Το Πλήρες Παιγνίδισμα (Lalitavistara) :13ο Κεφάλαιο- Ενθάρρυνση

13ο Κεφάλαιο- Ενθάρρυνση

[Β 8] Ενώ ο Μποντισάτβα βρισκόταν ανάμεσα στις συντρόφους του, μοναχοί, κατέφθασαν εκεί πολλοί θεοί, νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ημίθεοι, γκαρούντα, κιμνάρα και και μαχοράγκα, καθώς και ο Σάκρα, ο Μπράχμα και οι φύλακες του κόσμου, που με χαρούμενες φωνές ανυπομονούσαν να του κάνουν προσφορές. Καθώς όμως η ώρα περνούσε, πολλοί απ' αυτούς τους θεούς, νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ημίθεους, γκαρούντα, κιμνάρα και και μαχοράγκα, καθώς και ο Σάκρα, ο Μπράχμα και οι φύλακες του κόσμου, άρχισαν να σκέφτονται:

"Σαν πολύ να είναι η ώρα που κάθεται το άγιο αυτό ον με τις συντρόφους του. Υπάρχουν όντα που ωρίμασαν για μεγάλο χρονικό διάστημα με τα τέσσερα μέσα της προσέλκυσης των μαθητών, δηλαδή μέσω της γενναιοδωρίας, του καλού λόγου, των αξιόλογων πράξεων και ασκώντας αυτό που διδάσκει κανείς. Όταν πραγματώσει την Φώτιση, τότε εκείνα τα όντα θα μπορέσουν να κατανοήσουν τις διδασκαλίες του στο Ντάρμα. Όμως μέχρι τότε, οι κατάλληλοι αυτοί δέκτες της διδασκαλίας του μπορεί να έχουν φύγει. Τότε ο Μποντισάτβα θα φύγει απ' το σπίτι του και θα πραγματώσει την απαράμιλλη, τέλεια και ολοκληρωμένη Φώτιση μόνος του."

Έτσι πλησίασαν τον Μποντισάτβα. Γεμάτοι σεβασμό και αφοσίωση ένωσαν τα χέρια τους και υποκλίθηκαν μπροστά του. Με προσμονή κι ανησυχία τον ρώτησαν:

"Θα δούμε ποτέ τον Μποντισάτβα- αυτό το ιερό, υπέρτατο και αγνό ον- να εγκαταλείπει το σπίτι του ως πράξη απάρνησης; Κι αφού έχει αφήσει το σπίτι του, θα τον δούμε άραγε να κάθεται κάτω από τον βασιλιά των δέντρων, δαμάζοντας τον Μάρα και τον στρατό του, και να φτάνει στην απαράμιλλη, τέλεια και ολοκληρωμένη Φώτιση;  

"Πότε θα τον δούμε να αποκτά τις δέκα δυνάμεις[1] των Τατάγκατα, τα τέσσερα είδη αφοβίας[2] των Τατάγκατα και τις δεκαοκτώ μοναδικές ιδιότητες των Βούδα[3]; [F.82.b] Ή να στρέφει των δώδεκα όψεων απαράμιλλο τροχό του Ντάρμα; Ή να διδάσκει σύμφωνα με τις επιθυμίες του κόσμου με τους θεούς, ανθρώπους και ημίθεους παρουσιάζοντας το εκτενές μεγαλείο της Φώτισης και ικανοποιώντας τους;"

Για ένα μεγάλο διάστημα, μοναχοί, για πολλά αμέτρητα κάλπα, ο Μποντισάτβα δεν είχε την ανάγκη να βασίζεται σε άλλους. Ως προς τα κοσμικά θέματα αλλά και αυτά πέραν του κόσμου αυτού, ήταν δάσκαλος[4] του εαυτού του. Για μεγάλο διάστημα γνώριζε την στιγμή ακριβώς, την περίσταση και την ευκαιρία για την εξάσκηση όλων των όψεων των ριζών της αρετής. Η ανώτερη γνώση[5] του ήταν αλάνθαστη και είχε πλήρως εκδηλώσει τα πέντε είδη υπερφυσικής γνώσης[6]. Εφόσον είχε κυριαρχία στις λειτουργίες των αισθήσεων, μπορούσε να εκδηλώνει θαυματουργικές δυνάμεις. Γνώριζε πράγματι ποια ήταν η κατάλληλη στιγμή και ποια δεν ήταν. [161]Σαν τον μεγάλο ωκεανό που έχει μέτρο, έβλεπε την κατάλληλη ευκαιρία και δεν την έχανε ποτέ. Γνώριζε τα πάντα αφού κατείχε την δύναμη της ενορατικής σοφίας.

"Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή άφιξης, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή απομάκρυνσης, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή συνάντησης, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για καλοσύνη, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για ισοψυχία, αυτή είναι η στιγμή για να μιλήσει, για να παραμείνει σιωπηλός, για να αφήσει το σπίτι του, η στιγμή για να χειροτονηθεί, αυτή είναι η στιγμή για απαγγελία, η στιγμή για βαθύ στοχασμό, η στιγμή για να μείνει σε απομόνωση, η στιγμή για να μείνει στον βασιλικό κύκλο, αυτή είναι η στιγμή για βρεθεί με μοναχούς και λαϊκούς, κι αυτή είναι η στιγμή για να βρεθεί με τους θεούς, τους νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ημίθεους, γκαρούντα, κιμνάρα, μαχοράγκα, τον Σάκρα, Μπράχμα, τους κοσμικούς προστάτες, μοναχούς, μοναχές, καθώς και δόκιμους άντρες και γυναίκες. Αυτή είναι η στιγμή για να διδάξει το Ντάρμα, [F.83.a] κι αυτή είναι η στιγμή για εσωτερική παραμονή."

O Μποντισάτβα πάντα γνώριζε αν η στιγμή ήταν κατάλληλη ή όχι και έβλεπε τις ευκαιρίες. Συνηθίζεται, να επισκέπτονται οι ευλογημένοι Βούδες των δέκα κατευθύνσεων, τους Μποντισάτβα στην τελευταία τους γέννηση, όταν αυτοί διασκεδάζουν στα γυναικεία διαμερίσματα για να τους ενθαρρύνουν, με τη μουσική και το τραγούδι τους, να μπουν στην πύλη του Ντάρμα.

Πάνω σ' αυτό το θέμα λέγονται τα εξής:

Όποια κι αν είναι τα τέλεια όντα που διαμένουν στους κόσμους των δέκα κατευθύνσεων,

η δική τους ιδιαίτερη δύναμη, με τη συνοδεία μουσικής,

με ευχάριστους και γλυκούς στίχους και τραγούδια,

ενθαρρύνει το υπέρτατο ον να απαρνηθεί το σπίτι του.

''Όταν είδες την μεγάλη δυστυχία των άλλων,

έκανες στο παρελθόν την ευχή

να γίνεις ο προστάτης και το καταφύγιό τους,

ο υπέρτατος υποστηρικτής και υπερασπιστής τους.

"Ενάρετε Ήρωα! Θυμήσου τις προηγούμενες πράξεις σου

και τον όρκο να βοηθάς τους άλλους.

Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή.

Γι αυτό, Υπέρτατε Σοφέ, απαρνήσου το παλάτι σου! [162]

"Για χάρη αυτών, που στο παρελθόν εγκατέλειψες τον πλούτο σου,

ακόμα και το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια σου,

θα γίνεις Βούδας, ο υπέρτατος δαμαστής θεών κι ανθρώπων,

πρώτιστος στον κόσμο, θησαυροφυλάκιο εκατοντάδων ιδιοτήτων.

"Με πειθαρχία πρέπει να περάσεις δυσκολίες και στερήσεις.

Με υπομονή θα ωφελήσεις τους άλλους.

Με επιμονή θα ξεδιπλώσεις όλες τις καλές ιδιότητες.

Η συγκέντρωση και η γνώση δεν θα έχουν ισάξιά τους στα τρία πεδία.

" Τατάγκατα, η αγάπη σου θα πρέπει να περιβάλλει

τα όντα που είναι μολυσμένα απ' τον θυμό και παραμορφωμένα απ' το μίσος.

Όσοι έχουν χαθεί και δεν έχουν καμία ιδιότητα του καλού

καθώς και οι ανεπίδεκτοι, όλοι πρέπει να νοιώσουν την συμπόνοια σου.

"Με τις ιδιότητες και τη σοφία σου, το σώμα σου διαπερνάτε από αρετή.

Με την αψεγάδιαστη συγκέντρωσή σου και την ανώτερη γνώση σου, αστράφτεις.

Φωτίζεις τις δέκα κατευθύνσεις,

όπως το ακηλίδωτο φεγγάρι χωρίς σύννεφα."

Διάφορα τέτοια ευχάριστα λόγια με τη συνοδεία μουσικής [F.83.b]

τραγουδούν οι Νικητές,

ενθαρρύνοντας Αυτόν που Τιμούν Θεοί και Άνθρωποι, λέγοντας:

'Ήρθε η ώρα να απαρνηθείς το παλάτι σου."

Η κατοικία του Μποντισάτβα, μοναχοί, ήταν πραγματικά εξαίσια και γεμάτη με τα πιο υπέροχα αγαθά. Είχε όλα αυτά που είναι απαραίτητα για μια άνετη ζωή, κάθε τι που μπορεί να επιθυμούσε κανείς. Ήταν σαν ένα θεϊκό παλάτι, είχε τις ομορφότερες βεράντες, πυργίσκους, στοές, φεγγίτες, διαδρόμους, ορόφους και αίθρια. Ήταν στολισμένη με όλα τα είδη πολύτιμων λίθων σε πολλά και διάφορα σχέδια και σχήματα. Υπήρχαν ομπρέλες, λάβαρα και σημαίες. Υπέροχες καμπάνες από πολύτιμα πετράδια κρέμονταν από δικτυωτά πλέγματα μαζί με μεταξένιες σερπαντίνες. Υπήρχαν γιρλάντες από μαργαριτάρια και πολύτιμα πετράδια και γεφύρια που οι σανίδες τους ήταν στολισμένες με πολύτιμες πέτρες. Παντού κρέμονταν γιρλάντες λουλουδιών και στολίδια. Αρωματικά θυμιάματα καίγονταν έχοντας μεταξωτά στέγαστρα από πάνω τους. Αρωματικά λουλούδια κάθε εποχής στόλιζαν το έδαφος, και οι λίμνες ήταν γεμάτες με ολάνθιστους λευκούς λωτούς. Σ' αυτές τις λίμνες υπήρχαν σμήνη από διάφορα είδη πουλιών, όπως leafbirds, παπαγάλοι, μάινες, κούκοι, κύκνοι, παγώνια, άγριες χήνες, kunalas, και φασιανοί που τραγουδούσαν με τις όμορφες φωνές τους. Κάποιαμέρη ήταν καλυμμένα με λάπις λάζουλι και αντανακλούσαν τα όμορφα χαρακτηριστικά του παλατιού. Ήταν τόσο απολαυστικό να το κοιτάς, που δεν το χόρταινες ποτέ.

Το εξαίσιο και τέλειο μέγαρο που έζησε ο [163] Μποντισάτβα ήταν πηγή εξαιρετικής απόλαυσης και χαράς. Στο παλάτι του το σώμα του ήταν πάντοτε αγνό και αμόλυντο, ήταν στολισμένος με γιρλάντες λουλουδιών και κοσμήματα και τα άκρα του μοσχομύριζαν απο τα καλύτερα και πιο γλυκά λάδια. Τα καλύτερα ακηλίδωτα λευκά ρούχα χωρίς καμιά ατέλεια, κάλυπταν το σώμα του. Τα στρωσίδια του ήταν φτιαγμένα με εκλεκτά υφάσματα από τα καλύτερα νήματα, που ήταν τόσο απαλά όσο το ύφασμα κατσαλίντι (kacalindi). [F.84.a] Εκεί, στην εξαίσια κλίνη του, ξάπλωνε περιτριγυρισμένος από τις υπέροχες συντρόφους του, που όλες τους έμοιαζαν με θεές. Όλες τους είχαν ενάρετη, ευχάριστη και ωφέλιμη συμπεριφορά.  

Σ' αυτό το όμορφο παλάτι, ο Μποντισάτβα ξύπνησε από τον γλυκό και μελωδικό ήχο κοχυλιών, μεταλλικών, πήλινων και ξύλινων τυμπάνων, λαούτων, άρπας, ντεφιών, κυμβάλων και φλάουτου που συνόδευαν όμορφα τραγούδια. Οι κόρες ξύπνησαν τον Μποντισάτβα με όμορφα και απαλά τραγούδια με τη συνοδεία φλάουτου. Με την χάρη όμως των Ευλογημένων, των Βούδα των δέκα κατευθύνσεων, τα όργανα άρχισαν ενθαρρύνουν τον Μποντισάτβα αντηχώντας αυτούς τους στίχους:

Τα κορίτσια είναι απολαυστικά και χαρούμενα.

Παίζουν υπέροχες μελωδίες στα όμορφα όργανα.

Τότε, με την δύναμη των Νικητών των δέκα κατευθύνσεων,

ακούστηκαν με ποικίλους τρόπους αυτοί οι στίχοι:

 ''Όταν είδες τα όντα που ποτέ δεν είχαν προστάτη,

Ήρωα, πήρες τον ακόλουθο όρκο:

'Θα αφυπνιστώ στην υπέρτατη κατάσταση όπου δεν υπάρχουν γηρατειά ή θλίψη

ώστε να ελευθερώσω όλα τα όντα από τον θάνατο, τα γηρατειά και τ' άλλα βάσανα.'

"Επομένως, Ενάρετε, άφησε γρήγορα αυτήν την όμορφη πόλη

και ασκήσου όπως οι σοφοί του παρελθόντος.

Όταν φτάσεις στο κατάλληλο μέρος της γης,

θα αφυπνιστείς στην ασύγκριτη σοφία των Νικητών. [164]

"Στο παρελθόν εγκατέλειψες τον εξαίσιο πλούτο και τα αγαθά σου,

ακόμα και τα χέρια, τα πόδια και το αγαπημένο σου σώμα.

Μεγάλε Σοφέ, ήρθε ή ώρα.

Αποκάλυψε το απεριόριστο ποτάμι του Ντάρμα στα όντα.

"Η αμόλυντη και ενάρετη πειθαρχία σου δεν έσπασε ποτέ.

Σε κοσμούσαν πάντοτε άριστες ιδιότητες.

Μεγάλε Σοφέ, κανείς δεν έχει την δική σου πειθαρχία.

Τώρα πρέπει να ελευθερώσεις τα όντα από τις διάφορες μολύνσεις τους.

"Για εκατοντάδες ζωές εξασκήθηκες στην υπομονή.

Έδειξες υπομονή σε όλα τα είδη αρνητικού λόγου.

Μέσω της υπομονής έχεις μακροθυμία, αυτοέλεγχο και χαλαρότητα.

Άρχοντα των Ανθρώπων, πρέπει να αποφασίσεις τώρα την αναχώρησή σου από το σπίτι. [F.84.b]

"Η επιμονή σου είναι σταθερή, ακλόνητη κι ατάραχη.

Τατάγκατα, απ' την αρχή μέχρι το τέλος είσαι σπουδαίος.

Ενάρετε, θα δαμάσεις τον αρνητικό Μάρα και τον στρατό του,

και θα αδειάσεις τα τρία κατώτερα πεδία.

"Γι αυτό ασκήθηκες στην πειθαρχημένη συμπεριφορά και τις στερήσεις:

για να κάψεις τις μολύνσεις  αυτής της αρνητικής και παρηκμασμένης εποχής.

Άσε τώρα να πέσει η βροχή του νέκταρ

για να καταπραΰνει την δίψα των απροστάτευτων.

"Θυμήσου τώρα τον υπέρτατο όρκο του παρελθόντος:

'θα αφήσω πίσω την όμορφη πόλη,

θα επιτύχω γρήγορα την κατάσταση που δεν έχει θάνατο ή θλίψη,

και θα ικανοποιήσω αυτούς που υποφέρουν από την δίψα με το νέκταρ της αθανασίας. '

"Επιδέξιος είσαι στις υπέρτατες πράξεις της σοφίας.

Η σοφία σου είναι απέραντη και απεριόριστη.

Νικητή, φώτισε τώρα με το όμορφο φως της γνώσης

εκείνους που είναι δέσμιοι της πλάνης και της αμφιβολίας.

"Για εκατοντάδες ζωές ασκήθηκες στην αγάπη

καθώς και στην συμπόνοια, την χαρά και την ισοψυχία.

Τώρα θα πρέπει να μοιραστείς

όλες τις τέλειες πράξεις σου με τα όντα."

Όλοι αυτοί οι στίχοι, τα υπέροχα άνθη των ιδιοτήτων,

που αντηχούν μέσα απ' την μουσική,

γεννήθηκαν από τη χάρη των Νικητών των δέκα κατευθύνσεων,

ενθαρρύνοντας τον νέο που αναπαύεται στην κλίνη του.

Εκείνη την ώρα, οι χαρωπές νέες που φέρνουν απόλαυση

καθώς είναι πολύ όμορφες, έπαιζαν γλυκές μελωδίες.

Την ίδια στιγμή ακούστηκε από τους Νικητές των δέκα κατευθύνσεων,

που δαμάζουν θεούς κι ανθρώπους,

μέσω των μουσικών οργάνων,

ο τέλειος αυτός λόγος με μελωδική φωνή: [165]

"Εσύ που ωφελείς τα όντα και κατέχεις πολλές ιδιότητες,

έκανες δικές σου τις αρετές των Νικητών ταξιδεύοντας στα μονοπάτια.

Θυμήσου την πειθαρχημένη συμπεριφορά και τις στερήσεις του παρελθόντος.

Πήγαινε γρήγορα στο έξοχο δέντρο και πραγμάτωσε την αθανασία.

" Διψασμένοι είναι οι θεοί κι οι άνθρωποι, που στερούνται τις ιδιότητες των Νικητών.

Η βούλησή σου όμως είναι ίση με την αποστολή σου, γι αυτό δώσε τους το νέκταρ της αθανασίας.

Κατέχεις τα χαρακτηριστικά των δέκα δυνάμεων και όλοι οι λόγιοι σε τιμούν.

Γρήγορα, Άρχοντα των Ανθρώπων, χορήγησε αυτό το νέκταρ.

"Ευεργέτη του Κόσμου, εσύ, χαίρεσαι με τις ιδιότητες των Νικητών.

Σε προηγούμενες ζωές σου, έδωσες την περιουσία, τα πετράδια και το χρυσό σου [F.85.a]

την αγαπημένη σύζυγο και τα παιδιά σου, την γη, τις πόλεις και τα χωριά,

κι ακόμα και το κεφάλι, τα μάτια, τα χέρια και τα πόδια σου.

"Άριστε των Ανθρώπων, στο παρελθόν υπήρξες ενάρετος βασιλιάς.

Όταν ερχόταν μπροστά σου κάποιος κι έλεγε,

'Δώσε μου σε παρακαλώ την γη αυτή με τις πόλεις και τα χωριά,'

εσύ τα έδινες με χαρούμενο και αδιατάραχτο νου.

Στον παρελθόν ήσουν ο προσωπικός ιερέας του βασιλιά.

Φρόντιζες τους άρχοντες και δεν έκανες κακό σε κανέναν.

Ήσουν ο καλύτερος ιερέας και έβαλες στον δρόμο της αρετής πολλά κοινά όντα.

Μετά τον θάνατό σου, επαναγεννήθηκες στα πεδία των θεών.

"Πρίγκιπα, στο παρελθόν ήσουν ένας άριστος σοφός.

Τότε ένας κακός βασιλιάς σου έκοψε τα άκρα απ' τον θυμό του, [166]

αλλά ο νους σου παράμεινε ατάραχος και ολοκλήρωσες τα καθήκοντα της κάστας σου.

Γάλα έτρεξε από τα χέρια και τα πόδια σου τότε.

"Στο παρελθόν υπήρξες ο γιος ενός σοφού, ο Συάμα,

και απολάμβανες την δύσκολη πειθαρχία σου στα υπέροχα καταφύγια των βουνών.

Όταν κάποιος άρχοντας σε τρύπησε με τα δηλητηριώδη βέλη του,

δεν ταράχτηκες κι ένοιωσε λύπη για εκείνον.

"Ω Αγγείο Ιδιοτήτων, στο παρελθόν όταν ήσουν αρχηγός μιας αγέλης ελαφιών,

ένας κυνηγός παρασύρθηκε από έναν τρομερό ορεινό στρόβιλο.

Θέλοντας να τον βοηθήσεις, τον μετέφερες στο στεγνό έδαφος.

Ακόμα κι όταν μετέφερες τον εχθρό σου στην ασφάλεια, παρέμενες ήρεμος.

"Τέλειε Άνθρωπε, στο παρελθόν είχες γεννηθεί γιος ενός ιερέα.

Όταν το πολύτιμο πετράδι σου έπεσε στον ωκεανό,

εσύ στέγνωσες τον ωκεανό.

Πήρες το πολύτιμο πετράδι σου καθώς είσαι ο δυνατός και ακλόνητος ηγέτης των ανθρώπων.

" Τέλειο Ον, στο παρελθόν υπήρξες ένας άγιος σοφός.

Κάποτε όταν σε πλησίασε ένας ιερέας λέγοντας, 'Προστάτεψέ με σε παρακαλώ,'

εσύ Σοφέ του είπες, 'Αξιοσέβαστε ιερέα, θα σε απαλλάξω απ' τον εχθρό σου.'

Κι έδωσες το σώμα σου, ενώ ο ιερέας κράτησε το δικό του.

"Στο παρελθόν όταν βρέθηκες στο μέρος του σοφού Συάμα κοντά σ' ένα δέντρο,

σε ρώτησε πόσα φύλλα έχει το δέντρο.

Με την ικανότητα που είχες μέτρησες ακριβώς τα φύλλα [F.85.b]

και του είπες τον αριθμό. [167]

"Στο παρελθόν υπήρξες ένας ενάρετος, γρήγορος παπαγάλος που ζούσε σ' ένα δέντρο.

Αν και το δέντρο ξεράθηκε, εσύ παράμεινες μνημονεύοντας την καλοσύνη του.

Ο βασιλιάς των θεών είδε τις αρετές σου και αγαλλίασε,

και επανάφερε το τέλειο δέντρο στην προηγούμενη δόξα του.

"Η πειθαρχημένη συμπεριφορά και οι δοκιμασίες σου είναι ασύγκριτες.

Είσαι δοχείο αρετής, γεμάτος ιδιότητες και βαδίζεις στο μονοπάτι της αρετής.

Ήρθε η ώρα να εγκαταλείψεις το σπίτι και τη γη σου.

Γρήγορα, θεμελίωσε τα όντα στις ενάρετες πράξεις των Νικητών."

Όταν οι εξαίσιες χαρωπές γυναίκες, με τις εξαιρετικές φορεσιές και τα στολισμένα τους σώματα,

άρχισαν να παίζουν γλυκιά μουσική στα καλύτερα μουσικά όργανα,

τότε, από τη χάρη των Νικητών των δέκα κατευθύνσεων,

πρόβαλλαν αυτοί οι υπέροχοι στίχοι μέσα απ' τους υπέροχους ήχους της μουσικής:

"Ορκίστηκες πως, θα είσαι ο προστάτης του κόσμου που βάλλεται από τα γηρατειά και τον θάνατο.

Φως του Κόσμου, για πολλά κάλπα στο παρελθόν έκανες αυτή την ευχή.

Λέοντα των Ανθρώπων, θυμήσου τις προηγούμενες προσευχές σου.

Άρχοντα των Ανθρώπων, ήρθε η ώρα να αποκηρύξεις το σπίτι σου.

"Για δις/μύρια ζωές, έκανες γενναιόδωρα πολλά πλούσια δώρα,

χάρισες τον πλούτο σου, τα πετράδια, τον χρυσό σου, όμορφα υφάσματα, πολύτιμους λίθους,

τα χέρια, τα πόδια και τα μάτια σου, το αγαπημένο σου παιδί και τον πλούτο του βασιλείου σου,

χωρίς ποτέ να νοιώθεις ενόχληση ή θυμό γι αυτούς που τα αποκτήσαν.

"Εσύ Σασικέτου, υπήρξες ένας ειρηνικός βασιλιάς με ωραία οδοντοστοιχία,

είχες αγάπη και συμπόνοια κι ένα στέμμα με πετράδια που έλαμπε σαν το φεγγάρι. [168]

Αυτές ήταν οι κύριες πράξεις σου, δυνατέ ήρωα με τα όμορφα μάτια ενός βασιλιά.

Ως βασιλιάς εξασκήθηκες με χαρά στην γενναιοδωρία για δις/μύρια χρόνια.

"Για πολλά κάλπα Τατάγκατα ασκήθηκες στην πειθαρχία.

Σαν το αψεγάδιαστο πετράδι η πειθαρχία σου υπήρξε αγνή.

Όπως το θηλυκό γιακ που προστατεύει το μικρό της, έτσι φύλαξες την πειθαρχία σου.

Απολαμβάνεις την πειθαρχία και γι αυτό κάνεις τόσα πολλά για το όφελος των όντων.

"Τα βέλη του κακού κυνηγού σε χτυπούν, αλλά όπως ο τέλειος ελέφαντας,

αισθάνεσαι αγάπη και συμπόνοια γι αυτόν τον σκληρό εχθρό και το προστατεύεις.[F.86.a]

Του έδωσες τους όμορφους χαυλιόδοντές σου αλλά δεν εγκατέλειψες την πειθαρχία σου.

Τέτοια πειθαρχία έδειξες πολλές φορές.

"Έχεις ανεκτικότητα, έδειξες υπομονή στα βάσανα, τη δυστυχία,

τα σκληρά λόγια, τους φόνους και την φυλάκιση που υπέστης απ' τους άλλους.

Στο παρελθόν παρείχες κάθε άνεση στους άλλους

αν και εκείνοι υπήρξαν οι δήμιοι σου, παρόλα αυτά είχες υπομονή.

"Κάποτε Προστάτη, υπήρξες αρκούδα που ζούσε σε μια ορεινή σπηλιά.

Τότε έσωσες έναν τρομοκρατημένο άνθρωπο από μια χιονοστιβάδα.

Του πρόσφερες ρίζες και μούρα και κάθε άνεση,

αν και μετά σε άρπαξε και σε σκότωσε, εσύ έδειξες υπομονή.

"Όταν περνούσες δοκιμασίες, αναζητούσες την Φώτιση και την σοφία των πολλών ιδιοτήτων.

Είχες σθένος, αποφασιστικότητα, αμετάβλητη απόφαση και επιμονή.

Η δύναμη της επιμονής σου ξεπερνούσε ακόμα και εκείνη του πιο ισχυρού δαίμονα.

Λέοντα των Ανθρώπων, ήρθε η στιγμή της απάρνησης. [169]

Στο παρελθόν υπήρξες το καλύτερο άλογο που ήταν λευκό σαν χιόνι.

Με συμπόνοια, ταξίδεψες γρήγορα στον ουρανό προς τον τόπο των δαιμόνων.

Έσωσες ανθρώπους σε απόγνωση και τους έφερες στην ασφάλεια.

Πολλές φορές επέδειξες τέτοιον ζήλο.

"Είσαι επιδέξιος στον διαλογισμό, κατάστρεψες τις μολύνσεις

με γαλήνη, πειθαρχία και προσπάθεια

και δάμασες τον άστατο νου, που κυνηγά τις απολαύσεις των αισθήσεων.

Απολαμβάνεις την συγκέντρωση και γι αυτό οι ιδιότητές σου ωφελούν τους άλλους.

Τώρα, Τέλειο Ον, ήρθε η ώρα να δείξεις την συγκέντρωσή σου.

" Στο παρελθόν ήσουν ένας εύπορος σοφός που ευχαριστιόταν με τον διαλογισμό.

Όταν οι άνθρωποι έχασαν τον βασιλιά τους, σε προσκάλεσαν και σε έχρισαν βασιλιά τους.

Εσύ τους έδειξες τις δέκα αρετές και τους έβαλες στον δρόμο του Μπράχμα.

Αργότερα όταν πέθαναν, πήγαν στο πεδίο του Μπράχμα.

"Γνωρίζεις τη τύχη των όντων στις δέκα κατευθύνσεις, έχεις τελειοποιήσει αυτήν την τέχνη.

[F.86.b] Γνωρίζεις τις πράξεις τους, τη γλώσσα και τις δυνατότητές τους.

Τελειοποίησες τον τρόπο, την πειθαρχία και τα διάφορα είδη ενθύμησης.

Πρίγκηπα, ήρθε η ώρα της απάρνησης.

"Όταν στο παρελθόν έβλεπες κάποιον με λανθασμένες απόψεις,

να υποφέρει από τα γηρατειά, τον θάνατο και όλες τις άλλες μολύνσεις,

τον οδηγούσες στον ορθό δρόμο που εξαλείφει την ύπαρξη.

Εσύ που κατέκτησες το σκοτάδι, ωφέλησες πολύ τον κόσμο."

Όλοι αυτοί οι ενάρετοι και όμορφοι στίχοι που πρόβαλλαν από τους ήχους των οργάνων,

από την χάρη των Νικητών, ενθάρρυναν τον ήρωα: [170]

"Ευφυή Εσύ, ήρθε η ώρα της απάρνησης.

Όταν δεις τα βασανισμένα όντα, μην μείνεις αδιάφορος."

Οι ευχάριστες και χαρωπές γυναίκες που ήταν στολισμένες

με όμορφα ρούχα, κοσμήματα, κολιέδες, αρώματα και γιρλάντες λουλουδιών,

ξύπνησαν το Υπέρτατο Ον με μουσική και τραγούδια.

Από την δύναμη των Νικητών, τα όργανα αντηχούσαν αυτούς τους στίχους:

"Το όφελος των όντων σε έκανε να εγκαταλείψεις για πολλά κάλπα

αυτό που δύσκολα εγκαταλείπεται , να έχεις πειθαρχία, υπομονή και ζήλο.

Μέσα από την εξάσκησή σου στην συγκέντρωση και την γνώση, ήρθε η ώρα.

Οδηγέ, γρήγορα στρέψε τον νου σου στην απάρνηση, χωρίς ν' αργείς!

"Προτού παραιτηθείς από τον πλούτο των κοσμημάτων, του χρυσού, του ασημιού και των πολύτιμων λίθων,

σε όλες σου τις ζωές, έκανες πολλών ειδών θυσίες.

Χάρισες τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου, αγόρια και κορίτσια,

το σώμα, το βασίλειό σου ακόμα και την ζωή σου.

Για χάρη της Φώτισης, έδωσες άνευ όρων αυτό που δύσκολα εγκαταλείπει κανείς.

"Υπήρξες βασιλιάς πλούσιος αρετών και μεγαλειώδης.

Ήσουν ο Nimindhara, ο Nimi, ο Kṛṣṇabandhu, ο Brahmadatta, ο Keśarin,

ο Sahasrayajña, ο Dharmacinti, ο Arcimat, και ο Dṛḍhadhanu.

Σκεπτόμενος την περίσταση καλά, έδινες στους κατώτερους αυτό που δύσκολα δίδεται.

"Υπήρξες ο ισχυρός Sutasoma, ο Dīptavīrya, και ο Puñyaraśmi. [F.87.a]

Ήσουν γενναιόδωρος και δυνατός και αναγνώριζες την καλοσύνη των άλλων.

Σοφέ Βασιλιά, υπήρξες ο Satyavardhana, ο ήρωας που είναι σαν το φεγγάρι,

ο βασιλιάς Subhāṣitagaveṣin και ο πράος Sumati. [171]

"Υπήρξες ο  Candraprabha, Viśeṣagāmin, και ο Reṇu ο άρχοντας των δέκα κατευθύνσεων

ο βασιλιάς του Κάσι Pradānasūra, ο Ratnacūḍa και ο Śāntaga.

Όταν ήσουν ένας απ' αυτούς τους βασιλιάδες καθώς και άλλοι, έδινες αυτό που δύσκολα δίδεται.

Όπως έδινες βροχή τα δώρα τότε, έτσι και τώρα δώσε την βροχή του Ντάρμα.

"Στο παρελθόν είδες τόσα πολλά άριστα όντα όσοι είναι οι κόκκοι της άμμου του Γάγγη

και έκανες απεριόριστες και ασύλληπτες προσφορές σ' αυτά.

Επειδή αναζήτησες την υπέρτατη αφύπνιση για να απελευθερώσεις τους άλλους,

Ήρωα, τώρα ήρθε η ώρα να απαρνηθείς την τέλεια αυτή πόλη.

"Στην αρχή πρόσφερες στον Amoghadarśin ένα λουλούδι σάλα.

Γεμάτος αφοσίωση για μια στιγμή είδες τον Βαϊροτσάνα.

Στον Dundubhisvara πρόσφερες ένα φρούτο μυρομπάλαν.

Όταν είδες το σπίτι του Candana ύψωσες τον χόρτινο πυρσό σου ψηλά.

"Όταν μπήκε ο Ρένου στην πόλη τον έρανες με ευωδιαστή πούδρα.

Όταν ο Dharmeśvara δίδασκε το Ντάρμα τον χειροκρότησες.

Όταν είδες τον Samantadarśin εξέφρασες τον σεβασμό σου σ' αυτόν.

Στον Mahārciskandhin έριξες με χαρά μια χρυσή αλυσίδα.

"Στον Dharmadhvaja πρόσφερες ρούχα και στον Nirodha μια χούφτα φασόλια.

Στον Jñānaketu ένα λουλούδι από δέντρο ασόκα και σούπα στον Sārathi.

Πρόσφερες ένα κερί στον Ratnaśikhin και φάρμακα στονPadmayoni.

Στον Sarvābhibū πρόσφερες ένα μαργαριταρένιο περιδέραιο και έναν λωτό στον Sāgara.

"Πρόσφερες μια αψίδα στον Padmagarbha και ένα αδιάβροχο κάλυμμα στον Siṃha.

Στον  Śālendrarāja πρόσφερες καθαρό βούτυρο και γάλα στον Puṣpita [172]

Στον Yaśodatta λουλούδια κουρούντα και τροφή στον Satyadarśin.

Υποκλίθηκες στον Jñānameru και πρόσφερες ράσα στον Nāgadatta.

"Στον Atyuccagāmin πρόσφερες το καλύτερο σανταλόξυλο και μια χούφτα αλάτι στον Tiṣya.

Στον Mahāvyūha λωτούς και στον Raśmirāja πολύτιμα πετράδια [F.87.b]

Στον Σακυαμούνι πρόσφερες μια χούφτα χρυσό και ύμνησες τον Ιντρακέτου.

Στον Sūryānanda πρόσφερες σκουλαρίκια και μια χρυσή κορώνα στον Sumati.

"Στον Nāgābhibhū πρόσφερες ένα πολύτιμο πετράδι και στον Puṣya ένα βαμβακερό μαξιλάρι.

Στον Bhaiṣajyarāja μια πολύτιμη ομπρέλα και έναν θρόνο στον Siṃhaketu.

Στον Guṅāgradhāri ένα δίχτυ από πολύτιμους λίθους και στον Κάσιαπα μουσικά όργανα.

Στον Arciketu πρόσφερες μοσχομυριστές πούδρες και λουλούδια στον Caityaka.

"Στον Akṣobhyarāja πρόσφερες ένα πολυόροφο παλάτι και στον Lokapūjita μια γιρλάντα λουλουδιών.

Στον Tagaraśikhin πρόσφερες το βασίλειό σου και στον Durjaya πολλά θυμιάματα.

Στον Mahāpradīpa πρόσφερες τον εαυτό σου και στον Padmottara κοσμήματα.

Στον Dharmaketu διάφορα λουλούδια και μπλε λωτούς στον Dīpaṃkara.

"Στο παρελθόν έκανες αυτές καθώς και άλλες προσφορές,

πολλές και υπέροχες, στα άριστα όντα.

Θυμήσου τους Βούδες του παρελθόντος και τις προσφορές που έκανες σ' αυτούς τους δασκάλους.

Μην εγκαταλείπεις αυτούς που υποφέρουν χωρίς προστασία και φύγε από το σπίτι σου.

"Μόλις είδες τον Ντιπαμκάρα, πραγμάτωσες την υπέρτατη υπομονή

και ανακάλυψες τις πέντε άφθαρτες ενοράσεις.

Εν συνεχεία έκανες ασύλληπτες προσφορές

για απροσμέτρητα κάλπα σε όλους τους Βούδες των κόσμων. [173]

"Αμέτρητα κάλπα πέρασαν κι αυτοί οι Βούδες πέρασαν στην νιρβάνα.

Που είναι τώρα τα σώματα και τα ονόματα του παρελθόντος;

Όλα τα πράγματα από την φύση τους είναι παροδικά. Δεν υπάρχει μονιμότητα στην εξαρτημένη ύπαρξη.

Απολαύσεις, βασίλεια και χαρές είναι παροδικά, γι αυτό άφησε την τέλεια αυτή πόλη.

" Σαν την άγρια και τρομακτική κόλαση, όταν το κάλπα αυτό φτάσει στο τέλος του,

τα γηρατειά, η αρρώστια και ο θάνατος θα φέρουν τρομερό φόβο.

Τελικά, όλα τα πράγματα είναι εξαρτημένα και γι αυτό δεν διαρκούν.

Κοίταξε αυτούς που υποφέρουν πολύ Ικανέ Εσύ, και απαρνήσου." [F.88.a]

Καθώς η ομάδα των γυναικών, ξυπνούσε τον Άρχοντα των Ανθρώπων

που χαλάρωνε στο αναπαυτικό του κρεβάτι,

με τους ήχους του λαούτου, της φλογέρας και άλλων οργάνων,

εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν από τα όργανα οι ακόλουθοι στίχοι:

"Οι τρεις κόσμοι φλέγονται από τη δυστυχία των γηρατειών και της αρρώστιας.

Αυτός ο κόσμος φλέγεται απ' τη φωτιά του θανάτου χωρίς προστασία.

Από την πλάνη της ελαττωματικής ύπαρξης

τα όντα στριφογυρίζουν σαν την μέλισσα που πιάστηκε μέσα σε βάζο.

"Οι τρεις κόσμοι είναι ασταθείς, σαν τα φθινοπωρινά σύννεφα.

Η γέννηση κι ο θάνατος των όντων είναι σαν να είσαι θεατής σε ένα παιχνίδι.

Η ζωή ενός όντος τελειώνει γρήγορα,

σαν την αστραπή στον ουρανό ή το ορεινό ρυάκι.

"Από την δύναμη της άγνοιας και της λαχτάρας για ύπαρξη,

τα όντα γεννιούνται ως άνθρωποι ή θεοί ή στα κατώτερα πεδία.

Από την άγνοια τους περιφέρονται συνεχώς μέσα σ' αυτές τις πέντε υπάρξεις

όπως γυρίζει ο τροχός του αγγειοπλάστη.

"Όμορφες μορφές, γλυκείς ήχοι, μεθυστικά αρώματα,

νόστιμες γεύσεις και απολαυστικές αφές-

η παγίδα των ατυχών αυτών στιγμών πιάνει τα όντα,

όπως η παγίδα του κυνηγού που πιάνει μια μαϊμού.

"Τα αντικείμενα των απολαύσεων οδηγούν σε μεγάλα βάσανα και πόνο.

Φέρνουν φόβο, γεννούν εχθρούς και οδηγούν σε εκφυλισμό.

Το ευγενές ον τα απορρίπτει, σαν δοχείο αποβλήτων,

σαν την κόψη του σπαθιού ή τον δηλητηριώδη κισσό.

" Τα αντικείμενα των απολαύσεων φέρνουν φόβο και εκφυλισμό.

Μας βασανίζουν όταν τα σκεφτόμαστε και μας τυφλώνουν.

Πάντα δημιουργούν αιτίες φόβου και είναι η ρίζα της δυστυχίας.

Κάνουν το κλήμα της λαχτάρας για ύπαρξη να μεγαλώνει. [174]

"Σαν έναν τρομακτικό λάκκο φωτιάς

αντιλαμβάνεται ο ευγενής την επιθυμία.

Ή την βλέπουν σαν ένα μεγάλο βάλτο ή σαν να περπατάς πάνω σε σπαθιά,

ή σαν την κόψη του μαχαιριού που είναι αλειμμένη με μέλι.

"Σαν κεφάλι οχιάς ή δοχείο αποβλήτων

αντιλαμβάνεται ο σοφός την επιθυμία.

Οι επιθυμίες μοιάζουν με οξύ πόνο και είναι εύθραυστες σαν το αυγό πουλιού.

Σαν το κόκκαλο ανάμεσα σε σκύλους είναι η κύρια αιτία της εχθρότητας.

"Τα επιθυμητά αντικείμενα είναι σαν αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερό,

σαν αντικατοπτρισμός ή ηχώ,

σαν ψευδαίσθηση ή ένα θεατρικό έργο,

σαν όνειρο-έτσι τα αντιλαμβάνονται οι ευγενείς.

"Τα επιθυμητά αντικείμενα είναι φευγαλέα και κενά.

Είναι αναληθή σαν μαγική ψευδαίσθηση ή αντικατοπτρισμός.

Δεν έχουν ουσία, είναι σαν φούσκα στο νερό ή αφρός.

Οι γνώστες ξέρουν πως αυτά τα αντικείμενα αναδύονται από την διανοητικότητα. [F.88.b]

"Όταν είναι νέος κανείς κι έχει όμορφο σώμα,

είναι αρεστός και επιθυμητός και φέρεται σαν παιδί.

Όταν όμως η ηλικία, τα βάσανα και οι αρρώστιες νικήσουν την λαμπρότητα του σώματος,

τότε αυτός εγκαταλείπεται, σαν το στεγνό ποτάμι που εγκαταλείπεται από το ελάφι.

"Όταν είναι ισχυρός με τα καλύτερα αγαθά, στάρια και πλούτο,

είναι αρεστός και επιθυμητός και φέρεται σαν παιδί.

Όταν όμως ξοδευτούν τα αγαθά κι έρθουν τα βάσανα,

αυτός εγκαταλείπεται, σαν μια άδεια έρημο.

"Σαν το δέντρο με τους ανθούς και τους καρπούς

οι άνθρωποι αγαπούν αυτόν που ευχαριστιέται όταν προσφέρει.

Όταν όμως η αφθονία φύγει, γίνεται ζητιάνος, και δυστυχεί στα γηρατειά του.

Τότε είναι αντιπαθής, όπως ο γύπας.

"Όταν είναι δυνατός, πλούσιος και όμορφος κανείς, είναι σαν άρχοντας.

Οι άνθρωποι αρέσκονται να τον συναντούν και ευχαριστεί τις αισθήσεις τους.

Όταν όμως γεράσει, ξοδέψει τον πλούτο του και υποφέρει από αρρώστιες,

τότε είναι δυσάρεστος σαν τον θάνατο.

"Όταν γεράσει κανείς και περάσει η νεότητα,

σαν το δέντρο που το χτύπησε κεραυνός,

είναι φθαρμένος και τρομακτικός, σαν ένα ερείπιο.

Πες μας γρήγορα Σοφέ, πως θα αποφύγουμε τα γηρατειά!

"Τα γηρατειά μαραίνουν άνδρες και γυναίκες,

σαν αυτό που κάνει ο κισσός malu στο πυκνό δάσος sala.

Τα γηρατειά κλέβουν τον ζήλο, την ενέργεια και την δύναμη

σαν κάποιον που πιάστηκε σε βάλτο.

"Τα γηρατειά κάνουν τον όμορφο άσχημο.

Κλέβουν το μεγαλείο και τη δύναμή του.

Παίρνουν την ευτυχία και σε κατατροπώνουν.

Φέρνουν τον θάνατο και καταστρέφουν την ζωτική ενέργεια. [175]

"Φέρνουν εκατοντάδες αρρώστιες και χτυπούν με ασθένειες

που βασανίζουν τα όντα, σαν το ελάφι που βασανίζεται από δασική φωτιά.

Δες τα όντα που έχουν καταβληθεί από τα γηρατειά και την αρρώστια,

και εξήγησε μας γρήγορα πως θα απαλλαχθούμε από την δυστυχία!

"Έτσι όπως ο βαρύς χιονιάς τον χειμώνα

κλέβει όλη τη ζωή από το γρασίδι, τα δέντρα και τα βότανα,

το ίδιο, αλλοίμονο, κλέβουν την ζωτικότητα των όντων η αρρώστια και τα γηρατειά

καταστρέφοντας τις ικανότητες, το σώμα και την δύναμή τους.

"Τα γηρατειά και η αρρώστια εξαντλούν τα αποθέματα πλούτου και αγαθών.

Φέρνουν μεγάλη αγωνία στα όντα.

Δημιουργούν πικρία και εχθρότητα σε αγαπημένους,

τους βασανίζουν όλους όπως ο ήλιος στον ουρανό.

"Όταν έρχεται η ώρα του θανάτου

είναι αποχωρισμένος κανείς από τους αγαπημένους του και τα πράγματά του.

Δεν θα υπάρξει επιστροφή ούτε συναπάντημα ξανά,

σαν τα φρούτα ή τα φύλλα που παίρνει ο ποταμός και δεν θα ξαναδούν το δέντρο πάλι.

"Ο θάνατος κάνει ανήμπορους τους ισχυρούς [F.89.a]

Ο θάνατος τους κλέβει όλους, σαν τον ποταμό που παρασύρει ένα δέντρο.

Χωρίς φίλους ή συντροφιά, πρέπει κανείς να προχωρήσει μόνος.

Είναι ανίσχυρος κι ακολουθεί μόνο τα αποτελέσματα των πράξεων του.

"Ο θάνατος καταβροχθίζει εκατοντάδες όντα,

σαν ένα θαλάσσιο τέρας που καταβροχθίζει πολλά όντα,

ή σαν ένα γκαρούντα που τρώει ένα νάγκα, ή σαν έναν ελέφαντα που έπιασε ένα λιοντάρι,

ή σαν τη φωτιά που τρώει τα δέντρα, τα βότανα και τα όντα.

"Για να απελευθερώσεις τα όντα από εκατοντάδες συμφορές,

έκανες τις προσευχές σου.

Θυμήσου τώρα αυτές τις προσευχές του παρελθόντος,

γιατί ήρθε η ώρα να αφήσεις το σπίτι σου."

Καθώς η ομάδα των χαρούμενων γυναικών,

ξυπνούσε τον Μεγάλο Σοφό με την μουσική τους,

την ώρα εκείνη κι από την δύναμη των Τατάγκατα

αυτοί οι υπέροχοι ήχοι ακούστηκαν από τον ήχο των οργάνων:

"Οτιδήποτε είναι σύνθετο γρήγορα αποσυντίθεται.

Τίποτα δεν διαρκεί περισσότερο από την λάμψη της αστραπής στον ουρανό.

Τώρα ήρθε η ώρα-

η ώρα να αφήσεις το σπίτι σου Πειθαρχημένε Εσύ!

'Τα εξαρτημένα πράγματα είναι παροδικά και καθόλου σταθερά.

Είναι στη φύση τους να σπάνε, σαν το άψητο πήλινο βάζο.

Σαν κάτι που δανειστήκαμε από άλλον,

ή σαν μια πόλη από άμμο, τόσο βραχύβια είναι.

'Όλα αυτά τα εξαρτημένα πράγματα είναι από φύση τους παροδικά.

Σαν το σοβά από λάσπη που μπήκε με τις βροχές

ή τις αμμώδεις όχθες του ποταμού,

εξαρτώνται από συνθήκες και έχουν φύση αδύναμη. [176]

'Τα εξαρτημένα πράγματα είναι όπως το φως του καντηλιού:

είναι στη φύση τους να έρχονται και να χάνονται γρήγορα.

Όπως ο άνεμος, δεν παραμένουν,

όπως ο αφρός, είναι αδύναμα και χωρίς ουσία.

'Τα εξαρτημένα πράγματα είναι αδρανή και κενά.

Αν τα εξετάσεις μοιάζουν τον κορμό της μπανανιάς. (κούφια)

Είναι σαν μια ψευδαίσθηση που εξαπατά το νου,

σαν την άδεια γροθιά που ξεγελά τα παιδιά.

'Όλα τα εξαρτημένα πράγματα που εκδηλώνονται

βασίζονται σε αιτίες και συνθήκες.

Το ένα προκαλεί το άλλο, εκδηλώνονται σε αλληλεξάρτηση,

όμως τα ανώριμα όντα δεν το αναγνωρίζουν.

'Όπως το χόρτο valvaga[7] εξαρτάται από το χόρτο munja[8]

για να γίνει δυνατό το σχοινί,

ή όπως ο κουβάς του πηγαδιού εξαρτάται από το βαρούλκο-

το ένα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το άλλο-

'έτσι λειτουργούν και οι δώδεκα κρίκοι της αλληλεξάρτησης.

Όλα εξαρτώνται αμοιβαία [F.89b]

το ένα ακολουθεί κάποιο άλλο

και δεν είναι σαφές που σταματά το ένα και που αρχίζει το άλλο.

'Όταν έχεις ένα σπόρο, θα έχεις ένα βλαστάρι.

Όμως ο σπόρος δεν είναι το βλαστάρι.

Δεν είναι όμως και διαφορετικά.

Με τον ίδιο τρόπο η αληθινή φύση δεν γνωρίζει ούτε την διάρκεια ούτε την παροδικότητα.

'Οι παράγοντες που σχηματίζουν/διαμορφώνουν έχουν ως αιτία τους την άγνοια.

Οι παράγοντες που σχηματίζουν/διαμορφώνουν δεν είναι αληθινά υπαρκτοί.

Η άγνοια και οι  παράγοντες που σχηματίζουν/διαμορφώνουν

είναι φυσικά κενοί και αδρανείς.

'Η σφραγίδα κάνει να φανερωθεί το σημάδι της σφραγίδας.

Όμως η ίδια η σφραγίδα δεν μεταφέρθηκε κάπου.

Δεν βρίσκεται στο σημάδι, ούτε υπάρχει κάπου αλλού.

Μ' αυτόν τον τρόπο οι παράγοντες που σχηματίζουν/διαμορφώνουν

υπερβαίνουν την μονιμότητα και την εξάλειψη.

'Με βάση το μάτι και την μορφή

εμφανίζεται η συνείδηση της όρασης.

Όμως η μορφή δεν εξαρτάται από το μάτι,

ούτε η μορφή μεταφέρεται στο μάτι.

'Αν και όλα αυτά δεν έχουν εαυτό και είναι απεχθή,

τα όντα τα αντιλαμβάνονται ως όμορφα και με εαυτό.

Αν και πρόκειται για λανθασμένη και αλλοιωμένη απόδοση (ταμπέλα)

από αυτήν εμφανίζεται η συνείδηση της όρασης.

'Η συνείδηση παύει και επανεμφανίζεται.

Ο ασκούμενος παρατηρεί την εμφάνιση και την παύση της συνείδησης.

δεν πηγαίνει κάπου ούτε προέρχεται από κάπου.

Ο ασκούμενος αντιλαμβάνεται τη συνείδηση ως κενή και ψευδαισθητική [177]

'Με τον απαιτούμενο συνδυασμό των τριών αυτών-

του πάνω και του κάτω ξύλου και της κίνησης των χεριών-

γεννιέται η φωτιά που εξαρτάται από συνθήκες.

Γεννιέται, εκπληρώνει το σκοπό  της και γρήγορα παύει.

'Μερικοί λόγιοι ερευνούν ως εξής:

από που προέρχεται αυτό και που πηγαίνει;

Ελέγχουν όλες τις κατευθύνσεις

και ανακαλύπτουν πως τίποτε δεν έρχεται και τίποτα δεν φεύγει.

'Οι συνθήκες για τα σύνολα (σκάντα), το πεδίο των αισθήσεων και τα στοιχεία

είναι η άγνοια, η λαχτάρα και το κάρμα.

Όταν συγκεντρωθούν όλα αυτά, αυτό ονομάζεται αισθανόμενο ον,

αν και από την τελική (άποψη) τίποτα δεν υπάρχει.

'Με βάση τα χείλια, τον λαιμό, τον ουρανίσκο και τη γλώσσα

δημιουργούνται οι ήχοι των συλλαβών.

Αυτό δεν γίνεται μόνο με τον λαιμό ή τον ουρανίσκο.

Δεν μπορεί να βγει ήχος από αυτά ξεχωριστά.

'Ο ήχος εκδηλώνεται με βάση την συνεύρεση όλων αυτών.

Προβάλει με βάση τη δύναμη του νου και ην ευφυία.

Όμως ο νους και ο λόγος από φύση τους είναι αόρατα.

Δεν βρίσκονται κάπου, εσωτερικά ή εξωτερικά. [F.90a]

'Όταν οι λόγιοι αναλύουν τον ερχομό και πηγεμό

του λόγου, των φωνών, των ήχων και των τόνων,

βλέπουν πως κάθε λόγος είναι ηχώ,

στιγμιαίος και χωρίς ουσία.

'Ο ήχος βασίζεται στο ξύλο και τις χορδές

που συναντούν τις κινήσεις των χεριών.

Εξαιτίας αυτών των τριών, μπορεί να εμφανιστεί ο ήχος

από τα όργανα, όπως το μελωδικό λαούτο.

'Όταν οι επιδέξιοι άνθρωποι το αναλύουν και αναρωτιούνται,

από που ήρθε αυτός ο ήχος και που πήγε,

μπορεί να ψάξουν σε όλες τις κατευθύνσεις

όμως δεν θα μπορέσουν ποτέ να βρουν την προέλευση του ήχου ή τον προορισμό του.

'Μ' αυτόν τον τρόπο εκδηλώνονται όλα τα σύνθετα φαινόμενα,

που βασίζονται σε αιτίες και συνθήκες.

Ο ασκούμενος, παρατηρώντας την αληθινή φύση των πραγμάτων που αποτελούνται από συνθήκες,

βλέπει πως όλα αυτά είναι κενά και αδρανή.

'Οι συλλογές, τα πεδία των αισθήσεων και τα στοιχεία

είναι κενά μέσα έξω.

Δεν έχουν εαυτό ούτε διαμένουν κάπου.

Τα πάντα ουσιαστικά είναι σαν το διάστημα.

'Πως έτσι είναι όλα,

κατάλαβες όταν συνάντησες τον Ντιπαμκάρα.

Αυτό που εσύ κατάλαβες, όπως ακριβώς είναι,

πρέπει να το δώσεις να το καταλάβουν οι άνθρωποι και οι θεοί.[178]

' Τα όντα καίγονται από την προσκόλληση και τον θυμό,

όμως έχουν εσφαλμένη κρίση-δεν υπάρχουν αυτά τα δεινά.

Οδηγέ, άσε να τρέξει ο χείμαρρος του νέκταρ

τα δροσερά νερά της γαλήνης από το σύννεφο της συμπόνοιας.

'"Όταν θα φτάσω στην τέλεια φώτιση,

θα συγκεντρώσω ευγενή πλούτο για τα όντα."

Επιδέξιε, λέγοντάς το αυτό επεδίωξες την υπέρτατη φώτιση

και για πολλά εκ/μύρια κάλπα έκανες προσφορές στους σοφούς.

'Θυμήσου τις προηγούμενες πράξεις σου!

Αρματηλάτη, μην ξεχάσεις να φέρεις αυτόν τον ευγενή πλούτο

στους αποθαρρημένους, τους φτωχούς και δυστυχείς.

Συγκέντρωσέ τους με τον ευγενή σου πλούτο.

'"Θα δείξω σε εκ/μύρια όντα

την τέλεια πύλη για το νέκταρ των ανώτερων πεδίων."

Με αυτά τα λόγια, φύλαξες την πειθαρχία σου καλά

με σκοπό να μπλοκάρεις τον δρόμο προς τα τρία κατώτερα πεδία.

'Διαφύλαξε την πειθαρχία σου και εκπλήρωσε τις ευχές σου.

Θυμήσου τις πράξεις του παρελθόντος.

Κλείσε τις πύλες των τριών κατώτερων πεδίων

και άνοιξε τις πύλες για το νέκταρ των ανώτερων πεδίων. [F.90b]

"'Θα ανεχθώ την επιθετικότητα και τον θυμό των όντων,

και θα τους ελευθερώσω όλους από τον ωκεανό της σαμσάρας.

Θα τα εγκαταστήσω στην γαλήνη και την υγιή ευτυχία."

Μετά απ' αυτά τα λόγια πάντοτε εκπαιδευόσουν στην ανεκτικότητα.

"Θυμήσου τις προηγούμενες πράξεις σου!

Μην εγκαταλείπεις όσους κάνουν επιβλαβείς πράξεις,

εξ αιτίας της έχθρας, της ασθενικής θέλησης και των αρνητικών ευχών.

Είπες, 'θα φέρω τα όντα αυτά στην ανεκτικότητα.

"'Θα ετοιμάσω το πλοίο του Ντάρμα,

θα μεταφέρω τα όντα από τον ωκεανό της σαμσάρα

και θα τα εγκαταστήσω στην γαλήνη και την υγιή ευτυχία.'

Μετά απ' αυτά τα λόγια, βασίστηκες στην επιμονή για να το πετύχεις.

'Θυμήσου τις προηγούμενες πράξεις σου!

Οι τέσσερεις ποταμοί μεταφέρουν τα όντα μακριά.

Γρήγορα, σώσε τα όντα αυτά που δεν έχουν οδηγό,

με την δύναμη της επιμονής και το σθένος της πειθαρχίας σου.

'''Θα εγκαταστήσω στο ευγενές μονοπάτι

εκείνα τα όντα που έχουν σύγχυση στις λειτουργίες τους και υποφέρουν από τις σκέψεις που είναι σαν μαϊμούδες."

Ευγενή Εσύ, για να το επιτύχεις αυτό,

εκπαιδεύτηκες στην συγκέντρωση που απομακρύνει τα ενοχλητικά συναισθήματα.

'Θυμήσου τις προηγούμενες πράξεις σου!

Μην εγκαταλείψεις αυτά τα βασανισμένα όντα

πο ταράζονται από το δίχτυ των ενοχλητικών συναισθημάτων.

"'Στα όντα εκείνα που καλύπτονται απ' το σκοτάδι της πλάνης και της άγνοιας,

θα δώσω την θέαση πολλών εισόδων στο Ντάρμα.

Θα τους δώσω τα μάτια που βλέπουν την πραγματικότητα.''

Λέγοντάς το αυτό, διαλογίστηκες πάνω στην σοφία[9].

'Θυμήσου τις προηγούμενες πράξεις σου!

Στα όντα που καλύπτονται με το σκοτάδι της και της άγνοιας,

πρέπει να δώσεις το εξαίσιο φως της ιερής γνώσης,

το μάτι του Ντάρμα, που είναι αμόλυντο και άψογο.''

Τέτοιοι ήταν οι στίχοι που ακούστηκαν από

τους ήχους των οργάνων που έπαιζαν οι γυναίκες.

Όταν τους άκουσε ο Μποντισάτβα, όλη του η νωθρότητα εξαφανίστηκε

και έβαλε το νου του στην τέλεια και υπέρτατη αφύπνιση.

Έτσι μοναχοί, παρόλο που ο Μποντισάτβα βρισκόταν με τη συντροφιά του χαρεμιού;; του, δεν γινόταν αλλιώς παρά να ακούσει τον ήχο του Ντάρμα. Ούτε μπορούσε να αποφύγει να σκέφτεται το Ντάρμα. Κι αυτό συνέβαινε μοναχοί, επειδή ο Μποντισάτβα για μεγάλο χρονικό διάστημα σεβόταν το Ντάρμα και αυτούς που το δίδασκαν. Με όλο του το είναι, προσπαθούσε για το Ντάρμα, ευχόταν το Ντάρμα κι η μόνη του ευχαρίστηση βρισκόταν στο Ντάρμα. [F 91a]Ακόρεστα αναζητούσε το Ντάρμα.

Δίδαξε το Ντάρμα όπως το άκουσε. Καθώς ήταν κύριος της γενναιοδωρίας, έδινε το δώρο του ανυπέρβλητου μεγάλου Ντάρμα. Δίδαξε το Ντάρμα χωρίς να ζητά ανταμοιβή. Ως προς την διδασκαλία του Ντάρμα δεν είχε καμία τσιγγουνιά. Ως προς το Ντάρμα, ποτέ δεν απέκρυψε κάτι ως δάσκαλος. Εξάσκησε το Ντάρμα που δίδαξε. Ήταν γενναίος επειδή έκανε το Ντάρμα να εμφανιστεί.

Το σπίτι του ήταν το Ντάρμα, η προστασία του ήταν το Ντάρμα και το καταφύγιό του ήταν το Ντάρμα. Το σημείο αναφοράς του ήταν το Ντάρμα και ο ύψιστος χώρος του ήταν το Ντάρμα. Με αντικείμενο διαλογισμού το Ντάρμα και έχοντας τελειοποιήσει την υπομονή, ασκήθηκε  στην τελειότητα της σοφίας και απέκτησε επιδέξια μέσα.

Ο Μποντισάτβα, μοναχοί, παρουσίασε με το ανάλαφρο/πρόσχαρο κύρος των μεγάλων επιδέξιων μέσων του, εκείνες τις πράξεις που συμφωνούσαν με τις επιθυμίες ολόκληρης της ακολουθίας των γυναικών. Έδρασε σύμφωνα με τους Μποντισάτβα του παρελθόντος, που ενώ είχαν υπερβεί τον κόσμο, δρούσαν με κοσμικό τρόπο. Αν και ο Μποντισάτβα είχε προ πολλού κατανοήσει τις ελαττώματα της επιθυμίας, έδειχνε τώρα πως απολάμβανε τις αισθήσεις, χωρίς να είναι δική του επιθυμία αλλά απλά για να ωριμάσει τους άλλους. Μέσα από την μοναδική δύναμη της συσσώρευσης αρετής που είχε συγκεντρωθεί μέσα από τις αμέτρητες ρίζες της, παρουσίαζε τις ιδιότητες ενός άρχοντα του κόσμου. Έδειχνε πως απολάμβανε τέλεια τις όμορφες μορφές, ήχους, μυρωδιές, γεύσεις και υφές, μ' έναν τρόπο που υπερέβαινε οτιδήποτε γνώριμο σε ανθρώπους και θεούς ως προς την ποιότητα και την έκταση του. [180]

Έδειξε πως είχε τον έλεγχο του νου του, καθώς δεν είχε προσκόλληση σε καμία από τις υπέροχες γυναίκες της απόλαυσης. Ωρίμασε όσους βρίσκονταν κοντά του ως φίλοι, μέσα από την δύναμη των προηγούμενων τους ευχών και της συσσώρευσης αρετής. Έτσι μπορούσε να βρίσκεται ανάμεσα στις γυναίκες χωρίς όμως να διαταράσσεται καθόλου από τα πέπλα των κοσμικών συναισθημάτων. [F 91b]Ο Μποντισάτβα κράτησε τις προηγούμενες υποσχέσεις του καθώς φρόντιζε για την κατάλληλη στιγμή που θα ωρίμαζε το δυναμικό όσων βρίσκονταν γύρω του.  

Πραγμάτωσε τον Βούδα και το Ντάρμα και τελειοποίησε την δύναμη των προσευχών. Για τα όντα ένοιωθε μεγάλη συμπόνοια και η τέλεια απελευθέρωσή τους κυριαρχούσε στο μυαλό του. Κατανοούσε πως οποιαδήποτε ποσότητα πλούτου, θα τέλειωνε τελικά. Κατανοούσε πως η σαμσάρα ήταν γεμάτη συμφορές και τρόμο. Απελευθερώθηκε από τα δεσμά του Μάρα, απαγκιστρώθηκε από την φυλακή της κυκλικής ύπαρξης και κατεύθυνε την προσοχή του προς τη νιρβάνα.

[Β 9] Από την αρχή , μοναχοί, ο Μποντισάτβα είχε καταλάβει τα μειονεκτήματα της κυκλικής ύπαρξης. Με όλη του την καρδιά, σταμάτησε να πασχίζει για τα σύνθετα φαινόμενα, και για κάθε είδους προσκόλληση και άρπαγμα. Το μόνο του ενδιαφέρον ήταν προς το Ντάρμα. Στράφηκε προς την κατάσταση της νιρβάνα και αποστράφηκε την σαμσάρα. Απολάμβανε το πεδίο του Βούδα, επειδή είχε διαχωριστεί από το πεδίο του Μάρα.

Βλέποντας τα τρία πεδία να φλέγονται από τα ελαττώματα της ύπαρξης, έκανε την ευχή να απελευθερωθεί από αυτά και απόκτησε επιδεξιότητα στο να αποφεύγει τα ελαττώματα και τα λάθη της κυκλικής ύπαρξης. Ευχή του ήταν να χειροτονηθεί και ο νους του ήταν γεμάτος με τη σκέψη να φύγει απ' το σπίτι του. Ήταν αποφασισμένος να ζήσει σε απομόνωση και απολάμβανε την μοναξιά του. Ευχόταν να είναι μόνος και ήσυχος.

Πάσχιζε να βοηθά τον εαυτό του και τους άλλους, ήταν ήρωας με ανυπέρβλητη επιμονή. Ευχόταν να υπηρετήσει και να βοηθήσει τον κόσμο. Ευχόταν ο κόσμος να έχει ευτυχία και την γαλήνη της επίτευξης. Είχε συμπόνοια για τον κόσμο και επιθυμούσε να βοηθά. Ήταν γεμάτος αγάπη, πλημμυρισμένος με μεγάλη συμπόνοια και επιδέξιος στο να προσελκύει. Δεν ήταν ποτέ θλιμμένος. [F 92a] Ήταν επιδέξιος στο να ωριμάζει και να εκπαιδεύει τους άλλους. Στην καρδιά του έτρεφε την ίδια αγάπη προς όλους, όπως αυτήν που έχει κανείς για το μοναχοπαίδι του.

Είχε εγκαταλείψει τις επιθυμίες για υλικά αγαθά και δεν τους έδινε καμία σημασία. Αγαπούσε να προσφέρει και να μοιράζεται. Δεν αρνιόταν ποτέ, αλλά έδινε θαρραλέα και γενναιόδωρα. Έκανε λατρευτικές προσφορές. Συγκέντρωσε τέλεια αρετή και την διαφύλαξε καλά. [181] Μέσα από την πειθαρχία, απελευθερώθηκε από κάθε μίασμα και φιλαργυρία και έλεγχε πλήρως τις σκέψεις του. Ήταν μεγάλος απαράμιλλος ευεργέτης. Παρόλο που έδινε, δεν περίμενε ανταμοιβή. Ήταν ένας ηρωικός δότης, έτοιμος να καθυποτάξει τις εχθρικές δυνάμεις ολόκληρης της παλέτας των ενοχλητικών συναισθημάτων, με κύρια αυτά της λαχτάρας, της επιθυμίας, της προσκόλλησης, του θυμού, της αλαζονείας, της περηφάνειας, της πλάνης και της φιλαργυρίας.

Συνεχώς εμφάνιζε την κατάσταση της παντογνωσίας. Ήταν καλά προστατευμένος πάντοτε από μια ασπίδα μεγάλης γενναιοδωρίας. Είχε αγάπη και συμπόνοια για τον κόσμο και επιθυμούσε να βοηθά. Η προστασία και η πανοπλία του ήταν ο ζήλος. Εστιαζόταν στο να απελευθερώσει τους άλλους. Για δύναμη είχε την συμπόνοια και το θάρρος. Δεν γύριζε πίσω. Ήταν τέλεια αμερόληπτος προς όλα τα όντα και για όπλο του είχε την γενναιοδωρία. Μπορούσε να ικανοποιεί τις ελπίδες και ευχές των άλλων. Ήταν το κατάλληλο δοχείο για την αφύπνιση που συνεχώς πραγματώνει το Ντάρμα. Αφιέρωνε την αφύπνισή του σε όλα τα όντα. Δεν υποβάθμιζε τις αξίες του. Όταν έδινε, η γενναιοδωρία του δεν περιείχε υποκείμενο, αντικείμενο και πράξη. Κατείχε το οξύ βάτζρα όπλο της υπέρτατης σοφίας. Κατέκτησε όλες τις αντίθετες δυνάμεις των ενοχλητικών συναισθημάτων.

Είχε πειθαρχία, επιδεξιότητα και συμπεριφερόταν ορθά. Πρόσεχε κάθε σωματική, λεκτική και νοητική πράξη [F 92b] και έδειχνε φόβο ακόμα και για την παραμικρή αρνητική πράξη. Η πειθαρχία του ήταν τέλεια καθαρή. Είχε εγκαταλείψει κάθε νοητικό πέπλο και τώρα ήταν καθαρός και αψεγάδιαστος. Τα ενοχλητικά συναισθήματα που απορρέουν από τον αρνητικό λόγο, τον επιβλαβή λόγο, τις αντιξοότητες, την κριτική, την κατηγόρια, τις βρισιές, το χτύπημα, τις απειλές, τον φόνο, τα δεσμά και την φυλάκιση δεν διατάρασσαν τον νου του, που ήταν απλά ακλόνητος. Είχε τέλεια υπομονή και ευγένεια. Δεν έκανε επιβλαβείς ευχές, δεν έκανε ποτέ του κακό και δεν είχε καμία κακή πρόθεση.    

Είχε αναπτύξει μεγάλο ζήλο για το όφελος των άλλων όντων. Είχε σταθερή απόφαση να πραγματώσει όλες τις ασκήσεις που είναι οι ρίζες αρετής. Είχε επίγνωση και γαλήνη. Ο νους του δεν διαταρασσόταν και παρέμενε σε σαμάντι. Είχε επιδεξιότητα στο να αναλύει τα φαινόμενα. Είχε βρει το φως, γι αυτό κάθε σκοτάδι είχε διαλυθεί. Ο νους του ήταν γεμάτος με σκέψεις σχετικά με την φύση της παροδικότητας, της δυστυχίας και της αποστροφής. Είχε εκπαιδευτεί στην εφαρμογή της επίγνωσης, τις τέλειες εγκαταλείψεις, την βάση των θαυματουργικών δυνάμεων, τις ικανότητες, τις δυνάμεις, τους κλάδους της αφύπνισης, τον δρόμο, τις τέσσερις αλήθειες των ευγενών και όλες τις αρχές που συντελούν στην φώτιση.

Ο νους του είχε εξαγνιστεί μέσω της γαλήνης και της ενόρασης. Είχε αντιληφθεί την αλήθεια της εξαρτημένης παραγωγής. Αφού είχε πραγματώσει την αλήθεια, δεν εξαρτάτο από άλλους. Είχε τελειοποιήσει τις τρεις θύρες της απελευθέρωσης. Είχε πραγματώσει πως όλα τα φαινόμενα είναι σαν την ψευδαίσθηση, τον αντικατοπτρισμό, σαν το όνειρο, σαν την αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερού, σαν την ηχώ ή την οπτική ψευδαίσθηση. [182] Με αυτόν τον τρόπο, μοναχοί, ο Μποντισάτβα έζησε σύμφωνα με το Ντάρμα. [F.93a] Μ’ αυτόν τον τρόπο παρέμενε στην σοφία. Μ’ αυτόν τον τρόπο παρέμενε σε μια κατάσταση άπειρων ιδιοτήτων. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιδίωκε το όφελος των άλλων.

Τότε ο Μποντισάτβα, παρακινούμενος ακόμα πιο πολύ από αυτούς τους στίχους που αναδύονταν από τους ήχους των οργάνων, μέσα από τις ευλογίες των βούδα των δέκα κατευθύνσεων, εμφάνισε τέσσερις πύλες του Ντάρμα με σκοπό να ωριμάσει την ακολουθία των γυναικών, όπως έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι Μποντισάτβα στην τελευταία τους ύπαρξη. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερεις πύλες του Ντάρμα;

Η πρώτη πύλη του Ντάρμα ονομάζεται αγνή επίτευξη και αναφέρεται στα τέσσερα μέσα προσέλκυσης μαθητών: την γενναιοδωρία, τον καλό λόγο, τις πράξεις που έχουν νόημα και την εξάσκηση αυτών που κάποιος διδάσκει.

Η δεύτερη πύλη του Ντάρμα ονομάζεται η μη αναστρέψιμη κατάσταση που παράγει την δύναμη της επιδίωξης της ανεξάντλητης παντογνωσίας και διασφαλίζει πως η ικανότητα των Τριών Πετραδιών διατηρείται και δεν πάει χαμένη.

Η τρίτη πύλη του Ντάρμα ονομάζεται το μεγάλο έλεος που γίνεται άσκηση και είναι η τάση να μην εγκαταλείπεται κανένα αισθανόμενο ον.

Η τέταρτη πύλη του Ντάρμα ονομάζεται μεγάλη παράταξη που επιτυγχάνεται η μοναδική δύναμη της συσσώρευσης σοφίας, που ξεκαθαρίζει το νόημα των διαφορετικών κατηγοριών ως προς τους κλάδους της φώτισης.

Αυτές είναι οι τέσσερεις πύλες του Ντάρμα που εμφάνισε ο Μποντισάτβα. Τότε, για να ωριμάσει η ακολουθία των γυναικών, δημιούργησε πολλές θαυματουργές προβολές. Με την δύναμη του Μποντισάτβα, αυτές οι θαυματουργές προβολές έγιναν οι αιτία να εμφανιστούν εκατοντάδες χιλιάδες πύλες του Ντάρμα, μέσα από τους ήχους της μουσικής, όπως:

‘Από τις εγκάρδιες βαθιές ευχές

και την ανυπόκριτη συμπόνοια για τα όντα,

ο νους της πιο διαπρεπούς φώτισης γεννήθηκε.’

Αυτές οι λέξεις ακούστηκαν από τα μουσικά όργανα.

‘Πίστη, αφοσίωση, αφιέρωση, σεβασμός,

απουσία αλαζονείας και ταπεινοφροσύνη ενώπιον των δασκάλων,

έρευνα και αναζήτηση της φύσης του νου,

εξάσκηση της επίγνωσης.’ Τέτοιες λέξεις ακούστηκαν. [183]

‘Γενναιοδωρία, γαλήνη, σύνδεση, πειθαρχία, [F.93b]

ανεκτικότητα, ζήλος,

συγκέντρωση, απορρόφηση,

γνώση και μέσα.’ Τέτοιες λέξεις ακούστηκαν.

‘Παραμένοντας στην αγάπη, την συμπόνοια,

την χαρά, την ισοψυχία, την ανώτερη γνώση

και τα μέσα προσέλκυσης μαθητών,

θα ωριμάσεις τα όντα.’ Τέτοιες λέξεις ακούστηκαν.

‘Ανάλυση των τεσσάρων εφαρμογών της επίγνωσης,

των τέλειων εγκαταλείψεων, των βάσεων των θαυματουργών δυνάμεων,

των πέντε ικανοτήτων, των πέντε δυνάμεων και των κλάδων της φώτισης.’

Αυτές οι λέξεις ακούστηκαν από τα μουσικά όργανα.

‘Τα τμήματα του έξοχου οκταπλού μονοπατιού των ευγενών,

ισορροπία, διόραση, παροδικότητα,

δυστυχία, απουσία εαυτού και απέχθεια.’

Αυτές οι λέξεις ακούστηκαν από τα μουσικά όργανα.

‘Απαλλαγή από προσκόλληση, απομόνωση,

γνώση της εξάλειψης, μη εμφάνιση,

παύση, μη διαμονή και νιρβάνα.’

Αυτές οι λέξεις ακούστηκαν από τα μουσικά όργανα.

Μέσα από την δύναμη του Τέλειου Μποντισάτβα,

αυτές οι λέξεις ακούστηκαν από τα μουσικά όργανα.

Όταν οι φαύλες γυναίκες άκουσαν αυτές τις λέξεις, τις έμαθαν,

και κατεύθυναν τις ευχές τους προς την αφύπνιση του Τέλειου Όντος.

Καθώς, μοναχοί, ο Μποντισάτβα παράμενε μ’ αυτόν τον τρόπο ανάμεσα στις γυναίκες της ακολουθίας του, ωρίμασε για την επίτευξη της απαράμιλλης τέλειας φώτισης 84.000 γυναίκες καθώς και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες θεών.

Όταν ήρθε η ώρα να αφήσει ο Μποντισάτβα το σπίτι του, τότε τον επισκέφτηκε ο θεός Χριντέβα από τον Παράδεισο της Χαράς. Η επίσκεψή του είχε να κάνει με την απαράμιλλη και τέλεια φώτιση του Μποντισάτβα. Τότε, μέσα στην γαλήνη της νύχτας, κατέφτασε στο παλάτι μαζί με ακολουθία 32.000 θεών, για να υπηρετήσουν και να τιμήσουν τον Μποντισάτβα. Καθώς ερχόταν, σταμάτησε στο μέσον του ουρανού και τραγούδησε αυτούς τους στίχους στον Μποντισάτβα:

«Έχεις εκδηλώσει τον θάνατο, Φημισμένε!

Έχεις επίσης εκδηλώσει τη γέννηση.

Για να διδάξεις την ακολουθία των γυναικών,

έπραξες σύμφωνα με τον κόσμο. [184]

Ενώ δρούσες σύμφωνα με τον κόσμο, [F.94a]

ωρίμασες πολλούς θεούς κι ανθρώπους.

Σήμερα είναι η ώρα,

γι αυτό σε παρακαλώ άφησε το σπίτι σου.

Αν δεν απελευθερωθείς εσύ, δεν θα μπορέσεις να απελευθερώσεις τους άλλους.

Ένας τυφλός δεν μπορεί να δείξει τον δρόμο.

Αν απελευθερωθείς, θα μπορέσεις να απελευθερώσεις τους άλλους.

Αυτός που βλέπει, μπορεί να δείξει τον δρόμο.

Τα όντα που είναι σκλάβοι της επιθυμίας-

που είναι προσκολλημένοι στο σπίτι, τα αγαθά , τα παιδιά και την γυναίκα τους-

όταν εσύ τα εκπαιδεύσεις,

είθε κι αυτά να ευχηθούν να αφήσουν το σπίτι τους.

Πρέπει να εγκαταλείψεις την κατοικία σου και το άθλημα του έρωτα,

και τα επτά πλούτη των τεσσάρων ηπείρων.

Όταν οι άνθρωποι ακούσουν πως τα απαρνήθηκες,

τότε ο κόσμος με τους θεούς και τους ανθρώπους θα επιθυμήσει το ίδιο.

Δεν σε ευχαριστεί η επιθυμία,

παραμένεις στην ευδαιμονία της συγκέντρωσης.

Αφύπνισες πολλές εκατοντάδες

θεών και ανθρώπων από τον ύπνο τους.

Η νεότητα της ζωής είναι πολύ μικρή.

Φεύγει γρήγορα, σαν τον καταρράκτη.

Καθώς η νιότη περνά,

δεν θάναι τόσο ελκυστικό να αφήσεις το σπίτι σου.

Γι αυτό άσε το σπίτι σου τώρα

ενώσω είσαι νέος και στην ακμή σου.

Εκπλήρωσε την υπόσχεση σου

και δράσε για το συμφέρον του οικοδεσπότη των θεών.

Τα αντικείμενα των απολαύσεων δεν ικανοποιούν ποτέ.

Είναι σαν το αλμυρό νερό του ωκεανού.

Όμως αυτοί που κατέχουν την γνώση είναι ικανοποιημένοι,

οι αμόλυντοι ευγενείς που υπερβαίνουν τον κόσμο.

Είσαι η χαρά του βασιλείου, του βασιλιά Σουντοντάνα

που έχει κατακτήσει τις καρδιές και το νου τους.

Το πρόσωπό σου μοιάζει με του ανθισμένου εκατονταπέταλου λωτού.

 Γι αυτό σε παρακαλώ άφησε το σπίτι σου τώρα.

Τα όντα υποφέρουν από τα καυτά βάσανα των ενοχλητικών συναισθημάτων.

Είναι χωρίς προστασία, δεμένα με βαριά δεσμά.

Γρήγορα, εγκατέστησε τα στην γαλήνη, Ήρωα

στον δρόμο της τέλειας απελευθέρωσης.

Εσύ ο επιδέξιος θεραπευτής

παρακαλώ, βάλε στην ευτυχία της νιρβάνα

τα άρρωστα όντα που υποφέρουν καιρό,

διαθέτοντας το φάρμακο του Ντάρμα. [185]

Τα όντα μες στο σκοτάδι της αποχαύνωσης τους, είναι τυφλά

και δέσμια στο δίχτυ των λανθασμένων θεωρήσεων.

Εσύ είσαι το μάτι θεών κι ανθρώπων,

γι αυτό, γρήγορα λάμψε με το φως της σοφίας.

Πρέπει να δούμε Αυτόν Που Πραγμάτωσε Την Αφύπνιση,

και να ακούσουμε το απαράμιλλο Ντάρμα.’

Αυτά είπαν οι πολλοί θεοί, οι ημίθεοι, τα νάγκα,

τα γιάκσα και οι γκαντάρβα που σε βλέπουν.

  

Ο βασιλιάς των νάγκα μπορεί να δει το μεγαλείο σου,

αφού λάμπει μέχρι και το πεδίο του. [F.94b]

Φέρνει αμέτρητες προσφορές,

γι αυτό εκπλήρωσε την επιθυμία του για πειθαρχημένη συμπεριφορά.

‘Κάτω απ’ το δέντρο Μπόντι ο νους σου θα τελειοποιηθεί,

κι εμείς θα σου παρουσιαστούμε με τέσσερεις κούπες προσφορών.’

Αυτά λένε οι τέσσερεις φύλακες του κόσμου και οι στρατιές τους,

και όλοι σε περιμένουν.

  

Ακόμα κι ο γαλήνιος και συμπονετικός Μπράχμα,

που μιλά με αγάπη σε περιμένει, με την σκέψη:

‘Πρέπει να παρακαλέσω τον άρχοντα των ανθρώπων

να στρέψει τον απαράμιλλο τροχό.’

Οι θεοί που τιμούν την φώτιση

όλοι είναι παρόντες στην θέση της φώτισης.

Σε περιμένουν, με τη σκέψη:

‘Θα γίνουμε μάρτυρες της φώτισής του.’

Είναι αλήθεια πως οι Μποντισάτβα

δείχνουν την ενασχόλησή τους με συντρόφους (demonstrate their occupation with consorts)

Όμως εσύ πρέπει να είσαι στην πρώτη γραμμή.

Μην πέσεις πίσω τους!

Θυμήσου τον γλυκό ήχο και τα απαλά λόγια

του Ντιπανκάρα όταν έδινε την προφητεία του:

Μίλα τώρα με τη φωνή των Νικητών,

που είναι αυθεντική και απαλλαγμένη από σφάλματα!

Έτσι ολοκληρώνεται το 13^ο Κεφάλαιο - Ενθάρρυνση

   

---

[1] Η δύναμη της γνώσης του τι είναι και δεν είναι (πηγή ευτυχίας), της ωρίμανσης του κάρμα, των διαφόρων προσδοκιών, των διαφόρων ιδιοσυγκρασιών, των έξοχων και κατώτερων ικανοτήτων, των δρόμων που οδηγούν παντού (στη σαμσάρα και νιρβάνα), των σαμτέν, των αγίων βίων, των σαμάντι, των απορροφήσεων και άλλων, της ανάμνησης προηγούμενων καταστάσεων, της μεταφοράς τη στιγμή του θανάτου και της γέννησης (ή του θεϊκού ματιού) και της εξάντλησης των μολύνσεων. (Ocean of Definitive Meaning)

[2] Αφοβία ως προς την πραγμάτωση, ως προς την εξάλειψη, ως προς την υπέρβαση των εμποδίων και ως προς τον δρόμο της απάρνησης. (Ocean of Definitive Meaning)

[3] Αναμάρτητο της πράξης, του λόγου, του νου, αμερόληπτη σκέψη, αμείωτη συγκέντρωση, αμείωτη διάκριση και εγκατάλειψη, ατέρμονη θέληση, ατέρμονο σθένος, ατέρμονη εγρήγορση, ατέρμονη σοφία, ατέρμονη απελευθέρωση, ατέρμονη απελευθερωμένη γνώση και όραμα, πράξεις που είναι σύμφωνες με τη γνώση και την σοφία,  λόγος που είναι σύμφωνος με τη γνώση και την σοφία, σκέψεις που είναι σύμφωνες με τη γνώση και την σοφία, ανεμπόδιστη ενόραση ως προς το παρελθόν, το μέλλον και το παρόν. (The Seeker's Glossary of Buddhism)

[4] Λάμα, πνευματικός οδηγός

[5] knowledge-prajna: ο νοητικός παράγοντας που είναι υπεύθυνος για την εξακρίβωση συγκεκριμένων ποιοτήτων ενός αντικειμένου όπως π.χ. τα συγκεκριμένα του χαρακτηριστικά ή το αν θα γίνει αποδεκτό ή θα απορριφθεί.

[6] Μαγικές δυνάμεις, θεϊκό μάτι, θεϊκό αυτί, μνημοσύνη των προηγούμενων ζωών, γνώση του νου των άλλων. (Ocean of Definitive Meaning)

[7] Imperata cylindrica, είδος χόρτου, σαν στάχυ

[8] Saccharum bengalense κάτι σαν στάχυ 

[9] prajna (Θιβ. she rab) στα Σανσκριτικά σημαίνει 'τέλεια γνώση' και μπορεί να σημαίνει σοφία, κατανόηση ή διάκριση. Συνήθως είναι η σοφία που βλέπει τα πράγματα από μια μη-δυαδική άποψη NAMO BUDDHA GLOSSARY