απαιτούμενη συνθήκη προκύπτει η επαφή.
Από την επαφή ως απαιτούμενη συνθήκη προκύπτει η αίσθηση. Από την αίσθηση ως απαιτούμενη συνθήκη
προκύπτει η λαχτάρα. . Από την λαχτάρα ως απαιτούμενη συνθήκη
προκύπτει το άρπαγμα. Από το άρπαγμα
ως απαιτούμενη συνθήκη προκύπτει το γίγνεσθαι. Από το γίγνεσθαι ως απαιτούμενη συνθήκη
προκύπτει η γέννηση. Από την γέννηση
ως απαιτούμενη συνθήκη προκύπτει η γήρανση-και-θάνατος, η θλίψη, ο θρήνος, ο
πόνος η ανησυχία και η απελπισία, [όλα αυτά] μπαίνουν στο παιχνίδι. [Αυτή] είναι η προέλευση για όλη την μάζα [αυτού]
του άγχους και της δυστυχίας.
Τώρα, τι είναι η γήρανση-και-θάνατος; Οποιαδήποτε γήρανση, εξασθένιση, σπάσιμο,
γκριζάρισμα, ρυτίδωση , μείωση της ζωτικής ενέργειας και εξασθένιση των ικανοτήτων
των ποικίλων όντων που ανήκουν σε αυτήν την ομάδα, ή σε άλλη ομάδα όντων,
αυτό το ονομάζουμε γήρανση. Όταν
υπάρχει μείωση, το πέρασμα από την ζωή, η διάλυση, η εξαφάνιση, η διαδικασία του θανάτου,
[η στιγμή του] θανάτου, η λήξη του χρόνου, η διάλυση των αθροισμάτων[3],
η απαλλαγή από το σώμα, διακοπή της ζωής των διαφόρων όντων που ανήκουν σε
αυτήν την ομάδα, ή σε άλλη ομάδα όντων, αυτό το ονομάζουμε θάνατο.
Και τι είναι η γέννηση; Οποιαδήποτε γέννηση, η διαδικασία να
γεννιέσαι, καταγωγή, δημιουργία, παρουσίαση, εμφάνιση των αθροισμάτων και
απόκτηση των αισθήσεων των ποικίλων όντων που ανήκουν σε αυτήν την ομάδα, ή
σε άλλη ομάδα όντων, αυτό το ονομάζουμε γέννηση.
Και είναι το γίγνεσθαι; [Υπάρχουν] τρία
[ειδών] του γίγνεσθαι: το γίγνεσθαι
των αισθήσεων, το γίγνεσθαι της μορφής και το γίγνεσθαι της μη μορφής.[4] Αυτό ονομάζεται γίγνεσθαι.
Και τι είναι προσκόλληση; Αυτά τα τέσσερα είναι τα είδη της προσκόλλησης: προσκόλληση στην αίσθηση, προσκόλληση στις
απόψεις, προσκόλληση σε αρχές και ασκήσεις και προσκόλληση στο δόγμα του
εγώ. Αυτό ονομάζεται προσκόλληση.
Και τι είναι η λαχτάρα; Αυτά τα έξι είναι τα είδη της
λαχτάρας: λαχτάρα για μορφές, λαχτάρα
για ήχους, λαχτάρα για μυρωδιές, λαχτάρα για γεύσεις, λαχτάρα για την αφή,
λαχτάρα για ιδέες. Αυτά ονομάζονται
λαχτάρα.
Και τι είναι η αίσθηση; Αυτά τα έξι είναι κατηγορίες της
αίσθησης: αίσθηση που προέρχεται από
την επαφή του ματιού [με οπτικό αντικείμενο], αίσθηση που προέρχεται από την επαφή
των αυτιών [με ήχους], αίσθηση που προέρχεται από την επαφή της μύτης,
αίσθηση που προέρχεται από την επαφή της γλώσσας, αίσθηση που προέρχεται από
την επαφή του σώματος, αίσθηση που προέρχεται από την επαφή της νόησης. Αυτά ονομάζονται αίσθηση.
Και τι είναι η επαφή;
Αυτά τα έξι είναι κατηγορίες της επαφής: επαφή του ματιού [με οπτικό αντικείμενο],
επαφή του αυτιού [με ήχους], επαφή της μύτης, επαφή της γλώσσας, επαφή του
σώματος, επαφή της νόησης. Αυτό
ονομάζεται επαφή.
Και τι είναι τα έξι μέσα των
αισθήσεων; Αυτά τα έξι είναι τα έξι μέσα
των αισθήσεων: το μέσο του ματιού, το μέσο του αυτιού, το μέσο της μύτης, το
μέσο της γλώσσας, το μέσο του σώματος, το μέσο της νόησης. Αυτά [είναι] τα έξι μέσα των αισθήσεων.
Και τι είναι η νόηση-και-μορφή; Η αίσθηση, η αντίληψη, η βούληση, η επαφή
και η προσοχή. Αυτά ονομάζονται
νόηση. Τα τέσσερα μεγάλα στοιχεία[5]
και η [υλική] μορφή που βασίζεται [πάνω] στα τέσσερα μεγάλα στοιχεία. Αυτό
ονομάζεται μορφή. Αυτή η νόηση και αυτή
η μορφή ονομάζονται νόηση-και-μορφή.
Και τι είναι η συνείδηση; Αυτές οι έξι είναι οι κατηγορίες της
συνείδησης: η συνείδηση [που
σχετίζεται με] το μάτι, η συνείδηση [που σχετίζεται με] το αυτί, η συνείδηση
[που σχετίζεται με] την μύτη, η συνείδηση [που σχετίζεται με] την γλώσσα, η
συνείδηση [που σχετίζεται με] σώμα, η συνείδηση [που σχετίζεται με] την
νόηση. Αυτά ονομάζονται συνείδηση.
Και τι είναι οι σχηματισμοί; Αυτά τα τρία είναι οι σχηματισμοί: οι
κατασκευές του σώματος, οι κατασκευές του λόγου, οι κατασκευές του νου. Αυτά ονομάζονται σχηματισμοί.
Και τι είναι η άγνοια; Το να μην γνωρίζεις για την δυστυχία, το να
μην γνωρίζεις για την προέλευση της δυστυχίας, το να μην γνωρίζεις για την
παύση της δυστυχίας, το να μην γνωρίζεις για τον τρόπο άσκησης που οδηγεί
στην παύση της δυστυχίας[6]. Αυτά ονομάζονται άγνοια.
Τώρα, από την εξασθένηση και την
παύση, κατά την οποία δεν παραμένει υπόλοιπο [άγνοιας], αυτής της ίδιας της άγνοιας
έρχεται η παύση των σχηματισμών. Από
την παύση των σχηματισμών έρχεται η παύση της συνείδησης. Από την παύση της συνείδησης έρχεται η
παύση του ονόματος-και-μορφής. Από την
παύση του ονόματος-και-μορφής έρχεται η παύση στα μέσα των αισθήσεων. Από την παύση στα μέσα των αισθήσεων
έρχεται η παύση της επαφής. Από την
παύση της επαφής έρχεται η παύση της αίσθησης. Από την παύση της αίσθησης έρχεται η παύση
της λαχτάρας. Από την παύση της
λαχτάρας έρχεται η παύση στο άρπαγμα.
Από την παύση στο άρπαγμα έρχεται η
παύση του γίγνεσθαι. Από την παύση του
γίγνεσθαι έρχεται η παύση της γέννησης.
Από την παύση της γέννησης παύουν η γήρανση-και-θάνατος, η θλίψη, ο
θρήνος, ο πόνος η ανησυχία και η απελπισία.
Αυτή είναι η παύση όλη αυτής της μάζας του άγχους και της δυστυχίας.»
|
[1]
Η λέξη sankhara
(Pali)
ή samskara
(Sanskrit)
μπορεί να μεταφραστεί ως κατασκευή, δημιουργία, σχηματισμοί, κ.α. Ουσιαστικά υπάρχουν τριών ειδών sankhara: κατασκευές του νου, του λόγου και του
σώματος.
[2]
Τα Έξι Μέσα (όργανα) των Αισθήσεων: τα μάτια, τα αυτιά, την μύτη, την γλώσσα, το σώμα
(για την επαφή) και ο νους (για τα νοητικά αντικείμενα).
[3]
Τα αθροίσματα, khandhas
(Pali) skandha (Sanskrit), είναι οποιοδήποτε
από τα πέντε είδη φαινομένων που λειτουργούν ως αντικείμενο προσκόλλησης και
βάση για την αίσθηση της ύπαρξης ενός «εγώ»:
η μορφή, η αίσθηση, η αντίληψη, οι νοητικοί σχηματισμοί και η
συνείδηση/διάκριση.
[4]
Δηλαδή γίγνεσθαι στην σφαίρα των αισθήσεων (Kamadhatu), στη σφαίρα της μορφής (Rupadhatu) και στην άυλη σφαίρα (Arupadhatu). Στη σφαίρα των αισθήσεων βρίσκουμε τα ζώα,
τους ανθρώπους, τις θεότητες και τους ημίθεους, τα πλάσματα της κόλασης και τα
πεινασμένα φαντάσματα. Το κύριο γνώρισμα
αυτής της σφαίρας είναι η δυστυχία. Στη
σφαίρα της μορφής τα όντα έχουν σώματα από πολύ λεπτή ύλη και δεν νιώθουν πόνο
και χαρά, ούτε νιώθουν έλξη ή απέχθεια για τα αντικείμενα της αίσθησης. Στη άυλη σφαίρα τα όντα δεν έχουν φυσική
παρουσία άρα δεν είναι δυνατόν να καθορίσεις την θέση τους στο χώρο,
γεννιούνται εδώ εξαιτίας της άσκησης τους σε διαλογιστική απορρόφηση σε προηγούμενες
ζωές.
[5]
Τα τέσσερα μεγάλα στοιχεία ή mahabhuta
(Pali) από τα οποία
αποτελείται όλη η υλική ύπαρξη είναι:
1. Η γη, η οποία δίνει
στερεότητα. 2. Η φωτιά, η οποία δίνει θερμότητα. 3. Το
νερό, το οποίο δίνει συνεκτικότητα.
4. Ο αέρας, οποίος δίνει κίνηση.
[6]
Δηλαδή άγνοια για τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες και για το Οκταπλό Ευγενές Μονοπάτι.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
Ένας Καλός Φίλος-- Silanisamsa Jataka
| Silanisamsa Jataka - A
Good Friend http://www.accesstoinsight.org/lib/authors/kawasaki/bl142.html J.ii.111-113 The Buddha told this story at Jetavana Monastery about a pious lay follower. One evening, when this faithful disciple came to the bank of the Aciravati River on his way to Jetavana to hear the Buddha, there was no boat at the landing stage. The ferrymen had pulled their boats onto the far shore and had gone themselves to hear the Buddha. The disciple's mind was so full of delightful thoughts of the Buddha, however, that even though he walked into the river, his feet did not sink below the surface and he walked across the water as if he were on dry land. When, however, he noticed the waves on reaching the middle of the river, his ecstasy subsided and his feet began to sink. But as soon as he again focused his mind on the qualities of the Buddha, his feet rose and he was able to continue walking joyously over the water. When he arrived at Jetavana, he paid his respects to the Master and took a seat on one side. "Good layman," the Buddha said, addressing the disciple, "I hope you had no mishap on your way." "Venerable sir," the disciple replied, "while coming here, I was so absorbed in thoughts of the Buddha that, when I came to the river, I was able to walk across it as though it were solid." "My friend," the Blessed One said, "you're not the only one who has been protected in this way. In olden days pious laymen were shipwrecked in mid-ocean and saved themselves by remembering the virtues of the Buddha." At the man's request, the Buddha told this story of the past. Long, long ago, at the time of the Buddha Kassapa, a lay disciple who had already entered the path booked passage on a ship along with one of his friends, a rich barber. The barber's wife asked this disciple to look after her husband. A week after the ship left the port, it sank in mid-ocean. The two friends saved themselves by clinging to a plank and were at last cast up on a deserted island. Famished, the barber killed some birds, cooked them, and offered a share of his meal to the follower of the Buddha. "No, thank you," he answered, "I am fine." Then he thought to himself, "In this isolated place, there is no help for us except the Triple Gem." As he sat meditating on the Triple Gem, a naga king who had been born on that island transformed himself into a beautiful ship filled with the seven precious things. The three masts were made of sapphire, the planks and anchor of gold, and the ropes of silver. The helmsman, who was a spirit of the sea, stood on the deck and cried, "Any passengers for India?" "Yes," the lay disciple answered, "that's where we are bound." "Then come on board," the sea spirit said. The layman climbed aboard the beautiful ship and turned to call his friend the barber. "You may come," the sea spirit said, "but he may not." "Why not?" the disciple asked. "He is not a follower of the holy life," answered the sea spirit. "I brought this ship for you, but not for him." "In that case," the layman announced, "all the gifts I have given, all the virtues I have practiced, all the powers I have developed — I give the fruit of all of them to him!" "Thank you, Master!" cried the barber. "Very well," said the sea spirit, "now I can take you both aboard." The ship carried the two men over the sea and up the Ganges River. After depositing them safely at their home in Baranasi, the sea spirit used his magic power to create enormous wealth for both of them. Then, poising himself in mid-air, he instructed the men and their friends, "Keep company with the wise and good," he said. "If this barber had not been in company with this pious layman, he would have perished in the middle of the ocean." Finally, the sea spirit returned to his own abode, taking the naga king with him. Having finished this discourse, the Buddha identified the Birth and taught the Dhamma, after which the pious layman entered on the fruit of the second path. "On that occasion," the Buddha said, "the disciple attained arahantship. Sariputta was the naga king, and I myself was the spirit of the sea." |
Σιλανισαμσα Τζατακα[1]
– Ένας Καλός Φίλος.
Αυτή η μετάφραση έγινε, για το καλό όλων των όντων, από τον Γρηγόρη
Καβαρνό (Sherab Dorje) στις 14 Μαΐου του 2015
J.ii.111-113
Ο Βούδας διηγήθηκε αυτή την
ιστορία, σχετικά με έναν ευσεβή λαϊκό ακόλουθο, στο Μοναστήρι Τζετβανα.
Ένα απόγευμα, όταν αυτός ο πιστός
ακόλουθος έφτασε στην όχθη του ποταμού Ατσιραβάτι -- καθώς πήγαινε προς το
Τζεταβάνα για να ακούσει τον Βούδα, [είδε] πως δεν υπήρχε βάρκα στην
προβλήτα. Όλοι οι βαρκάρηδες είχαν
αράξει στην απέναντι όχθη και είχαν πάει και οι ίδιοι να ακούσουν τον
Βούδα. Ο νους του όμως ήταν τόσο
γεμάτος με ευχάριστες σκέψεις για τον Βούδα. που αν και μπήκε μέσα στο ποτάμι,
τα πόδια του δεν βυθίστηκαν στο νερό και αυτός συνέχισε να περπατάει σαν να
ήταν πάνω στην στεριά. Όταν όμως
έφτασε στο μέσο του ποταμού και διέκρινε τα κύματα, η έκσταση του υποχώρησε
και άρχισε να βυθίζεται. Όταν όμως επικεντρώθηκε
ξανά στις ποιότητες του Βούδα, άρχισε πάλι να επιπλέει και μπορούσε να
συνεχίσει να περπατάει, γεμάτος χαρά, πάνω στο νερό. Όταν έφτασε στο Μοναστήρι Τζεταβάνα
χαιρέτησε με σεβασμό τον Δάσκαλο και μετά κάθισε σε μια άκρη.
«Καλέ μου λαϊκέ ακόλουθε,» είπε ο
Βούδας στον μαθητή «εύχομαι να μην είχες καμιά αναποδιά στο ταξίδι σου.»
«Σεβάσμιε κύριε,» απάντησε ο
μαθητής «καθώς ερχόμουν εδώ, ήμουν τόσο απορροφημένος σκεπτόμενος τον Βούδα που
όταν έφτασα στο ποτάμι, μπορούσα να το διασχίσω λες και ήταν [κάτι] συμπαγές.»
«Φίλε μου,» είπε ο Βούδας «δεν
είσαι ο μόνος που έχει προστατευτεί με αυτό τον τρόπο. Στο παρελθόν, ευσεβείς λαϊκοί που είχαν ναυαγήσει στο
μέσο του ωκεανού, σώθηκαν επειδή θυμήθηκαν τις αρετές του Βούδα.» Κι επειδή του το ζήτησε ο άνθρωπος [αυτός], ο Βούδας διηγήθηκε αυτή την ιστορία του
παρελθόντος:
«Πριν πάρα-πάρα πολύ καιρό, την
εποχή του Βούδα Κάσσαπα[2],
ένας λαϊκός ακόλουθος ο οποίος είχε εισέρθει στο μονοπάτι[3]
είχε κλείσει μια θέση σε ένα πλοίο μαζί με έναν από τους φίλους του, έναν
πλούσιο κουρέα. Η γυναίκα του κουρέα
είχε ζητήσει από τον ακόλουθο να προσέχει τον άντρα της.
Μια εβδομάδα μετά από την
αναχώρηση του πλοίου από το λιμάνι, βυθίστηκε στο μέσο του ωκεανού. Οι δύο φίλοι σώθηκαν κρατώντας γερά μια
σανίδα και τελικά ξεβράστηκαν πάνω σε ένα ερημονήσι. Επειδή λιμοκτονούσε ο κουρέας, σκότωσε
κάποια πουλιά και πρόσφερε ένα μέρος του γεύματος του στον ακόλουθο του
Βούδα.
«Όχι ευχαριστώ, είμαι εντάξει.»
του απάντησε ο ακόλουθος και σκέφτηκε μέσα του: «Σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος δε υπάρχει
βοήθεια για εμάς πέρα από τα Τρία Πολύτιμα Πετράδια[4].» Όσο καθόταν εκεί και διαλογιζόταν πάνω στα
Τρία Πολύτιμα Πετράδια, ένας βασιλιάς των νάγκα[5],
που είχε γεννηθεί πάνω σε αυτό το νησί, μεταμόρφωσε τον εαυτό του σε ένα πανέμορφο
πλοίο γεμάτο από τα επτά πολύτιμα πράγματα[6]. Τα κατάρτια ήταν φτιαγμένα από ζαφείρι, τα
σανίδια και η άγκυρα από χρυσό, και τα σκοινιά από ασήμι.
Ο τιμονιέρης, ο οποίος ήταν
θεότητα της θάλασσας, φώναξε από το κατάστρωμα: «Υπάρχουν επιβάτες για την Ινδία;»
«Ναι, για εκεί ταξιδεύουμε.»
απάντησε ο λαϊκός ακόλουθος.
«Τότε ας επιβιβαστείτε.» είπε η
θεότητα.
Ο λαϊκός επιβιβάστηκε στο όμορφο
πλοίο και γύρισε να φωνάξει τον φίλο του τον κουρέα.
«Εσύ μπορείς να έρθεις, αλλά
αυτός δεν μπορεί.» είπε η θεότητα.
«Γιατί όχι;» ρώτησε ο ακόλουθος.
«Αυτός δεν είναι οπαδός της ιερής
ζωής, εγώ έφερα εδώ αυτό το πλοίο για εσένα, αλλά όχι για αυτόν.» απάντησε η
θεότητα.
«Εφόσον είναι έτσι τα πράγματα,
τότε όλα τα δώρα που έχω δώσει, όλες τις αρετές που έχω εξασκήσει, όλες τις
δυνάμεις που έχω αναπτύξει, δίνω τον καρπό όλων αυτών σε εκείνον!»
«Ευχαριστώ Κύριε!» φώναξε ο
κουρέας.
«Πολύ καλά, τώρα μπορώ να σας επιβιβάσω
και τους δύο.» είπε η θεότητα της θάλασσας.
Έτσι το πλοίο μετέφερε τους δύο
άντρες πέρα από την θάλασσα και ανέβηκε τον ποταμό Γάγγη. Αφού τους άφησε
ασφαλείς στην πόλη τους το Βαρανάσι, η θεότητα της θάλασσας χρησιμοποίησε την
μαγική του δύναμη και δημιούργησε τεράστιο πλούτο για τους δύο άντρες. Μετά, ενώ αιωρούνταν στον ουρανό, έδωσε τις
εξής οδηγίες στους άντρες και τους φίλους τους: «Να έχετε συντροφιά τους σοφούς και τους
καλούς. Εάν αυτός ο κουρέας δεν ήταν παρέα με αυτόν τον ευσεβή λαϊκό, θα
πέθαινε στην μέση του ωκεανού.» Και
έτσι η θεότητα της θάλασσας γύρισε πίσω στην κατοικία του παίρνοντας μαζί του
και τον βασιλιά των νάγκα.»
Έχοντας τελειώσει την ομιλία του,
ο Βούδας εξήγησε για την Γέννηση και δίδαξε το Ντάρμα. κι έτσι ο λαϊκός εισήρθε
στο καρπό του δεύτερου μονοπατιού[7]. Σε αυτή την περίπτωση, είπε ο Βούδας, ο
μαθητής έφτασε στο στάδιο του Αρχατ[8].
Ο βασιλιάς των νάγκα ήταν ο Σαριπούττα[9]
και εγώ ήμουν η θεότητα της θάλασσας.»
|
[1]
Τζάτακα (Jataka) είναι
μια συλλογή ιστοριών που αφορούν τις προηγούμενες ζωές (τζατι, jati) του Βούδα.
[2]
Ο Βούδας Κάσσαπα είναι ο τρίτος Βούδας αυτού του χρονικού κύκλου (κάλπα, kalpa). Ο τέταρτος είναι ο Βούδας Σιντάρτα Γκαουτάμα (Sidddhartha Gautama) ή Σακιαμούνι (Shakyamuni) και ο επόμενος,
και τελευταίος για αυτό το καλπα, θα είναι ο Βούδας Μαϊτρέγια (Maitreya).
[3]
Στο μονοπάτι προς την φώτιση.
[4]
Τα Τρία Πολύτιμα Πετράδια είναι: 1. Ο Βούδας 2. Οι διδασκαλίες του, το Ντάρμα (Dharma) 3. Η σύναξη των ακόλουθων, η Σάνγκα (Sangha).
[5]
Θεότητες με μορφή φιδιού στο κάτω άκρο τους.
[6]Τα
επτά πολύτιμα πράγματα είναι ο χρυσός, το ασήμι, το κοχύλι, τα μαργαριτάρια, ο
αχάτης, ο σάρδιος λίθος και ο κυανός.
[7]
Το δεύτερο στάδιο ονομάζεται Σακαντάγκάμι (Sakadāgāmī). Σε αυτό το στάδιο της πνευματικής εξέλιξης ο
ασκητής υφίσταται μόνο μία ακόμα επαναγέννηση στην σφαίρα της μορφής, προτού
φτάσει στην φώτιση.
[8]
Ο Αρχατ (Arhat) είναι
στο τέταρτο και τελευταίο στάδιο της πνευματικής ανάπτυξης (κατά την παράδοση Theravada) και μετά από το
θάνατο του δεν υφίσταται επαναγέννηση ξανά ποτέ. Έχει απελευθερωθεί από το κύκλο της ζωής και
του θανάτου και την δυστυχία.
[9]
Ο Σαριπουττα (Sariputta)
ήταν ένας από τους δύο κύριους μαθητές του Βούδα και ο ίδιος είχε φτάσει στο
στάδιο του Αρχατ.
Πέμπτη 14 Μαΐου 2015
Mάχα Σατιπάττυανα Σούτρα
Satipatthana
Majjhima Nikaya 10, Digha Nikaya 22
*Η ελληνική μετάφραση βασίζεται στην αγγλική μετάφραση του Sönam Lhundrup και έγινε από τον Γρηγόρη Καβαρνό, με την επιμέλεια τής Αριάδνης Γερούκη, τον Ιούλιο του 2007 και αφιερώνεται στη Φώτιση όλων των αισθανόμενων όντων.
The Buddha’s teaching on
Establishing Mindfulness
|
Η Διδασκαλία του Βούδα Σχετικά με την Εδραίωση της Προσοχής*
|
[1]Thus I have heard. On one occasion
the Blessed One was staying in the country of the Kurus at
the town of
|
1Έτσι άκουσα. Κάποτε ο Ευλογημένος
έμενε στην χώρα Κουρους στην πόλη Καμμασαντχαμμα. Σε αυτό το μέρος ο Ευλογημένος είπε στους
ασκητές: «Ασκητές», και αυτοί
απάντησαν: «Μάλιστα Σεβάσμιε Κύριε»,
και ο Ευλογημένος είπε:
|
[The
one path]
|
[ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ]
|
“Practitioners[2],
the one path that leads to the purification of beings, to overcoming sorrow
and lamentation, to the disappearance of suffering and discontent, to
acquiring the true method, and for realizing Nirvana – this is the path of
the fourfold establishing of mindfulness.
|
«Ασκητές2 το μόνο μονοπάτι που οδηγεί στον εξαγνισμό των
όντων, στην υπερνίκηση της θλίψης και του θρήνου, στην εξαφάνιση της
δυστυχίας και της δυσαρέσκειας, στην απόκτηση(κατανόηση) της πραγματικής μεθόδου και την πραγμάτωση
της Νιρβάνα, αυτό το μονοπάτι είναι η τετραπλή εδραίωση της προσοχής.
|
“What are the four?
Here, practitioners, in
regard to the body we abide contemplating the body – diligent, clearly
knowing, and mindful – putting aside desires and discontent in regard to the
world. In the same way we abide in regard to feelings contemplating feelings,
in regard to the mind contemplating the mind, and in regard to dharmas
contemplating dharmas – diligent, clearly knowing, and mindful, putting aside
desires and discontent in regard to the world.
|
Και ποιες είναι οι τέσσερις;(Ποια είναι αυτή η
τετραπλή;)
Ασκητές, σε σχέση με το σώμα,
παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα- με επιμέλεια , διαυγή γνώση και προσοχή-
απαλλασσόμενοι από τις επιθυμίες και την δυσαρέσκεια σχετικά με αυτό τον
κόσμο. Με το ίδιο τρόπο, σε σχέση με
τα αισθήματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα αισθήματα, σε σχέση με τον νου
παραμένουμε στοχαζόμενοι τον νου και σε σχέση με τα πράγματα, στοχαζόμενοι τα
πράγματα – με επιμέλεια , διαυγή γνώση και προσοχή – απαλλασσόμενοι από τις επιθυμίες
και την δυσαρέσκεια σχετικά με αυτό τον κόσμο».
|
[I.
Mindfulness of Body]
|
[1. ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΩΜΑ]
|
«Και πώς, ασκητές, σε σχέση
με το σώμα παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα;
|
|
[Breathing]
|
[Η ΑΝΑΠΝΟΗ]
|
Εδώ, πηγαίνοντας στο δάσος, σε μία άδεια καλύβα ή κάτω από ένα δέντρο,
καθόμαστε με σταυρωμένα πόδια. Κρατώντας
το σώμα μας όρθιο και εδραιώνοντας την προσοχή μπροστά μας, εισπνέουμε με
επίγνωση και εκπνέουμε με επίγνωση.
|
|
Breathing
in long, we know ‘I breathe in long’, breathing out long, we know ‘I breathe
out long.’ Breathing in short, we know ‘I breathe in short, breathing out
short, we know ‘I breathe out short.’
We
train thus: ‘I shall breathe in experiencing the whole body’, and also: ‘I
shall breathe out experiencing the whole body’.
We
train thus: ‘I shall breathe in calming the body’, and also: ‘I shall breathe
out calming the body.’[3]
A
skilled turner or his apprentice know when making a long turn ‘I make a long
turn’, and on making a short turn ‘I make a short turn’.
In the
same way, we know whether we breathe in or out, long or short. When
breathing, we train in experiencing the whole body, and also in calming the
body.
|
Όταν κάνουμε βαθιά εισπνοή, γνωρίζουμε ότι: ‘Κάνω βαθιά εισπνοή’, όταν κάνουμε μεγάλη
εκπνοή, γνωρίζουμε ότι: ‘Κάνω μεγάλη
εκπνοή’. Εισπνέοντας ρηχά γνωρίζουμε
ότι: ‘Εισπνέω ρηχά’, και κάνοντας
σύντομη εκπνοή γνωρίζουμε ότι: ‘Κάνω
σύντομη εκπνοή’.
Εξασκούμαστε με τον ακόλουθο τρόπο:
‘Θα εισπνεύσω βιώνοντας ολόκληρο το σώμα ’ και ‘Θα εκπνεύσω βιώνοντας
ολόκληρο το σώμα’.
Εξασκούμαστε με τον ακόλουθο τρόπο:
‘Θα εισπνεύσω ηρεμώντας το σώμα’ και ‘Θα εκπνεύσω ηρεμώντας το σώμα’.3
Ένας επιδέξιος μάστορας του τόρνου η ο βοηθός του, όταν κάνουν μεγάλη
στροφή του τόρνου, γνωρίζουν: ‘Κάνω
μεγάλη στροφή’ και όταν κάνουν μικρή στροφή του τόρνου, ‘Κάνω μικρή στροφή’.
Με το ίδιο τρόπο, γνωρίζουμε εάν εισπνέουμε ή εκπνέουμε βαθιά ή
ρηχά. Όταν αναπνέουμε, εξασκούμαστε να
βιώνουμε ολόκληρο το σώμα και επίσης να ηρεμούμε το σώμα.
|
“In this way we abide contemplating the body internally, externally or
both. We abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both
in regard to the body. Mindfulness that ‘there is a body’ is established in
us to the extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and
we abide independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εσωτερικά, εξωτερικά
ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι τη φύση της εμφάνισης , της εξαφάνισης
ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει ένα σώμα’ εδραιώνεται
μέχρι το απαραίτητο σημείο, όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και συνεχή
προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση
σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο».
|
[Postures]
|
[ΟΙ ΣΤΑΣΕΙΣ]
|
“Furthermore,
practitioners, when walking, we know ‘I am walking’ and when standing ‘I am
standing’; when sitting we know ‘I am sitting’ and when lying down ‘I am
lying down’. We know the posture of the body in all its positions.
|
«Παραπέρα, ασκητές, όταν περπατάμε, γνωρίζουμε ότι: ‘Περπατάω’ και όταν στεκόμαστε γνωρίζουμε
ότι: ‘Στέκομαι’ και όταν ξαπλώνουμε
γνωρίζουμε ότι: ‘Ξαπλώνω’. Γνωρίζουμε την στάση του σώματος σε όποια θέση
και εάν είναι.
|
“In
this way we abide contemplating the body internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to the body. Mindfulness that ‘there is a body’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εσωτερικά και
εξωτερικά. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την
φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το
σώμα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει ένα σώμα’
εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και
αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο».
|
[Activities]
|
[ΟΙ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ]
|
“Furthermore, practitioners, we act
clearly knowing when going forward and returning, when looking ahead and
looking away, and when bending and extending our limbs. We act clearly knowing
when wearing our clothes and carrying objects.[4]
When eating, drinking, chewing, and tasting we act clearly knowing and also
when urinating and defecating. When walking, standing, sitting, falling
asleep and waking up, as well as when talking and keeping silent, we act
clearly knowing.
|
«Παραπέρα, ασκητές, ενεργούμε καθαρά, γνωρίζοντας πότε πάμε προς τα
εμπρός και πότε προς τα πίσω, πότε κοιτάμε μπροστά μας και πότε κοιτάμε μακριά
και πότε λυγίζουμε ή τεντώνουμε τα άκρα μας.
Ενεργούμε καθαρά γνωρίζοντας πότε φοράμε τα ρούχα μας πότε κουβαλάμε
αντικείμενα4. Όταν
τρώμε, πίνουμε, μασάμε και γευόμαστε, δρούμε ξεκάθαρα με επίγνωση και το ίδιο
κάνουμε όταν ουρούμε και αφοδεύουμε . Όταν
περπατάμε, στεκόμαστε, καθόμαστε, αποκοιμόμαστε, ξυπνάμε, μιλάμε ή όταν
είμαστε σιωπηλοί, ενεργούμε με καθαρή
συνείδηση της πράξης
|
“In
this way we abide contemplating the body internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to the body. Mindfulness that ‘there is a body’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα, εσωτερικά και
εξωτερικά. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή
και των δυο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα.
Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει ένα σώμα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο
όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε
μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε
αυτό τον κόσμο».
|
[Body parts]
|
[ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ]
|
“Furthermore, practitioners, up from the soles of the feet and down
from the crown of the head, we review this very body, enclosed by skin, as
being full of various impure things: ‘In this body there are head hairs, body
hairs, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys,
heart, liver, diaphragm, spleen, lungs, large intestines, small intestines,
contents of the stomach, faeces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears,
grease, saliva, snot, fluid in the joints, and urine.’
Just
as though there were a bag with openings at both ends were full of various
kinds of grain, such as wheat, rice, beans, peas, millet, sesame seeds and
husked rice, and a man with good eyes were to open it and review it thus:
‘This is wheat, this is rice, these are beans, these are peas, these are
sesame seeds, this is husked rice,' in the same way, we review the body.
|
Παραπέρα, ασκητές, από τις πατούσες των ποδιών και πάνω και από την
κορυφή του κεφαλιού και κάτω αναθεωρούμε αυτό το σώμα και βλέπουμε ότι είναι
ένα περιτύλιγα δέρματος γεμάτο από διάφορες ακαθαρσίες. Λέμε ότι:
‘Αυτό το σώμα περιλαμβάνει, τρίχες του κεφαλιού, τρίχες του σώματος,
νύχια, δόντια, δέρμα, σάρκα, τένοντες, κόκαλα, μεδούλι, νεφρά, καρδιά,
συκώτι, διάφραγμα, σπλήνα, πνευμόνια, παχύ έντερο, λεπτό έντερο, τα
περιεχόμενα του στομαχιού, κόπρανα, χολή, φλέγμα, πύον, αίμα, ιδρώτα, λίπος,
δάκρυα, σάλια, μύξες, το υγρό μέσα στις αρθρώσεις και ούρα’.
Είναι σαν ένα τσουβάλι γεμάτο από διάφορα είδη σιτηρών, όπως το σιτάρι,
ρύζι, φασόλια, μπιζέλια, κεχρί και σουσάμι, που το ανοίγει ένας άντρας με γερά
μάτια και το εξετάζει ως εξής : ‘Αυτό
είναι σιτάρι, αυτό είναι ρύζι, αυτά είναι φασόλια, αυτά είναι μπιζέλια και
αυτό είναι σουσάμι’, με το ίδιο τρόπο αναθεωρούμε το σώμα.
|
“In
this way we abide contemplating the body internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to the body. Mindfulness that ‘there is a body’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εξωτερικά, εσωτερικά ή
και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή
και των δυο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα.
Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει σώμα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου
μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία
κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό
τον κόσμο».
|
[Elements]
|
[ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ]
|
“Furthermore, practitioners, we review this very body, however it is
placed, however it is disposed, as consisting of elements: ‘In this body
there are the earth element, the water element, the fire element, and the
wind element.’
Just
as though a skilled butcher or his apprentice had killed a cow and was seated
at a crossroads with it cut up into pieces, in the same way we review this
very body.
|
«Παραπέρα, ασκητές αναθεωρούμε αυτό το σώμα, όποια και εάν είναι η στάση
και η διάθεσή του, σαν να αποτελείται από στοιχεία ως εξής: ‘Μέσα σε αυτό το σώμα υπάρχει το στοιχείο
της γης, το στοιχείο του νερού, το στοιχείο της φωτιάς, και το στοιχείο του αέρα’.
Σαν τον επιδέξιο χασάπη ή τον βοηθό του που έσφαξε μία αγελάδα και κάθεται
σε ένα σταυροδρόμι για να την πουλήσει, αφού την έχουν κάνει τεμάχια, με το
ίδιο τρόπο αναθεωρούμε αυτό το σώμα.
|
“In
this way we abide contemplating the body internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to the body. Mindfulness that ‘there is a body’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα εσωτερικά και
εξωτερικά ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της
εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το σώμα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει σώμα’ εδραιώνεται
και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη
προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο».
|
[Corpse in decay]
|
[ΤΟ
ΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΣΥΝΤΙΘΕΤΑΙ]
|
Επιπλέον, ασκητές, σαν να βλέπουμε ένα πτώμα που έχουν πετάξει σε ένα
νεκροταφείο, μετά από μια , δύο ή τρεις μέρες, πρησμένο, πελιδνό, με διάφορες
εκκρίσεις να διαρρέουν από τις οπές, το συγκρίνουμε με το δικό μας σώμα,
λέγοντας: ‘Το σώμα μου έχει την ίδια
φύση με αυτό το πτώμα, θα καταλήξει να είναι στην ίδια κατάσταση, δεν θα
αποφύγει αυτή την μοίρα’.
|
|
Then,
as if we were to see a corpse cast away in a charnel ground, picked at by
crows, vultures, and hawks, by dogs, jackals, or kinds of worms, we compare
it with our own body: ‘My body is of the same nature, it too will be like
that, it is not exempt of that fate.’
|
Και σαν να βλέπαμε ένα πτώμα που το έχουν πετάξει σε ένα νεκροταφείο, που
το έχουν τσιμπήσει και φάει κοράκια, γύπες, και γεράκια, το έχουν μασήσει και
ροκανίσει σκυλιά και τσακάλια και το τρώνε διάφορα είδη από σκουλήκια, το
συγκρίνουμε με το δικό μας σώμα και λέμε:
‘Το σώμα μου έχει την ίδια φύση με αυτό το πτώμα, θα καταλήξει να
είναι στην ίδια κατάσταση, δεν θα αποφύγει αυτή την μοίρα’.
|
“Then,
we contemplate in the same way a skeleton with flesh and blood, held together
with tendons.
“Then
we contemplate a fleshless skeleton smeared with blood, held together with tendons.
“Then
we contemplate a skeleton without flesh or blood, held together with tendons.
“Then
we contemplate the bones detached from their tendons, scattered in all
directions: here a hand bone, there a foot bone, here a shin bone, there a
thigh bone, here a hip bone, there a back bone, here a rib, there a chest
bone, here a shoulder bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a
tooth, and here a skull.
“Then
we contemplate the bones bleached white, the colour of shells.
“Then
we contemplate the bones heaped up, more than a year old.
“Then,
as if we were to see a corpse cast away in a charnel ground, the bones rotten
and crumbling to dust, we compare it with our own body: ‘My body is of the
same nature, it too will be like that, it is not exempt of that fate.’
|
Ύστερα στοχαζόμαστε, με τον ίδιο τρόπο, έναν σκελετό με σάρκα και αίμα
και που κρατιέται ολόκληρος χάρη στους τένοντες.
Μετά στοχαζόμαστε έναν σκελετό χωρίς σάρκα, και πασαλειμμένο με αίμα που
κρατιέται ολόκληρος χάρη στους τένοντες.
Ύστερα στοχαζόμαστε ένα σκελετό χωρίς σάρκα και αίμα που κρατιέται
ολόκληρος χάρη στους τένοντες.
Ύστερα στοχαζόμαστε τα κόκαλα που έχουν αποσυνδεθεί από τους τένοντες και
έχουν διασκορπιστεί εδώ και εκεί: εδώ ένα
κόκαλο από το χέρι, εκεί ένα κόκαλο από πόδι, εδώ ένα κόκαλο από το καλάμι,
εκεί το κόκαλο του γοφού, εκεί ένα κόκαλο από τον σπόνδυλο, εδώ παΐδι, εκεί
στέρνο, εδώ κόκαλο της ωμοπλάτης, εκεί κόκαλο από τον σβέρκου, εδώ γνάθος,
εκεί ένα δόντι, εδώ ένα κρανίο.
Ύστερα στοχαζόμαστε τα ξασπρισμένα κόκαλα που έχουν πάρει το χρώμα του
κοχυλιού.
Ύστερα στοχαζόμαστε ένα σωρό από κόκαλα που είναι πάνω από ενός χρονών.
Τελικά σαν να βλέπαμε ένα πτώμα πεταμένο μέσα σε ένα νεκροταφείο, με
κόκαλα σαπισμένα και θρυμματισμένα σαν σκόνη, το συγκρίνουμε με το δικό μας
σώμα και λέμε: ‘Το σώμα μου έχει την
ίδια φύση με το πτώμα, θα καταλήξει να είναι στην ίδια κατάσταση, δεν θα
αποφύγει αυτή την μοίρα’.
|
“In
this way we abide contemplating the body internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to the body. Mindfulness that ‘there is a body’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
That is how in regard
to the body we abide contemplating the body.
|
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι
το σώμα εσωτερικά, εξωτερικά ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση
της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με το
σώμα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει σώμα’
εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και
αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με το
σώμα, παραμένουμε στοχαζόμενοι το σώμα.
|
[II. Mindfulness of Feelings]
|
[2. ΕΠΙΓΝΩΣΗ
ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ]
|
“And how,
practitioners, do we in regard to feelings abide contemplating feelings?
Here, when feeling a
pleasant feeling, we know ‘I feel a pleasant feeling’; when feeling an unpleasant
feeling, we know ‘I feel an unpleasant feeling’; when feeling a neutral
feeling, we know ‘I feel a neutral feeling’.
|
«Και πώς, ασκητές, σχετικά με τα αισθήματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα αισθήματα;
Εδώ, όταν νοιώσουμε ευχάριστη αίσθηση, γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω ευχάριστη αίσθηση’, όταν νοιώσουμε
δυσάρεστη αίσθηση, γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω
δυσάρεστη αίσθηση’, και όταν νοιώσουμε ουδέτερη αίσθηση, γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω ουδέτερη αίσθηση’.
|
When
feeling a worldly pleasant (unpleasant or neutral) feeling, we know ‘I feel a
worldly pleasant (unpleasant or neutral) feeling’; when feeling an unworldly
pleasant (unpleasant or neutral) feeling, we know ‘I feel an unworldly
pleasant (unpleasant or neutral) feeling’.[5]
|
Όταν νοιώσουμε μια εγκόσμια ευχάριστη, δυσάρεστη ή ουδέτερη αίσθηση,
γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω μια εγκόσμια
ευχάριστη, δυσάρεστη ή ουδέτερη αίσθηση’.
Όταν νοιώσουμε μια μη-εγκόσμια ευχάριστη, δυσάρεστη ή ουδέτερη αίσθηση,
γνωρίζουμε ότι: ‘Νιώθω μια μη-εγκόσμια
ευχάριστη, δυσάρεστη ή ουδέτερη αίσθηση’.5
|
“In
this way we abide contemplating feelings internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to feelings. Mindfulness that ‘there are feelings’ is established in us to
the extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we
abide independent, not clinging to anything in the world.
That is how in regard
to feelings we abide contemplating feelings.
|
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι
τα αισθήματα, εσωτερικά και εξωτερικά ή και τα δυο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της
εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα
αισθήματα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχουν
αισθήματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή
γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας,
χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με τα
αισθήματα, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα αισθήματα».
|
[III. Mindfulness of Mind]
|
[3. ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ]
|
“And how, practitioners, do we in regard to mind
abide contemplating mind?
Here, we know a desiring mind to be ‘desire’, and a
non-desiring mind to be ‘without desire’.
We know an angry mind to be ‘anger’, and a non-angry
mind to be ‘without anger’.
We know a deluded mind to be ‘deluded’, and a
non-deluded mind to be ‘without delusion’.
“We know a contracted mind to be ‘contracted’, and a
distracted mind to be ‘distracted’.
We know
a vast mind to be ‘vast’, and a narrow mind to be ‘narrow’.
We
know a surpassable mind to be ‘surpassable’, and an unsurpassable mind to be
‘unsurpassable’.
We
know an absorbed mind to be ‘absorbed’, and a non-absorbed mind to be
‘non-absorbed’.
We know
a liberated mind to be ‘liberated’ an unliberated mind to be ‘unliberated’.
|
«Και πώς, ασκητές, σε σχέση με το νου, παραμένουμε στοχαζόμενοι τον νου;
Εδώ γνωρίζουμε ότι ένας νους που επιθυμεί είναι ‘επιθυμία’ και ένας νους
που είναι χωρίς επιθυμία είναι ‘μη επιθυμία’.
Γνωρίζουμε ότι ένας οργισμένος νους είναι ‘οργή’ και ένας νους χωρίς οργή
είναι ‘μη οργή’.
Γνωρίζουμε ότι ένας νους μέσα στην πλάνη είναι ‘πλάνη’ και ένας νους
χωρίς πλάνη είναι ‘μη πλάνη’.
Γνωρίζουμε ότι ένας συγκεντρωμένος νους σε ‘συγκέντρωση’ και ένας διασπασμένος
νους σε ‘διάσπαση’.
Γνωρίζουμε ότι ένας πλατύς νους είναι ‘πλατύς’ και ένας στενός νους είναι ‘στενός’.
Γνωρίζουμε ότι ένας πεπερασμένος νους είναι ‘πεπερασμένος’ και ένας
ανυπέρβλητος νους είναι ‘ανυπέρβλητος’.
Γνωρίζουμε ότι ένας απορροφημένος νους είναι ‘απορροφημένος’ και ένας
νους που δεν είναι απορροφημένος, είναι ‘μη-απορροφημένος’.
Γνωρίζουμε ότι ένας απελευθερωμένος νους είναι ‘απελευθερωμένος’ και ένας
νους που δεν είναι απελευθερωμένος, είναι ‘μη-απελευθερωμένος’.
|
“In
this way we abide contemplating mind internally, externally or both. We abide
contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard to
mind. Mindfulness that ‘there is a mind’ is established in us to the extent
necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
That is how in regard
to mind we abide contemplating mind.
|
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι
τον νου, εσωτερικά, εξωτερικά ή και τα δύο μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της
εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τον
νου. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχει νους’
εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη
προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με τον
νου, παραμένουμε στοχαζόμενοι τον νου».
|
[IV. Mindfulness of
Dharmas]
|
[4. ΕΠΙΓΝΩΣΗ
ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ]
|
“And
how, practitioners, do we in regard to dharmas abide contemplating dharmas?
|
«Και πώς, ασκητές, σε σχέση με τα πράγματα,
παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα;
|
[Hindrances]
|
[ΤΑ
ΕΜΠΟΔΙΑ]
|
|
If
sensual desire is present in us, we know ‘there is sensual desire’; if no
sensual desire is present, we know ‘there is no sensual desire’; we also know
how unarisen sensual desire can arise, how arisen sensual desire can be
removed, and how a future arising of removed sensual desire can be prevented.
If ill
will is present in us, we know ‘there is ill will’; if it is not present, we
know ‘there is no ill will’; we also know how it can arise, how it can be
removed, and how its arising can be prevented.
If
sloth and torpor are present in us, we know ‘there is sloth and torpor’; if
they are not present, we know ‘there is no sloth and torpor’; we also know
how they can arise, how they can be removed, and how their arising can be prevented.
If
restlessness and worry are present in us, we know ‘there is restlessness and
worry’; if they are not present, we know ‘there is no restlessness and
worry’; we also know how they can arise, how they can be removed, and how
their arising can be prevented.
If
doubt is present in us, we know ‘there is doubt’; if no doubt is present, we
know ‘there is no doubt’; we also know how it can arise, how it can be
removed, and how its arising can be prevented.
|
«Εδώ παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τα πέντε εμπόδια. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εάν υπάρχει σαρκική επιθυμία μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει σαρκική επιθυμία’. Εάν δεν υπάρχει
σαρκική επιθυμία, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν
υπάρχει σαρκική επιθυμία’. Επιπλέον
γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η ανεκδήλωτη σαρκική επιθυμία, πώς απομακρύνεται αν
έχει εκδηλωθεί και πώς μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της,
όταν έχει απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει κακή πρόθεση μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει κακή πρόθεση’. Εάν δεν υπάρχει
κακή πρόθεση, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν
υπάρχει κακή πρόθεση’. Επιπλέον
γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η ανεκδήλωτη κακή πρόθεση, πώς απομακρύνεται όταν έχει
εκδηλωθεί και πώς μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της , όταν έχει
απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει νωθρότητα και νάρκη μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει νωθρότητα και νάρκη’. Εάν δεν
υπάρχει νωθρότητα και νάρκη, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν υπάρχει νωθρότητα και
νάρκη’. Επιπλέον γνωρίζουμε πώς
εκδηλώνεται η ανεκδήλωτη νωθρότητα και νάρκη, πώς απομακρύνεται όταν έχει
εκδηλωθεί και πώς μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της, όταν έχει
απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει ταραχή και ανησυχία μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει ταραχή
και ανησυχία’. Εάν δεν υπάρχει ταραχή και ανησυχία, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν υπάρχει ταραχή και ανησυχία’. Επιπλέον γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η
ανεκδήλωτη ταραχή και στεναχώρια, πως απομακρύνεται όταν έχει εκδηλωθεί και πώς
μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της, όταν έχει απομακρυνθεί.
Εάν υπάρχει αμφιβολία μέσα μας, γνωρίζουμε ότι: ‘υπάρχει αμφιβολία’. Εάν
δεν υπάρχει αμφιβολία, γνωρίζουμε ότι: ‘δεν υπάρχει αμφιβολία’. Επιπλέον γνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται η
ανεκδήλωτη αμφιβολία, πώς απομακρύνεται όταν έχει εκδηλωθεί και πώς μπορούμε
να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωσή της , όταν απομακρυνθεί.
|
“In this way we abide
contemplating dharmas internally, externally or both. We abide contemplating
the nature of arising, or passing away, or both in regard to dharmas.
Mindfulness that ‘there are dharmas’ is established in us to the extent
necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά,
εξωτερικά ή και τα δύο μαζί.
Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και
των δυο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα.
Η γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου
μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία
κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό
τον κόσμο.»
|
[Aggregates]
|
[ΤΑ ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΑΤΑ ]
|
“Then we abide contemplating dharmas in terms of the five aggregates
of clinging. And how do we do that?
Here
we know:
'Such
is form, such its arising, and such its passing away.
Such
is feeling, such its arising, and such its passing away.
Such
is perception, such its arising, and such its passing away.
Such
are fabrications, such their arising, and such their passing away.
Such
is consciousness, such its arising, and such its passing away.’
|
«Ύστερα παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τα πέντε σωρεύματα της προσκόλλησης. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εδώ γνωρίζουμε ότι:
‘Έτσι είναι η μορφή, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνεται και με αυτό τον τρόπο
εξαφανίζεται.
Έτσι είναι τα αισθήματα, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνονται και με αυτό τον
τρόπο εξαφανίζονται.
Έτσι είναι η αντίληψη, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνεται και με αυτό τον
τρόπο εξαφανίζεται.
Έτσι είναι τα κατασκευάσματα, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνονται και με αυτό
τον τρόπο εξαφανίζονται.
Έτσι είναι η συνείδηση, με αυτό τον τρόπο εκδηλώνεται και με αυτό τον
τρόπο εξαφανίζεται.’
|
“In
this way we abide contemplating dharmas internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to dharmas. Mindfulness that ‘there are dharmas’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα, εσωτερικά, εξωτερικά
ή και τα δύο μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι
την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με
τα πράγματα. Η γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’
εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο, όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και
αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.»
|
[Sense-spheres]
|
[ΟΙ
ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ]
|
“Then we abide contemplating
dharmas in terms of the six internal and external sense-spheres. And how do
we do that?
We know the eye, we know forms, and we know the
fetter that arises dependent on both. We also know how an unarisen fetter can
arise, how an arisen fetter can be removed, and how a future arising of the
removed fetter can be prevented.
We know the ear, sounds, and the fetter that arises
dependent on both. We know how it can arise, and how it can be removed and prevented.
We know the nose, odours, and the fetter that arises
dependent on both. We know how it can arise, and how it can be removed and prevented.
We know the tongue, flavours, and the fetter that
arises dependent on both. We know how it can arise, and how it can be removed
and prevented.
We know the body, physical sensations, and the
fetter that arises dependent on both. We know how it can arise, and how it
can be removed and prevented.
We know the mind, mind objects, and the fetter that
arises dependent on both. We know how it can arise, and how it can be removed
and prevented.
|
Ύστερα παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τις έξι εσωτερικές και
εξωτερικές σφαίρες της αίσθησης. Και πώς
το κάνουμε αυτό;
Γνωρίζουμε το μάτι, γνωρίζουμε τις μορφές και γνωρίζουμε το δεσμό που
εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά(αυτές).. Επίσης ξέρουμε πώς ένας ανεκδήλωτος δεσμός
εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται ένας δεσμός που έχει εκδηλωθεί και πώς
μπορούμε να εμποδίσουμε την μελλοντική εκδήλωση ενός δεσμού που έχει απομακρυνθεί.
Γνωρίζουμε το αυτί, γνωρίζουμε τους ήχους και γνωρίζουμε το δεσμό που
εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά(αυτούς). Επίσης
ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Γνωρίζουμε τη μύτη, γνωρίζουμε τις οσμές και γνωρίζουμε το δεσμό που
εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά(αυτές). Επίσης
ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Γνωρίζουμε τη γλώσσα, γνωρίζουμε τις γεύσεις και γνωρίζουμε το δεσμό που
εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά(αυτές). Επίσης
ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Γνωρίζουμε το σώμα, γνωρίζουμε τις φυσικές αισθήσεις και γνωρίζουμε το
δεσμό που εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά(αυτές).
Επίσης ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
Γνωρίζουμε τον νου, γνωρίζουμε τα νοητικά αντικείμενα και γνωρίζουμε το δεσμό
που εκδηλώνεται σε συνάρτηση με αυτά..
Επίσης ξέρουμε πώς εκδηλώνεται, πώς απομακρύνεται και πώς να τον εμποδίσουμε.
|
“In
this way we abide contemplating dharmas internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to dharmas. Mindfulness that ‘there are dharmas’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά,
εξωτερικά ή και τα δύο μαζί.
Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και
των δυο καταστάσεων σε σχέση με τα πράγματα.
Η γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου
μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία
κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό
τον κόσμο».
|
[Awakening Factors]
|
[ΟΙ
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ]
|
“Then
we abide contemplating dharmas in terms of the seven factors of awakening.
And how do we do that?
If the awakening factor
of mindfulness is present in us, we know ‘the awakening factor of mindfulness
is present’, and if it is not present, we know ‘mindfulness is not present’.
We also know how the unarisen awakening factor of mindfulness can arise and
how it can be developed to perfection.
If the awakening factor
of investigation-of-dharmas is present in us, we know
‘investigation-of-dharmas is present’, and if it is not present, we know
‘investigation-of-dharmas is not present’. We also know how it can arise and
how it can be developed to perfection.
If the awakening factor
of joyful perseverance is present in us, we know ‘the awakening factor of
perseverance is present’, and if it is not present, we know ‘perseverance is
not present’. We also know how it can arise and how it can be developed to
perfection.
If the awakening factor
of joy is present in us, we know ‘the awakening factor of joy is present’,
and if it is not present, we know ‘joy is not present’. We also know how it
can arise and how it can be developed to perfection.
If the awakening factor
of tranquillity is present in us, we know ‘the awakening factor of
tranquillity is present’, and if it is not present, we know ‘tranquillity is
not present’. We also know how it can arise and how it can be developed to
perfection.
If the awakening factor
of meditative absorption is present in us, we know ‘the awakening factor of
meditative absorption is present’, and if it is not present, we know
‘meditative absorption is not present’. We also know how it can arise and how
it can be developed to perfection.
. If the awakening
factor of equanimity is present in us, we know ‘the awakening factor of equanimity
is present’, and if it is not present, we know ‘equanimity is not present’.
We also know how it can arise and how it can be developed to perfection.
|
«Ύστερα παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τους επτά παράγοντες της
αφύπνισης. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εάν η προσοχή(ενσυνείδητη επικέντρωση της
προσοχής), σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας, γνωρίζουμε
ότι: ‘η προσοχή είναι παρούσα’. Εάν
λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η προσοχή δεν
είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η
προσοχή, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η έρευνα των πραγμάτων(ανάγκη αναζήτησης)
,σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας γνωρίζουμε ότι: ‘η έρευνα των πραγμάτων είναι παρούσα’. Εάν
λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η έρευνα των
πραγμάτων δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης
πώς η έρευνα, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να
τελειοποιηθεί.
Εάν η χαρούμενη επιμονή, σαν παράγων αφύπνισης είναι παρούσα μέσα μας,
γνωρίζουμε ότι: ‘η χαρούμενη επιμονή
είναι παρούσα’. Εάν λείπει, γνωρίζουμε ότι:
‘η χαρούμενη επιμονή δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η χαρούμενη επιμονή, σαν
παράγων της αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η χαρά, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας, γνωρίζουμε
ότι: ‘η χαρά είναι παρούσα’. Εάν
λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η χαρά δεν
είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η
χαρά, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η ηρεμία, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας, γνωρίζουμε
ότι: ‘η ηρεμία είναι παρούσα’. Εάν
λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η ηρεμία δεν
είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η
ηρεμία, σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η διαλογιστική απορρόφηση, σαν παράγων αφύπνισης, είναι παρούσα μέσα μας,
γνωρίζουμε ότι: ‘η διαλογιστική
απορρόφηση είναι παρούσα’. Εάν λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η διαλογιστική απορρόφηση δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η διαλογιστική απορρόφηση,
σαν παράγων αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
Εάν η ισοψυχία (;), σαν παράγων αφύπνισης,
είναι παρούσα μέσα μας, γνωρίζουμε ότι:
‘η ισοψυχία είναι παρούσα. Εάν λείπει, γνωρίζουμε ότι: ‘η ισοψυχία δεν είναι παρούσα’. Ξέρουμε επίσης πώς η ισοψυχία, σαν παράγων
αφύπνισης, μπορεί να εκδηλωθεί και πώς μπορεί να τελειοποιηθεί.
|
“In this way we abide
contemplating dharmas internally, externally or both. We abide contemplating
the nature of arising, or passing away, or both in regard to dharmas.
Mindfulness that ‘there are dharmas’ is established in us to the extent
necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
|
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα εσωτερικά,
εξωτερικά ή και τα δύο μαζί.
Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και
των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα.
Η γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται και φθάνει στο σημείο όπου
μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη προσοχή και παραμένουμε σε μία
κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό
τον κόσμο».
|
[Noble Truths]
|
[ΟΙ
ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ]
|
“Then we abide contemplating
dharmas in terms of the four noble truths. And how do we do that?
Here we know as it
really is, 'this is suffering’.
We know as it really
is, 'this is the cause of suffering’.
We know as it really
is, 'this is the cessation of suffering’.
We know as it really
is, 'this is the path to the cessation of suffering’.
|
«Ύστερα παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα ως τις τέσσερις ευγενείς
αλήθειες. Και πώς το κάνουμε αυτό;
Εδώ γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι:
‘αυτό είναι δυστυχία’.
Γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι: ‘αυτή
είναι η αιτία της δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι: ‘αυτό
είναι το σταμάτημα της δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι: ‘αυτό
είναι το μονοπάτι που οδηγεί στο σταμάτημα της δυστυχίας’.
|
“In
this way we abide contemplating dharmas internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to dharmas. Mindfulness that ‘there are dharmas’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
That is how in regard
to dharmas we abide contemplating dharmas.[6]
|
Με αυτό τον τρόπο, παραμένουμε στοχαζόμενοι
τα πράγματα εσωτερικά, εξωτερικά ή και τα δύο μαζί. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση της
εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα. Η γνώση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται
και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη
προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με τα πράγματα,
παραμένουμε στοχαζόμενοι τα πράγματα.».6
|
[Prediction]
|
[Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ]
|
“Practitioners,
if anyone develops these four ways of establishing mindfulness in such a way
for seven years, one of two fruits can be expected for him: either final
knowledge right here and now, or, if there is still a trace of clinging left,
non-returning.
But
not just after seven years: if anyone develops such mindfulness for six
years, we can expect the same result. But also already after five years,
after four years, after three years, after two years, and after one year of
such mindfulness we can expect the same result.
But
not just after one year: if anyone develops such mindfulness for seven
months, we can expect the same result, but also already after six months,
after five months, after four months, after three months, after two months,
after one month, or even after just half a month of such mindfulness.
But
not just after half a month: if anyone develops these four ways of
establishing mindfulness in such a way only for seven days, one of two fruits
can be expected for him: either final knowledge right here and now, or, if
there is a trace of clinging left, non-returning.
|
«Ασκητές, εάν κάποιος αναπτύξει αυτούς τους τεσσάρες τρόπους για την
εδραίωση της προσοχής, με αυτό τον τρόπο, για επτά χρόνια, αναμένεται να
αποκτήσει έναν από τους δύο καρπούς:
είτε την τελική γνώση εδώ και τώρα, είτε, εάν υπάρχουν ακόμα κάποια
απομεινάρια προσκόλλησης,(την μη επιστροφή)
δεν θα επιστρέψει (στη Σαμσάρα).
Αλλά όχι μόνο ύστερα από επτά χρόνια: Αν κάποιος αναπτύξει τέτοια
επίγνωση επί έξι χρόνια, μπορούμε να περιμένουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Και το
ίδιο επίσης ύστερα από πέντε χρόνια, ύστερα από τέσσερα χρόνια, τρία χρόνια,
δύο χρόνια και ύστερα από έναν χρόνο τέτοιας επίγνωσης, μπορούμε να
περιμένουμε το ίδιο αποτέλεσμα.
Και όχι μόνο ύστερα από ένα χρόνο, εάν κάποιος αναπτύξει τέτοια προσοχή
για επτά μήνες, αναμένεται το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά επίσης, και μετά από έξι
μήνες, πέντε μήνες, τέσσαρες μήνες, τρεις μήνες, δύο μήνες, ένα μήνα ή ακόμα
και μόνο μισό μήνα τέτοιας επίγνωσης..
Αλλά και όχι μόνο ύστερα από μισό μήνα, εάν κάποιος αναπτύξει αυτούς τους
τεσσάρες τρόπους για την εδραίωση της προσοχής, με τέτοιο τρόπο μόνο για επτά
μέρες, αναμένεται να αποκτήσει έναν από τους δύο καρπούς: είτε την τελική γνώση εδώ και τώρα, ή εάν
υπάρχουν ακόμα κάποια απομεινάρια
προσκόλλησης, δεν θα επιστρέψει..
|
[The
one path]
|
[ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ]
|
“Practitioners, this is
the one path that leads to the purification of beings, to overcoming sorrow
and lamentation, to the disappearance of suffering and discontent, to
acquiring the true method, and for realizing Nirvana – the path of the
fourfold establishing of mindfulness.”
|
«Ασκητές, αυτό είναι το μοναδικό μονοπάτι που οδηγεί στην κάθαρση των
όντων, στην υπερνίκηση της θλίψης και του θρήνου, στην εξαφάνιση της
δυστυχίας και της δυσαρέσκειας, στην απόκτηση της αληθούς μεθόδου και στην
πραγμάτωση της Νιρβάνα- αυτό είναι το μονοπάτι της τετραπλής εδραίωσης της
προσοχής.»
|
That is what the Blessed One said. The practitioners
were very delighted by the Blessed One's words.
|
Αυτά είπε ο
Ευλογημένος και οι μαθητές ενθουσιάστηκαν πολύ από τα λόγια του.
|
Appendix:
Establishing mindfulness of the four noble truths
Maha Satipatthana Sutra, Digha Nikaya 22[7]
|
Παράρτημα:
Η Εδραίωση της Επίγνωσης των Τεσσάρων Ευγενών
Αληθειών
|
“Furthermore,
practitioners, we abide contemplating dharmas in terms of the four noble
truths. And how do we do that?
Here we know as it
really is, 'this is suffering’.
We know as it really
is, 'this is the cause of suffering’.
We know as it really
is, 'this is the cessation of suffering’.
We know as it really is,
'this is the path to the cessation of suffering’.
|
«Επιπλέον ασκητές παραμένουμε σε συλλογισμό πάνω στα πράγματα, ως τις
τέσσερις ευγενείς αλήθειες. Και πώς το
κάνουμε αυτό;
Εδώ γνωρίζουμε όπως έχει ότι:
‘αυτό είναι δυστυχία’.
Γνωρίζουμε όπως έχει ότι: ‘αυτή
είναι η αιτία της δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε όπως έχει ότι: ‘αυτή
είναι η παύση της δυστυχίας’.
Γνωρίζουμε με όπως έχει ότι: ‘αυτό
είναι το μονοπάτι που οδηγεί στο σταμάτημα της δυστυχίας’».
|
Birth is suffering,
aging is suffering, death is suffering; sorrow, lamentation, pain, distress,
and despair are suffering; association with the unbeloved is suffering;
separation from the beloved is suffering; not getting what is wanted is
suffering; in short, the five aggregates of clinging are suffering.
|
1.
«Ποια είναι η ευγενής αλήθεια για την δυστυχία;
Η γέννηση είναι δυστυχία, η γήρανση
είναι δυστυχία και ο θάνατος είναι δυστυχία.
Η θλίψη, ο θρήνος, ο πόνος, η στεναχώρια και η απελπισία είναι
δυστυχία. Η συναναστροφή με τα
δυσάρεστα, ο χωρισμός από τα ευχάριστα και το να μην αποκτάς αυτά που θέλεις,
είναι δυστυχία. Συνοπτικά, τα πέντε σωρεύματα
της προσκόλλησης είναι δυστυχία.
|
“And what is birth?
Whatever various beings of different kinds experience in terms of birth,
taking birth, descent, coming-to-be, coming-forth, appearance of aggregates,
and acquisition of sense spheres – that is called birth.
|
Και τι είναι η γέννηση; Οτιδήποτε βιώνουν τα διάφορα είδη όντων, ως
γέννηση, το να γεννιούνται, να κατεβαίνουν, να γίνονται, να εκδηλώνονται, η
εμφάνιση των συσσωρευμάτων και η απόκτηση των αισθητήριων σφαιρών- αυτά
ονομάζονται γέννηση.
|
“What is aging?
Whatever various beings of different kinds experience in terms of aging,
decrepitude, brokenness, becoming grey and wrinkled, decline of life-force,
weakening of the faculties – this we call aging.
|
Τι είναι η γήρανση; Οτιδήποτε βιώνουν τα διάφορα είδη όντων, ως
γήρανση, φθορά, να γίνονται εύθραυστοι, να γεμίζουν ρυτίδες και να ασπρίζουν
τα μαλλιά τους, η εξασθένιση της ζωτικής ενέργειας και η αδυναμία (μείωση) των ικανοτήτων- αυτά ονομάζονται γήρανση
|
“What is death?
Whatever various beings of different kinds experience in terms of deceasing,
passing away, breaking up, disappearance, dying, death, completion of time,
break up of the aggregates, casting off of the body, interruption in the life
faculty – this we call death.
|
Τι είναι ο θάνατος; Οτιδήποτε βιώνουν τα διάφορα είδη όντων ,
ως θάνατο, διάλυση, εξαφάνιση, αποσύνθεση, ερχομό του τέλους, αποσύνθεση των συσσωρευμάτων,
αποκοπή από το σώμα και διακοπή της ζω(τ)ικής (λειτουργίας) ικανότητας-
αυτό ονομάζεται θάνατος.
|
“What is sorrow?
Whatever sorrow, sorrowing, sadness, inward sorrow, inward sadness of anyone
suffering from misfortune, touched by a painful thing – this we call sorrow.
|
Τι είναι η θλίψη; Οποιαδήποτε θλίψη, λύπη, οδύνη, εσωτερική
θλίψη, ή εξωτερική λύπη που νοιώθει οποιοσδήποτε που υποφέρει από κακοτυχία ή
αγγίζεται από οδυνηρό αίσθημα- αυτό ονομάζεται θλίψη
|
“What is lamentation?
Whatever crying, grieving, lamenting, weeping, wailing, lamentation of anyone
suffering from misfortune, touched by a painful thing – that is called lamentation.
|
Τι είναι ο θρήνος; Οποιοδήποτε κλάμα, οιμωγή, μοιρολόγι, θρήνος,
και ολοφυρμός ενός ατόμου που υποφέρει από την δυστυχία ή αγγίζεται από
οδυνηρό αίσθημα- αυτό ονομάζεται θρήνος.
|
“What is pain? Whatever
is experienced as bodily pain, bodily discomfort, pain or discomfort born of
bodily contact – this we call pain.
|
Τι είναι ο πόνος; Οτιδήποτε βιώνεται ως σωματικός πόνος,
σωματική ταλαιπωρία, πόνος η ταλαιπωρία που είναι αποτέλεσμα σωματικής επαφής-
αυτό ονομάζεται πόνος.
|
“What is distress?
Whatever is experienced as mental pain, mental discomfort, pain or discomfort
born of mental contact – this we call distress.
|
Τι είναι η στεναχώρια; Οτιδήποτε βιώνεται ως νοητικός πόνος, νοητική
ταλαιπωρία ή πόνος και ταλαιπωρία που είναι το αποτέλεσμα νοητικής επαφής- αυτό
ονομάζεται στεναχώρια.
|
“What is despair?
Whatever despair, despondency, desperation of anyone suffering from
misfortune, touched by a painful thing – this we call despair.
|
Τι είναι η απελπισία; Οποιαδήποτε απελπισία, αποθάρρυνση και απόγνωση
ενός ατόμου που υποφέρει λόγω δυστυχίας ή που αγγίζεται από κάτι οδυνηρό- αυτό
ονομάζεται απελπισία
|
“What is the suffering
of association with the unbeloved? To experience undesirable, unpleasing,
unattractive sights, sounds, aromas, flavours, or tactile sensations and to
have a connection, contact, relationship, interaction with those who wish one
ill, who wish for one's harm, who wish for one's discomfort, who wish one no
security from the yoke – this
we call the suffering of association with the unbeloved.
|
Και τι είναι η δυστυχία της
συναναστροφής με το δυσάρεστο; Το να
αισθάνεσαι (βιώνεις) ανεπιθύμητα, δυσάρεστα,
και άσχημα θεάματα, ήχους, αρώματα, γεύσεις, ή σωματικά αισθήματα. Το να έχεις σύνδεση, επαφή, σχέση ή αλληλεπίδραση
με άτομα που θέλουν το κακό σου, που θέλουν να σε βλάψουν, να σε
ταλαιπωρήσουν, που θέλουν να σε καταπιέσουν- αυτό ονομάζεται η δυστυχία της
συναναστροφής με το δυσάρεστο.
|
“What is the suffering
of separation from the beloved? Not to experience desirable, pleasing,
attractive sights, sounds, aromas, flavours, or tactile sensations and to
have no connection, no contact, no relationship, no interaction with those
who wish one well, who wish for one's benefit, who wish for one's comfort,
who wish one security from the yoke, like our mother, father, brother,
sister, friends, companions, or relatives – this we call the suffering of separation from the beloved.
|
Τι είναι η δυστυχία του χωρισμού από
τα ευχάριστα; Να μην αισθάνεσαι
επιθυμητά, ευχάριστα και όμορφα θεάματα, ήχους, αρώματα, γεύσεις, η σωματικά
αισθήματα. Το να μην έχεις σύνδεση,
επαφή, σχέση ή αλληλεπίδραση με άτομα που θέλουν το καλό σου, που θέλουν να
σε παρηγορήσουν, που θέλουν να σε κρατήσουν μακριά από καταπίεση. Άτομα σαν την μητέρα μας, τον πατέρα μας,
τον αδελφό και την αδελφή μας, οι φίλοι, οι σύντροφοι και οι συγγενείς μας- αυτό
ονομάζεται δυστυχία του χωρισμού από τα ευχάριστα
|
“What is the suffering
of not getting what is wanted? In beings subject to birth, aging, illness,
death, sorrow, lamentation, pain, distress, and despair, the wish arises, ‘O,
may I not be subject to birth, aging, illness, death, sorrow, lamentation,
pain, distress, and despair. May aging, illness, death, sorrow, lamentation,
pain, distress, and despair not come to me.’ But this is not to be achieved
by wishing – this is the suffering of not getting what is wanted.
|
Ποια είναι η δυστυχία του να μην αποκτάς
αυτά που θέλεις; Τα όντα που υπόκεινται
σε γέννηση, γηρατειά, αρρώστια, θάνατο, θλίψη, θρήνο, πόνο, στεναχώρια και
απελπισία, κάνουν την ευχή: ‘Είθε να μην υπόκειμαι σε γέννηση,
γηρατειά, αρρώστια, θάνατο, θλίψη, θρήνο, πόνο, στεναχώρια και απελπισία.
Είθε να μην με βρει γέννηση, γηρατειά, αρρώστια, θάνατος, θλίψη, θρήνος, πόνος,
στεναχώρια και απελπισία’. Αλλά κάτι τέτοιο δεν πραγματοποιείται με ευχές.. Αυτό
ονομάζεται η δυστυχία του να μην αποκτάς αυτά που θέλεις.
|
“What are the five
aggregates of clinging that, in short, are suffering? Form as an aggregate of
clinging, feeling as an aggregate of clinging, perception as an aggregate of
clinging, fabrications as an aggregate of clinging, and consciousness as an
aggregate of clinging – these are called the five aggregates of clinging
which, in short, are suffering.
|
Ποια είναι τα πέντε σωρεύματα της
προσκόλλησης που, συνοπτικά, είναι η δυστυχία; Η μορφή σαν σώρευμα προσκόλλησης, τα αισθήματα
σαν σώρευμα προσκόλλησης, η αντίληψη σαν σώρευμα προσκόλλησης, τα
κατασκευάσματα σαν σώρευμα προσκόλλησης και η συνείδηση σαν σώρευμα προσκόλλησης. Αυτά ονομάζονται τα πέντε σωρεύματα της
προσκόλλησης που, συνοπτικά, είναι η δυστυχία».
|
“This is called the
noble truth of suffering.
|
Αυτό είναι η ευγενής αλήθεια της δυστυχίας».
|
II: “What is the noble truth of the
origination of suffering?
The craving that makes
for further becoming – accompanied by passion and delight, relishing now here
and now there – i.e., craving for sensuality, craving for becoming, craving
for non-becoming.
|
2. «Ποια είναι η
ευγενής αλήθεια για την αιτία (προέλευση) της
δυστυχίας;
Η δίψα για επιπλέον
γίγνεσθαι, συνοδευόμενη από πάθος και ενθουσιασμό, απολαμβάνοντας εδώ κι
εκεί,(από διάσπαρτες απολαύσεις π.χ.) η δίψα
για αισθησιασμό, για ύπαρξη και για μη- ύπαρξη (η ανάγκη
του να γίνεσαι κάτι ή να μην γίνεσαι κάτι άλλο).
|
“And from where does
this craving arise and develop, where does it dwell, where does it stay?
Whatever appears
endearing and alluring in terms of the world: that is from where this craving
arises and develops, that is where it dwells and stays.
|
Και από πού προέρχεται (πηγάζει) και αναπτύσσεται αυτή η δίψα , πού διαμένει
(παραφυλά), πού παραμένει (εδρεύει);
Από οτιδήποτε, σε εγκόσμιο επίπεδο, εμφανίζεται
δελεαστικό και ελκυστικό, από εκεί έρχεται και αναπτύσσεται η δίψα , εκεί
παραμένει και διαμένει.
|
“What appears endearing
and alluring in terms of the world?
Eyes, ears, nose,
tongue, body, and intellect appear endearing and alluring in terms of the
world. That is from where this craving arises and develops, that is where it
dwells and resides.
|
Και τι εμφανίζεται δελεαστικό και ελκυστικό σε εγκόσμιο
επίπεδο; Τα μάτια, τα αυτιά, η μύτη, η
γλώσσα, το σώμα και η διάνοια εμφανίζονται δελεαστικά και ελκυστικά σε εγκόσμιο
επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και
διαμένει.
|
“In the same way forms,
sounds, smells, tastes, tactile sensations, and thoughts appear endearing and
alluring in terms of the world. That is from where this craving arises and
develops, that is where it dwells and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, οι οπτικές μορφές, τα ήχοι, οι
μυρωδιές, οι σωματικές αισθήσεις και οι σκέψεις εμφανίζονται δελεαστικές και
ελκυστικές σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα,
εκεί παραμένει και διαμένει.
|
“In the same way the
consciousness of the ear, the nose, the tongue, the body, and the intellect
appears endearing and alluring in terms of the world. That is from where this
craving arises and develops, that is where it dwells and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, η συνείδηση (ικανότητα της αίσθησης)
του ματιού, του αυτιού, της
μύτης, της γλώσσας, σώματος και της
διάνοιας εμφανίζονται δελεαστικές και ελκυστικές σε εγκόσμιο επίπεδο. Από
αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται η αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
|
“In the same way the
contact through seeing, hearing, smelling, tasting, body feeling, and
thinking appears endearing and alluring in terms of the world. That is from
where this craving arises and develops, that is where it dwells and resides.
|
Με τον ίδιο τρόπο, η επαφή μέσω της όρασης, της ακοής, της όσφρησης, της
γεύσης, της σωματικής αίσθησης και της σκέψης.
|
“In the same way the
feeling born of contact through the eye, the ear, the nose, the tongue, the
body, and the intellect appears endearing and alluring in terms of the world.
That is from where this craving arises and develops, that is where it dwells
and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, τα αισθήματα που γεννώνται από
την επαφή μέσω του ματιού, της μύτης, της γλώσσας, του σώματος και της
διάνοιας εμφανίζονται δελεαστικά και ελκυστικά σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται
και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
|
ι“In the same way the perception of forms,
sounds, smells, tastes, body sensations, and thoughts appears endearing and
alluring in terms of the world. That is from where this craving arises and
develops, that is where it dwells and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, η αντίληψη των μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των
γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και των σκέψεων εμφανίζεται δελεαστική και
ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η
δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει .
|
“In
the same way the intention for forms, sounds, smells, tastes, body
sensations, and thoughts appears endearing and alluring in terms of the
world. That is from where this craving arises and develops, that is where it
dwells and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, η πρόθεση για (στόχευση σε)
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις εμφανίζεται δελεαστική
και ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η
δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
|
“In
the same way the craving for forms, sounds, smells, tastes, body sensations,
and thoughts appears endearing and alluring in terms of the world. That is
from where this craving arises and develops, that is where it dwells and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, η δίψα (επιθυμία) για
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις εμφανίζεται
δελεαστική και ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και
αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει
|
“In
the same way thought directed at forms, sounds, smells, tastes, body
sensations, and thoughts appears endearing and alluring in terms of the
world. That is from where this craving arises and develops, that is where it
dwells and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, η σκέψη (προσοχή ή δέσμευση της
προσοχής) που κατευθύνεται προς μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές
αισθήσεις και σκέψεις εμφανίζεται δελεαστική και ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο.
Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει.
|
“In
the same way the evaluation of forms, sounds, smells, tastes, body
sensations, and thoughts appears endearing and alluring in terms of the
world. That is from where this craving arises and develops, that is where it
dwells and resides.
|
Με το ίδιο τρόπο, η αξιολόγηση των μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των
γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και των σκέψεων εμφανίζεται δελεαστική και
ελκυστική σε εγκόσμιο επίπεδο. Από αυτά γεννιέται και αναπτύσσεται αυτή η
δίψα, εκεί παραμένει και διαμένει
|
“This
is called the noble truth of the origination of suffering.
|
Αυτό ονομάζεται η ευγενής αλήθεια για την αιτία της δυστυχίας».
|
|
This
is the complete, remainderless fading and cessation, abandoning,
relinquishment, release, and letting go of that very craving.
|
3. «Ποια είναι η ευγενής αλήθεια
για το σταμάτημα της δυστυχίας;
Αυτή είναι το ολοκληρωτικό ξεθώριασμα χωρίς απομεινάρια και το
σταμάτημα, η εγκατάλειψη, η απαλλαγή
και το άφημα αυτής της ίδιας της δίψας.
|
“And
where is this craving being abandoned and relinquished, where does it cease
and end?
Whatever
is endearing and alluring in terms of the world: that is where this craving
is abandoned and relinquished, that is where it ceases and ends.
|
Και πού εγκαταλείπεται και πετιέται αυτή η δίψα, πού παύει και τελειώνει;
Σε ό, τι είναι δελεαστικό και ελκυστικό σε αυτό τον κόσμο- εκεί εγκαταλείπεται
και πετιέται αυτή η δίψα, εκεί παύει και τελειώνει.
|
“What
is endearing and alluring in terms of the world? Eye, ear, nose, tongue,
body, and intellect appear endearing and alluring in terms of the world. That
is where this craving is abandoned and relinquished, that is where it ceases
and ends.
|
Και τι είναι
δελεαστικό και ελκυστικό σε αυτό τον κόσμο; Τα μάτια, τα αυτιά, η μύτη, η γλώσσα, το σώμα και η
διάνοια, σε κοσμικό επίπεδο, είναι δελεαστικά και ελκυστικά σε
αυτό τον κόσμο. Εκεί
εγκαταλείπεται και πετιέται αυτή η δίψα, εκεί παύει και τελειώνει
|
“In
the same way the craving is abandoned and thus finds its end in relation to
forms, sounds, smells, tastes, tactile sensations and thoughts.
|
Με το ίδιο τρόπο, η δίψα εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε
σχέση με τις μορφές, τους ήχους, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, τις σωματικές
αισθήσεις και τις σκέψεις.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to the consciousness of the ear,
the nose, the tongue, the body, and the intellect.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την συνείδηση
του ματιού, του αυτιού, της μύτης, της γλώσσας, του σώματος και της διάνοιας.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to the contact through seeing,
hearing, smelling, tasting, body feeling, and thinking.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την επαφή μέσω
της όρασης, της ακοής, της όσφρησης, της γεύσης, της σωματικής αίσθησης και
της σκέψης.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to the feeling born of contact
through the eye, the ear, the nose, the tongue, the body, and the intellect.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με τα αισθήματα που
γεννώνται από την επαφή μέσω του ματιού, της μύτης, της γλώσσας, του σώματος
και της διάνοιας.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to the perception of forms,
sounds, smells, tastes, body sensations, and thoughts.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την αντίληψη των
μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και των
σκέψεων.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to the intention for forms,
sounds, smells, tastes, body sensations, and thoughts.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την πρόθεση για
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to the craving for forms,
sounds, smells, tastes, body sensations, and thoughts.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την δίψα για
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to thought directed at forms,
sounds, smells, tastes, body sensations, and thoughts.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την σκέψη για
μορφές, ήχους, μυρωδιές, σωματικές αισθήσεις και σκέψεις.
|
It is
abandoned and thus finds its end in relation to the evaluation of forms,
sounds, smells, tastes, body sensations, and thoughts which appear endearing
and alluring in terms of the world. That is where this craving is abandoned
and relinquished, that is where it ceases and ends.
|
Εγκαταλείπεται και έτσι βρίσκει το τέλος της σε σχέση με την αξιολόγηση
των μορφών, των ήχων, των μυρωδιών, των γεύσεων, των σωματικών αισθήσεων και
των σκέψεων που εμφανίζονται δελεαστικά και ελκυστικά σε αυτόν τον κόσμο. Εκεί
είναι που εγκαταλείπεται και πετιέται αυτή η δίψα, εκεί παύει και τελειώνει.
|
“This is called the noble truth of the cessation of
suffering.
|
Αυτό ονομάζεται η
ευγενής αλήθεια για το σταμάτημα της δυστυχίας».
|
|
This
is the noble eightfold path: right view, right resolve, right speech, right
action, right livelihood, right effort, right mindfulness, right meditative
absorption.
|
4. «Ποια είναι η ευγενής
αλήθεια για το μονοπάτι που οδηγεί στο σταμάτημα της δυστυχίας;
Αυτή είναι η ευγενής οκταπλή ατραπός:
η ορθή θεώρηση, η ορθή σκέψη, ο ορθός λόγος, η ορθή πράξη, η ορθή ζωή,
η ορθή προσπάθεια, η ορθή προσοχή και η ορθή διαλογιστική απορρόφηση.
|
“What
is right view?
Knowledge
with regard to suffering, to the origination of suffering, to the cessation
of suffering, and to the path to the cessation of suffering: This is called
right view.
|
Τι είναι ορθή θεώρηση;
Γνώση σχετικά με την δυστυχία, την αιτία της δυστυχίας, την παύση της
δυστυχίας και ο μονοπάτι που οδηγεί στην παύση της δυστυχίας. Αυτό ονομάζεται ορθή θεώρηση.
|
“What
is right resolve?
Aspiring
to renunciation, to freedom from ill will, and to harmlessness: This is
called right resolve.
|
Τι είναι ορθή σκέψη;
Η επιδίωξη για την απάρνηση της κοσμικής ζωής, για την απελευθέρωση από κακή
πρόθεση και για να είμαστε αβλαβείς. Αυτό ονομάζεται ορθή σκέψη.
|
“What
is right speech?
Abstaining
from lying, from divisive speech, from abusive speech, and from idle chatter:
This is called right speech.
|
Τι είναι ορθός λόγος;
Η αποχή από ψέματα, από λόγια που προκαλούν διχόνοια, από προσβλητική
ομιλία και από οκνηρές φλυαρίες. Αυτό
ονομάζεται ορθός λόγος.
|
“What
is right action?
Abstaining
from taking life, from stealing, and from illicit sex. This is called right
action.
|
Τι είναι η ορθή δραστηριότητα;
Η αποχή από το φόνο, τη κλοπή, και την αθέμιτη σεξουαλική δραστηριότητα. Αυτό ονομάζεται ορθή δραστηριότητα.
|
“What
is right livelihood?
Abandoning
dishonest livelihood and keeping our life going with right livelihood: This
is called right livelihood.
|
Τι είναι η ορθή ζωή;
Η εγκατάλειψη ανέντιμων πόρων ζωής και η χρήση δίκαιων πόρων ζωής. Αυτό ονομάζεται ορθή ζωή.
|
“What
is right effort?
Generating
determination, endeavour, perseverance, and upholding and exerting our intent
for the sake of the non-arising of evil, unskilful qualities not yet arisen,
generating
determination, endeavour, perseverance, and upholding and exerting our intent
for the sake of the abandoning of evil, unskilful qualities that have arisen,
generating
determination, endeavour, perseverance, and upholding and exerting our intent
for the sake of the arising of skilful qualities not yet arisen, and
generating
determination, endeavour, perseverance, and upholding and exerting our intent
for the maintenance, non-confusion, increase, plenitude, development, and
culmination of skilful qualities that have arisen: This is called right
effort.
|
Τι είναι η ορθή προσπάθεια;
Η παραγωγή αποφασιστικότητας, αντοχής και επιμονής και η διατήρηση και η
άσκηση της πρόθεσής μας για τον σκοπό της μη-εμφάνισης των κακών και μη
επιδέξιων ποιοτήτων που δεν έχουν ακόμη εμφανισθεί.
Η παραγωγή αποφασιστικότητας, αντοχής και επιμονής και η διατήρηση και η
άσκηση της πρόθεσης με σκοπό την εγκατάλειψη των κακών και μη επιδέξιων ποιοτήτων που έχουν
εμφανισθεί.
Η παραγωγή αποφασιστικότητας, αντοχής και επιμονής και η διατήρηση και η
άσκηση της πρόθεσης με σκοπό την εμφάνιση επιδέξιων ποιοτήτων που ακόμα δεν
έχουν εμφανισθεί.
Και η παραγωγή αποφασιστικότητας, αντοχής και επιμονής και η διατήρηση
και η άσκηση της πρόθεσης για την διατήρηση, κατανόηση, αύξηση, αφθονία,
ανάπτυξη και (απο)κορύφωση
των επιδέξιων ποιοτήτων που έχουν εμφανισθεί.
Αυτό ονομάζεται ορθή προσπάθεια.
|
“What
is right mindfulness?
In
regard to the body to abide contemplating the body, in regard to feelings
contemplating feelings, in regard to the mind contemplating the mind, and in
regard to dharmas contemplating dharmas – diligent, clearly knowing, and
mindful, putting aside desires and discontent in regard to the world – this
is called right mindfulness.
|
Τι είναι η ορθή προσοχή;
Σε σχέση με το σώμα, να παραμένεις στοχαζόμενος το σώμα. Σε σχέση με το αισθήματα, να παραμένεις στοχαζόμενος
τα αισθήματα. Σε σχέση με τον νου, να
παραμένεις στοχαζόμενος τον νου. Σε σχέση
με τα πράγματα, να παραμένεις στοχαζόμενος τα πράγματα Με επιμέλεια, με διαυγή επίγνωση και με
προσοχή, αφήνοντας κατά μέρος τις επιθυμίες και την δυσαρέσκεια σε σχέση με
τον κόσμο. Αυτό ονομάζεται ορθή προσοχή.
|
“What
is right meditative absorption?
Dwelling
withdrawn from sensual desires and from everything unwholesome, we enter the
first absorption and remain in rapture and pleasure born from withdrawal,
accompanied by directed thought and evaluation.
With
the stilling of directed thought and evaluation we enter the second
absorption and remain in rapture and pleasure born from composure, the
unification of awareness free from directed thought and evaluation – inner
assurance.
With
the fading of rapture we enter the third absorption and remain in equanimity,
mindful and alert, experiencing a pleasure in the body of which the Noble
Ones declare, 'Equanimous and mindful, he has a pleasurable abiding.'
With
the letting go of pleasure and pain, as with the earlier disappearance of
elation and distress, we enter the fourth absorption and remain in the
complete purity of equanimity and mindfulness, neither pleasure nor pain.
This is called right meditative absorption.
|
Τι είναι η ορθή διαλογιστική απορρόφηση;
Παραμένοντας σε μία κατάσταση απόσυρσης από τις σαρκικές επιθυμίες και από
οτιδήποτε αρνητικό, μπαίνουμε στην πρώτη απορρόφηση και μένουμε στην ευδαιμονία
και την ευχαρίστηση που γεννιέται από την απόσυρση και συνοδεύεται από
κατευθυνόμενη σκέψη και αξιολόγηση.
Με την ακινητοποίηση της κατευθυνόμενης σκέψης και της αξιολόγησης,
μπαίνουμε στην δεύτερη απορρόφηση και μένουμε στην ευδαιμονία και την ευχαρίστηση
που γεννιέται από την ηρεμία, την ενοποίηση της επίγνωσης που είναι απελευθερωμένη
από την κατευθυνόμενη σκέψη και αξιολόγηση- την εσωτερική βεβαιότητα.
Με το ξεθώριασμα της ευδαιμονίας μπαίνουμε στην τρίτη απορρόφηση και
παραμένουμε στην ισοψυχία, με προσοχή και επαγρύπνηση, βιώνοντας μία
ευχαρίστηση μέσα στο σώμα, για την οποία οι Ευγενείς δηλώνουν: ‘Με ισοψυχία και επίγνωση, παραμένει σε
ευχάριστη κατάσταση’.
Με το άφημα της ευχαρίστησης και του πόνου, όπως πριν εξαφανίστηκε η
αγαλλίαση και η στεναχώρια, μπαίνουμε στην τέταρτη απορρόφηση και παραμένουμε
στην πλήρη αγνότητα της ισοψυχίας και της επίγνωσης, πέρα από ευχαρίστηση και
πόνο.
Αυτό ονομάζεται η ορθή διαλογιστική απορρόφηση.
|
“This
is called the noble truth of the path leading to the cessation of suffering.
|
Αυτό ονομάζεται η ευγενής αλήθεια του μονοπατιού που οδηγεί στο σταμάτημα
της δυστυχίας».
|
“In
this way we abide contemplating dharmas internally, externally or both. We
abide contemplating the nature of arising, or passing away, or both in regard
to dharmas. Mindfulness that ‘there are dharmas’ is established in us to the
extent necessary for bare knowledge and continuous mindfulness, and we abide
independent, not clinging to anything in the world.
That
is how in regard to dharmas we abide contemplating the four noble truths.
|
«Με αυτό τον τρόπο παραμένουμε στοχαζόμενοι
τα πράγματα εσωτερικά, εξωτερικά ή και τα δύο. Παραμένουμε στοχαζόμενοι την φύση
της εμφάνισης, της εξαφάνισης ή και των δύο καταστάσεων, σε σχέση με τα πράγματα. Η επίγνωση ότι ‘υπάρχουν πράγματα’ εδραιώνεται
και φθάνει στο σημείο όπου μπορούμε να έχουμε γυμνή γνώση και αδιάκοπη
προσοχή και παραμένουμε σε μία κατάσταση ανεξαρτησίας, χωρίς καμία
προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Με αυτό τον τρόπο, σε σχέση με τα πράγματα,
παραμένουμε στοχαζόμενοι τις τέσσερις ευγενείς αλήθειες.
|
For free distribution.
|
Για ελεύθερη διανομή.
|
1 Η έκδοση αυτής της διδασκαλίας του Βούδα Σακυαμούνι
δίνεται ολόκληρη. Έχουν γίνει
συντομεύσεις σε κάποιες επαναλήψεις χωρίς να αλλάξει η ουσία της διδασκαλίας.
2 Επειδή η διδασκαλία αποτείνεται προς όλα τα όντα, η λέξη
bhikku (μοναχός) που χρησιμοποιείται μέσα στο αρχικό
κείμενο μεταφράζεται σαν ‘ασκητές’ και αντί για ‘ο μοναχός’ λέμε την φράση
‘εμείς παραμένουμε’ κτλ. για να δοθεί η αίσθηση ότι ασκούνται όλοι πάνω στις
οδηγίες που αναφέρονται στο κείμενο και όχι μόνο οι μοναχοί.
3 Η
φράση το σώμα είναι μετάφραση για την Παλι λέξη kayasankhara που σε
πλήρη μετάφραση σημαίνει σωματικό σχηματισμό και αναφέρει σε όλες τις σωματικές
δραστηριότητες και ανησυχίες.
4 Το αρχικό κείμενο γράφει: ‘Δραστηριοποιούμαστε με τέτοιο τρόπο ώστε
γνωρίζουμε ξεκάθαρα ότι φοράμε τα ράσα μας και κουβαλάμε το μανδύα και την
κούπα ελεημοσύνης’, επειδή αναφέρεται σε μοναχούς.
5 Οι μη-εγκόσμιες ευχάριστες αισθήσεις εκδηλώνονται, για
παράδειγμα, μέσα στις πρώτες τρεις διαλογιστικές απορροφήσεις ή όταν ασκείται
κάποιος πάνω στις τέσσερες απεριόριστες ιδιότητες (αγάπη, συμπόνια, χαρά,
αταραξία). Οι δυσάρεστες μη εγκόσμιες
αισθήσεις είναι η ντροπή και η μεταμέλεια.
Η ουδέτερη είναι η αίσθηση της βαθιάς αταραξίας που εκδηλώνεται μέσα
στην τέταρτη διαλογιστική απορρόφηση.
6 Δείτε το παράρτημα για επιπλέον εξηγήσεις, σχετικά με
την άσκηση της προσοχής σχετικά με τις τέσσερις ευγενείς αλήθειες που
αναφέρονται μέσα στο Maha Satipatthana Sutra.
7 Το Maha Satipatthana Sutra είναι
ολόιδιο με το Satipatthana Sutra με την εξαίρεση της αναλυτικής εξήγησης για το πώς να
διαλογίζεσαι πάνω στις τέσσερις ευγενείς αλήθειες.
[1] The sutra by Buddha Shakyamuni is given here in
its full contents. Repetitions were abbreviated without changing the contents.
This translation in three languages by Sönam Lhundrup was inspired by the
translations from the Pali language of the Venerables Nanamoli, Thanissaro, and
Analayo. It attempts to combine their contributions in a version which is
hopefully easy to read and to recite.
[2] The sutra being adressed to all beings, the term bhikkhu used
throughout, normally meaning “monk”, is translated as “practitioner”; and
instead of “he, the monk” the more inclusive “we” is used.
[3] Body stands
here for Pali: kayasankhara, which fully translated would be the ‘bodily
formation’; it refers to all bodily activities and unrest.
[4] The original text says: we act clearly knowing; when wearing our “robes
and carrying the outer robe and bowl”, since it referred to monks.
[5] Unworldly pleasant feelings arise for example in the first three meditative absorptions or while
practising the four boundless states (love, compassion, joy, equanimity); unpleasant
unworldly feelings are shame and remorse; neutral are the experiences of
profound equanimity in the forth meditative absorption.
[6] See the appendix for more explanations on mindfulness practice in
relation to the four noble truths in the Maha-Satipatthana Sutra.
[7] The Maha Satipatthana Sutra is identical to the Satipatthana
Sutra with the exception of the longer passage on how to meditate on the
four noble truths.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)