།དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་བ།

Τα Μυστικά των Πραγματωμένων 

Tathāgataguhya

འཕགས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ།

’phags pa de bzhin gshegs pa’i gsang ba bsam gyis mi khyab pa bstan pa zhes bya ba theg pa chen po’i mdo

Η Ευγενής Μαχαγιάνα Σούτρα ‘Η Διδασκαλία περί των Μυστηρίων και Μυστικών των Πραγματωμένων ’

Ārya¬tathāgatācintyaguhya¬nirdeśa¬nāma¬mahāyāna¬sūtra

Toh 47

Degé Kangyur, vol. 39 (dkon brtsegs, ka), folios 100.a.–203.a

Πρώτη δημοσίευση 2023

Τρέχουσα έκδοση v 1.0.7 (2024)

Δημιουργήθηκε από 84000 Reading Room v2.25.1

84000: Translating the Words of the Buddha είναι μια παγκόσμια μη κερδοσκοπική πρωτοβουλία για τη μετάφραση όλου του λόγου του Βούδα σε σύγχρονες γλώσσες και τη διάθεσή τους σε όλους.

[οι υποσημειώσεις είναι του κειμένου εκτός κι αν αναφέρεται άλλη πηγή 

και σε […] οι  σημ.μετφρ.]

Κατ. Χοχλάκη 2024

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σε αυτήν τη σούτρα, η αφήγηση περιστρέφεται σε μεγάλο βαθμό γύρω από τις μορφές του Βατζραπάνι, του άρχοντα των γιάκσα και μόνιμου συνοδοιπόρου του Βούδα, και του ίδιου του Βούδα. Στο πρώτο μισό τής σούτρα, ο Βατζραπάνι δίνει μια σειρά από διδασκαλίες σχετικά με τα μυστήρια ή τα μυστικά του σώματος, του λόγου και του νου των μποντισάτβα και των Πραγματωμένων. Στο δεύτερο μισό, ο Βατζραπάνι περιγράφει διάφορα γεγονότα από τη ζωή του Βούδα: την άσκηση αυστηρού ασκητισμού, την προσέγγισή του στην θέση της φώτισης, την ήττα του Μάρα, την φώτισή του και την περιστροφή του τροχού του Ντάρμα. Στη συνέχεια, ο Βούδας δίνει μια προφητεία για τη μελλοντική φώτιση του Βατζραπάνι ως Βούδα και ταξιδεύει στην κατοικία του Βατζραπάνι για ένα γεύμα. Σε όλη τη σούτρα παρεμβάλλονται κηρύγματα, διάλογοι και θαυμάσιες ιστορίες που εξερευνούν έναν μεγάλο αριθμό θεμάτων και παρουσιάζουν ένα εκτεταμένο πλήθος χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένων αρκετών αφηγήσεων για προηγούμενες ζωές του Βατζραπάνι, του Μπράχμα Σαχαμπάτι και του ίδιου του Βούδα. Η σούτρα ολοκληρώνεται με την εκφώνηση δύο μακρών νταράνι, ένα από τον Βατζραπάνι και ένα από τον Βούδα, για την προστασία και τη διατήρηση του Ντάρμα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Μεταφράστηκε από τον David Fiordalis και την Επιτροπή Μετάφρασης Ντάρμαchakra υπό την επίβλεψη του Chokyi Nyima Rinpoche. Ένα πρώτο προσχέδιο έγινε από τα θιβετιανά από τον Timothy Hinkle με τη βοήθεια του Tulku Tenzin Rigsang και άλλων. Ο David Fiordalis αναθεώρησε διεξοδικά τη μετάφραση με ενδελεχή αναφορά στο σωζόμενο σανσκριτικό χειρόγραφο, καθώς και στη θιβετιανή μετάφραση. Ο Fiordalis έγραψε επίσης την περίληψη, την εισαγωγή, τις παρατηρήσεις και τα περισσότερα από τα λήμματα του γλωσσάριου. Ο Fiordalis θα ήθελε να ευχαριστήσει τον Paul Harrison, ο οποίος τον εφοδίασε με τις δικές του ψηφιακές εικόνες του σανσκριτικού χειρογράφου, και τον Péter-Dániel Szántó, ο οποίος διέθεσε γενναιόδωρα τη μεταγραφή του χειρογράφου του στους αναγνώστες.

Η μετάφραση ολοκληρώθηκε υπό την αιγίδα και την εποπτεία του 84000:Translating the Words of the Buddha  Ο Rory Lindsay και ο Nathaniel Rich επιμελήθηκαν τη μετάφραση και την εισαγωγή και ο Ven. Konchog Norbu επιμελήθηκε το κείμενο. Η Martina Cotter ήταν υπεύθυνη για τη διαδικασία της ψηφιακής δημοσίευσης.

Η μετάφραση αυτού του κειμένου κατέστη δυνατή, χάρη στη γενναιόδωρη χορηγία της Jane και του Leo Tong Chen και της οικογένειάς τους.

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τα Μυστικά των Πραγματωμένων  (Tathāgataguhya) μπορούν να χαρακτηριστούν, χωρίς υπερβολή, ένα σπουδαίο έργο της Μαχαγιάνα βουδιστικής λογοτεχνίας. Αξίζει να θεωρηθεί έργο λογοτεχνίας, με τη στενότερη έννοια μιας μορφής γλωσσικής έκφρασης με διαρκή καλλιτεχνική αξία, ένα έργο της δημιουργικής φαντασίας που μπορεί να προκαλέσει ευχαρίστηση, θαυμασμό και πολλές άλλες αντιδράσεις στο ακροατήριο, και όχι απλώς με την ευρύτερη έννοια της λογοτεχνίας ως σύνολο γραπτών (ή προφορικών) έργων γενικά.  Με αυτή τη στενότερη έννοια, είναι συγκρίσιμο με πιο γνωστά έργα της Μαχαγιάνα βουδιστικής λογοτεχνίας, όπως Η Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι[i] (Vimalakīrtinirdeśa, Toh 176), η λογοτεχνική αξία του οποίου είναι ήδη καλά τεκμηριωμένη, και Το Πλήρες Παιχνίδισμα (Lalitavistara, Toh 95), το οποίο αξίζει μεγαλύτερη αναγνώριση από αυτή την άποψη. Και τα δύο τελευταία έργα φαίνεται να έχουν στενή σχέση με τα Μυστικά των Πραγματωμένων  και από άλλες απόψεις, και αυτό το ίδιο με εκείνα.

Αν η Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι έχει ήδη αναγνωριστεί ως ένα σπουδαίο έργο της Μαχαγιάνα βουδιστικής λογοτεχνίας, τότε τι πρέπει να σκεφτούμε για το γεγονός ότι στην ίδια τη Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι, η θεά που ζει στο σπίτι του Βιμαλακίρτι ενημερώνει τον Σαριπούτρα[ii] (και κατά συνέπεια το ακροατήριο) ότι μεταξύ των οκτώ «υπέροχων και θαυμαστών πραγμάτων» (āścaryādbhutadharma) που συμβαίνουν στο σπίτι του Βιμαλακίρτι, το έβδομο είναι το γεγονός ότι αμέτρητοι Βούδες, συμπεριλαμβανομένου του Σακυαμούνι, πηγαίνουν εκεί όποτε το ζητάει ο Βιμαλακίρτι και διδάσκουν «το σημείο εισόδου στο Ντάρμα» (dharmamukhapraveśa) που ονομάζεται Τα Μυστικά των Πραγματωμένων  (Tathāgataguhya)». Επίσης, πρωτύτερα στη Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι, όταν ο Μαντζούσρι απαντά για πρώτη φορά στο αίτημα του Βούδα να επισκεφθεί τον άρρωστο μποντισάτβα για να ρωτήσει για την υγεία του, ο Μαντζούσρι περιγράφει τον Βιμαλακίρτι ως κάποιον που έχει αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στα μυστικά (guhya) όλων των Βούδα και των μποντισάτβα. Από κειμενο-ιστορική άποψη, τουλάχιστον, αυτά τα αποσπάσματα αποτελούν ισχυρές ενδείξεις ότι η Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι, γνώριζε τα Μυστικά των Πραγματωμένων  και τα εκτιμούσε ιδιαίτερα. Στο σημερινό πλαίσιο, το γεγονός ότι αναφέρεται σε ένα άλλο σπουδαίο έργο της βουδιστικής λογοτεχνίας, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα στοιχείο που αποδεικνύει τη δική του λογοτεχνική αξία και υπόσταση.

Τα Μυστικά των Πραγματωμένων  φαίνεται πως είχαν σχετικά μεγάλη δημοτικότητα, για κάποιο χρονικό διάστημα τουλάχιστον, μεταξύ μιας ελίτ ομάδας βουδιστών μελετητών-μοναχών στην Ινδία και στο εξωτερικό. Αναφέρεται από τον Βασουμπάντου ή από όποιον έγραψε το Σχόλιο για το Στολίδι των Σούτρα της Μαχαγιάνα (Mahāyānasūtrālaṃkārabhāṣya), από τον Τσαντρακίρτι στα Καθαρά Λόγια (Prasannapadā), από τον Καμαλασίλα στο τρίτο από τα Στάδια της Καλλιέργειας του Διαλογισμού (Bhāvanākrama), και από τον συγγραφέα του Bṛhaṭṭīkā ή της Μακράς Επεξήγησης της Μεγαλύτερης Σούτρα της Τελειότητας της Σοφίας. Αρκετά αποσπάσματα από αυτό βρίσκονται επίσης στην Ανθολογία των Σούτρα (Sūtrasamuccaya), την αρχαία ανθολογία που αποδίδεται στον Ναγκαρτζούνα, και στο συλλογικό σύγγραμμα του Σαντιντέβα, την Ανθολογία της Εκπαίδευσης (Śikṣāsamuccaya)

Εκτός από τις αναφορές σε αυτήν στη Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι, φαίνεται επίσης να αναφέρεται και στην Κατάβαση στη Λάνκα (Laṅkāvatāra). Δύο μεγαλύτερα αποσπάσματα από αυτήν, φαίνεται επίσης να έχουν αναθεωρηθεί στη Συλλογή Διδασκαλιών για τους Μποντισάτβα (Bodhisattvapiṭaka, Toh 56). Η σούτρα παρατίθεται επίσης αρκετές φορές, από όποιον ήταν υπεύθυνος για τη Μεγάλη πραγματεία για την τελειότητα της σοφίας (Da zhidu lun 大智度論, *Mahāprajñāpāramitopadeśa), το σχόλιο για την τελειότητα της σοφίας σε είκοσι πέντε χιλιάδες στίχους που αποδίδεται στον Ναγκαρτζούνα και μεταφράστηκε στα κινέζικα από τον Κουμαρατζίβα στις αρχές του πέμπτου αιώνα μχ. Αν και αναμφίβολα αποτελούσε συνήθη πρακτική να αποδίδονται τα κείμενα στις μεγάλες μορφές της παράδοσης, εντούτοις ο Ναγκαρτζούνα, ο Βασουμπάντου, ο Σαντιντέβα, ο Τσαντρακίρτι, ο Καμαλασίλα, ακόμη και ο Κουμαρατζίβα θεωρούνται σημαντικές μορφές. Το γεγονός ότι όλοι γνώριζαν και ανέφεραν τα Μυστικά των Πραγματωμένων  είναι μια άλλη ένδειξη του βαθμού επιρροής του.

Παρ' όλα αυτά, μπορεί να φανεί σε ορισμένους αναγνώστες αμφιλεγόμενο ή απλώς λανθασμένο να αποκαλούν τέτοια έργα «λογοτεχνία», ίσως λόγω της συνήθους συσχέτισης της λογοτεχνίας με τη μυθοπλασία και των θρησκευτικών έργων με τα μη μυθοπλαστικά. Ωστόσο, πολλά από τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες για να δικαιολογήσουν τον ισχυρισμό ότι η Βίβλος, εκτός απ όλα τα άλλα, είναι κι ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο, θα ίσχυαν και για αυτά τα έργα βουδιστικής λογοτεχνίας. Ανεξάρτητα από το αν πιστεύει κανείς ότι θρησκευτικά έργα όπως οι Μακροσκελείς Διδασκαλίες του Βούδα (Dīgha Nikāya) ή τα Μυστικά των Πραγματωμένων  απεικονίζουν πραγματικά ιστορικά γεγονότα ή πρόσωπα, είναι αποδεδειγμένα, γεγονός ότι τα έργα αυτά περιέχουν τα χαρακτηριστικά της εξελιγμένης λογοτεχνίας, όπως η έντεχνη και προσεκτικά επεξεργασμένη χρήση της μεταφορικής γλώσσας, η θεματική ενότητα και η αφηγηματική ένταση. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει περαιτέρω, ότι η αναγνώριση και η προσεκτική μελέτη αυτών των λογοτεχνικών χαρακτηριστικών, επιτρέπουν σε κάποιον να εκτιμήσει βαθύτερα την ιστορική, θεωρητική, ακόμη και πρακτική σημασία αυτής της λογοτεχνίας.

Ενώ οι λογοτεχνικές διαστάσεις των Μυστικών των Πραγματωμένων  έχουν τονιστεί παραπάνω, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι τα θεωρητικά στοιχεία είναι λιγότερο άξια σοβαρής και προσεκτικής εξέτασης. Πράγματι, η σούτρα και οι χαρακτήρες της προβάλλουν κάποιες μάλλον αξιοσημείωτες αξιώσεις, και η διδακτική και η λογοτεχνική διάσταση είναι βαθιά συνυφασμένες σε όλη τη διάρκειά της. Για παράδειγμα, ανάμεσα στους πιο εντυπωσιακούς ισχυρισμούς της σούτρα, συγκαταλέγεται αυτός που διατυπώνεται για τον Βούδα, ένας ισχυρισμός που επαναδιατυπώνεται στην Κατάβαση στη Λάνκα και παρατίθεται από τον Τσαντρακίρτι και επίσης από τον συγγραφέα της μακροσκελούς επεξήγησης (Bṛhaṭṭīkā) των μεγαλύτερων σούτρα της Τελειότητας της Σοφίας. Σε ένα σημείο, ο Βατζραπάνι λέει τα εξής:

«Τη χρονική περίοδο, Σανταμάτι, από τη νύχτα που ο Πραγματωμένος αφυπνίζεται στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση μέχρι τη νύχτα που, έχοντας αποποιηθεί τη ζωτική του δύναμη, ο Πραγματωμένος περνά στην πλήρη παύση, ο Πραγματωμένος δεν θα αρθρώσει και δεν θα προφέρει ούτε μία συλλαβή».

Αν το πάρουμε τοις μετρητοίς, πώς μπορεί ένας τέτοιος εκπληκτικός ισχυρισμός να είναι αληθινός; Ο Βατζραπάνι θα εξηγήσει περαιτέρω, ότι κατά την ίδια χρονική περίοδο, ο Βούδας δεν σχηματίζει καμία απολύτως σκέψη, αλλά βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση διαλογιστικής απορρόφησης. Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει ο Βατζραπάνι, διάφορα όντα ακούνε το Ντάρμα και πιστεύουν ότι ο Βούδας τούς απευθύνεται σύμφωνα με τις δικές τους προσδοκίες και κίνητρα. Ακολουθεί ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η σούτρα χρησιμοποιεί ένα λογοτεχνικό μέσο για να εξηγήσει αυτή την πολύπλοκη ιδέα με ένα αντίστοιχο παράδειγμα:

«Σανταμάτι, αυτό είναι εφάμιλλο με ένα καλοφτιαγμένο μουσικό όργανο, έναν μελωδό[iii], που κάνει έναν γλυκό ήχο όταν κινείται από τον άνεμο, χωρίς να τον αγγίζει κανένα χέρι. Δεν καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια για να παράγει ήχο, αλλά παρ' όλα αυτά εκπέμπει έναν γλυκό ήχο λόγω της ιδιαίτερης φύσης της προηγούμενης κατασκευής του. Με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, ο λόγος ενός Πραγματωμένου αναδύεται, όταν τον κινεί η σοφία[iv]  [jñāna] του κινήτρου των όντων, ωστόσο ένας Πραγματωμένος, δεν κάνει καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να τον παράξει. Αντίθετα, η ομιλία ενός Πραγματωμένου εναρμονίζεται με τις αισθητηριακές αντιλήψεις όλων των όντων, εξαιτίας της ιδιαίτερης φύσης της προηγούμενης προετοιμασίας του».

Αυτή είναι μία από τις τρεις αντιστοιχίες που χρησιμοποιεί ο Βατζραπάνι για να εξηγήσει αυτή την ιδέα, οι οποίες παρατίθενται όλες στα Καθαρά λόγια του Τσαντρακίρτι. Είναι μόνο ένα παράδειγμα που χρησιμεύει για να δείξει πώς η σούτρα αντιμετωπίζει ένα από τα κύρια ερωτήματα που θέτει το έργο: ποια είναι η αληθινή φύση ενός Βούδα; Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, ολόκληρο το έργο θα μπορούσαμε να πούμε ότι προωθεί την ιδέα ότι ένας Βούδας, από το ίδιο το γεγονός ότι αφυπνίζεται στην αληθινή φύση της πραγματικότητας, βρίσκεται σε μια πανταχού παρούσα, απεριόριστη και καθαρή κατάσταση, μια κατάσταση που είναι ταυτόσημη με την ίδια την αληθινή φύση της πραγματικότητας. Ως αποτέλεσμα, ο Βούδας πραγματώνει ταυτόχρονα έναν άπειρο αριθμό διαφορετικών μορφών, ενώ παραμένει συνεχώς σε αυτή την κατάσταση καθαρής δυνατότητας. Το έργο εξηγεί σε κάποιο βαθμό, τον μηχανισμό που κρύβεται πίσω από αυτή τη διαδικασία, χρησιμοποιώντας αναλογίες όπως αυτή που μόλις παρατέθηκε παραπάνω, αλλά ταυτόχρονα παραμένει σε μεγάλο βαθμό μυστηριώδης ή ακατανόητη: είναι το μυστικό και το μυστήριο του σώματος, του λόγου και του νου ενός Πραγματωμένου.

Με αυτόν τον τρόπο, τα Μυστικά των Πραγματωμένων  εκφράζουν μια ιδέα για τον Βούδα που μερικές φορές έχει συγκριθεί με τον δοκητισμό[v], που είναι η πρώιμη χριστιανική ιδέα ότι το σώμα του Ιησού Χριστού δεν ήταν ένα σώμα από σάρκα και αίμα, αλλά ήταν πνεύμα. Εκ πρώτης όψεως, τα Μυστικά των Πραγματωμένων  φαίνεται να προβάλλουν έναν παρόμοιο ισχυρισμό για το σώμα του Βούδα. Ωστόσο, το θεωρητικό και μεταφυσικό του πλαίσιο είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνο στο οποίο προέκυψε ο δοκητισμός, ώστε να μπορεί κανείς τουλάχιστον να συζητήσει για την καταλληλότητα της σύγκρισης. Παρ' όλα αυτά, είναι μια σύγκριση που έχει γίνει και συνεχίζει να γίνεται, και έτσι αξίζει να αναφερθεί εδώ.

Ο τίτλος της σούτρα υποδηλώνει, ότι αποκαλύπτει τα μυστικά και τα μυστήρια του Βούδα, και από την άποψη της αφήγησής του, το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για αυτόν που αποκαλύπτει αυτά τα μυστικά, δηλαδή τον Βατζραπάνι, τον γιάκσα[vi] που αποκαλείται σε όλη τη σούτρα "ο άρχοντας των γκούχιακας[vii]" (guhyakādhipati)- δηλαδή ο άρχοντας των "κρυμμένων" ή ίσως ακόμη και ο άρχοντας των "φυλάκων των κρυμμένων". Οι αφηγήσεις αφηγούνται γεγονότα, διαδοχικά, δομημένα σε μια πλοκή και με χαρακτήρες που εκτελούν πράξεις και βιώνουν τα αποτελέσματά τους. Δεδομένου ότι αυτή η αφήγηση επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στον Βατζραπάνι, θα μπορούσε να θεωρηθεί ο πρωταγωνιστής της ή ο "ήρωας" της ιστορίας. Αποκαλείται σταθερός συνοδοιπόρος του Βούδα, αυτόπτης μάρτυρας των πολλών πράξεών του και φύλακας των μυστικών του.

Ο Βούδας μιλάει για τις προηγούμενες ζωές του Βατζραπάνι, εξηγώντας πώς έφτασε να υπηρετεί με αυτή την ιδιότητα και να έχει μια τέτοια ικανότητα. Από αυτή την άποψη, τίθεται στο ίδιο επίπεδο με τον Μπράχμα Σαχαμπάτι[viii], ο οποίος ζητά από τον Βούδα να διδάξει το Ντάρμα. Ο Βούδας δίνει επίσης μια προφητεία για τη μελλοντική φώτιση του Βατζραπάνι, μετά την οποία ο Βούδας αποδέχεται την πρόσκληση του Βατζραπάνι να έρθει στο σπίτι του για ένα γεύμα. Η σούτρα διηγείται την επίσκεψη του Βούδα και τις διδασκαλίες που δίνει ο Βούδας στα διάφορα μη ανθρώπινα πλάσματα που ζουν στην κατοικία του Βατζραπάνι. Με αυτόν τον τρόπο, η σούτρα αναπτύσσει τον χαρακτήρα του Βατζραπάνι και εξηγεί τη στενή σχέση του με τον Βούδα.

Ο Βατζραπάνι έχει αποτελέσει αντικείμενο προηγούμενης επιστημονικής έρευνας, και παρόλα αυτά παραμένει μια μυστηριώδης φιγούρα. Είναι αξιοσημείωτο ότι κάνει την εμφάνισή του σε δύο σούτρα του κανόνα Πάλι, την Ambaṭṭha Sutta της Dīgha Nikāya και την Cūḷasaccaka Sutta της Majjhima Nikāya. Εκεί περιγράφεται να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια των Ambaṭṭha και Saccaka, αντίστοιχα, που είναι οι συνομιλητές του Βούδα σε αυτές τις σούτρα, ενώ κραδαίνει το φλεγόμενο βάτζρα του και απειλεί να σπάσει τα κεφάλια τους σε επτά κομμάτια, αν οι περήφανοι νεαροί δεν απαντήσουν στις ερωτήσεις του Βούδα. Ο Βατζραπάνι εμφανίζεται κάπως πιο συχνά σε όλη τη βουδιστική αφηγηματική λογοτεχνία, όπως τα avadānas[ix] και άλλες συλλογές ιστοριών, καθώς και στη βουδιστική λογοτεχνία Μαχαγιάνα. Για παράδειγμα, στο Πλήρες Παιχνίδισμα, υπάρχει ένα κάπως ασαφές απόσπασμα που αναφέρει τον Βατζραπάνι και τον "άρχοντα των guhyakas" μαζί:

«Τότε ο Σάκρα, ο Κύριος των Θεών, οι Τέσσερις Μεγάλοι Βασιλιάδες, οι είκοσι οκτώ μεγάλοι στρατηγοί των γιάκσα και εκείνος που ονομάζεται "Κύριος των γκούχιακας" (guhyakādhipati), από την γιάκσα οικογένεια του οποίου αναδύθηκε ο Βατζραπάνι, έχοντας αντιληφθεί το γεγονός ότι ο Μποντισάτβα είχε εισέλθει στη μήτρα της μητέρας του, όλοι συνδέθηκαν μαζί του συνεχώς και αέναα».

Η γραμματική αυτού του αποσπάσματος δεν καθιστά απολύτως σαφές αν ο Βατζραπάνι ή ο Κύριος των γκούχιακας είναι ένα άτομο ή μια κατηγορία όντων, ή αν ταυτίζονται ή όχι. Η ινδική επική λογοτεχνία, η Μαχαμπαράτα και η Ραμαγιάνα, μιλούν επίσης για όντα που ονομάζονται γκούχιακας και τα συνδέουν με τον Βαϊσραβάνα ή Κουμπέρα, τον θεό του πλούτου. Ο ίδιος ο Βαϊσραβάνα αποκαλείται ενίοτε Κύριος των Γκούχιακας (guhyakādhipati) και οι γκούχιακας μεταφέρουν το άρμα του. Ο Βαϊσραβάνα θεωρείται επίσης ένας από τους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλιάδες στη βουδιστική λογοτεχνία και οι χαρακτήρες αυτοί εμφανίζονται και στα Μυστικά των Πραγματωμένων .

Επιπλέον, ο τόπος κατοικίας του Βαϊσραβάνα ονομάζεται Αλακαβάτι στη Μαχαμπαράτα, ενώ ο τόπος κατοικίας του Βατζραπάνι ονομάζεται Ανταγκαβάτι στα Μυστικά των Πραγματωμένων , και υπάρχει ακόμη και ένα σημείο σε αυτή τη σούτρα όπου μοιάζει να είναι στην πραγματικότητα ο ίδιος τόπος. Ωστόσο, ο Βαϊσραβάνα και ο Βατζραπάνι είναι ξεχωριστοί χαρακτήρες στη βουδιστική λογοτεχνία. Σε όλο το έργο Τα Μυστικά των Πραγματωμένων , ο Βατζραπάνι είναι εκείνος που αποκαλείται Κύριος των Γκούχιακας, και φαίνεται να υπάρχει ένα λογοπαίγνιο στο έργο μεταξύ του γκούχια, "μυστικό", και του γκούχιακα, ίσως "φύλακας αυτού που είναι κρυμμένο". Σε γενικές γραμμές, τα Μυστικά των Πραγματωμένων  φαίνεται να εδραιώνουν κάποιο είδος στενής σχέσης μεταξύ του Βούδα και του Βατζραπάνι, με τον τελευταίο να είναι ένας σημαντικός εκπρόσωπος της ετερόκλητης κατηγορίας μη ανθρώπινων όντων που υπηρετούν και υποστηρίζουν τον Βούδα, συμπεριλαμβανομένων των γκούχιακα, των γιάκσα, των κιννάρα, των νάγκα, των γκαντάρβα και των ασούρα.

Πριν ολοκληρώσουμε αυτή την ενότητα, αξίζει επίσης να κάνουμε μερικά περαιτέρω σχόλια σχετικά με τη λέξη τατάγκατα, που μεταφράζεται σε όλο αυτό το έργο ως "Πραγματωμένος" ή με κεφαλαίο "ο Πραγματωμένος", όταν αναφέρεται ειδικά στον Βούδα ή σε κάποιον άλλο συγκεκριμένο Βούδα. Αυτός ο όρος έχει ταλαιπωρήσει τους μεταφραστές για πολλούς αιώνες, και πολλοί μεταφραστές σήμερα επιλέγουν να τον αφήσουν αμετάφραστο. Οι Θιβετιανοί μεταφραστές επέλεξαν να τον αποδώσουν με έναν τρόπο που μπορεί να μεταφραστεί ως "αυτός που έφυγε έτσι" (de bzhin gshegs pa), και το "αυτός που έφυγε έτσι" έχει γίνει μια κοινή μετάφραση στα αγγλικά, επίσης. Μερικές φορές συναντά κανείς επίσης το "thus-come one", που η γραμματική του συνθέτου στα Pali και τα Σανσκριτικά μπορεί να γίνει ανεκτή, και πράγματι, υπάρχει κάτι αρκετά συναρπαστικό στο συγκεκριμένο αφηγηματικό πλαίσιο στο οποίο ο Βούδας, όταν πλησιάζει για πρώτη φορά τους πέντε πρώην συντρόφους του λίγο μετά την επίτευξη της φώτισης, αναφέρεται στον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο ως "αυτός που ήρθε έτσι" (tathāgata).

Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης και εκτός αυτού του συγκεκριμένου αφηγηματικού πλαισίου ως ένα από τα πιο συνηθισμένα επίθετα του Βούδα και των Βούδα, γενικά μιλώντας. Στη λογοτεχνία Πάλι, είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος με τον οποίο ο Βούδας αναφέρεται στον εαυτό του, και όταν το κάνει με αυτόν τον τρόπο, συχνά υπαινίσσεται και τη φύση ενός Βούδα γενικά. Συχνά, ωστόσο, στα Μυστικά των Πραγματωμένων , καθώς και σε πολλά άλλα κείμενα, δεν είναι σαφές αν ο ομιλητής, όπως ο Βούδας ή ο Βατζραπάνι σε αυτήν τη σούτρα, μιλάει συγκεκριμένα για τον Πραγματωμένο (τον ίδιο τον Βούδα Σακυαμούνι), με βάση κάτι που ο ομιλητής έχει δει ο ίδιος, ή αν γίνεται μια ευρύτερη γενίκευση για τους Πραγματωμένους. Έτσι, όταν έχουμε αισθανθεί ότι ο ομιλητής κάνει έναν γενικότερο ισχυρισμό, έχουμε μερικές φορές μεταφράσει τον όρο τατάγκατα ως "ένας Πραγματωμένος". Ακόμα κι έτσι, είναι σημαντικό για τον αναγνώστη να έχει κατά νου ότι, ό,τι ισχύει για τον πραγματωμένο συγκεκριμένα ισχύει γενικά για όλους τους Πραγματωμένους, και το αντίστροφο.

Επιπλέον, οι αρχαίοι βουδιστές λόγιοι-μοναχοί και σχολιαστές αναγνώριζαν ότι ο όρος Τατάγκατα έχει διάφορα σημασιολογικά επίπεδα. Για παράδειγμα, στα σχόλια Πάλι, ο μεγάλος λόγιος-μοναχός Μπουνταγκόσα προσφέρει οκτώ διαφορετικές εξηγήσεις για το νόημα του όρου. Χωρίς να υπεισέλθουμε σε τέτοιο βάθος εξήγησης εδώ, μπορεί κανείς να σημειώσει ότι ο όρος υποδηλώνει όχι μόνο την κυριολεκτική κίνηση, το "πηγαίνω" (gamana) και το "έρχομαι" (āgamana), αλλά και την έννοια του να έχεις "κατανοήσει" (gata) ή να έχεις "συνειδητοποιήσει" κάτι, του να γίνεσαι ή να το κάνεις πραγματικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, το επίρρημα tathā, "έτσι" ή "με αυτόν τον τρόπο", συνδέεται με το tathatā, "ο τρόπος με τον οποίο τα πράγματα πραγματικά είναι". Με αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να κατανοήσει το σχόλιο που γίνεται στη Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι σχετικά με την αγάπη ενός μποντισάτβα: "είναι η αγάπη ενός Πραγματωμένου (tathāgata), επειδή καταλαβαίνει πως είναι πραγματικά τα πράγματα (tathatānubodhanatayā)". Το σημείο που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι κάθε φορά που ο όρος "Πραγματωμένος" συναντάται στη μετάφραση‍ - και συναντάται πάνω από τετρακόσιες φορές σε αυτή τη σούτρα - αναφέρεται στους Βούδες, σε εκείνους που έχουν έρθει και φύγει με τον τρόπο που το κάνουν, και φέρει την έννοια ότι έχουν κατανοήσει άμεσα τον τρόπο με τον οποίο είναι τα πράγματα [τατατά], και επίσης ότι αυτή η κατανόηση, τούς έχει κάνει όπως είναι.

Συνοψίζοντας, τα Μυστικά των Πραγματωμένων  είναι ένα έργο γεμάτο με διασκεδαστικές ιστορίες, όμορφη ποίηση, προκλητικές μεταφορές, αναπάντεχες και μερικές φορές ακόμη και παράξενες αναλογίες και εικόνες, έξυπνα παιχνίδια με τις λέξεις, εκλεπτυσμένο διάλογο και επιχειρηματολογία, και βαθιές ιδέες για τη φύση των πραγμάτων και την ανθρώπινη κατάσταση από βουδιστική άποψη. Φέρει σε όλη τη διάρκειά του τα σημάδια της δημιουργικής φαντασίας εν δράσει, της έμπειρης κατανόησης των κατηγοριών και των εννοιών της βουδιστικής διδασκαλίας και της αφηγηματικής και λόγιας κληρονομιάς της, καθώς και της πρόθεσης να μεταφέρει τις βουδιστικές έννοιες και τους προβληματισμούς σε λογοτεχνική μορφή.

Σύνοψη της Σούτρα

Αν και η αφήγηση κυλάει γενικά αρκετά καλά, διατηρώντας μια αίσθηση συνέχειας και κίνησης από την αρχή ως το τέλος, τα Μυστικά των Πραγματωμένων  είναι ένα αρκετά μεγάλο έργο. Καλύπτει λίγο πάνω από διακόσιες σελίδες στη θιβετιανή μετάφραση, οι οποίες χωρίζονται σε είκοσι πέντε κεφάλαια. Το ίδιο υλικό χωρίζεται σε έντεκα κεφάλαια στο μερικώς σωζόμενο σανσκριτικό χειρόγραφο. Έτσι, μπορεί να είναι χρήσιμο στους αναγνώστες, να έχουν εδώ μια σύντομη σύνοψη του περιεχομένου του.

Η σούτρα ξεκινά στην Κορυφή του Γύπα με έναν κατάλογο αυτών που παρευρίσκονται και των διαφόρων χαρακτηριστικών τους. Ο Βούδας Σακυαμούνι δίνει μια εναρκτήρια διδασκαλία σχετικά με τα αποθέματα (saṃbhāra[x]) που πρέπει να συσσωρεύσει ο μποντισάτβα για να επιτύχει την φώτιση. Ο Βατζραπάνι καταθέτει την κατανόησή του για όσα μόλις δίδαξε ο Βούδας και στη συνέχεια ένας μποντισάτβα με το όνομα Σανταμάτι ζητά από τον Βατζραπάνι να εξηγήσει τα μυστικά των μποντισάτβα και των Πραγματωμένων . Ο Βατζραπάνι παραμένει σιωπηλός, αλλά αφού ο Βούδας Σακυαμούνι μεσολαβεί για λογαριασμό του Σανταμάτι, ο Βατζραπάνι αρχίζει να δίνει τη διδασκαλία.

Η διδασκαλία του Βατζραπάνι γι’ αυτά τα μυστικά των μποντισάτβα και των Πραγματωμένων , είναι δομημένη σε σχέση με το σώμα, τον λόγο και το νου τους και την μυστηριώδη ή ασύλληπτη φύση τους. Ξεκινώντας με την εξήγηση του μυστικού του σώματος του μποντισάτβα, ο Βατζραπάνι παρέχει μια σειρά από αξιομνημόνευτες εικόνες. Αφηγείται μια ιστορία από το αρχαίο παρελθόν για τον Βούδα όταν ήταν ακόμη μποντισάτβα και είχε γεννηθεί ως Σάκρα, βασιλιάς των θεών, μια σχεδόν παράλληλη αφήγηση της οποίας βρίσκεται επίσης στη Συλλογή των Διδασκαλιών των Μποντισάτβα. Κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πανδημίας, ο Σάκρα εκδηλώνεται ως ένα μαγικό πλάσμα που θεραπεύει τους πάντες προσφέροντάς τους το σώμα του για να το φάνε. Ο Βατζραπάνι δίνει επίσης μια αναλογία που παρατίθεται στην Ανθολογία Εκπαίδευσης, στην οποία συγκρίνει τη θεραπευτική δύναμη του σώματος τού μποντισάτβα, με τις θεραπευτικές δυνάμεις ενός κοριτσιού που φτιάχνει από φαρμακευτικά βότανα ο βασιλιάς των γιατρών. Στη διδασκαλία του, ο Βατζραπάνι εξηγεί τις συνέπειες του γεγονότος ότι οι μποντισάτβα και οι Βούδες κατέχουν το σώμα του Ντάρμα (dharmakāya) και έτσι εκδηλώνουν όλες τις μορφές αλλά δεν δεσμεύονται από καμία. [Τέλος του 1^ου Θιβ. κεφαλαίου.]

Ο Βατζραπάνι στη συνέχεια προχωρά σε μια εξήγηση του μυστικού του λόγου του μποντισάτβα. Η σημασία της διδασκαλίας εδώ είναι, ότι οι μποντισάτβα είναι ικανοί να μιλούν και να κατανοούν όλες τις γλώσσες και να διδάσκουν μέσω οποιουδήποτε είδους ήχου ή μέσου επικοινωνίας. Η ομιλία τους είναι εμποτισμένη με την εξαιρετική σοφία και τη δύναμή τους. Σχετικά μ’ αυτό, ο Βατζραπάνι αφηγείται μια άλλη ιστορία κάποιας προηγούμενης ζωής του Σαριπούτρα, όταν ήταν απαρνητής και είχε την απίστευτη, υπεράνθρωπη σοφία να γνωρίζει πόσα φύλλα υπάρχουν σε ένα τεράστιο δέντρο μπάνυαν[xi] χωρίς καν να το κοιτάξει ή να μετρήσει τα φύλλα. [Τέλος του 2^ου Θιβ. κεφαλαίου.]

Ο Βατζραπάνι καταλήγει με την εξήγηση του μυστικού του νου του μποντισάτβα, εστιάζοντας και πάλι στην υπεράνθρωπη φύση της άμεσης γνώσης του μποντισάτβα και κάνοντας τη σύνδεση μεταξύ της εξαιρετικής σοφίας του μποντισάτβα και άλλων ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών που αναπτύσσει ο μποντισάτβα κατά τη διάρκεια της πορείας του. Στο τέλος αυτής της διδασκαλίας, γίνεται ένας σεισμός. [Τέλος του 3^ου Θιβ. κεφαλαίου.] Τότε, ακούγεται η φωνή ενός μποντισάτβα από ένα άλλο βουδικό πεδίο, και αυτός ο μποντισάτβα εμφανίζεται και τιμά τον Βούδα και τον Βατζραπάνι. [Τέλος του 4^ου Θιβ. κεφαλαίου – υποθετικό τέλος του 1^ου σασκρ. κεφαλαίου .]

Σε αυτό το σημείο, ένας ανώνυμος μποντισάτβα ζητά πληροφορίες για το ιστορικό του Βατζραπάνι και για το πώς έφτασε να υπηρετεί ως σταθερός σύντροφος του Βούδα και να διαθέτει εμπνευσμένο λόγο. Στην απάντησή του, ο Βούδας αφηγείται μια ιστορία από το παρελθόν για έναν βασιλιά με το όνομα Dhṛtarāṣṭra και τους χίλιους γιους του που παίρνουν όρκους να γίνουν οι Βούδες αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα, διαφορετικές εκδοχές της οποίας αφηγούνται άλλες σούτρα, όπως το Ευτυχισμένο Κάλπα (Bhadrakalpika) και ο Λωτός της Συμπόνιας (Karuṇāpuṇḍarīka). Σε αυτή την εκδοχή της ιστορίας, ο Βούδας εξηγεί όχι μόνο τον αρχικό όρκο του Βατζραπάνι, ο οποίος εξηγεί γιατί ο Βατζραπάνι είναι ο μόνιμος σύντροφος του Βούδα, αλλά και αυτόν του Μπράχμα Σαχαμπάτι, ο οποίος ορκίζεται να ζητήσει από όλους τους Βούδες αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα να διδάξουν το Ντάρμα. Υπάρχει επίσης μια περιγραφή του όρκου των μποντισάτβα του τελευταίου από τους άλλους εννιακόσιους ενενήντα εννέα Βούδες αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα. [Τέλος του 5^ου Θιβ. κεφαλαίου]Ο Βούδας στη συνέχεια εξηγεί εν συντομία το μονοπάτι προς την φώτιση. [Τέλος του 6^ου Θιβ. κεφαλαίου – υποθετικό τέλος του σανσκριτικού κεφαλαίου 2.]

Ο Σανταμάτι ζητά τότε από τον Βατζραπάνι να εξηγήσει το μυστικό των Πραγματωμένων  και ο Βατζραπάνι ξεκινά λέγοντάς του ότι το μυστικό των Πραγματωμένων  είναι τριπλό, καθώς αφορά το σώμα, τον λόγο και το νου. Ο Βατζραπάνι αρχίζει με το σώμα, το οποίο, εξηγεί, ότι μπορεί να εμφανίζεται σχεδόν ως οτιδήποτε, ανάλογα με τις τάσεις αυτών που το βλέπουν. Ο Βατζραπάνι εξηγεί επίσης ότι ο Βούδας κατέχει το σώμα του Ντάρμα και επομένως δεν τρώει κανένα φαγητό, παρόλο που ο Βούδας μπορεί να φαίνεται ότι τρώει φαγητό. Το σώμα ενός Πραγματωμένου είναι τόσο απέραντο, όπως το διάστημα. Η εξήγηση του Βατζραπάνι περιλαμβάνει επίσης μια θαυμάσια ιστορία για έναν μποντισάτβα ονόματι Βεγκανταρίν, ο οποίος προσπαθεί να κοιτάξει κάτω από την κορυφή του κεφαλιού του Βούδα και διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να το κάνει, ακόμη κι αφού ταξιδέψει προς τα πάνω, μέσα από εκατομμύρια και δισεκατομμύρια κόσμους. [Τέλος του 7^ου Θιβ. κεφαλαίου – τέλος του 3^ου σνσκρ.]

Ο Βατζραπάνι στη συνέχεια εξηγεί το μυστικό του λόγου ενός Πραγματωμένου. Ίσως η κύρια ιδέα αυτού του κεφαλαίου είναι ότι ο Βούδας δεν εκφέρει ποτέ ούτε μια συλλαβή, ενώ όλα τα όντα εξακολουθούν να ακούν τα λόγια του και να κατανοούν το μήνυμά του στις διάφορες γλώσσες και μορφές επικοινωνίας τους, ως αποτέλεσμα της λειτουργίας των δικών τους επιθυμιών. Αυτή η δήλωση παρατίθεται στην Κατάβαση στη Λάνκα, από τον Τσαντρακίρτι στα Καθαρά Λόγια του και από τον συγγραφέα της Μακράς Επεξήγησης των μεγαλύτερων σούτρα της Τελειότητας της Σοφίας. Ο Βατζραπάνι χρησιμοποιεί τρεις αναλογίες για να μεταφέρει αυτή την ιδέα, ίσως η πιο διάσημη από τις οποίες συγκρίνει την ομιλία του Βούδα με μια καμπάνα ή έναν μελωδό, που ηχεί όταν ο άνεμος περνάει από μέσα του. Ο άνεμος εδώ είναι ανάλογος με τις επιθυμίες των όντων. Το κεφάλαιο περιέχει επίσης έναν κατάλογο με τις εξήντα ποιότητες της ομιλίας ενός Πραγματωμένου, ο οποίος παρατίθεται και εξηγείται στο σχόλιο του «Στολίδι των Σούτρα της Μαχαγιάνα».

Αυτό το κεφάλαιο περιλαμβάνει επίσης μια μάλλον χιουμοριστική ιστορία για τον Μαουντγκαλιαγιάνα , που αναφέρεται στη Μεγάλη Πραγματεία για την Τελειότητα της Σοφίας (Da zhidu lun 大智度論). Χρησιμοποιεί τις υπεράνθρωπες δυνάμεις του για να ταξιδέψει σε ένα μακρινό βουδικό πεδίο, σε μια μάταιη προσπάθεια να μετρήσει το όριο της φωνής του Βούδα. Υπάρχει επίσης ένα ενδιαφέρον και κάπως προκλητικό απόσπασμα, στο οποίο δίνονται τα ονόματα των τεσσάρων αληθειών των ευγενών σε όλες τις γλώσσες των διαφορετικών θεϊκών πεδίων, προκειμένου να καταδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο το μήνυμα του Βούδα μπορεί να ποικίλλει, ενώ παραμένει το ίδιο. Το κεφάλαιο περιέχει επίσης έναν μακρύ κατάλογο εθνοτικών ομάδων στον κόσμο του αναγνώστη ή του φανταστικού ακροατηρίου, προκειμένου να δείξει τις πολλές γλώσσες στις οποίες μπορεί να ακουστεί το μήνυμα του Βούδα εδώ στον κόσμο μας. Το κεφάλαιο ολοκληρώνεται με μια σειρά θαυμάτων κι ένα σεισμό, την εμφάνιση ενός μεγάλου φωτός και έναν πίδακα νερού που βγαίνει από το έδαφος και ανεβαίνει στους ουρανούς. [Τέλος του 8^ου Θιβ. κεφαλαίου – τέλος του 4^ου σνσκρ.]

Στη συνέχεια, ο Βατζραπάνι περιγράφει, εν συντομία, το μυστικό του νου ενός Πραγματωμένου ανθρώπου: είναι ένας νους στον οποίο δεν δημιουργείται καμία εννοιολογική σκέψη, και παρόλα αυτά, είναι στην υπηρεσία του Βούδα για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες όλων των όντων. Γίνεται η επισήμανση, παρόμοια με εκείνη σχετικά με την ομιλία του Πραγματωμένου, ότι από τη νύχτα της φώτισης του Βούδα μέχρι την τελική του νιρβάνα, ο Βούδας δεν βιώνει καμία απολύτως τροποποίηση του νου. [Τέλος του 9^ου Θιβ. κεφαλαίου.] Με αυτό ολοκληρώνεται η εξήγηση του Βατζραπάνι για τα μυστικά των Πραγματωμένων , στη συνέχεια ο Σαριπούτρα ρωτά τον Βούδα αν είναι αλήθεια ότι ο Βατζραπάνι εμφανίζεται πίσω από κάθε μποντισάτβα οδηγώντας την πνευματική άσκηση σε όλο το σύμπαν. Ο Βούδας δίνει τη δυνατότητα στον Σαριπούτρα να δει τον Βατζραπάνι να στέκεται, όχι μόνο πίσω από τον ίδιο τον Βούδα, αλλά και πίσω από τον Μαϊτρέγια, και στη συνέχεια εξηγεί ότι ο Βατζραπάνι στέκεται πίσω από όλες τις μαγικά δημιουργημένες μορφές όλων των μποντισάτβα του Ευτυχισμένου Κάλπα, λόγω της δύναμης του όρκου του και των υπεράνθρωπων δυνάμεών του. [Τέλος του 10^ου Θιβ. κεφαλαίου – τέλος του 5^ου σνσκρ.]

Τα παραπάνω περιλαμβάνουν σχεδόν το πρώτο μισό της σούτρα. Στη συνέχεια, ο Σανταμάτι ζητά από τον Βατζραπάνι να περιγράψει τέσσερα γεγονότα της ζωής του Βούδα: την άσκηση αυστηρού ασκητισμού, την ήττα του Μάρα, την φώτισή του και την περιστροφή του τροχού του Ντάρμα. Ο Βατζραπάνι το κάνει, περιγράφοντας λεπτομερώς διάφορα θαύματα και επεισόδια που σχετίζονται με αυτά τα γεγονότα. Στην παρουσίαση αυτών των γεγονότων, υπάρχουν κάποιες στενές ομοιότητες με εκδοχές που συναντώνται σε άλλες σούτρα, ιδιαίτερα στο Πλήρες Παιχνίδισμα, αλλά η αφήγηση του Βατζραπάνι τονίζει το γεγονός ότι τα διάφορα όντα αντιλαμβάνονται διαφορετικά αυτά τα γεγονότα με βάση τις δικές τους ανάγκες και υποθέσεις. Για παράδειγμα, όταν ο Βούδας παραδίδει το πρώτο κήρυγμα, ο Βατζραπάνι σημειώνει ότι τα αναρίθμητα όντα που είναι παρόντα για να παρακολουθήσουν το γεγονός, ακούνε διαφορετικές διδασκαλίες για διαφορετικά θέματα, με βάση τις δικές τους σκέψεις και κίνητρα. [Τέλος των Θιβ. κεφαλαίων 11 έως 14.] Αφού ο Βατζραπάνι ολοκληρώσει την περιγραφή αυτών των γεγονότων, ο Βούδας επιβεβαιώνει την ακρίβεια της διήγησης του Βατζραπάνι. [τέλος του 6^ου σνσκρ.]

Στη συνέχεια, μετά από προτροπή του Σανταμάτι, ο Βούδας δίνει κάποιες δικές του διδασκαλίες, σχετικά με τη φύση της γαλήνης του νου ή της ανάπαυσης του, καθώς και του καταλαγιάσματος των συναισθημάτων και, στην πραγματικότητα, όλων των πραγμάτων. Πρόκειται για έναν εξαιρετικά εξεζητημένο διάλογο, που οδηγεί βαθιά στη φιλοσοφία της κενότητας και τη σύνδεσή της με άλλα στοιχεία της βουδιστικής διδασκαλίας, συμπεριλαμβανομένης της εξήγησης της διαδικασίας της νόησης, σύμφωνα με την οποία ο νους παράγει σκέψεις με βάση συγκεκριμένα αντικείμενα ή βάσεις της νόησης (ālaṃbana). Αυτό το κεφάλαιο παρατίθεται εκτενώς από τον Τσαντρακίρτι στα «Καθαρά Λόγια», μερικές γραμμές παρατίθενται από τον Σαντιντέβα στην «Ανθολογία της Εκπαίδευσης» και ο Καμαλασίλα παραθέτει επίσης από αυτό, στο τρίτο από τα Στάδια της Καλλιέργειας του Διαλογισμού. [Τέλος του 15^ου Θιβ. κεφαλαίου.] Μετά από αυτή τη διδασκαλία, ορισμένοι μποντισάτβα επιθυμούν να μάθουν πότε ο Βατζραπάνι θα γίνει ένας Βούδας. Γνωρίζοντας τις σκέψεις τους, ο Βούδας τότε χαμογελάει και δίνει μια προφητεία για τη μελλοντική φώτιση του Βατζραπάνι. [Τέλος του 16^ου Θιβ. κεφαλαίου – τέλος του 7^ου σνσκρ.]

Αυτή η προφητεία γίνεται στη συνέχεια η βάση για έναν βαθύ και μάλλον πολύπλοκο διάλογο, μεταξύ του Σανταμάτι και του Βατζραπάνι, που θυμίζει ορισμένους διαλόγους στη Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι. Σε αυτόν τον διάλογο, ο Σανταμάτι διατυπώνει ισχυρισμούς και θέτει ερωτήσεις σε μεγάλο βαθμό από συμβατική σκοπιά, ξεκινώντας με τον ισχυρισμό ότι ο Βατζραπάνι μόλις έλαβε μια προφητεία για τη μελλοντική του φώτιση. Ο Βατζραπάνι, από την άλλη πλευρά, απαντά στους ισχυρισμούς του Σανταμάτι και απαντά στις ερωτήσεις του από τη σκοπιά της κενότητας. Η λογική της ανταλλαγής, χρησιμοποιεί μια σειρά από λογοπαίγνια, επεκτείνοντας τις συνηθισμένες και τεχνικές σημασίες των όρων και βασιζόμενη στις διπλές σημασίες για να υποστηρίξει τη μη-δυαδική και κενή φύση όλων των φαινομένων. Κατά κάποιον τρόπο, ο διάλογος αποτελεί μια περαιτέρω εξήγηση των παράδοξων ισχυρισμών που διατυπώθηκαν προηγουμένως, ότι ο Βούδας δεν λέει ούτε μια λέξη και παρ’ όλα αυτά το Ντάρμα εκφράζεται. [Τέλος του 17^ου Θιβ. κεφαλαίου.]

Ο Βατζραπάνι προσκαλεί τότε τον Βούδα στο σπίτι του για ένα γεύμα. Ο Βούδας συμφωνεί και ο Βατζραπάνι πηγαίνει στο σπίτι του για να προετοιμαστεί για την επίσκεψη του Βούδα. Το όλο επεισόδιο περιλαμβάνει μια μάλλον περίτεχνη σειρά από θαυματουργές παραστάσεις, μια θαυμάσια επίδειξη, που και πάλι παρουσιάζει κάποιες ομοιότητες με θαύματα που περιγράφονται αλλού στη βουδιστική λογοτεχνία. Ο Βούδας φτάνει και γευματίζει. [Τέλος του 18^ου Θιβ. κεφαλαίου.] Στη συνέχεια, δίνει μια βαθιά και δύσκολη διδασκαλία για το Ντάρμα στα μη ανθρώπινα και θεϊκά όντα, που έχουν συγκεντρωθεί εκεί, θίγοντας μια ποικιλία σύνθετων θεμάτων της βουδιστικής φιλοσοφίας του μονοπατιού, που οργανώνονται γύρω από μια σειρά θεμάτων και εννοιών, συμπεριλαμβανομένης της φύσης της πίστης ή της ισχυρής πεποίθησης, του πώς ένα άτομο μπορεί να γνωρίζει, αν ένας δάσκαλος είναι αληθινός σύντροφος στην αρετή, της δωδεκαπλής αλυσίδας της εξαρτημένης προέλευσης και της σύνδεσής της με την κενότητα, και της φύσης και του οφέλους τού να είναι κανείς προσεκτικός και σε εγρήγορση σε σχέση με τις σκέψεις του. Τμήματα αυτής της διδασκαλίας, παρατίθενται τόσο στην Ανθολογία των Σούτρα, όσο και στην Ανθολογία της Εκπαίδευσης, ενώ υπάρχει επίσης ένας μακρύς παραλληλισμός με τις Συλλογή των Διδασκαλιών των Μποντισάτβα. Προς το τέλος της διδασκαλίας, οι τέσσερις Λοκαπάλα[xii] ζητούν μια διδασκαλία για το πώς να προστατεύσουν τον κόσμο, την οποία ο Βούδας τους δίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελεί ένα είδος σύνοψης πολλών βασικών στοιχείων της βουδιστικής διδασκαλίας. [Τέλος του 19^ου Θιβ. κεφαλαίου.] Καθώς ο Βούδας ετοιμάζεται να φύγει από την κατοικία του Βατζραπάνι, ζητά από τον Βατζραπάνι να απαγγείλει ένα νταράνι[xiii] για την προστασία και τη διατήρηση του Ντάρμα, το οποίο κάνει ο Βατζραπάνι, και στη συνέχεια ο Βούδας επιστρέφει στο όρος Κορυφή του Γύπα. [Τέλος του 20^ου Θιβ. κεφαλαίου.]

Μόλις ο Βούδας επιστρέφει στην Κορυφή του Γύπα, ο βασιλιάς Ατζατασάτρου έρχεται να τον επισκεφθεί και του κάνει μια σειρά από ερωτήσεις σχετικά με το Βατζραπάνι και τους λόγους για τους οποίους ο Βούδας επισκέφθηκε το σπίτι του. Σε απάντηση, ο Βούδας αφηγείται την ιστορία μιας προηγούμενης ζωής ενός μποντισάτβα με το όνομα Śūrabala, η οποία χρησιμεύει για να εξηγήσει τον λόγο ή την πηγή της θαυμάσιας εμπνευσμένης ευφράδειας του Βατζραπάνι. Η ιστορία αυτή περιέχει κάποιες μάλλον περίπλοκες διδασκαλίες, στον διάλογο που αφηγείται ο Βούδας μεταξύ του Śūrabala και ενός προηγούμενου Βούδα που ονομάζεται Vaiśramaṇa σχετικά με τη φύση του μονοπατιού του μποντισάτβα και την παράδοξη φύση του πεδίου δράσης του μποντισάτβα, ένας διάλογος που ολοκληρώνεται με μια σειρά από έντεχνες μεταφορές από τον Śūrabala. [Τέλος του 21^ου Θιβ. κεφαλαίου – τέλος του 9^ου σνσκρ[xiv].]

Το επόμενο κεφάλαιο περιλαμβάνει ένα διασκεδαστικό επεισόδιο στο οποίο ο Βατζραπάνι τοποθετεί το βάτζρα του στο έδαφος και ο Ατζατασάτρου , ο Śakra και ο Maudgalyāyana προσπαθούν να το σηκώσουν. Κανένας από αυτούς δεν είναι σε θέση να το κάνει. Ο Βούδας τότε δίνει εντολή στον Βατζραπάνι να σηκώσει το βάτζρα, πράγμα που κάνει ως επίδειξη της εξαιρετικής του δύναμης. Στη συνέχεια το πετάει στον αέρα και αφού αυτό κάνει αρκετές φορές τον γύρο του σύμπαντος, επιστρέφει σε αυτόν, όπως το σφυρί του Θορ. Το επεισόδιο προκαλεί μια συζήτηση, για το πώς είναι δυνατόν ένας μποντισάτβα να αποκτήσει μια τόσο απίστευτη δύναμη. Αυτό, πάλι, οδηγεί σε έναν άλλο βαθύ διάλογο μεταξύ του Βούδα και του Ατζατασάτρου σχετικά με τις φυσικές συνέπειες της άσκησης του βουδιστικού μονοπατιού. [Τέλος του 22^ου Θιβ. κεφαλαίου – τέλος του 10^ου σνσκρ.]

Αφού ολοκληρωθεί αυτός ο διάλογος μεταξύ του Βούδα και του βασιλιά, ο Σανταμάτι και ο Βατζραπάνι επιστρέφουν στο προσκήνιο της αφήγησης. Ο Σανταμάτι ζητά από τον Βατζραπάνι να ζητήσει από τον Βούδα να ενδυναμώσει τις διδασκαλίες που δίνονται στη σούτρα, ώστε να διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το αίτημα αυτό αποτελεί τη βάση ενός διαλόγου, σχετικά με τη φύση και τα μέσα της ενθύμησης του Ντάρμα, λαμβάνοντας υπόψη την τελική προοπτική ότι τίποτα δεν κατανοείται πραγματικά ούτε διατηρείται. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ένας θεός ονόματι Bhadrarāja σηκώνεται και λέει κάποιες απόψεις σχετικά με τη φύση της εμπνευσμένης ευφράδειας που απαιτείται για τη διδασκαλία του Ντάρμα. [Τέλος του 23^ου Θιβ. κεφαλαίου.]

Ο Σανταμάτι ζητά από τον Βούδα να εξηγήσει πώς ο Bhadrarāja μπορούσε να διαθέτει τέτοια εμπνευσμένη ευφράδεια[xv] και ο Βούδας απαντά, διερευνώντας τη σχέση μεταξύ της εμπνευσμένης ευφράδειας και της ανάπτυξης μιας ισχυρής μνήμης και των μνημονικών τύπων που την υποστηρίζουν (dhāraṇī). Ο Βούδας εξηγεί ότι ο Bhadrarāja διαθέτει έναν ισχυρό μνημονικό τύπο, που του παρέχει την ικανότητα να διδάσκει το Ντάρμα με εμπνευσμένη ευφράδεια. Αυτό που ακολουθεί είναι άλλη μια εκθαμβωτική επίδειξη λογοπαιγνίων, καθώς ο Βούδας εξηγεί πώς αυτός ο μνημονικός τύπος παρέχει πρόσβαση στη φύση της πραγματικότητας καθώς και στις αληθινές διδασκαλίες. Ο Bhadrarāja υπογραμμίζει τη διδασκαλία του Βούδα, με μια σειρά από όμορφες αναλογίες για τον μποντισάτβα που έχει αποκτήσει μια ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν. [Τέλος του 24^ου Θιβ. κεφαλαίου.]

Η σούτρα ολοκληρώνεται με την εκτέλεση δύο μεγάλων νταράνι, ένα από τον Βατζραπάνι και ένα δεύτερο από τον Βούδα. Και τα δύο εκφωνούνται με σκοπό τη διαφύλαξη του Ντάρμα και μάλλον αυτής της σούτρα ειδικότερα. Στη συνέχεια, ο Βούδας αφηγείται μια ακόμη σύντομη ιστορία από μια δική του προηγούμενη ζωή, σχετικά με την αξία της ενθύμησης του Ντάρμα. Στη συνέχεια ζητά από το ακροατήριο να θυμάται αυτήν την σούτρα. Εμφανίζονται διάφοροι χαρακτήρες και υπόσχονται να το κάνουν, και τελικά ο Βούδας αναθέτει τη σούτρα στον Ανάντα και τον καθοδηγεί να το διδάξει σε άλλους. Με αυτόν τον τρόπο η σούτρα ολοκληρώνεται. [Τέλος του 24^ου Θιβ. κεφαλαίου – τέλος του 11^ου σνσκρ.]

Ο Τίτλος της Σούτρα

Αυτή η σούτρα φαίνεται πως ήταν γνωστή με πολλούς και διαφορετικούς τίτλους, και αυτό έχει οδηγήσει κατά καιρούς σε σύγχυση και στην ανάγκη να διαχωρίζεται από άλλα έργα. Ο πιο σταθερός τίτλος της σούτρα, αυτός που χρησιμοποιείται περισσότερο από διάφορες πηγές, φαίνεται να είναι ο συντομότερος τίτλος του, Το(α) Μυστικό(α) του(των) Πραγματωμένου(ων) (Tathāgataguhya). Για το λόγο αυτό, αναφερόμαστε στο έργο κυρίως με αυτή τη συντομότερη μορφή του τίτλου, σε όλη την παρούσα εισαγωγή και μετάφραση.

Το ζήτημα του πώς να κατανοήσουμε και να μεταφράσουμε τον πληρέστερο τίτλο του, όπως δίνεται στη θιβετιανή μετάφραση και σε μια σανσκριτική μεταγραφή του Κανγκιούρ, είναι ένα κάπως περίπλοκο ζήτημα. Η θιβετιανή μετάφραση δίνει τον τίτλο ‘phags pa de bzhin gshegs pa’i gsang ba bsam gyis mi khyab pa bstan pa, και αποδίδει τον τίτλο στα σανσκριτικά ως Āryatathāgatācintyaguhyanirdeśa. Οι τίτλοι αυτοί αντιστοιχούν πολύ μεταξύ τους, εκτός από το γεγονός ότι η σειρά των σανσκριτικών λέξεων που αντιστοιχούν στις gsang ba και bsam gyis mi khyab pa‍ -δηλαδή guhya και acintya, αντίστοιχα‍- είναι αντίστροφη στον σανσκριτικό τίτλο. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να εξηγηθεί η διαφορά. Το βασικό ζήτημα είναι να αποφασίσουμε για την ερμηνεία της σχέσης μεταξύ αυτών των λέξεων. Δεδομένου ότι και οι δύο όροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ουσιαστικό ή επίθετο, πρέπει να αποφασιστεί αν ο ένας λειτουργεί ως ουσιαστικό και ο άλλος ως επίθετο ή αν θα πρέπει να εκλαμβάνονται και οι δύο ως ουσιαστικά.

Για να απαντήσουμε σε αυτό το βασικό γραμματικό ερώτημα, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε τους διαφορετικούς τίτλους που δίνει ο Βούδας γι’ αυτήν τη σούτρα στο τέλος της ίδιας της σούτρα, καθώς και άλλα βασικά αποσπάσματα που βρίσκονται στη σούτρα και τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται σε αυτήν άλλα ινδικά βουδιστικά κείμενα και συγγραφείς. Για να πάρουμε πρώτα το τελευταίο σημείο, το Σχόλιο για το Στολίδι των Σούτρα της Μαχαγιάνα αναφέρεται στη σούτρα με τον τίτλο Guhyakādhipatinirdeśa, Η Διδασκαλία του Κυρίου των Γκούχιακας. Στα «Καθαρά Λόγια», ο Candrakīrti το αποκαλεί Āryatathāgataguhyasūtra, Η Ευγενής Σούτρα των Μυστικών(ων) του(των) Πραγματωμένου(ών). Το ίδιο κάνει και ο Καμαλασίλα. Στην Ανθολογία Εκπαίδευσης του Σαντιντέβα, επίσης, ονομάζεται Tathāgataguhya Sūtra. Και στη συνέχεια, πέρα από τα ινδικά βουδιστικά κείμενα που σώζονται στα σανσκριτικά, η Ανθολογία των Σούτρα (σε θιβετιανή μετάφραση) και η Μεγάλη Πραγματεία για την Τελειότητα της Σοφίας (σε κινεζική γλώσσα) φαίνεται επίσης να αναφέρονται σε αυτήν με τον ίδιο τρόπο που αναφέρονται ο Τσαντρακίρτι, ο Καμαλασίλα και ο Σαντιντέβα.

Στο τέλος της ίδιας της σούτρα, σε ένα απόσπασμα του οποίου τα σανσκριτικά δεν σώζονται, ο Ανάντα ρωτά τον Βούδα με ποιον τίτλο θα πρέπει να θυμόμαστε τη σούτρα, και ο Βούδας δίνει τέσσερις διαφορετικούς τίτλους: (1) lag na rdo rje’i le’u (*Βατζραπάνιparivarta, Το Κεφάλαιο του Βατζραπάνι)- (2) de bzhin gshegs pa’i gsang ba bstan pa’i le’u (*Tathāgataguhyanirdeśaparivarta, Το κεφάλαιο της Διδασκαλίας των Μυστικών(ων) του(των) Πραγματωμένου(ών)), (3) sangs rgyas kyi chos bsam gyis mi khyab pa bstan pa (*AcintyabuddhaΝτάρμαnirdeśa, Η Διδασκαλία των Μυστηριακών/Ασύλληπτων Ιδιοτήτων του/των Βούδα(ων))- και (4) bsod nams tshad med pa ‘byung ba (*Apramāṇapuṇyodaya, Η Ανάδυση της Αμέτρητης Αρετής). Κανένας από αυτούς τους τίτλους δεν αντιστοιχεί επακριβώς στον πλήρη τίτλο της σούτρα όπως δίνεται στα θιβετιανά ή στα σανσκριτικά από την κανονική θιβετιανή μετάφραση, ούτε στον συντομότερο σανσκριτικό τίτλο με τον οποίο είναι γνωστή η σούτρα.

Ωστόσο, υπάρχει ένα άλλο απόσπασμα που βρίσκεται νωρίτερα στο κείμενο, στο οποίο η φράση tathāgatakāyaguhyācintyanirdeśa υπάρχει στο σανσκριτικό χειρόγραφο. Ενώ η αντίστοιχη θιβετιανή μετάφραση αυτής της φράσης, de bzhin gshegs pa’i gsang ba bsam gyis mi khyab pa bstan pa, στερείται της λέξης kāya («σώμα»), κατά τα άλλα είναι πανομοιότυπη με αυτήν, και είναι επίσης πανομοιότυπη με το κύριο μέρος του θιβετιανού τίτλου που δίνεται για τη σούτρα στο σύνολό της. Επιπλέον, σε ένα άλλο απόσπασμα κοντά στην αρχή της σούτρα, για το οποίο δυστυχώς λείπουν τα σανσκριτικά, ο Βατζραπάνι μιλάει για τέσσερα «ασύλληπτα» ή «μυστήρια» (bsam gyis mi khyab pa ‘di bzhi), ένα από τα οποία είναι «το μυστήριο του/των Βούδα(ων)» (sangs rgyas bsam gyis mi khyab pa). Εδώ, ο όρος που μεταφράζεται ως «μυστήριο»‍ -δηλαδή, κάτι ακατανόητο ή αδιανόητο‍- φαίνεται να χρησιμοποιείται ως ουσιαστικό και ως συντομότερη μορφή της φράσης «οι μυστηριώδεις ποιότητες του/των Βούδδα(ων)» (sangs rgyas kyi chos bsam gyis mi khyab pa, *acintyabuddhaΝτάρμα). Φαίνεται επίσης να χρησιμοποιείται εδώ σχεδόν ως συνώνυμο της λέξης guhya‍ - δηλαδή, κάτι «κρυμμένο» ή «αφανέρωτο» ή ένα «μυστικό».

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, φαίνεται ότι ο πλήρης τίτλος στη θιβετιανή μετάφραση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας ανάπτυξης που βασίζεται σε έναν συνδυασμό τουλάχιστον δύο από τους τρόπους με τους οποίους το κείμενο αναφέρεται στον εαυτό του και στο θέμα του. Οι όροι guhya (gsang ba) και acintya (bsam gyis mi khyab pa) μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ουσιαστικά και ως σχεδόν συνώνυμα ή στενά ισοδύναμα. Δηλαδή, «οι ακατανόητες ή μυστηριώδεις ποιότητες των Βούδα» (acintyabuddhaΝτάρμα) είναι βασικά ισοδύναμες με «τα μυστικά των Πραγματωμένων » (tathāgataguhya). Ταυτόχρονα, και οι δύο όροι μπορούν να λειτουργήσουν ως επίθετα ο ένας του άλλου, και έτσι είναι ακόμα δυνατό να κατανοηθούν οι σχετικές φράσεις του τίτλου είτε ως «μυστικά/κρυμμένα μυστήρια» είτε ως «μυστηριώδη/ακατάληπτα μυστικά». Δεδομένων όλων αυτών των δυνατοτήτων, έχουμε απλώς επιλέξει να μεταφράσουμε τη φράση σαν να χρησιμοποιούνταν και οι δύο όροι ως ουσιαστικά και ως σχεδόν συνώνυμα, και έτσι έχουμε μεταφράσει τον μακροσκελή τίτλο ως Η διδασκαλία των Μυστηρίων και των Μυστικών των Πραγματωμένων .

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η σούτρα έχει ονομαστεί Η Διδασκαλία του Κυρίου των Γκούχιακας (Guhyakādhipatinirdeśa) και ο Βούδας την αποκαλεί Το Κεφάλαιο του Βατζραπάνι (*Βατζραπάνιparivarta) μέσα στην ίδια τη σούτρα. Δεδομένου ότι ο Βατζραπάνι αποκαλείται Κύριος των Γκούχιακας σε όλη τη σούτρα και είναι αναμφισβήτητα ο κύριος πρωταγωνιστής της, καθώς και ο ομιλητής της πλειονότητας των διδασκαλιών στη σούτρα, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί έχει αποκτήσει αυτούς τους τίτλους. Ωστόσο, υπογραμμίζουν επίσης την ανάγκη να κατανοήσουμε τη σχέση μεταξύ των λέξεων guhya και guhyaka, καθώς και τη σχέση μεταξύ των guhyakas και του Βατζραπάνι, η οποία δεν είναι απλή υπόθεση, όπως είδαμε παραπάνω.

Υπάρχει ακόμη ένα ακόμη πρόβλημα που πρέπει να αναφέρουμε σχετικά με τους τίτλους της σούτρα. Κάποια στιγμή, φαίνεται ότι η σούτρα έγινε επίσης γνωστή με τον τίτλο Tathāgataguhyaka. Αυτός είναι ο τίτλος που δόθηκε στο χειρόγραφο G10765 από τους αρχειοφύλακες της Ασιατικής Εταιρείας στη Βεγγάλη, ίσως επειδή η φράση αυτή αποτελεί μέρος της περιγραφής του έργου στο κολοφώνιο του τελευταίου κεφαλαίου, ή ίσως επειδή η πρώτη σελίδα του χειρογράφου φαίνεται να προέρχεται από το Guhyasamāja Tantra, το οποίο για κάποιο λόγο φαίνεται επίσης να έχει πάρει το όνομα Tathāgataguhyaka στο Νεπάλ. Αυτό έχει προκαλέσει κάποια σύγχυση, σε τέτοιο βαθμό που ο Maurice Winternitz, ο οποίος μετέφρασε μερικά από τα αποσπάσματα από τα Μυστικά των Πραγματωμένων  που παρατίθενται στην Ανθολογία Εκπαίδευσης, θεώρησε απαραίτητο να διαχωρίσει αυτό το έργο από το Guhyasamāja Tantra. Το γιατί ακριβώς το Guhyasamāja Tantra έγινε γνωστό ως Tathāgataguhyaka στο Νεπάλ, εκτός από το γεγονός ότι συζητά επίσης τα μυστικά του σώματος, του λόγου και του νου των Πραγματωμένων , καθώς και η ακριβής φύση της ευρύτερης διακειμενικής σχέσης μεταξύ της Tathāgataguhya Sūtra, που μεταφράζεται εδώ, και των διαφόρων βουδιστικών τάντρα, είναι θέματα που αναμένουν περαιτέρω έρευνα.

Η Μεταγενέστερη Ιστορία και η Σύγχρονη Επιστήμη

Θα μπορούσε κανείς να θέσει το ερώτημα, κατά πόσο τα Μυστικά των Πραγματωμένων , είναι ένα σπουδαίο έργο της βουδιστικής λογοτεχνίας και αν είχε μεγάλη επιρροή, αφού φαίνεται πως έπεσε στην αφάνεια στα μεταγενέστερα χρόνια, ακόμη και όταν η μετάδοση και η μελέτη άλλων βουδιστικών σούτρα συνέχισε να ακμάζει; Είναι αλήθεια ότι ένα κείμενο που ονομάζεται Tathāgataguhyaka καταγράφηκε μεταξύ των εννέα ντάρμα ή βιβλίων (grantha) του βουδισμού των Newari στο Νεπάλ κάποια στιγμή στις αρχές έως τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να συνέχισε να έχει μεγάλο κύρος εκεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Το συμπέρασμα αυτό, ωστόσο, μετριάζεται από το γεγονός ότι δεν είναι σαφές αν ο τίτλος αυτός προοριζόταν αρχικά γι αυτήν τη σούτρα ή για το Guhyasamāja Tantra, το οποίο έγινε επίσης γνωστό στο Νεπάλ ως Tathāgataguhyaka. Έτσι, η δημοτικότητα αυτής της σούτρα στο Νεπάλ, δεν είναι δεδομένη- ωστόσο, ούτε μπορεί να αποκλειστεί εντελώς η πιθανότητα της δημοτικότητάς της εκεί. Αν προοριζόταν να είναι μία από τα εννέα ντάρμα κάποτε, τότε ίσως η έλλειψη διαθεσιμότητας της σούτρα ως πλήρες χειρόγραφο, να συνέβαλε στην αντικατάστασή της από το Guhyasamāja Tantra στον κατάλογο των εννέα ντάρμα σε μεταγενέστερη περίοδο, ή ίσως δεν προοριζόταν να είναι μία από τα εννέα ντάρμα εξαρχής. Αυτά τα ιστορικά ερωτήματα απαιτούν περισσότερη έρευνα, όπως και τα ερωτήματα σχετικά με την υποδοχή και την επιρροή του στις βουδιστικές παραδόσεις του Θιβέτ και της Ανατολικής Ασίας.

Ωστόσο, αν η έλλειψη προσοχής που έχει λάβει μέχρι στιγμής από τη σύγχρονη επιστήμη αποτελεί ένδειξη, τότε προφανώς η σούτρα έπεσε σε σχετική αφάνεια κάποια στιγμή. Αν κάποιος θέλει να επιδοθεί σε περαιτέρω εικασίες, ίσως το γεγονός ότι στη Διδασκαλία του Βιμαλακίρτι εμφανίζεται ένας πλούσιος λαϊκός συνέβαλε στη δημοτικότητά της στην Κίνα, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στη μεγαλύτερη προσοχή που έχει λάβει μέχρι σήμερα από τους σύγχρονους μελετητές στην Ιαπωνία και τη Δύση. Αντίθετα, ο κύριος χαρακτήρας των Μυστικών των Πραγματωμένων  είναι ένα ισχυρό, αινιγματικό και κάπως απειλητικό μη ανθρώπινο πλάσμα που κραδαίνει ένα πανίσχυρο όπλο. Αν και ο Βατζραπάνι μπορεί να είναι μια κρίσιμη φιγούρα στην ιστορία της βουδιστικής λογοτεχνίας για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της σύνδεσής του με τη διατήρηση και τη διάδοση των τάντρα, ίσως τα Μυστικά των Πραγματωμένων  να αντικαταστάθηκαν κάποια στιγμή από άλλα έργα, ή ίσως η αινιγματική ιδιότητα του Βατζραπάνι να μείωσε τη δημοτικότητά της με την πάροδο του χρόνου. Από την άλλη, ίσως είναι απλώς ένα τυχαίο γεγονός στη μακρά ιστορία του Βουδισμού το γεγονός ότι τα Μυστικά των Πραγματωμένων  άρχισαν μόλις πρόσφατα να λαμβάνουν την ανανεωμένη προσοχή που τους αξίζει.

Όποια και αν είναι η περίπτωση, εκτός από μερικές αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, μόλις από το 2012 περίπου η σούτρα έχει αρχίσει να λαμβάνει κάτι περισσότερο από μια επιφανειακή μνεία ή μια απλή αναγνώριση της ύπαρξής της στη δημοσιευμένη επιστημονική έρευνα. Η πιο διαρκής επιστημονική προσοχή έχει προέλθει από Ιάπωνες και Κινέζους μελετητές, ιδίως από τον Ιάπωνα μελετητή Ikuma Hiromitsu 伊久間洋光, ο οποίος έχει δημοσιεύσει περισσότερα από δεκαπέντε άρθρα για τη σούτρα από το 2012, καθώς και την ολοκλήρωση μιας διδακτορικής διατριβής πάνω σε αυτήν το 2019. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μια χούφτα άλλων μελετητών στην Ανατολική Ασία έχουν επίσης δημοσιεύσει σύντομες μελέτες για αυτήν, ενώ ο Hamano Tetsunori 滨野哲敬 δημοσίευσε ένα σύντομο άρθρο το 1987. Μεταξύ των μελετητών στην Ευρώπη, ο Βέλγος μελετητής Étienne Lamotte, αφιέρωσε ένα σύντομο τμήμα της, στο μεγαλύτερο άρθρο του για την ιστορία του Βατζραπάνι στην Ινδία, το οποίο δημοσίευσε το 1966. Επιπλέον, τον Δεκέμβριο του 2021, μια πλήρης αγγλική μετάφραση της κινεζικής μετάφρασης της σούτρα του ενδέκατου αιώνα, εκδόθηκε από τον Shaku Shingan και είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Περίπου ένα μήνα νωρίτερα, ο Péter-Dániel Szántó, τότε του Open Philology Project στο Πανεπιστήμιο του Leiden, διέθεσε στο διαδίκτυο την ανέκδοτη διπλωματική του έκδοση τμήματος του ελλιπούς σανσκριτικού χειρογράφου της σούτρα που κατέχει η Ασιατική Εταιρεία στην Καλκούτα, για την οποία βλ. παρακάτω.

Πηγές και Κλασσικές μεταφράσεις

Ένα μοναδικό, ελλιπές χειρόγραφο της σούτρα στο πρωτότυπο σανσκριτικό κείμενο από το Νεπάλ βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Ασιατικής Εταιρείας στην Καλκούτα της Ινδίας. Αυτό το χάρτινο χειρόγραφο έχει χρονολογηθεί περίπου στον δέκατο έβδομο αιώνα και διατηρεί περίπου το 47% ολόκληρης της σούτρα, σύμφωνα με την εκτίμηση του Szántó που βασίζεται σε σύγκριση με την πλήρη μετάφραση στα θιβετιανά. Οι διάφορες παραπομπές της σούτρα σε άλλα κείμενα για τα οποία υπάρχουν σανσκριτικά, μαζί με τα Καθαρά Λόγια, την Ανθολογίας Εκπαίδευσης, της Συλλογής των Διδασκαλιών των Μποντισάτβα και των Τρίτων Σταδίων της Καλλιέργειας του Διαλογισμού, αυξάνουν ελαφρώς αυτό το ποσοστό, ενώ η επανάληψη λέξεων και φράσεων μέσα στη σούτρα αυξάνει επίσης το ποσοστό του κειμένου για το οποίο μπορεί κανείς να είναι αρκετά σίγουρος για το κείμενο-πηγή.

Στον κολοφώνα της πλήρους κανονικής θιβετιανής μετάφρασης αναφέρεται ότι η σούτρα μεταφράστηκε από τους Jinamitra, Dānaśīla και Munivarman, μαζί με τον μεταφραστή-μοναχό Yeshé Dé, οι οποίοι άκμασαν στα τέλη του όγδοου και στις αρχές του ένατου αιώνα μχ. Η σχετικά πρώιμη ημερομηνία μετάφρασής του στα θιβετιανά υποστηρίζεται επίσης από τη συμπερίληψή του στους Denkarma (lhan kar ma) και Phangthangma (‘phang thang ma), τους καταλόγους των θιβετιανών μεταφράσεων που συντάχθηκαν τον ένατο αιώνα. Σύμφωνα με τον Lalou, υπάρχουν επίσης μερικές σελίδες από ένα άγνωστο σχόλιο που βρέθηκε στο Dunhuang, το Pelliot tibétain 2101, το οποίο περιέχει μερικά αποσπάσματα από αυτήν τη σούτρα, καθώς και από διάφορες άλλες σούτρα της Μαχαγιάνα.

Τα Μυστικά των Πραγματωμένων  μεταφράστηκαν επίσης δύο φορές στα κινέζικα. Η πρώτη μετάφραση (Taishō 310-3) λέγεται ότι ολοκληρώθηκε το 280 μχ, και είναι μεταξύ εκείνων που αποδίδονται στον πρώιμο μεταφραστή Ντάρμαrakṣa (竺法護). Μια δεύτερη μετάφραση (Taishō 312) έγινε τον ενδέκατο αιώνα από έναν άλλο μεταφραστή με το όνομα Ντάρμαrakṣa ή Ντάρμαpāla (法護).

Αυτή η αγγλική μετάφραση έχει γίνει με βάση το σωζόμενο σανσκριτικό χειρόγραφο, τα αποσπάσματα που σώζονται σε άλλα κείμενα, για τα οποία υπάρχουν σανσκριτικά και την πλήρη θιβετιανή μετάφραση. Για το θιβετιανό κείμενο χρησιμοποιήθηκε ως βάση η έκδοση Degé, αλλά συμβουλευτήκαμε επίσης παραλλαγές που εμφανίζονται στη Συγκριτική Έκδοση (dpe bsdur ma), και για μεγάλα τμήματα του κειμένου, διαβάστηκε επίσης για σύγκριση, η έκδοση του παλατιού Stok. Στις υποσημειώσεις της μετάφρασης περιγράφονται κυρίως οι διαφορές μεταξύ αυτών των διαφόρων σημειώσεων του κειμένου, ενώ δίνονται επίσης διάφορες σημειώσεις σχετικά με τη μετάφραση συγκεκριμένων όρων και φράσεων, αναφορές σε άλλες πρωτογενείς πηγές και παραπομπές σε επιστημονικές εργασίες. Δυστυχώς, οι δύο κινεζικές μεταφράσεις δεν ελήφθησαν υπόψη στο πλαίσιο της διαδικασίας μετάφρασης ή επεξεργασίας.

 

Η Ευγενής Μαχαγιάνα Σούτρα

Η Διδασκαλία περί των Μυστηρίων και Μυστικών των Πραγματωμένων

1^ο Κεφάλαιο: Σαούμια

Υποκλίνομαι σε όλους τους Βούδες και τους Μποντισάτβα.

 Έτσι άκουσα κάποτε. Ο Μπαγκαβάν έμενε στην Κορυφή του Γύπα, στο Ρατζαγκρίχα, μαζί με μια μεγάλη μοναστική σύναξη σαράντα δύο χιλιάδων μοναχών, καθώς και ογδόντα τεσσάρων χιλιάδων μποντισάτβα μαχασάτβα[xvi], οι οποίοι ήταν πολύ γνωστοί λόγω της φήμης που είχαν[xvii], πολλοί από τους οποίους είχαν έρθει από άλλα βουδικά πεδία. Όλοι τους είχαν φτάσει στην κατάσταση της αποδοχής[xviii]. Δεν μπορούσαν να πισωγυρίσουν. Είχαν ακόμα μία μόνο ζωή. Είχαν αποκτήσει μια ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν [νταράνι]. Είχαν πραγματώσει καταστάσεις διαλογιστικής συγκέντρωσης. Η εμπνευσμένη ευφράδεια[xix] τους ήταν ανεμπόδιστη. Είχαν την ικανότητα να ταξιδεύουν σε απεριόριστα βουδικά πεδία σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις. Οι μορφές της σοφίας ήταν παιχνιδάκι[xx] γι αυτούς, συμπεριλαμβανομένων των υπερφυσικών ικανοτήτων. Ήταν αήττητοι στα επιχειρήματα από όλους τους υποστηρικτές αντίπαλων θεωρήσεων. Είχαν νικήσει τους αντιπάλους τους και τον Μάρα σε όλες του τις μορφές.

Γνώριζαν το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς, των κινήτρων και των προθέσεων όλων των όντων. Είχαν τον τρόπο να ξέρουν αν οι ικανότητές τους ήταν μεγαλύτερου ή μικρότερου επιπέδου. Είχαν αποκτήσει πρόσβαση στις κατευθυντήριες αρχές όλων των τελειοτήτων. Είχαν φθάσει στην τελειότητα της τελειότερης κυριαρχίας των επιδέξιων μέσων. Τους είχαν επαινέσει, δοξάσει και εξυμνήσει όλοι οι Βούδες. Είχαν φτάσει στο τέλος του ατέλειωτου μονοπατιού προς την φώτιση, το οποίο εκτείνεται για αμέτρητα τρισεκατομμύρια κάλπα. Ο νους τους ήταν σαν τη γη, το νερό, τον άνεμο και τη φωτιά. [F.100.β] Ήταν πλήρως αφοσιωμένοι στην εξάσκηση του διαλογισμού της αγάπης που ήταν απεριόριστη σαν το διάστημα. Είχαν υπερβεί την ενόχληση, τον παρασυρμό ή τη φόρτιση από οποιοδήποτε αντικείμενο προσκόλλησης. Είχαν αποκτήσει το σώμα ενός Ναραγιάνα[xxi]. Τα σώματά τους ήταν συμπαγή και άθραυστα σαν βάτζρα.

Έκαναν τον βρυχηθμό του μεγάλου λιονταριού. Είχαν κατακτήσει την αφοβία που χρειαζόταν για να ξεχωρίζουν σε κάθε συνέλευση. Επισκίαζαν τον ήλιο και το φεγγάρι. Είχαν κατακτήσει την κατανόηση ότι στην πραγματικότητα όλα τα πράγματα είναι τα ίδια σε όλους τους τρεις χρόνους. Ήταν επιδέξιοι στο να δίνουν οδηγίες έχοντας τη σοφία  της βαθιάς ερμηνείας του Ντάρμα. Κατανοώντας την εξαρτημένη προέλευση, είχαν εγκαταλείψει τα δύο άκρα‍ - τις απόψεις ότι τα πράγματα είναι αιώνια και ότι φτάνουν σε ένα ολοκληρωτικό τέλος. Ήταν επιδέξιοι στο να πραγματοποιούν την ανάδυση και τη σταθεροποίηση των διαλογισμών[xxii], των απελευθερώσεων[xxiii], των συγκεντρώσεων[xxiv] και των απορροφήσεων[xxv]. Οι φωνές τους αντηχούσαν σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις. Είχαν στην πλήρη κατοχή τους τον θησαυρό των πετραδιών του αληθινού Ντάρμα. Διασφάλισαν ότι η γενεαλογική γραμμή των Τριών Πετραδιών παρέμεινε αδιάσπαστη. Ήταν πλήρως εξοπλισμένοι με μια πραγματικά ατελείωτη συσσώρευση αρετής και σοφίας.

Μεταξύ αυτών των ογδόντα τεσσάρων χιλιάδων μποντισάτβα ήταν οι μποντισάτβα που ονομάζονταν Τσαντροτάρα, Τσαντρακέτου, Σασικέτου, Πραμπακέτου, Πραμπασρί, Σρικούτα, Σριγκούπτα, Αυτός με τη Μεγάλη Δύναμη, Ναγκαναντίν, Ναγκοτάρα, Ναγκαντάτα, Αυτός που κατέχει μια όμορφη μορφή, Μαρουντέβα, Γκουναντίπαράτζα, Ντιπαχάστα, Νιτιοπαλακριταχάστα, Νιτιοκσιπταχάστα, Ρατναμουντραχάστα, Ρατναπάνι, Ολοκληρωτική φώτιση, Νακσατραράτζα, Βατζραπάνι, Βατζραμάτι, Εκείνος του οποίου η μεγάλη νοημοσύνη είναι ισχυρή σαν Βάτζρα, Βατζραβικραμίν, Στιραπανταβικραμίν, Τραϊλοκιαβικραμίν, Ανανταβικραμίν, Ανανταμάτι, Σαγκαραμάτι, Ντριχαμάτι, Εκείνος του οποίου η Νοημοσύνη είναι ο θησαυρός Του, Ουταραμάτι, Βισεσαμάτι, Βαρνταμαναμάτι, Ο Πάντα Πιστός, Πάντα Γελαστός και Χαρούμενος Κύριος, [F.101 . α] Απαγιατζάχα, Σαρβανιβαραναβισκαμπίν, Αυτός που κατέχει μια εκλεπτυσμένη και άψογη λάμψη, Ουταπταβίρια, Πρατζνιακούτα, Αυτός που Πάντα παρακολουθεί, Αβαλοκιτεσβάρα, Μαχασταμαπράπτα, Μερουκούτα, Γκαγκαναγκάντζα, Ακλόνητο βλέμμα, Ανέκφραστος, Υπέροχο Κόσμημα, Νους Κόσμημα, Αυτός που έχει σκεφτεί καλά, Σουβιτσιντιτάτρα, Αυτός που η Νοημοσύνη του στηρίζεται σε αυτό που είναι βέβαιο, Νταρανισβαραράτζα, Νταρανίνταρα, Βυουχαράτζα, Κσετραλαμκρίτα, Ρατνάκαρα, Γκουχιαγκούπτα, Ιντραντέβα, Βαρούνα, Μπραχματζαλίν, ο μποντισάτβα Τζαλινιπράμπα, ο Ντεβαμουκούτα, ο Σουμπάχου, ο Σουνέτρα, ο Γκανταχαστίν, ο Γκατζαγκανταχαστίν, ο Σιμχακέτου, ο Σινταρταμάτι, ο Σάρατι, ο Σανταμάτι, ο Μαϊτρέγια και ο πρίγκιπας Μαντζούσρι.

Στη συνέλευση ήταν επίσης παρόντες ο Σάκρα, ο Μπράχμα και οι Λοκαπάλα αυτού του σύμπαντος των δισεκατομμυρίων κόσμων, καθώς και διάφορες άλλες ανώτατες θεότητες, άρχοντες των νάγκα, άρχοντες των γιάκσα, άρχοντες των γκαντάρβα, άρχοντες των ασούρα, άρχοντες των γκαρούντα, άρχοντες των κιννάρα και άρχοντες των μαχοράγκα, που όλοι τους φημίζονταν για την κυρίαρχη εξουσία τους. Ανάμεσά τους, ο βασιλιάς των νάγκα Αναβατάπτα, καθώς και οι Σάγκαρα, Βαρούνα, Μανασβίν, Τάκσακα, Χεμαβάρνα, Ατέλειωτα Χρώματα, Σουσίμα και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι βασιλιάδες των νάγκα [F.101.b] με τις ακολουθίες τους είχαν προσέλθει στη συνέλευση για να δουν τον Μπαγκαβάν, να τον τιμήσουν, να τον λατρέψουν, να τον υπηρετήσουν και να ακούσουν το Ντάρμα. Οι άρχοντες των ασούρα, όπως ο Ράχου, ο Βαματσίτρα, ο Σουμπάχου, ο Σάλα, ο Τάλα, ο Σάμπαρα, ο Πραχλάντα και ο Τεράστιος, καθώς και άλλοι γιάκσας και άρχοντες των ασούρα με τις ακολουθίες τους, είχαν επίσης προσέλθει στη συνέλευση για να δουν τον Μπαγκαβάν, να τον τιμήσουν, να τον λατρέψουν, να τον υπηρετήσουν και να ακούσουν το Ντάρμα. Ο βασιλιάς Ατζατασάτρου, οι γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα του βασιλιά και οι συγγενείς του, είχαν επίσης προσέλθει στη συνέλευση για να δουν τον Μπαγκαβάν, να τον τιμήσουν, να τον λατρέψουν, να τον υπηρετήσουν και να ακούσουν το Ντάρμα. Επιπλέον, η τετραπλή συνέλευση των μοναχών και των λαϊκών, γυναικών και ανδρών, είχε επίσης προσέλθει στη συνέλευση για να δει τον Μπαγκαβάν, να τον τιμήσει, να τον λατρέψει, να τον υπηρετήσει και να ακούσει το Ντάρμα. Οι θεοί που ζουν στον ουρανό, μαζί με τους θεούς από τα βασίλεια της επιθυμίας και της μορφής, καθώς και εκείνοι οι θεοί από τις καθαρές κατοικίες, είχαν επίσης προσέλθει στη συνέλευση για να δουν τον Μπαγκαβάν, να τον τιμήσουν, να τον λατρέψουν, να τον υπηρετήσουν και να ακούσουν το Ντάρμα.

[Η συλλογή με τις εισόδους προς την καθαρότητα των συσσωρεύσεων].

Σε εκείνη την περίσταση, περιτριγυρισμένος και επικεφαλής μιας συνέλευσης αμέτρητων εκατοντάδων χιλιάδων όντων, ο Μπαγκαβάν δίδαξε το Ντάρμα για τη συλλογή με τις εισόδους προς την καθαρότητα των συσσωρεύσεων [xxvi] των μποντισάτβα μαχασάτβα, ώστε να μπορούν να γεμίσουν πλήρως τις αποθήκες τους. Αυτά είπε:

«Η συσσώρευση της γενναιοδωρίας των μποντισάτβα, εκπληρώνει την ωρίμανση των όντων. Η συσσώρευση ηθικής συμπεριφοράς των μποντισάτβα υπηρετεί την εκπλήρωση των όρκων τους. [F.102.α] Η συσσώρευση της υπομονής των μποντισάτβα, επιτελεί την απόκτηση των κύριων και δευτερευόντων γνωρισμάτων ενός σπουδαίου όντος. Η συσσώρευση της ηρωικής προσπάθειας των μποντισάτβα χρησιμεύει στην απόκτηση όλων των ιδιοτήτων ενός Βούδα. Η συσσώρευση του διαλογισμού των μποντισάτβα, ωφελεί στην απόκτηση του πνεύματος ενός καλοαναθρεμμένου[xxvii] ατόμου. Η συσσώρευση της σοφίας των μποντισάτβα στοχεύει στην εξάλειψη όλων των παθών.

Η συσσώρευση της διδασκαλίας του Ντάρμα, ωφελεί στο να απομακρύνονται τα εμπόδια από την εμπνευσμένη ευφράδεια τους. Η συσσώρευση της αρετής των μποντισάτβα, έχει στόχο την στήριξη όλων των όντων. Η συσσώρευση της άμεσης γνώσης [jñāna] των μποντισάτβα χρησιμεύει στην απομάκρυνση των εμποδίων της άμεσης γνώσης. Η συσσώρευση της γαλήνιας παραμονής των μποντισάτβα, ωφελεί στο να ετοιμάζει το νου για κάθε εγχείρημα. Η συσσώρευση της βαθιάς ενόρασης[xxviii] των μποντισάτβα, έχει ως αποτέλεσμα ότι τους απαλλάσσει από την αμφιβολία.

«Η συσσώρευση της αγάπης των μποντισάτβα έχει ως αποτέλεσμα στο να απαλλάσσει το νου από την κακία. Η συσσώρευση συμπόνιας έχει ως αποτέλεσμα ότι απαλλάσσει το νου από την απελπισία. Η συσσώρευση χαράς αποσκοπεί στην εύρεση ευτυχίας και ικανοποίησης στην υπέρτατη χαρά του Ντάρμα. Η συσσώρευση της ισοψυχίας τους προσφέρει την απαλλαγή από την προσκόλληση και την αποστροφή. Η συσσώρευση της ακρόασης του Ντάρμα χρησιμεύει στο ότι απελευθερώνονται από τα εμπόδια. Η συσσώρευση λόγω της εγκατάλειψης της εστίας τους για την ασκητική ζωή, χρησιμεύει στο να εγκαταλείπουν όλα τα υπάρχοντά τους. Η συσσώρευση της παραμονής τους στο δάσος, έχει ως αποτέλεσμα το να μην σπαταλούν το έργο που έχουν ήδη κάνει.

«Η συσσώρευση της επίγνωσής τους έχει σκοπό την απόκτηση μιας ισχυρής μνήμης και τους τύπους [νταράνι]που την συνοδεύουν. Η συσσώρευση της νοημοσύνης τους εξυπηρετεί τον σκοπό της καλλιέργειας της διάκρισης του νου. Η συσσώρευση της κατανόησής τους ωφελεί στο να μπορέσουν να εναρμονιστούν με την κατανόηση του αληθινού νοήματος. Η συσσώρευση των εφαρμογών της επαγρύπνισης χρησιμεύει στην προσεκτική παρατήρηση του σώματος, του αισθήματος, του νου και των νοητικών αντικειμένων. [F.102.β] Η συσσώρευση της ορθής προσπάθειας ωφελεί στο να απαλλαγούν από όλες τις φαύλες ποιότητες και να γεμίσουν τα αποθέματά τους με όλες τις ενάρετες ποιότητες.

«Η συσσώρευση σχετικά με τις βάσεις των υπερφυσικών δυνάμεων[xxix] κάνει το σώμα και το νου ευκίνητα. Η συσσώρευση των πέντε πνευματικών ικανοτήτων ωφελεί στο να γνωρίζουν αν οι ικανότητες των όντων είναι μεγαλύτερου ή μικρότερου επιπέδου. Η συσσώρευση των πέντε δυνάμεων ωφελεί στο να μην συνθλίβονται κάτω από το βάρος όλων των παθών. Η συσσώρευση των παραγόντων της φώτισης[xxx] αποσκοπεί στην αφύπνιση στην αληθινή φύση όλων των πραγμάτων.

«Η συσσώρευση του μονοπατιού, τους βοηθά στην υπέρβαση όλων των αρνητικών μονοπατιών. Η συσσώρευση των αληθειών, χρησιμεύει στην απόκτηση μιας ακλόνητης σοφίας για την αληθινή φύση των πραγμάτων. Η συσσώρευση των ιδιαίτερων τρόπων σοφίας[xxxi] βοηθά στην διάλυση των αμφιβολιών όλων των όντων. Η συσσώρευση της εμπιστοσύνης τους, βοηθά στην απόκτηση μιας σοφίας που δεν βασίζεται σε κανέναν άλλον. Η συσσώρευση των συντρόφων σε οτιδήποτε θετικό[xxxii], βοηθά στο να γίνουν η πηγή για την ανάπτυξη όλων των καλών ιδιοτήτων.

«Η συσσώρευση κινήτρων[xxxiii] αποβλέπει στην τήρηση του λόγου τους προς όλους τους ανθρώπους. Η συσσώρευση του ανώτερου κινήτρου τους, ωφελεί στο να γίνουν υπέρτατα όντα. Η συσσώρευση της άσκησης τους βοηθά στην ολοκλήρωση όλων όσων έχουν ξεκινήσει. Η συσσώρευση της απομόνωσής τους αποσκοπεί στο να μη σπαταλούν τις διδασκαλίες όπως ακριβώς τις έχουν ακούσει. Η συσσώρευση των μέσων για την προσέλκυση των άλλων[xxxiv],  βοηθά να ωριμάσουν τα όντα. Η συσσώρευση του αληθινού Ντάρμα βοηθά να διασφαλίσουν ότι η γενεαλογία των Τριών Πετραδιών παραμένει αδιάσπαστη. Η συσσώρευση της αριστείας τους ως προς την αφιέρωση της αρετής, υπηρετεί τον εξαγνισμό ενός βουδικού πεδίου[xxxv]. Η συσσώρευση της αριστείας των μποντισάτβα στα επιδέξια μέσα, στοχεύει στην τελειοποίηση της σοφίας ενός παντογνώστη».

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Μπαγκαβάν έδωσε στους μποντισάτβα μαχασάτβα, μια λεπτομερή περιγραφή του Ντάρμα, γνωστή ως η συλλογή με τις εισόδους προς την καθαρότητα των συσσωρεύσεων.

Την ώρα που ο Μπαγκαβάν έδινε αυτή τη διδασκαλία, ο Βατζραπάνι[xxxvi], ο Κύριος των Γκούχιακας[xxxvii], καθόταν στη δεξιά του πλευρά κρατώντας το βάτζρα του ψηλά. [F.103.a] Όταν ο Μπαγκαβάν τελείωσε, ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, του είπε: « Είναι θαυμαστό, Μπαγκαβάν, πόσο καλά ο Πραγματωμένος διατύπωσε το Ντάρμα σχετικά με τη συλλογή με τις εισόδους προς την καθαρότητα των συσσωρεύσεων των μποντισάτβα μαχασάτβα. Αν έπρεπε να εκφράσω αυτό που κατάλαβα ως την ουσία των λόγων του Μπαγκαβάν, τότε, Μπαγκαβάν, θα έλεγα ότι όλες οι συσσωρεύσεις των μποντισάτβα μαχασάτβα, είναι ενταγμένες μέσα στις συσσωρεύσεις της αρετής και της σοφίας και είναι προσβάσιμες με αυτόν τον τρόπο.

«Ο λόγος για το γεγονός αυτό, Μπαγκαβάν, είναι ότι η συσσώρευση αρετής των μποντισάτβα μαχασάτβα παρέχει τη βάση για όλα τα επιτεύγματά τους, και η συσσώρευση της σοφίας τους, ικανοποιεί όλα τα όντα με αυτά που έχουν ειπωθεί καλά. Επομένως, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα μαχασάτβα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια για να αποκτήσουν τις συσσωρεύσεις της αρετής και της σοφίας. Ο λόγος γι' αυτό, Μπαγκαβάν, είναι ότι η συσσώρευση της αρετής οδηγεί στην τελειοποίηση των επιδέξιων μέσων των μποντισάτβα. Η συσσώρευση της σοφίας οδηγεί στην τελειοποίηση της σοφίας τους. Αυτά τα δύο μονοπάτια της συμπεριφοράς των μποντισάτβα έχουν ως στόχο την ενοποίηση όλων των μονοπατιών.

«Δύσκολα νικά, ο μοχθηρός Μάρα τον μποντισάτβα που βαδίζει το μονοπάτι και ο μποντισάτβα που έχει πάει πέρα από το μονοπάτι, δεν μπορεί να πισωγυρίσει από την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Σε έναν τέτοιο μποντισάτβα [που η πορεία του είναι] μη αναστρέψιμη[xxxviii], οι Μπαγκαβάν Βούδες διδάσκουν τα μυστικά των Πραγματωμένων  χωρίς να αποκρύπτουν τίποτα.»

1:18 Τότε ο μποντισάτβα Σανταμάτι είπε στον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας: [F.103.b] «Άρχοντα των Γκούχιακας υπήρξες στενός συνοδοιπόρος και σταθερός σύντροφος του Πραγματωμένου[xxxix]. Τα πεδία που περιέχουν τα μυστικά των Πραγματωμένων  δεν βρίσκονται στην αντίληψη των σράβακα ή των Μοναχικών βούδα, οπότε δεν χρειάζεται καν να πούμε αν βρίσκονται στην αντίληψη των κοινών όντων. Θα μπορούσες σε παρακαλώ να διαφωτίσεις αυτά τα μέρη για εμάς με την εμπνευσμένη ευφράδειά σου;»

‘Όταν ειπώθηκε αυτό, ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας σιώπησε. Έτσι, ο μποντισάτβα Σανταμάτι βλέποντας ότι ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας θα παρέμενε σιωπηλός, απευθύνθηκε στον Μπαγκαβάν: «Μπαγκαβάν, θα μπορούσες να ενθαρρύνεις τον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, να δώσει μια διδασκαλία εδώ στη συνάθροιση, σχετικά με τα μυστικά των Πραγματωμένων; Αν άκουγαν μια τέτοια διδασκαλία οι μποντισάτβα μαχασάτβα, θα ενθουσιάζονταν και θα προσπαθούσαν να αποκτήσουν εκείνους τους παράγοντες που συντελούν στην φώτιση και θα εργάζονταν με ζήλο στην άσκηση της τελειοποίησης των μυστικών των Πραγματωμένων».

Ο Μπαγκαβάν είπε τότε στον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας: «Άρχοντα των Γκούχιακας, η συνάθροιση επιθυμεί να ακούσει για τα μυστικά των μποντισάτβα και τα μυστικά των Πραγματωμένων. Γι αυτό σου ζητώ να χρησιμοποιήσεις την εμπνευσμένη ευφράδειά σου, για να φωτίσεις τα μυστικά των Πραγματωμένων σ’ αυτήν τη συνάθροιση».

Ο Βατζραπάνι απάντησε στον Μπαγκαβάν: «Μπαγκαβάν, θα δώσω μια διδασκαλία σχετικά με τα μυστικά των μποντισάτβα και τα μυστικά των Πραγματωμένων, στον όποιο μικρό βαθμό τα έχω κατανοήσει, και μάλιστα μέσω της μεγαλοπρεπούς δύναμης[xl][ευλογίας] και της ενδυνάμωσης[xli] του Βούδα. Πράγματι Μπαγκαβάν, έτσι όπως μπορεί να δει [κανείς] με την ενδυνάμωση μιας λάμπας όλες τις μορφές, ακόμη και στα πιο σκοτεινά βάθη της νύχτας, [F.104.α] με τον ίδιο τρόπο, Μπαγκαβάν, μέσω της μεγαλοπρεπούς δύναμης [ευλογίας] και της ενδυνάμωσης του Βούδα, θα εξηγήσω τα μυστικά των μποντισάτβα και τα μυστικά των Πραγματωμένων, σύμφωνα με τον μικρό βαθμό κατανόησης μου».

Ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας είπε τότε στον μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι: «Ευγενή γιε,[xlii] όταν ακούς για τα μυστικά[xliii] των μποντισάτβα και των πραγματωμένων, φρόντισε να μην σκιαχτείς, να μην φοβηθείς ούτε να τρομάξεις, αλλά να συνεχίσεις να κάθεσαι σωστά στη συνάθροιση».

Τότε ο μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι, είπε στη συνάθροιση: «Φίλοι, ο Πραγματωμένος μίλησε για τέσσερα μυστήρια[xliv]. Αυτά είναι: το μυστήριο της δράσης, το μυστήριο της ομιλίας, το μυστήριο της συγκέντρωσης και το μυστήριο ενός Βούδα. Επιπλέον, ο Βούδας αφού πραγμάτωσε την ανυπέρβλητη τέλεια φώτιση, αποκάλυψε αυτά τα τέσσερα μυστήρια. Μεταξύ αυτών των τεσσάρων, δίδαξε ότι το μυστήριο του Πραγματωμένου είναι το κυριότερο. Φίλοι, όταν ακούτε για το μυστήριο του μποντισάτβα και το μυστήριο των Πραγματωμένων, μην σκιάζεστε, μη φοβάστε και μην τρομοκρατείστε[xlv]. Αντίθετα, όταν ακούτε γι' αυτά, θα πρέπει να γεννιέται [μέσα σας] μεγάλη ευχαρίστηση, γαλήνια πίστη και μεγάλη χαρά».

1:24 Αυτή η δήλωση του μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι, έκανε ολόκληρη τη συνάθροιση να ανυπομονεί να ακούσει για τα μυστικά των Πραγματωμένων, και προκειμένου να ενδυναμώσει τη συνάθροιση με την ισχύ της μύησης, σκόρπισε στη συνέχεια ουράνια λουλούδια ανάμεσα στη συνοδεία, έως ότου κάλυψαν το έδαφος μέχρι τα γόνατα όλων.

[1. τα μυστήρια και τα μυστικά των μποντισάτβα και των Πραγματωμένων σε σχέση με το σώμα]

Έπειτα ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, είπε στον μποντισάτβα μαχασάτβα [F.104.b] Σανταμάτι: «Άκουσε τότε Σανταμάτι καλά και δώσε μεγάλη προσοχή. Θα σου εξηγήσω τώρα τα μυστικά πεδία των μποντισάτβα. Σανταμάτι, έχω υπηρετήσει ως στενός συνοδός του Πραγματωμένου από τη στιγμή που εκείνος, ως μποντισάτβα, έλαβε την προφητεία της μελλοντικής ανυπέρβλητης και τέλειας φώτισής του από τον Πραγματωμένο, τον ευλογημένο Ντιπαμκάρα[xlvi]. Από εκείνη τη στιγμή, δεν είδα ποτέ καμία μεταβολή στο σώμα του μποντισάτβα ή οποιοδήποτε τέχνασμα του σώματος[xlvii]. Δεν άκουσα ποτέ καμία μεταβολή στην ομιλία του μποντισάτβα ή οποιαδήποτε κολακεία. Δεν είδα ποτέ καμία αλλοίωση στο νου του μποντισάτβα ή οποιαδήποτε υποκρισία. Ωρίμαζε τα όντα με το σώμα του και τη συμπεριφορά του σώματός του, και έτσι δεν μιλούσε καθόλου. Προκειμένου να ωριμάσει τα όντα, η σωματική του συμπεριφορά[xlviii] εκδηλωνόταν απεριόριστα και ακατάπαυστα.

«Η σωματική συμπεριφορά των μποντισάτβα, Σανταμάτι, συμμορφώνεται με τη σωματική συμπεριφορά όλων των όντων, αυθόρμητα και αβίαστα. Για παράδειγμα, στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση μέσω της συγκέντρωσης, [οι μποντισάτβα]δείχνουν  τη συμπεριφορά της συγκέντρωσης. Στα όντα που καθοδηγούνται μέσω έγχορδων οργάνων και τραγουδιών, εκδηλώνουν ότι παίζουν έγχορδα όργανα και τραγουδούν τραγούδια. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από αγόρια, δείχνουν τη συμπεριφορά των αγοριών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από κορίτσια, δείχνουν τη συμπεριφορά των κοριτσιών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από γυναίκες, δείχνουν τη συμπεριφορά των γυναικών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από άνδρες, δείχνουν τη συμπεριφορά των ανδρών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από νέους, δείχνουν τη συμπεριφορά των νέων. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από μεσήλικες, δείχνουν τη συμπεριφορά των μεσηλίκων. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από τους ηλικιωμένους, δείχνουν τη συμπεριφορά των ηλικιωμένων.

«Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από εκείνους των οποίων τα άκρα είναι παραμορφωμένα ή λείπουν, δείχνουν τη συμπεριφορά εκείνων των οποίων τα άκρα είναι παραμορφωμένα ή λείπουν. [F.105.α] Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από ανέγγιχτους των οποίων τα χέρια ή τα πόδια έχουν αποκοπεί, δείχνουν τη συμπεριφορά των ανέγγιχτων των οποίων τα χέρια ή τα πόδια έχουν αποκοπεί. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από εκείνους που είναι διανοητικά ή σωματικά ανάπηροι, δείχνουν τη συμπεριφορά των διανοητικά και σωματικά ανάπηρων. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από τυφλούς και κωφούς, δείχνουν τη συμπεριφορά των τυφλών και των κωφών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από την εμφάνιση των όντων της κόλασης, δείχνουν τη συμπεριφορά των όντων της κόλασης. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από τα όντα του ζωικού βασιλείου, ή εκείνα του βασιλείου του Γιάμα, ή από τα ανθρώπινα όντα, δείχνουν τη συμπεριφορά των όντων του ζωικού βασιλείου, ή εκείνων του βασιλείου του Γιάμα, ή των ανθρώπινων όντων. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από θεούς, δείχνουν τη συμπεριφορά των θεών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ασούρα, γκαρούντα, κιννάρα ή μαχοράγκα, δείχνουν τη συμπεριφορά των νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ασούρα, γκαρούντα, κιννάρα ή μαχοράγκα. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από έναν Σάκρα[xlix], δείχνουν τη συμπεριφορά ενός Σάκρα. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από έναν Μπράχμα[l], δείχνουν τη συμπεριφορά ενός Μπράχμα. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από τους λοκαπάλα[li], δείχνουν τη συμπεριφορά των λοκαπάλα. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από Τσακραβαρτίν[lii], δείχνουν τη συμπεριφορά των Τσακραβαρτίν. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από μοναχούς, δείχνουν τη συμπεριφορά των μοναχών. Σε όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από μοναχές, δείχνουν τη συμπεριφορά των μοναχών γυναικών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από λαϊκούς άντρες, δείχνουν τη συμπεριφορά των λαϊκών αντρών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από λαϊκές γυναίκες, δείχνουν τη συμπεριφορά των λαϊκών γυναικών. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από σράβακα, δείχνουν τη συμπεριφορά των σράβακα. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από Μοναχικούς βούδες, δείχνουν τη συμπεριφορά Μοναχικών βούδα. Στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από μποντισάτβα, δείχνουν τη συμπεριφορά των μποντισάτβα, [F.105.b] και στα όντα που χρειάζονται καθοδήγηση από Πραγματωμένους, δείχνουν τη συμπεριφορά των πραγματωμένων. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν ισχύει για τα όντα στο άμορφο πεδίο[liii].

«Κατά συνέπεια, Σανταμάτι, η φυσική εμφάνιση, η κάστα και η συμπεριφορά των μποντισάτβα συμμορφώνονται αυθόρμητα και ακούσια με τη σωματική εμφάνιση, την κάστα και τη συμπεριφορά όλων των όντων. Από αυτή την άποψη, παρόλο που οι μποντισάτβα, που δεν σχηματίζουν αντιλήψεις και βρίσκονται σε κατάσταση ισοψυχίας, επιδεικνύουν τη φυσική τους συμπεριφορά με το σώμα τους, δεν αποκλίνουν από την αληθινή φύση του σώματος[liv]. Παρόλο που κάνουν πράξεις με το σώμα τους, δεν ξεχνούν τη χωριστότητα[lv] του σώματος. Φέρνουν χαρά σε όλα τα όντα της κόλασης με την ακτινοβολία του σώματός τους που προκαλείται από τον εξαγνισμό του σώματός τους. Χωρίς να νοιάζονται για το σώμα τους, προσφέρουν τη σάρκα τους για να ικανοποιήσουν τα σαρκοβόρα όντα που επιθυμούν κρέας για τροφή. Το κάνουν αυτό παρά το γεγονός ότι, δίνοντας τη σάρκα τους σε τέτοια όντα, θυσιάζουν τη ζωή τους κατά τη διαδικασία. Δίνουν το αίμα τους σ' αυτούς που πίνουν αίμα, τα οστά τους σ' αυτούς που καταβροχθίζουν τα οστά και τη ζωτική τους δύναμη σ' αυτούς που καταναλώνουν τη ζωτικότητα του σώματος.

«Τρέφουν όλα τα όντα Σανταμάτι, με οποιοδήποτε είδος σωματικής τροφής χρειάζονται, και το κάνουν από τα δικά τους σώματα, ακόμη και με κόστος την ίδια τους τη ζωή. Το άπειρο των σωμάτων τους δεν εξαντλείται, επειδή πηγάζει από την άπειρη φύση της σφαίρας της πραγματικότητας [νταρμαντάτου]. Η πραγμάτωση των ανεξάντλητων σωμάτων, απορρέει από την εξοικείωσή τους με τη πραγμάτωση της ανεξάντλητης φύσης της εξαρτημένης παραγωγής. Ωριμάζουν τα όντα με τα σώματά τους.

«Στα όντα που επιδιώκουν ενεργά τις αισθητηριακές απολαύσεις, που είναι προσκολλημένα στα πρότυπα και τις εικόνες της ομορφιάς, εμφανίζονται ως καλοσχηματισμένα, όμορφα και ελκυστικά γυναικεία σώματα. Όταν αυτά τα όντα φλέγονται από πάθος, τα χαϊδεύουν, τους κάνουν μασάζ με λάδι και κάθονται στην αγκαλιά τους. Στη συνέχεια, καθώς κάθονται στα γόνατα αυτών των ανδρών, μαραίνονται και σαπίζουν. Γίνονται σάπια και δύσοσμα πτώματα, έτσι ώστε αυτοί οι άνδρες να απογοητευτούν και να τα πετάξουν στην άκρη, [F.106.a] αλλά τότε από αυτά τα πτώματα αναδύεται η διδασκαλία του Ντάρμα με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτοί οι άνδρες να είναι αδύνατο να πισωγυρίσουν από [τον δρόμο προς] την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση.

««Επιπλέον, Σανταμάτι, αυτοί οι μποντισάτβα μπορούν να διαπερνούν αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων[lvi] με το σώμα τους. Μπορούν να το καλύψουν με μια πολύτιμη ομπρέλα ή ακόμα και με το δάχτυλό τους, όπως ακριβώς κάποιος μπορεί να καλύψει έναν σπόρο μουστάρδας με την άκρη του δαχτύλου του. Ακόμα κι αν το δάχτυλό τους κάλυπτε τη φωτιά που κατατρώει το σύμπαν στο τέλος μιας κοσμικής εποχής, το σώμα τους δεν θα πάθαινε τίποτα.

Με το σώμα τους, τιμούν και υπηρετούν τους Μπαγκαβάνς Βούδες. [Στο πλαίσιο] των λατρευτικών τους πράξεων προς τους Πραγματωμένους, προσφέρουν ομπρέλες στολισμένες με λουλούδια και καλάθια με λουλούδια, τόσο μεγάλα όσο το όρος Μερού. [Στο πλαίσιο] των λατρευτικών τους πράξεων προς τους Πραγματωμένους, ανάβουν ένα λυχνάρι, έχοντας ως δοχείο αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, γεμάτο με αρωματικό λάδι και ένα φλεγόμενο φυτίλι στο μέγεθος του όρους Μερού. [Στο πλαίσιο] των λατρευτικών τους πράξεων προς τους Πραγματωμένους, ανάβουν τόσες λάμπες όσοι είναι οι κόκκοι της άμμου στον ποταμό Γάγγη. [Στο πλαίσιο] των λατρευτικών τους πράξεων προς τους Πραγματωμένους,  τυλίγουν το ίδιο τους το σώμα με λινό ύφασμα εμποτισμένο με λάδι και καθαρό βούτυρο που στη συνέχεια ανάβουν, και όταν φλέγεται, η φωτιά εκπέμπει ένα μεγάλο φως που διαπερνά τόσα πολλά βουδικά πεδία, όσα είναι οι κόκκοι άμμου στον ποταμό Γάγγη. Τα όντα το βλέπουν αυτό και το αναγνωρίζουν, και όταν δουν το μεγαλείο αυτών των μποντισάτβα, τότε, σε αμέτρητο κι άπειρο πλήθος όντων  γεννιέται η επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση.

«Στα όντα που έχουν περιφρόνηση από υπερηφάνεια, έπαρση και αλαζονεία, αυτοί οι μποντισάτβα εμφανίζονται με τη μορφή του Βατζραπάνι, του Ναραγιάνα ή κάποιου όντος με μεγάλη σωματική διάπλαση[lvii]. Αυτά τα αλαζονικά όντα [επειδή] τρομοκρατούνται από τους μποντισάτβα που εμφανίζονται με αυτόν τον τρόπο, υποκλίνονται και τους προσκυνούν. Στη συνέχεια, επιθυμούν να ακούσουν το Ντάρμα από αυτούς.

«Στους τεράστιους χώρους καύσης των μεγάλων πόλεων, όπου [F.106.b] περιφέρονται πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ζώα, αυτοί οι μποντισάτβα μαχασάτβα, εκθέτουν τα δικά τους πανίσχυρα σώματα όταν έχουν πεθάνει. Τα όντα από το ζωικό βασίλειο που μένουν εκεί, τρώνε τη σάρκα τους όσο θέλουν, και στη συνέχεια, στο τέλος της ζωής τους, όταν έρθει η ώρα τους να πεθάνουν, ξαναγεννιούνται ανάμεσα στους θεούς των ανώτερων πεδίων και των καλών τόπων επαναγέννησης. Αυτοί οι μποντισάτβα γίνονται επίσης η αιτία της τελικής παύσης [των παθών]εκείνων των όντων, εξαιτίας του εξαγνισμού των προηγούμενων όρκων αυτών των μποντισάτβα. Έχουν δώσει εδώ και πολύ καιρό τον όρκο, ότι όταν πεθάνουν, αν τα όντα φάνε τα νεκρά τους σώματα και αυτό γίνει η αιτία να ξαναγεννηθούν στα ανώτερα πεδία μέχρι να περάσουν πέρα από την οδύνη, τότε, για όσους έχουν διατηρήσει την ηθική συμπεριφορά, [οι μποντισάτβα] έχουν πραγματώσει την προσδοκία τους [μποντιτσίτα], έχουν εκπληρώσει την επιθυμία τους, έχουν εκπληρώσει τον όρκο τους.

«Μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο, Σανταμάτι, μπορείς να κατανοήσεις την απροσμέτρητη και άπειρη φύση του σώματος του μποντισάτβα.

 [Η Ιστορία της Μεγάλης Πανδημίας]

1.37 «Πριν από πολύ καιρό, Σανταμάτι, κάτω από αυτόν ακριβώς τον ίδιο ουρανό, εδώ στην Τζαμπουντβίπα[lviii], υπήρχαν κάποτε ογδόντα τέσσερις χιλιάδες πόλεις χωρισμένες σε τέσσερα τμήματα. Υπήρχαν πολλές χιλιάδες χωριά, χωριουδάκια και εμπορικές πόλεις, καθώς και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια όντα. Εκείνη την εποχή, εμφανίστηκε μια σοβαρή επιδημία [που διήρκησε] για πολύ μεγάλο διάστημα.  Τα περισσότερα όντα εκεί προσβλήθηκαν από διάφορες ασθένειες: ασθένειες του αέρα, της φωτιάς και του φλέγματος,[lix]με συμπτώματα όπως σπυράκια γεμάτα πύον, πληγές, φλύκταινες, εξανθήματα και φουσκάλες. Πολλές χιλιάδες γιατροί εργάστηκαν για να ανακουφίσουν τα συμπτώματα αυτών των όντων, αλλά δεν μπόρεσαν να τα θεραπεύσουν από την ασθένεια. Καθώς δεν μπορούσε να βρεθεί θεραπεία για αυτά τα όντα και δεν είχαν καμία προστασία ή καταφύγιο, φώναξαν δυνατά:

Ω, θα χαρίσουμε όλο μας τον πλούτο [F.107.a]

σε όποιον μπορέσει να μας απαλλάξει από αυτή την ασθένεια!

Δεν έχει σημασία αν είναι θεός,

νάγκα, γκαντάρβα, γιάκσα,

άνθρωπος ή μη ανθρώπινο ον.

Θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες

όποιου μπορέσει να μας απαλλάξει από αυτό το μαρτύριο.

Θα νιώσουμε ευγνωμοσύνη προς αυτόν!

 

«Εκείνη την εποχή, Σανταμάτι, ο Μπαγκαβάν Σακυαμούνι ήταν ένας Σάκρα, ένας άρχοντας των θεών, που ονομαζόταν Σουνέτρα. Με την καθαρή θεϊκή του όραση[lx] που ξεπερνούσε εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπινων όντων, μπορούσε να δει ότι αυτά τα όντα έπασχαν από διάφορες ασθένειες. Με την καθαρή θεϊκή του ακοή που ξεπερνούσε εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπινων όντων, άκουσε τον ήχο των δυνατών θρήνων τους. Όταν τα είδε και τα άκουσε, ανάπτυξε τεράστια συμπόνια. Σκέφτηκε: «Πρέπει να βοηθήσω αυτά τα ανήμπορα όντα. Πρέπει να προστατεύσω και να υποστηρίξω αυτά τα αδύναμα και ανυπεράσπιστα όντα». Ακριβώς τότε και εκεί στο κέντρο της Τζαμπουντβίπα, όχι μακριά από τη μεγάλη πόλη Κούρου, εμφανίστηκε αυθόρμητα ως ένα πλάσμα με το όνομα Σαούμια, και οι ακόλουθοι στίχοι που έδιναν κουράγιο σε όλους τους ανθρώπους της Τζαμπουντβίπα, ακούστηκαν από τον ουρανό:

Κοντά στην πόλη Κούρου

υπάρχει ένα πλάσμα που ονομάζεται Σαούμια.

Όποιος φάει τη σάρκα του

θα απαλλαγεί από την αρρώστια του.

Πάρτε όση από τη σάρκα του επιθυμείτε,

χωρίς φόβο ή τρόμο.

Δεν θα έχει θυμό, παράπονο ή κακία.

Αυτό είναι το γιατρικό για την Τζαμπουντβίπα.

 

«Μετά από αυτό, Σανταμάτι, όταν όλοι οι άρρωστοι άνθρωποι των πόλεων, των κωμοπόλεων, των χωριών, των συνοικισμών και των εμπορικών πόλεων το άκουσαν αυτό, πήγαν στη μεγάλη πόλη Κούρου εκεί όπου βρισκόταν το πλάσμα Σαούμια, και παρόλο που έκοβαν τη σάρκα από το σώμα του ξανά και ξανά, και το μετέφεραν μακριά, εντούτοις η σάρκα του σώματός του δεν εξαντλήθηκε. Ο Σαούμια είπε τότε αυτόν τον στίχο:

 

Αν είναι αλήθεια ότι θα επιτύχω την φώτιση,

και η πρωταρχική επίγνωση [jñāna] μου θα είναι ανεξάντλητη,

τότε, χάρη σε αυτή την αλήθεια, είθε η σάρκα του σώματός μου

να μην εξαντληθεί ποτέ για όλους εσάς εδώ!

 

«Ως εκ τούτου Σανταμάτι, όλοι οι άρρωστοι άνθρωποι στις τέσσερις κατευθύνσεις, δεν είδαν ποτέ το σώμα αυτού του πλάσματος να εξαντλείται ή να ελαττώνεται μολονότι έκοβαν τη σάρκα [F.107.b] από το σώμα του ξανά και ξανά και τη μετέφεραν μακριά. Ό,τι έκοβαν, απλά ξαναφύτρωνε, και, Σανταμάτι, όλα τα άτομα που κατανάλωσαν τη σάρκα από το πλάσμα Σαούμια, ανακουφίστηκαν απ’ τα συμπτώματά τους αμέσως μόλις το έκαναν. Έγιναν καλά, ήταν ευτυχισμένοι και υγιείς. Τελικά, όλες οι ασθένειες των ανθρώπων της Τζαμπουντβίπα εξαλείφθηκαν.

«Σανταμάτι, οι άντρες, οι γυναίκες, τα αγόρια και τα κορίτσια της Τζαμπουντβίπα σκέφτηκαν τότε: “Αφού αυτό το πλάσμα, ο Σαούμια, πραγματικά και με το παραπάνω μας απελευθέρωσε από την αρρώστια και μας έκανε ευτυχισμένους και υγιείς, θα πρέπει να το λατρέψουμε”. Μαζεύτηκαν όλοι μαζί και πήγαν στο μέρος όπου βρήκαν το πλάσμα Σαούμια. Άπλωσαν τα χέρια τους, με τις παλάμες ενωμένες σε μια χειρονομία χαιρετισμού προς το πλάσμα Σαούμια, και είπαν τα ακόλουθα λόγια:

Είσαι το καταφύγιο και η προστασία μας.

Είσαι ο γιατρός και το φάρμακό μας.

Θα σε λατρεύουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.

Σε παρακαλώ, δώσε μας τις διδασκαλίες σου.

«Εκείνη τη στιγμή το σώμα του πλάσματος εξαφανίστηκε και εμφανίστηκε ο Σάκρα με το δικό του σώμα. Στη συνέχεια είπε αυτούς τους στίχους στους συγκεντρωμένους ανθρώπους:

Δεν έχω ανάγκη από πλούτο, φαγητό και ποτό,

χρυσό ή σιτηρά.

Αντί γι αυτό, όλοι θα πρέπει να συνυπάρχεται αρμονικά και

να διατηρείται το μονοπάτι των δέκα ειδών θετικής συμπεριφοράς[lxi].

Να είστε σταθεροί στην προσδοκία σας για τη φώτιση

προς όφελος όλων των όντων.

Έχοντας τη σκέψη σας στραμμένη προς αυτό που είναι ωφέλιμο,

αναπτύξτε την αγάπη προς τους άλλους.

«Όταν οι άνθρωποι άκουσαν τα λόγια του Σάκρα,

αγαλλίασαν

και ακολούθησαν το πραγματικά αγνό μονοπάτι

των δέκα ειδών θετικής συμπεριφοράς[lxii].

«Από εκείνο το σημείο και μετά, Σανταμάτι, απ’ όλους τους άνδρες, τις γυναίκες, τα αγόρια και τα κορίτσια της Τζαμπουντβίπα, ούτε ένα άτομο δεν ξαναγεννήθηκε στα κατώτερα πεδία. Εφεξής, όταν ήρθε η ώρα να πεθάνουν και να ξαναγεννηθούν, όλοι τους ξαναγεννήθηκαν στα ανώτερα πεδία [F.108.a] στο ίδιο επίπεδο με τους θεούς στο Πεδίο των Τριάντα Τριών. Είχαν ενθουσιαστεί από την καθοδήγηση στο Ντάρμα που τους έδωσε ο Σάκρα, ο Κύριος των Θεών. Την υιοθέτησαν πλήρως με την καρδιά τους και πήραν πραγματικό κουράγιο από αυτήν. Σε κάποιους γεννήθηκε η επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Σε κάποιους εξαγνίστηκε το άσπιλο και αμόλυντο μάτι του Ντάρμα σε σχέση με τα φαινόμενα. Αυτό είναι το μυστικό του σώματος των μποντισάτβα Σανταμάτι, και η καθαρότητα της φυσικής τους δραστηριότητας. Με αυτόν τον τρόπο, θυσιάζοντας ένα και μόνο σώμα, φέρνουν αμέτρητα, άπειρα όντα στην ωριμότητα».

1:53 Ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, είπε τα εξής στον μποντισάτβα Σανταμάτι: «Το σώμα ενός μποντισάτβα Σανταμάτι, είναι άθραυστο, είναι στιβαρό, ισχυρό, δεν υπόκειται σε αλλαγές και εκδηλώνεται αυθόρμητα. Αυτό το σώμα αποσυντίθεται για χάρη της καθοδήγησης των όντων που πρέπει να καθοδηγούνται από την αποσύνθεσή του. Αυτό το σώμα παραμένει ακέραιο για χάρη της καθοδήγησης των όντων που πρέπει να καθοδηγούνται από την αρτιότητά του. Δεν μπορεί να καεί από φωτιά ή να τρυπηθεί από όπλα. Είναι στιβαρό και ισχυρό όπως το αληθινό βάτζρα‍-είναι άθραυστο.

«Σανταμάτι, αν και οι μποντισάτβα ωριμάζουν τα όντα με αυτόν τον τρόπο μέσω του σώματος, οι μποντισάτβα δεν το σκέφτονται ούτε το συλλογίζονται, γιατί γνωρίζουν καλά ότι στη φύση του, το σώμα, είναι απαλλαγμένο από κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό[lxiii]. Λόγω ακριβώς της φύσης του σώματος, ότι δηλ. είναι απαλλαγμένο από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, γνωρίζουν ότι τα πράγματα στη φύση τους είναι απαλλαγμένα από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Η φύση του σώματος ως απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και η φύση όλων των φαινομένων ως απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, δεν μπορούν να διαχωριστούν σε μια δυαδικότητα. Το γεγονός ότι το ουσιώδες ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του σώματος, είναι ακριβώς η απουσία ενός ιδιαίτερου χαρακτηριστικού, αυτό είναι το ουσιώδες ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ενός φαινομένου που είναι απαλλαγμένο από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Έτσι, οι μποντισάτβα εναρμονίζονται με τη φύση των πραγμάτων ως απαλλαγμένη ενός ιδιαίτερου χαρακτηριστικού. Εξισώνουν τη φύση του δικού τους σώματος που είναι απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, με τη φύση των σωμάτων όλων των όντων που είναι απαλλαγμένα από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. [F.108.b] Γνωρίζουν ότι η φύση του δικού τους σώματος, που είναι απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και η φύση των σωμάτων όλων των όντων, που είναι απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, είναι η φύση της σφαίρας της πραγματικότητας [νταρμαντάτου] που είναι απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Επειδή δεν συλλαμβάνουν [με την αντίληψη] ούτε το παραμικρό σωματίδιο ενός πράγματος, κατά συνέπεια επιτυγχάνουν τη πραγμάτωση, της φύσης της σφαίρας της πραγματικότητας ως απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και επίσης, της φύσης όλων των φαινομένων ως απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικού.

Επειδή γνωρίζουν το ‘ως είναι[lxiv]’ του δικού τους σώματος, γνωρίζουν το ‘ως είναι’ των σωμάτων όλων των όντων. Επειδή γνωρίζουν το ‘ως είναι’ των σωμάτων όλων των όντων, γνωρίζουν το ‘ως είναι’ του δικού τους σώματος. Επειδή γνωρίζουν το ‘ως είναι’ του δικού τους σώματος, γνωρίζουν το ‘ως είναι’ όλων των φαινομένων. Επειδή γνωρίζουν το ‘ως είναι’ όλων των φαινομένων, γνωρίζουν το ‘ως είναι’ όλων των Βούδα. Επειδή γνωρίζουν το ‘ως είναι’ του δικού τους σώματος, γνωρίζουν το ‘ως είναι’ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Το ‘ως είναι’ του παρελθόντος δεν έρχεται σε αντίθεση με το ‘ως είναι’ του μέλλοντος. Το ‘ως είναι’ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος είναι όπως το ‘ως είναι’ στα σύνολα, στις σφαίρες των αισθήσεων και στα στοιχεία[lxv]. Το ‘ως είναι’ στα σύνολα, στις σφαίρες των αισθήσεων και στα στοιχεία είναι όπως το ‘ως είναι’ της σαμσάρα και της νιρβάνα. Το ‘ως είναι’ της σαμσάρα και της νιρβάνα είναι όπως το ‘ως είναι’ των μη εξαρτημένων φαινομένων[lxvi]. Το ‘ως είναι’ των μη εξαρτημένων φαινομένων είναι όπως το ‘ως είναι’ όλων των εξαρτημένων φαινομένων και του ‘ως είναι’.

«Ευγενή γιε μου, «το ‘ως είναι’/ο τρόπος που τα πράγματα είναι» είναι η φύση αυτού- είναι η φύση εκείνου- είναι η φύση του να μην είσαι διαφορετικός- είναι η φύση του να μην αλλάζεις- είναι η φύση του να μην αναδύεσαι- είναι η φύση του να μην είσαι σε σύγκρουση- είναι η φύση του να είσαι χωρίς μορφή. Το ‘ως είναι’ δεν έχει καθόλου μορφή, και αυτό που δεν έχει μορφή ονομάζεται ‘ως είναι’. Ακριβώς όπως δεν έχει μορφή το ‘ως είναι’, με τον ίδιο τρόπο όλες οι μορφές δεν έχουν μορφή. Παρόλο που οι μποντισάτβα δείχνουν τις μορφές τους σε όλα τα όντα, δεν μετατρέπουν το ‘ως είναι’ σε μορφή. Παρόλο που είναι άμορφοι και πέρα από διαμάχη [F.109.a] και φανερώνουν διάφορα σώματα και μορφές, εντούτοις δεν αλλοιώνουν το ‘ως είναι’.

«Με τη σοφία του ‘ως είναι’, στοχάζεται κανείς πάνω στο σώμα ενός Πραγματωμένου. Λόγω της ισότητάς του με το σώμα ενός Πραγματωμένου, στοχάζεται πάνω στην ισότητα του δικού του σώματος. Λόγω του γεγονότος ότι το σώμα δεν γεννιέται καθόλου, αντιλαμβάνεται σωστά, ότι κανείς δεν έχει σώμα. Γνωρίζει ότι όλα τα σώματα γεννιούνται εξαρτημένα. Γνωρίζοντας το αυτό, αποκτά το σώμα του Ντάρμα[lxvii]. Αποκτώντας το σώμα του Ντάρμα, γίνεται κανείς, αυτό το ίδιο το σώμα του Ντάρμα. Αυτό δεν είναι το σώμα των συνόλων, των στοιχείων και των αισθητηριακών σφαιρών. Όταν κάποιος εκδηλώνει το σώμα του Ντάρμα, τότε τα όντα ωφελούνται απλά και μόνο βλέποντάς το. Τα όντα ωφελούνται απλά και μόνο ακούγοντάς το ή αγγίζοντάς το.

«Θα σου πω κάτι ανάλογο Σανταμάτι: σκέψου πως ο θεραπευτής, ο βασιλιάς των γιατρών, συλλέγει όλα τα είδη των φαρμακευτικών ουσιών, και με αυτές τις πολλές φαρμακευτικές ουσίες πλάθει τη φιγούρα μιας καλοσχηματισμένης, όμορφης και κομψής κοπέλας. Έχοντας ζωντανέψει σωστά και προετοιμάσει κατάλληλα αυτή τη μορφή, το κορίτσι μπορεί να έρχεται και να φεύγει, να στέκεται, να κάθεται και να ξαπλώνει, χωρίς να σχηματίζει ιδέες ούτε αντιλήψεις. Κάθε άρρωστος μοναχός, βασιλιάς, βασιλικός υπουργός, πρίγκιπας, έμπορος, νοικοκύρης, κυβερνητικός αξιωματούχος ή περιφερειακός άρχοντας που έρχεται να συναντήσει αυτό το κορίτσι, που έχει φτιαχτεί από φαρμακευτικές ουσίες από τον θεραπευτή, τον βασιλιά των γιατρών, θα βρεθεί αμέσως καθαρισμένος από τις ασθένειές του. Θα γίνουν όλοι καλά και θα είναι πραγματικά ευτυχισμένοι και υγιείς. Σανταμάτι, κανένας άλλος γιατρός δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Αυτή είναι η σοφία  της ιατρικής που κατέχει ο βασιλιάς των γιατρών, όσον αφορά τις ασθένειες του κόσμου. Με τον ίδιο τρόπο οι μποντισάτβα εκδηλώνουν το σώμα του Ντάρμα, Σανταμάτι, έτσι ώστε κάθε φορά που τα όντα πλήττονται από προσκόλληση, αποστροφή και άγνοια‍ -είτε γυναίκα, είτε άντρας, είτε αγόρι, είτε κορίτσι‍- όταν έρχονται σε επαφή με το σώμα ενός μποντισάτβα, όλες οι μολύνσεις τους, θα σταματήσουν αμέσως. Θα βιώσουν το σώμα τους απαλλαγμένο από κάθε δυστυχία. [F.109.b] Αυτό οφείλεται στον πλήρη εξαγνισμό των προηγούμενων όρκων αυτού του μποντισάτβα. Σανταμάτι, αυτό το γεγονός εκδήλωσης του σώματος του Ντάρμα, είναι επίσης ένα μυστικό του σώματος των μποντισάτβα.

«Τα σώματα εκείνων των μποντισάτβα που κατέχουν το σώμα του Ντάρμα, Σανταμάτι, δεν αναπτύσσονται μέσω της τροφής και του ποτού. Τα σώματά τους δεν τρέφονται ούτε και με την κατανάλωση τροφής από το στόμα τους. Επειδή κατέχουν τη σοφία  όλων των τροφών, τρώνε τροφή από συμπόνια για τα όντα. Αν και τρώνε τροφή, δεν την καταπίνουν και δεν εισέρχεται στο σώμα τους. Η δύναμη του σώματος του Ντάρμα, διασφαλίζει ότι η υγεία τους δεν μειώνεται ούτε φθείρεται με οποιονδήποτε τρόπο.

Παρόλο που δεν υπάρχει γέννηση, θάνατος ή επαναγέννηση για τον μποντισάτβα που έχει το σώμα του Ντάρμα, Σανταμάτι, εκδηλώνουν την γέννηση, τον θάνατο και την επαναγέννηση προκειμένου να ωριμάσουν τα όντα. Αν και πεθαίνουν, γνωρίζουν ότι όλα τα πράγματα είναι ανυπόστατα και τίποτα δεν πεθαίνει. Αν και επαναγεννιούνται, γνωρίζουν ότι τίποτα δεν επαναγεννιέται. Αν και γεννιούνται, γνωρίζουν ότι τίποτα δεν γεννιέται. Κατέχουν το σώμα του Ντάρμα, την τροφή του Ντάρμα και τη δύναμη του Ντάρμα, και εφόσον βασίζονται στο Ντάρμα, γνωρίζουν το σώμα των Πραγματωμένων.

«Tο σώμα ενός Πραγματωμένου είναι σώμα του διαστήματος, ένα σώμα που είναι ίσο με αυτό που δεν έχει ίσο, ένα σώμα που είναι το πιο διακεκριμένο και στους τρεις κόσμους, ένα σώμα που κατέχει αυτό που είναι όλα τα όντα. Είναι ασύγκριτο. Είναι μοναδικό. Είναι αγνό. Είναι άψογο. Είναι ένα σώμα χωρίς θλίψη. Είναι ένα φυσικά φωτεινό σώμα. Είναι φυσικά ένα σώμα που δεν γεννιέται. Είναι ένα σώμα που φυσικά δεν γεννιέται. Είναι ένα σώμα που δεν δεσμεύεται από τη σκέψη, το νου ή τη συνείδηση. Είναι ένα σώμα που η ουσιαστική του φύση είναι μια μαγική ψευδαίσθηση, μια οφθαλμαπάτη ή μια αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερό. Είναι ένα σώμα βαθιάς αντανάκλασης της κενότητας, της απουσίας βάσης και της απουσίας επιθυμιών[lxviii].

«Είναι ένα σώμα που διαπερνά όλο το χώρο σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις. Είναι ένα σώμα που είναι ίσο με όλα τα όντα. Είναι ένα άπειρο, απεριόριστο σώμα. Είναι ένα σώμα χωρίς αλλαγή ή σύλληψη. [F.110.a] Είναι ένα σώμα ακλόνητο, ένα σώμα χωρίς έπαρση. Είναι ένα σώμα που έχει επιτύχει τις καταστάσεις της παραμονής, της μη παραμονής και της μη ταλάντευσης. Είναι ένα σώμα που δεν έχει την ουσιαστική φύση της μορφής, ούτε έχει την ουσιαστική φύση των αισθημάτων, των αντιλήψεων, των χαρακτηρισμών ή της συνείδησης [πέντε σκάντα]. Δεν μπορεί να διασπαστεί στο γήινο στοιχείο του, ούτε μπορεί να διασπαστεί στο υδάτινο στοιχείο, στο στοιχείο της φωτιάς ή στο στοιχείο του αέρα. Δεν αναδύεται και δεν θα αναδυθεί ποτέ. Δεν μπορεί να αναχθεί σε κανένα από τα μεγάλα στοιχεία. Δεν έχει εμφανιστεί- δεν είναι κάτι που μπορεί να εμφανιστεί. Δεν συμφωνεί με τίποτα στον κόσμο. Δεν εμφανίζεται στο μάτι. Δεν ακούγεται στο αυτί. Δεν ανιχνεύεται από τη μύτη. Δεν μπορεί να αναγνωριστεί από τη γλώσσα. Δεν έχει σώμα. Δεν το συναντά ο νους. Δεν εμπεριέχει σκέψη. Δεν στρέφεται προς τη νοητική συνείδηση, δεν απομακρύνεται από αυτήν και δεν ακολουθεί τη νοητική συνείδηση. Τέτοιο είναι το σώμα ενός Πραγματωμένου, Σανταμάτι.

«Όταν οι μποντισάτβα επιτύχουν την ισότητα με το σώμα ενός Πραγματωμένου, υιοθετούν την αγνή συμπεριφορά του μποντισάτβα και γίνονται ορατοί σε όλο το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων και στις τέσσερις ηπείρους, συμπεριλαμβανομένης της Τζαμπουντβίπα, καθώς και σε όλα τα πολυάριθμα χωριά, πόλεις, εμπορικές πόλεις, χώρες και πρωτεύουσες. Ωστόσο, δεν τους βλέπει κανένας Μάρα, ούτε γίνονται ορατοί σ΄ αυτούς. Κάνουν τους εαυτούς τους αντιληπτούς, αλλά δεν είναι ορατοί. Μολονότι δεν είναι ορατοί, φαίνεται να είναι ορατοί. Δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί με την όραση, την ακοή, τη συνειδητοποίηση ή τη νόηση. Φανερώνονται, επειδή φέρνουν τα όντα στην ωριμότητα, αλλά δεν εγκαταλείπουν την άψογη εφαρμογή της επαγρύπνησης που εφαρμόζεται στο σώμα. Ενώ διδάσκουν στα όντα ότι το σώμα είναι παροδικό, ανικανοποίητο και χωρίς εαυτό, γνωρίζουν ότι η αληθινή φύση του σώματος είναι γαλήνια. [F.110.b] Διδάσκουν επίσης στα όντα την ανάλυση του σώματος, και παρόλο που βλέπουν τις αιτίες και τα αντικειμενικά στηρίγματα από τα οποία δημιουργείται το σώμα, αντιλαμβάνονται σωστά, ότι δεν υπάρχει δημιουργός αυτών των αιτιών και των αντικειμενικών στηριγμάτων. Γνωρίζουν ότι το σώμα μοιάζει με ένα χορταράκι, ένα κομμάτι ξύλο, έναν σοβατισμένο τοίχο, έναν σβώλο γης και μια αντανάκλαση, και διδάσκουν στα όντα τον εξαγνισμό των πράξεων του σώματος.

«Αυτό είναι, Σανταμάτι, το μυστικό του σώματος του Μποντισάτβα και η καθαρότητα των πράξεων του σώματός του, από την εποχή του Πραγματωμένου Ντιπαμκάρα. Ωστόσο, η διδασκαλία της καθαρότητας των πράξεων των μποντισάτβα μαχασάτβα, είναι πολύ μεγαλύτερη. Θα μπορούσε να συνεχιστεί για χιλιάδες κάλπα ή και περισσότερο. Αν ο Πραγματωμένος δίδασκε για το μυστικό του σώματος του μποντισάτβα, Σανταμάτι, δεν θα αρκούσαν ούτε τόσα κάλπα, όσα και οι κόκκοι της άμμου στον ποταμό Γάγγη. Τόσο αμέτρητη κι ασύλληπτη είναι η διδασκαλία για το μυστικό του σώματος του μποντισάτβα».

 Αυτό ήταν το 1^ο κεφάλαιο για τον ‘Σαούμια’

2^ο Κεφάλαιο: Το Μυστικό του Λόγου του Μποντισάτβα

Για άλλη μια φορά ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, είπε στον μποντισάτβα Σανταμάτι: «Σανταμάτι, ποιο είναι το μυστικό του λόγου του Μποντισάτβα και της καθαρότητας της λεκτικής του δράσης;, Η διαδοχή των επαναγεννήσεων των μποντισάτβα, Σανταμάτι, συνεχίζεται ακριβώς για όσο διάστημα τα όντα συνεχίζουν να επαναγεννιούνται, και για όσο διάστημα συνεχίζουν να επαναγεννιούνται, αυτοί οι μποντισάτβα κάνουν χρήση της γλώσσας. Η σοφία  και το όραμα των μποντισάτβα διεισδύει ανεμπόδιστα στη χρήση της γλώσσας όλων των όντων, με όλους εκείνους τους τρόπους με τους οποίους εκφέρουν γλωσσικές εκφράσεις, λεκτικές εκφράσεις, εξηγήσεις, συμβάσεις, ομιλίες, περιγραφές της πραγματικότητας, σημεία, πράξεις, ευτυχία και δυστυχία. Η σοφία και το όραμά τους, διαπερνούν ακόμη και τις γλώσσες που χρησιμοποιούν τα σκουλήκια, τα κουνούπια, οι μύγες, οι μέλισσες και οι σκώροι. [F.111.α] Εφόσον η σοφία  και η έκφραση της γλώσσας, τους επιτρέπει να ανακουφίζουν τα σώματα και τον νου των όντων, [γι αυτό] βγαίνουν οι λεκτικές εκφράσεις από τα στόματα εκείνων των μποντισάτβα που γνωρίζουν και χρησιμοποιούν τη γλώσσα. Αυτό είναι σύμφωνο με τη φύση των πραγμάτων. Από αυτή την άποψη, θα πρέπει να ειπωθεί:

Ακριβώς όπως δεν υπάρχει τέλος στα όντα,

η διαδοχή των επαναγεννήσεων είναι αμέτρητη.

Ακόμη και αν κάποιος μιλούσε γι' αυτήν για εκατό κάλπα, δεν θα υπήρχε τέλος.

Θα πρέπει λοιπόν να πούμε ότι αυτά τα πράγματα είναι ασύλληπτα.

 

Τα λόγια του Υπέρτατου είναι αψεγάδιαστα,

οι διδασκαλίες του είναι πραγματικά απέραντες, όπως ο νους και η σκέψη.

Όπως το διάστημα, δεν αυξάνονται ούτε μειώνονται.

Παρόλα αυτά, θα πρέπει κανείς να εξακολουθεί να μιλάει μεταφορικά.

«Σανταμάτι, ο λόγος των μποντισάτβα εκφράζεται στις γλώσσες των βραχμάνων, στις γλώσσες των σάκρα και στις γλώσσες των λοκαπάλα. Εκφράζεται στις γλώσσες των θεών, των νάγκα, των γιάκσα, των γκαντάρβα, των ασούρα, των γκαρούντα, των κιννάρα και των μαχοράγκα. Εκφράζεται στις γλώσσες όλων των όντων. Ικανοποιεί τις επιθυμίες όλων των όντων. Για αυτό, θα πρέπει να ειπωθεί [το εξής]:

Ο αψεγάδιαστος λόγος των Υπέρτατων

είναι χωρίς αύξηση ή μείωση, όπως το διάστημα.

Τέτοιες διδασκαλίες είναι τόσο απέραντες, όπως ο νους και η σκέψη.

Ακούστε με σοβαρότητα αυτούς που τις εκφέρουν.

Ενεργώντας με συμπόνια, καθώς και με αγάπη,

χαρά και ισοψυχία,

λέγεται πως, [αυτό θα] οδηγήσει τα όντα ακόμη και πέρα από τον Μπράχμα.

Με τέτοια καλά ειπωμένα λόγια, ικανοποιείται ο Μπράχμα.

Ακόμα κι η πιο ευχάριστη μουσική του Σάκρα

ξεπερνιέται απ’ την λαμπρότητα των λόγων αυτών

και εκδηλώνεται αμέτρητη ποικιλία φαινομένων

από την παραγωγή αυτών των μουσικών μελωδιών.

Αυτός ο λόγος είναι υπέρτατος, ακόμα πιο θαυμαστός

κι απ’ τα τραγούδια των κιννάρα,

χωρίς να εξάπτουν την αισθησιακή επιθυμία.

Αυτός ο λόγος μετατρέπεται σε ότι απολαμβάνουν οι άνθρωποι.

Πολλά είναι τα θεϊκά τραγούδια και η μουσική

που θεωρούνται ευχάριστα στο πεδίο της επιθυμίας.

Ωστόσο, τα ενάρετα τραγούδια που αποδίδουν το νόημα του Ντάρμα,

αυτά τα λόγια μπορούν να σε ικανοποιήσουν απόλυτα.

Ακούγοντας τα λόγια του Οδηγού των ανθρώπων,

εξαλείφεται η αισθησιακή επιθυμία καθώς και το μίσος.

Η απατηλή άγνοια και η περήφανη αλαζονεία καταλαγιάζουν.

Καθώς εξακριβώνεται η ουσία, οι αμφιβολίες εξαφανίζονται.

Καθώς ακούν τα λόγια του Υπέρτατου των ανθρώπων,

οι θεοί του πεδίου της μορφής, όπου κι αν βρίσκονται,

λένε, «ένα Βούδας εμφανίστηκε στον κόσμο»

και αναζητούν τη φώτιση.

Ο ήχος της μουσικής που βγαίνει

από τα πανίσχυρα νάγκα, γκαντάρβα και μαχοράγκα,

αντηχεί μ’ έναν ωκεανό από ενάρετες ποιότητες

και δημιουργεί βαθιά απόλαυση σε όλους.

Αν και υπάρχουν άπειροι ήχοι και γλώσσες

σε κάθε μία από τις διαφορετικές κατευθύνσεις αυτού του κόσμου,

οι άνθρωποι αποκτούν ελευθερία, όταν ακούν

να μιλά κανείς σε κάποια απ’ αυτές τις γλώσσες.

Οι θεοί πάνω στη γη καθώς κι οι θεοί στον ουρανό

είναι μπλεγμένοι μ’ ακούσματα και γλώσσες.

Γι' αυτό και οι μποντισάτβα χρησιμοποιούν επίσης αυτές τις γλώσσες,

αλλά τα λόγια τους μεταφέρουν την αλήθεια με βεβαιότητα.

Τον κύκνο, τον γερανό, τον κούκο,

το παγώνι, τον παπαγάλο, την πέρδικα,

την μάϊνα, και την άγρια χήνα‍-

οι μποντισάτβα τα ικανοποιούν με τις αντίστοιχες γλώσσες τους.

Την τίγρη, το λιοντάρι, την αρκούδα, τον πίθηκο,

την λεοπάρδαλη, τη γάτα, το ελάφι, τον ελέφαντα, τον ρινόκερο,

το άλογο, τον σκύλο, το γουρούνι και την κουκουβάγια‍-

οι μποντισάτβα τα ικανοποιούν με τις αντίστοιχες γλώσσες τους.

Προκειμένου να εμπνεύσουν, να χαλιναγωγήσουν και να βοηθήσουν

κάθε ον με τέσσερα πόδια, δύο πόδια,

πολλά πόδια, και ομοίως καθόλου [πόδια],

χρησιμοποιούν όλες τις γλώσσες και τις φωνές τους.

Οι φωνές τους συμφωνούν με τις γλώσσες του καθενός:

όλων των όντων στους τρεις κόσμους, είτε έχουν την ανώτερη, τη μεσαία ή τη κατώτερη μορφή, συμπεριλαμβανομένων των πεδίων των όντων της κόλασης,

του Γιάμα, των ζώων, των ανθρώπων και των θεών.

Αν και κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο,

δεν σχηματίζουν σκέψεις, ιδέες ή έννοιες.

Δεν έχουν γνωρίσματα, προσκολλήσεις και δεσμούς.

Καθώς βρίσκονται σε διαλογιστική ισορροπία, ο νους τους δεν παρεκκλίνει.

Αν θέλουν, εκείνοι με τον καθαρό νου,

χωρίς να καταβάλλουν καμία προσπάθεια ή να αντιλαμβάνονται οτιδήποτε,

μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη φωνή τους για να φέρουν την σοφία

σε αμέτρητα πεδία, [που είναι] τόσο πολυάριθμα, όσο οι κόκκοι άμμου στον Γάγγη.

Όταν όλοι οι Μάρα στο σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων

ακούσουν την τρομακτική φωνή των μποντισάτβα, [F.112.a]

αυτοί και οι γυναίκες τους τρομοκρατούνται αμέσως,

ενώνουν τις παλάμες τους από σεβασμό και υποκλίνονται.

 Όσα όντα επιθυμούν να εκφέρουν μια αντίπαλη θεώρηση,

που κατακλύζονται από υπερηφάνεια και δεν υποκλίνονται σε κανέναν,

θα ενώσουν τις παλάμες τους από σεβασμό και θα υποκλιθούν.

όταν ακούσουν αυτά τα λαμπρά λόγια.

Όταν οι κωφάλαλοι, οι βουβοί, οι μουγγοί,

και εκείνοι που κομπιάζουν και τραυλίζουν

ακούσουν αυτή την εξαιρετική ομιλία,

θα βγάλουν τους πιο ελκυστικούς ήχους.

Εκείνοι που βασανίζονται και ταλαιπωρούνται από τις μολύνσεις,

οι βυθισμένοι σε εκατό λύπες για τα λάθη του παρελθόντος,

θα καταλαγιάσουν τις λύπες τους και θα ηρεμήσουν,

όταν ακούσουν αυτά τα ενάρετα λόγια.

Όταν τα όντα ακούνε τις λέξεις

Βούδας, Ντάρμα, Σάνγκα και παροδικότητα,

θα αρχίσουν να ασκούνται στη γενναιοδωρία, στη μάθηση, στην ηθική συμπεριφορά,

στην υπομονή, στην ηρωική προσπάθεια, στον διαλογισμό και στην ευφυία.

Δεν θα μπορούσε κανείς να περιγράψει διεξοδικά τις ποιότητες

εκείνων που έχουν επιτύχει τον αγνό λόγο των Βούδα,

οι οποίοι διαθέτουν άπειρες εκφράσεις και απεριόριστη πρωταρχική επίγνωση,

ακόμη και αν μιλούσε γι' αυτούς για πολλές χιλιάδες κάλπα.

«Σανταμάτι, ο λόγος των μποντισάτβα δεν περιέχει καμία αίσθηση λαγνείας, αποστροφής, πλάνης, μόλυνσης, παρεμπόδισης, εμποδίου, χυδαιότητας, βρωμιάς, αναισθησίας, καταχρηστικότητας, ανεπάρκειας, σκληρότητας, προσκόλλησης, θυμού, απροσεξίας, εχθρότητας, αντιφατικών λόγων, λόγων που επηρεάζονται από τις διάφορες μολύνσεις, αστάθειας, κολακείας, αλαζονείας, υπεροψίας, ανυπομονησίας, [δεν είναι] ακατάλληλη ομιλία- επιθυμητή ομιλία- λόγια που επαινούν τη φυσική εμφάνιση- μεγαλοποίηση- επινόηση- υπερβολικά χαλαρή ομιλία- [δεν έχει] πρόθεση να σοκάρει- [δεν είναι] εξαντλητική ομιλία- ομιλία που απορρέει από εξασθένιση των ικανοτήτων τους, από μειωμένη ζωτικότητα ή από μειωμένο νου-[δεν έχει] ανειλικρίνεια- ανεπάρκεια- αδιαφάνεια- [δεν είναι] χονδροειδής- δεν απορρίπτει τους άλλους- δεν αντιπαραθέτει με άλλους- δεν δημιουργεί στεναχώρια- αντιπαραγωγικότητα- δεν επιπλήττει τους άλλους- δεν ενοχλεί τους άλλους- δεν προκαλεί πόνο στον εαυτό του ή στους άλλους- [δεν κάνει]ακατάλληλη χρήση των λέξεων- ακατάλληλη επιλογή των λέξεων- [δεν χρησιμοποιεί] ανειλικρινείς λέξεις- παράλογες λέξεις- παράλογα λόγια- κακόβουλα λόγια- μη αυθεντικά λόγια- [δεν είναι]ψευδής λόγος- άδικες λέξεις- λόγος που δημιουργεί καυγάδες- επιβλαβής λόγος- ακατάλληλος λόγος- πολυλογία- κακή γραμματική- υποκρισία- δουλοπρέπεια- λόγος που αποσκοπεί στο κέρδος, αναποτελεσματική επίδειξη- εξαπάτηση του ματιού- σύγχυση του νου- έκφραση αμφιβολίας- λακωνική έκφραση- λόγια που προκαλούν τραύμα και αηδία- λόγια περιφρόνησης- λόγια κομπασμού για τη δική μας άποψη- λόγια που καταπιέζουν τις απόψεις των άλλων- λόγια που δείχνουν εμμονή με τον αυτοέπαινο- λόγια που δείχνουν αντίσταση στον έπαινο των άλλων, [δεν είναι] μεθυσμένη ομιλία- περιφρονητικά λόγια- υπερβολικός κομπασμός σε άλλους- λόγια που δεν λένε αυτό που χρειάζεται- αντιπαραγωγικά λόγια- διαρροή μυστικών- μη φύλαξη των λόγων- χρήση λέξεων που καταδικάζονται από τους σοφούς- καταδίκη των ευγενών- επίθεση σε άλλον με βρισιές- δημόσια επίδειξη επαίνων, [δεν] περιγράφει τα ελαττώματα των άλλων σε ακατάλληλες στιγμές- [δεν] στρίβει το μαχαίρι- [δεν]μεταδίδει τα ελαττώματα των άλλων-[δεν είναι] λόγια που αποτυγχάνουν να τηρήσουν τις υποσχέσεις κάποιου, ομιλία που εκθέτει τα αντικείμενα της υπερηφάνειας κάποιου, ομιλία που αντιφάσκει με τη λειτουργία του κάρμα- ή ομιλία στην οποία κάποιος αποτυγχάνει να αποφύγει τη χρήση λέξεων που δεν συμφωνούν με την πραγματικότητα.

«Σανταμάτι, η έκφραση του λόγου των μποντισάτβα διαπνέεται από τη σοφία των υπερφυσικών ικανοτήτων, και επειδή απορρέει από την ωρίμανση της αρετής, συμφωνεί με την αλήθεια. [F.113.α] Ό,τι λένε είναι ακριβώς έτσι. Ας υποθέσουμε ότι ένας μποντισάτβα περνάει ή κάθεται κάτω από ένα δέντρο και κάποιος ρωτάει: «Με συγχωρείται, κύριε, πόσα φύλλα έχει αυτό το δέντρο;». Χωρίς να κοιτάξει το δέντρο και χωρίς να μετρήσει τα φύλλα, ο μποντισάτβα θα ήταν σε θέση να πει ακριβώς πόσα φύλλα έχει, χωρίς να υπερεκτιμήσει ή να υποτιμήσει τον αριθμό.

«Επίσης, αν κάποιος ρωτούσε: «Πόσες εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, εκατοντάδες δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια, τετράκις, πεντάκις, εξάκις, επτάκις, οκτάκις, εννεάκις, δεκάκις δισεκατομμύρια κόκκοι άμμου υπάρχουν στον Γάγγη; » τότε, χωρίς να κοιτάξει ή να μετρήσει, ο λόγος του μποντισάτβα, θα μπορούσε να δηλώσει ακριβώς πόσοι κόκκοι άμμου υπάρχουν. Γνωρίζει ότι αυτός είναι ο ακριβής αριθμός, χρησιμοποιώντας την σοφία  των πραγματωμένων. Σανταμάτι, μόνο οι Πραγματωμένοι μπορούν να το αντιληφθούν άμεσα αυτό. Δεν είναι άμεσα αντιληπτό από τους θεούς, νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ασούρα, μαρούτα, γκαρούντα, κιννάρα, μαχοράγκα, από Ακροατές, ή Μοναχικούς βούδες.

[Η ιστορία του βραχμάνου Σάμυακα]

2.30 «Σανταμάτι, αυτό μπορείς να το καταλάβεις, μέσα από την ακόλουθη διδασκαλία: Κάποια στιγμή στο παρελθόν, Σανταμάτι, υπήρχε ένας σοφός που ονομαζόταν Φως και ένας βραχμάνος που ονομαζόταν Συάμακα. Εκείνη την εποχή, υπήρχε ένα δέντρο που ονομαζόταν ο Εξαιρετικός Βασιλιάς των Δέντρων Μπάνιαν, που ήταν καλυμμένο από πολλά κλαδιά και φύλλα. Η κόμη του δέντρου είχε περιφέρεια πολλών μιλίων και ο σοφός, ο Φως, κατοικούσε κάτω από αυτό το δέντρο. Ενώ κατοικούσε εκεί, [F.113.b] χρησιμοποίησε τη δύναμη των υπερφυσικών ικανοτήτων του για να μετρήσει τα φύλλα στα κλαδιά του Εξαιρετικού Βασιλιά των Δέντρων Μπάνιαν επί δώδεκα χρόνια και επτά ημέρες, μέχρι να φτάσει στη πραγμάτωση αυτής της σοφίας. Κάποια στιγμή ο βραχμάνος, ο Συάμακα, είχε βγει για να ζητήσει ελεημοσύνη στο χωριό, και επειδή ήταν μεσημέρι πήγε κάτω από αυτό το δέντρο μπάνιαν για να φάει. Βρέθηκε μπροστά στον σοφό, τον Φως, και πραγματικά χάρηκε που τον είδε. Καθισμένοι μαζί, μίλησαν για πολλά θέματα για τα οποία ήταν παθιασμένοι. Τότε, ο σοφός, το Φως, είπε στον βραχμάνο Συάμακα: «Με συγχωρείς, βραχμάνε, αλλά πιστεύεις ότι υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο των όντων, που έχουν την ικανότητα να μετρήσουν, να αντιληφθούν άμεσα ή να γνωρίζουν τον αριθμό των φύλλων αυτού του Εξαιρετικού Βασιλιά των Δέντρων Μπάνιαν;».

«Ναι, Κύριε, υπάρχει».

«Βραχμάνε, ποιος είναι αυτός;» ρώτησε ο σοφός.

«Ο βραχμάνος απάντησε: ‘Κύριε, εγώ μπορώ να τα μετρήσω’.

« Λοιπόν, τότε μέτρησέ τα, βραχμάνε!» είπε ο σοφός.

«Αμέσως, χωρίς να χρειαστεί να κοιτάξει το δέντρο ή να μετρήσει τα φύλλα, ο βραχμάνος ήξερε πόσα φύλλα υπήρχαν. Στη συνέχεια είπε με στίχους:

«Υπάρχουν 600 επτάκις εκ/μύρια

16 εξάκις εκ/μύρια 13 πεντάκις εκ/μύρια

96 τετράκις εκ/μύρια 390 τρις εκ/μύρια

30 δις εκ/μύρια και 892 εκατομμύρια.

«Εγώ, ο αληθινός βραχμάνος, το γνωρίζω αυτό».

Ακούγοντας το αυτό, ο Φως είπε στον Συάμακα,

Κορυφαίε βραχμάνε, μίλησες αληθινά.

Άριστα, άριστα. Αυτό είναι αλήθεια.

 

«Για δώδεκα ολόκληρα χρόνια και επτά ημέρες,

μέτραγα αυτά τα φύλλα μέσω των υπερφυσικών ικανοτήτων.

Κύριε, εσύ τα ήξερες σε μια στιγμή.

χωρίς να τα κοιτάξεις ή να τα μετρήσεις.

«Αντιλήφθηκες αμέσως

πόσα φύλλα υπάρχουν.

Μήπως σ’ έχει διδάξει κάποιος θεός αυτήν τη σοφία ; [F.114.a]

Βραχμάνε, σε παρακαλώ εξήγησέ μου το αυτό».

«Ο Συάμακα απάντησε: Άκουσε, σεβαστέ μου κύριε, αυτό δεν διδάσκεται από θεούς, αλλά από ανθρώπους. Ακολουθώ τα αληθινά λόγια και ζω σύμφωνα με το νόημά τους. Μπορεί ο ουρανός να εξαντληθεί και να καταρρεύσει, αλλά είναι αδύνατο για μένα να πω κάτι ανυπόστατο».

Τότε ο Βατζραπάνι είπε:

«Ο Φως ήταν ο μεγάλος Σαριπούτρα

και ο βραχμάνος Συάμακα ήταν ο Σακυασίμχα[i].

Αυτός είναι ο λόγος εκείνων που κατέχουν έναν ωκεανό αρετών.

Είναι προικισμένος με το Ντάρμα και το νόημα του, που στηρίζεται στην αλήθεια.

«Όσον αφορά την καθαρότητα του λόγου των μποντισάτβα, Σανταμάτι, αυτό είναι το μυστικό του λόγου των μποντισάτβα. Κι αυτή ήταν απλώς μια σύντομη παρουσίαση της καθαρότητας της ομιλίας τους. Αν κάποιος πήγαινε παραπέρα από αυτό, μια διεξοδική εξήγηση της καθαρότητας της ομιλίας των μποντισάτβα, δεν θα είχε όριο ή τέλος». 

Αυτό ήταν το 2^ο κεφάλαιο ‘Το Μυστικό του Λόγου του Μποντισάτβα’

 

 3^ο Κεφάλαιο: Το Μυστικό του Νου του Μποντισάτβα 

Για άλλη μια φορά, ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, απευθύνθηκε στον μποντισάτβα Σανταμάτι: «Και τώρα, Σανταμάτι, ποιο είναι το μυστικό του νου ενός μποντισάτβα και της καθαρότητας της νοητικής του δράσης;

«Σανταμάτι, οι μποντισάτβα αναλαμβάνουν το έργο τους βάση της άμεσης γνώσης[jñāna] και όχι υπερηφανευόμενοι γι' αυτό. Επίσης, αναλαμβάνουν το έργο τους με την σοφία [jñāna]χωρίς να αποδυναμώνουν καμία από τις υπερφυσικές ικανότητες. Εκδηλώνουν όλα τα είδη των πράξεων, ενώ παίζουν στα δάκτυλα τις υπερφυσικές ικανότητες. Έχουν επιτύχει το υψηλότερο επίπεδο που είναι η κυριαρχία των υπερφυσικών ικανοτήτων. Οι υπερφυσικές ικανότητες που κατέχουν, είναι μια διάσταση της άμεσης γνώσης[jñāna], επειδή συνδέονται με την υπέρτατη σοφία [jñāna]όλων των παραμέτρων. Οι υπερφυσικές ικανότητες που κατέχουν είναι μια πτυχή της σοφίας[ii] [prajñā/Sherab] επειδή παρέχουν μια άμεση όραση όλων των πραγμάτων. Οι υπερφυσικές ικανότητες που κατέχουν, έχουν την όψη της ανεξάντλητης άμεσης γνώσης, επειδή εναρμονίζονται με τα πάντα. Επειδή όλες οι μορφές δεν έχουν μορφή, οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, μπορούν να δουν όλες τις μορφές. [F.114.b] Επειδή οι ήχοι του παρελθόντος είναι οι ίδιοι με τους ήχους του μέλλοντος, οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, μπορούν να αντιληφθούν όλους τους ήχους. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν αντιλαμβάνονται τις σκέψεις όλων των όντων, επειδή μπορούν να αντιληφθούν και να διερευνήσουν διεξοδικά την αληθινή φύση του νου. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, μπορούν να ανακαλέσουν [στη μνήμη] απεριόριστους αιώνες, επειδή δεν οριοθετούν το παρελθόν ή το μέλλον. Οι υπερφυσικές ικανότητες που κατέχουν, μπορούν να δημιουργήσουν κάθε είδους θαυματουργή μεταμόρφωση[iii] με τις υπεράνθρωπες δυνάμεις τους, επειδή έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι είναι μη εξαρτημένες. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν είναι εναρμονισμένες με την παύση των μολύνσεων, επειδή αντιλαμβάνονται τη στιγμή και δεν χάνουν ποτέ τη στιγμή. Οι υπερφυσικές ικανότητες που κατέχουν συνάδουν με τις μορφές βαθιάς ενόρασης[iv] που είναι προσηλωμένες σε ό,τι είναι υπερβατικό[v] και ευγενές. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν είναι δύσκολο να κατανοηθούν από τους Ακροατές και τους Μοναχικούς βούδες. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, έχουν βαθύ νόημα και νικούν τους αντιπάλους τους, τον Μάρα σε όλες του τις μορφές. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, γεννούν την ουσία της φώτισης και είναι η πιο ανώτερη μορφή αφύπνισης, η οποία φέρνει την τέλεια πραγμάτωση όλων των ιδιοτήτων ενός Βούδα. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, συνάδουν με την περιστροφή του τροχού του Ντάρμα. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, μπορούν να δαμάσουν όλα τα όντα. Οι υπερφυσικές ικανότητες που διαθέτουν, παρέχουν τη δύναμη της ενδυνάμωσης επειδή έχουν κυριαρχία πάνω σε όλα τα πράγματα.

«Σανταμάτι, αυτή είναι η καθαρότητα της νοητικής δράσης των μποντισάτβα. Αυτός ο αγνός νους είναι αψεγάδιαστος και χωρίς καμία μόλυνση- είναι φωτεινός, απαλλαγμένος από τα παραγόμενα πάθη και απόλυτα ελεγχόμενος. Όντας καλά προστατευμένος, παραμένει στις καταστάσεις του διαλογισμού, της απελευθέρωσης, της συγκέντρωσης και της απορρόφησης, αλλά δεν βυθίζεται σε πλήρη εξάλειψη ή σε μια κατάσταση μη-εκδήλωσης. Αντίθετα, γεννιέται σκόπιμα στο πεδίο της επιθυμίας και παραμένει αδιατάρακτος από την παρουσία του εδώ. Δεν γεννιέται δέσμιος. [F.115.a] Δεν πεθαίνει ούτε περιπλανιέται μέσα στα δεσμά και δεν ξαναγεννιέται μέσα στα δεσμά. Πώς συμβαίνει αυτό; Είναι απαλλαγμένος από το σχηματισμό εννοιών, οι οποίες δεν είναι πραγματικές. Είναι απαλλαγμένος από τα δεσμά όλων των μολύνσεων. Είναι απαλλαγμένος από την παραμονή σε διαστρεβλωμένες αντιλήψεις. Ως αποτέλεσμα, γεννιέται ενώ είναι εντελώς ελεύθερος, πεθαίνει και μεταλλάσσεται ενώ είναι εντελώς ελεύθερος, και ξαναγεννιέται ενώ είναι εντελώς ελεύθερος.

«Παρόλο που γεννιέται, δεν απομακρύνεται από το Μεγάλο Όχημα και αποκτά όλες τις ποιότητες ενός Βούδα. Αν και μπορεί κανείς να αναζητήσει αυτές τις ποιότητες ενός Βούδα σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις, δεν μπορεί να τις βρει ή να τις δει πουθενά. Επομένως, οι ποιότητες του Βούδα καθώς και όλων των φαινομένων, πραγματώνονται ως ποιότητες του Βούδα. Με αυτόν τον τρόπο, οι ποιότητες του Βούδα και όλων των φαινομένων, δεν θεωρούνται ως φαινόμενα, ούτε θεωρούνται ότι δεν είναι φαινόμενα[vi].

«Γιατί συμβαίνει αυτό; Ακόμα κι αν κάποιος τα ψάξει όλα διεξοδικά, δεν θα μπορέσει να βρει ή να δει τίποτα. Αν θέλει να δει πως είναι τα πράγματα στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να τα βρει ή να τα δει. Ούτε μπορεί κανείς να τα απαριθμήσει. Όλα τα πράγματα υπερβαίνουν εντελώς την απαρίθμηση. Όποιος γνωρίζει την ισότητα όλων των πραγμάτων, είναι απαλλαγμένος από το να τα παγιώνει ως κάτι ή τίποτα, και γνωρίζει ότι το να είσαι πέρα από μια τέτοια παγίωση, αυτό αποτελεί το νόημα των πραγμάτων. Ωστόσο, εκείνοι που υπερηφανεύονται για το νόημα, μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά. Όσοι δεν αισθάνονται τέτοια υπερηφάνεια, δεν προτάσσουν τον ισχυρισμό ότι τα πράγματα έχουν νόημα ή ότι δεν έχουν νόημα.

«Ο νους που δεν βλέπει κανένα νόημα, δεν εμποδίζεται με κανέναν τρόπο‍ - αυτός είναι ένας ανεμπόδιστος νους. Ένας ανεμπόδιστος νους, δεν είναι προσκολλημένος. Αυτό που δεν είναι προσκολλημένο, δεν καταστρέφεται. Αυτό που δεν καταστρέφεται, δεν παρακμάζει. Αυτό που δεν παρακμάζει, δεν έρχεται σε ύπαρξη ως κάτι για το οποίο η αναζήτηση δεν έχει νόημα. Κάτι για το οποίο η αναζήτηση δεν έχει νόημα, δεν προκαλεί καμία παράβαση. Αυτό που δεν προκαλεί καμία παράβαση, είναι απρόσωπο. Από αυτό που είναι απρόσωπο, δεν υπάρχει σύλληψη. Για αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό, δεν υπάρχει σύγκρουση. [F.115.b] Γι αυτό που δεν βρίσκεται σε σύγκρουση, δεν υπάρχουν διαφωνίες. Όταν δεν υπάρχουν διαφωνίες, δεν υπάρχει σύγκρουση, και αυτό ονομάζεται προικισμένο με τις ποιότητες ενός ασκητή[vii]. Αυτό που είναι προικισμένο με τις ποιότητες ενός ασκητή, είναι το ίδιο με τον ουρανό και την παλάμη του χεριού. Αυτό που είναι το ίδιο με τον ουρανό και την παλάμη του χεριού, δεν ανήκει στο πεδίο της επιθυμίας. Δεν ανήκει στο πεδίο της μορφής και δεν ανήκει στο άμορφο πεδίο. Αυτό που δεν ανήκει σε τίποτα απολύτως δεν έχει χρώμα, γνώρισμα ή σχήμα. Ότι δεν έχει χρώμα, γνώρισμα ή σχήμα μπορεί να γίνει κατανοητό μόνο με ένα παράδειγμα. Αυτό που μπορεί να γίνει κατανοητό μόνο με ένα παράδειγμα, είναι πλήρως κατανοητό μόνο με το παράδειγμα. Για ποιον λόγο μιλώ για την ‘κατανόηση’ και την ‘πλήρη κατανόηση’; Ο λόγος είναι ότι δεν μπορεί κανείς να βρει κάτι που θα μπορούσε να κατανοήσει ή να κατανοήσει πλήρως, ούτε καν το παραμικρό σωματίδιο, και γι' αυτό μιλάω για ‘κατανόηση’ και ‘πλήρη κατανόηση’.  Αυτό είναι Σανταμάτι, το μυστικό του νου των μποντισάτβα.

«Επιπλέον Σανταμάτι, το μυστικό του νου των μποντισάτβα είναι κι ότι ο νους τους είναι αγάπη, παρόλο που δεν υπάρχει εαυτός. Ο νους τους είναι συμπόνοια, παρόλο που τα όντα δεν υπάρχουν [αληθινά]. Ο νους τους είναι χαρά, παρόλο που δεν υπάρχει η ζωτική δύναμη. Ο νους τους είναι ισοψυχία, παρόλο που είναι απαλλαγμένος από τις μολύνσεις. Ο νους τους είναι γενναιοδωρία, παρόλο που ο νους είναι καλά εκπαιδευμένος, ο νους τους είναι ηθική συμπεριφορά παρόλο που η φύση του νου παραμένει χαλαρά, ο νους τους είναι υπομονή, παρόλο που η φύση του νου είναι άφθαρτη, ο νους τους είναι ηρωική προσπάθεια παρόλο που ο νους βρίσκεται πάντα σε κατάσταση απομόνωσης, ο νους τους είναι επίσης νους συγκέντρωσης καθώς είναι ένας νους βαθιάς περισυλλογής και είναι επίσης ένας νους[αναλυτικής] σοφίας [prajñā] παρόλο που η φύση του νου είναι ασάλευτη.

«Είναι ένας νους που εφαρμόζει τις εφαρμογές της επαγρύπνησης, παρόλο που η φύση του νου δεν καταβάλλει συνειδητή προσπάθεια να εφαρμόσει την επαγρύπνηση. Είναι ένας νους που κάνει τις σωστές προσπάθειες, παρόλο που η φύση του νου είναι πάντα η ίδια. Είναι ένας νους που έχει τα θεμέλια των υπερφυσικών δυνάμεων, παρόλο που η φύση του νου είναι πέρα από τη δραστηριότητα. Είναι γαλήνια πίστη, παρόλο που η φύση του νου είναι χωρίς προσκόλληση. [F.116.α] Είναι ένας νους ηρωικής προσπάθειας, παρόλο που η φύση του νου είναι αβίαστη. Έχει επίγνωση, παρόλο που ο νους από τη φύση του αναδύεται από μόνος του.

«Είναι ένας νους συγκέντρωσης, παρόλο που στη φύση του νου όλα είναι ίδια. Είναι ένας νους της πνευματικής ικανότητας της σοφίας[prajñā], παρόλο που στη φύση του νου δεν υπάρχει καμία ικανότητα. Είναι ένας νους των αισθητηριακών ικανοτήτων, παρόλο που η φύση του νου, δεν έχει την ικανότητα να αισθάνεται τα πράγματα. Είναι νους των δυνάμεων, παρόλο που η φύση του νου είναι εκτός εμβέλειας. Είναι νους των συστατικών παραγόντων της φώτισης, παρόλο που η φύση του νου εκδηλώνεται πλήρως μέσω της επίγνωσης. Είναι ο νους της καλλιέργειας του μονοπατιού, παρόλο που στη φύση του νου δεν υπάρχει καλλιέργεια. Είναι ο νους της γαλήνιας παραμονής, παρόλο που η φύση του νου είναι απόλυτα γαλήνια. Είναι ένας νους βαθιάς ενόρασης, παρόλο που η φύση του νου δεν αντιλαμβάνεται κάτι.

«Είναι ένας νους που καλλιεργεί τις αλήθειες των Ευγενών, παρόλο που γνωρίζουν τη φύση του νου πλήρως και ολοκληρωτικά. Είναι ένας νους που εστιάζει την προσοχή του στους Βούδες, παρόλο που η φύση του νου δεν έχει καμία εστιασμένη προσοχή. Είναι ένας νους που εστιάζει την προσοχή του στο Ντάρμα, παρόλο που η φύση του νου είναι ίση με τη σφαίρα της πραγματικότητας [νταρμαντάτου]. Είναι ένας νους που εστιάζει την προσοχή του στη Σάνγκα, παρόλο που η φύση του νου δεν έχει σταθερή κατοικία. Είναι ένας νους που φέρνει τα όντα στην ωριμότητα, παρόλο που η φύση του νου είναι πρωταρχικά καθαρή. Είναι ένας νους που αγκαλιάζει το αληθινό Ντάρμα, παρόλο που η φύση του νου δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη σφαίρα της πραγματικότητας. Είναι ένας νους που εξαγνίζει ένα βουδικό πεδίο, παρόλο που η φύση του νου ίση με το διάστημα. Είναι ένας νους που αποδέχεται το γεγονός ότι τα πράγματα δεν εκδηλώνονται, παρόλο που η φύση του νου δεν μπορεί να συλληφθεί. Είναι ένας νους που βρίσκεται στο στάδιο του μη αναστρέψιμου, παρόλο που η φύση του νου δεν γυρίζει πίσω ούτε προχωράει μπροστά. Είναι ένας νους που αποσκοπεί στο να επιτύχει τα γνωρίσματα ενός σπουδαίου όντος[viii], παρόλο που η φύση του νου είναι δεν έχει γνωρίσματα. Είναι ένας νους που κοσμείται με την ουσία της φώτισης, παρόλο που η φύση του νου είναι η ουσία των τριών πεδίων. Είναι ένας νους που νικάει τον Μάρα σε όλες του τις μορφές, παρόλο που η φύση του νου είναι να ωφελεί όλα τα όντα. Είναι ένας νους προς αφύπνιση, παρόλο που η φύση του νου είναι ότι πραγματώνει [F.116.b] ότι όλα τα φαινόμενα είναι ανυπόστατα. Είναι ένας νους που περιστρέφει τον τροχό του Ντάρμα, παρόλο που η φύση του νου δεν κινείται προς τα εμπρός ούτε γυρίζει πίσω. Είναι ένας νους που δείχνει το μεγάλο πέρασμα στη νιρβάνα, παρόλο που η φύση του νου είναι η ίδια με την ουσιαστική φύση της σαμσάρα.

«Σανταμάτι, αυτό είναι το μυστικό του νου εκείνων των μποντισάτβα που έχουν επιτύχει την αποδοχή του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εκδηλώνονται- αυτή είναι η καθαρότητα της νοητικής τους δράσης. Με αυτόν τον καθαρό νου, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο νους όλων των όντων είναι καθαρός, και η επιθυμία του για φώτιση αφομοιώνεται πλήρως στο νου όλων των όντων. Οι νόες όλων των όντων φωτίζονται με την επιθυμία για φώτιση [μποντιτσίτα]. Σανταμάτι, αναλογίσου [τον τρόπο που] το διάστημα διαπερνά και περιβάλλει τα πάντα. Με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, ο νους του μποντισάτβα πηγαίνει παντού και περιβάλλει τα πάντα».

Όταν ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, έδωσε αυτή τη διδασκαλία για τα μυστικά του σώματος, του λόγου και του νου των μποντισάτβα, εβδομήντα δύο χιλιάδες όντα από το θεϊκό και το ανθρώπινο πεδίο γέννησαν την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Τριάντα δύο χιλιάδες μποντισάτβα πέτυχαν την αποδοχή του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εκδηλώνονται. Ογδόντα τέσσερις χιλιάδες όντα καθάρισαν το αψεγάδιαστο και άσπιλο μάτι του Ντάρμα σε σχέση με τα φαινόμενα. Οκτώ χιλιάδες μοναχοί απελευθέρωσαν το νου τους από τη μόλυνση χωρίς περαιτέρω προσκόλληση.

Το κοσμικό σύστημα ενός δισεκατομμυρίου κόσμων σείστηκε με έξι τρόπους και αυτό το σύμπαν πλημμύρισε εντελώς από ένα μεγάλο φως, ενώ λουλούδια έπεφταν από τον ουρανό και ακούστηκε ο ήχος χιλίων κυμβάλων και άλλων μουσικών οργάνων, που ακούγονταν χωρίς να τα παίζει κανείς. Μαζί με τον ήχο των κυμβάλων και άλλων μουσικών οργάνων, ακούστηκε και μια φωνή που έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις: ‘’Εκείνα τα όντα που έχουν ακούσει αυτή τη διδασκαλία από τον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, θα την κατανοήσουν, θα την εμπιστευτούν, θα την διατηρήσουν, θα την απαγγείλουν, θα τη μελετήσουν, [F.117.a] και θα τη διδάξουν πλήρως σε άλλους. Εκείνα τα όντα θα έχουν ένα ξεκάθαρο κίνητρο σε σχέση με την επιθυμία τους για φώτιση και δεν θα αποτύχουν να αναπτύξουν ακόμη και τις μικρότερες ρίζες αρετής, θα αναγνωρίσουν ότι έχουν υπηρετήσει πολλούς Βούδες, ότι έχουν αναπτύξει τις ρίζες της αρετής και  ότι υποστηρίζονται από τη συσσώρευση αρετής. Εκείνα τα όντα θα ωφελήσουν όλα τα όντα και θα φτάσουν το επίπεδο όπου θα λάβουν προφητείες για την μελλοντική τους φώτιση’’. 

Αυτό ήταν το 3^ο κεφάλαιο, ‘Το Μυστικό του Νου των Μποντισάτβα’.

 4^ο Κεφάλαιο: Ο Ερχομός του Μουσικού Ήχου που Αντηχεί

Τότε ο Τατάγκατα, είπε στον μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι: «Ακούς τον ήχο που βγαίνει από τα κύμβαλα και τα μουσικά όργανα;»

«Τον ακούω Μπαγκαβάν! Ποιανού η δύναμη κάνει τον ήχο αυτό να ακούγεται;»

«Σανταμάτι,» απάντησε ο Μπαγκαβάν, «στον κόσμο που ονομάζεται Μεγκαβάτι κατοικεί ο Μπαγκαβάν Τατάγκατα Μελωδικός Βασιλιάς των Νεφών. Μαζί του βρίσκεται κι ο μποντισάτβα μαχασάτβα Μουσικός Ήχος που Αντηχεί, ο οποίος έφτασε τώρα εδώ σε αυτόν τον κόσμο Σάχα[ix] για να με δει, να με τιμήσει, να με λατρέψει και να με υπηρετήσει και να ακούσει το Ντάρμα. Έχει επίσης έρθει για να ακούσει το Ντάρμα που διδάσκει ο Βατζραπάνι και για να δει τους μποντισάτβα μαχασάτβα που έχουν συγκεντρωθεί εδώ από τις δέκα κατευθύνσεις. Παρόλο που το σώμα του, Σανταμάτι, είναι αόρατο, ο μποντισάτβα Μουσικός Ήχος που Αντηχεί είναι εκεί στο διάστημα πάνω από εμάς. Για να τιμήσει εμένα και αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα, έριξε αυτά τα λουλούδια πάνω μας. Παίζει τη μουσική των κυμβάλων και των οργάνων και ακούμε τη δική του φωνή».

Αφού μίλησε ο Μπαγκαβάν, ο μποντισάτβα με το όνομα [F.117.b] Μουσικός Ήχος που Αντηχεί κατέβηκε γρήγορα από τον ουρανό πάνω, έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του Μπαγκαβάν και έχοντας τον στα δεξιά του, έκανε εκατό χιλιάδες περιφορές πριν καθίσει μπροστά του. Είπε στον Μπαγκαβάν: «Ευλογημένε, ο Πραγματωμένος Μελωδικός Βασιλιάς των Νεφών ρωτάει για την ασθένειά σου. Μήπως πονάς πάρα πολύ; Μήπως έχεις καταπονηθεί πολύ; Είσαι σε καλή κατάσταση; Είσαι δυνατός, ευτυχισμένος και τα καταφέρνεις εύκολα; Επίσης, αυτός ο Τατάγκατα είπε ότι ο Κύριος των Γκούχιακας παραδίδει αυτή τη μεγάλη διδασκαλία μέσω της μεγαλοπρεπούς δύναμης [ευλογίας] του Βούδα. Μπαγκαβάν, μπορεί κανείς να αποκτήσει τις αμέτρητες ποιότητες ενός Βούδα μέσω τέτοιων δραστηριοτήτων;»

Τότε ο Μπαγκαβάν είπε στον μποντισάτβα Μουσικός Ήχος που Αντηχεί: «Είσαι ευπρόσδεκτος ευγενή γιέ. Είναι καλό που ήρθες εδώ. Θα ακούσεις το κεφάλαιο για τα μυστήρια και τα μυστικά των Πραγματωμένων από τον Άρχοντα των Γκούχιακας». 

Αυτό ήταν το 4^ο κεφάλαιο ‘Ο Ερχομός του Μουσικού Ήχου που Αντηχεί’.

 5^ο Κεφάλαιο:  Η Ιστορία της Προηγούμενης Ζωής του Ντρταράστρα

Εκείνη τη στιγμή, κάποιος μποντισάτβα από τη συνέλευση αναρωτήθηκε: «Πώς ο Κύριος των Γκουχιάκας καλλιέργησε αυτές τις ρίζες αρετής; Πόσο καιρό υπηρέτησε τον Ευλογημένο Βούδα; Τι είδους όρκο έκανε, μέσω του οποίου έφτασε να κατέχει μια τόσο εμπνευσμένη ευφράδεια;»

Ο Μπαγκαβάν γνώριζε τις σκέψεις αυτού του μποντισάτβα, και έτσι απευθύνθηκε στον μποντισάτβα Σανταμάτι: «Κάποτε, Σανταμάτι, σε ένα περασμένο κάλπα, πριν από ένα ανυπολόγιστο κάλπα[x], ακόμα πιο πριν από ένα ανυπολόγιστο κάλπα, πριν από ένα απεριόριστο, ασύλληπτο και άπειρο χρονικό διάστημα, υπήρχε ένα κάλπα που ονομαζόταν Υπέροχος Φωτισμός/Διαφωτισμός. Εκείνη την εποχή, σε έναν κόσμο που ονομαζόταν Πλήρης Διάταξη, εμφανίστηκε ένας Πραγματωμένος, ένας άξιος, [F.118.a] ένας τέλεια φωτισμένος, ένας τελειοποιημένος στη γνώση και τη συμπεριφορά, ένας μεγαλειώδης, ένας γνώστης του κόσμου, ένας ανυπέρβλητος εκπαιδευτής εκείνων που είναι έτοιμοι να εκπαιδευτούν, ένας δάσκαλος θεών και ανθρώπων, ένας Μπαγκαβάν Βούδας, του οποίου το όνομα ήταν Βασιλική Διάταξη Πολυάριθμων Πολύτιμων Αρετών Χωρίς Τέλος.

« [Ο κόσμος] Πλήρης Διάταξη, Σανταμάτι, ευημερούσε, ήταν πολυάνθρωπος και ευτυχισμένος. Υπήρχαν άφθονες σοδειές και οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι. Ήταν γεμάτος με θεούς και ανθρώπους, επίπεδος σαν την παλάμη του χεριού χωρίς καθόλου βότσαλα ή πέτρες. Το γρασίδι ήταν μαλακό και ευχάριστο στην αφή σαν το λεπτότερο μετάξι, γαλαζοπράσινο σαν το λαιμό του παγωνιού, και έστριβε προς τα δεξιά, ως σύμβολο καλοτυχίας[xi]. Διέθετε μια όμορφη απόχρωση και ένα ωραίο άρωμα, και ήταν πολύ ευχάριστο. Με κάθε βήμα, [το πόδι] βυθιζόταν τέσσερα δάκτυλα και στη συνέχεια επανερχόταν στη θέση του. Υπήρχε ένα αναζωογονητικό αεράκι στην ατμόσφαιρα, που δεν ήταν ούτε πολύ ζεστό ούτε πολύ κρύο. Ήταν ακριβώς όπως θα ήθελε κανείς να είναι. Η γη ήταν στολισμένη με λάπις λάζουλι. Τα όντα που ζούσαν εκεί είχαν καλή συμπεριφορά, ήταν μορφωμένα και είχαν ελάχιστη προσκόλληση, αποστροφή ή άγνοια. Στην πραγματικότητα, οι μολύνσεις εκεί ήταν ελάχιστες. Όλοι είχαν την ικανότητα να καταλαβαίνουν το νόημα του καλοειπωμένου λόγου. Η κοινότητα των μοναχών του Πραγματωμένου, του Τατάγκατα Βασιλική Διάταξη Πολυάριθμων Πολύτιμων Αρετών Χωρίς Τέλος, αριθμούσε εκατόν είκοσι δισεκατομμύρια και η κοινότητα των μποντισάτβα του αριθμούσε τριακόσια είκοσι εκατομμύρια. Η διάρκεια ζωής του ήταν τριακόσια εξήντα εκατομμύρια χρόνια. Σε εκείνο το κόσμο κανείς δεν πέθαινε ξαφνικά ή την ακατάλληλη στιγμή.

«Εκείνη την εποχή, Σανταμάτι, [στον κόσμο] Πλήρης Διάταξη, υπήρχε ένας μεσαίου μεγέθους κόσμος με τέσσερις ηπείρους που ονομαζόταν Υπέροχος Φωτισμός/Διαφωτισμός. [Αυτός ο κόσμος] είχε πολύ πληθυσμό, ευημερία κι ευτυχία. Είχε τις πιο άφθονες σοδειές και ήταν τεράστιος και ευρύς. Κάθε μία από τις τέσσερις ηπείρους του, ήταν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες τετραγωνικές λεύγες[xii]μεγάλη . Μεταξύ των μεγάλων πόλεων, υπήρχε η απόσταση μιας λεύγας, [F.118.b] και καθεμιά περιβαλλόταν από χιλιάδες χωριά, κωμοπόλεις και εμπορικές πόλεις.

Στο κέντρο εκείνου του κόσμου, του Υπέροχου Φωτισμού/Διαφωτισμού με τις τέσσερις ηπείρους, Σανταμάτι, βρισκόταν η βασιλική πρωτεύουσα που ονομαζόταν Κατοικία της Καθαρότητας. Ήταν πλατιά και ευρύχωρη, η βόρεια και η νότια πλευρά της είχαν μήκος εξήντα τέσσερις λεύγες η καθεμία, και η ανατολική και η δυτική πλευρά είχαν μήκος σαράντα δύο λεύγες η καθεμία. Ήταν στολισμένη με χιλιάδες πάρκα και περιβαλλόταν από χιλιάδες χωριά, πόλεις και εμπορικές πόλεις.

«Εκεί, στο βασιλικό παλάτι της Κατοικίας της Καθαρότητας, Σανταμάτι, ζούσε ο Τσακραβαρτίν Ντρταράστρα. Κατείχε τα επτά πολύτιμα[xiii], κυριαρχούσε πάνω στις τέσσερις ηπείρους, είχε πραγματοποιήσει άθλους στην υπηρεσία προηγούμενων Βούδα, είχε αναπτύξει ρίζες αρετής, κατείχε μια λάμψη που έλαμπε με τη λαμπρότητα της αρετής και ήταν αδύνατο να πισωγυρίσει από την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση.

«Στο κέντρο της πόλης του βασιλιά Ντρταράστρα, Σανταμάτι, υπήρχε ένα τεράστιο και ευρύχωρο παλάτι, η περίμετρος του οποίου ήταν δεκαέξι λεύγες. Περιβαλλόταν από επτά τείχη φτιαγμένα από τις επτά πολύτιμες ουσίες, το καθένα με μια αψίδα και καλυμμένο από δίχτυ με μικρές καμπάνες. Μέσα στα τείχη υπήρχαν τέσσερα μεγάλα πάρκα. Το πρώτο μεγάλο πάρκο ονομαζόταν Ποικιλία Λουλουδιών, το δεύτερο Απολαυστικές Αρετές, το τρίτο Απολαυστικά Παγόνια και το τέταρτο Η Απόλαυση του Χρόνου. Υπήρχαν λίμνες μεγέθους μισής λεύγας με περιφέρεια από πετράδια και τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε αυτές, ήταν φτιαγμένα από χρυσή άμμο από τον ποταμό Τζάμπου[xiv]. Χρυσή άμμος ήταν επίσης απλωμένη μέσα στις λίμνες, οι οποίες ήταν γεμάτες με νερό των οκτώ θετικών ιδιοτήτων. Ήταν καλυμμένες με πολύτιμους λωτούς και εκεί ακούγονταν οι φωνές από κύκνους, ερωδιούς, πάπιες και χήνες. Τα ονόματα που δόθηκαν σε αυτές τις λίμνες ήταν Χαρά, Υπερβολική Χαρά, Υπέρτατο Άρωμα και Κατερχόμενο Ρεύμα.

«Οι γυναίκες των εσωτερικών δωματίων του βασιλιά Ντρταράστρα, Σανταμάτι, αριθμούσαν επτακόσιες χιλιάδες, όλες τους με τα σημάδια της νεανικής θηλυκότητας σαν πολύτιμα πετράδια. [F.119.a] Κάθε μία από αυτές είχε εδραιωθεί σταθερά στο μονοπάτι της ανυπέρβλητης και τέλειας αφύπνισης. Παρόντες μαζί τους ήταν και οι χίλιοι γιοι τους, οι οποίοι ήταν ηρωικοί, γενναίοι, είχαν τέλεια καλοσχηματισμένα σώματα, μπορούσαν να νικήσουν όλους τους αντιπάλους τους, ήταν στολισμένοι με είκοσι οκτώ από τα γνωρίσματα ενός σπουδαίου ανθρώπου και είχαν θέσει το νου τους με αγνό κίνητρο στην επίτευξη της ανυπέρβλητης και τέλειας αφύπνισης.

«Εκείνη την εποχή, Σανταμάτι, ο Πραγματωμένος Τατάγκατα Βασιλική Διάταξη  Πολυάριθμων Πολύτιμων Αρετών Χωρίς Τέλος κατοικούσε κοντά στην βασιλική πρωτεύουσα. Ο βασιλιάς, οι επικεφαλής υπουργοί του και οι βραχμάνοι, οι νοικοκυραίοι, οι χωρικοί και οι αγρότες τον σέβονταν, τον προσκυνούσαν, τον τιμούσαν και τον λάτρευαν.

«Ο Βασιλιάς Ντρταράστρα υπηρέτησε αυτόν τον Πραγματωμένο Τατάγκατα, Βασιλική Διάταξη Πολυάριθμων Πολύτιμων Αρετών Χωρίς Τέλος, και τη μοναστική του συνέλευση για δέκα εκατομμύρια χρόνια, Σανταμάτι, [προσφέροντας] καλό φαγητό, ποτό, ρουχισμό, μοναστήρια και μέρη για περπάτημα, και προκειμένου να παρέχει υποστήριξη σε κάθε μοναχό, στον καθένα από αυτούς προσφέρθηκαν τα τρία είδη ράσα.

«Οι βασιλικοί πρίγκιπες, Σανταμάτι, ήθελαν κι αυτοί να τιμούν και να σέβονται τον Τατάγκατα και επειδή ήταν αφοσιωμένοι στην ακρόαση των διδασκαλιών του, ήταν συνετοί και δεν ενδιαφέρονταν για τις αισθητηριακές απολαύσεις. Επειδή ήταν συνετοί, άκουγαν το αληθινό Ντάρμα και καλλιεργούσαν βαθύ στοχασμό με το νου τους, απέκτησαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο τις πέντε υπερφυσικές ικανότητες. Ως αποτέλεσμα της κατάκτησής τους αυτής, πετούσαν από πάρκο σε πάρκο, από πόλη σε πόλη και από αγορά σε αγορά σε όλες τις τέσσερις ηπείρους, ακριβώς όπως ο βασιλιάς των κύκνων πετάει στον ουρανό. Αυτοί είπαν τους ακόλουθους στίχους:

Η εμφάνιση ενός Βούδα είναι ένα σπάνιο γεγονός.

Αυτή η ανθρώπινη ζωή, επίσης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί. [F.119.b]

Τέτοιοι σύντροφοι που έχουν πίστη και ακούν το Ντάρμα

σπάνια συναντώνται με αυτόν τον τρόπο ακόμη και σε εκατό αιώνες.

 

Ο βασιλιάς και κύριος των ανθρώπων έχει τώρα έρθει,

διδάσκοντας μια διδασκαλία που οδηγεί στην απόλυτη γαλήνη.

Ευρισκόμενοι μπροστά στον Υπέρτατο

κι ακούγοντας το Ντάρμα, πηγαίνουμε στα ευτυχισμένα πεδία.

 

Ακούγοντας το Ντάρμα, αποφεύγει κανείς τα κατώτερα πεδία.

Ακούγοντας το Ντάρμα, πηγαίνει στα ευνοϊκά πεδία.

Ακούγοντας το Ντάρμα, εξαλείφει και τις μολύνσεις,

και αποκτά την ύψιστη κατάσταση της γαλήνης.

 

Μόλις είπαν αυτούς τους στίχους,

η γη σείστηκε με έξι τρόπους,

οι θεοί αναφώνησαν «α λα λα λα!» εκατό φορές,

και έριξαν βροχή από όμορφα θεϊκά λουλούδια.

 

Εκείνοι που αισθάνθηκαν έμπνευση πήγαν να δουν τον Δάσκαλο,

και υποκλίθηκαν στα πόδια του υπέρτατου των ανθρώπων.

Ένωσαν τις παλάμες τους και κάθισαν με σεβασμό.

Ήταν αδύνατο να μετρήσει κανείς πόσοι άνθρωποι βρίσκονταν εκεί.

 

Ο Νικητής γνώριζε το νου του καθενός απ αυτούς

και έτσι δίδαξε το κατάλληλο Ντάρμα για τον καθέναν.

Από εκείνους που άκουσαν το Ντάρμα από τον Υπέρτατο,

τριακόσια εξήντα εκατομμύρια αναζήτησαν την υπέρτατη φώτιση.

 

Όχι λιγότεροι από τρία δισεκατομμύρια από αυτούς

εξάγνισαν το υπέρτατο μάτι του Ντάρμα,

έστρεψαν το νου τους μακριά από τη σαμσάρα,

και προχώρησαν σε αυτή τη παράδοση ακριβώς τότε και εκεί.

 

Τρισεκατομμύρια άλλα όντα έλαβαν εκπαιδεύσεις

και έλαβαν όρκους.

Λάτρεψαν τον Δάσκαλο, άκουσαν τις διδασκαλίες του,

και στη συνέχεια επέστρεψαν στους αντίστοιχους τόπους κατοικίας τους.

«Προκειμένου, Σανταμάτι, να δείξουν την αγάπη τους για τον πατέρα τους, τον βασιλιά Ντρταράστρα, οι βασιλικοί πρίγκιπες έχτισαν ένα τεράστιο και άνετο κιόσκι φτιαγμένο από το θεϊκό σανταλόξυλο, γνωστό ως “ουσία του φιδιού”. Ήταν καλά σχεδιασμένο με ωραία χαρακτηριστικά και έφερε πυργίσκους, λάβαρα νίκης και αψίδες. Η αξία του ήταν μεγαλύτερη από εκείνη όλων των υπόλοιπων σανταλόξυλων που υπήρχαν στον κόσμο μαζί. Αυτό το τεράστιο και ευρύχωρο κιόσκι από σανταλόξυλο ήταν δέκα τετραγωνικές λεύγες μεγάλο. Ήταν πολύχρωμο, πανέμορφο στην όψη, στηριγμένο σε τέσσερις κολώνες, συμμετρικό και με καλές αναλογίες. [F.120.a]

«Τότε, ο βασιλιάς Ντρταράστρα θέλησε να πάει να δει τον Ευλογημένο, να τον τιμήσει, να τον λατρέψει, να τον υπηρετήσει και να ακούσει το Ντάρμα. Έτσι, ο βασιλιάς, οι πρίγκιπες, οι γυναίκες από την οικογένειά του, οι υπηρέτες του και η ομάδα των συγγενών του μπήκαν όλοι στο κιόσκι και κάθισαν στα καθίσματα των λιονταριών που ήταν στρωμένα με λουλούδια λωτού και τίμησαν, λάτρεψαν και απέδωσαν μεγάλο σεβασμό στον Ευλογημένο με τις πιο εξαιρετικές προσφορές από λουλούδια, γιρλάντες, λιβάνια, αρωματικά έλαια, σκόνες, ρούχα, ομπρέλες, λάβαρα νίκης, μεταξωτές σημαίες, σημαίες της νίκης, και τους μελωδικούς ήχους κυμβάλων, τυμπάνων και άλλων οργάνων, και κάλυψαν το κιόσκι με δίχτυα πετραδιών. Όταν όλα είχαν συγκεντρωθεί, το κιόσκι έμοιαζε με σωρό από κοσμήματα. Στη συνέχεια, ανέβηκε αμέσως στον ουρανό και πέταξε σαν βασιλιάς των κύκνων προς το μέρος όπου κατοικούσε ο Πραγματωμένος, ο Μπαγκαβάν Βασιλική Διάταξη Πολυάριθμων Πολύτιμων Αρετών Χωρίς Τέλος, και κάθισε στο έδαφος εκεί.

«Ο βασιλιάς και οι πρίγκιπες υποκλίθηκαν στα πόδια του Μπαγκαβάν και στη συνέχεια υποκλίθηκαν στη μοναστική συνέλευση. Έκαναν γύρω τους επτά περιφορές, κρατώντας τους στα δεξιά, και κάθισαν στη μία πλευρά. Στη συνέχεια, η ακολουθία των συζύγων του βασιλιά Ντρταράστρα και των συγγενών του κατέβηκαν ομοίως από το κιόσκι και προσκύνησαν τον Ευλογημένο και τη μοναστική συνέλευση και έκαναν γύρω τους επτά περιφορές, κρατώντας τους στα δεξιά. Στη συνέχεια, οι γυναίκες και οι συγγενείς κάθισαν στο πλάι μπροστά στον Ευλογημένο για να ακούσουν το Ντάρμα.

«Ο Μπαγκαβάν Πραγματωμένος, Βασιλική Διάταξη Πολυάριθμων Πολύτιμων Αρετών Χωρίς Τέλος, γνώριζε ότι ο Βασιλιάς Ντρταράστρα είχε έρθει να ακούσει το Ντάρμα από αυτόν. Έτσι, του δίδαξε το Ντάρμα που τον μάγεψε, τον συνεπήρε, [F.120.b] και του έφερε χαρά. Αυτό του δίδαξε ο Μπαγκαβάν:

 [Η Διδασκαλία του Πραγματωμένου Βασιλική Διάταξη Πολυάριθμων Πολύτιμων Αρετών Χωρίς Τέλος]

5:24 «Μεγάλε Βασιλιά, εκείνοι που είναι σταθερά εδραιωμένοι στο Μεγάλο Όχημα επιτυγχάνουν την τελειότητα σε τέσσερις ποιότητες και δεν τις αφήνουν να χαθούν. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις; Μεγάλε Βασιλιά, επιτυγχάνουν την τελειότητα στην πίστη και δεν την αφήνουν να χαθεί. Τι είδους πίστη είναι αυτή; Είναι μια πίστη που τους φέρνει πιο κοντά στους ευγενείς και τους συγκρατεί από το να κάνουν πράξεις που δεν θα έπρεπε να κάνουν. Μεγάλε Βασιλιά, επιτυγχάνουν την τελειότητα στην αφοσίωση. Με τέτοια αφοσίωση, ακούνε καλά τα καλοπροαίρετα λόγια των ευγενών και ακούνε με προσοχή το Ντάρμα. Μεγάλε Βασιλιά, επιτυγχάνουν την τελειότητα στην ταπεινότητα. Με τέτοια ταπεινοφροσύνη υποκλίνονται, σκύβουν και προσκυνούν τους ευγενείς. Μεγάλε Βασιλιά, επιτυγχάνουν την τελειότητα στην ηρωική προσπάθεια. Με τέτοια ηρωική προσπάθεια αποκτούν ευλυγισία του σώματος και ευστροφία του νου και ολοκληρώνουν όλα όσα έχουν να κάνουν. Μεγάλε Βασιλιά, εκείνοι που είναι σταθερά εδραιωμένοι στο Μεγάλο Όχημα επιτυγχάνουν την τελειότητα σε αυτές τις τέσσερις ποιότητες και δεν τις αφήνουν να χαθούν.

«Μεγάλε Βασιλιά, όσοι είναι σταθερά εδραιωμένοι στο Μεγάλο Όχημα εργάζονται με εγρήγορση για να τελειοποιήσουν τέσσερις ποιότητες, και έτσι δεν μετανιώνουν για τίποτα. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις; Ελέγχουν τις αισθήσεις, βλέπουν τα ελαττώματα των αισθητηριακών απολαύσεων, κατανοούν ότι όλα όσα υπόκεινται σε προσκόλληση είναι παροδικά, και κάνουν ως βασικότερο παράγοντα της ζωής τους ,τον ιδιαίτερο στοχασμό πάνω στο Ντάρμα,. Μεγάλε Βασιλιά, εκείνοι που είναι σταθερά εδραιωμένοι στο Μεγάλο Όχημα εργάζονται με εγρήγορση για να τελειοποιήσουν αυτές τις τέσσερις ποιότητες, και έτσι δεν μετανιώνουν για τίποτα.

«Μεγάλε Βασιλιά, όταν ένας βασιλιάς διαθέτει τέσσερις ποιότητες, ονομάζεται βασιλιάς του Ντάρμα. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις; Δεν ξεχνά ποτέ την επιθυμία του για φώτιση, εμπνέει τους άλλους να αναζητήσουν την φώτιση, [F.121.α] αφιερώνει όλες τις ρίζες της αρετής στην φώτιση, και έχει εμπιστοσύνη στο μεγαλείο των Βούδα όταν βλέπει κι ακούει για το μεγαλείο των Βούδα, ενώ δεν αισθάνεται κάτι ιδιαίτερο για το μεγαλείο των θεών, των ανθρώπων, των Ακροατών ή των Μοναχικών βούδα. Μεγάλε Βασιλιά, όταν ένας βασιλιάς κατέχει αυτές τις τέσσερις ποιότητες, ονομάζεται βασιλιάς του Ντάρμα.

«Επομένως, Μεγάλε Βασιλιά, θα πρέπει να είσαι πάντα συνειδητός, πιστός, με καθαρό μυαλό και να αναζητάς το Ντάρμα, και θα πρέπει να έχεις μια σταθερή πεποίθηση και να βρίσκεις τη χαρά στην τέλεια χαρά του Ντάρμα. Θα πρέπει να καταβάλεις κάθε προσπάθεια στην αναζήτηση του Ντάρμα, αλλά δεν θα πρέπει να προσκολλάσαι στο Ντάρμα ως αντικείμενο επιθυμίας. Ποιος είναι ο λόγος; Μεγάλε Βασιλιά, επειδή οι επιθυμίες είναι ακόρεστες. Ωστόσο, εκείνοι που βρίσκουν ικανοποίηση μέσω της ανώτερης γνώσης [prajñā] των ευγενών, είναι ικανοποιημένοι.

«Μεγάλε Βασιλιά, η ζωτική δύναμη των ανθρώπων είναι ισχνή και η διάρκεια ζωής των ανθρώπων είναι μικρή. Οι άνθρωποι βιώνουν μια διαδοχή ζωών. Για τους λόγους αυτούς, θα πρέπει να βλέπεις με φόβο τον κόσμο που έρχεται μετά από αυτόν. Μεγάλε Βασιλιά, κάθε ρίζα αρετής που αναπτύσσεις λατρεύοντας και υπηρετώντας τους Πραγματωμένους, θα πρέπει να αφιερωθεί σύμφωνα με τέσσερις αφιερώσεις. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις; Είναι ο ανεξάντλητος πλούτος, το ανεξάντλητο Ντάρμα, η ανεξάντλητη εμπνευσμένη ευφράδεια και η ανεξάντλητη σοφία [jñāna].

«Υπάρχουν άλλα τέσσερα. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα; Είναι η καθαρότητα του σώματος που προέρχεται από τη συσσώρευση ηθικής συμπεριφοράς, η καθαρότητα του λόγου που προέρχεται από τη συσσώρευση της μάθησης, η καθαρότητα του νου που προέρχεται από τη συσσώρευση της ανώτερης γνώσης[prajñā] και η καθαρότητα της ανώτερης γνώσης που προέρχεται από τη συσσώρευση της σοφίας [jñāna].

«Υπάρχουν άλλα τέσσερα. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα; Είναι η τελειότητα των επιδέξιων μέσων που προέρχεται από την ωρίμανση των όντων, η τελειότητα της ανώτερης γνώσης[prajñā] που προέρχεται από την ήττα του Μάρα σε όλες τις μορφές του, η τελειότητα του όρκου του μποντισάτβα που προέρχεται από την τέλεση αυτού που έχει υποσχεθεί να κάνει κανείς, και η τελειότητα όλων των ιδιοτήτων του Βούδα που προέρχεται από την θέαση και τη συνάντηση με τους Βούδες.

«Με αυτόν τον τρόπο, ο Μπαγκαβάν έδωσε μια λεπτομερή εξήγηση του Ντάρμα στον βασιλιά Ντρταράστρα, [F.121.b] η οποία τον ενέπνευσε πλήρως, τον ανύψωσε και τον έκανε ευτυχισμένο. Έτσι ο βασιλιάς ήταν ικανοποιημένος, υπερευτυχής, ευχαριστημένος και χαρούμενος, και ένιωσε απόλαυση όσο και ευθυμία στο νου του. Τίμησε τον Πραγματωμένο προσφέροντάς του ένα ανεκτίμητο μαργαριταρένιο περιδέραιο. Προσέφερε ολόκληρο το βασίλειό του στον Πραγματωμένο για δική του χρήση και ανέλαβε τη δέσμευση να τηρεί τους πέντε κανόνες, συμπεριλαμβανομένων των βασικών εκπαιδεύσεων και της αγνότητας, για όσο καιρό θα ζούσε.

«Στις γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα του βασιλιά, γεννήθηκε η επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Δεσμεύτηκαν να τηρούν τους πέντε κανόνες, συμπεριλαμβανομένης της άσκησης της αγαμίας και των άλλων βασικών εκπαιδεύσεων. Όταν οι γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα του βασιλιά άκουσαν τη διδασκαλία του Μπαγκαβάν, ικανοποιήθηκαν, ενθουσιάστηκαν, χάρηκαν και ευχαριστήθηκαν, και ένιωσαν, τόσο χαρά όσο και ευθυμία στο νου τους. Έβγαλαν όλα τα ρούχα και τα κοσμήματά τους και τα έβαλαν στο σώμα του Μπαγκαβάν. Αφού τα προσέφεραν όλα αυτά, δεσμεύτηκαν επίσης να τηρούν τις πέντε εντολές, συμπεριλαμβανομένων των βασικών ασκήσεων και της αγνότητας, για όσο καιρό θα ζούσαν.

«Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, ο βασιλιάς Ντρταράστρα προικίστηκε με τον θησαυρό του Ντάρμα και, έχοντας αποκτήσει αυτόν τον μεγάλο θησαυρό, αυτός, οι γυναίκες, οι συγγενείς του και ολόκληρη η συνοδεία του υποκλίθηκαν στα πόδια του Μπαγκαβάν, υποκλίθηκαν στη μοναστική συνέλευση και έκαναν τρεις περιφορές γύρω τους, κρατώντας τους στα δεξιά. Στη συνέχεια, ολόκληρο το κιόσκι σηκώθηκε στον αέρα και επέστρεψε στο παλάτι του βασιλιά, την Κατοικία της Καθαρότητας, και όλοι πήγαν στα σπίτια τους.

Επιπλέον, Σανταμάτι, υπήρξε και μια άλλη περίσταση κατά τη διάρκεια μιας πανσελήνου, όταν ο βασιλιάς Ντρταράστρα αποφάσισε να επισκεφθεί ένα ευχάριστο σημείο στο πάρκο που ονομάζεται Ποικιλία Λουλουδιών. Ενώ βρισκόταν σε αυτόν τον μεγάλο κήπο, άκουγε μουσική από κύμβαλα, τύμπανα και άλλα μουσικά όργανα, έτρωγε και διασκέδαζε. Οι τέλειες σύζυγοί του, που ονομάζονταν Ανιντίτα [F.122.a] και Ανουπάμα, έκαναν μπάνιο στη λίμνη που ονομαζόταν Χαρά και έπλεναν τα ρούχα τους με το αρωματικό νερό. Στη συνέχεια κάθισαν ευτυχισμένες σε καθίσματα λιονταριών δίπλα στη λίμνη, που ήταν καλυμμένη με λωτούς. Καθώς κάθονταν εκεί, δύο αγοράκια εμφανίστηκαν ως εκ θαύματος στην αγκαλιά τους. Τα πανέμορφα, γοητευτικά, αξιαγάπητα νεαρά αγόρια κάθονταν εκεί με τα πόδια σταυρωμένα. Εκείνη τη στιγμή, οι θεοί στον ουρανό από πάνω τους, φώναξαν: «Ω, αυτό το αγόρι είναι ο Νταρματσίντι!» και «Ω, αυτό το αγόρι είναι ο Νταρμαμάτι!». Έτσι, Σανταμάτι, τα αγόρια έγιναν γνωστά ως Νταρματσίντι και Νταρμαμάτι σε όλη τη χώρα. Το αγόρι Νταρματσίντι εμφανίστηκε στην αγκαλιά της βασίλισσας Ανιντίτα, και το αγόρι Νταρμαμάτι στην αγκαλιά της βασίλισσας Ανουπάμα. Τη στιγμή της γέννησής τους, καθώς κάθονταν εκεί σταυροπόδι, τα δύο αγόρια είπαν τους ακόλουθους στίχους:

Αν εκείνοι που επιθυμούν τη φώτιση

έχοντας στο πνεύμα τους γαλήνια πίστη

τιμούν τους λοκαπάλα,

αυτοί, φίλοι μας, κερδίζουν τον μεγαλύτερο θησαυρό.

 

Εκείνοι που δεν ξεχνούν την επιθυμία τους για φώτιση,

ανυψώνονται από τα βάθη του ωκεανού της ύπαρξης,

ο ίδιος τους ο νους απομακρύνεται από τον τροχό της σαμσάρα

κι είναι αγαπητοί από έναν απέραντο αριθμό όντων.

 

Πάνω από εμάς υπάρχει ένας τέλειος απαράμιλλος οδηγός

που είναι γνωστός ως ο βασιλιάς των σοφών.

Κάπως έτσι, αναζητώντας το Ντάρμα ήρθαμε

για να δούμε αυτό το καταφύγιο από την καταστροφή, αυτό το ορυχείο αρετών.

 

Τα δύο αγόρια ξεδίπλωσαν τα πόδια τους,

κατέβηκαν από την αγκαλιά της μητέρας τους,

και πήγαν να δουν τον βασιλιά Ντρταράστρα.

Υποκλίθηκαν στα πόδια του και κάθισαν εκεί, με τις παλάμες ενωμένες.

 

Αγαπητέ πατέρα, είμαστε εδώ. Σε παρακαλούμε, άκουσε!

Δύσκολα βρίσκει κανείς το Ντάρμα ακόμα [κι αν ψάχνει] για εκατομμύρια κάλπα.

Αφού το έχουν βρει, οι συνετοί δεν το αφήσουν ποτέ να χαθεί

μέχρι να επιτύχουν την φώτιση.

 

Η εμφάνιση ενός Βούδα είναι πάντα τόσο σπάνια.

Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς που συνδέονται με το Ντάρμα,

για τον χρόνο [που αφιερώνεται] στην άσκηση και για τους φίλους που αγαπούν το Ντάρμα.

Η πίστη στη διδασκαλία και ο βιοπορισμός σύμφωνα [με το Ντάρμα], είναι τόσο σπάνια. [F.122.b]

 

Με ζήλο, ηρωικό θάρρος, καθώς και με φροντίδα,

με την ανάληψη μοναστικών όρκων και με αυτογνωσία,

με αληθινή ωφέλεια, ευελιξία, ταπεινότητα,

ντροπή και σεμνότητα, μάθηση, και με καλές συνήθειες,

 

με ευγένεια, συμπόνια προς τα όντα,

αποδοχή της πραγματικότητας και του βαθύτατου Ντάρμα,

με προσπάθεια, δύναμη, χαρά και αισιόδοξη στάση,

ωριμάζοντας τα όντα με τα μέσα προσέλκυσης,

 

έχοντας το κατάλληλο πνεύμα και [μένοντας] σε απομόνωση,

με μικρή εκτίμηση προς τη ζωή και τα μέλη του σώματος,

με το νου στραμμένο προς το Ντάρμα σαν να έχουν αρπάξει φωτιά τα ρούχα και το κεφάλι,

έτσι θα αποκτήσουν [οι συνετοί] τις ποιότητες του Βούδα.

 

Αγαπημένε μας Πατέρα, μιλήσαμε για το υπέρτατο Ντάρμα,

το υπέρτατο Ντάρμα που δύσκολα συναντά κανείς.

Ένα τέτοιο Ντάρμα, που όσοι σαν κι εμάς έρχονται και το αναζητούν

είναι απαραίτητο να βρεθούν μπροστά στους Νικητές.

 

Όταν έρχεται κάποιος σε επαφή με τις ενάρετες ποιότητες,

αποκτά τις πέντε υπερφυσικές ικανότητες σε μια στιγμή,

αποκτά επίγνωση και γεμίζει γνώση.

Αυτά είπαν οι δυο σοφοί μποντισάτβα που εμφανίστηκαν εκεί.

 

 Ο βασιλιάς, οι γιοι και οι κόρες του,

και οι δύο επιδέξιοι μποντισάτβα που είχαν αποκτήσει υπερφυσικές ικανότητες,

πέταξαν στον ουρανό και προσγειώθηκαν

μπροστά στον Δάσκαλο, τον ενάρετο Υπέρτατο Νικητή.

 

Υποκλίθηκαν στα πόδια του Πραγματωμένου,

και συγκεντρώθηκαν εκεί, καθισμένοι με σεβασμό.

Ο πρίγκιπας Νταρμαμάτι υπέβαλε τότε ένα αίτημα:

'Σου ζητάμε να μας περιγράψεις το μονοπάτι προς την φώτιση’.

 

Ο Πραγματωμένος κατάλαβε την πρόθεσή τους,

και έτσι έδωσε μια διδασκαλία του βαθύτατου Ντάρμα:

'Εκείνα τα φαινόμενα που εκδηλώνονται σε εξάρτηση από άλλα

δεν έχουν ούτε χειριστή ούτε δημιουργό.

 

Είναι παντοτινά κενά χωρίς εξωτερικό υποκινητή.

Αυτά τα φαινόμενα είναι κενά και άχρηστα.

Είναι απαλλαγμένα από γνώμη και πράξη και δεν ταλαντεύονται.

Όπως το διάστημα, δεν μπορούν ποτέ να γίνουν αντιληπτά’.

 

Όταν ο Υπέρτατος έδωσε αυτή την λαμπρή διδασκαλία

για το Ντάρμα με τις πολλαπλές πτυχές του,

επτακόσια εξήντα δις/μύρια, τριάντα εκ/μύρια όντα

πέτυχαν την αποδοχή του γεγονότος ότι τα φαινόμενα δεν εκδηλώνονται.

 

«Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, ο βασιλιάς Ντρταράστρα, [F.123.a] οι γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα του βασιλιά και οι συγγενείς του, πέρασαν επτά ημέρες τιμώντας τον Ευλογημένο, και στη συνέχεια πήγαν όλοι μαζί στο σπίτι τους, την ίδια στιγμή. Μετά, Σανταμάτι, ο βασιλιάς Ντρταράστρα αποσύρθηκε σε απομόνωση. Πήγε στο τεράστιο στολισμένο κιόσκι, όπου κάθισε πάνω στο ωραίο κάθισμα του λιονταριού, που ήταν στολισμένο με άνθη λωτού, και συγκεντρωμένος σκέφτηκε: «Όλα τα παιδιά μου έχουν βαλθεί να επιτύχουν την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, οπότε θα πρέπει να ερευνήσω, ποιο από αυτά θα είναι το πρώτο που θα πραγματώσει άμεσα την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση σε όλη της την πληρότητα».

«Αμέσως τότε, ο βασιλιάς Ντρταράστρα, πήρε ένα βάζο από επτά πολύτιμες ουσίες. Καθάρισε το βάζο, το πήρε στα χέρια του, και αφού έγραψε τα ονόματα κάθε ενός από τα παιδιά του, τα έβαλε στο βάζο. Στη συνέχεια, έβαλε το βάζο πάνω σε ένα πανέμορφο πολύχρωμο λουλούδι λωτού φτιαγμένο από τις επτά πολύτιμες ουσίες. Για επτά ημέρες, οι θεοί το λάτρευαν με διάφορα είδη λουλουδιών, λιβάνια, σκόνες, αρώματα, αρωματικά έλαια και μουσική. Κατά τη διάρκεια της λατρείας των ονομάτων, δέκα χιλιάδες θεοί συμμετείχαν στη λατρεία τους. Μετά τις επτά ημέρες λατρείας, το βάζο τοποθετήθηκε πάνω σε ένα χρυσό βάθρο μπροστά στον βασιλιά, τις βασίλισσες του, τους χίλιους γιους τους και τα δύο αγόρια. Στη συνέχεια, τα μέλη της οικογένειας άρχισαν να τραβούν τα ονόματα από το βάζο.

«Από όλους τους πρίγκιπες, Σανταμάτι, το πρώτο όνομα που τράβηξαν ήταν του πρίγκιπα Βισουνταμάτι. Μόλις κληρώθηκε το όνομα, η μεγάλη γη σείστηκε με έξι τρόπους. Τα κύμβαλα στα γόνατα των γυναικών της συνέλευσης αντήχησαν, χωρίς να τα κρούσουν, με πολλές εκατοντάδες ήχους.

«Τι νομίζεις Σανταμάτι; Δεν πρέπει να πιστεύεις ότι ο Βισουνταμάτι, το όνομα του οποίου τραβήχτηκε πρώτο εκείνη τη στιγμή, είναι κάποιος άγνωστος σε σένα. Για ποιο λόγο; Επειδή ο πρίγκιπας που ήταν τότε γνωστός ως Βισουνταμάτι έγινε αργότερα ο Μπαγκαβάν Κρακουτσάντρα[xv]. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Βιτζαγιασένα. Ο πρίγκιπας γνωστός τότε ως Βιτζαγιασένα, έγινε αργότερα ο Μπαγκαβάν Κανακαμούνι[xvi]. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Ειρηνικός Άρχοντας. Αυτός ο πρίγκιπας, γνωστός τότε ως Ειρηνικός Άρχοντας, έγινε αργότερα ο Μπαγκαβάν Κάσυαπα[xvii]. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Σαρβαρτασίντα. Εγώ είμαι αυτός που εκείνη τη στιγμή ήταν ο πρίγκιπας που ονομαζόταν Σαρβαρτασίντα.

«Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα που Φοράει το Ζωνάρι. Θα γίνει ο Πραγματωμένος Μαϊτρέγια[xviii]. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Υπέρτατη Ευφυία που θα γίνει ο Πραγματωμένος Σίμχα[xix]. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Βιντιουντέβα. Θα γίνει ο πραγματωμένος Κέτου[xx]. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Άριστος Βασιλιάς. Θα γίνει ο Πραγματωμένος Κουσουμοτάμα[xxi]. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Πραμπακέτου[xxii]. Θα γίνει ο Πραγματωμένος Πούσπα. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Βιμαλαπραμπάσα[xxiii]. Αυτός θα γίνει ο Πραγματωμένος Σουνέτρα. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Βιμαλαπραμπάσα[xxiv]. Αυτός θα γίνει ο Πραγματωμένος Όμορφα Μάτια. Στη συνέχεια, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Παρεναρένου[xxv]. Αυτός θα γίνει ο Πραγματωμένος Σουμπάχου. Μετά από αυτό, [F.124.a] κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Ματιράτζα[xxvi]. Θα γίνει ο Πραγματωμένος Τζιότις. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Σουμπαβιούχα[xxvii]. Αυτός θα γίνει ο Πραγματωμένος Τζιότιράσα. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Σαμρντιχαπάκσα[xxviii]. Αυτός θα γίνει ο Πραγματωμένος Αμπιούπαγκαταγκάμιν. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Βισουνταβιούχαράτζα[xxix]. Θα γίνει ο Πραγματωμένος Γκουναγκρανταρίν. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Σριγκούπτα[xxx]. Θα γίνει ο Πραγματωμένος Ντανασρί. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Σουβιμουκταγκάτρα[xxxi]. Θα γίνει ο Πραγματωμένος Τζνανακάρα. Μετά από αυτό, κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Ούγκρα[xxxii] που θα γίνει ο Πραγματωμένος Ρατνακάρα. Μετά κληρώθηκε το όνομα του πρίγκιπα Ρατνακίρτι[xxxiii] που θα γίνει ο μελλοντικός Βούδας Σαμανταλόκα. Αυτό θα μπορούσε να συνεχιστεί επί μακρόν. Γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο κληρώθηκε κάθε ένας από τους χίλιους πρίγκηπες, συμπεριλαμβανομένου και του ονόματος του προτελευταίου πρίγκηπα Μουκουταλαμκρίτα[xxxiv] που θα γίνει ο Πραγματωμένος Ανανταγκουνακίρτι.

«Τέλος, Σανταμάτι, όταν κληρώθηκε το όνομα του Ανανταμπούντι, όλοι οι συγγενείς του τον κορόιδευαν, επειδή βρισκόταν στο λιγότερο προχωρημένο στάδιο του μονοπατιού των μποντισάτβα. Έλεγαν: «Αφού όλοι μας έχουμε εκπληρώσει όλες τις πράξεις των Βούδα και έχουμε φέρει όλα τα όντα στην ωριμότητα, τι θα έχει απομείνει για σένα να κάνεις;».

«Ο Ανανταμπούντι απάντησε:

Η κατανόησή μου δείχνει ότι τα όντα είναι ανεξάντλητα,

όπως ακριβώς οι ποιότητες του Νικητή, που είναι ίσες με το στοιχείο του διαστήματος [F.124.b]

Όλοι εσείς εδώ, προσέξτε τη φύση αυτού του όρκου μου

του όρκου που θα εξαγνιστεί μέσω της ηθικής μου συμπεριφοράς.

 

Αν μπορούσατε να συνδυάσετε τη διάρκεια της ζωής όλων σας εδώ,

και αθροίζατε όλους τους παρόντες που βρίσκονται ενώπιον αυτού που ονομάζεται Βασιλιάς των Συνελεύσεων,

τότε η διάρκεια της ζωής μου θα είναι ίση με τη ζωή όλων σας μαζί,

και η μοναστική μου συνέλευση θα είναι ίση με εκείνη του Νικητή».

Αφού είπε τους προηγούμενους στίχους,

Οι θεοί αναφώνησαν ‘Εξαιρετικά’,

‘Άριστε των όντων, ας εκπληρωθεί ο όρκος σου!’

Είθε να εργαστείς για το καλό του κόσμου, όπως ακριβώς ευχήθηκες!

Επομένως, Σανταμάτι, ο λιγότερο προχωρημένος από όλους τους πρίγκιπες, ο Ανανταμπούντι, θα γίνει ο Πραγματωμένος Ρόκα, ο οποίος θα είναι ο τελευταίος Πραγματωμένος που θα εμφανιστεί σε αυτό το Ευτυχισμένο Κάλπα. Η διάρκεια ζωής του Πραγματωμένου Ρόκα, Σανταμάτι, θα είναι ίση με τη συνολική διάρκεια ζωής όλων των πραγματωμένων του Ευτυχισμένου Κάλπα, και η συνέλευση των μεγάλων μαθητών του θα είναι ίση με όλες τις δικές τους. Είπε, «Λαχταρώ γι' αυτό», γι αυτό θα ονομάζεται Ρόκα. Ο Πραγματωμένος Ρόκα θα πραγματοποιήσει όλες τις πράξεις ενός Βούδα στον ίδιο βαθμό που θα το κάνουν και οι άλλοι εννιακόσιοι ενενήντα εννέα Βούδες. Αυτό είναι η ιδιαίτερη απόρροια της κυριαρχίας της επιδεξιότητάς του στα μέσα και της τελειότητας της ηθικής του συμπεριφοράς και της εκπλήρωσης του όρκου του.

«Τότε Σανταμάτι, οι χίλιοι πρίγκηπες ρώτησαν τους νεαρούς μποντισάτβα, τον Νταρματσίντι και τον Νταρμαμάτι, ‘Ευγενείς γιοί, τι όρκους έχετε πάρει;’

«Ο Νταρματσίντι απάντησε: ‘Φίλοι μου, έχω ορκιστεί να γίνω Βατζραπάνι για κάθε έναν από σας, αδιάλειπτα και χωρίς εξαίρεση, ώστε να μπορώ να αποκαλύπτω τα μυστικά των πραγματωμένων και να ακούω τις διδασκαλίες όλων των Βούδα, να τις τηρώ και να τις πραγματοποιώ.

«Ο Νταρμαμάτι απάντησε: ‘Αδέλφια μου, έχω ορκιστεί πως όταν φτάσει ο καθένας από εσάς στην φώτιση, θα σας ζητήσω να στρέψετε τον τροχό του Ντάρμα, και σαν αποτέλεσμα του αιτήματός μου, θα στρέψετε τον τροχό του Ντάρμα’.

«Τότε Σανταμάτι, ο Μπαγκαβάν έδωσε προφητείες για τους δυο τους, που συμφωνούσαν με τους όρκους που είχαν δώσει. Μη θεωρείς Σανταμάτι, πως εκείνος που ήταν τότε ο βασιλιάς Ντρταράστρα που γύριζε τον τροχό, ήταν κάποιος άγνωστος σε σένα. Γιατί αυτό; Επειδή ο Μπαγκαβάν Ντιπαμκάρα ήταν τότε ο βασιλιάς Ντρταράστρα που γύριζε τον τροχό. Οι χίλιοι γιοί του οι πρίγκηπες, είναι όλοι οι πραγματωμένοι του Ευτυχισμένου Κάλπα, από τον Κρακουτσάντρα έως τον Ρόκα. Το αγόρι Νταρματσίντι, που εμφανίστηκε αυθόρμητα στην αγκαλιά της βασίλισσας Ανιντίτα, είναι τώρα ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας. Τότε ήταν γνωστός ως Νταρματσίντι. Το αγόρι Νταρμαμάτι, που εμφανίστηκε αυθόρμητα στην αγκαλιά της βασίλισσας Ανουπάμα, είναι τώρα ο Μπράχμα Σικίν[xxxv]. Τότε ήταν γνωστός ως Νταρμαμάτι.

«Όλα εκείνα τα όντα Σανταμάτι, που ήταν οι γυναίκες των εσωτερικών διαμερισμάτων του βασιλιά Ντρταράστρα, είναι τώρα μποντισάτβα που βρίσκονται συγκεντρωμένοι σ’ αυτήν εδώ τη συνέλευση. Όλοι οι πρίγκιπες βρίσκονται στη διαδικασία να προετοιμάσουν τα όντα για την αφύπνιση, ώστε να επιτύχουν την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Όλοι εκείνοι που έχουν εδραιωθεί σταθερά μέσα στο Μεγάλο Όχημα σε αυτό το Ευτυχισμένο Κάλπα, θα λάβουν τελικά τις προφητείες της φώτισής τους. Αφού οι νόες/συνειδήσεις αυτών των καλών όντων, Σανταμάτι, έχουν σε τέτοιο βαθμό τελειοποιηθεί, η αντίληψή τους για την προσδοκία που εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα των ριζών της αρετής δεν θα πάει χαμένη, εφόσον δεν παρεμποδίζονται από τις λειτουργίες της εξαρτημένης παραγωγής». [F.125.b]

 Αυτό ήταν το 5^ο Κεφάλαιο  Η Ιστορία της Προηγούμενης Ζωής του Ντρταράστρα

 6^ο Κεφάλαιο  Το Μονοπάτι της Φώτισης

«Οι μποντισάτβα μαχασάτβα που επιθυμούν, Σανταμάτι, να αφυπνιστούν στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτών των μεγάλων όντων. Θα πρέπει να εφαρμόζουν τις βασικές ασκήσεις που στοχεύουν στο μονοπάτι της φώτισης και να μην εστιάζουν την προσοχή τους στα λόγια. Και ποιο είναι αυτό το μονοπάτι προς την φώτιση;

«Εξαλείφει το θυμό προς όλα τα όντα και καλλιεργεί ένα πνεύμα που διαπνέεται από αγάπη. Με αυτό προσπαθεί κανείς να επιτύχει τις τελειότητες. Αναπτύσσει τις μεθόδους για να προσελκύει τους άλλους. Επιτυγχάνει τις τέσσερις κατοικίες του Μπράχμα[i]. Προσπαθεί να αποκτήσει τους συστατικούς παράγοντες της φώτισης[ii]. Αποκτά και τελειοποιεί τις υπερφυσικές ικανότητες[iii]. Γίνεται κύριος των επιδέξιων μέσων. Εκείνος που επιτυγχάνει όλα αυτά τα πράγματα συγκεντρώνει μια συσσώρευση όλων των ενάρετων ιδιοτήτων. Αυτό ονομάζεται μονοπάτι της φώτισης.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, το μονοπάτι της φώτισης περιλαμβάνει επίσης τον εξαγνισμό της πίστης, των κινήτρων και των φιλοδοξιών. Περιλαμβάνει την ειλικρίνεια, τη συνέπεια, την ακεραιότητα, τη διαφάνεια, την ομοψυχία, την αμεροληψία, την εμπιστοσύνη και την άψογη συμπεριφορά.

«Το μονοπάτι επιτυγχάνεται λόγω της τελειότητας της γενναιοδωρίας. Το μονοπάτι διανύεται εύκολα λόγω της τελειότητας της πειθαρχίας. Το μονοπάτι δεν έχει εμπόδια λόγω της τελειότητας της υπομονής. Το μονοπάτι είναι αδιάσπαστο λόγω της τελειότητας της ηρωικής προσπάθειας. Το μονοπάτι δεν έχει διαταραχές λόγω της τελειότητας της συγκέντρωσης. Το μονοπάτι είναι καλά κατανοητό λόγω της τελειότητας της σοφίας. Το μονοπάτι ακολουθεί τη γνώση της πραγματικότητας λόγω της μεγάλης αγάπης. Το μονοπάτι δεν αντιστρέφει την πορεία του λόγω της μεγάλης συμπόνιας. Το μονοπάτι είναι απόλυτα χαρούμενο λόγω της μεγάλης χαράς. Το μονοπάτι ακολουθεί τον πυρήνα των πραγμάτων λόγω της μεγάλης ισοψυχίας. [F.126.a]

«Επειδή το μονοπάτι είναι απαλλαγμένο από την επιθυμία για αισθητηριακές απολαύσεις, την κακή θέληση ή οποιαδήποτε έννοια του να κάνεις κακό, δεν έχει τρύπες ή αγκάθια. Το μονοπάτι διανύεται εύκολα, επειδή κανείς δεν τρέφει καμιά εχθρότητα στο νου. Το μονοπάτι είναι απαλλαγμένο από απάτες επειδή είναι απαλλαγμένο από την όραση, τον ήχο, την όσφρηση, τη γεύση και την αφή. Το μονοπάτι είναι απαλλαγμένο από αντιπάλους επειδή τα σύνολα, τα στοιχεία και οι σφαίρες των αισθήσεων εξετάζονται καλά. Το μονοπάτι νικά τους αντιπάλους, τον Μάρα σε όλες του τις μορφές, επειδή είναι απαλλαγμένο από όλες τις μολύνσεις. Το μονοπάτι οδηγεί στην υπεροχή του νου, επειδή είναι απαλλαγμένο από τις ενέργειες στο νου των σράβακα και των Μοναχικών βούδα. Το μονοπάτι είναι αυτό που διανύουν όλοι οι πραγματωμένοι, οι άξιοι, οι τέλειοι και πλήρως φωτισμένοι Βούδες του παρελθόντος. Το μονοπάτι είναι αυτό που διανύθηκε από όλους τους Πραγματωμένους, τους άξιους, τους τέλειους και πλήρως φωτισμένους Βούδες του παρελθόντος. Το μονοπάτι φέρνει το μεγάλο πετράδι, αφού συμφωνεί με το πετράδι των παντογνώστη. Το μονοπάτι φωτίζεται συνεχώς από το φως της γνώσης εκείνων που είναι χωρίς πάθη. Το μονοπάτι διδάσκει αυτό που είναι καλό, επειδή υποστηρίζεται το καλό από τους συντρόφους. Το μονοπάτι δεν έχει σκαμπανεβάσματα γιατί δεν έχει προσκόλληση ή αποστροφή. Το μονοπάτι δεν είναι σκονισμένο επειδή δεν έχει θυμό, πείσμα ή κακία. Το μονοπάτι οδηγεί στους καλούς τόπους επαναγέννησης, επειδή είναι απαλλαγμένο από όλα τα αρνητικά γνωρίσματα[iv]. Το μονοπάτι οδηγεί σε έναν τόπο ανάπαυσης, επειδή το τελικό του σημείο είναι η παύση[v].

«Σανταμάτι, το μονοπάτι των μποντισάτβα είναι ίδιο με αυτό που δεν είναι μονοπάτι ή προορισμός για τους σράβακα ή τους Μοναχικούς βούδες- ωστόσο, όταν οι μποντισάτβα περπατάνε αυτό το μονοπάτι, αφυπνίζονται στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. 

Αυτό ήταν το 6^ο Κεφάλαιο Το Μονοπάτι της Φώτισης 

 7^ο Κεφάλαιο Τα Μυστικά του Σώματος των Πραγματωμένων

Σ’ εκείνο το σημείο, ο μποντισάτβα Σανταμάτι ρώτησε τον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, «Άρχοντα των Γκούχιακας, ποια είναι τα μυστικά των πραγματωμένων; Σε παρακαλώ, χρησιμοποίησε την εμπνευσμένη ευφράδειά σου για να περιγράψεις, τουλάχιστον εν μέρει, τα μυστικά των πραγματωμένων». [F.126.b]

Ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, απάντησε στον μποντισάτβα Σανταμάτι: «Άκουσε, ευγενή γιε, καθώς διδάσκω μέσω της μεγαλοπρεπούς δύναμης [ευλογία] και της εξουσιοδότησης του Βούδα. Σανταμάτι, τα μυστικά των πραγματωμένων είναι τρία. Ποια είναι αυτά; Είναι το μυστικό του σώματος, το μυστικό του λόγου και το μυστικό του νου.

«Σανταμάτι, ποιο είναι το μυστικό του σώματος των πραγματωμένων; Είναι ότι οι πραγματωμένοι εκδηλώνουν πλήρως τη συμπεριφορά τους χωρίς να σχηματίζουν καμία ιδέα ή αντίληψη γι' αυτό. Ευγενικέ γιε, οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν το να κάθονται βλέπουν τους Πραγματωμένους καθιστούς. Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν το περπάτημα βλέπουν τους Πραγματωμένους να περπατούν. Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν την ορθοστασία βλέπουν τους Πραγματωμένους όρθιους. Οι θεοί και άνθρωποι που αγαπούν το να ξαπλώνουν βλέπουν τους Πραγματωμένους ξαπλωτούς. Οι θεοί και άνθρωποι που αγαπούν τη διδασκαλία του Ντάρμα βλέπουν τους Πραγματωμένους να διδάσκουν το Ντάρμα. Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν τη σιωπή βλέπουν τους Πραγματωμένους να παραμένουν σιωπηλοί. Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν την αυτοσυγκέντρωση βλέπουν τους Πραγματωμένους να απορροφώνται στη διαλογιστική συγκέντρωση. Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν την ανοιχτή διάθεση βλέπουν τους Πραγματωμένους να έχουν ανοιχτή διάθεση. Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν το ασάλευτο βλέμμα βλέπουν τους Πραγματωμένους να κοιτάζουν με ασάλευτα μάτια. Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν το χαμόγελο βλέπουν τους Πραγματωμένους να χαμογελούν.

«Οι θεοί και οι άνθρωποι που αγαπούν τη χρυσή επιδερμίδα [F.127.a] βλέπουν την όψη των πραγματωμένων με μια χρυσή απόχρωση. Ομοίως, άλλοι τους βλέπουν με μια ασημένια απόχρωση, με μια κρυστάλλινη απόχρωση, με μια απόχρωση του λάπις λάζουλι, μια σμαραγδένια απόχρωση, μια κοραλλένια απόχρωση, μια απόχρωση σαν του κόκκινου μαργαριταριού, μια λευκή μαργαριταρένια απόχρωση¸ μια σκούρα απόχρωση, μια κίτρινη απόχρωση, μια σκούρα κόκκινη απόχρωση, με μια λευκή απόχρωση, μια φωτεινή κόκκινη απόχρωση, με μια απόχρωση σαν του φεγγαριού, σαν του ήλιου, σαν της φωτιάς, σαν του λαμπερού φωτός, σαν  την όψη ενός σάκρα, σαν την όψη ενός μπράχμα, με μια απόχρωση σαν του παγετού, σαν της σανδαράχης[vi] ή με μια σκούρα πορφυρή όψη.

Κάποια όντα βλέπουν στην όψη των Πραγματωμένων, την απόχρωση του νερού και κάποιοι άλλοι την απόχρωση του άνθους του δέντρου ασόκα, του άνθους τσαμπάκα[vii], του γιασεμιού, του άνθους βάρσικα[viii], του ροζ λωτού, του κόκκινου λωτού, του λευκού λωτού, βλέπουν μια λαμπερή απόχρωση, την όψη του Βαϊσραβάνα, την όψη του βασιλιά των κύκνων που είδε ο Ντρταράστρα, βλέπουν [την όψη τους] ως ένα φρέσκο άνθος λωτού, ως το πετράδι σριγκάρμπα[ix], το πετράδι στα χρώματα του κοραλλιού, το πετράδι μανιράτνα, με την απόχρωση του ζαφειριού ή με την απόχρωση του λαμπρού φωτός ενός καθαρού ουρανού. Οι θεοί και οι άνθρωποι που έχουν κλίση στα απεριόριστα, αξιοθαύμαστα χρώματα της αρετής βλέπουν το σώμα των πραγματωμένων να διαθέτει τα απεριόριστα, αξιοθαύμαστα χρώματα της αρετής.

7.6 «Φαντάσου Σανταμάτι, πως όλα τα όντα σε όλους τους κόσμους[x] αυτού του σύμπαντος με τους δις/μύρια κόσμους και τα όντα σε άλλα σύμπαντα, που είναι τόσο πολυάριθμα όσο οι κόκκοι της άμμου στον Γάγγη, να ήθελαν να αποκτήσουν ένα ανθρώπινο σώμα που στη συνέχεια το αποκτούσαν. Φαντάσου μετά, πως κάποιο απ’ αυτά τα όντα είχε την τάση να θέλει να αποκτήσει το σώμα, την όψη, τα σημάδια, την εμφάνιση και την συμπεριφορά[xi] ενός Πραγματωμένου. Τώρα, αν κάθε ένα από αυτά τα όντα είχε την τάση να επιθυμεί να αποκτήσει το σώμα, την όψη, τα σημάδια, την εμφάνιση και την συμπεριφορά ενός Πραγματωμένου, έτσι όπως ακριβώς έκανε αυτό το ένα ον, τότε, αφού η προδιάθεση του νου αυτού του όντος δεν θα ήταν όπως κάποιου άλλου όντος, ένας Πραγματωμένος θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις τάσεις του νου όλων των όντων, αφού όλα τα όντα αντιλαμβάνονται το  σώμα, την όψη, τα σημάδια, την εμφάνιση και την συμπεριφορά των πραγματωμένων σύμφωνα με τις δικές τους τάσεις. Επιπλέον, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία παραγωγή του σώματος ή του νου ενός Πραγματωμένου[xii].  Αντίθετα, οι μορφές, η όψη, τα σημάδια, η εμφάνιση και οι συμπεριφορές των πραγματωμένων, που ικανοποιούν τις σκέψεις και τις προσδοκίες όλων των όντων, εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της ιδιαίτερης ποιότητας της προετοιμασίας τους από προηγούμενες πράξεις και, πράγματι, χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια.

«Για παράδειγμα, Σανταμάτι, ας υποθέσουμε ότι κάποιος βάζει ένα αντικείμενο μπροστά από έναν εντελώς καθαρό καθρέφτη, έτσι ώστε η εικόνα αυτού του αντικειμένου να φαίνεται ούτε λίγο ούτε πολύ, ίδια με το αντικείμενο, ο καθρέφτης όμως δεν θα είχε καμία ιδέα ούτε θα σχημάτιζε καμία αντίληψη. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Σανταμάτι, οι πραγματωμένοι δεν έχουν ιδέες ούτε σχηματίζουν αντιλήψεις, αλλά ικανοποιούν τις ιδέες, τις προσδοκίες και τις προθέσεις όλων των όντων, χωρίς καμία προσπάθεια. Σανταμάτι, αυτό είναι το μυστικό του σώματος ενός Πραγματωμένου.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, το σώμα ενός Πραγματωμένου δεν είναι κάτι που εκδηλώνεται από τα σύνολα [σκάντα], δεν εκδηλώνεται από τα στοιχεία και δεν εκδηλώνεται από τις αισθητηριακές σφαίρες. Δεν παράγεται από το κάρμα. Δεν αναδύεται από τις μολύνσεις. Δεν δημιουργείται από μια μητέρα και έναν πατέρα. Δεν σχηματίζεται ως έμβρυο από τα μεγάλα στοιχεία. Δεν διαμορφώνεται από σάρκα και αίμα. Δεν συγκρατείται από οστά και συνδέσμους. Δεν λειτουργεί με εισπνοές και εκπνοές, ούτε τροφοδοτείται από κάποια ζωτική δύναμη.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, το σώμα ενός Πραγματωμένου δεν είναι σώμα. Είναι το σώμα του Ντάρμα[xiii]. Είναι ένα σώμα που δεν έχει μορφή και δεν έχει ουσιαστική αιτία. Είναι ένα σώμα χωρίς νοητικό πολλαπλασιασμό και χωρίς φυσική δραστηριότητα. [F.128.a] Όταν εμφανίζεται ως σώμα στα όντα που αντιλαμβάνονται τα πράγματα που έχουν μορφές και χαρακτηριστικά, δημιουργεί μια εκδήλωση στα μάτια εκείνων που είναι έτοιμοι για καθοδήγηση. Ωστόσο, για τα όντα που θεωρούν την απουσία μορφής ως το καθοριστικό χαρακτηριστικό των πραγμάτων, δεν παράγει καμία απολύτως εκδήλωση, ούτε καν μία που θα ήταν ορατή στο θεϊκό μάτι.

«Ακόμη και ανάμεσα στα όντα που είναι συγκεντρωμένα σε μια και μόνο συνέλευση, Σανταμάτι, κάποια βλέπουν το σώμα του Πραγματωμένου και κάποια άλλα δεν το βλέπουν. Κάποιοι που κάθονται μακριά το βλέπουν και κάποιοι που κάθονται κοντά δεν το βλέπουν. Κάποιοι που κάθονται κοντά το βλέπουν, και κάποιοι που κάθονται μακριά δεν το βλέπουν. Κάποιοι το βλέπουν μέσα από τη νοητική κατάσταση της επαγρύπνησης και όχι μέσα από τη νοητική κατάσταση της διάσπασης της προσοχής. Κάποιοι το βλέπουν μέσα από τη νοητική κατάσταση της διάσπασης της προσοχής και όχι μέσα από τη νοητική κατάσταση της επαγρύπνησης. Κάποιοι το βλέπουν μέσω της έκθεσής του από τους άλλους, και όχι μέσω της ίδιας τους της παρουσίασης. Κάποιοι το βλέπουν μέσα από την ίδια τους την παρουσίαση και όχι μέσα από την έκθεσή του από τους άλλους. Κάποιοι το βλέπουν ενώ βρίσκονται μέσα σε ένα όνειρο και όχι όταν είναι εντελώς ξύπνιοι. Κάποιοι το βλέπουν ενώ είναι εντελώς ξύπνιοι και όχι ενώ βρίσκονται μέσα σε ένα όνειρο. Κάποιοι το βλέπουν ενώ βρίσκονται σε κατάσταση διαλογιστικής συγκέντρωσης και όχι ενώ βρίσκονται σε κατάσταση νοητικής ταραχής. Κάποιοι το βλέπουν ενώ βρίσκονται σε κατάσταση νοητικής ταραχής και όχι σε κατάσταση διαλογιστικής συγκέντρωσης. Κάποιοι το βλέπουν μέσα από την εμφάνισή του στο νου ως κάτι ευχάριστο, και όχι μέσα από την εμφάνισή του στο νου ως κάτι απωθητικό. Κάποιοι το βλέπουν μέσω της εμφάνισής του στο νου ως κάτι απωθητικό και όχι μέσω της εμφάνισής του στο νου ως κάτι ευχάριστο. Κάποιοι το βλέπουν με προσπάθεια και όχι χωρίς προσπάθεια. Κάποιοι το βλέπουν χωρίς προσπάθεια και όχι με προσπάθεια. Κάποιοι το βλέπουν με δυσκολία και όχι χωρίς δυσκολία. Κάποιοι το βλέπουν χωρίς δυσκολία και όχι με δυσκολία.

«Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, το σώμα ενός Πραγματωμένου αποκτά εμφάνιση μέσω αυτών και αμέτρητων άλλων τρόπων με τους οποίους εκδηλώνεται στο νου.

«Ακόμη και για τους θεούς στο πεδίο της μορφής[xiv], των οποίων οι σωματικές μορφές, οι δραστηριότητες και οι συμπεριφορές είναι ήρεμες, των οποίων τα σώματα συντίθενται σε διαλογιστική ισορροπία και των οποίων τα σώματα είναι ήρεμα και κυριαρχημένα, θα βιώσουν θολή όραση και δεν θα είναι σε θέση να συλλάβουν τις διαστάσεις ή την ουσιαστική αιτία του σώματος ενός Πραγματωμένου. [F.128.b] Το σώμα ενός Πραγματωμένου, Σανταμάτι, είναι αμέτρητο λόγω του ότι έχει απεριόριστες όψεις, και είναι ίσο με τον ουρανό, επειδή είναι μια εκδήλωση του σώματος του Ντάρμα.

«Το σώμα ενός Πραγματωμένου εκτείνεται όσο εκτείνεται το διάστημα Σανταμάτι. Πράγματι, όπως ακριβώς το διάστημα εκτείνεται παντού, με τον ίδιο τρόπο, το σώμα ενός Πραγματωμένου εκτείνεται παντού. Πράγματι, όπως ακριβώς το διάστημα είναι χωρίς εννοιολογικό πολλαπλασιασμό, με τον ίδιο τρόπο, το σώμα ενός Πραγματωμένου δεν παρουσιάζει εννοιολογικό πολλαπλασιασμό. Όπως ακριβώς το διάστημα Σανταμάτι,υποστηρίζει τη ζωή παντού, με τον ίδιο τρόπο, το σώμα ενός Πραγματωμένου υποστηρίζει τη ζωή παντού. ‘Οπως ακριβώς το διάστημα δεν αλλάζει τη μορφή του και δεν σχηματίζει έννοιες, με τον ίδιο τρόπο, το σώμα ενός Πραγματωμένου Σανταμάτι, δεν αλλάζει τη μορφή του, ούτε σχηματίζει έννοιες. ’Οπως ακριβώς το διάστημα διαπερνά όλα όσα εμφανίζονται ως μορφή, με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, το σώμα ενός Πραγματωμένου διαπερνά όλα όσα εμφανίζονται ως ύπαρξη. Ακριβώς όπως το διάστημα περιέχει όλα όσα εκδηλώνονται ως μορφή, με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, το σώμα ενός Πραγματωμένου περιέχει όλα όσα εκδηλώνονται ως ύπαρξη. Σανταμάτι, ακριβώς όπως όλα τα χόρτα, οι θάμνοι, τα βότανα και τα δέντρα αναπτύσσονται μέσα στο χώρο, με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, οι ρίζες της αρετής όλων των όντων αναπτύσσονται μέσα στο σώμα ενός Πραγματωμένου. Σανταμάτι, ακριβώς όπως το διάστημα δεν είναι ούτε μόνιμο ούτε παροδικό, και κανείς δεν μπορεί να το περιγράψει, με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, το σώμα [F.129.a] ενός Πραγματωμένου δεν είναι ούτε μόνιμο ούτε παροδικό, και κανείς δεν μπορεί να το περιγράψει.

«Σανταμάτι, κανείς δεν μπορεί να δει την κορυφή του κεφαλιού των πραγματωμένων, των άξιων, των τέλειων και ολοκληρωμένων Βούδα. Δεν έχω δει κανέναν σε αυτόν τον κόσμο με τους θεούς, τους μάρα, τους Μπράχμα, τους ασκητές και τους βραχμάνους, ή κανέναν γεννημένο ανάμεσα στους θεούς, τους ανθρώπους ή τους ασούρα, που να έχει την ικανότητα να δει την κορυφή του κεφαλιού ενός Πραγματωμένου. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό;

«Αυτό γνωρίζω, Σανταμάτι: Μια φορά, όχι πολύ καιρό αφότου είχε αποκτήσει την πλήρη και τέλεια φώτιση, ο Μπαγκαβάν κατοικούσε στο πάρκο των ελαφιών στο Τόπο Προσγείωσης των Σοφών[xv], στο Βαρανάσι και γύριζε τον τροχό του Ντάρμα. Εκείνη την εποχή, ένας μποντισάτβα με το όνομα Βεγκαντάριν ήρθε από έναν κόσμο που ονομάζεται Αρινταμάγια στο βουδικό πεδίο του Πραγματωμένου Τσαμπακαβάρνα, στην ανατολική κατεύθυνση. Ήρθε σε αυτόν τον κόσμο σάχα για να δει, να σεβαστεί και να υπηρετήσει τον Ευλογημένο. Έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του Μπαγκαβάν, περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά του, και κάθισε μπροστά του. Τότε, μέσω της μεγαλειώδους δύναμης του Βούδα, η ακόλουθη σκέψη γεννήθηκε στον μποντισάτβα Βεγκαντάριν: «Παρόλο που είναι αδύνατο να δει κανείς την κορυφή του κεφαλιού των ευλογημένων Βούδα και τα σώματά τους είναι αμέτρητα και απεριόριστα, θα ήθελα να προσπαθήσω να προσδιορίσω το όριο και το μέγεθος του σώματος του Πραγματωμένου».

Ο μποντισάτβα Βεγκαντάριν χρησιμοποίησε τότε την υπερφυσική του δύναμη θέλησης έτσι ώστε το δικό του σώμα να γίνει ογδόντα τέσσερις χιλιάδες λεύγες ψηλό και κοίταξε το σώμα του Πραγματωμένου και είδε ότι ήταν έξι εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες λεύγες ψηλό. Σκέφτηκε: «Απέκτησα τις υπερφυσικές ικανότητες και τα θεμέλια της υπερφυσικής δύναμης[xvi] έγιναν παιχνιδάκι για μένα. Θα ήθελα να προσπαθήσω να προσδιορίσω το μέγεθος του σώματος του Πραγματωμένου σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό». [F.129.b] Έτσι, αντλώντας από τη μεγαλειώδη δύναμη του Βούδα και τη δύναμη των δικών του υπερφυσικών ικανοτήτων, προχώρησε προς τα πάνω, περνώντας από τόσα βουδικά πεδία, όσοι είναι οι κόκκοι άμμου σε δισεκατομμύρια ποταμούς Γάγγη, μέχρι που έφτασε σε έναν κόσμο που ονομάζεται Παντμαβατί, όπου ο Πραγματωμένος Παντμασριράτζαγκάρμπα εξακολουθεί να κατοικεί και να διδάσκει το Ντάρμα. Στη συνέχεια, ο μποντισάτβα Βεγκαντάριν ξεκουράστηκε εκεί, αλλά ακόμη και από τη θέση του σε εκείνο τον κόσμο, δεν μπορούσε να κοιτάξει την κορυφή του κεφαλιού του Πραγματωμένου. Ούτε μπορούσε να διαπιστώσει το μέγεθος ή το εύρος του σώματος του Μπαγκαβάν.

«Ο μποντισάτβα Βεγκαντάριν τότε πλησίασε τον πραγματωμένο Παντμασριράτζαγκάρμπα, έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του και βάδισε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά. Στη συνέχεια στάθηκε μπροστά στον Ευλογημένο και ρώτησε τον Ευλογημένο: «Ευλογημένε, από πόσο μακριά έχω έρθει;».

«Ευγενή γιε μου», απάντησε ο Μπαγκαβάν, “έχεις έρθει σε αυτόν τον κόσμο αφού έχεις περάσει από περιοχές Βούδας, τόσο πολυάριθμες όσο είναι οι κόκκοι άμμου σε ένα δισεκατομμύριο ποταμούς Γάγγη”.

«Ο μποντισάτβα Βεγκαντάριν είπε: 'Ευλογημένε, παρόλο που έχω ταξιδέψει τόσο μακριά, δεν είμαι σε θέση να κοιτάξω την κορυφή του κεφαλιού του Μπαγκαβάν, του Σακυαμούνι, ή να κατανοήσω το εύρος ή το μέγεθος του σώματός του’.

«Ο Μπαγκαβάν τότε του είπε: ‘Ευγενή γιε μου, ακόμη και αν χρησιμοποιούσες τη δύναμη των υπερφυσικών σου ικανοτήτων και ταξίδευες προς τα πάνω με την ανώτατη ταχύτητά σου, για τόσους αιώνες όσοι είναι οι κόκκοι άμμου σε ένα δισεκατομμύριο ποταμούς Γάγγη, και πάλι δεν θα ήσουν σε θέση να κατανοήσεις το όριο του σώματος του Μπαγκαβάν, του Σακυαμούνι. Ευγενή γιε μου, ας υποθέσουμε ότι θα μπορούσες να επινοήσεις κάποιες αντιστοιχίες για να περιγράψεις την ηθική συμπεριφορά του Πραγματωμένου, ή κάποιες αντιστοιχίες για να περιγράψεις τη συγκέντρωση, τη σοφία, την [F.130.a] απελευθέρωση[xvii] και την απελευθερωμένη γνώση [jñāna] και θεώρησή του, ή το σώμα, τον λόγο και το νου του, ή τη φυσική του μορφή και τα σημάδια του. Όποιες αναλογίες κι αν επινοούσες, το μόνο που θα έκαναν θα ήταν να υποτιμήσουν τον Πραγματωμένο‍,  εκτός από μία και μοναδική αναλογία: την αναλογία του διαστήματος. Η ηθική συμπεριφορά του Πραγματωμένου είναι απέραντη όπως το διάστημα. Το ίδιο, επίσης, είναι η συγκέντρωση, η σοφία, η απελευθέρωση, η απελευθερωμένη γνώση και θεώρησή του, το σώμα, ο λόγος και ο νους του και η φυσική του μορφή και τα σημάδια του. Επιπλέον, εφόσον το διάστημα είναι απροσμέτρητο, το σώμα του Πραγματωμένου θα πρέπει επίσης να κατανοηθεί ως απροσμέτρητο’.

«Ο μποντισάτβα Βεγκαντάριν έμεινε κατάπληκτος όταν άκουσε αυτή τη διδασκαλία από τον Ευλογημένο. Ικανοποιημένος, πανευτυχής, ευχαριστημένος και χαρούμενος, αισθάνθηκε τόσο απόλαυση όσο και ευθυμία στο νου. Έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του Μπαγκαβάν, περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά, και εξαφανίστηκε από εκείνο το βουδικό πεδίο. Με τη μεγαλοπρεπή δύναμη του Βούδα και τη δύναμη των δικών του υπερφυσικών ικανοτήτων, επέστρεψε στην παρουσία του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι εδώ, σε αυτόν τον κόσμο σάχα, σε χρόνο που χρειάζεται για να σχηματιστεί μια μόνο σκέψη. Έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του Μπαγκαβάν, περπάτησε γύρω του τρεις φορές, κρατώντας τον στα δεξιά, και ενώ στεκόταν μπροστά του με τις παλάμες του ενωμένες σε ένδειξη σεβασμού, είπε τους ακόλουθους στίχους:

«Αυτός που επιθυμεί να φτάσει

στην άλλη όχθη των ιδιοτήτων του Βούδα,

που η φύση της είναι παρόμοια με το διάστημα,

θα συναντήσει ένα εμπόδιο.

 

«Για να δω το μέγεθος του σώματος του Βούδα,

πήγα σε τόσους πολλούς κόσμους

όσοι είναι οι κόκκοι της άμμου

σε ένα δισεκατομμύριο ποτάμια του Γάγγη.

 

«Αφού πέρασα από τόσους πολλούς κόσμους

έφτασα στον κόσμο του Παντμαβατί.

Ωστόσο, δεν είδα την κορυφή του κεφαλιού σου,

ούτε μέτρησα το σώμα σου. [F.130.b].

 

«Ο οδηγός εκείνου του κόσμου,

που το όνομά του είναι Σριγκάρμπα,

γνωρίζοντας την επιθυμία μου,

είπε αυτά τα λόγια:

 

«Όποια αναλογία κι αν επινοήσει κανείς

για να περιγράψει τις ποιότητες ενός Βούδα

είναι ακατάλληλη για τον Βούδα,

μεταφέρει ένα ψέμα για τον Νικητή.

 

«Υπάρχει μια αληθινή αναλογία:

Το στοιχείο του διαστήματος διδάσκεται ότι είναι

ίσο με τις ποιότητες ενός Βούδα,

στα οποία δεν υπάρχει κανένα όριο πουθενά.

 

« Η έκταση της ηθικής συμπεριφοράς του Νικητή,

καθώς και της συγκέντρωσής του, της απελευθέρωσής του,

και της απελευθερωμένης γνώσης και θεώρησης του,

είναι επίσης ίση με εκείνη του διαστήματος.

 

«Το διάστημα έχει το ίδιο ακριβώς μέγεθος

με αυτό της μορφής του Βούδα.

Γιατί ακόμα και η κορυφή του κεφαλιού του Κυρίου του Κόσμου

είναι ίση με το στοιχείο του διαστήματος.

 

Πράγματι, μέχρι εκεί που φτάνει ο ουρανός,

Αυτό το σώμα εκτείνεται στην ίδια απόσταση.

Πράγματι, όσο μακριά εκτείνεται αυτό το σώμα,

το φως εκτείνεται επίσης τόσο μακριά.

 

«Επιπλέον, όσο μακριά εκτείνεται το φως,

τόσο μακριά εκτείνεται κι ο λόγος του Ισχυρού.

Όσο μακριά εκτείνεται ο λόγος του,

τόσο εκτείνεται και ο νους του Γκούρου.

 

«Όσο μακριά εκτείνεται ο νους,

τόσο μακριά εκτείνεται επίσης κι η αγάπη.

Όσο μακριά εκτείνεται η αγάπη,

τόσο εκτείνεται και η γνώση[jñāna]  .

 

«Όσο μακριά εκτείνεται η γνώση,

τόσο εκτείνεται και το σώμα.

Αυτός που γεννά την επιθυμία να αφυπνιστεί

εκτείνεται τόσο μακριά με την αρετή του.

 

«Αν η αρετή από την επιθυμία για φώτιση

έπαιρνε κάποια μορφή,

θα γέμιζε το στοιχείο του διαστήματος

και θα ξεπερνούσε ακόμη και αυτό.

 

«Πράγματι, όποια κι αν είναι η ποσότητα αρετής

που κατέχουν όλα τα όντα,

όλη έχει δημιουργηθεί

από την προσδοκία του Μποντισάτβα για τη φώτιση.

 

«Ενώ, πράγματι εξυμνείται μια τέτοια

ποσότητα αρετής ενός μποντισάτβα,

η σύλληψη του αληθινού Ντάρμα

φέρνει ακόμα μεγαλύτερη αρετή από αυτή.

 

«Η αρετή από την ενθύμηση του αληθινού Ντάρμα

δεν θα μπορούσε να περιληφθεί σε πλήρη έκταση,

Ακόμα κι αν όλοι οι Βούδες προσπαθούσαν να το κάνουν.

για δεκάδες εκατομμύρια κάλπα. [F.131.a]

 

«Ωστόσο, η αρετή από την προσδοκία για φώτιση

κι αυτό που προέρχεται από την κατανόηση του αληθινού Ντάρμα,

δεν αξίζει ούτε το ένα έκτο της αξίας

της ένθερμης αφοσίωσης στην κενότητα.

 

«Εδώ, αυτός που αφοσιώνεται στην κενότητα

δεν αντικαθιστά την προσδοκία για φώτιση,

αλλά, πραγματικά αντιλαμβάνεται το αληθινό Ντάρμα,

και αυτή είναι η συλλογή της αρετής.

 

«Αποκτώντας αυτή την προοπτική για το Ντάρμα,

ένας μποντισάτβα επιτυγχάνει μεγάλη φήμη,

περπατάει στο μονοπάτι της φώτισης,

και αποκτά τις ποιότητες ενός Βούδα’.

 

«Όταν ειπώθηκαν αυτοί οι στίχοι,

εκατομμύρια περιοχές σείστηκαν,

και δισεκατομμύρια θεοί έπαιξαν

δεκάδες εκατομμύρια μουσικά όργανα.

 

«Δισεκατομμύρια όντα αντιλήφθηκαν επίσης

την προσδοκία για φώτιση

Όταν άκουσαν τον Βεγκαντάριν

να μιλάει για την ύψιστη κατάσταση των Βούδα.

«Πράγματι, αυτή είναι η ασύλληπτη κατάσταση,

η απροσμέτρητη, η ανυπέρβλητη,

ο τόπος των μυστικών των Βούδα,

που είναι παντογνώστες και αυτοπροβαλλόμενοι.

 

«Σανταμάτι, αυτό είναι το μυστικό του σώματος ενός Πραγματωμένου. [B4] Από αυτή την άποψη, μεταξύ αυτών που συγκεντρώνονται σε μια και μόνο συνέλευση, κάποια όντα βλέπουν το σώμα ενός Πραγματωμένου και κάποια όχι. Εκείνοι που τον βλέπουν τον βλέπουν με ευχαρίστηση. Όσοι δεν τον βλέπουν, περιμένουν εκεί και δεν λένε τίποτα.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, ένας Πραγματωμένος δεν τρώει φαγητό, αλλά τα όντα βλέπουν τον πραγματωμένο να τρώει φαγητό. Ως προς αυτό, Σανταμάτι, υπάρχουν θεοί, υπηρέτες της φώτισης, οι οποίοι ονομάζονται 'εκείνοι με τη δύναμη της ζωτικότητας', που ακολουθούν πάντα πίσω από έναν πραγματωμένο. Παίρνουν το φαγητό του Πραγματωμένου με ένα μπολ ελεημοσύνης. Τα όντα βλέπουν έναν πραγματωμένο να παίρνει τροφή, αλλά η τροφή που έχει τοποθετηθεί σε εκείνο ακριβώς το μπολ ελεημοσύνης για κατανάλωση από τον πραγματωμένο, λαμβάνεται από εκείνους τους θεούς, ώστε [F.131.b] να μπορούν να τη διανείμουν ως δωρεά, σε εκείνα τα όντα που έχουν ανάγκη την καθοδήγηση ενός Πραγματωμένου, τα οποία προηγουμένως είχαν δημιουργήσει ρίζες αρετής, αλλά τώρα έχουν πάει μέσω της δύναμης των πράξεών τους και των εμποδίων τους, σε αναγεννήσεις σε διάφορα πεδία όπου δεν μπορούν να αποκτήσουν τροφή, ποτό ή άλλη τροφή, και γι' αυτό πεινάνε και βιώνουν αδυναμία. Αυτά τα όντα καταναλώνουν την τροφή και, καθώς η πείνα τους καταλαγιάζει και η δίψα τους σβήνεται, αισθάνονται άνετα και τα άκρα τους αισθάνονται καλά, και με ζήλο αντιλαμβάνονται την προσδοκία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, ακόμη και εκείνα τα πρέτα που κατοικούν στον κόσμο του Γιάμα, που έχουν πέσει σε δυστυχία και δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την προσδοκία για φώτιση. Αυτή ακριβώς η προσφορά τροφής γίνεται η αιτία γι' αυτούς να το κάνουν μέχρι να φτάσουν στην πλήρη παύση[xviii].

«Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, Σανταμάτι, θα πρέπει να καταλάβεις ότι ένας Πραγματωμένος δεν τρώει τροφή, αλλά ότι ένας Πραγματωμένος κατέχει την τροφή του Ντάρμα. Πράγματι, Σανταμάτι, το σώμα ενός Πραγματωμένου είναι σαν αυτό ενός Ναραγιάνα. Είναι συμπαγές, ισχυρό, άθραυστο και φτιαγμένο από βάτζρα. Επιπλέον, Σανταμάτι, το σώμα του Πραγματωμένου δεν έχει στομάχι ή έντερα, ούτε περιέχει πύον, αίμα, φλέγμα, μύξες, ακαθαρσίες ή περιττώματα. Σανταμάτι, το σώμα ενός Πραγματωμένου είναι σαν ένα κομμάτι χρυσού από τον ποταμό Τζάμπου. Δεν είναι κούφιο- δεν έχει ανοίγματα ή οποιεσδήποτε ατέλειες. Κοίτα, Σανταμάτι, το μεγαλείο του σώματος του Πραγματωμένου! Είναι βαρύ και σκληρό σαν βάτζρα, αλλά είναι μαλακό και ευχάριστο στο άγγιγμα σαν το πούπουλο του πουλιού κατσαλιντίκα.

«Σανταμάτι, όταν εκείνες οι θεότητες και οι απσάρας[xix] που διαθέτουν πραγματικά μεγάλη ζωτικότητα, υποκλίνονται στα πόδια ενός Πραγματωμένου, τότε εκείνη τη στιγμή αισθάνονται κάτι που δεν είχαν αισθανθεί ποτέ πριν, γεννούν την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση και δεν παράγουν καμία από τις μολύνσεις. Όταν τα όντα που επιδίδονται σε λάγνες πράξεις, αντικρύσουν το σώμα ενός Πραγματωμένου, τότε βλέποντας και μόνο το σώμα ενός Πραγματωμένου, συνειδητοποιούν ότι είναι απαλλαγμένα από τη λαγνεία. [F.132.a] Όταν τα όντα που εμπλέκονται σε πράξεις μίσους, βλέπουν το σώμα ενός Πραγματωμένου, αποκτούν την αγάπη. Όταν τα όντα που δρουν με άγνοια το αντικρύσουν, αποκτούν το φως της γνώσης. Όταν το αντικρύσουν, τα όντα που δρουν και με τα τρία είδη συμπεριφοράς στον ίδιο βαθμό, συνειδητοποιούν ότι είναι απαλλαγμένα από τις μολύνσεις. Όταν το αντικρύσουν όντα που έχουν τσιγγουνιά, εμπνέονται να προσφέρουν. Όταν το δουν όντα που είναι ηθικά απείθαρχα, εμπνέονται να αποκτήσουν πειθαρχία. Όταν το δουν όντα που έχουν κακόβουλες σκέψεις, αποκτούν υπομονετική αποδοχή. Όταν το βλέπουν εκείνοι που είναι τεμπέληδες, εμπνέονται να καταβάλουν ηρωική προσπάθεια. Όταν το βλέπουν εκείνοι που είναι αφηρημένοι, αποκτούν συγκέντρωση. Όταν το βλέπουν όσοι έχουν φτωχή διάκριση, εμπνέονται να αποκτήσουν σοφία. Εν ολίγοις, ευγενικέ γιε, όταν όλα εκείνα τα όντα που απέχουν πολύ από το να κατέχουν καλές ποιότητες βλέπουν το σώμα ενός Πραγματωμένου, τότε, και μόνο βλέποντας το σώμα ενός Πραγματωμένου, όλες τις σκέψεις που έχουν τις ρίζες τους στην κακία καταλαγιάζουν και εδραιώνονται σε ενάρετες σκέψεις. Ο Πραγματωμένος δεν σχηματίζει καμία αντίληψη ως προς αυτό και βρίσκεται σε μια κατάσταση γαλήνης. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του σώματος ενός Πραγματωμένου.

«Σανταμάτι, οι μαγικά δημιουργημένες μορφές[xx] ενός Πραγματωμένου δημιουργούνται μαγικά από τον πραγματωμένο, αυθόρμητα, αβίαστα και χωρίς να εκτελεί, και ο Πραγματωμένος δεν έχει τη σκέψη: “Έχω δημιουργήσει μαγικά μια μορφή στο παρελθόν”, “Δημιουργώ μαγικά μια μορφή τώρα” ή “Θα δημιουργήσω μαγικά μια μορφή στο μέλλον”. Ακόμα κι έτσι, για εκείνα τα όντα σε αυτόν τον κόσμο και σε αμέτρητες εκατοντάδες χιλιάδες άλλους κόσμους που είναι έτοιμα να χαλιναγωγηθούν από μαγικά δημιουργημένες μορφές, οι μαγικά δημιουργημένες μορφές ενός Πραγματωμένου πηγαίνουν σε όλα αυτά, προκειμένου να τα ωριμάσουν. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του σώματος ενός Πραγματωμένου.

«Σανταμάτι, ένας Πραγματωμένος απελευθερώνει επίσης από το σώμα ένα πολύχρωμο, ποικιλόχρωμο φως πολλών εκατοντάδων χιλιάδων χρωμάτων, [F.132.b] ένα φως που φωτίζει τα βουδικά πεδία σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις, τόσο πολυάριθμα όσο οι κόκκοι άμμου στον Γάγγη, προκειμένου να φέρει τα όντα στην ωριμότητα, και το κάνει αυθόρμητα, αβίαστα και χωρίς να εκτελεί. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του σώματος ενός Πραγματωμένου και των ενεργειών του σώματος. Αυτή η διδασκαλία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια εισαγωγή στην καθαρότητα των ενεργειών του σώματος. Ακόμα και αν μιλούσα για ένα κάλπα ή και περισσότερο, δεν θα ήμουν σε θέση να δώσω μια πλήρη περιγραφή των ιδιοτήτων της καθαρότητας των ενεργειών του σώματος ενός Πραγματωμένου».

Όταν δινόταν αυτή η διδασκαλία, για το μυστήριο και το μυστικό του σώματος ενός Πραγματωμένου, δέκα χιλιάδες όντα γέννησαν την επιθυμία για ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, εκατό χιλιάδες μποντισάτβα κέρδισαν την αποδοχή του γεγονότος ότι τα φαινόμενα δεν εκδηλώνονται, και ολόκληρη η συνέλευση από το θεϊκό και το ανθρώπινο πεδίο, σκόρπιζε λουλούδια πάνω στον Πραγματωμένο και τον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας.

Ο Μπαγκαβάν τότε άπλωσε το δεξί του χέρι, που είχε το χρώμα του χρυσού, και το έβαλε στην κορυφή του κεφαλιού του Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, και έδωσε την έγκρισή του, λέγοντας: « Άριστα! Άριστα! Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, αυτή η διδασκαλία για το μυστικό του σώματος ενός Πραγματωμένου, έχει ειπωθεί καλά από εσένα. Ο Πραγματωμένος είναι ευχαριστημένος και εγκρίνει!»

 Αυτό ήταν το 7^ο Κεφάλαιο Τα Μυστικά του Σώματος των Πραγματωμένων

 

8^ο Κεφάλαιο: Η διδασκαλία για το μυστήριο και το μυστικό

του Λόγου των Πραγματωμένων

Για άλλη μια φορά ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, είπε στον μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι: «Σανταμάτι, ποιο είναι το μυστικό του λόγου και η καθαρότητα της ομιλίας του Πραγματωμένου; Την περίοδο εκείνη Σανταμάτι, από τη νύκτα που ο Πραγματωμένος αφυπνίστηκε στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, μέχρι τη νύχτα που, έχοντας εγκαταλείψει τη ζωτική του δύναμη, περνάει στην πλήρη παύση, ο Πραγματωμένος δεν έχει αρθρώσει και δεν θα προφέρει ούτε μία συλλαβή. [F.133.a] Για ποιον λόγο; Επειδή, Σανταμάτι, ένας Πραγματωμένος βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση διαλογιστικής συγκέντρωσης. Ο Πραγματωμένος δεν αναπνέει, ούτε εισπνέει ούτε εκπνέει. Δεν ξεκινάει κάποια διαδικασία σκέψης, ούτε συνεχίζει την διαδικασία σκέψης, και δεν αναδύεται καμία ομιλία από αυτό που δεν ξεκινάει, ούτε συνεχίζει κάποια διαδικασία σκέψης. Έτσι, ο Πραγματωμένος δεν ξεκινά καμία διαδικασία σκέψης, ούτε συνεχίζει κάποια διαδικασία σκέψης, ούτε σχηματίζει κάποια ιδέα. Δεν σχηματίζει καμία ιδέα. Δεν μιλάει καθόλου, δεν αρθρώνει τίποτα, δεν προφέρει τίποτα˙ και όμως, τα όντα σκέφτονται: «Ο Πραγματωμένος μιλάει».

«Ένας Πραγματωμένος βρίσκεται σε μια κατάσταση αδιάκοπης απορρόφησης και δεν μεταδίδει καθόλου καμία πληροφορία με λέξεις. Ωστόσο, τα όντα που δίνουν αξία στις λέξεις έχουν τη σκέψη: «Ο Πραγματωμένος μάς διδάσκει το Ντάρμα και έχουμε κατανοήσει το Ντάρμα που ο Πραγματωμένος έχει διδάξει». Παρ' όλα αυτά, ένας Πραγματωμένος δεν σχηματίζει έννοιες και βρίσκεται σε μια κατάσταση ισορροπίας. Επιπλέον, Σανταμάτι, ακόμα κι αν δεν βγαίνει κάποιος ήχος από τα δόντια, τα χείλη, τον ουρανίσκο, τη γλώσσα ή το στόμα ενός Πραγματωμένου, αυτό που ακούγεται και αυτό που βγαίνει‍ -δηλαδή, αυτό που βγαίνει από έναν πραγματωμένο με τη μορφή λέξεων και ήχων‍- βγαίνει από το διάστημα, και παρόλα αυτά τα όντα εξακολουθούν να έχουν τη σκέψη: «Αυτό βγαίνει από το στόμα του ίδιου του Πραγματωμένου!».

[Οι εξήντα εξαιρετικές ποιότητες του Λόγου]

«Σανταμάτι, ο λόγος ενός Πραγματωμένου είναι προικισμένος με εξήντα εξαιρετικές ποιότητες. Ποιες είναι αυτές οι εξήντα ποιότητες; Είναι στοργικός, τρυφερός, υπέροχος, ευχάριστος, αγνός, άψογος, διαφωτιστικός, γλυκόηχος, άξιος ακρόασης, δεν προκαλεί προσβολή, προκαλεί ενδιαφέρον, είναι συγκρατημένος, εκλεπτυσμένος, ομαλός, καλά πειθαρχημένος, ευχάριστος στο αυτί, ανακουφιστικός στο σώμα, ικανοποιητικός στο νου, [F.133 .β] ευφραίνει την καρδιά, φέρνει χαρά και ευτυχία, δεν προκαλεί οδύνη, είναι έγκυρος, διεισδυτικός, σαφής, αξιαγάπητος, άξιος επαίνου, κατατοπιστικός, διδακτικός, λογικός, σχετικός και απαλλαγμένος από το σφάλμα του πλεονασμού. Συγκλονίζει σαν τον βρυχηθμό ενός λιονταριού. Αντηχεί σαν το σάλπισμα ενός ελέφαντα. Αντηχεί σαν τη βροντή. Αντηχεί σαν τον ήχο του ωκεανού. Ακούγεται όπως ένας άρχοντας των νάγκα, σαν τη μουσική των γκαντάρβας, το κάλεσμα ενός κούκου, η μελωδική φωνή του Μπράχμα και το τραγούδι των φασιανών. Είναι τόσο γλυκός, όσο η φωνή του βασιλιά των θεών. Ακούγεται σαν τύμπανο. Είναι σεμνός, ανώτερος και διαπερνά όλες τις γλώσσες. Είναι απαλλαγμένος από την άσχημη γλώσσα. Δεν είναι ανεπαρκής. Είναι απτόητος, ασυγκράτητος, χαρούμενος, περιεκτικός, ομαλός, συνεχής και παιχνιδιάρικος. Αποτελεί ολοκλήρωση όλων των ήχων και ικανοποιεί όλες τις αισθήσεις. Είναι άμεμπτος, αμετάβλητος, ακλόνητος και προσιτός σε όλες τις συναθροίσεις. Καταπνίγει την επιθυμία, δαμάζει το μίσος, κατακτά την άγνοια, καταβροχθίζει τον Μάρα σε όλες του τις μορφές και είναι προικισμένος με την καλύτερη από όλες τις ποιότητες. Σανταμάτι, ο λόγος ενός Πραγματωμένου είναι προικισμένος με τις εξήντα αυτές εξαιρετικές ποιότητες.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, ο λόγος ενός Πραγματωμένου μπορεί να εξαπλωθεί σε όλους τους κόσμους των δέκα κατευθύνσεων και να ικανοποιήσει τις προσδοκίες όλων των όντων. Πράγματι, Σανταμάτι, ένας Πραγματωμένος δεν έχει τη σκέψη: «Διδάσκω, καθοδηγώ, παραδίδω, διανέμω, περιγράφω, εξηγώ ή διευκρινίζω οποιαδήποτε ομιλία, απαγγελία ή πρόβλεψη- ή οποιοδήποτε κείμενο στίχων, εμπνευσμένη ρήση, ιστορικό πλαίσιο, ιστορία “έτσι άκουσα”, ιστορία τζάτακα[xxi], εκτεταμένη ομιλία, ιστορία θαύματος ή οδηγίες- [F.134 .α] ή οποιαδήποτε παραδειγματική ιστορία, ιστορία προηγούμενης ζωής, αβαντάνα[xxii] ή παραβολή. Παρ' όλα αυτά, όποια συνάθροιση κι αν έχει συγκεντρωθεί γύρω από τον πραγματωμένο, ανεξάρτητα από το αν είναι συνάθροιση μοναχών ή συνάθροιση μοναχών, λαϊκών ανδρών ή λαϊκών γυναικών ή συνάθροιση θεών, νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ασούρα, γκαρούντα, κιννάρα ή μαχοράγκα, με τις διαφορετικές ικανότητες και τη δύναμή τους, όταν ακούν το Ντάρμα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι το Ντάρμα βγαίνει από το στόμα του Πραγματωμένου, και αυτές οι διδασκαλίες του Ντάρμα, ξεπερνούν τις όποιες διαφορές στα αντίστοιχα μέσα έκφρασής τους, έτσι ώστε όλοι να κατανοούν τη διατύπωση του Ντάρμα ως κάτι που απευθύνεται ειδικά σε αυτούς. Σανταμάτι, αυτό είναι το μυστικό της ομιλίας ενός Πραγματωμένου.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, ο Πραγματωμένος έχει μιλήσει για την απεριόριστη συμπεριφορά των αμέτρητων όντων, και ενώ έχει ειπωθεί ότι υπάρχουν ογδόντα τέσσερις χιλιάδες τύποι συμπεριφοράς των όντων, αυτό ο Πραγματωμένος το διδάσκει ως μια εισαγωγική διδασκαλία, για τα όντα των οποίων οι πνευματικές ικανότητες είναι αδύναμες. Στην πραγματικότητα, Σανταμάτι, η συμπεριφορά των όντων είναι απροσμέτρητη, και ακόμη και ένα κάλπα δεν θα αρκούσε για να περιγράψει τη συμπεριφορά εκείνων των όντων που είναι γεμάτη λαγνεία. Ένα κάλπα δεν θα αρκούσε για να περιγράψει τη συμπεριφορά εκείνων που είναι γεμάτη μίσος, εκείνων που η συμπεριφορά τους είναι γεμάτη άγνοια ή εκείνων που υποκύπτουν και στα τρία είδη συμπεριφοράς στον ίδιο βαθμό. Φαντάσου, Σανταμάτι, να δίδασκε ο Πραγματωμένος μόνο για τη συμπεριφορά των όντων, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, για ένα ολόκληρο κάλπα. [F.134.b] Θα έφτανε στο τέλος της ζωής του, ενώ θα εξακολουθούσε να διδάσκει για τη συμπεριφορά των όντων, και πάλι δεν θα μπορούσε να φτάσει στο όριο της συμπεριφοράς των όντων. Επίσης, δεν θα είχε χρόνο για άλλες διδασκαλίες του Ντάρμα. Έτσι, ο Πραγματωμένος περιγράφει την απροσμέτρητη συμπεριφορά των όντων σαν να μπορούσε να μετρηθεί, γιατί διαφορετικά τα όντα θα έπεφταν σε σύγχυση. Από αυτή την άποψη, Σανταμάτι ο λόγος του Πραγματωμένου για τη συμπεριφορά όλων των όντων, εκφράζεται με τέτοιο τρόπο, που τους κάνει να αντιληφθούν τη συμπεριφορά τους. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό της ομιλίας ενός Πραγματωμένου.

«Πράγματι, Σανταμάτι, εκείνα τα όντα που έχουν εμβαθύνει στη γνώση του μυστικού του λόγου ενός Πραγματωμένου, δεν πιστεύουν ότι ο λόγος του Πραγματωμένου βγαίνει από το στόμα του. Αντίθετα, γνωρίζουν ότι βγαίνει από το διάστημα. Σανταμάτι, ακόμα κι αν ισχύει ότι κάποια όντα πιστεύουν ότι ο λόγος του Πραγματωμένου βγαίνει από το στόμα του, αυτό δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Γιατί όχι; Επειδή Σανταμάτι, υπάρχουν κάποια όντα που πιστεύουν ότι η ομιλία του Πραγματωμένου βγαίνει από την ουσνίσα του. Κάποιοι πιστεύουν ότι βγαίνει από την κορυφή του κεφαλιού ή από τα μαλλιά. Κάποιοι πιστεύουν ότι βγαίνει από τους ώμους, ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι βγαίνει από το μέτωπο ή από τα φρύδια ή από την τούφα ανάμεσα στα φρύδια του˙ ή από τα μάτια, τα αυτιά, τη μύτη, τα μάγουλα, το στόμα ή το λαιμό, ή ομοίως από τα χέρια, τα χέρια, τα δάχτυλα, τα πλευρά, το στήθος, την πλάτη, τον αφαλό, τα απόκρυφα μέρη, τους μηρούς, τα γόνατα, τις γάμπες, τους αστραγάλους ή τα πέλματα των ποδιών˙ ή από τα κύρια ή τα δευτερεύοντα σημάδια ενός μεγάλου όντος˙ και μερικά όντα πιστεύουν ότι βγαίνει από κάθε πόρο του δέρματος στο σώμα του. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, [F.135.a] είναι το μυστικό της ομιλίας ενός συνειδητοποιημένου.

«Επίσης, Σανταμάτι, τα όντα έχουν διάφορες πεποιθήσεις σχετικά με την εκδήλωση του λόγου ενός Πραγματωμένου, σύμφωνα με τις δικές τους προσδοκίες και σύμφωνα με την ωρίμανση των δικών τους κινήτρων. Ωστόσο, Σανταμάτι, ο Πραγματωμένος δεν σχηματίζει κάποια αντίληψη σχετικά μ’ αυτό και βρίσκεται σε μια κατάσταση ισορροπίας. Σανταμάτι, αυτό είναι ανάλογο με ένα καλοφτιαγμένο μουσικό όργανο, έναν μελωδό, που κάνει έναν γλυκό ήχο χωρίς να τον αγγίζει κάποιο χέρι, παρά όταν κινείται από τον άνεμο. Δεν καταβάλλει καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να παράγει έναν ήχο, παρ' όλα αυτά όμως, κάνει έναν γλυκό ήχο λόγω της ιδιαίτερης φύσης της προηγούμενης προετοιμασίας του. Με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, ο λόγος ενός Πραγματωμένου βγαίνει όταν παρακινείται από τη γνώση των κινήτρων των όντων, ο Πραγματωμένος όμως δεν κάνει καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να τον παράγει. Αντίθετα, η ομιλία ενός Πραγματωμένου συμμορφώνεται με τις αισθητηριακές αντιλήψεις όλων των όντων, λόγω της ιδιαίτερης φύσης της προηγούμενης προετοιμασίας του.

«Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ηχώ, Σανταμάτι, που ακούγεται σαν ένας δυνατός ήχος. Ο ήχος δεν μπορεί να βρεθεί μέσα ή έξω, ή και μέσα και έξω, ή κάπου αλλού. Με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, ο λόγος ενός πραγματωμένου βγαίνει ως ο ήχος των κινήτρων όλων των όντων, όμως δεν μπορεί να βρεθεί μέσα, ή έξω, ή και μέσα και έξω, ή κάπου αλλού.

«Μια άλλη αναλογία, Σανταμάτι, είναι το πετράδι που εκπληρώνει τις επιθυμίες και ονομάζεται εκπλήρωση όλων των επιθυμιών, που βρίσκεται στον μεγάλο ωκεανό, το οποίο, όταν στερεώνεται στην κορυφή ενός ιστού σημαίας, εκπέμπει έναν ήχο σύμφωνα με τις επιθυμίες κάθε όντος, όποιες κι αν είναι αυτές. Ωστόσο, το πολύτιμο πετράδι δεν σχηματίζει έννοιες. Με τον ίδιο τρόπο, Σανταμάτι, το πετράδι του λόγου που έχει τον καθαρό στόχο ενός πραγματωμένου, είναι γνωστό ότι εκπέμπει τον λόγο του Πραγματωμένου που είναι σύμφωνος με τις επιθυμίες κάθε όντος, όποιες κι αν είναι αυτές, [F.135.b] όταν στερεώνεται στην κορυφή της σημαίας της μεγάλης συμπόνιας. Ωστόσο, ως προς αυτό, ένας πραγματωμένος δεν σχηματίζει έννοιες και βρίσκεται σε μια κατάσταση ισορροπίας. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του λόγου ενός πραγματωμένου.

[Η Ιστορία του Πρεσβύτερου Μαουντγκαλιαγιάνα ]

8.10 «Σανταμάτι, οι ευλογημένοι Βούδες έχουν αμέτρητες φωνές. Πράγματι, Σανταμάτι, δεν βλέπω κανέναν σε αυτόν τον κόσμο με τους θεούς, τους μάρα και τους μπράχμα, ή ανάμεσα στα όντα του [κόσμου], συμπεριλαμβανομένων των ασκητών και των βραχμάνων, των θεών, των ανθρώπων και των ασούρα, που να έχει τη δύναμη να συλλάβει το μέτρο και το όριο της φωνής ενός πραγματωμένου. Γιατί το λέω αυτό; Σανταμάτι, θυμάμαι μια φορά που ο Μπαγκαβάν βρισκόταν ακριβώς εδώ στη Ρατζαγκρίχα, στη Κορφή του λόφου του Γύπα, όπου περιτριγυρισμένος από ένα πλήθος μποντισάτβα, δίδασκε λεπτομερώς μια διδασκαλία του Ντάρμα που ονομαζόταν ‘ο εξαγνισμός της σφαίρας του ήχου[xxiii],’ και αφού είχε ενδυναμώσει τον μποντισάτβα μαχασάτβα Μαϊτρέγια, πλησίαζε στο τέλος της ομιλίας του. Εκείνη τη στιγμή, ο Σεβαστός Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας σκέφτηκε: «Πόσο μακριά φτάνει η σφαίρα του ήχου του Πραγματωμένου; Θα ήθελα να μετρήσω τη σφαίρα του ήχου του Πραγματωμένου». Έτσι, ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας, εξαφανίστηκε από τη θέση του και επανεμφανίστηκε στην κορυφή του όρους Μερού, αλλά ενώ στεκόταν εκεί εξακολουθούσε να ακούει την ομιλία του Πραγματωμένου εξίσου καθαρά όπως και πριν. Έτσι, με τη δύναμη των δικών του υπερφυσικών δυνάμεων, πήγε στα δυτικά αυτού του σύμπαντος των δισεκατομμυρίων κόσμων, πέρα από το όρος Μερού, πέρα από τις τέσσερις ηπείρους, πέρα από τις οροσειρές και τις μεγάλες βουνοκορφές, μέχρι που στάθηκε στην κορυφή της οροσειράς στο τέλος του κόσμου. Ωστόσο, ακόμη και εκεί μπορούσε να ακούσει την ομιλία του Μπαγκαβάν το ίδιο καθαρά, όπως και πριν. Ακουγόταν το ίδιο, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.

« Τότε, ο Μπαγκαβάν σκέφτηκε: ‘Ω! Ο Μαουντγκαλιαγιάνα  επιθυμεί να μετρήσει τον ήχο της φωνής μου. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να αναστείλω τις υπερφυσικές μου δυνάμεις’. Στη συνέχεια, μόλις ο Μπαγκαβάν ανέστειλε τις υπερφυσικές του δυνάμεις, [F.136 .α] ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας, μέσω της μεγαλοπρεπούς δύναμης του Βούδα και της δύναμης των δικών του υπερφυσικών δυνάμεων, ταξίδεψε πιο δυτικά από αυτόν τον κόσμο, πέρα από τόσα βουδικά πεδία, όσοι είναι οι κόκκοι άμμου σε ενενήντα εννέα ποταμούς Γάγγη, πριν τελικά φτάσει σε έναν κόσμο που ονομάζεται Ρασμιντβάτζα, όπου ο πραγματωμένος Ρασμιράτζα μένει, κατοικεί και ζει σήμερα διδάσκοντας το Ντάρμα. Στέκοντας εκεί, ακόμη και σε αυτόν τον μακρινό κόσμο, ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας, μπορούσε ακόμη να ακούσει την ομιλία του Μπαγκαβάν εξίσου καθαρά όπως και πριν. Όσο καθαρά μπορεί κανείς να ακούσει, τη φωνή κάποιου που βρίσκεται μόλις ένα μέτρο μακριά, τόσο καθαρά μπορούσε ο γέροντας, ο Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας, να ακούσει την ομιλία του Μπαγκαβάν.

«Όμως, το σώμα του πραγματωμένου, του Μπαγκαβάν Ρασμιράτζα, έχει ύψος μια λεύγα, και τα σώματα των μποντισάτβα σε αυτό το πεδίο, έχουν ύψος μισή λεύγα. Έτσι, ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας, βρέθηκε να περπατά κατά μήκος του χείλους της κούπας ελεημοσύνης αυτών των μποντισάτβα. Οι μποντισάτβα ήταν πολύ χαρούμενοι και ρώτησαν τον Ευλογημένο: ‘Ευλογημένε, ποιο είναι αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα που μοιάζει με μοναχό και περπατάει κατά μήκος του χείλους της κούπας ελεημοσύνης μας; Από πού έχει έρθει;’

«Ο Μπαγκαβάν απάντησε: ‘Ευγενείς γιοι, μη κάνετε σκέψεις που τον κοροϊδεύουν. Γιατί αυτός είναι ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας. Βρίσκεται μεταξύ των πρώτων μαθητών του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι. Μεταξύ των σπουδαίων μαθητών του, είναι πρώτος στην κατοχή υπερφυσικών δυνάμεων’. Τότε, ο πραγματωμένος, ο Μπαγκαβάν Ρασμιράτζα είπε στον Πρεσβύτερο, τον Μαουντγκαλιαγιάνα  τον Μέγα, ‘Μαουντγκαλιαγιάνα , αφού αυτοί οι μποντισάτβα σε υποτίμησαν, θα πρέπει να παρουσιάσεις θαύματα με τις υπερφυσικές σου δυνάμεις, έχοντας λάβει τη δύναμη από την ενδυναμωτική αρχή [F.136.b] του Μπαγκαβάν, του πραγματωμένου, του άξιου, του τέλειου Βούδα Σακυαμούνι’.

«Σε εκείνο το σημείο, ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας, υποκλίθηκε στα πόδια εκείνου του Μπαγκαβάν, περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά του, και απευθύνθηκε σε αυτόν λέγοντας: “Ευλογημένε, θα διαπεράσω όλη αυτή την πολύτιμη ήπειρο καθισμένος με σταυρωτά πόδια”.

«Εκείνος ο Μπαγκαβάν απάντησε: ‘Μαουντγκαλιαγιάνα , όταν η στιγμή είναι κατάλληλη, κάντο!’

«Τότε, ο πρεσβύτερος, Μαουντγκαλιαγιάνα  ο Μέγας, ανυψώθηκε στον αέρα σε ύψος επτά φοινίκων και διαπέρασε ολόκληρη την πολύτιμη ήπειρο, ενώ καθόταν με σταυρωτά τα πόδια. Από τη στάση του κρέμονταν εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια σειρές μαργαριταριών. Κάθε ένα από τα μαργαριτάρια, εξέπεμπε εκατό χιλιάδες ακτίνες φωτός και σε κάθε μια από αυτές τις ακτίνες φωτός, ξεπρόβαλλαν λωτοί και μέσα στο κέντρο κάθε λωτού, εμφανίστηκε μια καθιστή φιγούρα που ήταν το ακριβές ομοίωμα του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι. Όλες αυτές οι μορφές του Πραγματωμένου, στη συνέχεια μίλησαν, επαινώντας τη διδασκαλία του Ντάρμα του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι που ονομάζεται ‘ο εξαγνισμός της σφαίρας του ήχου’.

«Ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας, είπε τότε σ' εκείνον τον Ευλογημένο: ‘Ευλογημένε, έχω τώρα διαπεράσει αυτόν τον κόσμο των τεσσάρων ηπείρων καθιστός σ’ αυτή τη στάση. Με τον ίδιο τρόπο θα διαπεράσω έναν γαλαξία χιλίων κόσμων και έναν γαλαξία εκατό χιλιάδων κόσμων. Ευλογημένε, θα διαπεράσω ακόμη και ολόκληρο αυτό το μεγάλο σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, καθιστός σ’ αυτήν τη στάση’.

«Εκείνος ο Μπαγκαβάν είπε: ‘Μαουντγκαλιαγιάνα, όταν δεις ότι ο χρόνος είναι κατάλληλος, κάντο!’

«Ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας, σταμάτησε τότε τη θαυματουργή του παρουσίαση και κάθισε μπροστά στον Ευλογημένο. Οι μποντισάτβα έμειναν κατάπληκτοι και ρώτησαν [F.137.a] τον Ευλογημένο: «Ευλογημένε, για ποιο λόγο ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας, ήρθε σε αυτόν τον κόσμο;»

«Ο Μπαγκαβάν απάντησε: ‘Ευγενείς γιοι, έχει έρθει σε αυτόν τον κόσμο με την επιθυμία να γνωρίσει το μέτρο της σφαίρας του ήχου του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι’.

«Ο Μπαγκαβάν απευθύνθηκε τότε στον πρεσβύτερο, τον Μαουντγκαλιαγιάνα τον Μέγα, και του είπε: ‘Μαουντγκαλιαγιάνα, έχεις έρθει σε αυτόν τον κόσμο με την επιθυμία να γνωρίσεις το μέτρο της σφαίρας του ήχου της αμέτρητης φωνής του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι. Ωστόσο, δεν θα έπρεπε να το σκεφτείς αυτό καθόλου. Μαουντγκαλιαγιάνα, ακόμη και αν χρησιμοποιούσες τη δύναμη των δικών σου υπερφυσικών δυνάμεων για να ταξιδέψεις δυτικότερα για τόσα πολλά κάλπα, όσοι είναι οι κόκκοι άμμου στον ποταμό Γάγγη, δεν θα ήσουν σε θέση να φτάσεις στο όριο της σφαίρας του ήχου του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι. Οι ευλογημένοι Βούδες διαθέτουν μια απροσμέτρητη φωνή’.

«Έτσι, ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας, υποκλίθηκε στα πόδια εκείνου του Μπαγκαβάν και παραδέχτηκε το λάθος του: ‘Ευλογημένε, προσπαθώντας να κατανοήσω τη σφαίρα του ήχου της απέραντης φωνής του Πραγματωμένου, έκανα ένα λάθος και το παραδέχομαι. Ευλογημένε, πόσο μακριά έχω φτάσει;’

«Ο Μπαγκαβάν απάντησε: ‘Έχεις έρθει σε αυτόν τον κόσμο αφού έχεις περάσει από κόσμους ίσους με τους κόκκους άμμου ενενήντα εννέα Γάγγη ποταμών’.

«Ο Μαουντγκαλιαγιάνα είπε: ‘Ευλογημένε, είμαι εξαντλημένος αφού ταξίδεψα τόσο μακριά. Δεν είμαι σε θέση να επιστρέψω στον κόσμο Σάχα'.

«’Μαουντγκαλιαγιάνα, τι πιστεύεις;’ ρώτησε ο Μπαγκαβάν. 'Νομίζεις ότι έχεις έρθει σε αυτόν τον κόσμο με τη δύναμη των δικών σου υπερφυσικών δυνάμεων; Δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι. Γιατί όχι; Ήρθες [F.137.b] σε αυτόν τον κόσμο μέσω της μεγαλοπρεπούς δύναμης και της ενδυναμωτικής αρχής του Μπαγκαβάν Σακυαμούνι. Δείξε τον σεβασμό σου σ’ αυτόν τον Ευλογημένο και θα σε φέρει πίσω στο σπίτι σου. Μαουντγκαλιαγιάνα, ακόμη και αν μπορούσες να πας σε εκείνο τον κόσμο με τη δύναμη των δικών σου υπερφυσικών δυνάμεων, δεν θα ήσουν σε θέση να φτάσεις εκεί ούτε και σε ένα κάλπα. Θα έμπαινες στην πλήρη παύση πριν φτάσεις εκεί. Τι πιστεύεις, Μαουντγκαλιαγιάνα; Από ποια κατεύθυνση ταξίδεψες μέχρι εδώ: βόρεια, νότια, ανατολικά ή δυτικά;

«Ευλογημένε, είμαι αποπροσανατολισμένος», απάντησε ο Μαουντγκαλιαγιάνα. 'Δεν ξέρω την κατεύθυνση από την οποία ήρθα εδώ'.

«Ο Μπαγκαβάν είπε: ‘Μαουντγκαλιαγιάνα, το σημαντικό σημείο που πρέπει να καταλάβεις, είναι ότι αν πήγαινες προς αυτόν τον κόσμο με τη δύναμη των δικών σου υπερφυσικών δυνάμεων, δεν θα ήσουν σε θέση να φτάσεις εκεί, ούτε και σε ένα κάλπα’.

«Ο Μαουντγκαλιαγιάνα ρώτησε: «Ευλογημένε, σε ποια κατεύθυνση κατοικεί ο Μπαγκαβάν Σακυαμούνι;’.

«’Μαουντγκαλιαγιάνα’, απάντησε ο Μπαγκαβάν, ‘ο πραγματωμένος, ο Μπαγκαβάν Σακυαμούνι, κατοικεί στην ανατολή.

«Έτσι, εκείνη τη στιγμή ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας, έσκυψε προς την ανατολή, βάζοντας τα γόνατα, τους αγκώνες, τις παλάμες και το μέτωπό του στο έδαφος, και είπε σε στίχους:

«Εσύ, με τη μεγάλη υπερφυσική δύναμη,

που σε λατρεύουν θεοί και άνθρωποι,

με την άπειρη σοφία και τον άπειρο λόγο,

Ω! καλύτερε των δίποδων, σε παρακαλώ άκουσε με:

Ας επιστρέψω για άλλη μια φορά σ' αυτό το πεδίο!»

 

«Σανταμάτι, μέσω της μεγαλοπρεπούς δύναμης του Βούδα, ολόκληρη η συνέλευση που συγκεντρώθηκε στην Κορυφή του Γύπα, μπόρεσε να ακούσει την ικεσία του Μαουντγκαλιαγιάνα. Μόλις την άκουσαν όλοι, ο σεβάσμιος Aνάντα ρώτησε τον Ευλογημένο: «Ευλογημένε, ποιος κάνει αυτή την παράκληση;».

«Ο Μπαγκαβάν απάντησε: ‘Aνάντα, είναι ο Μαουντγκαλιαγιάνα. [F.138.a] Έφυγε από αυτό το βουδικό πεδίο και ταξίδεψε δυτικά, περνώντας μέσα από τόσο πολυάριθμα βουδικά πεδία, όσα είναι οι κόκκοι άμμου σε ενενήντα εννέα ποταμούς Γάγγη. Βρίσκεται σε έναν κόσμο που ονομάζεται Ρασμιντβάτζα, στο βουδικό πεδίο του Μπαγκαβάν Ρασμιράτζα. Ωστόσο, τώρα επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτόν τον κόσμο, και γι' αυτό κάνει αυτή τη ικεσία’».

«Ο Aνάντα ρώτησε: “Ευλογημένε, για ποιο λόγο πήγε σε εκείνον τον κόσμο, ο Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας;”.

«Ο Μπαγκαβάν απάντησε: ‘Aνάντα, ο Μαουντγκαλιαγιάνα θα επιστρέψει εδώ, και τότε θα το μάθεις’.

«Τότε ολόκληρη η συνέλευση γονάτισε στο ένα γόνατο και όλοι σήκωσαν τα χέρια τους, με τις παλάμες ενωμένες σε μια ένδειξη ευλάβειας, και παρακάλεσαν τον Ευλογημένο, λέγοντας: “Ευλογημένε, επιθυμούμε κι εμείς να δούμε τον κόσμο Ρασμιντβάτζα, τον πραγματωμένο Ρασμιράτζα, τους μποντισάτβα εκεί, καθώς και τον πρεσβύτερο, τον Μαουντγκαλιαγιάνα τον Μέγα!”.

«Έχοντας επίγνωση της παράκλησης της συνέλευσής του, ο Μπαγκαβάν εξέπεμψε τότε μια ακτίνα φωτός, που ονομάζεται ‘ακτίνα φωτός που πηγαίνει παντού’ από την τούφα ανάμεσα στα φρύδια του. Αυτή η ακτίνα φωτός, πέρασε μέσα από τόσα πολλά βουδικά πεδία, όσο είναι οι κόκκοι άμμου σε ενενήντα εννέα ποταμούς Γάγγη, και έλουσε τον κόσμο Ρασμιντβάτζα με ένα λαμπρό φως. Ολόκληρη η συνοδεία είδε τότε τον κόσμο Ρασμιντβάτζα, τον πραγματωμένο Ρασμιράτζα, τους εκεί μποντισάτβα και τον πρεσβύτερο, τον Μαουντγκαλιαγιάνα τον Μέγα, που βρισκόταν στο έδαφος και παρακαλούσε τον Ευλογημένο.

«Τότε ο Μπαγκαβάν έδωσε εντολή στον Σεβαστό Μαουντγκαλιαγιάνα τον Μέγα: “Μαουντγκαλιαγιάνα, ακολούθησε αυτή την ακτίνα φωτός!”.

«Τότε, ο πρεσβύτερος Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας, στηριζόμενος στην ακτίνα φωτός του Μπαγκαβάν, [F.138.b] επανεμφανίστηκε μπροστά στον ευλογημένο Σακυαμούνι σε αυτόν τον κόσμο Σάχα, τόσο γρήγορα, όσο χρειάζεται για να δημιουργεί μια σκέψη. Έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του Μπαγκαβάν και περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά του. Στη συνέχεια, έσκυψε μπροστά στον Ευλογημένο, τοποθετώντας τα γόνατα, τους αγκώνες, τις παλάμες και το μέτωπό του στο έδαφος, και παραδέχτηκε το λάθος του, λέγοντας: «Ευλογημένε, πήγα τόσο μακριά με την ελπίδα να κατανοήσω τη σφαίρα του ήχου της αμέτρητης φωνής του Πραγματωμένου. Έκανα ένα λάθος και παραδέχομαι αυτό το λάθος. Ευλογημένε, όσο μακριά κι αν πήγα, η ομιλία του Πραγματωμένου ακουγόταν ακριβώς όπως ακούγεται κι εδώ».

«Είναι ακριβώς όπως το είπες, Μαουντγκαλιαγιάνα,’ απάντησε ο Μπαγκαβάν. ' Ο λόγος των πραγματωμένων δεν μπορεί να μετρηθεί. Μαουντγκαλιαγιάνα, εκείνοι που έχουν την πρόθεση να εξετάσουν διεξοδικά το μέτρο ή το όριο του λόγου του πραγματωμένου, πρέπει να έχουν την πρόθεση να εξετάσουν διεξοδικά το μέτρο ή το όριο του διαστήματος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο λόγος του Πραγματωμένου διαπερνά τόσα, όσα και το διάστημα».

«Όταν άκουσαν την εξήγηση των ταξιδιών του πρεσβύτερου, του Μαουντγκαλιαγιάνα του Μέγα, δέκα χιλιάδες όντα γέννησαν την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του λόγου ενός πραγματωμένου». 

Ο Βατζραπάνι είπε τότε: «Πες μου, Σανταμάτι, θα περιέγραφες τις σκέψεις όλων των όντων και τις πράξεις που απορρέουν από αυτές τις σκέψεις, ως έναν πολύ μεγάλο αριθμό;»

«Κύριε των γκούχιακας», απάντησε ο Σανταμάτι, «ακόμη και αν όλα τα όντα σε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, γίνονταν μοναχικοί βούδα, και πάλι δεν θα ήταν σε θέση να συλλάβουν, να μετρήσουν, να υπολογίσουν ή να εξετάσουν όλες τις σκέψεις, έστω και ενός όντος και τις πράξεις που προκύπτουν από αυτές τις σκέψεις, ακόμη και αν είχαν ένα κάλπα για να το κάνουν. Έτσι, δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για όλα τα όντα».

«Σανταμάτι, αυτό θα πρέπει να επιδιώξεις!» είπε ο Βατζραπάνι. «Αυτό θα πρέπει να προσπαθήσεις να πετύχεις! [F.139.a] Όσο πολλές κι αν είναι οι σκέψεις όλων των όντων, και οι πράξεις που προκύπτουν από αυτές τις σκέψεις, τόσα είναι τα είδη και οι διαιρέσεις του λόγου, που χρησιμοποιεί ο πραγματωμένος για να διδάξει το Ντάρμα, προκειμένου να ικανοποιήσει όλα τα όντα. Ωστόσο, ως προς αυτό, ο πραγματωμένος δεν έχει καμία αντίληψη και βρίσκεται σε μια κατάσταση ισορροπίας. Αυτό θα μπορούσε να διατυπωθεί με αυτόν τον τρόπο:

«Αν όλα τα όντα στο σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων

γίνονταν μοναχικοί βούδες και οδηγοί,

δεν θα μπορούσαν να κατανοήσουν τον νοητικό κόσμο

ούτε καν ενός όντος, ακόμα και σε ένα κάλπα.

 

«Αν και ένας τέλειος Βούδας γνωρίζει

την έκταση του νου κάποιου μεμονωμένου όντος,

δεν θα σχηματίσει τη σκέψη,

«γνωρίζω το νου αυτού του όντος».

 

«Όταν ο Κύριος του Κόσμου διδάσκει το Ντάρμα,

τα είδη της ομιλίας του είναι ίσα

με τον αριθμό των σκέψεων

όλων των όντων των τριών χρόνων.

 

«Όταν ο Κύριος του Ντάρμα μιλάει,

όσα είδη λόγου κι αν έχει,

η λέξη Ντάρμα μπορεί να εκφράσει ακριβώς

άλλες τόσες πολλές διδασκαλίες του Ντάρμα.

 

«Οι φωτεινές ακτίνες που απορρέουν από μία μόνο τρίχα

από [αυτό το ον που είναι] η Ουσία των Όντων

είναι ίσες σε αριθμό με τις εκδηλώσεις,

τις λέξεις και τις σκέψεις όλων των όντων.

 

«Όταν ο Δάσκαλος των ανθρώπων διδάσκει το Ντάρμα,

τα είδη του λόγου του είναι περισσότερα

από τον αριθμό των ακτίνων φωτός που εκπέμπονται

από όλες τις τρίχες αυτού του Άρχοντα του Κόσμου.

 

«Αντίστοιχα, ακόμη και αν εμφανιζόταν

ένας Βούδας επί ένα κάλπα,

δεν θα μπορούσε κανείς να βρει ένα τέλος

στον ήχο της φωνής ενός Βούδα.

 

«Τα δεινά που δεν έχουν μορφή

περιγράφονται με άμορφες λέξεις.

Ωστόσο, οι λέξεις που δεν έχουν μορφή

μπορούν να κατευνάσουν τα άμορφα δεινά.

 

«Ακριβώς όπως οι λέξεις, όντας άμορφες,

δεν μπορούν να βρεθούν πουθενά,

ομοίως τα άμορφα δεινά

είναι εντελώς αδύνατο να βρεθούν.

 

«Ακριβώς όπως οι λέξεις, που όντας ανύπαρκτες,

δεν εδρεύουν ούτε εντός ούτε εκτός,

ομοίως τα ανύπαρκτα δεινά

δεν υπάρχουν ούτε μέσα ούτε έξω.

 

«Ακριβώς όπως κανείς δεν μπορεί να βρει κάτι αντίστοιχο

με τον λόγο των Βούδα των δέκα κατευθύνσεων,

ομοίως, αν και τα δεινά δεν μπορούν να βρεθούν, [F.139.b]

χρησιμοποιούνται λέξεις για να τα περιγράψουν.

 

«Όλες οι λέξεις των όντων‍-

οι καλύτερες, οι μεσαίες και οι χειρότερες‍-

δεν κατοικούν στο σώμα ή στο νου,

και όμως δεν είναι χωρίς έδρα.

 «Ακριβώς όπως ο μελωδός βγάζει ήχο

όταν κινείται από τον άνεμο‍-

παρόλο που κανείς δεν προκαλεί τον ήχο,

εντούτοις, παράγεται ήχο‍ς-

 

«με τον ίδιο τρόπο, λόγω του προηγούμενου εξαγνισμού τους,

ο λόγος των Βούδα βγαίνει,

κινούμενος από τα κίνητρα όλων των όντων.

Ωστόσο, οι Βούδες δεν σχηματίζουν καμία ιδέα γι' αυτό.119

 

«Ακριβώς όπως ο ήχος της ηχούς

που δεν κατοικεί μέσα ή έξω,

ομοίως και ο λόγος του Διδασκάλου των Ανθρώπων

δεν κατοικεί μέσα ή έξω.

 

«Ακριβώς όπως ένα πολύτιμο πετράδι, που είναι απαλλαγμένο από κάθε έννοια,

ικανοποιεί τα όντα με την ακτινοβολία του,

ομοίως και ο λόγος των Νικητών, που δεν σχηματίζουν έννοιες,

μπορεί να τελειοποιήσει όλους τους ήχους.

 

«Επιπλέον, Σανταμάτι, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι το μυστικό του λόγου ενός πραγματωμένου είναι το γεγονός ότι διδάσκει το Ντάρμα σύμφωνα με τις γλώσσες που χρησιμοποιούν όλα τα όντα. Σανταμάτι, ένας πραγματωμένος εδραιώνει τη διδασκαλία του χρησιμοποιώντας διαφορετικές λέξεις για τις αλήθειες, σύμφωνα με τις γλώσσες που χρησιμοποιούν τα όντα, ανάλογα με τους διαφορετικούς τόπους επαναγέννησης των όντων σε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων.

  

[Οι τέσσερις αλήθειες στα ουράνια πεδία των θεών  και αλλού]

 

«Για παράδειγμα, Σανταμάτι, αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στη παύση του πόνου” στη γλώσσα των θεών που κατοικούν στη γη περιγράφεται ως “η κατανάλωση, η ρίζα της κατανάλωσης, η απομάκρυνση της κατανάλωσης και η παύση της κατανάλωσης ”[xxiv] .

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στη παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών που κατοικούν στον ουρανό, περιγράφεται ως 'η συνάθροιση/τα σκάντα; [aggregation], η αιτία της συνάθροισης, η ελευθερία από τη συνάθροιση και η απελευθέρωση από τη συνάθροιση'.

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως «ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου, [F.140.a] και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου» στη γλώσσα των θεών στο Πεδίο των Τεσσάρων Μεγάλων Βασιλέων[xxv] περιγράφεται ως «ανάδυση, μέτρηση, καύση και καταστροφή».

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου” στη γλώσσα των θεών του Πεδίου των Τριάντα Τριών[xxvi] περιγράφεται ως ”κυκλωτισμός, αγκάλιασμα, εξάλειψη και επιστροφή στην εξάλειψη“.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου του Γιάμα[xxvii] περιγράφεται ως 'βλάβη, προσέγγιση της βλάβης, εξάλειψη της βλάβης και καλλιέργεια της εξάλειψης της βλάβης'.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου” στη γλώσσα των θεών του Πεδίου της Χαράς[xxviii] περιγράφεται ως “η πλήρης κακία, η ρίζα της κακίας, η απαγκίστρωση και η πρόκληση πλήρους απαγκίστρωσης”.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου Εκείνων που Απολαμβάνουν τις Μαγικές Δημιουργίες[xxix] περιγράφεται ως 'ένας δερμάτινος σάκος γεμάτος αέρα, η αιτία του δερμάτινου σάκου, το ξεφούσκωμα του δερμάτινου σάκου και η πύλη για το ξεφούσκωμα του δερμάτινου σάκου'.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και η οδός που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου Εκείνων που Κατέχουν τη Δύναμη να Μετατρέπουν την Απόλαυση των ‘Άλλων σε Δική τους[xxx] περιγράφεται ως 'Αχ! [augh[xxxi]], η αιτία απόκτησης [της αγανάκτησης], η ελευθερία από [την αγανάκτηση] και η αιτία της ελευθερίας από [την αγανάκτηση].

«Σανταμάτι, αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου”, στη γλώσσα των μάρα[xxxii] περιγράφεται ως “αναμμένα κάρβουνα, το κακό που οδηγεί στα αναμμένα κάρβουνα, [F.140.b] η επιθυμία να απορρίψει κανείς τα αναμμένα κάρβουνα και η απελευθέρωση από τα αναμμένα κάρβουνα”.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου” στη γλώσσα των Μπράχμα[xxxiii] περιγράφεται ως “ο πόνος, η αιτία του πόνου, η ξεκούραση από τον πόνο και η εναγκαλισμός του πόνου”.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “πόνος, προέλευση του πόνου, παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου”, στη γλώσσα των θεών του Πεδίου της Συνέλευσης των Μπράχμα[xxxiv] περιγράφεται ως “”στάλαξη, η αιτία της στάλαξης, η διακοπή και η πλήρης ανάδυση“”.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως «ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου» στη γλώσσα των θεών του Πεδίου των Ιερέων του Μπράχμα[xxxv] περιγράφεται ως «πληγή, άνοιγμα της πληγής, κλειστή πληγή και επούλωση της πληγής».

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'πόνος, προέλευση του πόνου, παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου του Μεγάλου Μπράχμα[xxxvi] περιγράφεται ως 'πρόκληση πλημμύρας, πρόκληση αποσύνθεσης, τερματισμός της πλημμύρας και πρόκληση της επίτευξης της αιτίας'.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου της Περιορισμένης Ακτινοβολίας[xxxvii] περιγράφεται ως 'ωχ, όχι!', 'αχ, όχι!', 'ουχ, όχι!', και αυτό που ακούγεται σαν χάρα!'.

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως «ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου» στη γλώσσα των θεών του Πεδίου του Περιορισμένου Μεγαλείου[xxxviii] περιγράφεται ως «ohita[xxxix], nivahita, nigakṣita και nigamani »

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' [F.141.a] στη γλώσσα των θεών του Πεδίου του Αμέτρητου Μεγαλείου[xl] περιγράφεται ως 'υπηρεσία, σωστή υπηρεσία, παύση της υπηρεσίας και σεβασμός'.

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στη παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου του Απόλυτου Μεγαλείου[xli] περιγράφεται ως 'διαίρεση, ανάδυση της διαίρεσης, κοντά στο σπίτι και πάντα καθαρό.

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου” στη γλώσσα των θεών του Μικρότερου Πεδίου του Αγνού[xlii] περιγράφεται ως “ακολουθώντας, πάντα επιστρέφοντας, σύμπραξη, πηγαίνοντας σε σύμπραξη”.

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως “ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου” στη γλώσσα των θεών του Πεδίου του Δροσερού[xliii] περιγράφεται ως “η καθαρότητα, η κατοχή της καθαρότητας, ο εξαγνισμός της καθαρότητας και η μετάβαση στην καθαρότητα”.

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου των Όμορφων[xliv] περιγράφεται ως 'μαμαμάμα, μαμαμάμε, μανανουνάγια και μανανουγκάμα[xlv]'".

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως «ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου» στη γλώσσα των θεών του Πεδίου των Καθαρόφθαλμων[xlvi] περιγράφεται ως «ελευθερία, κατοχή της ελευθερίας, ρίζα της ελευθερίας» και αυτό που θα μπορούσε να αποδοθεί ως «ο τόπος της ελευθερίας ».

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών του Πεδίου των Μεγάλων Αποτελεσμάτων[xlvii] περιγράφεται ως 'αυτό που δεν δημιουργείται, αδράνεια, ελευθερία από τη δραστηριότητα και κορυφή της δραστηριότητας'.

 

«Αυτό που είναι γνωστό εδώ ως 'ο πόνος, [F.141.b] η προέλευση του πόνου, η παύση του πόνου και το μονοπάτι που οδηγεί στην παύση του πόνου' στη γλώσσα των θεών που κατοικούν στην καθαρή σφαίρα του Υπέρτατου Πεδίου[xlviii] περιγράφεται ως 'κορυφή, αληθινή κορυφή, απομάκρυνση και επανασύνδεση'.

 

« Όπως ακριβώς, Σανταμάτι, υπάρχουν διαφορές μεταξύ των θεών σε σχέση με τις αλήθειες, έτσι με τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν διαφορές σε σχέση με τις αλήθειες και μεταξύ των νάγκα, γιάκσα,γκαντάρβα, ασούρα, γκαρούντα, κιννάρα, μαχοράγκα, καροταπάνι γιάκσα[xlix] και μαλανταρίνς[l].

 

«Επιπλέον, Σανταμάτι, εδώ στην Τζμπουντβίπα, η οποία είναι γεμάτη με χίλιες χώρες που εντάσσονται στις δεκαέξι μεγάλες χώρες, κάθε κοινότητα ανθρώπων έχει τη δική της γλώσσα, τη δική της ορολογία και τις δικές της συμβάσεις. Έτσι, και εδώ, ο Πραγματωμένος εδραιώνει τις αλήθειες με διάφορα ονόματα χρησιμοποιώντας τίς γλώσσες που βρίσκονται εδώ. Έτσι, για παράδειγμα[li], ανάμεσα στις χιλιάδες χώρες που γεμίζουν την Jambudvīpa είναι αυτές των Śakas, των Pahlavas, των Tukhāras, των Yavanas, των Kambojas, των Khaṣas, των Hūnas, των Cīnas, των Daradas, των Uraśas, των Pilidas, των Sāmas, οι Brāhmaṇas, οι Kṣatriyas, οι Vaiśyas, οι Śūdras, οι Vacivas, οι Kiratas, οι Pulindas, οι Maruṇḍas, οι Kurus, οι Pañcālas, οι Ανατολικοί, οι Pauravas, οι Νότιοι, οι Kaliṅgas, οι Śabaras, οι Vanasakas, οι Paṇatas, οι Sālakas, οι άνθρωποι με πρόσωπο σκύλου, οι άνθρωποι με πρόσωπο τσακαλιού, οι άνθρωποι με πρόσωπο Kṛviṣa, οι άνθρωποι με το πρόσωπο προς τα κάτω, οι άνθρωποι με το πρόσωπο προς τα πάνω, οι άνθρωποι με το πρόσωπο προς τα πλάγια, οι άνθρωποι των βόρειων συνόρων, ο λαός που κινείται προς τα δυτικά, ο λαός των ακτών, ο λαός των παρακείμενων εδαφών, οι Aṅkuras, οι Makuras, ο λαός με τη μύτη, οι Sabala-pārśvas, οι Pārśva-śabaras, οι Parṇa-śabaras, οι Kukṣa-śabaras, [F. 142 .a] καθώς και εκείνοι που κατάγονται από το αρχαίο παρελθόν και εκείνοι που κατοικούν σε περιοχές πέρα από αυτές τις χώρες. Κάθε ένας από αυτούς τους τόπους, Σανταμάτι, έχει τη δική του γλώσσα, τη δική του ορολογία και τις δικές του συμβάσεις, και ο Πραγματωμένος εκθέτει τις αλήθειες με διάφορα ονόματα χρησιμοποιώντας τις γλώσσες που βρίσκονται εκεί. Και παρόλα αυτά, η ομιλία του Πραγματωμένου βγαίνει χωρίς να έχει προηγηθεί καμία σκέψη ή αντίληψη.

«Σε αυτόν τον γαλαξία των χιλίων κόσμων, Σανταμάτι, κυκλοφορούν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια αλήθειες και διδάσκονται με διάφορα ονόματα. Ωστόσο, όλες αυτές οι παρουσιάσεις των αληθειών, συγκλίνουν σε ένα μόνο νόημα, δηλαδή σε μια απόλυτη αλήθεια, μια αλήθεια που δεν έχει σημείο προέλευσης, μια αλήθεια που συμφωνεί με τον ως είναι [τατατά] των πραγμάτων, μια ακλόνητη αλήθεια. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του λόγου ενός πραγματωμένου.

 

«Επιπλέον, Σανταμάτι, ο λόγος ενός πραγματωμένου διαλύει τις αμφιβολίες όλων των όντων και εξαλείφει τους ενδοιασμούς τους. Όσα όντα και αν υπάρχουν στους αμέτρητους, αναρίθμητους κόσμους των δέκα κατευθύνσεων, Σανταμάτι, αν όλα αυτά συγκεντρώνονταν σε μια ενιαία συλλογή όντων, οι Βούδες θα τα γνώριζαν όλα, παρόλο που κάποιος θα έλεγε ότι η μάζα αυτών των όντων είναι πολύ μεγαλύτερη ακόμη και από τη μάζα του γήινου στοιχείου.

 Επιπλέον, Σανταμάτι, σκέψου ότι όλα αυτά τα όντα προορίζονται να αποκτήσουν ένα ανθρώπινο σώμα αργά ή γρήγορα, και επιπλέον, όλα αυτά τα όντα προορίζονται να κατέχουν γνώση και σοφία στον ίδιο βαθμό με τον πρεσβύτερο, τον Σαριπούτρα,

με αποτέλεσμα ένα μόνο ον να κατέχει τη γνώση και τη σοφία όλων των όντων, η οποία θα είναι ίση με του Σαριπούτρα.

Με αυτόν τον τρόπο, όλα τα όντα θα κατέχουν γνώση και σοφία στον ίδιο βαθμό. Τώρα, Σανταμάτι, σκέψου ότι [F.142.b] όλα αυτά τα όντα θα σκεφτόντουσαν τότε τις αμφιβολίες και τις ερωτήσεις τους, θα τις εξέταζαν και θα τις αξιολογούσαν με κριτικό τρόπο για ένα ή περισσότερα κάλπα, με τέτοιο τρόπο που οι αμφιβολίες και οι ερωτήσεις ενός όντος, να είναι διαφορετικές από εκείνες ενός άλλου όντος. Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, κάθε ον θα αναλογιζόταν τις δικές του αμφιβολίες και ερωτήσεις. Τώρα, σκέψου ότι όλα αυτά τα όντα θα πήγαιναν στη συνέχεια να δουν τον Ευλογημένο όλα μαζί, και στο χρόνο που χρειάζεται για να χτυπήσει κανείς τα δάχτυλά του, θα του ζητούσαν να ξεκαθαρίσει τις αμφιβολίες και τις ερωτήσεις τους. Τότε ο Μπαγκαβάν, αφού τους αφιέρωνε την πλήρη προσοχή του, με μια διεισδυτική σκέψη θα έλυνε όλες τις αμφιβολίες και τις ερωτήσεις τους, προφέροντας μια και μόνο φράση, και όλα αυτά τα όντα τότε θα γνώριζαν ότι οι αμφιβολίες και ερωτήσεις τους είχαν επιλυθεί, και όλα θα ήταν ευτυχισμένα από τη διαλεύκανση των ερωτήσεών τους.

«Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, ο λόγος ενός πραγματωμένου διαλύει τις αμφιβολίες όλων των όντων και εξαλείφει τους ενδοιασμούς τους. Ακόμα, ένας πραγματωμένος έχει σταματήσει κάθε σκέψη και γι' αυτό δεν αρθρώνει λόγια, και όμως, κάνει αυτό που πρέπει να γίνει. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του λόγου ενός πραγματωμένου. Αυτό είναι το θαύμα του λόγου ενός πραγματωμένου. Αυτή είναι η αγνότητά του».

 

Όταν ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, περιέγραψε τη θαυμαστή φύση και τη μυστηριώδη φύση του λόγου ενός πραγματωμένου, τριάντα δύο χιλιάδες όντα γέννησαν την επιθυμία για ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, και οι μποντισάτβα αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα μέσα από τα βουδικά πεδία των Ευλογημένων των δέκα κατευθύνσεων, που ζούσαν την ιερή ζωή με αυτούς, έριξαν λουλούδια στον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, για να τον λατρέψουν. Του έστειλαν επίσης πολύτιμες ομπρέλες με πετράδια. Τα λουλούδια έπεσαν στα σώματα του Μπαγκαβάν και του Βατζραπάνι, του Άρχοντα των Γκούχιακας, και εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη συνέλευση, ενώ οι πολύτιμες ομπρέλες [F.143.a] παράμειναν να αιωρούνται στον αέρα πάνω από το κεφάλι του Μπαγκαβάν. Τότε ακούστηκε μια φωνή που προερχόταν από τις πολύτιμες ομπρέλες, που έλεγε: «Ευλογημένε, έχουμε σταλεί από τους μποντισάτβα αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα για να λατρέψουμε τον Ευλογημένο και να μεταφέρουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, επειδή περιέγραψε τη φύση του Πραγματωμένου ως κάτι το θαυμαστό».

 

Όταν άκουσαν αυτή τη φωνή, όλοι στη συνάθροιση έμειναν ακόμη πιο έκπληκτοι, και όλοι υποκλίθηκαν στον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, και ανέπτυξαν ακόμη πιο μεγάλο αίσθημα σεβασμού γι' αυτόν. Είπαν: «Έχουμε αποκτήσει κάτι πολύτιμο έχοντας δει τον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας, και έχοντας ακούσει για την ασύλληπτη φύση του πραγματωμένου. Όσα όντα άκουσαν αυτή τη διδασκαλία, θα αποκτήσουν επαναγέννηση ως ανθρώπινο ον, θα αποκτήσουν κίνητρο και δεν θα έχουν αμφιβολίες. Όλοι τους θα είναι έτοιμοι να καθοδηγηθούν από τον Πραγματωμένο και θα είναι αδύνατο να μεταστραφούν από [τον δρόμο προς] την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση».

 

Τότε, ο Μπαγκαβάν έδωσε την έγκρισή του σε όλη τη σύναξη και είπε στον μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι: «Σανταμάτι, οι ποιότητες ενός πραγματωμένου, τις οποίες κατέχει ο πραγματωμένος όπως πραγματικά είναι, βρίσκονται σε αντίθεση με όλους τους κόσμους. Ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, τις έχει περιγράψει εδώ σε αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα. Τις έχει επισημάνει και τις έχει ξεκαθαρίσει. Τα όντα θα προικιστούν με αυτές τις ποιότητες αμέσως. Θα ακούσουν αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα και θα παρακινηθούν από αυτήν. Θα την ακολουθήσουν. Δεν θα φοβούνται. Δεν θα τρέμουν. Δεν θα πέσουν σε κατάσταση τρόμου. Θα αναπτύξουν μια σταθερή κατανόηση του νοήματός της και θα σπεύσουν να την κάνουν πραγματικότητα. Αυτή είναι η πρόβλεψη της ανυπέρβλητης και τέλειας φώτισής τους».

 

Αφού ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας δίδαξε αυτήν τη διδασκαλία, τότε αμέτρητοι και αναρίθμητοι κόσμοι στις δέκα κατευθύνσεις σείστηκαν με έξι τρόπους [F.143.b]  και πλημμύρισαν από ένα μεγάλο φως. Έπεσε μια δυνατή βροχή από λουλούδια κι ακούστηκε ο ήχος μουσικών οργάνων και τραγουδιών. Αμέτρητα όντα γέννησαν την προσδοκία της φώτισης. Αναρίθμητοι μποντισάτβα απέκτησαν την αποδοχή που φέρνει κάποιον σε αρμονία με το Ντάρμα. Αμέτρητοι μποντισάτβα απέκτησαν την αποδοχή του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εμφανίζονται. Άπειροι μποντισάτβα έφεραν στην ωριμότητα τις ρίζες της αρετής που απαιτούνται, για να έχουν μία μόνο ακόμη ζωή.

 

Εκείνη τη στιγμή, ένας πίδακας νερού εμφανίστηκε. Με διάμετρο που είχε το μήκος του άξονα ενός άρματος, έσκασε μέσα από τη γη στη μέση της συγκέντρωσης ακριβώς μπροστά στον Ευλογημένο, αφού ανέβηκε από βάθος εξήντα οκτώ χιλιάδων λευγών. Στη συνέχεια ανέβηκε στον ουρανό μέχρι τον κόσμο Μπράχμα και έριξε αρωματικό νερό σε ολόκληρο αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων. Ο Μπαγκαβάν ρώτησε τον μποντισάτβα Σανταμάτι, «Σανταμάτι, βλέπεις αυτόν τον πίδακα νερού που υψώνεται στον ουρανό;».

 

«Ευλογημένε, τον βλέπω!» είπε. «Για ποιον είναι αυτό το τελευταίο σημάδι;»

«Σανταμάτι», απάντησε ο Μπαγκαβάν, «όπως ακριβώς αυτός ο πίδακας νερού διαπερνά τη γη, που είναι άψυχη [insentient], και ανεβαίνει στον ουρανό, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο εκείνα τα όντα που διατηρούν αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα και σπεύδουν να την πραγματοποιήσουν, θα ανέβουν και θα διαπεράσουν την πόρτα όλων των απόψεων που είναι φτιαγμένες από άγνοια. Με αυτόν τον τρόπο, θα εκδηλώσουν τη αναλυτική γνώση [shes rab, διάκριση, 6^η παραμίτα] και την εμπνευσμένη ευγλωττία, που είναι το ανεξάντλητο φως του Ντάρμα. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί οι ενάρετοι άνθρωποι θα ικανοποιήσουν όλα τα όντα με τα εύστοχα λόγια τους. Αυτό θα πρέπει να θεωρείται ως μοναδική χαρακτηριστική ιδιότητα αυτής της διδασκαλίας του Ντάρμα». [F.144.a]

 

 Αυτό ήταν το 8ο κεφάλαιο, Η διδασκαλία για το μυστήριο και το μυστικό του Λόγου των Πραγματωμένων

 9^ο Κεφάλαιο: Το Μυστικό του Νου των Πραγματωμένων

Για άλλη μια φορά ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, απευθύνθηκε στον μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι: « Στο πλαίσιο αυτό, Σανταμάτι, ποιο είναι το μυστικό του νου των πραγματωμένων και η καθαρότητα της νοητικής τους δράσης; Σανταμάτι, επίτρεψε μου να κάνω μια αντιστοιχία: Εκείνα τα όντα που έχουν επαναγεννηθεί ανάμεσα στις τάξεις των θεών στο άμορφο πεδίο, παραμένουν εστιασμένα σε ένα μόνο αντικείμενο συνείδησης, για ογδόντα τέσσερις χιλιάδες κάλπα. Δεν αλλάζουν το αντικείμενο της συνείδησής τους με κάποιο άλλο αντικείμενο συνείδησης, για όσο διαρκεί η συγκέντρωσή τους μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουν και αποκτούν μια άλλη αναγέννηση, σύμφωνα με τη συσσώρευση του κάρμα τους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Σανταμάτι, ο πραγματωμένος έχει ένα νου που δεν είναι προσηλωμένος σε κάτι, με τέτοιο τρόπο ώστε, από τη νύχτα που ο μποντισάτβα αφυπνίζεται στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, μέχρι τη νύχτα που ο πραγματωμένος περνάει στην πλήρη παύση[lii], την κατάσταση της παύσης[liii] που είναι απαλλαγμένη από κάθε εναπομείναν πράγμα, κατά τη διάρκεια του χρόνου που μεσολαβεί, δεν υπάρχει καμία μεταβολή στο νου του˙ καμία νοητική δραστηριότητα˙ καμία νοητική εξέταση˙ καμία διανοητική λησμοσύνη˙ καμία νοητική μεταβολή˙ καμία νοητική εκτίμηση˙ καμία νοητική έξαψη˙ καμία νοητική σύγκρουση˙ καμία νοητική αποφυγή˙ καμία νοητική απόσπαση της προσοχής˙ καμία νοητική ευφορία˙ καμία νοητική κατάπτωση˙ καμία νοητική προστασία˙ καμία νοητική κίνηση˙ καμία υπερβολική χαρά στο νου, καμία νοητική διαταραχή, καμία κακία στο νου∙ καμία ταλάντευση του νου∙ καμία ιδιαίτερη κατανόηση του νου∙ καμία νοητική διέγερση∙ καμία νοητική πίεση∙ καμία εφαρμογή του νου∙ καμία περιπλάνηση του νου∙ κανένας σχηματισμός ιδεών στο νου∙ καμία νοητική κατασκευή∙ καμία νοητική φαντασία∙ καμία γαλήνια κατάσταση του νου˙ καμία βαθιά νοητική ενόραση∙ [F. 144 .β] καμία συνείδηση που κυνηγάει τις σκέψεις˙ καμία παραμονή στις δικές μας σκέψεις˙ καμία νοητική αντίληψη των σκέψεων των άλλων˙ κανένα στήριγμα από το νου για το μάτι˙ κανένα στήριγμα από το νου για τη διάνοια, το φυσικό σώμα, τη γλώσσα, τη μύτη ή το αυτί˙ κανένα στήριγμα από το νου για τις οπτικές μορφές˙ κανένα στήριγμα από το νου για τις σκέψεις, τις απτικές αισθήσεις, τις γεύσεις, τις οσμές ή τους ήχους˙ κανένα στήριγμα από το νου για τα νοητικά αντικείμενα˙ κανένα μέρος στο νου για τις νοητικές εκδηλώσεις˙ κανένας νους που είναι χωρίς τόπο˙ κανένας εσωτερικός τόπος για το νου˙ και κανένας εξωτερικός τόπος για το νου. Διαθέτει επίσης έναν νου που δεν ασχολείται με τα πράγματα, έναν νου που δεν ασχολείται με τη σοφία [ye shes], και επίσης έναν νου που δεν γίνεται αντιληπτός ως παρελθόν, παρόν ή μέλλον.

«Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, ο πραγματωμένος έχει καθαρότητα στο νου και δεν παράγει κανένα νοητικό αντικείμενο με το νου. Ωστόσο, έχει αναπτύξει την σοφία [ye shes] και τη θέαση προς όλα τα πράγματα, χωρίς καμία αποστροφή ή προσκόλληση. Με την καθαρότητα του δικού του νου, δεν αντιλαμβάνεται το νου των άλλων όντων ως ακάθαρτο. Βλέπει, αλλά δεν βλέπει τίποτα, και δεν σχηματίζει έννοιες. Βλέπει, αλλά δεν δημιουργεί καμία εννοιολογική επεξεργασία. Δεν αντιλαμβάνεται βλέποντας, ούτε διακρίνει μέσω της όρασης. Επιπλέον, η σοφία [ye shes] του πραγματωμένου, δεν συνδέεται με την όραση του ματιού της σάρκας, ούτε συνδέεται με την όραση του θεϊκού ματιού, ούτε συνδέεται με την όραση του ματιού της σοφίας, ούτε συνδέεται με την όραση του ματιού του Ντάρμα, ούτε συνδέεται με την όραση του ματιού του Βούδα. Δεν συνδέεται με την ακοή του θεϊκού αυτιού. Δεν συνδέεται με τη γνώση του νου των άλλων. Δεν συνδέεται με την ανάμνηση προηγούμενων ζωών. Δεν συνδέεται με τη θαυμαστή εκδήλωση υπεράνθρωπων δυνάμεων. Δεν συνδέεται με τη σοφία [ye shes]  της εξάλειψης των μολύνσεων.

«Είναι αποσυνδεδεμένος από την προσκόλληση σε οτιδήποτε, ενώ δεν είναι αποκομμένος από τίποτα, και έτσι τα ποτάμια της σοφίας [ye shes] τού πραγματωμένου, εκδηλώνονται γι' αυτόν αβίαστα, αυθόρμητα και χωρίς κατασκευές [F.145.a], έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται τη συμπεριφορά όλων των όντων, να γνωρίζει για την κάθαρση των παθών όλων των όντων και να μην μπερδεύεται ποτέ. Αυτό οφείλεται στις δέκα δυνάμεις, στα είδη βεβαιότητας [αφοβίας] και στις δεκαοκτώ μοναδικές ποιότητες του Βούδα. Αυτές οι ποιότητες του πραγματωμένου γεννιούνται αυθόρμητα, αβίαστα και χωρίς κατασκευές. Επιπλέον, ένας πραγματωμένος είναι απαλλαγμένος από τη νοητική συνείδηση και το νου∙ δεν εγκαταλείπει την κατάσταση της διαλογιστικής συγκέντρωσης [σαμάντι], αλλά εκτελεί όλες τις πράξεις ενός Βούδα. Λόγω του γεγονότος ότι η γνώση του είναι χωρίς προσκόλληση σε οτιδήποτε, δεν προσκολλάται σε τίποτα.

«Πράγματι, Σανταμάτι, σκέψου το παράδειγμα ενός Πραγματωμένου που δημιουργεί μαγικά τη μορφή ενός άλλου πραγματωμένου. Ενώ δεν παράγεται κανένας νους, καμία νοητική συνείδηση, κανένας σωματικός σχηματισμός, κανένας λεκτικός σχηματισμός και κανένας νοητικός σχηματισμός σε σχέση με αυτή τη μαγικά δημιουργημένη μορφή, εξακολουθεί να εκτελεί όλες τις ενέργειες ενός Βούδα, και το κάνει αυτό, μόνο μέσω της μεγαλειώδους δύναμης[liv] του Βούδα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Σανταμάτι, ένας πραγματωμένος, όντας ισοδύναμος με μια μαγικά δημιουργημένη μορφή και κάτι που δεν σχηματίζει έννοιες, επειδή έχει την ιδιότητα μιας μαγικά δημιουργημένης μορφής, δεν εμφανίζεται ως κάτι που έχει σωματική προέλευση, λεκτική προέλευση ή νοητική προέλευση, αλλά εκτελεί όλες τις ενέργειες ενός Βούδα, και το κάνει αυθόρμητα, αβίαστα και χωρίς κατασκευές. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Σανταμάτι, ο πραγματωμένος έχει αφυπνιστεί στο γεγονός ότι όλα τα πράγματα έχουν, ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, την ουσιαστική φύση του να είναι μαγικά δημιουργημένα, και έχοντας αφυπνιστεί σε αυτό το γεγονός, ο πραγματωμένος φωτίζει όλα τα πράγματα από συμπόνια για τα όντα.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, η σοφία [ye shes] του πραγματωμένου δεν στηρίζεται σε ό,τι είναι εξαρτημένο, ούτε σε ό,τι είναι μη εξαρτημένο. Δεν στηρίζεται στα σύνολα [σκάντα], ούτε στηρίζεται στα στοιχεία [18 στοιχεία], ούτε στηρίζεται στις σφαίρες των αισθήσεων. [F.145.b]. Δεν στηρίζεται σε ό,τι είναι εσωτερικό, ούτε στηρίζεται σε ό,τι είναι εξωτερικό. Δεν στηρίζεται σε ό,τι είναι καλό, ούτε στηρίζεται σε ό,τι είναι κακό. Δεν είναι κοσμική, ούτε είναι υπερβατική. Δεν είναι επιλήψιμη, ούτε είναι άμεμπτη. Δεν είναι μολυσμένη, ούτε είναι αμόλυντη. Δεν βρίσκεται στο παρελθόν, δεν βρίσκεται στο μέλλον, ούτε βρίσκεται στο παρόν. Δεν βασίζεται στην απαριθμητική ανάλυση, ούτε προέρχεται από την έλλειψη απαρίθμησης. Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, ο πραγματωμένος είναι εκείνος του οποίου η σοφία [ye shes] δεν έχει θεμέλιο. Χωρίς να αναλαμβάνει τίποτα απολύτως, αλλά από συμπόνια για τα όντα, η σοφία [ye shes] και η οπτική του για τις σκέψεις, τις πράξεις και τα κίνητρα όλων των όντων προκύπτει χωρίς προσκόλληση ή εμπόδιο, και αυτό συμβαίνει αβίαστα, αυθόρμητα και χωρίς κατασκευές.

«Αυτό, Σανταμάτι, είναι το μυστικό του νου του πραγματωμένου και η ασύλληπτη φύση των σκέψεων του, που χωρίς να εγκαταλείπει την κατάσταση της διαλογιστικής συγκέντρωσης, ικανοποιεί τις απαιτήσεις όλων των όντων. 

Αυτό ήταν το 9^ο Κεφάλαιο,  Το Μυστικό του Νου των Πραγματωμένων

10^ο Κεφάλαιο: Η Διακήρυξη των Αρετών του Βατζραπάνι, του Άρχοντα των Γκούχιακας

Ο σεβάσμιος Σαριπούτρα, είπε τότε στον Ευλογημένο: «Σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις, Ευλογημένε, οι μποντισάτβα αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα, ζουν την ιερή ζωή [brahmacarya] τους μπροστά στους Μπαγκαβάνς Βούδες. Μήπως πίσω από όλους αυτούς τους μποντισάτβα στέκεται ένας Άρχοντας των Γκούχιακας;»

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Αρκετά, Σαριπούτρα, τέτοιου είδους δραστηριότητα είναι ασύλληπτη. Ο κόσμος, συμπεριλαμβανομένων των θεών του, θα έπεφτε σε σύγχυση με την συμπεριφορά των μποντισάτβα. Παρ' όλα αυτά, Σαριπούτρα, όσοι έχουν πίστη θα περιβάλλονται από [F.146.a] συντρόφους στον ενάρετο δρόμο [kalyāṇamitra], και δεν θα ανησυχούν καθόλου γι' αυτό το θέμα».

«Ευλογημένε, σε παρακαλώ να μου το εξηγήσεις αυτό. Τον Πραγματωμένο θα τον πίστευα».

«Σαριπούτρα, μήπως βλέπεις τον μόνιμο συνοδοιπόρο μου, τον Βατζραπάνι, τον Άρχοντα των Γκούχιακας;» ρώτησε ο Μπαγκαβάν.

«Μπορώ να τον δω, Ευλογημένε, μέσω της μεγαλειώδους δύναμης του Βούδα. Δεν τον είχα δει ποτέ πριν».

«Ακριβώς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Σαριπούτρα, αυτός ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, στέκεται πίσω από κάθε μποντισάτβα αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα. Μέσω του προηγούμενου όρκου του και της δύναμης των υπερφυσικών ικανοτήτων του, εμφανίζεται παντού με την μορφή του Βατζραπάνι. Όσα όντα και αν υπάρχουν σε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, Σαριπούτρα, πίσω από κάθε ένα από αυτά τα όντα, θα μπορούσε να εμφανιστεί ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, με την μορφή του Βατζραπάνι και η παρουσία του δεν θα εξαντλούσε όμως τη γνώση και την εξουσιοδότησή[i] του. Σαριπούτρα, μήπως βλέπεις τον Βατζραπάνι να στέκεται πίσω από τον μποντισάτβα Μαϊτρέγια;»

«Ευλογημένε, τώρα τον βλέπω. Δεν ήταν ορατός από την αρχή».

« Στην πραγματικότητα Βρίσκεται πάντα πίσω του- απλώς δεν τον βλέπεις. Αντίθετα, οι μποντισάτβα, οι σάκρα, οι μπράχμα και οι λοκαπάλα που έρχονται από άλλους κόσμους βλέπουν τον Βατζραπάνι να στέκεται πάντα πίσω από τον μποντισάτβα Μαϊτρέγια, κρατώντας ένα βάτζρα στο χέρι του.

Τη στιγμή αυτή, Σαριπούτρα, ο μποντισάτβα Μαϊτρέγια και όλοι οι άλλοι μποντισάτβα αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα, δημιουργούν μαγικά, εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια μαγικά δημιουργημένες μορφές, και πίσω από κάθε μία από αυτές, επίσης, στέκεται ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας. Και όλα αυτά πηγάζουν από την εξουσιοδοτική δύναμη αυτού και μόνο, του Άρχοντα των Γκούχιακας. [F.146.b] Επιπλέον, Σαριπούτρα, ο Βατζραπάνι, ο Άρχοντας των Γκούχιακας, στέκεται πίσω από τις μαγικά δημιουργημένες μορφές που δημιουργούνται μαγικά από τον Πραγματωμένο, και αυτό, επίσης, οφείλεται στη δική του εξουσιοδοτική αρμοδιότητα. Με αυτόν τον τρόπο, Σαριπούτρα, ο Βατζραπάνι ο Άρχοντας των Γκούχιακας, είναι προικισμένος με ασύλληπτη δύναμη, εξουσιοδοτική δύναμη, υπερφυσικές ικανότητες και σοφία [ye shes]».

Αυτό ήταν το 10^ο Κεφάλαιο, Η Διακήρυξη των Αρετών του Βατζραπάνι, του Άρχοντα των Γκούχιακας

11^ο Κεφάλαιο:  Η ανώτερη φύση των ακραίων ασκητικών ασκήσεων:

Η μέθοδος λήψης τροφής για την ωρίμανση των όντων

Ο μποντισάτβα Σανταμάτι ζήτησε τότε από τον Βατζραπάνι τον Άρχοντα των Γκούχιακας: «Σε παρακαλώ, Άρχοντα των Γκούχιακας, χρησιμοποίησε την εμπνευσμένη ευγλωττία σου, για να φωτίσεις εκείνα τα γεγονότα που ήταν η αιτία των θαυμάτων, ξεκινώντας με μια περιγραφή της λαμπρής σειράς των σκληρών ασκητικών ασκήσεων του Μποντισάτβα, της άφιξής του στη θέση[ii] της φώτισης, της ήττας του Μάρα και της περιστροφής του τροχού του Ντάρμα, όλα αυτά τα οποία έχεις παρακολουθήσει».

Όταν ειπώθηκε αυτό, ο Βατζραπάνι ο Άρχοντας των Γκούχιακας, απάντησε στον μποντισάτβα Σανταμάτι. «Σανταμάτι», είπε, «η λαμπρή ποικιλία των αρετών του Μποντισάτβα είναι απροσμέτρητη. Δεν θα ήταν εύκολο για μένα να τις περιγράψω πλήρως ή λεπτομερώς, ακόμη κι αν χρησιμοποιούσα όλη τη διάρκεια της ζωής μου, ακόμη κι αν διαρκούσε ένα κάλπα. Ωστόσο, θα μπορούσα ως ένα βαθμό, να τις αναφέρω.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, οι ακραίες ασκητικές πρακτικές του Μποντισάτβα, δεν ήταν ενός μόνο τύπου. Προκειμένου να νικήσει τους αντίπαλους δασκάλους και τους οπαδούς τους, ο Μποντισάτβα έπαιρνε διάφορους όρκους, υπέβαλλε [τον εαυτό του σε]σωματικές στερήσεις και διάφορες σωματικές στάσεις. Οι αντίπαλοι δάσκαλοι και οι οπαδοί τους, λαχταρούσαν κι αυτοί να τα κάνουν, αλλά οι στερήσεις ήταν τόσο έντονες, τόσο ακραίες και τόσο σκληρές, που δεν μπορούσαν έμπρακτα να τις κάνουν. Ωστόσο, όλα αυτά τα έκανε ο Μποντισάτβα.

« Σχετικά με αυτό, Σανταμάτι, κάποια όντα είδαν τον Μποντισάτβα να στέκεται στο ένα πόδι. Κάποια τον είδαν να στέκεται με το ένα χέρι υψωμένο πάνω από το κεφάλι του. Κάποια τον είδαν να κοιτάζει τον ήλιο. Κάποια τον είδαν να εξασκείται στη λιτότητα των πέντε πυρών[iii]. Κάποιοι τον είδαν να στέκεται όρθιος χωρίς ποτέ να κάθεται. Κάποιοι τον είδαν να στέκεται [F.147.a] χωρίς να κινείται. Κάποιοι τον είδαν να στέκεται με το ένα πόδι ψηλά. Κάποιοι τον είδαν να στέκεται όρθιος στο κεφάλι του. Κάποιοι τον είδαν ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι από αγκάθια. Κάποιοι τον είδαν ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι από κοπριά αγελάδας. Κάποιοι τον είδαν να κάθεται σε ένα κάθισμα από πέτρα. Κάποιοι τον είδαν ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι από καλάμια. Κάποιοι τον είδαν ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι από ξύλινες σανίδες. Κάποιοι τον είδαν ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι από πελέκια. Κάποιοι τον είδαν ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι από σκόνη. Κάποιοι τον είδαν να ακολουθεί τον ήλιο.

«Κάποιοι τον είδαν να φοράει ρούχα φτιαγμένα από φύλλα φοίνικα. Κάποιοι τον είδαν να φοράει ρούχα φτιαγμένα από χόρτο μούντζα[iv]. Κάποιοι τον είδαν να φοράει ρούχα φτιαγμένα από χόρτο μπαλμπάτζα[v]. Κάποιοι τον είδαν να φοράει ρούχα φτιαγμένα από χόρτο κούσα. Κάποιοι τον είδαν να φοράει δέρμα μαύρης αντιλόπης. Κάποιοι τον είδαν να φοράει μοναστικά ράσα. Κάποιοι τον είδαν γυμνό. Κάποιοι τον είδαν να φοράει ρούχα φτιαγμένα από χόρτο ντάρμπα[vi]. Κάποιοι τον είδαν να φοράει ρούχα φτιαγμένα από φλοιό δέντρου.

«Κάποιοι τον είδαν να τρώει σπόρους από κεχρί. Κάποιοι τον είδαν να τρώει σπόρους από κριθάρι. Κάποιοι τον είδαν να τρώει ρίζες, φύλλα, λουλούδια, καρπούς, βλαστούς, σπόρους και ρίζες λωτού. Κάποιοι τον είδαν να κάνει εξαήμερη νηστεία. Κάποιοι είδαν ότι απείχε από το κρέας. Κάποιοι τον είδαν να τρώει χουρμάδες, κεχρί κόντο, ροβίτσα, φασόλια μάσα, κόκκους ρυζιού, σουσάμι ή κόκκους άψητου ρυζιού. Κάποιοι τον είδαν να συντηρείται μόνο με νερό. Κάποιοι τον είδαν να συντηρείται με σταγόνες γκι [βούτυρο]. Κάποιοι τον είδαν να συντηρείται με σταγόνες μέλι. Κάποιοι τον είδαν να συντηρείται με σταγόνες γάλα. Κάποιοι τον είδαν να μην τρώει καθόλου φαγητό. Κάποιοι είδαν ότι δεν είχε κόπωση. Κάποιοι τον είδαν να κάθεται μόνος του. Κάποιοι τον είδαν να στέκεται μόνος του.

«Πράγματι, Σανταμάτι, ο Μποντισάτβα ασκήθηκε σε τέτοιου είδους σκληρές ασκητικές δοκιμασίες και έναν αμέτρητο αριθμό άλλων ενεργειών. Για έξι ολόκληρα χρόνια, ούτε μία από τις ασκήσεις του δεν διαταράχθηκε, και όλες τους αναδείχτηκαν στην εντέλεια. [F.147.β] Με τους πιο ξεχωριστούς όρκους, με ανυπέρβλητες ηρωικές προσπάθειες και τις πιο εντατικές στερήσεις, παρουσίασε όλους αυτούς τους όρκους και τις σκληρές ασκήσεις για έξι χρόνια και το έκανε με τέτοιο τρόπο, ώστε εκείνοι που είχαν αμοιβαία αντίθετες μεταξύ τους τάσεις, δεν μπορούσαν να δουν τους αμοιβαία αντίθετους όρκους και τις αυστηρές ασκήσεις. Αντίθετα, αυτά τα όντα έβλεπαν μόνο τους όρκους και τις αυστηρές ασκήσεις από τις οποίες καθοδηγούνταν οι ίδια και όχι οι άλλα.

« Σχετικά μ' αυτό, Σανταμάτι, ο Μποντισάτβα ήταν άψογος από κάθε άποψη και εμφάνισε αυτή τη δράση, ενώ βρισκόταν σε κατάσταση γαλήνης. Εξακόσια σαράντα εκατομμύρια θεοί και άνθρωποι των τριών οχημάτων οδηγήθηκαν στην ωριμότητα λόγω αυτών των ακραίων ασκητικών πρακτικών. Επιπλέον, Σανταμάτι, εκείνοι οι θεοί και οι άνθρωποι που είχαν ευγενή προσδοκία, που είχαν περατώσει τις προετοιμασίες, είδαν τον Μποντισάτβα να κάθεται σε ένα πολύτιμο περιστύλιο για έξι χρόνια απορροφημένο στον διαλογισμό που διαπερνά τα πάντα[vii],169 χωρίς να κινείται και σε κατάσταση ευδαιμονίας, και κατόπιν να αναδύεται από αυτόν τον διαλογισμό.

« Ως προς αυτό, Σανταμάτι, εκείνοι οι θεοί και οι άνθρωποι για τους οποίους το σημαντικό πράγμα είναι το Ντάρμα, που επιθυμούν το Ντάρμα και που πρέπει να ωριμάσουν μέσω της διδασκαλίας του Ντάρμα, εκείνοι είδαν τον Μποντισάτβα να μην ασχολείται με καμία άλλη δραστηριότητα, εκτός από τη διδασκαλία του Ντάρμα. Αυτό, Σανταμάτι, είναι η άσκηση της μεγάλης συμπόνιας, η οποία ονομάζεται η συνάντηση της μεγάλης άμεσης γνώσης[jñāna]   του Μποντισάτβα. Είναι η πύλη προς τις κατευθυντήριες αρχές του Ντάρμα, η οποία ονομάζεται κάθοδος προς το ασύλληπτο. Είναι η πύλη προς την σοφία [jñāna] αυτού που είναι δύσκολο να επιτευχθεί, η οποία ονομάζεται εξουδετέρωση όλων των Μάρα και των υποστηρικτών των αντίπαλων θεωρήσεων.

«Όταν πέρασαν έξι χρόνια με αυτόν τον τρόπο, Śāntamati, ο Μποντισάτβα άφησε τους όρκους και τις ακραίες πρακτικές που είχε προηγουμένως και πήγε στις όχθες του ποταμού Ναϊρατζάνα. Εκεί έκανε μπάνιο σύμφωνα με το κοσμικό έθιμο. Το σώμα του καθαρίστηκε, βγήκε από τον ποταμό Ναϊρατζάνα και έμεινε εκεί. Μια κοπέλα του χωριού με το όνομα Σουτζάτα ήρθε κρατώντας ένα δοχείο με ρυζόγαλο και μέλι, που είχε φτιαχτεί από το βρασμένο γάλα εκατό αγελάδων, και το πρόσφερε στον Μποντισάτβα. [F.148.a] Εκεί βρίσκονταν επίσης, εξακόσια εκατομμύρια θεοί, νάγκα, γιάκσα και γκαντάρβα, κρατώντας ο καθένας τα δικά του ξεχωριστά είδη τροφής και λέγοντας: «Ενάρετε κύριε! Σε παρακαλώ φάε το φαγητό μου! Ενάρετε κύριε! Σε παρακαλώ φάε το φαγητό μου!"

«Όταν συνέβη αυτό, Σανταμάτι, ο Μποντισάτβα δέχτηκε όλο το φαγητό, ξεκινώντας από αυτό της Σουτζάτα, της κοπέλας του χωριού, μαζί με το φαγητό που έφεραν οι εξακόσια εκατομμύρια θεοί, νάγκα, γιάκσα και γκαντάρβα, και το έφαγε όλο. Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν είδε τους άλλους. Όλοι τους είχαν την αίσθηση ότι «ο Μποντισάτβα πήρε την τροφή μου» και «αφού έφαγε την τροφή μου, ο Μποντισάτβα θα αφυπνιστεί στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση», και έτσι όλοι τους οδηγήθηκαν στην ωριμότητα με σκοπό την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση.

 Αυτό ήταν το 11^ο Κεφάλαιο: Η ανώτερη φύση των ακραίων ασκητικών ασκήσεων: Η μέθοδος της λήψης τροφής για την ωρίμανση των όντων».

 12^ο Κεφάλαιο: Η Πορεία προς τη Θέση της Φώτισης

«Μόλις ο Μποντισάτβα έπλυνε το σώμα του και επανήλθαν οι δυνάμεις στο σώμα του, αφού πρώτα έφαγε το φαγητό, πήγε στην θέση της φώτισης[viii]. Μια θεότητα της γης που βρισκόταν εκεί κοντά, με το όνομα Σουμπούμα, απευθύνθηκε σε όλες τις θεότητες της γης, λέγοντας:

«Ένας που κρατά τη γη, ακλόνητος και ατάραχος,

χωρίς λαχτάρα και χωρίς εχθρότητα,

ο Μποντισάτβα πλησιάζει αυτό το δέντρο.

Θα στολίσω την επιφάνεια του γόνιμου εδάφους».

 

Οι χαρούμενες θεότητες που κατοικούν στη γη απάντησαν: «Υπέροχη ιδέα!»

Και καθάρισαν ολόκληρο αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων,

σκόρπισαν λουλούδια, έκαψαν το πιο ευωδιαστό θυμίαμα, [F.148.b]

και ράντισαν την εύφορη γη με αρωματικό νερό.

 

Θεότητες που κρατούν κύπελλα και άλλες με γιρλάντες,

καθώς και θεότητες που κατοικούν σε αιωρούμενα παλάτια στον ουρανό

χάρηκαν κι αυτές που έβλεπαν τον Μποντισάτβα,

και τον περιέλουσαν με ουράνια λουλούδια.

 

Οι λοκαπάλα από τις τέσσερις ηπείρους

μαζί με όλες οι συναθροίσεις τους

κάλυψαν όλο αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων

με χρυσά δίχτυα, από αφοσίωση προς τον Νικητή.

 

Σε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων,

οι Σάκρα, επίσης, που διαθέτουν υπεράνθρωπες δυνάμεις,

φώτισαν τα Παλάτια Βαϊτζαγιάντα στα πεδία των Τριάντα Τριών

και ομοίως στόλισαν και φώτισαν τους δισεκατομμύρια κόσμους

ως πράξη σεβασμού προς τον Μποντισάτβα.

 

Όλοι οι θεοί του Πεδίου Γιάμα ήταν επίσης χαρούμενοι,

και κάλυψαν τους ουρανούς των δισεκατομμυρίων κόσμων

αυτού του βασιλείου Σάχα, με ένα δίχτυ από βηρύλλιο,

ως πράξη σεβασμού προς το Υπέρτατο Όν.

 

«Οι θεοί του Πεδίου των Ικανοποιημένων και ο αρχηγός τους

τον στόλισαν με ένα δίχτυ από μαργαριτάρια,

και με μισοφέγγαρα,

και έριξαν πάνω του μια βροχή από κοράλλια και μαργαριτάρια.

 

«Οι θεϊκοί βασιλιάδες του Πεδίου των Απολαυστικών Μαγικών Μορφών

έφτιαξαν ένα δίχτυ, στους κόμπους του οποίου

έδεσαν καμπάνες από χρυσό του ποταμού Τζάμπου

που γέμισαν ολόκληρο το πεδίο Σάχα με λαμπρό φως και ευχάριστο ήχο

και ευχαριστημένοι, το τύλιξαν γύρω από αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων.

 

Υπήρχαν θεϊκά πετράδια, που ήταν πραγματικά διάφανα,

και ακτινοβολούσαν απέραντο φως, άψογα και λαμπρά,

από τα οποία οι θεοί που κατείχαν τη δύναμη,

δημιούργησαν με μαγικό τρόπο ένα δίχτυ

με αφοσίωση στον Έναν που έχει την Αυτοπεποίθηση να Πετυχαίνει Όλους τους Στόχους.

 

«Τα νάγκα, οι γκαντάρβα και οι μαχοράγκα,

και όλοι οι νταϊτιας[ix] και οι γκαρούντα μαζί με τους κιννάρα,

έκαναν το πεδίο της επιθυμίας όμορφο και το στόλισαν

με υπέροχες συνθέσεις σαν τις όψεις των δικών τους κατοικιών.

 

«Τώρα, Σανταμάτι, όταν ο Μεγάλος Μπράχμα, ο ισχυρός που ήταν κύριος αυτού του σύμπαντος με τους δισεκατομμύρια κόσμους, έτυχε να δει τον μποντισάτβα που πλησίαζε την θέση της φώτισης, απευθύνθηκε σε όλους τους θεούς στο Πεδίο της Συνέλευσης του Μπράχμα:

 

«Φίλοι, να ξέρετε αυτό! [F.149.a] Αυτός είναι ο Μποντισάτβα, ο Μαχασάτβα! Έχει εξοπλιστεί με δυνατή πανοπλία για τη μάχη. Δεν έχει παραμερίσει τον μεγάλο του όρκο. Έχει βάλει την πανοπλία που είναι σκληρή σαν πέτρα. Το μυαλό του δεν έχει κουραστεί. Είναι αυθεντία σε όλες τις συμπεριφορές ενός μποντισάτβα. Έχει τελειοποιήσει όλες τις τελειότητες. Έχει κατακτήσει την κυριαρχία σε κάθε στάδιο του μονοπατιού του μποντισάτβα. Έχει εξαγνίσει πλήρως κάθε ένα από τα κίνητρα ενός μποντισάτβα. Κατανοεί τις ικανότητες όλων των όντων. Έχει κατανοήσει πλήρως όλα τα μυστικά των πραγματωμένων. Έχει υπερβεί όλες τις ενέργειες του Μάρα. Καμία από τις ρίζες των αρετών του δεν εξαρτάται από κάποιον άλλο. Η εξουσία του έχει δοθεί από όλους τους πραγματωμένους. Είναι ο μεγάλος αρχηγός του καραβανιού που δείχνει σε όλα τα όντα το μονοπάτι προς την απελευθέρωση. Είναι ο μοναδικός αληθινός ήρωας αυτού του σύμπαντος των δισεκατομμυρίων κόσμων που θα εξαλείψει όλη τη συνέλευση του Μάρα. Είναι ο μεγάλος βασιλιάς των θεραπευτών που έχει αποκτήσει όλα τα φάρμακα του Ντάρμα. Είναι ο μεγάλος βασιλιάς του Ντάρμα που φοράει το βασιλικό διάδημα της απελευθέρωσης. Είναι ο βασιλιάς που το πανίσχυρο λάβαρο του εκπέμπει το φως της μεγάλης σοφίας. Ανεπηρέαστος από τις οκτώ κοσμικές ανησυχίες, είναι ο αληθινός μέγας λωτός. Όντας εκείνος από τον οποίο δεν έχει κλαπεί η ισχυρή μνήμη όλων των διδασκαλιών και οι τύποι που την υποστηρίζουν, είναι ο αληθινός μεγάλος ωκεανός. Όντας αμετακίνητος, ακλόνητος και απαλλαγμένος από αποστροφή και προσκόλληση, είναι το αληθινό πανίσχυρο όρος Μέρου. Εντελώς αψεγάδιαστος, απόλυτα αγνός και διαθέτοντας μια διάνοια που είναι εκθαμβωτικά καθαρή, είναι το αληθινό ανεκτίμητο πετράδι. Διαθέτοντας τη δύναμη πάνω σε όλα τα πράγματα, έχει έναν νου που είναι έτοιμος για κάθε προσπάθεια.

Ο Μποντισάτβα, που είναι ο αληθινός Μεγάλος Μπράχμα, πλησιάζει στη θέση της φώτισης. Επιθυμεί να αφυπνιστεί στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση με σκοπό να κατακτήσει τον στρατό του Μάρα. Επιθυμεί να το κάνει αυτό με σκοπό την τελειοποίηση των δέκα δυνάμεων, των μορφών βεβαιότητας και των δεκαοκτώ μοναδικών χαρακτηριστικών ενός Βούδα. Επιθυμεί να το κάνει αυτό με σκοπό να γυρίσει τον μεγάλο τροχό του Ντάρμα, [ΣΤ.149 .b] με σκοπό να βγάλει το μεγάλο βρυχηθμό του λιονταριού, με σκοπό να ικανοποιήσει όλα τα όντα με το δώρο του Ντάρμα, με σκοπό να καθαρίσει τα μάτια όλων των όντων με το Ντάρμα, με σκοπό να χρησιμοποιήσει το Ντάρμα για να νικήσει όλους τους υποστηρικτές άλλων δοξασιών, με σκοπό να αποδείξει την εκπλήρωση όλων των προηγούμενων υποσχέσεών του προς τους Μπαγκαβάνς Βούδες και με σκοπό να αποκτήσει την κυριαρχία πάνω σε όλα τα πράγματα. Γι' αυτό, φίλοι, θα πρέπει όλοι σας να έχετε τη λαχτάρα να λατρεύετε και να υπηρετείτε τον Μποντισάτβα!

 

Τότε, με ένα αίσθημα μεγάλης χαράς στην καρδιά του, ο Μεγάλος Μπράχμα, ο κυρίαρχος αυτού του κόσμου Σάχα και κύριος του σύμπαντος ενός δισεκατομμυρίου κόσμων, μίλησε σε όλους τους θεούς του Πεδίου της Συνέλευσης του Μπράχμα: «Φίλοι, αυτό το μεγάλο και αληθινό πρόσωπο είναι μια συσσώρευση των όρκων και των αυστηρών ασκήσεων που έχει αναλάβει κατά τη διάρκεια πολλών εκατοντάδων χιλιάδων κάλπα. Τώρα πλησιάζει τη θέση της φώτισης. Επομένως, θα πρέπει να στολίσετε ολόκληρο το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων με μεγάλες, λαμπρές ετοιμασίες.

 

«Τότε, εκείνη τη στιγμή, ο Μεγάλος Μπράχμα, ο κυρίαρχος αυτού του κόσμου Σάχα, είπε τους ακόλουθους στίχους:

 

«Ένα εξαγνισμένο ον που ο όρκος του είναι προσηλωμένος στο Ντάρμα,

που ενεργεί προς όφελος του κόσμου με τους θεούς του,

ο Υπέρτατος Θεός των Θεών, που λατρεύεται από θεούς και ανθρώπους,

ο Μεγάλος Σοφός βαδίζει προς τη θέση της φώτισης.

 

«Με σκοπό την κατάκτηση του Μάρα και του στρατού του,

με σκοπό την αφύπνισης της γνώσης που είναι η εγρήγορση,

με σκοπό να τελειοποιήσει τις ιδιότητες της πλήρους φώτισης,

και για να περιστρέψει τον τροχό του αληθινού Ντάρμα,

 

«θέλει να βγάλει το βρυχηθμό του μεγάλου λιονταριού,

και, πράγματι, να ικανοποιήσει όλα τα ενσαρκωμένα όντα.

Για να εξαγνιστεί το μάτι του υπέρτατου Ντάρμα,

ο Οδηγός πηγαίνει στην θέση της φώτισης.

 

«Για να νικήσει τους υποστηρικτές άλλων δογμάτων,

για να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που έδωσε προηγουμένως,

για να εκδηλώσει τις πράξεις ενός τέλειου Βούδα, επίσης,

ο Οδηγός πηγαίνει στην θέση της φώτισης. [F.150.a]

«Γι' αυτό, όλοι μας, συγκεντρωμένοι μαζί,

θα στολίσουμε κατάλληλα το εύφορο έδαφος.

Ω, ας δούμε τα δισεκατομμύρια κόσμους στολισμένους!

Ας δούμε το πεδίο της επιθυμίας στολισμένο!

 

«Θα στολίσουμε το πεδίο της μορφής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο!» είπαν οι Μπράχμας,

Και ο Πατριάρχης [Μπράχμα], χαρούμενος από καρδιάς, είπε: 'Ωραία’.

Στη συνέχεια, ξεκίνησαν να διακοσμούν τον υπόλοιπο κόσμο Σάχα

έτσι ώστε να μοιάζει ακριβώς με τη λαμπρή διάταξη του πεδίου της επιθυμίας.

 

«Ωστόσο, αυτό που παρουσίασαν δεν είχε προηγούμενο,

καθώς υπήρχε αφθονία λουλουδιών και σύννεφα θυμιάματος.

Οι σωροί από πετράδια και οι μουσικές συμφωνίες,

ήταν κάτι που προκαλούσε έκσταση και ευλάβεια.

 

«Με υπέροχες διατάξεις ακριβώς όπως και στις δικές τους κατοικίες,

οι Μπράχμας και όλες οι θεότητες μέχρι το Υπέρτατο Πεδίο,

ενθουσίασαν πραγματικά όλα τα όντα στον κόσμο Σάχα

και τους έκαναν να αισθάνονται ότι πρέπει να υποκλιθούν μπροστά τους.

 

«Οι συναθροίσεις των θεών παρουσίαζαν στολίδια

που υψώνονταν όλο και πιο ψηλά στον ουρανό,

ενώ εδώ κάτω εξακόσια δισεκατομμύρια απσάρας

στόλιζαν τη βάτζρα θέση της φώτισης.

 

« Ράντισαν αρωματικό νερό παντού,

και πάνω στην επιφάνεια του εύφορου εδάφους

που είχε προετοιμαστεί, σκόρπισαν

πολύχρωμα λουλούδια και λαμπρά πετράδια.

 

«Το δέντρο της φώτισης ήταν στολισμένο με στολίδια,

το σύνολο των οποίων δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια.

Η λαμπρή σύνθεση που δημιούργησαν εκεί

ήταν τέτοιου μεγάλου μεγέθους.

 

«Τότε, Σανταμάτι, καθώς ο Μποντισάτβα καθόταν στη θέση της φώτισης, ο Μεγάλος Μπράχμα, ο άρχοντας των χιλιάδων και κυρίαρχος αυτού του κόσμου Σάχα, απευθύνθηκε σε όλους τους θεούς του Πεδίου της Συνέλευσης του Μπράχμα:

«Φίλοι, αυτό το σπουδαίο πρόσωπο και κορυφαίο ον, βαδίζει στο ορθό μονοπάτι και λαμβάνει όρκους και αυστηρές ασκήσεις για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια κάλπα. Τώρα κάθεται στη θέση της φώτισης. Γι αυτόν το λόγο, όλοι σας θα πρέπει να στολίσετε ολόκληρο αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων με μεγάλες και λαμπρές συνθέσεις.

«Τότε, ο Μεγάλος Μπράχμα, κυρίαρχος αυτού του κόσμου Σάχα, είπε αυτούς τους στίχους στους θεούς του Πεδίου της Συνέλευσης του Μπράχμα:

«Είναι ένα εξαγνισμένο ον του οποίου ο όρκος είναι προσηλωμένος στο Ντάρμα,

ένας μεγαλόψυχος [F.150.b] που θέλει να βοηθήσει και να κάνει ό,τι είναι χρήσιμο,

έχει πλησιάσει το δέντρο της φώτισης

για να νικήσει τον παραπλανημένο Μάρα και την οικογένειά του.

 

«Πράγματι, όλοι μας, συγκεντρωμένοι μαζί, θα προχωρήσουμε

Για να στολίσουμε ολόκληρο τον κόσμο Σάχα.

Για αυτόν τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των θεών του, είναι ο Κύριος του Ντάρμα.

Έτσι, αν τον τιμήσουμε, θα αποκτήσουμε άπειρη αρετή.

 

«Όταν τα πλήθη των θεών μπράχμα άκουσαν αυτόν τον μεγάλο έπαινο,

στόλισαν ολόκληρο τον κόσμο Σάχα.

Τον καθάρισαν καλά, τον στόλισαν με λουλούδια και λάβαρα,

και μεταμόρφωσαν αυτόν τον κόσμο Σάχα σε κάτι φτιαγμένο από πολύτιμα πετράδια.

 

«Δημιούργησαν μαγικά δεκάδες εκατομμύρια ομπρέλες στον ουρανό

που ήταν ακριβώς σαν μια υπέροχη σειρά από το φως του ήλιου και του φεγγαριού.

Δημιούργησαν με μαγικό τρόπο δέντρα σάλα γεμάτα με τα ωραιότερα λουλούδια,

που θα μπορούσαν να συγκριθούν με τα δέντρα στα άλση απόλαυσης των θεών.

 

«Καθώς ο Σοφός περπατούσε στο μονοπάτι,

δημιούργησαν με μαγικό τρόπο μια αμαξοστοιχία από επτά άμαξες

και τον περιέβαλαν με επτά ομόκεντρα κιγκλιδώματα

φτιαγμένα με πετράδια και επενδυμένα με χρυσούς λωτούς.

 

Κανείς θεός ή άνθρωπος δεν είχε ξαναδεί ποτέ

Εκείνη την υπέροχη διάταξη που είχε φτιάξει ο Σάκρα.

Αληθινά, οι ήπειροι έλαμπαν

Έτσι όπως ήταν στολισμένες, σαν το παλάτι Βαϊτζαγιάντα του Σάκρα.

 

Οι θεοί του Πεδίου του Γιάμα, του Χαρούμενου Πεδίου,

του Πεδίου της Απόλαυσηςτων Μαγικών Δημιουργιών και της Μεταμόρφωσης της Απόλαυσης των Άλλων

και του Υπέρτατου Πεδίου που έχει δύναμη και ενθουσιασμό,

όλοι ήθελαν να στολίσουν την έξοχη θέση της φώτισης.

 

Καθώς ο μποντισάτβα πλησίαζε τη θέση

εμφανίστηκαν όλες οι λαμπρές συνθέσεις,

εκείνη ακριβώς τη στιγμή, εδώ στο πεδίο της επιθυμίας,

από τους νάγκα, τις θεότητες και τους κιννάρα.

 

Από τις τέσσερις κατευθύνσεις ήρθαν δεκάδες εκατομμύρια απσάρας

που στόλισαν το δέντρο της φώτισης

με λουλούδια, θυμιάματα και αρωματικά έλαια,

ραντίζοντας αρωματικό νερό παντού.

 

Το δέντρο της φώτισης ήταν τόσο όμορφα στολισμένο,

έλαμπε σαν το δέντρο Παριτζάτ[x] στο Πεδίο των Τριάντα Τριών.

Οι υπέρλαμπρες συνθέσεις που είχαν μαγικά δημιουργηθεί από μυριάδες θεούς,

ακτινοβολούσαν τόσο λαμπρά, κάτι που ήταν αδύνατον να περιγραφεί.

 

«Πράγματι, Σανταμάτι, καθώς ο Μποντισάτβα ανέβαινε στη θέση της φώτισης, [F.151.α] ένα φως έβγαινε από τους τροχούς με τις χιλιάδες ακτίνες στα πέλματα των ποδιών του. Αυτό το φως ανακούφιζε τον οδυνηρό πόνο των όντων σε όλα τα πεδία της κόλασης, το πεδίο των ζώων και το πεδίο του Γιάμα. Η κατοικία του βασιλιά των νάγκα Κάλικα, γέμισε επίσης από μια μεγάλη λάμψη. Όταν ο βασιλιάς των νάγκα Κάλικα είδε το φως του Μποντισάτβα, ένιωσε ευφορία, ενθουσιασμό, αγαλλίαση στην καρδιά, ευχαρίστηση και χαρά. Στη συνέχεια είπε αυτούς τους στίχους σε όλες τις γυναίκες των εσωτερικών του διαμερισμάτων καθώς και στους συνοδούς τους:

 

«Όταν αυτό το χρυσό φως

έλουζε την κατοικία μου αυτή,

ένιωσα έξαψη στο σώμα μου

και απόλαυση στο νου μου.

 

«Είδα σημάδια σαν αυτά

των προηγούμενων Βούδα.

Αναμφίβολα, ένας μεγάλος ήρωας, ένας Βούδας,

πρόκειται να εμφανιστεί στον κόσμο.

 

«Είναι καλό να προμηθευτούμε πούδρες,

γιρλάντες, αρωματικά έλαια, αρώματα,

χρυσό, κοσμήματα και μαργαριτάρια,

κοχύλια και περιδέραια,

 

«να πάρουμε κύμβαλα και μουσικά όργανα,

και κρατώντας ψηλά τις ομπρέλες

και τα λάβαρα της νίκης,

να προσκυνήσουμε τον Δάσκαλο.

 

«Με χαρά θα υπηρετήσουμε τον Σοφό

με αυτά τα στολίδια,

που είναι τα πιο υπέροχα

σ’ αυτό το μέρος των νάγκα».

 

« Τότε, ο βασιλιάς των νάγκα Κάλικα, μαζί με τις γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματά του, τους συνοδούς και τους οικείους του, καθώς και τους γιους του και τα μέλη της συνέλευσής του, άφησε την κατοικία του. Όλοι τους κρατούσαν λουλούδια, θυμίαμα, γιρλάντες, αρώματα, πούδρες, ρούχα, ομπρέλες, λάβαρα και σημαίες, ενώ έπαιζαν κύμβαλα, τύμπανα και άλλα μουσικά όργανα. Δημιούργησαν σύννεφα γεμάτα ευωδιαστό νερό, δημιούργησαν βροχοπτώσεις αρωματικής βροχής και έκαναν να πέσει βροχή από μαργαριτάρια νάγκα και λουλούδια νάγκα. Έτσι, με τη μεγάλη θαυμαστή παρουσία των νάγκα και τη μεγάλη υπερφυσική δύναμη των νάγκα, πλησίασαν τον Μποντισάτβα. Μόλις τον πλησίασαν, όλοι εκείνοι και η συνοδεία τους, προσκύνησαν τον Μποντισάτβα, [F.151.b] φέρνοντας το κεφάλι τους στα πόδια του, και τον περιβάλλανε παίζοντας κύμβαλα και μουσικά όργανα. Έπειτα στάθηκαν στο πλάι, υμνώντας τον σε στίχους. Αυτό είπαν:

 

«Όταν το υπέρτατο ον απελευθέρωσε αυτό το φως

ολόκληρο αυτό το βουδικό πεδίο φωτίστηκε.

Για μια στιγμή, σταμάτησαν και οι τρεις αρνητικές επαναγεννήσεις,

και η κατοικία του Κάλικα διαποτίστηκε με φως.

 

«Ο βασιλιάς των νάγκα φάνηκε πραγματικά χαρούμενος,

βλέποντας αυτό το φως, και είπε αυτά τα λόγια:

‘Χωρίς αμφιβολία, ένας Βούδας θα εμφανισθεί σήμερα,

γιατί αυτό το φως είναι, πραγματικά, η χρυσαφένια ακτινοβολία του’.

 

«Συνοδευόμενος από πλήθος κοριτσιών νάγκα

που κουβαλούν ομπρέλες, λάβαρα και ρούχα,

ευτυχισμένοι, ερχόμαστε μπροστά στον Μποντισάτβα

για να τον προσκυνήσουμε με βαθύ σεβασμό.

 

Ολόκληρη η γη λάμπει έτσι στολισμένη με άφθονα στολίδια και λουλούδια,

όλα τα άλση με τα δέντρα και τα φαρμακευτικά φυτά, σκύβουν προς το δέντρο της φώτισης,

όλα τα ποτάμια εδώ είναι ακίνητα, και ο άνεμος έχει επίσης σταμάτησε να φυσάει,

γιατί σήμερα κατακτάς τον Μάρα και γίνεσαι ένας Βούδας που εξυμνείται στους τρεις κόσμους.

 

« Σήμερα, έχεις θαμπώσει τις ακτίνες του φωτός του ήλιου, του φεγγαριού, του Μπράχμα και του Σάκρα.

Με το άγγιγμα του του φωτός σου, Απαράμιλλε, εξαλείφει τις τρεις αρνητικές επαναγεννήσεις.

Είθε ο ερχομός του φωτός σου στην κατοικία μας σήμερα, να αναγγέλλει την εμφάνιση ενός Βούδα,

να κάνει κι εμάς ευτυχισμένους και η σημερινή σου εμφάνιση, Άξιε, να χαροποιήσει τις καρδιές μας.

 

Ακριβώς όπως αυτοί οι θεοί που έρχονται με γεμάτα κύπελλα και σε κυκλώνουν,

όπως κάνουν και τα σμήνη της Ινδικής Χαλκοκουρούνας που έρχονται και στροβιλίζονται στον ουρανό,

αυτός ο κόσμος, επίσης, με τους θεούς και τους ανθρώπους του είναι πρόθυμος να σε λατρέψει,

γιατί σήμερα γίνεσαι ένα αληθινό μονοπάτι για τους αναζητητές της σοφίας, άξιος του σεβασμού του κόσμου.

 

«Δεν μπορεί κανείς να αποκτήσει μεγαλύτερο πλούτο από αυτόν που βρήκαμε εδώ, Γοργέ Εσύ. 181

Πράγματι, έχω λατρέψει τον Κρακουτσάντα και τον άλλο εξέχοντα σοφό που ονομάζεται Κανάκα.

Τίμησα τον καλύτερο από τους νικητές, τον Κάσυαπα, και σήμερα επίσης τιμώ τον μεγάλο ταύρο των Σάκυα.

Προσδοκώντας την κατάσταση της παντογνωσίας, δεν έχασα ποτέ τη ευκαιρία να βλέπω τους σοφούς. [F.152.a]

 

«Βγάλε τον βρυχηθμό του λιονταριού, ω Σοφέ, ο απόηχος του είναι ευχάριστος σαν τον ήχο του αγιασμένου νερού,

έτσι ώστε ο λόγος σου να ταρακουνήσει για πάντα τη γη και τα ψηλά βουνά της, ολόκληρο τον κόσμο μας.

Για εκείνον που ο νους του είναι προσηλωμένος στην φώτιση και ανυψώνεται ακόμα και τώρα από αυτή τη προσδοκία,

δεν είναι δυνατόν να αποτραπεί ένα τέτοιο ον από το να κατακτήσει τις δέκα δυνάμεις».

« Τότε, Σανταμάτι, η επικεφαλής βασίλισσα του βασιλιά των νάγκα Κάλικα, με το όνομα ήταν Σουβαρναπραμπάσα, παρουσιάστηκε περιτριγυρισμένη από πολλά κορίτσια νάγκα. [Στα χέρια τους] κρατούσαν πολλές ομπρέλες, πολλά βαμβακερά υφάσματα, πολλά μαργαριταρένια περιδέραια, πολλά πολύτιμα κοσμήματα, πολλές γιρλάντες εξαιρετικής ποιότητας φτιαγμένες από θεούς και ανθρώπους, πολλά δοχεία με θυμίαμα και έπαιζαν πολλά κύμβαλα και άλλα μουσικά όργανα. Σκόρπισαν πολλά πολύτιμα λουλούδια στο μονοπάτι που βάδιζε ο Μποντισάτβα και τον ύμνησαν με αυτούς τους στίχους:

 

«Σε σένα που δεν είσαι σε σύγχυση- σε σένα που δεν έχεις δέος, δεν έχεις φόβο, δεν έχεις τρόμο,

σε 'σένα που δεν είσαι απογοητευμένος ή αποθαρρημένος, χαρούμενος, ανυποχώρητος, αδιάφορος,

σε 'σένα που δεν έχεις θυμό, δεν έχεις άγνοια, δεν έχεις λαγνεία- σε 'σένα που είσαι ελεύθερος από λαχτάρα,

σε σένα που έχεις απελευθερωθεί‍-σε σένα, Μεγάλε Προφήτη, υποκλινόμαστε!

 

«Είσαι ο γιατρός που αφαιρεί το βέλος, ο ηγέτης εκείνων που καθοδηγούνται,

πραγματικά πολυμαθής γιατρός, απελευθερώνεις τα όντα από τα βάσανά τους.

Αναγνωρίζοντας εκείνους που είναι χωρίς προστασία, καταφύγιο ή στέγη,

εσύ, [που είσαι το] κατάλυμα, εσύ, [που είσαι το]καταφύγιο‍-έχεις εμφανιστεί στους τρεις κόσμους.

 

Όπως ακριβώς οι συναθροίσεις των πιστών και ευχαριστημένων θεών,

ρίχνουν από τον ουρανό δυνατές βροχές από λουλούδια

και μεγάλα τόπια από ύφασμα, Μεγάλε Προφήτη,

να χαίρεσαι, γιατί σήμερα θα γίνεις νικητής!

 

«Πλησίασε τον άρχοντα των δέντρων και κάθισε εκεί χωρίς φόβο.

Τίναξε από πάνω σου τον στρατό του Μάρα και σκίσε το δίχτυ των συμφορών.

Αφυπνίσου στην γαλήνη, την υπέρτατη, την ύψιστη φώτιση,

ακριβώς όπως αφυπνίστηκαν οι νικητές του παρελθόντος.

 

«Έχει έρθει η ώρα για την εκπλήρωση της προσδοκίας σου,

ο λόγος για τον οποίο έχεις εργαστεί τόσες δεκάδες εκατομμύρια κάλπα,

αναλαμβάνοντας δύσκολα έργα για χάρη της απελευθέρωσης των όντων. [F.152.b]

Κάθισε κάτω από τον άρχοντα των δέντρων και άγγιξε την ύψιστη φώτιση». [B6]

 « Τότε, Σανταμάτι, ο Μποντισάτβα βγήκε από την κατοικία του βασιλιά των νάγκα, του Κάλικα, και πλησίασε τη θέση της φώτισης. Καθώς πλησίαζε στη θέση, στη δεξιά πλευρά υπήρχε ένας πωλητής χόρτων με το όνομα Σβαστίκα, που μάζευε χόρτα. Είδε ότι ο Μποντισάτβα κατευθυνόταν προς τη θέση της φώτισης και, παρακινούμενος από τους θεούς, μάζεψε μια θημωνιά που ήταν μαλακή, τρυφερή, ευχάριστη, ελκυστική, καμπυλωτή σαν το λαιμό ενός παγωνιού, με ωραία σπείρα προς τα δεξιά, ευωδιαστή και ευχάριστη στην αφή σαν τον νεοσσό του πουλιού κατσαλίντικα. Πήρε τη θημωνιά του χόρτου, πλησίασε τον Μποντισάτβα και του την πρόσφερε, με τη ευχή ότι θα γεννηθεί μέσα του η επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση.

Σανταμάτι, δεν θα πρέπει να σκεφτεί κανείς, πως ο Σβαστίκα, ο πωλητής χόρτου, δεν είχε ξαναδώσει άλλη φορά χόρτο ούτε είχε γεννήσει μέσα του την προσδοκία για φώτιση ή το είχε κάνει για μια τελευταία φορά. Διότι, αυτό που συνέβη, έγινε ακριβώς λόγω του προηγούμενου όρκου που είχε πάρει ο πωλητής χόρτου Σβαστίκα, συγκεκριμένα [είχε πει πως], ‘Θα αναλάβω να στρώνω το κάθισμα στη θέση της φώτισης, για όλους τους μποντισάτβα αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα».  Και ποιος ήταν ο λόγος γι αυτό; Γνωρίζω από πρώτο χέρι, Σανταμάτι, ότι στο παρελθόν, ενενήντα έναν κάλπα πριν από το δικό μας Ευτυχισμένο Κάλπα, πως ένας πραγματωμένος, ένας άξιος, ένας τέλεια αφυπνισμένος Βούδας με τ’ όνομα Βιπασίν εμφανίστηκε στον κόσμο. Είχε τελειοποιήσει τη γνώση και τη συμπεριφορά, ήταν μεγαλειώδης, γνώστης του κόσμου, ανυπέρβλητος εκπαιδευτής εκείνων που ήταν έτοιμοι να εκπαιδευτούν, δάσκαλος θεών και ανθρώπων, ήταν ένας Μπαγκαβάν Βούδας.

«Ενώ έδινε μια διδασκαλία, έκανε μια προφητεία σε μια ομάδα χιλίων μοναχών που ζούσαν ευχαριστημένοι την ιερή ζωή. Είπε: «Όλοι σας θα αφυπνιστείτε πλήρως στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση κατά τη διάρκεια του Ευτυχισμένου Κάλπα. Εκείνη τη στιγμή, σε εκείνη ακριβώς τη συνέλευση βρισκόταν ένας νοικοκύρης, με το όνομα Ματιμάτ. [F.153.α] Όταν άκουσε την προφητεία που έγινε για εκείνους τους μποντισάτβα, καθώς καθόταν εκεί, γέννησε μέσα του την προσδοκία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, και έκανε τον εξής όρκο: «Θα ετοιμάζω το κάθισμα του λιονταριού για τους πραγματωμένους του Ευτυχισμένου Κάλπα καθώς εκείνοι κατευθύνονται προς τη θέση της φώτισης».

« Και τώρα πάλι, Σανταμάτι, αν κάποιος έχει αμφιβολία, διαφορετική γνώμη ή την απορία ότι ίσως το πρόσωπο που ήταν ο νοικοκύρης Ματιμάτ εκείνη τη στιγμή και τη περίσταση, ήταν κάποιος άλλος, δεν πρέπει να το βλέπει έτσι επειδή ο πωλητής χόρτου Σβαστίκα ήταν εκείνη τη στιγμή ο νοικοκύρης που ονομαζόταν Ματιμάτ. Επιπλέον, Σανταμάτι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα πρέπει να κατανοήσεις και τον προηγούμενο όρκο του πωλητή χόρτου Σβαστίκα, [το γεγονός δηλαδή] ότι δίνει ένα δεμάτι χόρτο σε ορισμένους μποντισάτβα και ότι προσφέρει σε κάποιους μποντισάτβα καθίσματα λιονταριών με λαμπρές σειρές από πετράδια, ανάλογα με τα κίνητρα των όντων[1] και ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας των πνευματικών τους ικανοτήτων.

«Σε εκείνο το σημείο, Σανταμάτι, καθώς ο Μποντισάτβα έφτασε στην θέση της φώτισης, που βρισκόταν στη βάση του δέντρου της φώτισης, η θεότητα του δέντρου της φώτισης πλησίασε τον Μποντισάτβα μαζί με χίλια θεϊκά κορίτσια από τις δέκα κατευθύνσεις που κρατούσαν ανθοδέσμες καθώς και θυμίαμα, σκόνες και αρωματικά έλαια. Μόλις πλησίασαν τον Μποντισάτβα, έσκυψαν τα κεφάλια τους στα πόδια του και σκόρπισαν τα λουλούδια, το θυμίαμα, τις σκόνες και τα αρωματικά έλαια που είχαν φέρει γύρω από τον Μποντισάτβα. Στη συνέχεια τον ύμνησαν με αυτούς τους στίχους:

«Σε σένα, Μεγαλοπρεπή, σε σένα, ατρόμητε, σταθερέ, γαλήνιε,

σε σένα, πειθαρχημένε, ευχαριστημένε, ικανοποιημένε και λαμπρέ,

σε σένα, που φέρνεις την ευτυχία- σε σένα, άμεμπτε,

σε σένα που είσαι απελευθερωμένος από σφάλματα. Σε σένα, Δάσκαλε υποκλίνομαι.

 

«Υποκλίνομαι σε σένα, τη μία και μοναδική πηγή βοήθειας

που χαρίζεις ευτυχία στους ανήμπορους ανθρώπους που είναι βυθισμένοι σε μεγάλη δυστυχία.

Υποκλίνομαι σε σένα, επιφανή βασιλιά των βασιλιάδων-ιατρών,

που απαλλάσσεις τον κόσμο από τις αρρώστιες, που είναι οι μολύνσεις.

 

«Ακριβώς όπως έριξαν βροχές από ουράνια λουλούδια πάνω σου,

 οι συναθροίσεις των πιστών και ευχαριστημένων θεών, [F.153.b]

το ίδιο βέβαιο είναι, πως μόλις νικήσεις τον Μάρα με την αγάπη,

σήμερα θα πετύχεις την υπέρτατη φώτιση.

 

«'Πλησίασε τον άρχοντα των δέντρων και κάθισε σε αυτό το κάθισμα.

Μόλις νικήσεις τον Μάρα, όλο το σκοτάδι θα διαλυθεί.

Θα αφυπνιστείς σε αυτή την γαλήνια, υπέρτατη, ύψιστη φώτιση,

ακριβώς όπως αφυπνίστηκαν οι μεγάλοι σοφοί του παρελθόντος.

 

« Όπως ακριβώς εξαγνίστηκες για χάρη της απελευθέρωσης του κόσμου

μέσω της ολοκλήρωσης των δύσκολων κατορθωμάτων σου για δεκάδες εκατομμύρια κάλπα,

με τον ίδιο τρόπο, Μεγάλε Προφήτη, η υπέρτατη επιθυμία σου έφτασε στην ολοκλήρωση.

Σήμερα, κάτω από τον άρχοντα των δέντρων, θα αφυπνιστείς στην φώτιση».

 

«Τότε, Σανταμάτι, ο Μποντισάτβα έφτασε στη θέση της φώτισης κρατώντας τη θημωνιά του χόρτου, που άπλωσε ως τη δική του θέση, στη βάση του δέντρου της φώτισης. Στη συνέχεια, υποκλίθηκε στο δέντρο της φώτισης και περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας το στα δεξιά του. Μόλις ο Μποντισάτβα είχε απλώσει το δικό του κάθισμα από χόρτο, Σανταμάτι, ογδόντα τέσσερις χιλιάδες θεότητες ετοίμασαν επίσης ογδόντα τέσσερις χιλιάδες καθίσματα λιονταριών για τον Μποντισάτβα. Αυτά τα καθίσματα ήταν πολύχρωμα, όμορφα στην όψη, ψηλά και μεγαλοπρεπή. Ήταν εξ ολοκλήρου στολισμένα με πετράδια, υψώνονταν πάνω σε πολύτιμα βάθρα, καλύπτονταν από πολύτιμα δίχτυα και ήταν ντυμένα με δίχτυα που είχαν πλεγμένα μέσα τους μικροσκοπικά κουδούνια. Τα καθίσματα είχαν κρεμασμένες πάνω τους σειρές από μαργαριτάρια και ήταν τοποθετημένα πάνω σε πολλές χιλιάδες τόπια υφάσματος. Σανταμάτι, ο Μποντισάτβα εμφανίστηκε τότε καθισμένος πάνω σε κάθε ένα από αυτά τα ογδόντα τέσσερα χιλιάδες καθίσματα λιονταριών. Ωστόσο, οι θεότητες δεν έβλεπαν η μία την άλλη. Δεν είχαν επίγνωση η μία της άλλης. Αντίθετα, η κάθε θεότητα γνώριζε μόνο αυτό: «Ο Μποντισάτβα κάθεται πάνω στο κάθισμα του λιονταριού μου. Καθισμένος στο κάθισμα του λιονταριού μου, θα αφυπνιστεί στην ανυπέρβλητη, τέλεια φώτιση». Ως αποτέλεσμα της χαράς και της ευχαρίστησης που ένιωσαν με αυτή ακριβώς τη σκέψη, όλοι τους πλέον κατέκτησαν τη μη μεταστροφή από [το δρόμο προς] την ανυπέρβλητη, τέλεια φώτιση.

 

Αυτό ήταν το 12^ο Κεφάλαιο, Η Πορεία προς τη Θέση της Φώτισης

 13^ο Κεφάλαιο Το Δάμασμα των Μάρα

«Μόλις ο Μποντισάτβα πήρε τη θέση του στο κάθισμα των λιονταριών, Σανταμάτι, μια ακτίνα φωτός βγήκε από την τούφα ανάμεσα στα φρύδια του. Αυτό το φως ονομάζεται προκαλώντας τους Μάρα, [F.154.a] και έφτασε σε ένα δισεκατομμύριο Μάρα σε όλο το σύμπαν ενός δισεκατομμυρίου κόσμων και άγγιξε τον καθένα από αυτούς στις αντίστοιχες κατοικίες τους, γεγονός που τους προκάλεσε αμέσως ρίγη. Όταν συνειδητοποίησαν ότι οι κατοικίες τους κατακλύστηκαν από το φως και συγκριτικά [μ’ αυτό φαίνονταν] θαμπές, σκέφτηκαν: « Σε τι οφείλεται αυτό; Για ποιο λόγο αυτές οι κατοικίες έχουν γίνει πιο θαμπές; Μήπως κάποιος μποντισάτβα κάθεται στη θέση της φώτισης και αφυπνίζεται στην ανυπέρβλητη, τέλεια φώτιση;». Κοιτάζοντας προς τα κάτω, είδαν ότι ο Μποντισάτβα καθόταν στη θέση της φώτισης.

«Τότε, κάθε ένας από αυτούς τους κακόβουλους μάρα εξαφανίστηκε από τις αντίστοιχες κατοικίες του. Κάθε μάρα περιβαλλόταν από αμέτρητα, ανυπολόγιστα εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια γιάκσα. Αυτά τα γιάκσα είχαν διάφορες όψεις, διάφορες μορφές, διάφορες εμφανίσεις, διάφορα ύψη, διάφορα τουρμπάνια και διάφορα κεφάλια. Κρατούσαν επίσης διάφορα όπλα και διάφορα λάβαρα νίκης. Βγάζοντας διαφορετικούς ήχους, έχοντας τη μεγαλοπρεπή δύναμη και τη μεγάλη υπεράνθρωπη δύναμη των μάρα, κάθε ένας απ’ αυτούς πλησίαζε το δέντρο της φώτισης, τόσο που απλώνονταν για είκοσι χιλιάδες λεύγες και η συνάθροιση τους ξεπερνούσε τις ογδόντα τέσσερις χιλιάδες λεύγες.

«Μόλις κατέφτασε αυτή η συνάθροιση των μάρα, Σανταμάτι, εκείνη την ώρα έκαναν ένα μεγάλο σαματά από δυσάρεστους, προσβλητικούς και απεχθείς ήχους, όπως “Οοντουκ!” “Πιτζικ!” “Χουλουχουλου!'‍-δηλαδή, ”Συλλάβετε τον!“ ”Χτυπήστε τον!“ ”Δέστε τον!“ ”Δέστε τον!' Αν αυτά τα όντα, που δεν είχαν απαλλαχθεί από το πάθος, άκουγαν αυτή τη φασαρία, θα έκαναν εμετό από καυτό αίμα και θα πέθαιναν, ή θα βίωναν το μαρτύριο του απλού θανάτου αμέσως‍- εκτός κι αν ο Μποντισάτβα κάλυπτε αυτόν τον θόρυβο. Ο Μποντισάτβα κυριεύτηκε από ένα αίσθημα μεγάλης συμπόνιας εκείνη τη στιγμή, [F.154.b] και έτσι κάλυψε αυτόν τον ήχο, λέγοντας: «Μακάρι αυτός ο ήχος να μην βλάψει τα όντα! Μακάρι να μην τα σκοτώσει! Αυτό, Σανταμάτι, είναι το πεδίο εφαρμογής της ικανότητας ενός μποντισάτβα να κατέχει τα επιδέξια μέσα. Επιπλέον, Σανταμάτι, παρόλο που άκουσε τον θόρυβο, ούτε μια τρίχα στο σώμα του Μποντισάτβα δεν σηκώθηκε. Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή είχε κατανοήσει πλήρως, ότι όλοι οι ήχοι είναι ακριβώς σαν ηχώ, συμπεριλαμβανομένου και αυτής της φασαρίας.

«Μόλις οι θεότητες που παρευρίσκονταν στο δέντρο της φώτισης αντιλήφθηκαν την άφιξη της συνάθροισης των μάρα, Σανταμάτι, προσπάθησαν να αποτρέψουν τους κακόβουλους μάρα, με δεκαέξι διαφορετικούς τρόπους αποτροπής. “Αρκετά, κακόβουλοι εσείς”, είπαν. 'Ποιος ο λόγος να καταβάλλετε τόση προσπάθεια και δυσκολία για να δημιουργήσετε προβλήματα; Γιατί το λέμε αυτό; Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας χτυπήσει όπως ακριβώς ένας μεγάλος παλαιστής χτυπάει έναν πολύ κατώτερο παλαιστή. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα πρόκειται να σας νικήσει ακριβώς όπως ένας μεγάλος ήρωας νικά έναν στρατό αντιπάλων. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας εξουδετερώσει όπως η πανσέληνος εξουδετερώνει μια πυγολαμπίδα. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας απομακρύνει όπως ένας δυνατός άνεμος απομακρύνει ένα μάτσο άχυρα. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας ρίξει σαν να ήσασταν ένα μεγάλο δέντρο σάλα που κόπηκε από τις ρίζες. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας τρομοκρατήσει όπως μόνο ένα λιοντάρι με πλούσια χαίτη μπορεί να τρομοκρατήσει ένα κοπάδι ελάφια. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας εξαερώσει όπως η ζέστη του ήλιου εξατμίζει το νερό στο χνάρι της οπλής μιας αγελάδας. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας καταστρέψει όπως ένας μεγάλος βασιλιάς καταστρέφει μια εχθρική πόλη. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας κάνει να τρέξετε μακριά όπως ένας εγκληματίας που προσπαθεί να ξεφύγει από την εκτέλεση. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας σαστίσει όπως μια πυρκαγιά σαστίζει έναν έμπορο φορτωμένο με προμήθειες για το δρόμο. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας κάνει να υποφέρετε όπως ένας άδικος βασιλιάς που εξορίζεται από το βασίλειό του. [ΣΤ.155.α] Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας κάνει να κρεμάσετε το κεφάλι σας όπως ένα γέρικο πουλάκι που του έχουν κόψει τα φτερά. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα πρόκειται να σας χτυπήσει σαν μια ομάδα ταξιδιωτών στην έρημο που μόλις εξάντλησαν τις προμήθειές τους. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας κάνει να χτυπιέστε σαν επιβάτες που το πλοίο τους ναυάγησε στη μέση του ωκεανού. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας κάνει να μαραθείτε σαν το γρασίδι και τα δάση κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς στο τέλος ενός κάλπα. Κακόβουλοι εσείς, σήμερα ο Μποντισάτβα θα σας κάνει σκόνη, σαν τις πέτρες που χτυπιούνται με ένα μεγάλο βάτζρα».

«Ωστόσο, Σανταμάτι, παρόλο που οι θεότητες που παρακολουθούσαν το δέντρο της φώτισης προσπάθησαν να αποτρέψουν εκείνους τους κακόβουλους μάρα με τους δεκαέξι τρόπους αποτροπής, οι μάρα δεν υποχώρησαν. Τότε, Σανταμάτι, ο Μποντισάτβα σήκωσε το δεξί του χέρι - που ήταν χρυσαφένιο, απαλό, νεανικό, γεμάτο ζωντάνια, και είχε κάνει τις προετοιμασίες για την απελευθέρωση και τις γνώσεις ασκώντας γενναιοδωρία, αυτοπειθαρχία, αυτοσυγκράτηση, ηθική συμπεριφορά, υπομονή, ηρωική προσπάθεια, διαλογισμό, σοφία, αγάπη, συμπόνια, χαρά, ισοψυχία, τις εφαρμογές της επαγρύπνησης, τις σωστές προσπάθειες, τα θεμέλια για την υπεράνθρωπη δύναμη, τις πνευματικές ικανότητες, τις δυνάμεις, τους συστατικούς παράγοντες της φώτισης, της γαλήνιας παραμονής και της βαθιάς ενόρασης, για αναρίθμητα εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια κάλπα- και καθάρισε ολόκληρο το σώμα του, συμπεριλαμβανομένης της κορυφής του κεφαλιού του. Στη συνέχεια, οδηγούμενος από μεγάλη συμπόνια και με τη προσδοκία να φέρει την απελευθέρωση σε όλα τα όντα, έφερε κάτω τους Μπαγκαβάνς Βούδες απ όλα τα πεδία ακριβώς μπροστά του, και με προσοχή και πλήρη επίγνωση, άγγιξε με το χέρι του τη μεγάλη γη.

«Μόλις ο Μποντισάτβα άγγιξε τη μεγάλη γη, Σανταμάτι, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η μεγάλη γη ταρακουνήθηκε με έξι τρόπους. [F.155.b] Σείστηκε, τρεμόπαιξε, δονήθηκε- ταλαντεύτηκε, κουνήθηκε, κλονίστηκε- κλυδωνίστηκε, τρεμόπαιξε, τινάχτηκε- συγκλονίστηκε, ρίγησε, τραντάχτηκε- κροτάλισε, κυμάτισε και γδούποσε. Βρόντηξε, άστραψε και βούιξε. Όταν η ανατολική πλευρά έπεφτε, η δυτική ανέβαινε. Όταν η δυτική πλευρά έπεφτε, η ανατολική ανέβαινε. Όταν η νότια πλευρά έπεφτε, η βόρεια πλευρά ανέβαινε. Όταν η βόρεια πλευρά έπεφτε, η νότια πλευρά ανέβαινε. Όταν οι άκρες έπεσαν, η μέση σηκώθηκε. Όταν η μέση έπεφτε, οι άκρες ανέβαιναν. Έτσι, Σανταμάτι, ένας μεγάλος σεισμός συντελέστηκε στον κόσμο εκείνη τη στιγμή, με αυτούς τους έξι τρόπους και με αυτές τις δεκαοκτώ ενδείξεις του μεγέθους του.

Παρόλα αυτά, μεγάλη φασαρία ακουγόταν από τους κακόβουλους μάρα, «Πούτσακ!» «Πίτσικ!» «Πιάστε τον!» «Χτυπήστε τον!» «Δέστε τον!»

«Τότε, μέσω της μεγαλειώδους δύναμης του Μποντισάτβα, η συνάθροιση των μάρας άκουσε μια φωνή να βγαίνει από τον ουρανό πάνω τους. Ακούστηκε κάπως έτσι:

«Θα πρέπει να ζητήσετε καταφύγιο από αυτόν τον προφήτη

που διατηρεί τέλεια ηθική συμπεριφορά.

Γιατί αυτός είναι ο χορηγός της αφοβίας,

ο προστάτης όλων των ενσαρκωμένων όντων».

 

«Όταν η συνάθροιση των μάρα άκουσε αυτή τη φωνή, Σανταμάτι, δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων γιάκσα έπεσαν στην επιφάνεια της γης, μπρούμυτα στο έδαφος, και φώναξαν: “Προστατέψτε μας!”

 

«Οι υπόλοιποι μάρα και οι ένοπλες δυνάμεις τους προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά δεν μπόρεσαν να το σκάσουν. Έτσι, από συμπόνια γι' αυτούς, ο Μποντισάτβα άφησε μια ακτίνα φωτός από το σώμα του, που εξαφάνισε όλους τους φόβους τους και τους επέστρεψε στις κατοικίες τους.

 

«Καθώς ο Μποντισάτβα έδειχνε ότι η κατάκτηση των μάρα ήταν παιχνιδάκι γι' αυτόν, Σανταμάτι, τα δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων γιάκσα που βρίσκονταν στη συνάθροιση των μάρα, γέννησαν [μέσα τους] την προσδοκία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, άλλα ενενήντα εννέα χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια άλλων όντων, γέννησαν [μέσα τους] την προσδοκία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, [F.156 .α] και ογδόντα τέσσερις χιλιάδες θεϊκά όντα που είχαν ήδη ολοκληρώσει τις προετοιμασίες γι' αυτήν, έφτασαν στην αποδοχή του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εμφανίζονται[xi]».

 

Αυτό ήταν το 13^ο Κεφάλαιο, Το Δάμασμα των Μάρα

 

 14^ο Κεφάλαιο Η Περιστροφή του Τροχού του Ντάρμα

«Πράγματι, Σανταμάτι, κάποιοι θεοί και άνθρωποι σκέφτηκαν ότι η κατάκτηση των Μάρα παρουσίαζε απροσμέτρητες διαφορές, ενώ κάποιοι άλλοι σκέφτηκαν ότι ο Μάρα δεν πλησίασε καθόλου. Κάποιοι σκέφτηκαν ότι ο Μποντισάτβα καθόταν πάνω σε ένα στρώμα από χορτάρι, ενώ κάποιοι άλλοι είδαν τον Μποντισάτβα να κάθεται πάνω σε ένα κάθισμα λιονταριού που στηριζόταν σε μια υπέροχη διάταξη λουλουδιών λωτού από πετράδια. Κάποιοι είδαν τον Μποντισάτβα να βρίσκεται πάνω στην επιφάνεια της γης, ενώ κάποιοι άλλοι είδαν τον Μποντισάτβα να κάθεται πάνω σε ένα κάθισμα λιονταριού που βρισκόταν στο θόλο του ουρανού. Κάποιοι είδαν το δέντρο της φώτισης ως τον βασιλιά των δέντρων, την ιερή συκιά˙ κάποιοι το είδαν ως το θεϊκό δέντρο παριτζάτ˙ κάποιοι το είδαν ως το θεϊκό άλσος κοβιντάρα[2]. Κάποιοι είδαν το δέντρο της φώτισης εξ ολοκλήρου φτιαγμένο από πετράδια. Ορισμένοι θεοί και άνθρωποι είδαν ότι το δέντρο της φώτισης είχε ύψος ίσο με έναν φοίνικα και είδαν το κάθισμα του λιονταριού ίσο με το μισό ύψος ενός φοίνικα. Κάποιοι είδαν ότι το δέντρο της φώτισης είχε ύψος ίσο με επτά φοίνικες και είδαν το κάθισμα του λιονταριού με ύψος ίσο με τρεισήμισι φοίνικες. Κάποιοι είδαν ότι το δέντρο της φώτισης είχε ύψος ογδόντα τέσσερις χιλιάδες λεύγες και το κάθισμα του λιονταριού σαράντα δύο χιλιάδες λεύγες.

«Τώρα, κάποιοι θεοί και άνθρωποι είδαν τον Μποντισάτβα να κατακτά τον Μάρα. Κάποιοι είδαν μόνο ένα μάρα. Κάποιοι είδαν έναν τεράστιο στρατό από μάρα. Κάποιοι είδαν τον Μποντισάτβα να νικά πανεύκολα τον Μάρα. Κάποιοι είδαν τον Μποντισάτβα πάνω στο θόλο του ουρανού την ίδια στιγμή που αφυπνιζόταν στην υπέρτατη φώτιση, ενώ καθόταν πάνω στο κάθισμα του λιονταριού στη βάση του δέντρου της φώτισης. Πράγματι, Σανταμάτι, οι μποντισάτβα έχουν απεριόριστη ικανότητα. Οι ιδιαίτερες συνθήκες και ιδιότητες εκείνων που έχουν φτάσει στο υπέρτατο σημείο στη θέση της φώτισης, έχουν εμφανιστεί με πραγματικά αμέτρητους τρόπους. [F.156.b]

«Επιπλέον, Σανταμάτι, όταν ο Μποντισάτβα έφτασε στο υπέρτατο σημείο της θέσης της φώτισης, ένας αμέτρητος, αναρίθμητος αριθμός μποντισάτβα, των οποίων οι προηγούμενες πράξεις ήταν στην ίδια κατηγορία με τις δικές του, ήρθαν από αμέτρητους, αναρίθμητους κόσμους των δέκα κατευθύνσεων και τον παρότρυναν να προχωρήσει, μιλώντας του. Είπαν τη λέξη «ατρόμητος» και τη λέξη «ασφάλεια» και τις λέξεις «ευτυχία» και «ευδαιμονία». Είπαν τις λέξεις 'βιασύνη' και 'ταχύτητα'. Είπαν τη λέξη «μπράβο! ' Τον παρότρυναν να προχωρήσει λέγοντας τις λέξεις 'επιτυχία', 'ανδρεία', 'καλός άνθρωπος', 'μη αναστρέψιμος', 'τροφή', 'ευοίωνο', 'όχι άλλος πόνος', 'όχι άλλη κούραση', 'κίνητρο του παρελθόντος', 'ακάματη προσπάθεια', ' 'ευθυμία', ‘σταθερός σαν βάτζρα', ' το παιχνιδάκι του καλού ανθρώπου', 'όφελος', 'σύνδεση με την φώτιση σε μία μόνο στιγμή', 'η γνώση ενός παντογνώστη' και 'πλήρης φώτιση'. 

«Με αυτόν τον τρόπο, Σανταμάτι, οι μποντισάτβα που είχαν συγκεντρωθεί εκεί από τους κόσμους των δέκα κατευθύνσεων, ενθάρρυναν τον Μποντισάτβα που είχε πάει στο υπέρτατο σημείο της θέσης της φώτισης, με χιλιάδες διαφορετικά εμψυχωτικά λόγια. Τον λάτρεψαν και τον επαίνεσαν με πολλούς και διαφορετικούς ύμνους. Οι προηγούμενες πράξεις του Μποντισάτβα είχαν ολοκληρωθεί καλά, και έτσι οι μποντισάτβα που είχαν συγκεντρωθεί εκεί από τους κόσμους των δέκα κατευθύνσεων, επευφημούσαν τον Μποντισάτβα που είχε προχωρήσει στο υπέρτατο σημείο της θέσης της φώτισης και τον λάτρευαν. Παρ' όλα αυτά, εκείνος δεν ένιωσε καμία συμπάθεια γι' αυτούς, ούτε αισθάνθηκε θυμό για το στρατό των μάρας.

«Όντας απαλλαγμένος από τη συμπάθεια και το θυμό, Σανταμάτι, και με τη σοφία που συνδέεται με την φώτιση σε μια και μόνο στιγμή της σκέψης,193 ο Μποντισάτβα τότε αφυπνίστηκε πλήρως σε αυτό που θα ‘πρεπε να γνωρίζει, σε αυτό που θα΄πρεπε να θεωρεί, σε αυτό που θα΄πρεπε να πραγματώνει, σε όλα αυτά που θα έπρεπε να είναι ένας πλήρως φωτισμένος-δηλαδή, στην ολοκληρωμένη φώτιση. [F.157.a]

«Επιπλέον, Σανταμάτι, όταν ο Πραγματωμένος πέτυχε την φώτιση, ένας απροσμέτρητος και ανυπολόγιστος αριθμός ευλογημένων Βούδα των δέκα κατευθύνσεων, άπλωσαν το δεξί τους χέρι προς αυτόν και τον ρώτησαν: “Δεν είναι κουρασμένο το σώμα σου; Έχεις αφυπνιστεί στην κατάσταση που δεν έχει κούραση; Έχεις αφυπνιστεί στην κατάσταση της ευκολίας; Έχεις αφυπνιστεί πλήρως σε αυτό που είναι αυθύπαρκτο; Έχεις αφυπνιστεί σε αυτό που είναι ανεμπόδιστο; Έχεις αφυπνιστεί μέσω της γνώσης της ισότητας; Έχεις αφυπνιστεί μέσω της πανταχού παρούσας γνώσης; Έχεις ως πεδίο εφαρμογής σου αυτό που είναι αμιγές; Φοράς την πανοπλία της μεγάλης συμπόνιας; Έχεις διασφαλίσει ότι η γενεαλογία των Τριών Πετραδιών παραμένει αδιάλειπτη; 'Έχεις αποκτήσει κυριαρχία πάνω σε όλα τα πράγματα; Ως προς αυτό, εκείνα τα όντα των οποίων οι πνευματικές ικανότητες είχαν φτάσει σε ωριμότητα είχαν επίγνωση της δραστηριότητας των πραγματωμένων, ενώ εκείνα τα όντα των οποίων οι πνευματικές ικανότητες ήταν ακόμα ανώριμες δεν είχαν επίγνωση αυτής.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, μόλις ο Πραγματωμένος έφτασε στην φώτιση, βίωσε την ευτυχία που βρίσκει ευχαρίστηση στο Ντάρμα για επτά νύχτες χωρίς να κλείσει τα μάτια του. Ατένιζε επίσης το δέντρο της φώτιση χωρίς να κλείνει τα μάτια του. Εκατοντάδες χιλιάδες θεοί επίσης τον λάτρεψαν, του είπαν τραγούδια επαίνου και υποκλίθηκαν μπροστά του. Εκατοντάδες χιλιάδες απσάρας επίσης τον λάτρεψαν, του τραγούδησαν τραγούδια επαίνου και υποκλίθηκαν μπροστά του. Όταν είδαν τη στάση του Πραγματωμένου, γέννησαν [στο νου τους] την προσδοκία για την ανυπέρβλητη, τέλεια και πλήρη φώτιση.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, όταν ο Πραγματωμένος έφτασε στην φώτιση, τον πλησίασαν κρατώντας κούπες ελεημοσύνης οι Τέσσερις Μεγάλοι Βασιλείς.  Με τον ίδιο τρόπο που ήρθαν από αυτόν τον κόσμο των τεσσάρων ηπείρων, ήρθαν επίσης και τέσσερα δισεκατομμύρια άλλοι μεγάλοι βασιλείς, από ένα δισεκατομμύριο άλλους κόσμους με τέσσερις ηπείρους, που πλησίασαν επίσης τον Πραγματωμένο, και κρατούσαν κι αυτοί κούπες ελεημοσύνης. Ως προς αυτό, Σανταμάτι, ο Πραγματωμένος αποδέχτηκε αυτές τις τέσσερα δισεκατομμύρια κούπες ελεημοσύνης, [F.157.b] και αφού τις αποδέχτηκε, τις έκανε μια ενιαία κούπα ελεημοσύνης μέσω της δύναμης της ευλογίας του. Παρόλα αυτά, καθένας από τους μεγάλους βασιλιάδες σκεφτόταν: «Ο Πραγματωμένος αποδέχτηκε τη δική μου κούπα ελεημοσύνης! Ο Πραγματωμένος θα φάει από τη δική μου κούπα ελεημοσύνης!' Ως αποτέλεσμα της χαράς και της ευχαρίστησης που ένιωσαν σε αυτή ακριβώς τη σκέψη, όλοι τους πέτυχαν την μη οπισθοδρόμηση από την ανυπέρβλητη, τέλεια φώτιση.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, μόλις ο Πραγματωμένος έφτασε στην φώτιση, οι έμποροι Τραπούσα και Μπαλίκα και άλλοι εξήντα χιλιάδες θεοί, πλησίασαν τον Πραγματωμένο μεταφέροντας το πρώτο του γεύμα και του το έδωσαν. Είχαν δώσει εκ των προτέρων τον όρκο: «Θα είμαστε οι πρώτοι που θα προσφέρουμε στον Πραγματωμένο φαγητό». Μόλις έδωσαν στον Πραγματωμένο το πρώτο του γεύμα, πέτυχαν την μη οπισθοδρόμηση από την ανυπέρβλητη, τέλεια φώτιση ως αποτέλεσμα της χαράς και της ευχαρίστησης που ένιωσαν, με αυτή ακριβώς την πράξη.

«Πράγματι, Σανταμάτι, όταν είχε φτάσει στο υπέρτατο σημείο της θέσης της φώτισης, ο Μποντισάτβα εργάστηκε για το καλό των όντων, ακόμη και πριν επιτύχει την παντογνωσία, και μόλις είχε επιτύχει την φώτιση, ο Πραγματωμένος εργάστηκε για το καλό των όντων, ακόμη και πριν γυρίσει τον τροχό του Ντάρμα, και το έκανε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν είναι ότι το έκανε μόνο από τη στιγμή που γέννησε μέσα του για πρώτη φορά την προσδοκία για φώτιση μέχρι να φτάσει στην θέση της φώτιση. Με αυτόν τον τρόπο, επίσης, Σανταμάτι, θα πρέπει να καταλάβει κανείς, ότι με αυτήν του την πράξη δηλαδή να καθίσει για την φώτιση -μόνο και μόνο με αυτή την πράξη‍-ένας μποντισάτβα εργάζεται προς όφελος αμέτρητων όντων.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, όταν ο Πραγματωμένος πέτυχε την φώτιση, ο Μπράχμα Σικίν[3] εξαφανίστηκε από τον κόσμο του Μπράχμα και, προπορευόμενος και με τη συνοδεία από έξι εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες θεούς από τον Πεδίο της Συνέλευσης του Μπράχμα, εμφανίστηκε ακριβώς μπροστά στον Ευλογημένο. Έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του Μπαγκαβάν και περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά του, και τον παρακάλεσε: «Δίδαξε το Ντάρμα, Ευλογημένε, έτσι ώστε ο τροχός του Ντάρμα να τεθεί σε κίνηση! Δίδαξε το Ντάρμα, Ευλογημένε! Υπάρχουν όντα που είναι άξιοι αποδέκτες του Ντάρμα. Θα καταλάβουν το Ντάρμα που διδάσκεται από τον Πραγματωμένο!» [F.158.a] Αυτό το έκανε, επιπλέον, ως αποτέλεσμα του όρκου που είχε δώσει στο παρελθόν, όταν ήταν γιος του βασιλιά Ντρταράστρα: «Θα παρακαλέσω όλους τους πραγματωμένους που φτάνουν στη φώτιση στο Ευτυχισμένο Κάλπα να γυρίσουν τον τροχό του Ντάρμα.

«Τώρα, Σανταμάτι, δεν πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι ο Μπράχμα Σικίν ήταν ο μόνος που παρακάλεσε τον Πραγματωμένο να γυρίσει τον τροχό του Ντάρμα, και κανείς άλλος δεν το έκανε αυτό. Κι αυτό επειδή, όπως ακριβώς τον παρακάλεσε ο Μπράχμα Σικίν, αντίστοιχα και ο Πραγματωμένος είχε ομοίως παρακαλέσει ένα δισεκατομμύριο άλλους Μπράχμα. Ένα δισεκατομμύριο Σάκρα[4] και ένα δισεκατομμύριο μποντισάτβα παρακαλούσαν επίσης τον Ευλογημένο να γυρίσει τον τροχό του Ντάρμα.

«Όταν ο Μπαγκαβάν έφτασε στον τόπο όπου θα γύριζε τον τροχό του Ντάρμα, ο Μπράχμα Σικίν ετοίμασε το κάθισμα του λιονταριού για τον Μπαγκαβάν, στο Πάρκο των Ελαφιών εκεί που προσγειώνονται οι σοφοί[5] στο Βαρανάσι. Είχε ύψος σαράντα δύο χιλιάδες λεύγες, κατείχε τα καλύτερα από όλα τα χαρακτηριστικά, ήταν πολύχρωμο και πανέμορφο στην όψη καθώς ακουμπούσε στην επιφάνεια της γης. Ακριβώς όπως ο Μπράχμα Σικίν ετοίμασε ένα κάθισμα λιονταριού για τον Πραγματωμένο, ένα δισεκατομμύριο άλλοι Μπράχμα, ένα δισεκατομμύριο Σάκρα και εκατό δισεκατομμύρια μποντισάτβα μαζί με τη συνοδεία τους, ετοίμασαν κι αυτοί με τον ίδιο τρόπο, τα καθίσματα λιονταριού για τον Πραγματωμένο. Ήταν επίσης πολύχρωμα, όμορφα στην όψη και είχαν τα ωραιότερα χαρακτηριστικά.

«Και αφού πήγε ο Μπαγκαβάν, στο Πάρκο των Ελαφιών εκεί που προσγειώνονται οι σοφοί[6] στη μεγάλη πόλη Βαρανάσι, Σανταμάτι, έκανε να φανεί, ότι καθόταν σε κάθε ένα από αυτά τα καθίσματα λιονταριών. Έτσι, ο κάθε ένας από τους Σάκρα, τους Μπράχμα, τους Λοκαπάλα και τους μποντισάτβα σκέφτηκε: ‘Ο Πραγματωμένος κάθεται πάνω στο δικό μου κάθισμα λιονταριών! Καθισμένος εκεί θα στρέψει τον τροχό του Ντάρμα!»  Ως αποτέλεσμα της χαράς και της ευχαρίστησης που ένιωσαν σε αυτή ακριβώς τη σκέψη, όλοι τους πέτυχαν την μη οπισθοδρόμηση από την ανυπέρβλητη, τέλεια φώτιση.

«Μόλις ο Μπαγκαβάν κάθισε σε εκείνα τα καθίσματα των λιονταριών, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, άπειροι και αμέτρητοι κόσμοι σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις, σείστηκαν και διαποτίστηκαν από ένα μεγάλο φως. Εκείνη τη στιγμή, ο Μπαγκαβάν μπήκε σε μια κατάσταση διαλογιστικής συγκέντρωσης, που είναι γνωστή ως άπειρη εμβέλεια. Μόλις ο Μπαγκαβάν εγκαταστάθηκε σε αυτή τη διαλογιστική συγκέντρωση της άπειρης εμβέλειας, εκείνη ακριβώς τη στιγμή οι κόσμοι σε όλο αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, έγιναν ίσιοι σαν την παλάμη του χεριού, και τα όντα στα βασίλεια της κόλασης, τα βασίλεια των ζώων, τα βασίλεια του Γιάμα, τα ανθρώπινα βασίλεια και τα βασίλεια των θεών σε όλο το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, συγκλονίστηκαν από ευδαιμονία. Ούτε ένα ον δεν ταλαιπωρήθηκε από πάθος, μίσος ή άγνοια, ούτε από κάποια από τις δυστυχίες. Το πνεύμα τους ήταν γεμάτο αγάπη για τους άλλους, και θεωρούσαν τους άλλους ως μητέρα και πατέρα τους.

«Επιπλέον, μόλις ο Μπαγκαβάν μπήκε στη διαλογιστική συγκέντρωση της άπειρης εμβέλειας, εκείνη ακριβώς τη στιγμή αμέτρητοι και αναρίθμητοι μποντισάτβα από όλες τις δέκα κατευθύνσεις ήρθαν για να ακούσουν το Ντάρμα από τον Μπαγκαβάν. Ταυτόχρονα, όλοι οι ισχυροί και διακεκριμένοι θεοί, νάγκα, γιάκσα, γκαντάρβα, ασούρα, γκαρούντα, κιννάρα, μαχοράγκα, άνθρωποι και υπερφυσικά όντα απ’ όλο το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, πλησίασαν τον Μπαγκαβάν για να ακούσουν το Ντάρμα. Πράγματι, Σανταμάτι, εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε ούτε ένα σημείο γης εδώ σε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, ούτε καν ένα τόσο μικρό σε μέγεθος, όσο η άκρη μιας τρίχας από την ουρά ενός αλόγου, [F.159.a] που να μην ήταν κατειλημμένο από πανίσχυρα και διαπρεπή όντα που βρίσκονταν εκεί για να ακούσουν το Ντάρμα από τον Μπαγκαβάν.

«Τότε, γνωρίζοντας ότι είχε συγκεντρωθεί εκεί ένα μεγάλο πλήθος, ο Μπαγκαβάν βγήκε από εκείνη την κατάσταση διαλογιστικής συγκέντρωσης, με επίγνωση και εγρήγορση. Βγαίνοντας από εκείνη την κατάσταση, κοίταξε ολόκληρο τον κόσμο με το μάτι του πραγματωμένου, οδηγούμενος από μεγάλη συμπόνια, και γύρισε τον τροχό του Ντάρμα που δεν είχε γυρίσει πριν για τους ασκητές και τους βραχμάνους καθώς και για τον οποιονδήποτε σε αυτόν τον κόσμο, που είναι σύμφωνος με το Ντάρμα. Επιπλέον, Σανταμάτι, ο πραγματωμένος γύρισε τον τροχό του Ντάρμα με τέτοιο τρόπο, ώστε όλα τα όντα να ικανοποιούνται σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις και τα δικά τους κίνητρα, και έτσι ώστε τα όντα που συγκεντρώθηκαν στη συγκέντρωση, να καταλάβουν ότι η διακήρυξη του Ντάρμα μιλούσε στο καθένα από αυτά προσωπικά. Όταν ο Μπαγκαβάν γύρισε τον τροχό του Ντάρμα, αμέτρητοι και αναρίθμητοι μποντισάτβα ήρθαν από όλες τις δέκα κατευθύνσεις για να την ακούσουν, και χιλιάδες και εκατομμύρια και δισεκατομμύρια θεών σχημάτισαν μια μεγάλη συγκέντρωση θεοτήτων από το πεδίο της επιθυμίας και το πεδίο της μορφής.

«Σε σχέση μ’ αυτό Σανταμάτι, όταν ο Μπαγκαβάν έκανε τη δήλωση ‘Καουντίνια[7], το μάτι είναι παροδικό’, τα όντα που βρίσκονταν εκεί και θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη δυστυχία, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι δυστυχία’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη μη εαυτός, άκουσαν ότι ‘το μάτι δεν είναι ο εαυτός’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη κενότητα, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι κενό’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη γαλήνη, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι γαλήνη’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη απόσυρση, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι απόσυρση’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη χωρίς έδαφος, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι χωρίς έδαφος’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη χωρίς βάση, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι χωρίς βάση’.

«Εκείνα τα όντα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη ψευδαίσθηση, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι ψευδαίσθηση’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη όνειρο, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι σαν όνειρο. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη νεροφέγγαρο, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι νεροφέγγαρο. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη αντανάκλαση του καθρέπτη, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι σαν την αντανάκλαση του καθρέπτη’. Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με τη λέξη ηχώ, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι σαν την ηχώ’. [F.159.b] Εκείνα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με αυτό που έχει την ιδιότητα της κενότητας, [είναι] χωρίς βάση, χωρίς επιθυμία, χωρίς συνθήκες, αγέννητο και δεν εμφανίζεται, άκουσαν ότι το μάτι είναι κενότητα, χωρίς βάση, χωρίς επιθυμία, χωρίς συνθήκες, αγέννητο και δεν εμφανίζεται’. 

«Εκείνα τα όντα που θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν με την εξαρτημένη παραγωγή, άκουσαν ότι ‘το μάτι είναι εμφανίζεται σε εξάρτηση’ κι άκουσαν επίσης ότι ‘ότι συμβαίνει με το μάτι, το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες αισθήσεις συμπεριλαμβανομένου και του νου, εμφανίζονται σε αλληλεξάρτηση. Άκουσαν ότι ‘με τον ίδιο τρόπο και τα αντικείμενα της όρασης, της ακοής, της μυρωδιάς, της γεύσης, της αφής καθώς και τα νοητικά αντικείμενα, είναι κενά’.

«Κάποια όντα άκουσαν για την παροδικότητα των σκάντα, κάποια άκουσαν για την παροδικότητα των στοιχείων και κάποια άλλα άκουσαν για την παροδικότητα των πεδίων των αισθήσεων. Κάποια άκουσαν για την παροδικότητα των σκάντα αλλά όχι για την παροδικότητα των στοιχείων. Κάποια άκουσαν για την παροδικότητα των στοιχείων αλλά όχι για την παροδικότητα των σκάντα.

«Κάποια όντα απελευθερώθηκαν με τη λέξη πόνος. Κάποια απελευθερώθηκαν με τη λέξη προέλευση. Κάποια απελευθερώθηκαν με τη λέξη παύση. Κάποια απελευθερώθηκαν με τη λέξη μονοπάτι.

««Κάποια όντα άκουσαν μια ομιλία για τις εφαρμογές της επαγρύπνησης. Κάποια άκουσαν μια ομιλία για τις ορθές προσπάθειες. Κάποια άκουσαν μια ομιλία για τα θεμέλια της υπερφυσικής δύναμης. Κάποια άκουσαν μια ομιλία για τις πνευματικές ικανότητες. Κάποια άκουσαν μια ομιλία για τις δυνάμεις. Κάποια άκουσαν μια ομιλία για τους συστατικούς παράγοντες της αφύπνισης. Κάποια άκουσαν μια ομιλία για το μονοπάτι. Κάποια άκουσαν μια ομιλία για την γαλήνια παραμονή. Κάποια άκουσαν μια συζήτηση για τη βαθιά ενόραση. Κάποια άκουσαν μια συζήτηση για την αιτιώδη εξάρτηση. Κάποια άκουσαν μια ομιλία που αφορούσε τους μαθητές. Κάποια άκουσαν μια ομιλία που αφορούσε το Όχημα των Μοναχικών βούδα. Κάποια άκουσαν μια ομιλία που αφορούσε το Μεγάλο Όχημα. [F.160.a]

«Πράγματι, Σανταμάτι, ο Πραγματωμένος γύρισε τον τροχό του Ντάρμα με τέτοιο τρόπο, ώστε όλα τα όντα να ικανοποιούνται σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις και τα δικά τους κίνητρα. Πράγματι, Σανταμάτι, ούτε καν ο μοναχός Σαριπούτρα θα μπορούσε να υπολογίσει το όφελος που επιτεύχθηκε για τα όντα, όταν ο Πραγματωμένος γύρισε τον τροχό του Ντάρμα, ακόμη και αν αφιέρωνε εκατό χρόνια για τον υπολογισμό του οφέλους για αυτά τα όντα, πόσω μάλλον τα υπόλοιπα όντα;»

Την ώρα που δινόταν αυτή η διδασκαλία για την περιστροφή του τροχού του Ντάρμα από τον Μπαγκαβάν, καθώς και για τον αυστηρό ασκητισμό, την πορεία προς τη θέση της φώτισης, την κατάκτηση του Μάρα, την μεγαλειώδη παράταξη και το βρυχηθμό του λιονταριού, ογδόντα τέσσερις χιλιάδες όντα γέννησαν μέσα τους την προσδοκία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση και άλλα αμέτρητα όντα ωρίμασαν μέσω των τριών οχημάτων.

Αυτό ήταν το 14^ο Κεφάλαιο, Η Περιστροφή του Τροχού του Ντάρμα

 15^ο Κεφάλαιο Οι Βάσεις της Νόησης /Cognition/σκέψεις, αντιλήψεις

Τώρα ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε στον Μπαγκαβάν: «Ελπίζω, Μπαγκαβάν, ότι δεν έκανα λανθασμένες δηλώσεις για τον Πραγματωμένο σε αυτή τη διδασκαλία. Πράγματι, ελπίζω ότι αυτά που είπα εναρμονίζονται με τη διδασκαλία των πραγματωμένων. Μπαγκαβάν, η διδασκαλία των πραγματωμένων είναι βαθιά˙ Μπαγκαβάν, το μυστικό των πραγματωμένων είναι βαθύ. Είναι αντίθετο με ολόκληρο τον κόσμο. Η κατανόηση του νου των πραγματωμένων, Μπαγκαβάν, δύσκολα κατανοείται πραγματικά. Αυτό που δίδαξα, Μπαγκαβάν, έχει να κάνει με την γνώση των πραγματωμένων που έχει εδραιωθεί στο σώμα μου και βγαίνει με αυτόν τον τρόπο. Δεν οφείλεται στη δική μου προσωπική προσπάθεια».

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Ακριβώς έτσι, Κύριε των Γκούχιακας. Είναι ακριβώς όπως το είπες. Όλοι εκείνοι που διδάσκουν το Ντάρμα σύμφωνα με τους πραγματωμένους, Κύριε των Γκούχιακας, έχουν εδραιώσει στο σώμα τους τη σοφία των πραγματωμένων. Για ποιο λόγο; Δεν θα ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά, Κύριε των Γκούχιακας. Δεν θα είχε νόημα. Είναι απλά αδύνατο να μιλούν για τα μυστικά των πραγματωμένων ή να είναι σύμφωνα με την αληθινή φύση των πραγματωμένων, τα όντα που δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί από την ευλογία των πραγματωμένων. [F.160.b] Γιατί αυτό; Ποιος, πράγματι, έχει τη δύναμη να κατανοήσει, να ακούσει ή να μιλήσει για τα μυστικά των πραγματωμένων χωρίς να έχει εξουσιοδοτηθεί από την ευλογία των πραγματωμένων;  Επιπλέον, Άρχοντα των Γκούχιακας, όσοι λένε ότι η αληθινή φύση των πραγματωμένων είναι το αληθές, ότι η αληθινή φύση των πραγματωμένων είναι η πραγματικότητα, ότι ο κατοικία των πραγματωμένων είναι το αληθές, μιλούν σωστά. Όσοι το λένε αυτό, διδάσκουν ορθά το Ντάρμα.

«Πραγματικά, Κύριε των Γκούχιακας, αυτό που διδάσκεται, που υποδεικνύεται και γίνεται φανερό εδώ, σε αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα, είναι η ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση των ευλογημένων Βούδα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, η οποία έρχεται σε αντίθεση με ολόκληρο τον κόσμο. Επιπλέον, Κύριε των Γκούχιακας, όλα εκείνα τα όντα που ακούνε, ενδιαφέρονται και αποδέχονται αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα, θα είναι επίσης αντίθετα με ολόκληρο τον κόσμο. Κύριε των Γκούχιακας, εκείνοι που ενδιαφέρονται για αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα και την αποδέχονται αφού την ακούσουν, θα είναι σε θέση να σηκώσουν το όρος Μερού, τον βασιλιά των βουνών, και να το στηρίξουν με το κεφάλι ή τους ώμους τους. Ωστόσο, εκείνα τα όντα που δεν έχουν τις κατάλληλες ρίζες αρετής, δεν θα είναι καν σε θέση να ενδιαφερθούν για αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα, πολύ περισσότερο να την αποδεχτούν ή να πιστέψουν σε αυτήν. Δεν χρειάζεται να πούμε για το αν θα την διατηρούσαν, θα την υποστήριζαν, θα την κατανοούσαν ή θα την εφάρμοζαν στην πράξη, αυτό θα ήταν αδύνατον!

«Κύριε των Γκούχιακας, τα όντα που ακούνε αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα και δείχνουν ενδιαφέρον γι' αυτήν, δεν θα έχουν υπηρετήσει μόνο έναν Βούδα ή ακόμη και δέκα Βούδες. Θα πρέπει να γίνει σαφές, Κύριε των Γκούχιακας, ότι αυτά τα καλά όντα θα έχουν υπηρετήσει τους Βούδες για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια κάλπα, θα έχουν συσσωρεύσει ένα απόθεμα αρετής και θα έχουν κατασταλάξει στο Μεγάλο Όχημα. Κύριε των Γκούχιακας, αυτά τα όντα δεν θα έχουν υπηρετήσει μόνον έναν, δύο, τρεις, [F.161.α] τέσσερις, πέντε, ή δέκα [Βούδες]. Αντίθετα, Κύριε των Γκούχιακας, αυτά τα όντα θα έχουν υπηρετήσει πολλούς Βούδες, θα έχουν προετοιμαστεί και θα έχουν εδραιώσει τις ρίζες αρετής μέσα στο Μεγάλο Όχημα.

Ο μποντισάτβα Σανταμάτι τότε ρώτησε τον Μπαγκαβάν: ‘Λένε, κατευνασμός, κατευνασμός. Τι είναι αυτή η κατευνασμός Μπαγκαβάν ή τι να κατευνάσω για να έρθει η γαλήνη;’

Ο Μπαγκαβάν είπε: «Όταν λέγεται η λέξη κατευνασμός, ευγενή γιε, αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό των παθών. Η έκφραση κατευνασμός των παθών είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό των φαντασιώσεων, των συλλογισμών και των υποθέσεων. Η έκφραση κατευνασμός των φαντασιώσεων, των συλλογισμών και των υποθέσεων είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό της προσηλωμένης εστίασης της προσοχής στις σκέψεις του νου. Η έκφραση κατευνασμός της προσηλωμένης εστίασης της προσοχής στις σκέψεις του νου, είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό των εσφαλμένων αντιλήψεων. Η έκφραση κατευνασμός των εσφαλμένων αντιλήψεων είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό της γνωστικής βάσης ή αιτίας. Η έκφραση κατευνασμός της γνωστικής βάσης ή αιτίας είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό της λαχτάρας, του γίγνεσθαι και της άγνοιας. Η έκφραση κατευνασμός της λαχτάρας, του γίγνεσθαι και της άγνοιας είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό της διανοητικής αντίληψης περί του «εγώ» και του «δικού μου». Η έκφραση κατευνασμός της διανοητικής αντίληψης περί του «εγώ» και του «δικού μου» είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό του ονόματος και της μορφής. Η έκφραση κατευνασμός του ονόματος και της μορφής είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό της άποψης ότι ο εαυτός είναι αιώνιος και της άποψης ότι ο εαυτός καταστρέφεται ολοκληρωτικά με τον θάνατο. Η έκφραση κατευνασμός της άποψης ότι ο εαυτός είναι αιώνιος και της άποψης ότι ο εαυτός καταστρέφεται ολοκληρωτικά με τον θάνατο είναι ένας χαρακτηρισμός για τον κατευνασμό της πίστης σε έναν αληθινό εαυτό.

«Πράγματι, Σανταμάτι, όλα εκείνα τα πάθη που συμβαίνουν σε σχέση με τις πεποιθήσεις, τις αιτίες και τις γνωστικές βάσεις, πηγάζουν από την πίστη σε έναν αληθινό εαυτό. Από τον κατευνασμό της πεποίθησης σε έναν αληθινό εαυτό, πηγάζει ο κατευνασμός όλων των απόψεων. Από τον κατευνασμό της πίστης στον αληθινό εαυτό, πηγάζει ο κατευνασμός όλων των επιθυμιών. [F.161.β] Από τον κατευνασμό της πίστης στον αληθινό εαυτό πηγάζει ο κατευνασμός όλων των παθών.

«Πράγματι, Σανταμάτι, όπως ακριβώς όλα τα άνθη, τα φύλλα και τα κλαδιά ενός δέντρου μαραίνονται όταν το δέντρο κοπεί από τις ρίζες του, με τον ίδιο τρόπο όλα τα πάθη γαληνεύουν μέσα από την καταλάγιασμα της πίστης στον αληθινό εαυτό. Όλα τα πάθη και τα πράγματα στα οποία προσκολλάται κανείς, Σανταμάτι, εμφανίζονται όταν κανείς δεν κατανοεί σε βάθος τη φύση της πίστης σε έναν πραγματικό εαυτό. Ενώ γι αυτόν που έχει κατανοήσει σε βάθος τη φύση της πίστης σε έναν πραγματικό εαυτό, όλα τα πάθη και τα πράγματα στα οποία προσκολλάται κανείς, δεν αναδύονται και δεν του προκαλούν προβλήματα».

«Για άλλη μια φορά, Μπαγκαβάν, πώς να κατανοούμε σε βάθος την πίστη σ’ έναν πραγματικό εαυτό;» ρώτησε ο Σανταμάτι.

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Βαθιά κατανόηση της πίστης/πεποίθησης σε έναν πραγματικό εαυτό, Σανταμάτι, είναι η μη εμφάνιση ενός εαυτού. Βαθιά κατανόηση της πίστης σε έναν πραγματικό εαυτό είναι η μη εμφάνιση ενός όντος˙ είναι επίσης η μη εμφάνιση των πεποιθήσεων ως προς το άτομο ή τη ζωτική δύναμη. Επιπλέον, Σανταμάτι, αυτή η πίστη/πεποίθηση δεν βρίσκεται εσωτερικά και δεν βρίσκεται εξωτερικά. Αυτή η πεποίθηση δεν στηρίζεται πουθενά, και από την αβάσιμη φύση αυτής της πεποίθησης/πίστης, πηγάζει η γνώση που [όμως] δεν έχει κάποιο θεμέλιο. Αυτό, Σανταμάτι, είναι η βαθιά κατανόηση της πίστης σε έναν πραγματικό εαυτό.

«Η έκφραση βαθιά κατανόηση της πίστης/πεποίθησης σε έναν αληθινό εαυτό, Σανταμάτι, είναι ένας χαρακτηρισμός για την κενότητα. Λόγω της αποδοχής ότι συμπλέει με την κενότητα, δεν διατηρεί κανείς αυτή την πεποίθηση. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι η βαθιά κατανόηση της πίστης σε έναν αληθινό εαυτό. Λόγω της πίστης στην κενότητα, την απουσία βάσης, την απουσία επιθυμιών, το ότι είναι χωρίς συνθήκες, δεν γεννιέται και δεν εμφανίζεται, Σανταμάτι, κανείς δεν εμμένει στην πίστη ότι υπάρχει ένας αληθινός εαυτός. Αυτό, επίσης, Σανταμάτι, είναι η βαθιά κατανόηση της πίστης σε έναν αληθινό εαυτό.

«Αυτός ο αποκαλούμενος “αληθινός εαυτός”, Σανταμάτι, δεν έχει εαυτό. Δεν προσελκύει τίποτα στον εαυτό του˙ δεν επεκτείνει τον έλεγχό του. Δεν συσσωρεύει˙ δεν διασκορπίζεται. Από την αρχή, είναι ένα εξωπραγματικό πράγμα, ένα αποκύημα της φαντασίας, και ένα εξωπραγματικό πράγμα, ένα αποκύημα της φαντασίας, δεν μπορεί να εξακριβωθεί ή να προσδιοριστεί. Αυτό που δεν μπορεί να εξακριβωθεί ή να προσδιοριστεί, δεν μπορεί να κατασκευαστεί, να εδραιωθεί σταθερά, να [F.162.a] ανεγερθεί ή να κατοικηθεί. Αυτό που δεν μπορεί να κατασκευαστεί, να εδραιωθεί σταθερά, να ανεγερθεί ή να κατοικηθεί είναι αυτό που ονομάζεται κατευνασμός.

Ο Σανταμάτι ρώτησε περαιτέρω: «Λένε, “ένας γαλήνιος, ένας γαλήνιος”. Μπαγκαβάν, μέσω της γαλήνευσης ποιου [πράγματος] λέγεται ότι κάποιος είναι γαλήνιος;»

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Όταν κάποιος έχει μια βάση για τη νόηση/σκέψη, φουντώνει το νου. Αυτός που δεν κάνει τίποτα στη βάση της νόησης, αυτός δεν φλέγεται. Αυτός που δεν φλέγεται ονομάζεται γαλήνιος. Πράγματι, Σανταμάτι, όπως ακριβώς μια φωτιά καίει όταν έχει καύσιμη ύλη και σταματά να καίει όταν δεν έχει καύσιμη ύλη, με τον ίδιο τρόπο κάποιος φουντώνει το νου του όταν έχει μια βάση για τη νόηση και γαληνεύει όταν δεν έχει κάποια βάση για τη νόηση/σκέψη. [B7]

«Σχετικά με αυτό, Σανταμάτι, οι μποντισάτβα που έχουν κατακτήσει την ικανότητα στα μέσα και έχουν εξαγνίσει την τελειότητα της σοφίας, κατανοούν τη φύση του κατευνασμού των βάσεων της νόησης, αλλά δεν κατευνάζουν τη βάση της νόησης ως προς τις ρίζες της αρετής. Δεν δημιουργούν γνωστικές βάσεις για τα πάθη, αλλά εξακολουθούν να δημιουργούν τις γνωστικές βάσεις για τις τελειότητες. Εγκαταλείπουν τις γνωστικές βάσεις για τα δευτερεύοντα πάθη και τη Μάρα, αλλά δεν εγκαταλείπουν τις γνωστικές βάσεις για τις αρετές που προάγουν την φώτιση[xii]. Δεν κρατάνε τις γνωστικές βάσεις της επιθυμίας για διδασκαλίες των Ακροατών και των Μοναχικών βούδα, αλλά δεν εγκαταλείπουν τη γνωστική βάση για την προσδοκία της κατάστασης της παντογνωσίας. Έχουν μεγάλο σεβασμό για τη γνωστική βάση της κενότητας, αλλά εξακολουθούν να αναζητούν τη γνωστική βάση της μεγάλης συμπόνιας για όλα τα όντα.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, οι μποντισάτβα που έχουν κατακτήσει τη δεξιότητα στα μέσα και έχουν εξαγνίσει την τελειότητα της σοφίας αποκτούν κυριαρχία πάνω στις βάσεις της νόησης. Έχουν μια βαθιά γνώση της γνωστικής βάσης αυτού που είναι αγέννητο, αλλά δεν αφήνουν τη γνωστική βάση της σκόπιμης επαναγέννησης. Εισέρχονται στη γνωστική βάση αυτού που δεν είναι εξαρτημένο, ωστόσο αναδεικνύουν τη γνωστική βάση των ριζών της αρετής, οι οποίες είναι εξαρτημένες. Εξετάζουν τη γνωστική βάση αυτού που είναι χωρίς βάση, αλλά δεν καταστρέφουν τη γνωστική βάση της προσδοκίας για φώτιση. [F.162.b] Επιδεικνύουν τη γνωστική βάση αυτού που είναι χωρίς επιθυμία, αλλά δεν καταδικάζουν τη γνωστική βάση των τριών κόσμων.

« Όντας αυθεντίες στη σοφία και στην ικανότητα των μέσων, αποκτούν επίσης την ικανότητα να ελέγχουν όλες τις βάσεις της νόησης με τέτοιο τρόπο ώστε, ακόμη και όταν κάτι απωθητικό γίνεται αντικείμενο της νόησης, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο όμορφο σώμα των πραγματωμένων. Ενώ κάνουν αντικείμενο της νόησής τους ένα παροδικό πράγμα, ο νους τους παραμένει σταθερά σε μια κατάσταση ακινησίας σε σχέση με τον κόσμο της επαναγέννησης. Ενώ κάνουν τον πόνο αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει σταθερός στην εδραίωση όλων των όντων στην ευδαιμονία της παύσης. Ενώ κάνουν τον μη εαυτό αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει σταθερός στο να έχει μεγάλη συμπόνια για όλα τα όντα.

«Ενώ κάνουν την επιθυμία αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να παρέχει την οπτική του μεγάλου φαρμάκου της αποστροφής, σε εκείνους που ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Ενώ κάνουν το μίσος αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να παρέχει την οπτική του μεγάλου φαρμάκου της μεγάλης αγάπης σε εκείνους που εκτελούν πράξεις μίσους. Ενώ κάνουν την άγνοια αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να παρέχει την οπτική του μεγάλου φαρμάκου της εξαρτημένης γένεσης σε εκείνους που διαπράττουν πράξεις άγνοιας. Ενώ κάνουν την επιθυμία, το μίσος και την άγνοια σε ίσο βαθμό, αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να παρέχει την οπτική του μεγάλου φαρμάκου της αντίληψης της παροδικότητας σε εκείνους που εκτελούν σε ίσο βαθμό τέτοιες πράξεις.

«Ενώ κάνουν την αμεροληψία αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην καθοδήγηση των Ακροατών. Ενώ κάνουν την απουσία μίσους αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην καθοδήγηση των Μοναχικών βούδα. Ενώ κάνουν την απουσία της άγνοιας αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην καθοδήγηση των μποντισάτβα.

«Ενώ κάνουν τη μορφή αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη της μορφής ενός πραγματωμένου. Ενώ κάνουν τον ήχο αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη της φωνής ενός πραγματωμένου. Ενώ κάνουν την οσμή αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη της μυρωδιάς της ηθικής συμπεριφοράς ενός πραγματωμένου. Ενώ κάνουν τη γεύση αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη των λεπτότερων γεύσεων, που είναι τα σημάδια ενός σπουδαίου όντος που κατέχουν οι πραγματωμένοι. Ενώ κάνουν την αφή [F.163.a] αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη των λείων και νεανικών χεριών και ποδιών ενός πραγματωμένου. Ενώ κάνουν τα νοητικά φαινόμενα αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να επιτύχει τη βαθιά κατανόηση του νου ενός πραγματωμένου.

«Ενώ κάνουν τη γενναιοδωρία αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων και των δευτερευόντων σημαδιών ενός μεγάλου όντος. Ενώ κάνουν την ηθική συμπεριφορά αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην πράξη του εξαγνισμού ενός βουδικού πεδίου. Ενώ κάνουν την υπομονή αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη του ευχάριστου τόνου της φωνής ενός μπράχμα και του χρυσού δέρματος. Ενώ κάνουν την ηρωική προσπάθεια αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην απελευθέρωση όλων των όντων. Ενώ κάνουν το διαλογισμό αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην ανάπτυξη των υπερφυσικών ικανοτήτων. Ενώ κάνουν τη σοφία αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να απαλύνει τον πόνο όλων των όντων που προέρχεται από τις απόψεις και τις μολύνσεις τους.

«Ενώ κάνουν την αγάπη αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να κάνει το νου όλων των όντων να μην έχει θυμό. Ενώ κάνουν τη συμπόνια αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να επιζητούν το αληθινό Ντάρμα. Ενώ κάνουν τη χαρά αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να βρίσκει την υπέρτατη χαρά στη διδασκαλία του Ντάρμα. Ενώ κάνουν την ισοψυχία αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να ενθαρρύνουν τα όντα να αφήσουν τον θυμό και την προσκόλλησή τους.

«Ενώ κάνουν τα μέσα για να προσελκύσουν τους άλλους αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει εστιασμένος στο να φέρνει τα όντα στην ωριμότητα. Ενώ κάνουν το σφάλμα της φιλαργυρίας αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να χαρίζουν ό,τι έχουν. Ενώ κάνουν το σφάλμα της μη πειθαρχίας αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην πράξη του εξαγνισμού της πειθαρχίας τους. Ενώ κάνουν το σφάλμα της κακίας αντικείμενο της γνώσης τους, το μυαλό τους παραμένει σταθερό στην ευγένεια και τη δύναμη της υπομονής. Ενώ κάνουν το σφάλμα της τεμπελιάς αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην τελειοποίηση των δυνάμεων των πραγματωμένων. Ενώ κάνουν το σφάλμα της νοητικής απόσπασης της προσοχής αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη της διαλογιστικής συγκέντρωσης των πραγματωμένων. Ενώ κάνουν το σφάλμα της ελαττωματικής διάκρισης αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην πράξη της τελειοποίησης της γνώσης της αμεροληψίας. [F.163.b]

«Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στους Ακροατές και τους Μοναχικούς βούδες, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην πραγμάτωση του Μεγάλου Οχήματος. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στη ταραγμένη κατάσταση του νου, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να μη διαπράττουν παραβάσεις. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στους αρνητικούς τόπους της επαναγέννησης που είναι τα κατώτερα πεδία, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στη διάσωση όλων εκείνων των όντων που έχουν επαναγεννηθεί δέσμια στους αρνητικούς τόπους της επαναγέννησης που είναι τα κατώτερα πεδία. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στους θεούς, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο γεγονός ότι όλη η τύχη κάποιου καταλήγει στο τέλος στο κενό. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στα ανθρώπινα όντα, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να κρατούν αυτό που έχει την κύρια σημασία.

«Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στην ενσυνείδητη ενθύμηση των Βούδα, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην πραγματοποίηση μιας πραγματικής σύνδεσης με τους Βούδα. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στην ενσυνείδητη ενθύμηση του Ντάρμα, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να μην είναι στενόμυαλοι ως δάσκαλοι του Ντάρμα. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στην ενσυνείδητη ενθύμηση της Σάνγκα, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να επιτύχουν την κατάσταση στην οποία είναι μεταστραφούν από την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στην ενσυνείδητη ενθύμηση της παραίτησης, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να δίνουν όλα όσα έχουν να δώσουν. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στην ανάμνηση της ηθικής συμπεριφοράς, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην εκπλήρωση του όρκου τους, του διαλογισμού και των συστατικών παραγόντων της φώτισης. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στην ενθύμηση των θεών, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να εδραιωθούν στη σοφία των Βούδα, η οποία επαινείται και εξυμνείται από όλους τους θεούς.

«Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στο σώμα, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στο να αποκτήσουν το σώμα ενός Βούδα. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στον λόγο, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη του λόγου ενός Βούδα. Ενώ εστιάζουν την προσοχή τους στο νου, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη της ισοψυχίας των Βούδα.

«Ενώ κάνουν τα εξαρτημένα φαινόμενα αντικείμενο της γνώσης τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη της τελειότητας της σοφίας των πραγματωμένων. Ενώ κάνουν τα μη εξαρτημένα πράγματα αντικείμενο της νόησής τους, ο νους τους παραμένει προσηλωμένος στην επίτευξη της τελειότητας της σοφίας των Βούδα.

«Με άλλα λόγια, Σανταμάτι, ο μποντισάτβα δεν κατέχει καμία βάση νόησης στην οποία η προσοχή του νου δεν είναι προσηλωμένη στην επίτευξη της σοφίας ενός παντογνώστη. Ο μποντισάτβα αφιερώνει όλες τις βάσεις της νόησης στην φώτιση. Στην πραγματικότητα, αυτή η οπτική ότι όλα τα πράγματα ακολουθούν την φώτιση, είναι η επιδεξιότητα του μποντισάτβα στα μέσα. Σανταμάτι, [F.164.α] όπως ακριβώς δεν υπάρχει τίποτα που να φυτρώνει στο έδαφος σε όλο το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, που να μην χρησιμοποιείται από τα όντα, που ομοίως γεννιούνται εδώ και αναπτύσσονται, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Σανταμάτι, δεν υπάρχουν γνωστικές βάσεις που οι μποντισάτβα δεν αντιλαμβάνονται ως πλεονέκτημα για την φώτιση και δεν χρησιμοποιούνται για την φώτιση από εκείνους τους μποντισάτβα που έχουν κατακτήσει τη επιδεξιότητα στα μέσα. Σανταμάτι, όπως ακριβώς κάθε υλική μορφή είναι φτιαγμένη από τα τέσσερα μεγάλα στοιχεία, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Σανταμάτι, για τον μποντισάτβα που έχει κατακτήσει την επιδεξιότητα στα μέσα, κάθε αντικείμενο της νόησης έχει τη φύση και τη μορφή της φώτισης.

«Εκείνα τα όντα που είναι φιλάργυρα και δεν έχουν ευγνωμοσύνη, Σανταμάτι, δίνουν τη δυνατότητα στους μποντισάτβα να πραγματώσουν την τελειότητα της γενναιοδωρίας και την τελειότητα της ηθικής συμπεριφοράς στο μέγιστο βαθμό τους. Εκείνα τα όντα που είναι τεμπέληδες και κάνουν διάφορες πράξεις από θυμό, επιτρέπουν στους μποντισάτβα να πραγματώσουν την τελειότητα της ηρωικής προσπάθειας και την τελειότητα της υπομονής, στον μέγιστο βαθμό τους. Εκείνα τα όντα που είναι χοντροκέφαλα και αδαή, επιτρέπουν στους μποντισάτβα να πραγματώσουν την τελειότητα της συγκέντρωσης και την τελειότητα της σοφίας στο μέγιστο βαθμό τους.

«Όταν τα άλλα όντα δεν ανταποδίδουν μια χάρη, οι μποντισάτβα δεν θυμώνουν. Οι μποντισάτβα δεν προσκολλώνται όταν τα άλλα όντα ανταποδίδουν [τη χάρη]. Οι μποντισάτβα δεν καμαρώνουν ακόμη και όταν άλλα όντα τους προσφέρουν έπαινο. Ταυτόχρονα, οι μποντισάτβα δεν αποθαρρύνονται, όταν τα άλλα όντα δεν τους επαινούν. Οι μποντισάτβα αισθάνονται μεγάλη συμπόνια για τον πόνο των άλλων όντων. Οι μποντισάτβα αισθάνονται χαρά και έκσταση για την ευτυχία των άλλων όντων. Οι μποντισάτβα καλλιεργούν [F.164.b] την γαλήνια παραμονή για εκείνα τα όντα που είναι ατίθασα και δύσκολα δαμάζονται. Οι μποντισάτβα δημιουργούν σκέψεις ευγνωμοσύνης για εκείνα τα όντα που έχουν καλή ανατροφή. Οι μποντισάτβα δημιουργούν σκέψεις προστασίας για εκείνα που βρίσκονται στο έλεος των περιστάσεων που είναι πέρα από τον έλεγχό τους. Για εκείνους που έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν τις συνθήκες τους, ωστόσο, οι μποντισάτβα δημιουργούν σκέψεις συμβουλών, νουθεσίας, ακόμη και τιμωρίας.

«Οι μποντισάτβα θα μεταδώσουν βαθιές διδασκαλίες σε εκείνους που μπορούν να κατανοήσουν το περιεχόμενο μιας εξαιρετικά συνοπτικής δήλωσης. Οι μποντισάτβα θα δώσουν εκτενείς διδασκαλίες σε εκείνους που μπορούν να αποκτήσουν κατανόηση μέσα από μια πλήρη, λεπτομερή εξήγηση. Οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες που ακολουθούν μια βαθμιαία πορεία, σε εκείνους που έχουν ανάγκη σταδιακής καθοδήγησης. Οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες λίγων συλλαβών ή μιας λέξης σε εκείνους που είναι σε θέση να διακρίνουν το νόημα.

«Οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για τη βαθιά ενόραση σε εκείνους που έχουν κάνει την προκαταρκτική άσκηση της γαλήνιας παραμονής. Οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για την παραμονή στη διαλογιστική συγκέντρωση σε εκείνους που έχουν κάνει την προκαταρκτική άσκηση της βαθιάς ενόρασης.

«Σε εκείνους που είναι προσκολλημένοι στην ηθική συμπεριφορά, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για τα πεδία της κόλασης, παρόλο που δεν είναι ο βέβαιος προορισμός τους. Σε όσους είναι προσκολλημένοι στη μάθηση, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για την ελευθερία[8]. Σε όσους είναι προσκολλημένοι στη διαλογιστική συγκέντρωση, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για τη χρήση της διάκρισης. Σε εκείνους που είναι προσκολλημένοι στη ζωή στο δάσος, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες ότι ο νους είναι αυτός που πρέπει να οδηγηθεί σε κατάσταση απομόνωσης. Σε εκείνους που είναι προσκολλημένοι στον αυστηρό ασκητισμό και στις ασκητικές αρετές των αγνών, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για την πνευματική ικανότητα της σοφίας που κατέχουν οι ευγενείς. Σε εκείνους των οποίων η άγνοια είναι μεγάλη, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για ό,τι αποκαλύπτεται μέσω της μάθησης.

«Σε εκείνους που πιέζονται από την αισθησιακή επιθυμία, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για το τι είναι απωθητικό. Σε όσους καταπνίγονται από το μίσος, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για την αγάπη. Σε όσους καταβάλλονται από την άγνοια, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για την εξαρτημένη παραγωγή. [F.165.α] Σε εκείνους που εκτελούν πράξεις πάθους, μίσους και άγνοιας εξίσου, οι μποντισάτβα θα δώσουν πιο εκτεταμένες διδασκαλίες με τέτοιο τρόπο ώστε μερικές φορές θα δίνουν διδασκαλίες για το τι είναι αποκρουστικό, άλλες φορές θα δίνουν διδασκαλίες για την αγάπη και άλλες φορές θα δίνουν διδασκαλίες για την εξαρτημένη παραγωγή.

«Οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για τις ανώτερες μορφές ηθικής συμπεριφοράς, τις ανώτερες μορφές διάνοιας και τις ανώτερες μορφές διάκρισης, σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν από τις ανάλογες διδασκαλίες. Σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν από έναν Βούδα, θα δώσουν ανάλογες διδασκαλίες για τις αλήθειες και για τους συστατικούς παράγοντες της αφύπνισης. Σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν μέσω της επίκρισης, θα διδάξουν το Ντάρμα αφού αποστρέψουν το πρόσωπό τους. Θα διδάξουν σταθερά και συνεχώς εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν με ένα αδιάκοπο ρεύμα λόγου. Θα δώσουν διδασκαλίες για το Ντάρμα σε εκείνους των οποίων οι πνευματικές ικανότητες δεν είναι ακόμη ώριμες.

Σ’ αυτούς που χρειάζεται να εκπαιδευτούν με διαφορετικά είδη διδασκαλιών, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες που περιέχουν παραβολές, εξηγήσεις και αβαντάνας[9].

«Σε εκείνους που χρειάζεται να οδηγηθούν με βαθιές διδασκαλίες, θα δώσουν διδασκαλίες της αλληλεξαρτώμενης παραγωγής, της μη αληθινής ύπαρξης του όντος και της μη αληθινής ύπαρξης του ατόμου. Σε εκείνους που είναι βυθισμένοι στις απόψεις, θα δώσουν διδασκαλίες για την κενότητα. Σε εκείνους που κάνουν συλλογισμούς, θα δώσουν διδασκαλίες για το τι είναι χωρίς βάση. Σε εκείνους που έχουν προσδοκίες, θα δώσουν διδασκαλίες σ’ αυτό που είναι απαλλαγμένο από τη λαχτάρα.

«Σε εκείνους που δίνουν βάση στα σκάντα, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες για την απατηλή φύση των πραγμάτων. Σε εκείνους που δίνουν βάση στα στοιχεία, θα δώσουν διδασκαλίες για την πλήρη απομόνωση. Σε εκείνους που δίνουν βάση στις σφαίρες των αισθήσεων, θα δώσουν τη διδασκαλία ότι τα πράγματα είναι σαν όνειρο.

«Σε εκείνους που ζουν στο πεδίο της επιθυμίας, οι μποντισάτβα θα δώσουν τη διδασκαλία ότι τα πάντα καίγονται. Σε εκείνους που ζουν στο πεδίο της μορφής, θα δώσουν τη διδασκαλία ότι όλα τα εξαρτημένα πράγματα εμπεριέχουν δυστυχία. Σε εκείνους που ζουν στο άμορφο πεδίο, θα δώσουν τη διδασκαλία ότι όλα τα εξαρτημένα πράγματα είναι παροδικά.

«Σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν με διδασκαλίες για τη δυστυχία, [F.165.b] οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες, για την ευφορία της γενεαλογίας των ευγενών. Σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν με διδασκαλίες για την ευδαιμονία, θα δώσουν διδασκαλίες για τις τέσσερις καταστάσεις διαλογιστικής συγκέντρωσης και τις τέσσερις απεριόριστες καταστάσεις. Σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν με διδασκαλίες για τους θεούς, θα δώσουν διδασκαλίες για την εμπειρία του να μην υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από ευδαιμονία. Σε όσους χρειάζεται να εκπαιδευτούν με διδασκαλίες σχετικά με τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά, θα δώσουν διδασκαλίες σχετικά με το να μην προσκολλώνται στα πράγματα και να μην τα καθιστούν «δικά μου».

«Σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν ως Ακροατές, οι μποντισάτβα θα δώσουν διδασκαλίες σχετικά με τις οδηγίες και τις κατάλληλες πρακτικές γι' αυτούς. Σε εκείνους που πρέπει να εκπαιδευτούν ως μοναχικοί Βούδες, θα δώσουν διδασκαλίες για μικρές ενέργειες και μικρά οφέλη. Στους μποντισάτβα που γεννούν για πρώτη φορά στο πνεύμα τους την προσδοκία για φώτιση, θα δώσουν διδασκαλίες για το ανώτερο κίνητρο και τη μεγάλη συμπόνια. Στους μποντισάτβα που ακολουθούν τη συμπεριφορά ενός μποντισάτβα για αρκετό καιρό, θα δώσουν διδασκαλίες για το πώς να μην κουράζονται από την επαναγέννηση στα βασίλεια. Στους μποντισάτβα που έχουν φτάσει στο στάδιο που είναι αδύνατο να οπισθοδρομήσουν από τον δρόμο προς την φώτιση, θα δώσουν διδασκαλίες για τον εξαγνισμό του βουδικού πεδίου. Στους μποντισάτβα που έχουν μια ακόμη ζωή, θα δώσουν διδασκαλίες για τον στολισμό της θέσης της φώτισης. Σε όλους εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να εκπαιδευτούν από τους Βούδες, θα δώσουν διδασκαλίες ως προς τι αποδίδει καρπούς και δεν έχει ελλείψεις.

«Εν ολίγοις, Σανταμάτι, οι μποντισάτβα που έχουν εξαγνίσει τη σοφία τους και την επιδεξιότητά τους στα μέσα και έχουν αποκτήσει κυριαρχία πάνω στις βάσεις της νόησης, διδάσκουν το Ντάρμα που είναι καρποφόρο. Ικανοποιούν όλα τα όντα με τα καλοπροαίρετα λόγια τους».

Όταν δόθηκε αυτή η διδασκαλία, δέκα χιλιάδες όντα γέννησαν στο πνεύμα τους την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση και πεντακόσιοι μποντισάτβα έφτασαν στην αποδοχή του γεγονότος ότι τα φαινόμενα δεν εμφανίζονται.

 Αυτό ήταν το 15^ο Κεφάλαιο, Οι Βάσεις της Νόησης

 

16^ο Κεφάλαιο: Η Προφητεία για τον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας

Τότε, κάποιοι μποντισάτβα της συνέλευσης σκέφτηκαν: «Πότε θα αφυπνιστεί ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, στην ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση και θα γίνει ένας τέλειος Βούδας;. Πώς θα ονομαστεί το βουδικό του πεδίο; Ποιο θα είναι το όνομά του όταν πραγματώσει τη φώτιση; [F.166.α] Πώς θα είναι η συνάθροιση των μποντισάτβα του;»

Τότε, γνωρίζοντας ο Μπαγκαβάν την πορεία των σκέψεων στο νου εκείνων των μποντισάτβα εκείνη τη στιγμή, χαμογέλασε. Όταν οι ευλογημένοι Βούδες χαμογελούν, είναι στη φύση των πραγμάτων ότι από το στόμα τους βγαίνουν πολύχρωμες ακτίνες φωτός. Έτσι, εκείνη τη στιγμή πολύχρωμες, ποικιλόχρωμες ακτίνες μπλε, κίτρινου, κόκκινου, λευκού, τριανταφυλλένιου, λαμπερού και αστραφτερού φωτός βγήκαν και εξαπλώθηκαν σε όλους τους απεριόριστους κόσμους, φτάνοντας προς τα πάνω μέχρι τα πεδία των Μπράχμα, προτού επιστρέψουν κάτω και, αφού έκαναν τρεις κύκλους γύρω από τον Μπαγκαβάν, εξαφανίστηκαν στην κορυφή του κεφαλιού του.

Ο μποντισάτβα μαχασάτβα , Σανταμάτι ρώτησε τότε τον Μπαγκαβάν για το νόημα του χαμόγελου του, λέγοντας τους ακόλουθους στίχους:

Αναπαύεσαι σε ισορροπία, σαν το πρόσωπο του φεγγαριού,

το όμορφο φως σου [είναι] σαν το πιο αγνό χρυσάφι,

[που] διαλύει το σκοτάδι σαν τον ήλιο‍,

για ποιο λόγο, άριστε των ανθρώπων, δείχνεις το χαμόγελό σου;

 

Έχεις εισέλθει με βεβαιότητα στη λίμνη της γαλήνιας παραμονής,

όπου το νερό της συμπόνιας αναδύεται με τη δύναμη της προσπάθειας,

και κατέχεις το γλυκό άρωμα του άνθους της επαγρύπνησης,

για ποιο λόγο, Υπέροχε Λωτέ, δείχνεις το χαμόγελό σου;

 

Η σοφία σου είναι ένα λυχνάρι βουτύρου που διαλύει το σκοτάδι.

Η επαγρύπνησή σου είναι το ωραίο δοχείο, η γαλήνια παραμονή είναι το γκι,

το φυτίλι είναι η συμπόνια που αφαιρεί τους τρεις λεκέδες,

για ποιο λόγο, Έξοχο Λυχνάρι, δείχνεις το χαμόγελό σου;

 

Με συμπόνια για τον κόσμο, το φως της βαθιάς σου ενόρασης αφαιρεί τα σφάλματα από τα μάτια μας και σβήνει τη λαχτάρα μας.

Καθαρίζεις τον κόσμο μας και εξευγενίζεις τα μάτια μας‍,

για ποιο λόγο, Έξοχε Ήλιε, δείχνεις το χαμόγελό σου;

 

Γνωρίζεις τα κίνητρα αυτών που βρίσκονται στον κόσμο,

μαζί με τους θεούς τους, τους οποίους φωτίζεις.

Η συνέλευση σε κοιτάζει και σε ρωτάει

γιατί έδειξες το χαμόγελό σου; 

Όταν ειπώθηκε αυτό, ο Μπαγκαβάν είπε [F.166.b] στον μποντισάτβα μαχασάτβα Σανταμάτι: «Κρατώντας ψηλά αυτό το βάτζρα, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, θα λατρέψει όλους τους πραγματωμένους αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα, Σανταμάτι. Θα πάρει στα χέρια του το αληθινό Ντάρμα, θα διαδώσει αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα, το μυστικό των πραγματωμένων, και θα προετοιμάσει αμέτρητα όντα για την αφύπνιση.

«Όταν το Ευτυχισμένο Κάλπα τελειώσει και το αληθινό Ντάρμα του πραγματωμένου Ρόκα εξαφανιστεί, θα γεννηθεί στο βουδικό πεδίο του πραγματωμένου Ακσόμπια. Γεννημένος σε αυτόν τον κόσμο Αμπιράτι μαζί με τον πραγματωμένο Ακσόμπια, θα διατηρήσει τότε τη διδασκαλία των μποντισάτβα για τις εκατόν οκτώ σφραγίδες, θα προχωρήσει περισσότερο στο μονοπάτι προς τον στόχο και θα ολοκληρώσει την κατανόηση της αληθινής φύσης των πραγμάτων [τατατά]. Με αυτόν τον τρόπο, θα συναντήσει αμέτρητους, αναρίθμητους πραγματωμένους στο μέλλον. Θα τους υπηρετεί, θα τους σέβεται, θα τους τιμά, θα τους λατρεύει και θα ζει την ιερή ζωή παρουσία τους. Θα διαφυλάξει το αληθινό Ντάρμα και θα προετοιμάσει, αμέτρητα εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια όντα, για την τέλεια φώτιση.

Τέλος, αφού πορευτεί για τόσα κάλπα, όσοι είναι οι κόκκοι άμμου του ποταμού Γάγγη κι ακόμα πιο πολύ, θα ολοκληρώσει τους συστατικούς παράγοντες της φώτισης και θα αφυπνιστεί στην ανυπέρβλητη, τέλεια και ολοκληρωμένη φώτιση. Θα εμφανιστεί ως ένας πραγματωμένος, ένας άξιος, ένας τέλεια αφυπνισμένος, ένας τελειοποιημένος στη γνώση και τη συμπεριφορά, ένας μεγαλειώδης, ένας γνώστης του κόσμου, ένας απαράμιλλος εκπαιδευτής εκείνων που είναι έτοιμοι να εκπαιδευτούν, ένας δάσκαλος θεών και ανθρώπων, ένας ευλογημένος Βούδας γνωστός ως Βατζραβικραμίν [Vajravikrāmin] στο βουδικό πεδίο που ονομάζεται Σαμανταπαρισούντα [Samantapariśuddhā], [F.167.a] και αυτό θα συμβεί κατά τη διάρκεια της εποχής που ονομάζεται Βισοντάνα [Viśodhana].

Επιπλέον, ευγενή γιε, το βουδικό πεδίο Σαμανταπαρισούντα του ευλογημένου πραγματωμένου Βατζραβικραμίν, θα είναι πλούσιο, απέραντο, εύφορο, ευχάριστο, γεμάτο με πολλούς θεούς και ανθρώπινα όντα, και γεμάτο με μποντισάτβα. Αυτό το βουδικό πεδίο θα είναι στολισμένο με τις επτά πολύτιμες ουσίες: χρυσό, ασήμι, λάπις λάζουλι, χαλαζία, αχάτη, σμαράγδι και κόκκινο μαργαριτάρι. Ο κόσμος θα είναι χωρισμένος σε τετράγωνα οικόπεδα σαν σκακιέρα. Θα είναι επίπεδος σαν την παλάμη του χεριού και ευχάριστος στο άγγιγμα σαν τα πούπουλα του πουλιού κατσαλιντίκα [kācalindika]. Θα είναι στολισμένος με υψωμένες σημαίες, λάβαρα νίκης και ομπρέλες που θα πλαισιώνονται από ματσάκια από μεταξωτές φούντες. Θα είναι καλυμμένος με θεϊκά άνθη και πετράδια. Ο αέρας θα είναι γεμάτος με τη μυρωδιά του καλύτερου θυμιάματος, και ο ουρανός από πάνω του θα ηχεί από θεϊκή μουσική. Αυτός ο κόσμος θα είναι απαλλαγμένος από όλα τα αρνητικά βασίλεια επαναγέννησης και τις δυσμενείς συνθήκες για την εξάσκηση του Ντάρμα. Αυτός ο κόσμος θα είναι στολισμένος με κατοικίες, πλωτά παλάτια και πάρκα σαν να ήταν στολίδια, και θα υπάρχει άφθονο φαγητό και ποτό, ακριβώς όπως οι απολαύσεις των θεών στο Πεδίο Τουσίτα.

Παρόλο που θα υπάρχουν γήινες και θεϊκές απολαύσεις στο πεδίο εκεί στα περίπτερα με τις ψηλές κορφές, όλοι οι θεοί και τα ανθρώπινα όντα θα ενδιαφέρονται για ό,τι είναι ευγενές, δηλαδή θα ενδιαφέρονται πολύ για τη σοφία των Βούδα. Σ' εκείνον τον κόσμο, τα ονόματα των δύο άλλων οχημάτων‍ -δηλαδή, το Όχημα των Ακροατών και το Όχημα των Μοναχικών βούδα‍- δεν θα υπάρχουν καν. Εκεί, ο πραγματωμένος Βατζραβικραμίν θα περιβάλλεται από μια συνέλευση πολλών εκατοντάδων χιλιάδων μποντισάτβα, και αυτός ο ευλογημένος θα δώσει στους μποντισάτβα εντελώς ανόθευτες διδασκαλίες.

«Επιπλέον, τα όντα σε εκείνον τον κόσμο, δεν θα δουν τα έθιμά τους να αλλοιώνονται, τα μέσα διαβίωσής τους δεν θα φθαρούν, η ηθική τους συμπεριφορά δεν θα παρακμάζει, ούτε οι απόψεις τους θα αλλοιωθούν. [F.167.β] Τα όντα εκεί δεν θα είναι τυφλά, ανάπηρα, με καμπούρα, χωρίς φωνή, βουβά ή κουτσά, ούτε θα έχουν μειωμένες ικανότητες. Όλοι οι θεοί και οι άνθρωποι θα κοσμούνται με είκοσι οκτώ από τα σημάδια ενός εξαίρετου όντος. Εκεί, η διάρκεια της ζωής αυτού του πραγματωμένου, θα διαρκεί οκτώ μεσαία κάλπα. Οι θεοί και οι άνθρωποι δεν θα πεθαίνουν πριν έρθει η ώρα τους. Στην πραγματικότητα, Σανταμάτι, αυτά είναι μόνο μερικά από τα αμέτρητα ξεχωριστά χαρακτηριστικά και συνθήκες του πραγματωμένου Βατζραβικραμίν, υπάρχουν πολλά περισσότερα.

«Επιπλέον, όταν αυτός ο πραγματωμένος διδάσκει το Ντάρμα, θα εκπέμπει φως από το σώμα του. Τώρα, όταν εκείνα τα όντα δουν αυτό το φως, θα σκεφτούν: «Ο πραγματωμένος αρχίζει να δίνει μια διδασκαλία του Ντάρμα, οπότε θα πρέπει να πάμε στον Ευλογημένο για να ακούσουμε το Ντάρμα». Κάποιοι θα φτάσουν με τη δύναμη των δικών τους υπεράνθρωπων ικανοτήτων και υπερφυσικών ικανοτήτων. Κάποιοι θα φτάσουν μέσω της ενδυναμωτικής ευλογίας αυτού του πραγματωμένου, ο οποίος στη συνέχεια, θα ανυψωθεί στον ουρανό πάνω από τους θεούς και τα ανθρώπινα όντα που έχουν συγκεντρωθεί εκεί, σε ύψος εκατό χιλιάδων φοινίκων. Ενώ θα αιωρείται εκεί, θα διαπερνά με το σώμα του αυτόν τον κόσμο των τεσσάρων μεγάλων ηπείρων. Στη συνέχεια θα διδάσκει το Ντάρμα σε εκείνους τους μποντισάτβα, χρησιμοποιώντας τον λόγο ενός πραγματωμένου, που ικανοποιεί όλα τα όντα σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις και τα κίνητρά τους, και με τη φωνή και τον τόνο ενός Βούδα, ο οποίος μπορεί να γίνει κατανοητός σε έναν ανυπολόγιστο αριθμό κόσμων στις δέκα κατευθύνσεις. Επιπλέον, ούτε καν ένα ον ανάμεσά τους δεν θα εναντιωθεί ή θα προβάλει αντίσταση στο Ντάρμα που διδάσκει αυτός ο πραγματωμένος. Κάθε ένα από αυτά τα όντα θα έχει οξείες ικανότητες και την ευχέρεια να κατανοεί εξαιρετικά συνοπτικές διδασκαλίες. Σε εκείνον τον κόσμο, δεν θα υπάρχει κανένας άλλος βασιλιάς, εκτός από τον αληθινό βασιλιά του Ντάρμα, τον πραγματωμένο Βατζραβικραμίν. Σε εκείνον τον κόσμο, δεν θα υπάρχει ούτε κατοχή [F.168.a] ούτε η αίσθηση ιδιοκτησίας. Όλα αυτά τα όντα δεν θα έχουν ιδιοκτησία ούτε την αίσθηση ιδιοκτησίας.

«Επιπλέον, Σανταμάτι, η μορφή του πραγματωμένου Βατζραβικραμίν θα εμφανιστεί μπροστά από κάθε θεό ή ανθρωπόμορφο ον που επιθυμεί να κάνει μια προσφορά ελεημοσύνης, κρατώντας την κούπα της ελεημοσύνης του για να μπορούν να το κάνουν. Όταν κάποιοι θεοί ή ανθρωπόμορφα όντα δουν τη μορφή αυτού του πραγματωμένου, θα σκεφτούν: «Ο ευλογημένος πραγματωμένος Βατζραβικραμίν επιθυμεί να απολαύσει ένα γεύμα παρουσία μου». Τότε, με το νου τους θα δημιουργούν έναν κυκλικό χώρο με καθίσματα και θέσεις για να ξαπλώσουν, καθώς και φαγητό και ποτό, και θα λένε σε εκείνον τον ευλογημένο ότι ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό γεύμα. Στη συνέχεια, αυτός ο πραγματωμένος θα απολαύσει το γεύμα, και αφού το απολαύσει, θα αναχωρήσει. Όταν αυτός ο πραγματωμένος πάει στην απομόνωση, οι μποντισάτβα εκεί θα βρίσκονται σε διάφορες καταστάσεις διαλογιστικής συγκέντρωσης. Εκείνος ο κόσμος θα διαθέτει αυτές τις ειδικές συνθήκες και ιδιότητες και έναν αμέτρητο αριθμό άλλων. Γι' αυτό, ευγενή γιε, ο κόσμος αυτός ονομάζεται Σαμανταπαρισούντα».

Επιπλέον, ενώ η περιγραφή της προφητείας για τον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας, διευκρινιζόταν, είκοσι χιλιάδες όντα γέννησαν την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Έκαναν τον όρκο: «Θα ξαναγεννηθώ σε αυτό το βουδικό πεδίο!». Ο Μπαγκαβάν έκανε τότε την προφητεία ότι όλοι τους θα ξαναγεννηθούν εκεί, στο Σαμανταπαρισούντα, το βουδικό πεδίο του ευλογημένου πραγματωμένου Βατζραβικραμίν.

Τότε, αφού ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, άκουσε την προφητεία που δόθηκε γι' αυτόν, ικανοποιήθηκε, χάρηκε, ευχαριστήθηκε και αγαλλίασε. Ένιωσε τόσο χαρά όσο και ευθυμία στο νου, και πέταξε το βάτζρα του στο θόλο του ουρανού. Ακριβώς όταν έριξε το βάτζρα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, [F.168.b] αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων σείστηκε με έξι τρόπους και έπεσε βροχή από λουλούδια. Αντηχούσε με τους ήχους εκατοντάδων μουσικών οργάνων. Γιρλάντες λουλουδιών διαφόρων χρωμάτων εμφανίστηκαν αυθόρμητα στο δεξί χέρι όλων όσων βρίσκονταν στη συνέλευση. Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, ύμνησε στη συνέχεια τον Ευλογημένο με αυτούς τους στίχους:

«Κύριε του Ντάρμα, είσαι ένας άπλετος και ανεξάντλητος θησαυρός του αληθινού Ντάρμα.

Είσαι αυθεντία στη λεπτή ανάλυση των πραγμάτων παντού προς όφελος του κόσμου.

Η καρδιά σου είναι ακαταπόνητη απέναντι στα πράγματα- η απόσπαση και η εγκατάλειψή σου είναι σταθερές.

Υποκλίνομαι σε σένα που είσαι προσηλωμένος στην πρακτική τέτοιων αληθινών μορφών του Ντάρμα.

 

«Για τη γνώση σου και την εξαγνισμένη συμπεριφορά σου, Αγνό Ον,

είσαι γεμάτος αρετές σαν βασιλιάς, η δόξα σου αναγνωρίζεται στα πέρατα των τριών κόσμων,

ένα ανεξάντλητο ποτάμι γνώσης, τώρα και για πάντα μέσα στους τρεις χρόνους,

προσφέρω ευχαριστίες σε σένα που το επίπεδο σου τώρα είναι ίσο με την υπέρβαση της προσκόλλησης.

 

"Η απόλυτη καθαρότητα της ηθικής σου συμπεριφοράς ξεπερνά την καθαρή λάμψη του φεγγαριού.

Η υπέρτατη λαμπρότητα της έξοχης ακτινοβολίας σου ξεπερνά την ακτινοβολία του ήλιου.

Οι ιεροί τόνοι της υπέροχης φωνής σου ξεπερνούν τους ήχους ενός μπράχμα.

Σε χαιρετώ, η χρυσή σου ακτινοβολία, είναι κορυφαία ακόμα και μεταξύ των Τριών Πετραδιών.

 

"Παρουσιάζεις ένα σώμα, αλλά δεν είσαι καθόλου δεμένος με ένα σώμα.

Μιλάς με φωνή, αλλά οι έννοιες δεν σε κρατούν.

Διακηρύσσεις το Ντάρμα, αλλά δεν έχεις καμία σταθερή έννοια του Ντάρμα.

Προκαλείς την απελευθέρωση των όντων, αλλά δεν έχεις καμία ιδέα για κάποιο ον.

 

«Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να σου το ξεπληρώσουν,

ούτε καν όλα τα όντα του κόσμου που απελευθερώνονται από τα προβλήματα του σπιτιού,

εκτός κι αν αυτά τα όντα καταλαβαίνουν αυτά που έχεις διδάξει,

βρίσκονται στον πυρήνα των πρακτικών και μ’ αυτόν τον τρόπο εκπαιδεύονται στην αλήθεια».

 

Τότε, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, και όλα τα μέλη της συνέλευσης που κρατούσαν στα χέρια τους διάφορες πολύτιμες γιρλάντες από λουλούδια, κάλυψαν τελείως με αυτές τον Μπαγκαβάν. Ακριβώς όταν αυτές οι γιρλάντες λουλουδιών απλώθηκαν πάνω του, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων στολίστηκε με γιρλάντες διαφόρων λουλουδιών, και φάνηκε επίσης σαν να είχε χωριστεί σε τετράγωνα οικόπεδα σαν σκακιέρα. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της θαυμαστής δύναμης του Βούδα. [F.169.a]

Αυτό ήταν το 16^ο Κεφάλαιο Η Προφητεία για τον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας

17^ο Κεφάλαιο Η Διατύπωση της Μη Δυαδικότητας

Τότε ο μποντισάτβα Σανταμάτι, είπε το εξής στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας: «Ο Πραγματωμένος έκανε μια προφητεία για σένα, Κύριε των Γκούχιακας».

Ο Βατζραπάνι απάντησε: «Η προφητεία που έγινε για μένα , ευγενή γιε, έχει τη φύση ενός ονείρου».

«Τι έχει προβλεφθεί ότι θα πραγματώσεις;»

«Η προφητεία που έχω λάβει, ευγενή γιε, αφορά αυτό [θιβ. τη σοφία] που δεν πραγματώνεται [θιβ. μέσω της δυαδικότητας]».

«Και ποιος δεν πραγματώνει [την σοφία];»

«Η ύπαρξη, μία ζωτική δύναμη, ένα πρόσωπο, μία ατομική οντότητα και ένα ανθρώπινο ον‍ - αυτά δεν [την] πραγματώνουν. Τα σύνολα, τα στοιχεία και οι σφαίρες των αισθήσεων, δεν [την] πραγματώνουν. Αυτό ισχύει και για την αρετή, την κακία, την καθαρότητα, την ακαθαρσία, το μολυσμένο, το αμόλυντο, το κοσμικό, το υπερβατικό, το εξαρτημένο, το μη εξαρτημένο, το μολυσμένο, το εξαγνισμένο, την σαμσάρα και τη νιρβάνα‍. Αυτά δεν [την] πραγματώνουν».

«Αν αυτά δεν την πραγματώνουν, τότε τι έχει προφητευτεί εδώ;»

«Η προφητεία αφορά τη σοφία που απορρέει από την κατανόηση αυτού που δεν μπορεί να συλληφθεί με το νου.»

«Από την δυαδικότητα προέρχεται αυτή η σοφία;»

«Αν προέκυπτε από τη δυαδικότητα», απάντησε ο Βατζραπάνι, «τότε δεν θα μπορούσε κάποιος να λάβει μια προφητεία. Εφόσον η σοφία δεν παράγεται από τη δυαδικότητα, οι προφητείες που παίρνουν οι μποντισάτβα είναι μόνο μη δυαδικές προφητείες».

Ο Σανταμάτι ρώτησε τότε: «Αν η σοφία απορρέει από την μη δυαδικότητα, τότε ποιος κάνει την προφητεία και ποιος λαμβάνει την προφητεία;»

«Αυτός που κάνει την προφητεία και αυτός που λαμβάνει την προφητεία, κατανοούνται ως ίδιοι. Γίνονται αντιληπτοί από τη θέση της μη δυαδικότητας.»

«Για κάποιον που βρίσκεται στη θέση της μη δυαδικότητας, Κύριε των Γκούχιακας, [F.169.β] ποια προφητεία μπορεί να υπάρχει;».

«Όποια θέση κι αν έχει κανείς, επειδή αυτή η θέση είναι η θέση της μη δυαδικότητας, [γι αυτό] υπάρχει προφητεία γι αυτόν ακριβώς που έχει αυτήν τη θέση».

«Για ποια θέση υπάρχει προφητεία για εκείνον που είναι τοποθετημένος εκεί;»

«Για εκείνον που τοποθετείται στη θέση της ύπαρξης ενός εαυτού, αντιστοιχεί μια προφητεία. Για εκείνον που τοποθετείται στη θέση της ύπαρξης κάποιου όντος,  αντιστοιχεί μια προφητεία καθώς και για εκείνον που τοποθετείται στη θέση της ύπαρξης κάποιας ζωτικής ενέργειας ή στη ύπαρξη κάποιου ατόμου».

«Πάνω σε τι τοποθετείται κανείς όταν έχει τη θέση ότι υπάρχει κάποιος εαυτός;»

 « Όταν κάποιος έχει τη θέση ότι υπάρχει εαυτός, τότε τοποθετείται πάνω στη θέση ότι θα απελευθερωθεί από τους Πραγματωμένους».

«Τι σημαίνει το να βρίσκεσαι στη θέση του να απελευθερωθείς από τους Πραγματωμένους;»

«[Αυτό σημαίνει] το να βρίσκεσαι στη θέση της λαχτάρας, του γίγνεσθαι και της άγνοιας».

Ο Σανταμάτι ρώτησε: «Που τοποθετείται κανείς όταν βρίσκεται στη θέση της λαχτάρας, του γίγνεσθαι και της άγνοιας;»

«Βρίσκεται στη θέση αυτού που εσαεί δεν γεννιέται και δεν παράγεται» είπε ο Βατζραπάνι.

«Όταν μένει κανείς σ’ αυτό που δεν γεννιέται, τι είδους θέση είναι αυτή;»

«Είναι μια θέση όπου γνωστοποιείται κάτι».

«Τι γίνεται γνωστό όταν γνωστοποιούμε κάτι;»

«Αν κάποιος γνωστοποιεί κάτι, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι άγνωστο».

 «Τι δεν γνωστοποιείται;»

«Ότι γνωστοποιείται δεν [σημαίνει] ότι το γνωρίζει κανείς».

«Αν δεν το γνωρίζει κανείς, τότε πως μπορεί να δώσει οδηγία;»

«Αν κάποιος έδινε μια οδηγία, δεν θα γνωστοποιούσε κάτι. Εφόσον δεν γνωστοποιεί κανείς κάτι, επομένως δίνει μια οδηγία».

«Με ποιον τρόπο διδάσκεται κανείς;»

«Όταν δεν λαμβάνει πληροφορίες».

«Πώς δεν λαμβάνει κάποιος πληροφορίες;»

«Όταν δεν κυνηγάει τα λόγια».

«Με ποιον τρόπο δεν κυνηγάει τα λόγια;»

«Όταν βασίζεται στο νόημα».

«Με ποιον τρόπο βασίζεται κανείς στο νόημα;»

«Όταν δεν βλέπει το νόημα».

«Με ποιον τρόπο δεν βλέπει κάποιος το νόημα;»

«Όταν δεν στοχεύει στο νόημα ή την απουσία νοήματος».

«Όταν κάποιος δεν στοχεύει στο νόημα ή την απουσία νοήματος, τότε δεν του λείπει η πρόθεση/ο στόχος;»

«Όταν κάποιος δεν στοχεύει στο νόημα ή την απουσία νοήματος, τότε στοχεύει στο Ντάρμα».

«Όταν κάποιος στοχεύει στο Ντάρμα, τότε αυτό δεν είναι απλά μια πρόθεση για κάτι;»

«Αυτός που στοχεύει στο Ντάρμα, ευγενή γιε, δεν στοχεύει σε τίποτα απολύτως, επειδή, αυτό στο οποίο στοχεύει ένα τέτοιο ον, δεν είναι κάποιο πράγμα, αλλά ούτε κι αυτός που στοχεύει, είναι κάποιο πράγμα».

«Τι δεν είναι πράγμα;»

«Εκεί όπου ούτε η λέξη πράγμα υφίσταται».

«Εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε η λέξη πράγμα, τι είδους Ντάρμα μπορεί να υπάρχει;»

«Αυτό ακριβώς είναι το Ντάρμα, ευγενή γιε, για το οποίο οι λέξεις δεν επαρκούν, διότι, όπως λέγεται, όλα τα πράγματα είναι άφατα˙  δεν μπορούν να εκφραστούν, δεν μπορούν να μπουν σε λέξεις. Ευγενή γιε μου, όταν κάποιος λέει τις λέξεις «μιλάω», δεν μιλάει ορθά, και αυτός που δεν μιλάει ορθά, δεν κατέχει ούτε το Ντάρμα ούτε την Πειθαρχία».

«Πραγματικά δεν πρέπει να λες, Άρχοντα των Γκουχιάκας, ότι ο Πραγματωμένος δεν μιλάει σωστά όταν διδάσκει για το Ντάρμα!»

«Δεν σου εξήγησα προηγουμένως, Σανταμάτι, ότι ο Πραγματωμένος δεν έχει πει ή  προφέρει ούτε μία συλλαβή; Αυτά που τα όντα αντιλαμβάνονται ως ομιλία του Πραγματωμένου, εμφανίζονται μέσω της δύναμης των δικών τους όρκων και σύμφωνα με τα δικά τους κίνητρα».

«Ποιο είναι το σφάλμα εκείνου που μιλάει;»

«Εκείνος που μιλάει διαπράττει το  σφάλμα της δράσης του λόγου».

«Ποιο είναι το σφάλμα εκείνου που προβαίνει στη δράση του λόγου;»

«Το σφάλμα του να εκφέρει λέξεις σκεπτόμενος συλλαβές».

«Ποιο είναι αυτό τότε, που δεν έχει σφάλμα;»

«‘Ό,τι δεν λέγεται, ό,τι δεν προφέρεται, ό,τι δεν γνωστοποιείται καθόλου, και ό,τι δεν γνωστοποιείται είναι αψεγάδιαστο. Αυτό που δεν γνωστοποιείται ως ‘εαυτός’ ή ‘ως το άλλο’, αυτό είναι αψεγάδιαστο».

«Ποια είναι η ρίζα του σφάλματος;»

«Η ρίζα του σφάλματος είναι η σύλληψη».

«Ποια είναι η ρίζα της σύλληψης;»

«Η ρίζα της σύλληψης είναι η στερεοποίηση/προσκόλληση». [F.170.b]

«Ποια είναι η ρίζα της στερεοποίησης;»

«Ρίζα της είναι η λανθασμένη εικασία».

«Ποια είναι η ρίζα της λανθασμένης εικασίας;»

«Ρίζα της είναι η οπτική που θεωρεί κάτι ως βάση της νόησης».

«Τι θεωρείται ως βάση της νόησης;»

«Οι μορφές, οι ήχοι, οι μυρωδιές, οι γεύσεις, οι απτικές αισθήσεις και τα νοητικά αντικείμενα εκλαμβάνονται ως βάσεις της νόησης».

«Τι δεν θεωρείται ως βάση της νόησης;»

«Η προδιάθεση για λαχτάρα δεν θεωρείται ως βάση της νόησης, Σανταμάτι, επειδή το Ντάρμα που διδάσκει ο Πραγματωμένος, έχει ως στόχο την εγκατάλειψη της λαχτάρας ως βάση της νόησης».

Καθώς ο Βατζραπάνι έδινε αυτή την διδασκαλία, πεντακόσιοι μοναχοί απελευθερώθηκαν και διακόσιοι μποντισάτβα απέκτησαν την παραδοχή ότι τα φαινόμενα δεν εκδηλώνονται.

Αυτό ήταν το δέκατο έβδομο Κεφάλαιο Η Διατύπωση της Μη Δυαδικότητας

  

18^ο Κεφάλαιο: Η απόλαυση ενός γεύματος μετά την μετάβαση στο Ανταγκαβάτι[1]

Τότε, ο Βατζραπάνι, Κύριος των Γκούχιακας, ένοιωσε ικανοποίηση, χαρά, αγαλλίαση και ευτυχία. Επειδή έλαβε την προφητεία για την εκπλήρωση της πρόθεσής του ένιωσε μεγάλη χαρά και ευθυμία στο νου του. Έτσι, είπε στον Μπαγκαβάν: «Δείχνοντας συμπόνια για μένα, Μπαγκαβάν, θα μπορούσες σε παρακαλώ, να έρθεις με αυτούς τους μποντισάτβα και τους μεγάλους σράβακα στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, στην έδρα μου, στον τόπο των γκούχιακας και να μείνεις εκεί για επτά ημέρες; Ο λόγος είναι, Μπαγκαβάν, ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη όντων που κατοικούν στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, όπως γιάκσα, κουμπάντα, ράκσασα, πισάτσα, γκαντάρβα και μαχοράγκα. Βλέποντας τον Μπαγκαβάν και ακούγοντας το Ντάρμα θα έχουν μεγάλο όφελος, ευημερία, ευδαιμονία και στόχους για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα απέχουν από τις σκέψεις που σπιλώνονται από την κακία και το θυμό. Οι Τέσσερις Μεγάλοι Βασιλείς και οι συναθροίσεις τους, επίσης, [F.171.a] θα έχουν μεγάλο όφελος, ευημερία, ευδαιμονία και στόχους για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Παραμένοντας σιωπηλός, ο Μπαγκαβάν έδωσε τη συγκατάθεσή του να μεταβεί στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, στην κατοικία του Κυρίου των Γκούχιακας, μαζί με τους μποντισάτβα και τους μεγάλους σράβακα, και να μείνει εκεί για επτά ημέρες. Το έκανε από συμπόνια για τον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας, και με σκοπό να καλλιεργήσει περαιτέρω τις ρίζες της αρετής των αμέτρητων όντων και να εκπληρώσει τις επιθυμίες του Βατζραπάνι, του Κυρίου των Γκούχιακας. Γνωρίζοντας ότι ο Μπαγκαβάν είχε δώσει τη συγκατάθεσή του παραμένοντας σιωπηλός, ο Βατζραπάνι, Κύριος των Γκούχιακας, ένοιωσε ικανοποίηση, χαρά, αγαλλίαση και ευτυχία. Ένιωσε τόσο χαρά όσο και ευθυμία του νου. Υποκλίθηκε στα πόδια του Μπαγκαβάν και περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά του. Στη συνέχεια αποχαιρέτησε τον Μπαγκαβάν και αφού έφυγε από μπροστά του, πήγε στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι.

Εκείνη τη στιγμή ο Βατζραπάνι σκέφτηκε: «Οφείλω να στολίσω την αυλή μου με μια σειρά στολιδιών ώστε όταν ασκήσω τις λατρευτικές τελετές για τον Πραγματωμένο, όλοι οι θεοί του πεδίου της επιθυμίας και της μορφής να εντυπωσιαστούν και να αγαλλιάσουν οι μποντισάτβα που θα συγκεντρωθούν από τις δέκα κατευθύνσεις. Έτσι οι λατρευτικές τελετές που θα παρουσιάσω για τον Πραγματωμένο να είναι κάτι σπουδαίο».

Τότε σκέφτηκε: «Θυμάμαι μια φορά που ο Μπαγκαβάν, ενώ ξεκουραζόταν για τη νύχτα, μπήκε σε μια κατάσταση διαλογιστικής συγκέντρωσης, που είναι γνωστή ως το κληροδότημα ασύλληπτης δραστηριότητας. Στη συνέχεια, πήγε προς την ανατολική κατεύθυνση, περνώντας από τόσα βουδικά πεδία, όσοι είναι οι κόκκοι άμμου του ποταμού Γάγγη, σε έναν κόσμο που ονομάζεται Αναντα γκουνα ρατνα βιούχα, το βουδικό πεδίο του ευλογημένου πραγματωμένου Βιουχαράτζα, προκειμένου να δώσει προφητείες σε δέκα χιλιάδες μποντισάτβα εκεί. Σε εκείνο το βουδικό πεδίο, [F.171.b] είδα μια ασύλληπτη σύνθεση που ξεπερνούσε τις συνθέσεις που έχουν φτιαχτεί από θεούς και ανθρώπινα όντα. Μια τέτοια ακριβώς σύνθεση σαν αυτή του Αναντα γκουνα ρατνα βιούχα  πρέπει να φτιάξω κι εγώ στην αυλή μου για τη λατρεία του Μπαγκαβάν».

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, μπήκε στην κατάσταση της διαλογιστικής συγκέντρωσης που είναι γνωστή ως ο βασιλιάς των μεγάλων σχηματισμών και μόλις ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, μπήκε στη διαλογιστική συγκέντρωση ο βασιλιάς των μεγάλων σχηματισμών, εκείνη ακριβώς τη στιγμή η αυλή που βρίσκεται στο κέντρο της πρωτεύουσας Ανταγκαβάτι, εμφανίστηκε ως μια σύνθεση που ήταν ακριβώς όπως η σύνθεση στο Αναντα γκουνα ρατνα βιούχα . Ήταν μεγαλοπρεπής και εκτενής. Εκτεινόταν σε εξήντα τέσσερις λεύγες από τα ανατολικά προς τα δυτικά, και από τα βόρεια προς τα νότια εκτεινόταν σε τριάντα δύο λεύγες. Η επιφάνεια του δαπέδου ήταν φτιαγμένη από το πιο γαλάζιο λάπις λάζουλι. Οι γύρω τοίχοι ήταν φτιαγμένοι από ζαφείρι, και οι δίδυμοι περίβολοι ήταν διακοσμημένοι με κάθε είδους πολύτιμους λίθους, επενδυμένοι με χρυσούς λωτούς από τον ποταμό Τζάμπου. Ήταν στολισμένη με πολύχρωμες κορδέλες, στρωμένη με πολλά ουράνια υφάσματα, ντυμένη με πολλές σειρές μαργαριταριών και κοσμημένη με πολυάριθμες γιρλάντες από μεταξωτό. Ήταν καλυμμένη με πολλές γιρλάντες λουλουδιών, αρωματισμένη από πολλά δοχεία με αναμμένο θυμίαμα, και πολλά ουράνια λουλούδια διαφορετικών χρωμάτων και άνθη από πετράδια ήταν διάσπαρτα σε όλο της το πλάτος. Ήταν πολύχρωμη, πανέμορφη στην όψη, ικανοποιούσε το νου, τόνωνε το σώμα και ήταν κάτι που έφερνε ενθουσιασμό στο μυαλό των ανθρώπων. Ήταν πραγματικά μια συσσώρευση ατελείωτων αρετών, μια περιγραφή προς εξύμνηση της οποίας, δεν θα μπορούσε να υπάρξει όριο.

Στην αυλή εμφανίστηκαν αυθόρμητα πολλές εκατοντάδες χιλιάδες καθίσματα λιονταριών. Ήταν στολισμένα με πετράδια, ανυψωμένα πάνω σε πολύτιμες μαργαρίτες, στρωμένα με πολύτιμους λωτούς, καλυμμένα με δίχτυα από μαργαριτάρια, χωρισμένα σε τετράγωνα σαν σκακιέρα, τοποθετημένα πάνω σε πολλά ουράνια υφάσματα, και πάνω από αυτά υπήρχαν καλύμματα από δίχτυα με πετράδια. Ήταν παρατεταγμένα με τρόπους που δεν είχαν παρατηρηθεί και δεν είχαν ακουστεί ποτέ ξανά, [F.172.a] με τρόπους που δεν εμφανίζονται σε άλλους κόσμους, αλλά η διάταξη ήταν παρατεταγμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να απολαμβάνεται από εκατοντάδες διαφορετικά γούστα. Τα εκατοντάδες χιλιάδες καθίσματα των λιονταριών είχαν στηθεί έτσι ώστε, να μην είναι σταθερά στερεωμένα στο έδαφος, και στον ουρανό πάνω από αυτά κάθε ένα από τα καθίσματα των λιονταριών καλυπτόταν από μια πολύτιμη ομπρέλα με τις πιο καλές ιδιότητες.

Όταν δημιούργησε τη σύνθεση στην αυλή και τη σύνθεση των καθισμάτων των λιονταριών με αυτόν τον τρόπο, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, έχοντας επαγρύπνηση και εγρήγορση, σηκώθηκε από αυτή τη διαλογιστική συγκέντρωση. Εκείνη τη νύχτα, ετοίμασε ένα πλούσιο και εξαιρετικό γεύμα πολλών και διαφορετικών γεύσεων, που εξαγνίστηκε από το κίνητρο του μποντισάτβα και έγινε αντάξιο να προσφερθεί ως λατρεία στον Πραγματωμένο. Στο τέλος της νύχτας, είπε στους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλείς: «Φίλοι, να ξέρετε αυτό! Προσκάλεσα τον Μπαγκαβάν να μαχασάτβα και τους μεγάλους Σράβακα, και εκείνος δέχτηκε από συμπόνια για μένα. Επομένως, εσείς, οι στρατοί και οι συναθροίσεις σας, λατρέψτε και υπηρετείστε τον Μπαγκαβάν με ενθουσιασμό για επτά ημέρες και μην σας αποσπά κάποιο άλλο καθήκον». Προς τους γιάκσα, ράκσασα, πρέτα, πισάτσα, γκαντάρβα κουμπάντα, γκούχιακα, μαχοράγκα και τα άλλα είδη όντων που κατοικούσαν στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, είπε: «Φίλοι, μάθετε αυτό! Κάλεσα τον Μπαγκαβάν να έρθει στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι και αυτός συμφώνησε να έρθει. Επομένως, μην είστε κακόβουλοι, μην είστε εχθρικοί, αλλά λατρέψτε τον Μπαγκαβάν με πολλή χαρά, πίστη και απόλυτη ευχαρίστηση και ακούστε επίσης το Ντάρμα». [B8]

Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε στη συνέχεια στον μεγαλύτερο γιο του, Βατζρασένα: «Όμορφο Πρόσωπο, χρησιμοποίησε τις υπεράνθρωπες δυνάμεις σου και πήγαινε στα ουράνια πεδία από το Πεδίο της Συνέλευσης των Μπράχμα μέχρι το Υπέρτατο Πεδίο και ενημέρωσε τους θεούς αυτών των πεδίων ότι ο Μπαγκαβάν [F.172 .b] έχει προσκληθεί να λάβει το μεσημεριανό του γεύμα στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι στην κατοικία του Βατζραπάνι, του Κύριου των Γκούχιακας, και ότι όποιος από αυτούς επιθυμεί να τον δει θα πρέπει να έρθει γρήγορα. Κάνε ό,τι λέει ο πατέρας σου!» Ο γιος του Κυρίου των Γκούχιακας έκανε τότε ό,τι του είπαν.

Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, απευθύνθηκε στη συνέχεια στον δεύτερο γιο του, τον Σουμπάχου: «Χρησιμοποίησε τις υπεράνθρωπες δυνάμεις σου και πήγαινε στα ουράνια πεδία από τα πεδία των θεοτήτων που κατοικούν στη γη και των θεοτήτων που κατοικούν στον ουρανό, μέχρι το Πεδίο των Τεσσάρων Μεγάλων Βασιλέων, το πεδίο των Τριάντα Τριών, το πεδίο των Γιάμα, το πεδίο των Ευχαριστημένων, το πεδίο εκείνων των οποίων η απόλαυση προέρχεται από μαγικές δημιουργίες, και το πεδίο εκείνων που κατέχουν τη δύναμη να μετατρέπουν την απόλαυση των άλλων σε δική τους, και ενημερώστε τους θεούς αυτών των πεδίων ότι ο Μπαγκαβάν, έχει προσκληθεί να λάβει το μεσημεριανό του γεύμα στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι στην κατοικία του Βατζραπάνι, του Κύριου των Γκούχιακας, και ότι όποιος από αυτούς επιθυμεί να τον δει, θα πρέπει να έρθει γρήγορα. Κάνε ό,τι λέει ο πατέρας σου!» Ο νεαρός Σουμπάχου έκανε τότε ό,τι του είπαν.

Τότε, σε μια στιγμή, σε ένα κλάσμα μιας στιγμής, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες θεοί από τα πεδία της επιθυμίας και της μορφής εμφανίστηκαν εκεί και κατέκλυσαν τη γύρω περιοχή για δέκα χιλιάδες λεύγες. Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, κανόνισε τότε τις προσφορές για τον Μπαγκαβάν, και το πρωί γονάτισε στο δεξί του γόνατο και, υποκλινόμενος στον Μπαγκαβάν με τις παλάμες του ενωμένες σε μια μούντρα χαιρετισμού, ενημέρωσε τον Μπαγκαβάν ότι το μεσημεριανό γεύμα ήταν έτοιμο, απαγγέλλοντας τους ακόλουθους στίχους:

«Μεγάλε σοφέ, ήρθε η ώρα.

Άριστε των ανθρώπων, σε παρακαλώ έλα!

Αληθινέ άνθρωπε, σε παρακαλώ έλα!

ευγενέστερε άνθρωπε, σε παρακαλώ έλα!

 

«Μεγάλε σοφέ, το μεσημεριανό γεύμα είναι έτοιμο.

Άριστε των δίποδων, σε παρακαλώ, έλα!

Αληθέστερε των δίποδων, σε παρακαλώ έλα!

Ευγενέστερε των δίποδων, σε παρακαλώ έλα!

 

«Όπως ένας λωτός που γεννήθηκε στη λίμνη της ηθικής συμπεριφοράς,

άνθισες μέσα στο νερό της ηρωικής προσπάθειας,

και τώρα οι μαθητές σε περιτριγυρίζουν σαν τις μέλισσες.

Σοφέ που είσαι σαν τον λωτό, σε παρακαλώ έλα!

 

«Κατοικείς ανάμεσα στις αλήθειες των ευγενών,

έχεις τα μάτια της αγάπης και της συμπόνιας,

και βγάζεις τον βρυχηθμό του μη εαυτού.

Νικηφόρο λιοντάρι, σε παρακαλώ έλα!

 

«Ο πυρήνας της συμπεριφοράς σας έχει τις ρίζες του στην επίγνωση.

Τα ανθισμένα κλαδιά σου είναι τα άκρα της αφύπνισης.

Οι καρποί της απελευθέρωσής σου είναι τα επιτεύγματά σου. [F.173.a]

Νικηφόρο δέντρο, σε παρακαλώ έλα!

 

«Τα βάθη σου έχουν την απεραντοσύνη της σοφίας.

Τα νερά σου έχουν τη δροσιά της συγκέντρωσης.

Οι έμποροι της θάλασσας μιλάνε για σένα ως κάποιον που είναι απορροφημένος στη γιόγκα.

Ωκεανέ των αρετών, σε παρακαλώ έλα!

 

«Ένδοξη σφαίρα της συμπόνιας,

εκπέμπεις φωτεινές ακτίνες σοφίας,

κάνεις τους μαθητές να ανθίζουν σαν λουλούδια,

εσύ σοφέ‍, είσαι ο ήλιος, σε παρακαλώ έλα!

 

«Ανεπηρέαστος από τους υποστηρικτές άλλων δογμάτων,

φέρεις τα φάρμακα της ελευθερίας και των άλλων.

Οι μαθητές και όσοι βρίσκονται πέρα από τη την μάθηση λέγεται ότι είναι ελάφια.

Εσύ σοφέ‍, είσαι το βουνό, σε παρακαλώ έλα!»

 

Γνωρίζοντας ότι ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είχε ετοιμάσει το μεσημεριανό γεύμα, ο Μπαγκαβάν είπε στους μοναχούς: «Αφού ο Κύριος των Γκούχιακας ετοίμασε το μεσημεριανό γεύμα, μοναχοί, θα πρέπει να φορέσετε τα μοναστικά σας ράσα και να πάρετε τις κούπες ελεημοσύνης. Ορίστε έναν επιστάτη του μοναστηριού και δώστε του την απαραίτητη δικαιοδοσία για επτά ημέρες». Όσοι μαθητές και μποντισάτβα είχαν υπεράνθρωπες δυνάμεις, ανυψώθηκαν στον αέρα με τη δύναμη των δικών τους υπεράνθρωπων δυνάμεων, ενώ όσοι δεν είχαν υπεράνθρωπες δυνάμεις, στάθηκαν μέσα στη σφαίρα της αύρας του φωτός του Πραγματωμένου και ταξίδεψαν στο θόλο του ουρανού μαζί με τον Μπαγκαβάν. Στη συνέχεια, περιτριγυρισμένος από ένα πλήθος μποντισάτβα και επικεφαλής ενός πλήθους μαθητών, ο Μπαγκαβάν εξαφανίστηκε από το λόφο, της Κορυφής του Γύπα, ενώ ένα πλήθος θεών τον επαινούσε και ένα πλήθος θεών τραγουδούσε το εγκώμιό του. ‘Όλοι τους ακτινοβολούσαν φως, έριχναν βροχή από λουλούδια και έπαιζαν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια μουσικά όργανα, σείοντας τα πεδία.

Με τη βοήθεια της μεγάλης μεγαλοπρεπούς δύναμης του Βούδα, της μεγάλης υπεράνθρωπης δύναμης του Βούδα, της μεγάλης μεταμορφωτικής δύναμης του Βούδα, της μεγάλης θαυματουργικής επίδειξης του Βούδα, της μεγάλης δόξας του Βούδα, της μεγάλης ζωτικής ενέργειας του Βούδα, της μεγάλης συμπεριφοράς του Βούδα και του μεγάλου παιχνιδίσματος του Βούδα, [F.173.b] πέταξαν ελεύθερα μέσα στο θόλο του ουρανού, όπως ο βασιλιάς των κύκνων, προς την πρωτεύουσα Αντακαβάτι. Οι θεοί των πεδίων της επιθυμίας και της μορφής είδαν τον Μπαγκαβάν να έρχεται από μακριά. Καθώς πετούσε ελεύθερα στο θόλο του ουρανού, έμοιαζε με τη σφαίρα του ανατέλλοντος ήλιου. Έμοιαζε σαν να ήταν η πανσέληνος που περιβάλλεται από έναν αστρικό σχηματισμό. Περιβαλλόταν από ένα πλήθος θεών σαν να ήταν ο Σάκρα, ο βασιλιάς των θεών. Ήταν περιτριγυρισμένος από μπράχμα σαν να ήταν ο Μεγάλος Μπράχμα.

Οι θεοί που τον είδαν να έρχεται ήταν ικανοποιημένοι, χαρούμενοι, ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι. Ένιωσαν τόσο χαρά όσο και ευθυμία στο νου, και στη συνέχεια, ως πράξη λατρείας του Μπαγκαβάν, σκέπασαν τον Μπαγκαβάν με ουράνια άνθη από μπλε λωτό, λευκό νούφαρο, κόκκινο λωτό, λευκό λωτό, λουλούδια μανταράβα και μεγάλα μανταράβα, λουλούδια του θεϊκού δέντρου Παριτζάτα, κόκκινα αραχνοειδή κρίνα, μεγάλα κόκκινα αραχνοειδή κρίνα, λουλούδια στάλα, μεγάλα στάλα, ροτσάκα, και μεγάλα ροτσάκα- άνθη στο μέγεθος μεγάλων τροχών, άνθη με μεθυστικό άρωμα, άνθη με εκατοντάδες και χιλιάδες πέταλα, άνθη σαν το κόκκινο στήθος της χήνας, άνθη σαν αστέρια που έλαμπαν με τη λάμψη τους, άνθη που κάθε μέρος τους είχε ένα διαρκές άρωμα, και άνθη που ήταν πάντα ολάνθιστα και ευχάριστα στο μάτι. Αυτά και άλλα λουλούδια σκορπίστηκαν πάνω στον Μπαγκαβάν, ενώ οι θεοί κρατούσαν ψηλά ομπρέλες, σημαίες και λάβαρα και έπαιζαν εκατοντάδες χιλιάδες μουσικά όργανα.

Ο Μπαγκαβάν έφτασε στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι μέσα σε μια στιγμή‍-σε ένα κλάσμα της στιγμής μέσα σε μια τέτοια παρουσίαση, με βροχή από λουλούδια, με μια δυνατή βροχή από πούδρες, αρωματικά έλαια, γιρλάντες και αρώματα, και με τη μουσική απο κύμβαλα και άλλα μουσικά όργανα και τραγούδια που τραγουδούσαν εκατοντάδες νεαρές θεές. Βρέθηκε στην αίθουσα συνάθροισης του Μεγάλου Βασιλιά Βαϊσραβάνα, μαζί με τους μποντισάτβα και τους μεγάλους σράβακα, και μόλις ο Μπαγκαβάν στάθηκε σταθερά στην επιφάνεια της γης, εκείνη ακριβώς τη στιγμή η μεγάλη γη σείστηκε, τόσο απαλά [F.174.a] και ελαφρά, που κανείς δεν έπαθε τίποτα από αυτό.

Όταν οι Τέσσερις Μεγάλοι Βασιλείς έμαθαν ότι ο Μπαγκαβάν είχε φτάσει στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, έτρεξαν στο πλευρό του με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα, μαζί με τις γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα, τους συγγενείς και τις συναθροίσεις τους, μεταφέροντας πούδρες, αρωματικά έλαια, γιρλάντες, αρώματα, θυμίαμα και λουλούδια. Όταν έφτασαν, πρώτα οι Τέσσερις Μεγάλοι Βασιλείς έσκυψαν το κεφάλι στα πόδια του Μπαγκαβάν και τον προσκύνησαν με τα αρωματικά έλαια, τις γιρλάντες, το θυμίαμα και τα λουλούδια που είχαν φέρει, και στάθηκαν στο πλάι με τα χέρια τους απλωμένα, με τις παλάμες ενωμένες σε μια ένδειξη χαιρετισμού. Στη συνέχεια, οι γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα των Τεσσάρων Μεγάλων Βασιλέων, οι συγκεντρωμένοι στρατοί και όλοι όσοι είχαν συγκεντρωθεί εκεί, έσκυψαν το κεφάλι τους στα πόδια του Μπαγκαβάν και άπλωσαν τα χέρια τους, με τις παλάμες ενωμένες σε μια ένδειξη χαιρετισμού.

Στη συνέχεια ο Μπαγκαβάν έδωσε μια διδασκαλία για το Ντάρμα που απευθυνόταν σε όσους είχαν συγκεντρωθεί εκεί, αρχίζοντας από τους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλείς. Αυτή [η διδασκαλία] έκανε να γεννηθεί η προσδοκία για τη φώτιση, στο πνεύμα δώδεκα χιλιάδων όντων από τις συναθροίσεις των νάγκα, των γιάκσα, των ράκσασα, των γκαντάρβα και των κουμπάντας που συγκεντρώθηκαν εκεί, και την ίδια στιγμή, δέκα χιλιάδες νεαρές από τα εσωτερικά διαμερίσματα των Τεσσάρων Μεγάλων Βασιλέων γέννησαν επίσης την προσδοκία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση.

Στο σημείο εκείνο, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, μαζί με τις γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα, περιτριγυρισμένος από τους συγγενείς του και τις συναθροίσεις τους, και με όλο τον πληθυσμό της Αναντα γκουνα ρατνα βιούχα στην ακολουθία του, ήρθε στην αίθουσα συνάθροισης του Μεγάλου Βασιλιά Βαϊσραβάνα, με κάθε είδους λουλούδια, αρώματα, γιρλάντες, αρωματικά έλαια, λιβάνια, πούδρες, υφάσματα, ομπρέλες, σημαίες και λάβαρα, και τραγουδώντας και παίζοντας μουσική με κύμβαλα και άλλα μουσικά όργανα. Πλησίασε τον Μπαγκαβάν, έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του, περπάτησε γύρω του επτά φορές, κρατώντας τον στα δεξιά του, [F.174.b] και τον προσκύνησε με τα λουλούδια, το θυμίαμα, τα αρώματα, τις γιρλάντες, τα αρωματικά έλαια, τις πούδρες, τα υφάσματα, τις ομπρέλες, τις σημαίες και τα λάβαρα διαφόρων ειδών που είχαν φέρει, με τραγούδια και παίζοντας μουσικά όργανα. Στη συνέχεια υποκλίθηκε στον Μπαγκαβάν και τον έφερε στην αυλή του, μαζί με τη μοναστική κοινότητα.

Στη συνέχεια ο Μπαγκαβάν κάθισε στο κάθισμα του λιονταριού που είχε ετοιμαστεί γι' αυτόν στην αυλή, το οποίο αιωρούνταν πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και είχε τις καλύτερες από όλες τις ιδιότητες, ενώ οι μποντισάτβα και οι μεγάλοι σράβακα έκατσαν στις δικές τους θέσεις, και το ίδιο έκανε όλη η συνέλευση. Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε τότε το εξής στη συνέλευση των θεών: «Ελάτε να συνδράμετε στη λατρεία του Πραγματωμένου. Διότι, όπως έχει πει ο Πραγματωμένος,

«Εκείνοι που δίνουν την έγκρισή τους σε μια τέτοια περίπτωση,

και κάνουν το έργο με το οποίο έχουν επιφορτιστεί,

η ανταμοιβή τους δεν θα είναι η μικρότερη.

Θα λάβουν και αυτοί το μερίδιο της αρετής που τους αναλογεί».

 

«Γι' αυτό, φίλοι, ας δώσετε τη συνοδευτική έγκριση και ας λάβετε την αρετή που είναι το αποτέλεσμα μιας τέτοιας δραστηριότητας».

 

Πράγματι, όταν οι θεοί είδαν τη διάταξη στην αυλή και τη διάταξη των καθισμάτων των λιονταριών, έμειναν κατάπληκτοι, και έτσι εμπνευσμένοι εξέφρασαν αυτή την εμπνευσμένη φράση: «Ποιανού μεγαλειώδης δύναμη είναι αυτή; Είναι του Πραγματωμένου ή είναι του Κυρίου των Γκούχιακας;».

 

Τότε, ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό, που είπε: «Είναι η ευλογία του Κυρίου των Γκούχιακας. Στην ανατολική κατεύθυνση από εδώ, φίλοι, πέρα από τόσα βουδικά πεδία όσα είναι οι κόκκοι της άμμου του ποταμού Γάγγη, υπάρχει ένας κόσμος που ονομάζεται Ανανταγκουναρατναβιούχα, όπου ο πραγματωμένος Βιουχαράτζα διδάσκει το Ντάρμα. Με την ευλογία του Άρχοντα των Γκούχιακας, έχει μεταμορφώσει την αυλή εδώ [F.175.a] σε μια διάταξη παρόμοια με τη διάταξη που είδε εκεί ο Άρχοντας των Γκουγιάκας».

 

Μόλις ο Μπαγκαβάν κάθισε στο κάθισμα του λιονταριού, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, οι γιάκσα, ράκσασα, πρέτα, πισάτσα, γκούχιακας και μαχοράγκα που κατοικούσαν στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, πλησίασαν τον Μπαγκαβάν. Μόλις πλησίασαν, έσκυψαν το κεφάλι τους στα πόδια του Μπαγκαβάν και στη συνέχεια στάθηκαν στο πλάι, ενώ ύψωσαν τα χέρια τους, με τις παλάμες ενωμένες, σε μια ένδειξη ευλάβειας προς τον Μπαγκαβάν.

‘Έπειτα, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, προσκάλεσε τους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλείς και ολόκληρη τη συνέλευση, λέγοντας: «Ελάτε, όλοι εσείς που έχετε συγκεντρωθεί εδώ, ενωθείτε μαζί, ενώ θα παρουσιάσουμε στον Μπαγκαβάν το γεύμα που έχει ετοιμαστεί κατάλληλα».

Στη συνέχεια, μαζί με τις γυναίκες από τα εσωτερικά διαμερίσματα, τους συγγενείς, τους γιους, τους στρατιώτες του και τους συνοδούς του, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, σέρβιρε με τα ίδια του τα χέρια και με βαθύτατο σεβασμό τον Πραγματωμένο, τους μποντισάτβα, και την κοινότητα των μοναχών με ένα άφθονο και εξαιρετικό γεύμα από σκληρές και μαλακές τροφές, γεμάτο με πολλές διαφορετικές γεύσεις, ένα γεύμα που έγινε καθαρό από το κίνητρο ενός μποντισάτβα και άξιο να προσφερθεί ως ένδειξη λατρείας στον Πραγματωμένο, που τους χόρτασε και τους ευχαρίστησε. Αφού περιποιήθηκε και ικανοποίησε τον Μπαγκαβάν και είδε ότι ο Μπαγκαβάν είχε πλύνει τα χέρια του και είχε απομακρύνει την κούπα της ελεημοσύνης, κάθισε μπροστά στον Μπαγκαβάν για να ακούσει το Ντάρμα. Αφού συγκεντρώθηκαν εκεί και όλοι οι γιάκσα και οι ράκσασα που ζούσαν στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, στάθηκαν και εκείνοι κοιτάζοντας το πρόσωπο του Μπαγκαβάν με τα χέρια τους προτεταμένα, με τις παλάμες ενωμένες σε μια ένδειξη ευλάβειας.

 

Αυτό ήταν το 18^ο Κεφάλαιο, Η απόλαυση ενός γεύματος μετά την μετάβαση στο Ανταγκαβάτι

---

[1] aḍagavatī / Η κεντρική πόλη στην έδρα του Βατζραπάνι, όπως μαρτυρά το σανσκριτικό χειρόγραφο της σούτρα. Σε άλλα κείμενα μπορεί να αναφέρεται και ως Αλακαβάτι ή Ατακαβάτι

19^ο Κεφάλαιο Οι Προστάτες του Κόσμου

Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, ζήτησε τότε [F.175 . b] από τον Μπαγκαβάν να διδάξει το Ντάρμα: «Σε παρακαλώ, δώσε μια διδασκαλία που να παρουσιάζει τις κατευθυντήριες αρχές του Ντάρμα με τέτοιο τρόπο, ώστε τα όντα που δεν έχουν ακόμη γεννήσει στο πνεύμα τους την επιθυμία για φώτιση, να γεννήσουν την επιθυμία για φώτιση και να εδραιωθούν σταθερά στην κατάσταση που δεν μπορεί να πισωγυρίσει από την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, και να είναι [σύμφωνη] με το όφελος, την ευημερία, την ευδαιμονία και τις επιδιώξεις αυτής της συνάθροισης των γιάκσα, ράκσασα, πρέτα, πισάτσα, γκαντάρβα, γκούχιακα και μαχοράγκα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, και έχοντας αυτή τη διάκριση να φτάσουν σε μια κατάσταση διάκρισης και να μην εγκαταλείψουν κανένα μέρος της. »

Αφού ειπώθηκε αυτό, ο Μπαγκαβάν απευθύνθηκε στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας, και σε ολόκληρη τη συνέλευση, λέγοντας: «Ακούστε καλά, φίλοι, και δώστε προσοχή, γιατί θα δώσω μια διδασκαλία που θα εισάγει τον δρόμο του Ντάρμα με τέτοιο τρόπο, ώστε αν ένας ευγενής γιος ή μια ευγενής κόρη πατήσει το πόδι του σε αυτόν, θα φτάσει κατάλληλα σε ένα επίπεδο διάκρισης, και δε θα εγκαταλείψει κανένα μέρος του.

Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε: «Καλώς, Μπαγκαβάν». Έπειτα εκείνος και όλη η συνέλευση άκουσαν τον Μπαγκαβάν που τους είπε τα εξής:

«Σχετικά με αυτό φίλοι μου, οι ευγενείς γιοι και κόρες που έχουν το ανώτερο κίνητρο και έχουν γεννήσει μέσα τους την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, είναι πιστοί. Έχουν μεγάλη πίστη. Έχουν την επιθυμία να βρεθούν μπροστά στους ευγενείς και επιθυμούν να ακούσουν το Ντάρμα. Δεν έχουν απληστία και εγκαταλείπουν οικειοθελώς τα πάντα. Είναι γενναιόδωροι και χαίρονται να δίνουν. Έχουν την ανάγκη να στηρίζουν τις θυσίες. Έχουν μια σύνδεση με την παράδοση και χαίρονται να μοιράζονται με τους άλλους [αυτά που έχουν] μέσω της γενναιοδωρίας τους.

«Οι σκέψεις τους είναι απαλλαγμένες από εχθρότητα και διαθέτουν διαύγεια στο νου. Πιστεύουν στην ιδέα ότι οι πράξεις παράγουν αποτελέσματα. Ενδιαφέρονται ενεργά γι' αυτό- εναποθέτουν την εμπιστοσύνη τους σ' αυτό. Είναι απαλλαγμένοι από την αβεβαιότητα, δεν έχουν αμφιβολίες και δεν υιοθετούν την αντίθετη άποψη. Γνωρίζουν [F.176.a] ότι οι καρποί των καλών και των κακών πράξεων δεν χάνονται, και έτσι δεν κάνουν αυτό που δεν πρέπει να γίνει, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τους.

«Δεν βλάπτουν τα όντα. Δεν παίρνουν αυτό που δεν τους δίνεται, απέχουν από την ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά, απέχουν από το ψέμα, τον συκοφαντικό λόγο, τη σκληρή ομιλία και την άσκοπη φλυαρία. Απέχουν από την πλεονεξία, την κακία και τις λανθασμένες απόψεις. Ακολουθούν το μονοπάτι των δέκα ειδών καλής συμπεριφοράς και δεν ακολουθούν το μονοπάτι των δέκα ειδών αρνητικής συμπεριφοράς.

«Ένας τέτοιος ευγενής γιος ή κόρη, γεμάτος πίστη και έτοιμος να καθοδηγηθεί, αναγνωρίζει τους ασκητές και τους βραχμάνους που έχουν ορθή συμπεριφορά, που έχουν ασκηθεί σ’ αυτό που είναι ορθό, που κατέχουν πλήρως την ηθική συμπεριφορά, την αρετή και τη ανώτερη γνώση, που είναι αυθεντίες, που έχουν την ποιότητα της καλοσύνης, που είναι πολύ μορφωμένοι, που έχουν εφαρμόσει τη σοφία, που έχουν επανειλημμένα εφαρμόσει σχολαστική προσοχή, που είναι ήρεμοι, με έλεγχο και ειρηνικοί, που μιλούν με αυτοσυγκράτηση, μ’ έναν αβλαβή τρόπο, και έχουν καλές προθέσεις, που αποβάλλουν τις κακές ιδιότητες, που δεν είναι υπερόπτες ή συγκαταβατικοί, που δεν είναι θορυβώδεις, που δεν είναι χαλαροί με τον λόγο τους, που έχουν επαγρύπνηση, που ο νους τους είναι συγκεντρωμένος στο διαλογισμό- που έχουν κόψει το κανάλι για τη συνέχιση της ύπαρξης, που έχουν βγάλει το αγκάθι, που έχουν αφήσει κάτω το φορτίο τους,  που έχουν αφήσει πίσω τους την αβεβαιότητα, που έχουν αφήσει πίσω τους την αμφιβολία, και έχουν αφήσει πίσω τους τη μελλοντική επαναγέννηση‍. Ένας τέτοιος ευγενής γιος ή κόρη αναγνωρίζει ότι είναι σύντροφοι στην αρετή, που αν και εμφανίζονται με τη μορφή ασκητών και βραχμάνων, στην πραγματικότητα είναι Βούδες και μαθητές των Βούδα, και τους υπηρετεί, τους υποστηρίζει, μένει κοντά τους, τους ευχαριστεί, δεν τους δυσαρεστεί και κερδίζει την εύνοιά τους.

Οι σύντροφοι στην αρετή [kalyanamitra], των οποίων η εύνοια κερδίζεται με αυτόν τον τρόπο, καθιστούν σαφές, μιλώντας για τη φύση των πραγμάτων, ότι η γενναιοδωρία φέρνει μια κατάσταση μεγάλης απόλαυσης. Το καταδεικνύουν˙ δίνουν τη δυνατότητα στους ευγενείς γιους και κόρες να το κατανοήσουν˙ τους κάνουν να ενθουσιάζονται γι' αυτό˙ τους κάνουν να χαίρονται γι' αυτό. Ομοίως, καθιστούν επίσης σαφές ότι η ηθική συμπεριφορά φέρνει την επαναγέννηση στα πεδία των ντέβα, ότι η μάθηση φέρνει μια κατάσταση μεγάλης γνώσης  και ότι η καλλιέργεια του διαλογισμού φέρνει την ελευθερία. Το κάνουν αυτό λέγοντας:

«Αυτό είναι η προσφορά, αυτό είναι το αποτέλεσμα της προσφοράς. [F.176.b] Αυτό είναι τσιγκουνιά, αυτό είναι το αποτέλεσμα της τσιγκουνιάς. Αυτό είναι η ηθική συμπεριφορά, αυτό είναι το αποτέλεσμα της ηθικής συμπεριφοράς. Αυτό είναι η ανήθικη συμπεριφορά, αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανήθικης συμπεριφοράς. Αυτό είναι η υπομονή, αυτό είναι το αποτέλεσμα της υπομονής. Αυτό είναι η ηρωική προσπάθεια, αυτό είναι το αποτέλεσμα της ηρωικής προσπάθειας. Αυτό είναι ο διαλογισμός, αυτό είναι το αποτέλεσμα του διαλογισμού. Αυτό είναι η αναλυτική σοφία, αυτό είναι το αποτέλεσμα της αναλυτικής σοφίας. Αυτό είναι η κατάσταση εκείνου που η ικανότητα διάκρισης είναι ελαττωματική, αυτό είναι το αποτέλεσμα της κατάστασης εκείνου που η ικανότητα διάκρισης είναι ελαττωματική.

«Αυτή είναι η καλή συμπεριφορά με το σώμα, αυτό είναι το αποτέλεσμα της καλής συμπεριφοράς με το σώμα. Αυτή είναι κακή συμπεριφορά με το σώμα, αυτό είναι το αποτέλεσμα κακής συμπεριφοράς με το σώμα. Αυτή είναι καλή συμπεριφορά με το λόγο, αυτό είναι το αποτέλεσμα καλής συμπεριφοράς με το λόγο. Αυτή είναι κακή συμπεριφορά με το λόγο, αυτό είναι το αποτέλεσμα κακής συμπεριφοράς με το λόγο. Αυτή είναι καλή συμπεριφορά με το νου- αυτό είναι το αποτέλεσμα καλής συμπεριφοράς με το νου. Αυτή είναι κακή συμπεριφορά με το νου- αυτό είναι το αποτέλεσμα κακής συμπεριφοράς με το νου.

«Αυτό είναι αρετή. Αυτό είναι αρνητικότητα. Αυτό πρέπει να γίνεται. Αυτό δεν πρέπει να γίνεται. Το να κάνει κανείς αυτό είναι προς όφελος, ευημερία, ευδαιμονία και στοχεύει να διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά το να κάνεις εκείνο δεν είναι προς όφελος, ευημερία, ευδαιμονία, ούτε στοχεύει να διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

«Μ’ αυτόν τον τρόπο οι σύντροφοι στην αρετή το δείχνουν στους ευγενείς γιους και κόρες, τους βοηθούν να το κατανοήσουν, τους κάνουν να ενθουσιάζονται γι αυτό, τους κάνουν να χαίρονται γι αυτό. Και όταν διαπιστώσουν ότι κάποιος είναι άξιος αποδέκτης του Ντάρμα, τότε του προσφέρουν βαθιές διδασκαλίες‍. Για παράδειγμα, διδασκαλίες για την κενότητα, διδασκαλίες για την απουσία βάσης, διδασκαλίες για την απουσία επιθυμιών, διδασκαλίες για αυτό που δεν εξαρτάται από συνθήκες, διδασκαλίες για το τι δεν γεννιέται και δεν αναδύεται, και διδασκαλίες για την απουσία εαυτού, την απουσία ύπαρξης, την απουσία ζωτικής δύναμης και την απουσία ατόμου.

«Δίνουν βαθιές διδασκαλίες σχετικά με την εξαρτημένη παραγωγή, λέγοντας, «Επειδή αυτό είναι έτσι, αυτό προκύπτει. [F.177.a] Επειδή αυτό δεν είναι έτσι, αυτό δεν προκύπτει. Επειδή αυτό είναι έτσι, αυτό προκύπτει. Επειδή αυτό δεν είναι έτσι, αυτό παύει».

«Και λένε επίσης: ‘Με την άγνοια ως συνθήκη, οι λανθάνουσες τάσεις δημιουργούνται˙ με τις λανθάνουσες τάσεις ως συνθήκη, η συνείδηση δημιουργείται˙ με τη συνείδηση ως συνθήκη, το όνομα και η μορφή δημιουργούνται˙ με το όνομα και τη μορφή ως συνθήκη, οι έξι αισθητήριες σφαίρες δημιουργούνται˙ με τις έξι αισθητήριες σφαίρες ως συνθήκη, η επαφή με τις αισθήσεις δημιουργείται˙ με την επαφή με τις αισθήσεις ως συνθήκη, γεννιέται το αίσθημα˙ με το αίσθημα ως συνθήκη, γεννιέται η λαχτάρα˙ με την λαχτάρα ως συνθήκη, γεννιέται η προσκόλληση˙ με την προσκόλληση ως συνθήκη, αναδύεται το γίγνεσθαι˙ με το γίγνεσθαι ως συνθήκη, έρχεται η γέννηση˙ και με τη γέννηση ως συνθήκη, έρχεται το γήρας και ο θάνατος, μαζί με τη δυστυχία, τον θρήνο, τον πόνο, τη δυσαρέσκεια και την απελπισία. Αυτή είναι η προέλευση όλης αυτής της τεράστιας δυστυχίας’.

«'Όταν αυτά δεν συμβαίνουν, τότε εκείνα δεν δημιουργούνται. Από την παύση εκείνου, αυτό παύει. Έτσι, από την εξάλειψη της άγνοιας, παύουν οι λανθασμένες τάσεις˙ από την εξάλειψη των λανθασμένων τάσεων, παύει η συνείδηση˙ από την εξάλειψη της συνείδησης, παύουν το όνομα και η μορφή˙ από την εξάλειψη του ονόματος και της μορφής, παύουν οι έξι αισθητηριακές σφαίρες˙ από την εξάλειψη των έξι αισθητηριακών σφαιρών, παύει η επαφή με τις αισθήσεις˙ από την παύση της επαφής με τις αισθήσεις, παύει το αίσθημα˙ από την παύση του αισθήματος, παύει η λαχτάρα˙ από την παύση της λαχτάρας, παύει η προσκόλληση˙ από την παύση της προσκόλλησης, παύει το γίγνεσθαι˙ από την παύση του γίγνεσθαι, παύει η γέννηση˙ από την παύση της γέννησης, παύουν η γήρανση και ο θάνατος, μαζί με τη δυστυχία, τον θρήνο, τον πόνο, τη δυσαρέσκεια και την απελπισία. Έτσι παύει όλη αυτή η τεράστια δυστυχία.

«Επιπλέον, από την άποψη της απόλυτης αλήθειας, δεν μπορεί να βρεθεί τίποτα του οποίου να υπάρχει η εμφάνιση ή η παύση, και αυτό γιατί όλα τα πράγματα που προκύπτουν μέσω αλληλεξάρτησης, δεν έχουν ιδιοκτήτη, δράστη ή φορέα εμπειρίας. Επιπλέον, σε σχέση με ό,τι έρχεται σε ύπαρξη μέσω αιτιών και συνθηκών, δεν υπάρχει τίποτα που να έρχεται σε ύπαρξη, να μετατρέπεται σε μη-ύπαρξη ή να επιστρέφει σε ύπαρξη. Η αντίληψη ότι υπάρχουν οι τρεις κόσμοι προκύπτει ως αποτέλεσμα της σύγχυσης που προκαλείται από αυτό που είναι μη πραγματικό, και όχι διαφορετικά. Η αντίληψη διατηρείται μέσω των μολύνσεων,  διατηρείται μέσω της δράσης, [F.177.b] διατηρείται μέσω της δυστυχίας. Ωστόσο, αν κάποιος εξέταζε αυτή την ψευδή αντίληψη, από την άποψη της αληθινής φύσης των πραγμάτων δεν υπάρχει κανένα απολύτως πράγμα, ούτε υπάρχει κάποιος που κάνει οτιδήποτε. Στην περίπτωση όπου δεν μπορεί να βρεθεί ένας δράστης, σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να ειπωθεί ότι τίποτα δεν γεννιέται, δεν μετατρέπεται σε μη ύπαρξη ούτε επιστρέφει στην ύπαρξη».

«Έχοντας ακούσει μια τόσο βαθιά διδασκαλία για τη φύση των πραγμάτων, οι ευγενείς γιοι και κόρες δεν επαναπαύονται. Δεν αμφιβάλλουν. Αντιλαμβάνονται ότι όλα τα πράγματα στη φύση τους είναι αδέσμευτα, και έτσι δεν δεσμεύονται από τη μορφή και δεν δεσμεύονται από το αίσθημα, τη σύλληψη, τις λανθασμένες τάσεις ή τη συνείδηση. Δεν δεσμεύονται από το μάτι, τη μορφή ή την οπτική συνείδηση. Ομοίως, δεν δεσμεύονται από το αυτί, τη μύτη, τη γλώσσα ή το σώμα, ούτε από το νου, τα νοητικά αντικείμενα ή τη συνείδηση του νου. Πιστεύουν ότι όλα τα πράγματα είναι από τη φύση τους κενά και από τη φύση τους αποδεσμευμένα και ελεύθερα.

«Ο μποντισάτβα που βασίζεται σε αυτή την πεποίθηση, φίλοι μου, δεν σταματά να βλέπει τους Βούδες. Δεν σταματά να ακούει το Ντάρμα. Δεν σταματά να υπηρετεί τη Σάνγκα. Όπου κι αν γεννηθεί, δεν διαχωρίζεται από το να βλέπει τους Βούδες, να ακούει το Ντάρμα και να υπηρετεί τη Σάνγκα. Γεννιέται με το πρόσωπό του στραμμένο προς τους ευλογημένους πραγματωμένους και από τη στιγμή της γέννησής του αγωνίζεται με ηρωική προσπάθεια. Αγωνιζόμενος με ηρωική προσπάθεια και επικεντρωμένος στην αναζήτηση του καλού Ντάρμα, δεν έχει καμία επιθυμία για τη ζωή ενός νοικοκύρη. Δεν έχει καμία επιθυμία να προσκολληθεί σε ένα νοικοκυριό με συζύγους, γιους, κόρες, άνδρες υπηρέτες, γυναίκες υπηρέτριες, συνοδούς και μισθωτούς βοηθούς. Ως νέος, δεν ασχολείται ούτε για μια στιγμή με παιδιάστικα πράγματα ή με αισθησιακές απολαύσεις, και παρόλο που είναι όμορφος, φεύγει από το σπίτι του στην ακμή της ζωής του και εντάσσεται στην άστεγη ζωή από πίστη στις διδασκαλίες των ευλογημένων Βούδα. [F.178.a]

«Όσοι εισέρχονται στην άστεγη ζωή αποκτούν συντρόφους στην αρετή [kalyanamitra], γίνονται σύντροφοι στην αρετή, βοηθούν τους άλλους να επιτύχουν την αρετή και παρακινούνται από την αρετή. Εκείνοι που παρακινούνται από την αρετή ακούνε διδασκαλίες για την αρετή, αλλά το κεντρικό τους μέλημα είναι η εξάσκηση˙ δεν είναι προικισμένοι με την απλή λεκτική νοημοσύνη. Αφού αγωνιστούν με ηρωική προσπάθεια στην αναζήτηση μιας εκτενούς μάθησης, διδάσκουν το Ντάρμα εκτενώς σε άλλους, ακριβώς όπως το άκουσαν και χωρίς σκέψη για υλική αποζημίωση ή προσδοκία κέρδους, εύνοιας ή φήμης. Διδάσκουν το Ντάρμα στους άλλους όχι βασιζόμενοι στα δικά τους λόγια, αλλά διδάσκουν το Ντάρμα στους άλλους, ακριβώς όπως το άκουσαν και ακριβώς όπως έχει εδραιωθεί.

«Αποκτούν μεγάλη αγάπη για όσους ακούν το Ντάρμα. Δημιουργούν μεγάλη συμπόνια για όλα τα όντα. Μόλις αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση, δεν δίνουν καμία σημασία στο σώμα τους ή τη ζωή τους και έχουν λίγες επιθυμίες. Είναι ευχαριστημένοι, ζουν σε πλήρη απομόνωση, ικανοποιούνται εύκολα, χρειάζονται λίγη υποστήριξη και είναι αρκετά ευτυχισμένοι στα δάση και τα απομακρυσμένα μέρη, όπου περνούν το χρόνο τους προσεκτικά ερευνώντας το Ντάρμα όπως ακριβώς το έχουν μάθει. Εμπιστεύονται το νόημα, δεν εμπιστεύονται τις λέξεις, και γίνονται όντα που εμπιστεύονται οι ντέβα, οι άνθρωποι και οι ασούρα. Δεν προσπαθούν μόνο για τον εαυτό τους, αλλά εξετάζουν διεξοδικά και για χάρη όλων των όντων τον ανυπέρβλητα μεγάλο εαυτό, που είναι η σοφία των Βούδα.

«Έχουν την πρόθεση να είναι προσεκτικοί. Ποια επαγρύπνηση εννοείται εδώ; Είναι αυτή που ελέγχει τις αισθητηριακές ικανότητες. Αφού δουν τις μορφές με το μάτι, δεν προσκολλώνται στα γενικά χαρακτηριστικά τους ή στα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά τους. Γνωρίζουν την ευχαρίστηση και τη δυστυχία που προσφέρουν αυτές οι μορφές, καθώς και την ελευθερία από αυτές, αυτό ακριβώς που είναι πραγματικά. Κατά τον ίδιο τρόπο, αφού αντιληφθούν ήχους με το αυτί, οσμές με τη μύτη, γεύσεις με τη γλώσσα, απτικές αισθήσεις με το σώμα και νοητικά αντικείμενα [F.178.b] με το νου, δεν προσκολλώνται στα γενικά χαρακτηριστικά ή τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά τους. Γνωρίζουν την ευχαρίστηση και τη δυστυχία που προσφέρουν αυτά τα πράγματα, καθώς και την ελευθερία από αυτά, αυτό ακριβώς που είναι πραγματικά. Αυτό ονομάζεται επαγρύπνηση.

«Επιπλέον, η επαγρύπνηση είναι κι ο έλεγχος του νου του ατόμου, η προστασία του νου των άλλων, η μείωση της απόλαυσης από τις μολύνσεις, η αύξηση της απόλαυσης από το Ντάρμα και η συμμόρφωση με την απόλαυση από το Ντάρμα. Είναι η κατάσταση κατά την οποία δεν επιδιώκει κανείς την αναζήτηση της αισθησιακής επιθυμίας, της κακοβουλίας και της σκληρότητας. Είναι η κατάσταση κατά την οποία δεν επιδιώκει κανείς την απληστία, το θυμό, την πλάνη και τις ρίζες της αρνητικότητας. Είναι η κατάσταση όπου δεν επιδιώκει κανείς την αρνητική συμπεριφορά με το σώμα. Είναι η κατάσταση όπου δεν επιδιώκει κανείς την αρνητική συμπεριφορά με το λόγο. Είναι η κατάσταση όπου δεν επιδιώκει κανείς την αρνητική συμπεριφορά με το νου. Είναι η κατάσταση όπου δεν επιδιώκει κανείς τα αντικείμενα της αλόγιστης [χωρίς διάκριση] προσοχής του. Είναι η κατάσταση του να μην επιδιώκει κανείς όλα τα αρνητικά πράγματα. Αυτό ονομάζεται επαγρύπνηση.

«Συνεπώς, φίλοι μου, ο μποντισάτβα που έχει επαγρύπνηση κι έχει προσπαθήσει πολύ να είναι σε επιφυλακή, έχει πίστη. Να έχεις επαγρύπνηση και να έχεις εμπιστοσύνη, Κύριε των Γκούχιακας, να έχεις άφθονη πίστη, να είσαι πάντα σε αρμονία, να έχεις στόχο το Ντάρμα και να επιθυμείς το Ντάρμα. Πράγματι, εκείνοι που έχουν πίστη, Κύριε των Γκούχιακας, είτε είναι άνθρωπος είτε άλλο ον, δεν έχουν κανένα φόβο για μια κακή επαναγέννηση. Δεν στρέφουν το νου τους προς την αρνητικότητα, και είναι άξιοι του επαίνου των ευγενών.

«Επιπλέον, Κύριε των Γκούχιακας, εκείνοι που έχουν εδραιωθεί στην εξάσκηση του Ντάρμα, πηγαίνουν σε μέρη που εναρμονίζονται με το Ντάρμα. Δεν αποφεύγουν την παρουσία των Βούδα κι έχοντας εδραιωθεί σταθερά στο ευγενές μονοπάτι, από αποκτούν μεγαλείο. Αυτό το μεγαλείο, το οποίο φέρνουν στην τελειοποίηση, Κύριε των Γκούχιακας, είναι η ίδια η μποντιτσίτα που έχει στόχο την επίτευξη της σοφίας των πραγματωμένων.  Επιπλέον, Κύριε των Γκού,χιακας, οι άνθρωποι και τα άλλα όντα που θέλουν να βιώσουν την ευδαιμονία οφείλουν να καταβάλλουν προσπάθεια για να επιτύχουν την πλήρη παύση, η οποία είναι η τελική ανάπαυση από την προσπάθεια. [F.179.a]

«Κοίτα πώς λάμπει αυτή η συνέλευση, Κύριε των Γκούχιακας! Έχει συγκεντρωθεί εδώ εξαιτίας των ριζών της αρετής του παρελθόντος. Επομένως, Κύριε των Γκούχιακας, θα πρέπει να καταβάλλει κανείς προσπάθεια ώστε οι ρίζες της αρετής να μην καταστραφούν εντελώς. Και με ποιον τρόπο, Κύριε των Γκούχιακας, δεν καταστρέφονται οι ρίζες της αρετής; Οι ρίζες της αρετής Κύριε των Γκούχιακας, εκείνων των θεών και των ανθρώπων που ζουν με επαγρύπνηση, δεν καταστρέφονται,. Επομένως, η επαγρύπνηση προστατεύει το νου. Διώχνει μακριά τα αισθητηριακά αντικείμενα, αποφεύγει [σνομπάρει] την απόλαυση των αισθητηριακών απολαύσεων και ενδίδει στην απόλαυση του Ντάρμα. Είναι η κατάσταση κατά την οποία δεν επιδιώκουμε την ενασχόληση με την αισθησιακή επιθυμία, την κακοβουλία και τη σκληρότητα. Είναι η κατάσταση κατά την οποία δεν επιδιώκει κανείς τα πάθη που είναι τα αντικείμενα της αλόγιστης [χωρίς διάκριση] προσοχής του. Είναι η κατάσταση της μη επιδίωξης της απληστίας, του θυμού και της πλάνης. Είναι η κατάσταση της μη επιδίωξης των σοβαρών παραβάσεων του σώματος, του λόγου και του νου. Είναι η κατάσταση κατά την οποία δεν αναζητά κανείς τίποτα που να συνδέεται με την πτώση. Αυτό ονομάζεται επαγρύπνηση.

«Εκείνοι που είναι προσεκτικοί και έχουν πίστη, Κύριε των Γκούχιακας, οφείλουν να κάνουν μια ηρωική προσπάθεια που συμμορφώνεται με αυτές τις αρετές, και τότε, μέσω αυτής της ηρωικής προσπάθειας, θα συγκεντρώσουν εκείνες τις αρετές των οποίων η επαγρύπνηση και η πίστη είναι οι αιτίες. Εκείνοι που επαγρυπνούν, έχουν πίστη και καταβάλλουν ηρωική προσπάθεια, Κύριε των Γκούχιακας, οφείλουν να καταβάλλουν προσπάθεια για να επιτύχουν την εγρήγορση και την αυτοσυγκράτηση. Με την εγρήγορση και την αυτοσυγκράτηση, καμία από τις ποιότητες που ευνοούν την αφύπνιση δεν καταστρέφεται. Εκείνοι που επαγρυπνούν, έχουν πίστη, καταβάλλουν ηρωική προσπάθεια και είναι προσεκτικοί και συγκρατημένοι, Κύριε των Γκούχιακας, οφείλουν να εξασκούνται με προσοχή. Πράγματι, Κύριε των Γκούχιακας, ο μποντισάτβα που έχει εξασκηθεί με σύνεση, γνωρίζει αν κάτι υπάρχει ή δεν υπάρχει. Ως προς αυτό, τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει;

«Υπάρχει η ευγενής απελευθέρωση για όσους έχουν εξασκηθεί σωστά. [F.179.b] Αυτό, λέγεται, ότι υπάρχει. Ως προς αυτό, τι δεν υπάρχει; Δεν υπάρχει η ευγενής απελευθέρωση για εκείνους που έχουν ασκηθεί εσφαλμένα. Αυτό, λέγεται, ότι δεν υπάρχει. Επιπλέον, η δράση και το αποτέλεσμα υπάρχουν. Εκείνος για τον οποίο υπάρχει η δράση και το αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Επιπλέον, συμβατικά, το μάτι, το αυτί, η μύτη, η γλώσσα, το σώμα και ο νους υπάρχουν. Αυτός που διαθέτει το μάτι, το αυτί, τη μύτη, τη γλώσσα, το σώμα και το νου δεν υπάρχει.

«Επιπλέον, για έναν μποντισάτβα που έχει αγωνιστεί με ηρωική προσπάθεια, η αφύπνιση υπάρχει. Για κάποιον που είναι τεμπέλης, η αφύπνιση δεν υπάρχει. Τα πέντε σύνολα που απορρέουν από τις λανθασμένες απόψεις, υπάρχουν. Τα πράγματα που προκύπτουν χωρίς αιτία δεν υπάρχουν.

«Επιπλέον, η μορφή που είναι παροδική, προκαλεί δυστυχία και υπόκειται σε αλλαγές, υπάρχει. Μια μορφή που έχει εδραιωθεί σύμφωνα την πραγματικότητα, ως μόνιμη, σταθερή, αιώνια και χωρίς να υπόκειται σε αλλαγή, δεν υπάρχει. Με τον ίδιο τρόπο, ένα αίσθημα, μια αντίληψη, μια λανθασμένη τάση ή μια συνείδηση που είναι παροδική, προκαλεί δυστυχία και υπόκειται σε αλλαγές, υπάρχει. Ένα αίσθημα, μια αντίληψη, μια λανθασμένη τάση ή μια συνείδηση που εδραιώνεται σύμφωνα με τον τρόπο που τα πράγματα υπάρχουν πραγματικά ως μόνιμα, σταθερά, αιώνια και δεν υπόκεινται σε αλλαγή, δεν υπάρχει.

«Επιπλέον, υπάρχουν οι λεγόμενες λανθασμένες τάσεις, που έχουν ως αίτιο την άγνοια. Όταν δεν υπάρχει άγνοια, τότε δεν υπάρχουν αυτά που ονομάζονται λανθασμένες τάσεις. Αυτό που ονομάζεται συνείδηση, το οποίο έχει ως αίτιο τις λανθασμένες τάσεις, υπάρχει. Όταν οι λανθασμένες τάσεις δεν υπάρχουν, τότε αυτό που ονομάζεται συνείδηση δεν υπάρχει. Αυτό που ονομάζεται όνομα και μορφή, τα οποία έχουν τη συνείδηση ως αιτία, υπάρχουν. Όταν η συνείδηση δεν υπάρχει, τότε αυτό που ονομάζεται όνομα και μορφή δεν υπάρχει. Υπάρχουν αυτά που ονομάζονται οι έξι αισθητήριες σφαίρες, οι οποίες έχουν το όνομα και τη μορφή ως αίτιο. Όταν το όνομα και η μορφή δεν υπάρχουν, τότε δεν υπάρχουν αυτά που ονομάζονται οι έξι σφαίρες των αισθήσεων. Αυτό που ονομάζεται επαφή με τις αισθήσεις, το οποίο έχει τις έξι αισθητηριακές σφαίρες ως αιτία, υπάρχει. Όταν οι έξι αισθητηριακές σφαίρες δεν υπάρχουν, τότε αυτό που ονομάζεται αισθητηριακή επαφή δεν υπάρχει. Αυτό που ονομάζεται αίσθημα, το οποίο έχει ως αιτία την επαφή με τις αισθήσεις, υπάρχει. Όταν δεν υπάρχει επαφή με τις αισθήσεις, τότε δεν υπάρχει αυτό που ονομάζεται αίσθημα. Υπάρχει αυτό που ονομάζεται λαχτάρα, η οποία έχει ως αίτιο το αίσθημα. Όταν το αίσθημα δεν υπάρχει, τότε αυτό που ονομάζεται λαχτάρα δεν υπάρχει. [F.180.a] Αυτό που ονομάζεται προσκόλληση, το οποίο έχει τη λαχτάρα ως αιτία, υπάρχει. Όταν η λαχτάρα δεν υπάρχει, τότε αυτό που ονομάζεται προσκόλληση δεν υπάρχει. Αυτό που ονομάζεται γίγνεσθαι, το οποίο έχει την προσκόλληση ως αιτία, υπάρχει. Όταν η προσκόλληση δεν υπάρχει, τότε αυτό που ονομάζεται γίγνεσθαι δεν υπάρχει. Αυτό που ονομάζεται γέννηση, το οποίο έχει το γίγνεσθαι ως αιτία, υπάρχει. Όταν το γίγνεσθαι δεν υπάρχει, τότε αυτό που ονομάζεται γέννηση δεν υπάρχει. Αυτό που ονομάζεται γήρας και θάνατος, μαζί με τη δυστυχία, τον θρήνο, τον πόνο, τη δυσαρέσκεια και την απελπισία, τα οποία έχουν τη γέννηση ως αιτία, υπάρχουν. Όταν η γέννηση δεν υπάρχει, τότε αυτό που ονομάζεται γήρας και θάνατος, μαζί με τη δυστυχία, τον θρήνο, τον πόνο, τη δυσαρέσκεια και την απελπισία, δεν υπάρχουν.

«Επιπλέον, η ανάπτυξη μεγάλου πλούτου μέσω της γενναιοδωρίας, υπάρχει. Η ανάπτυξη της φτώχειας μέσω της γενναιοδωρίας, δεν υπάρχει. Η επαναγέννηση στα καλά πεδία μέσω της ηθικής συμπεριφοράς, υπάρχει. Η επαναγέννηση στα αρνητικά πεδία μέσω της ηθικής συμπεριφοράς, δεν υπάρχει. Η ανάπτυξη της μεγάλης σοφίας μέσω της μάθησης, υπάρχει. Η ανάπτυξη εσφαλμένων δυνάμεων διάκρισης μέσω της μάθησης, δεν υπάρχει. Η ανάπτυξη της ελευθερίας μέσω της διαλογιστικής καλλιέργειας, υπάρχει. Η ανάπτυξη της δέσμευσης μέσω της διαλογιστικής καλλιέργειας, δεν υπάρχει. Η εμφάνιση των μολύνσεων για κάποιον που δεν δείχνει προσοχή, υπάρχει. Η εμφάνιση των μολύνσεων για κάποιον που δείχνει προσοχή, δεν υπάρχει.

«Για εκείνους που έχουν αυταπάτες, δεν υπάρχει η προφητεία της τέλειας σοφίας. Για εκείνους που δεν έχουν αυταπάτες, η παύση υπάρχει.

«Επιπλέον, η κενότητα που διατρέχει τα πάντα, υπάρχει. Κάποιος εαυτός που διατρέχει το άτομο, δεν υπάρχει. Για εκείνους που έχουν σοφία, η απελευθέρωση υπάρχει. Για εκείνους που είναι υπερήφανοι, δεν υπάρχει διαφυγή.  Αυτό που ονομάζεται εαυτός, ον, ζωτική δύναμη και άτομο δεν υπάρχει.

«Οι Μποντισάτβα που επαγρυπνούν και δείχνουν προσοχή, Κύριε των Γκούχιακας, γνωρίζουν ότι υπάρχουν εκείνα τα πράγματα που οι σοφοί του κόσμου λένε ότι υπάρχουν. Γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν εκείνα τα πράγματα που οι σοφοί του κόσμου λένε ότι δεν υπάρχουν. [F.180.b] Δεν είναι προσκολλημένοι στη συμβατική έκφραση «αυτό υπάρχει». Δεν είναι προσκολλημένοι στη συμβατική έκφραση «αυτό δεν υπάρχει». Καταλαβαίνουν το σωστό νόημα όσων διδάσκουν οι ευλογημένοι Βούδες.

«Όταν οι πραγματωμένοι δίνουν μια σύντομη περίληψη όλων των πραγμάτων, Άρχοντα των Γκούχιακας, παρουσιάζουν το σύνολο των τεσσάρων δηλώσεων του Ντάρμα. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις; Πρώτον, όλα τα εξαρτημένα πράγματα είναι παροδικά. Αυτό δηλώνεται προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ασκητές και οι βραχμάνοι που μιλούν για μονιμότητα και εκείνοι που έχουν την ιδέα ότι οι μακρόβιοι θεοί είναι αιώνιοι. Δεύτερον, όλα τα εξαρτημένα πράγματα υποφέρουν. Αυτό δηλώνεται προκειμένου να αντιμετωπιστούν εκείνοι που έχουν την ιδέα ότι οι θεοί και οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι. Τρίτον, όλα τα πράγματα δεν έχουν εαυτό. Αυτό δηλώνεται προκειμένου να αντιμετωπιστούν εκείνοι οι αντίπαλοι δάσκαλοι που ισχυρίζονται ότι υπάρχει εαυτός. Τέταρτον, η νιρβάνα είναι γαλήνη. Αυτό λέγεται προκειμένου να αντιμετωπιστούν εκείνοι που έχουν αυταπάτες και επιδίδονται σε μάταιους συλλογισμούς.

«Αυτό που ονομάζεται παροδικότητα, Κύριε των Γκούχιακας, είναι ένας χαρακτηρισμός που έχει τη σημασία του στιγμιαίου. Αυτό που ονομάζεται δυστυχία είναι ένας χαρακτηρισμός για την απουσία επιθυμίας. {What is called suffering is a designation for being without desire.}  Αυτό που ονομάζεται ύπαρξη χωρίς εαυτό είναι ένας χαρακτηρισμός για το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κενότητας. Η δήλωση η νιρβάνα είναι γαλήνη είναι ένας χαρακτηρισμός για την άμεση πραγμάτωση της απουσίας βάσης.

«Οι Μποντισάτβα που έχουν αυτή την κλίση προς όλα τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο και που δείχνουν προσοχή, Κύριε των Γκούχιακας, δεν παραμελούν τις αρετές που ευνοούν την αφύπνιση, ούτε τις αφήνουν να καταστραφούν. Πράγματι, ολοκληρώνουν γρήγορα όλες τις ποιότητες ενός Βούδα.

Σε αυτό το σημείο, οι Τέσσερις Μεγάλοι Βασιλείς, που είναι οι προστάτες του κόσμου, μίλησαν στον Μπαγκαβάν. «Μπαγκαβάν», είπαν, «λέγεται ότι εμείς, οι Τέσσερις Μεγάλοι Βασιλείς, είμαστε οι προστάτες του κόσμου. Πώς πρέπει να προστατεύσουμε τον κόσμο, Μπαγκαβάν;»

Ο Μπαγκαβάν τότε απάντησε στους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλείς, τους προστάτες του κόσμου, λέγοντας: «Φίλοι, πρέπει να προστατεύετε τον κόσμο με τις πράξεις του Ντάρμα. [F.181.α] Ως προς αυτό, εκείνοι που βαδίζουν στο μονοπάτι των δέκα ειδών καλής συμπεριφοράς, προστατεύουν τον κόσμο. Ποια είναι τα δέκα είδη καλής συμπεριφοράς; Έχουν ως εξής: απαρνείστε την αφαίρεση της ζωής, είστε ικανοποιημένοι με τον δικό σας πλούτο, δεν περιφέρεστε με τις συζύγους των άλλων, είστε ειλικρινείς προς εκείνους που ασκούν το Ντάρμα, δεν διχάζετε άλλες κοινότητες, δεν σπέρνετε διχόνοια χρησιμοποιώντας σκληρό λόγο, χρησιμοποιείτε μόνο τα απαραίτητα λόγια και δεν εξαπατάτε τους άλλους, δεν επιθυμείτε τον πλούτο των άλλων, κατευνάζετε τα αισθήματα κακοβουλίας, και έχετε ορθές και αγνές απόψεις. Φίλοι, όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι αυτών των δέκα ειδών καλής συμπεριφοράς, προστατεύουν τον κόσμο.

«Υπάρχουν άλλα οκτώ πράγματα, φίλοι μου, που προστατεύουν τον κόσμο. Ποια είναι αυτά τα οκτώ πράγματα; Είναι τα εξής: όπως ακριβώς μιλάει κανείς, έτσι πρέπει να πράττει, να σέβεται τους δασκάλους του, να φέρεται σε όλους με συνέπεια, να είναι τίμιος, να είναι ευγενικός, να έχει σκέψεις αγάπης προς όλα τα όντα, να μην κάνει αρνητικές πράξεις και να  συσσωρεύει όλες τις ρίζες της αρετής. Φίλοι, αυτά τα οκτώ πράγματα προστατεύουν τον κόσμο.

«Υπάρχουν έξι ακόμα πράγματα που φέρνουν απόλυτη ικανοποίηση, φίλοι, και αυτά τα πράγματα προστατεύουν επίσης τον κόσμο. Ποια είναι αυτά τα έξι πράγματα; Το πρώτο πράγμα που φέρνει απόλυτη ικανοποίηση είναι η στάση του σώματος που δείχνει αγάπη για τον δάσκαλο, για τους σοφούς που οδηγούν την ιερή ζωή και για όλα τα όντα. Τους ικανοποιεί, τους δείχνει σεβασμό και τους ευχαριστεί, και η καλλιέργεια πράξεων που τους ικανοποιούν, τους δείχνουν σεβασμό και τους ευχαριστούν προσελκύει τους άλλους και τους ετοιμάζει για τη διαλογιστική συγκέντρωση.

«Παρομοίως, το δεύτερο και το τρίτο πράγμα που φέρνει απόλυτη ικανοποίηση είναι η στάση του λόγου και η στάση του νου, που δείχνουν αγάπη για τον δάσκαλο, για τους σοφούς που οδηγούν την ιερή ζωή και για όλα τα όντα. Τους ικανοποιούν, τους δείχνουν σεβασμό και τους ευχαριστούν, και η καλλιέργεια των πράξεων που τους ικανοποιούν, τους δείχνουν σεβασμό και τους ευχαριστούν, προσελκύει τους άλλους και τους ετοιμάζει για τη διαλογιστική συγκέντρωση. [F.181.b]

«Το τέταρτο πράγμα που φέρνει απόλυτη ικανοποίηση είναι η πρόθεση να μοιραστεί κανείς ό,τι έχει αποκτήσει σύμφωνα με το Ντάρμα, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και εκείνων των ενάρετων προσφορών, που έχουν τοποθετηθεί στην κούπα ελεημοσύνης του, με τους σοφούς που διάγουν την ιερή ζωή. Τους ικανοποιεί, τους δείχνει σεβασμό και τους ευχαριστεί, και η καλλιέργεια πράξεων που τους ικανοποιούν, τους δείχνουν σεβασμό και τους ευχαριστούν, προσελκύει τους άλλους και τους ετοιμάζει για τη διαλογιστική συγκέντρωση.

«Το πέμπτο πράγμα που φέρνει την απόλυτη ικανοποίηση είναι η πρόθεση να διατηρηθεί η ηθική συμπεριφορά, από κοινού με τους σοφούς, που οδηγούν την ιερή ζωή, μια ηθική συμπεριφορά που είναι σταθερή, αψεγάδιαστη, καθαρή, καλή, αυτόνομη, αμόλυντη, που επαινείται από τους σοφούς και δεν καταδικάζεται από τους σοφούς που οδηγούν την ιερή ζωή. Τους ικανοποιεί, τους δείχνει σεβασμό και τους ευχαριστεί, και η καλλιέργεια πράξεων που τους ικανοποιούν, τους δείχνουν σεβασμό και τους ευχαριστούν προσελκύει τους άλλους και τους ετοιμάζει για τη διαλογιστική συγκέντρωση.

«Το έκτο πράγμα που φέρνει απόλυτη ικανοποίηση, είναι η πρόθεση να διατηρήσει κανείς την θεώρηση που συμφωνεί με τους σοφούς που οδηγούν την ιερή ζωή‍. Την θεώρηση που ευνοεί τις μορφές της διεισδυτικής ενόρασης που κατέχουν οι ευγενείς, την θεώρηση που εξαλείφει εντελώς τη δυστυχία, την θεώρηση εκείνων που είναι έμπειροι στο να τερματίζουν τη δυστυχία. Τους ικανοποιεί, τους δείχνει σεβασμό και τους ευχαριστεί, και η καλλιέργεια πράξεων που τους ικανοποιούν, τους δείχνουν σεβασμό και τους ευχαριστούν, προσελκύει τους άλλους και τους ετοιμάζει για τη διαλογιστική συγκέντρωση. Αυτά είναι τα έξι πράγματα που φέρνουν απόλυτη ικανοποίηση, φίλοι, και αυτά τα πράγματα προστατεύουν και τον κόσμο.

«Υπάρχουν άλλα τέσσερα πράγματα, φίλοι μου, που προστατεύουν τον κόσμο. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα πράγματα; Είναι ως εξής: μέσω της εγκατάλειψης της λαγνείας, του μίσους, της πλάνης, [F.182.a] και του φόβου‍, δεν οδηγείται κανείς από τη λαγνεία σε μια λανθασμένη πορεία δράσης, δεν οδηγείται από το μίσος σε μια λανθασμένη πορεία δράσης, δεν οδηγείται από την πλάνη σε μια λανθασμένη πορεία δράσης και δεν οδηγείται από το φόβο σε μια λανθασμένη πορεία δράσης. Αυτά τα τέσσερα πράγματα, φίλοι‍ - δηλαδή η εγκατάλειψη των τεσσάρων λανθασμένων κατευθύνσεων δράσης‍ - προστατεύουν τον κόσμο.

«Υπάρχουν δύο ακόμη πράγματα, φίλοι μου, που προστατεύουν τον κόσμο. Ποια είναι αυτά τα δύο πράγματα; Είναι τα εξής: το αίσθημα της ντροπής και το αίσθημα των τύψεων. Αυτά τα δύο πράγματα προστατεύουν τον κόσμο.

«Υπάρχουν επίσης κάποια μεμονωμένα πράγματα, φίλοι, που προστατεύουν τον κόσμο. Ποια είναι αυτά τα πράγματα; Είναι τα εξής: «Η αλήθεια προστατεύει τον κόσμο. Η καλή ομιλία προστατεύει τον κόσμο. Η αγνότητα προστατεύει τον κόσμο. Αυτά τα μεμονωμένα πράγματα, φίλοι μου, προστατεύουν τον κόσμο».

«Όταν κάποιος εφαρμόζει αυτά τα σύνολα πραγμάτων, φίλοι μου, προστατεύει τον κόσμο. Προστατέψτε τον κόσμο, φίλοι, ασκούμενοι σ’ αυτά».

Αυτό ήταν το 19^ο Κεφάλαιο, Οι προστάτες του κόσμου.

20^ο Κεφάλαιο Πηγαιμός κι Ερχομός

Σε εκείνο το σημείο, ο Μπαγκαβάν σκέφτηκε: «Θα πρέπει να φροντίσω να ακουστούν σε αυτή τη συνέλευση τα λόγια ενός μάντρα, η εκφώνηση του οποίου διασφαλίζει την ευημερία ολόκληρης της συνέλευσης και εξασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη πρόσβαση στην φώτιση και τους πραγματωμένους».

Στη συνέχεια, ο Μπαγκαβάν είπε στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας: «Κύριε των Γκούχιακας, θυμάσαι τα λόγια του μάντρα που ειπώθηκαν από εμένα στην κατοικία του βασιλιά των νάγκα Απαλάλα, τα οποία θυμήθηκα καθώς βρισκόμουν στο ανώτατο σημείο της θέσης της φώτισης και τα ξαναείπα για την ευημερία και την ωφέλεια του κόσμου;».

«Ναι, τα θυμάμαι, Μπαγκαβάν».

Τότε ο Μπαγκαβάν είπε: «Χρησιμοποίησε την εμπνευσμένη ευγλωττία σου, Κύριε των Γκούχιακας, και πες τα λόγια του μάντρα». [F.182.b]

Ο Βατζραπάνι, Κύριος των Γκούχιακας, σηκώθηκε τότε από τη θέση του. Σκύβοντας μπροστά από τον Μπαγκαβάν, άγγιξε τα πόδια του Μπαγκαβάν με τα χέρια του, και στη συνέχεια εκφώνησε αυτά τα λόγια του μάντρα ως εξής:

ahula | hulavati | hularaṇa | aguha | ca ca ca ca ca |niṣuraṇa | kṣuta kṣata | kṣaya kṣaya | akṣayasama | śamanikara | hahula huvati | khilavati | kina abhiṣiti | nissaraṇi | jajājajāmati | avaṭā | nivaṭā | varta varta anusariṇi | bhuta anusmṛti ho | manuṣa anusmṛti ho | deva anusmṛti ho | nāganāṃ | yakṣānāṃ | gandharvāṇāṃ | kinnarāṇāṃ | mahoragāṇāṃ | svastir bhavantu | sarvasattvānāṃ | vikirantu mahāparavat | saṃvyathatāṃ dhāraṇi | garjatu samudravega iti | 

Καθώς παρουσίαζε αυτή τη διδασκαλία των λέξεων του μάντρα, όλες οι θεϊκές κατοικίες έτρεμαν. Ολόκληρη η γη έτρεμε, επίσης, και ο μεγάλος ωκεανός αναταράχτηκε. Όλη η συνέλευση έτρεμε και έπεσε στα πόδια του Μπαγκαβάν. Ο Μπαγκαβάν τότε άγγιξε με το ένα πόδι του αυτόν τον γαλαξία των χιλίων κόσμων. Μόλις όμως ο Μπαγκαβάν ετοιμαζόταν να αγγίξει το έδαφος, ολόκληρη η συνέλευση που καθόταν κοντά του φώναξε: «Μπαγκαβάν, φύλαξέ μας! Ευλογημένε, προστάτεψέ μας! Βρισκόμαστε σε κίνδυνο! Βρισκόμαστε σε μεγάλο κίνδυνο! Τρέμουμε!"

Ο Μπαγκαβάν είπε: «Μη φοβάστε, φίλοι, μη φοβάστε. Αυτός είναι ο αντίκτυπος αυτών των λέξεων του μάντρα, τα οποία έχουν εγκριθεί από την ευλογία [ευλογία] του Πραγματωμένου: η μεγάλη γη τρέμει, ο μεγάλος ωκεανός ταράζεται. Ακόμα κι αν ήσασταν στον ουρανό, θα τρέματε».

Ο Μπαγκαβάν τότε δίδαξε το Ντάρμα εκτενώς, με αποτέλεσμα ογδόντα χιλιάδες όντα της αυλής του Βατζραπάνι, του Κύριου των Γκούχιακας, να γεννήσουν την επιθυμία για φώτιση [F.183.a] και ένας αμέτρητος αριθμός όντων να υιοθετήσουν τις βασικές ηθικές εντολές.

Ο Βατζρασένα, γιος του Κύριου των Γκούχιακας, κάλυψε τότε τον Μπαγκαβάν με ένα πλέγμα από πετράδια και τον ρώτησε: «Πώς γίνεται, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα να μένουν αμετακίνητοι στην απόφασή τους για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση;».

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: « Ευγενή γιε μου, οι μποντισάτβα μαχασάτβα που έχουν δέκα ικανότητες γίνονται ακλόνητοι στην αποφασιστικότητά τους για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση. Ποιες είναι αυτές οι δέκα αρετές; Είναι η μεγάλη αγάπη χωρίς θυμό, η μεγάλη συμπόνια χωρίς κούραση, η ηρωική προσπάθεια που φέρνει την ολοκλήρωση σε ό,τι έχει ξεκινήσει κανείς, η συγκέντρωση που έρχεται σε επαφή με την κενότητα, η σοφία που γίνεται αντιληπτή με τα ίδια τα μάτια, η ολοκληρωμένη αυθεντία, η γνώση που καθαρίζει τους τρεις χρόνους, η θέαση των αληθειών που δεν σκιάζεται από καμιά κηλίδα, το εφόδιο της κενότητας, που είναι η καλύτερη από όλες τις ικανότητες, και το να έχει ξεκινήσει το μονοπάτι αυτού που είναι εντελώς καθαρό όπως ακριβώς είναι. Νεαρέ, οι μποντισάτβα που έχουν αυτές τις δέκα αρετές, γίνονται ακλόνητοι στην απόφασή τους για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση».

Ο Βατζρασένα, ο γιος του Κυρίου των Γκούχιακας, είπε τότε ξανά στον Μπαγκαβάν: «Πώς είναι δυνατόν, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα να καταφέρνουν να μην αισθάνονται φόβο, ταραχή ή τρόμο όταν ακούνε για τις ασύλληπτες ποιότητες ενός Βούδα;».

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Νεαρέ, οι μποντισάτβα που έχουν οκτώ αρετές δεν νιώθουν φόβο, ταραχή ή τρόμο όταν ακούνε για τις ασύλληπτες ποιότητες ενός Βούδα. Ποιες είναι αυτές οι οκτώ αρετές; Είναι η σταθερότητα λόγω της σοφίας, η σταθερότητα λόγω της γνώσης, το να κρατιέται κανείς σταθερά [F.183.b] από συντρόφους στην αρετή, το να έχει υψηλές φιλοδοξίες, το να εγκαταλείπει τα πράγματα που έχουν τα χαρακτηριστικά μιας μαγικής ψευδαίσθησης, το να ενδιαφέρεται για την ιδέα ότι τα πράγματα είναι παροδικά, το να έχει ένα νου που είναι ίσος με το χώρο και το να γνωρίζει ότι όλα τα πράγματα έχουν το χαρακτηριστικό ότι περιλαμβάνονται μέσα σε μια μαγική δημιουργία. Νεαρέ, οι μποντισάτβα που έχουν αυτές τις οκτώ αρετές δεν φοβούνται, δεν ταράζονται και δεν τρομοκρατούνται όταν ακούνε για τις ασύλληπτες ποιότητες ενός Βούδα».

«Με ποιες αρετές πρέπει να είναι εξοπλισμένοι οι μποντισάτβα, Μπαγκαβάν, ώστε να έχουν τη δύναμη να κάνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν;»

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Νεαρέ, οι μποντισάτβα που είναι εφοδιασμένοι με τέσσερις αρετές αποκτούν τη δύναμη να κάνουν αυτά που πρέπει να γίνουν. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις; Έχουν καλλιεργηθεί σε βάθος και έχουν εφοδιαστεί με τις πέντε υπερφυσικές ικανότητες χωρίς αδυναμίες. Είναι εφοδιασμένοι με τις τέσσερις διαλογιστικές καταστάσεις που διέπονται πλήρως από την πύλη της απελευθέρωσης. Είναι εφοδιασμένοι με τις τέσσερις κατοικίες του Μπαράχμα [4 απεριόριστα], οι οποίες υπερβαίνουν ακόμη και το υψηλότερο πεδίο Μπράχμα. Είναι κύριοι της σοφίας και της δεξιότητας στα μέσα, τα οποία εφαρμόζονται σε κάθε κατάσταση. Νεαρέ, οι μποντισάτβα που είναι εφοδιασμένοι με αυτές τις τέσσερις αρετές αποκτούν τη δύναμη να κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει».

«Ποιες είναι οι πύλες των μποντισάτβα, Μπαγκαβάν;»

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Νεαρέ, υπάρχουν τέσσερις πύλες των μποντισάτβα. Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις πύλες; Είναι οι εξής: η πύλη της σοφίας, η οποία κατανοεί τις πνευματικές ικανότητες των όντων, η πύλη της γνώσης, η οποία διδάσκει τη λεπτή ανάλυση των λέξεων, η πύλη της ισχυρής μνήμης και των τύπων που την υποστηρίζουν [νταράνι], η οποία επιτρέπει την εις βάθος κατανόηση όλων των γλωσσών και η πύλη των ειδικών τρόπων γνώσης[1], η οποία διδάσκει το ανεξάντλητο Ντάρμα. Νεαρέ μου, αυτές είναι οι τέσσερις πύλες των μποντισάτβα».

«Ποιες είναι οι δυνάμεις των μποντισάτβα, Μπαγκαβάν;».

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Νεαρέ, υπάρχουν εννέα δυνάμεις των μποντισάτβα. Ποιες είναι αυτές οι εννέα δυνάμεις; [F.184 . α] Είναι η δύναμη της βαθιάς περισυλλογής, ώστε να μπορεί κανείς να επιτελεί το έργο της συμπόνιας˙ η δύναμη του ηρωικού θάρρους, ώστε να είναι αδύνατο να πισωγυρίσει κανείς από την αφύπνιση˙ η δύναμη της μάθησης, ώστε να μπορεί κανείς να αναπτύξει μεγάλη σοφία˙ η δύναμη της φλογερής αφοσίωσης, ώστε να μπορεί κανείς να εκπληρώσει τον στόχο της απελευθέρωσης˙ η δύναμη της καλλιέργειας, ώστε να μπορεί κανείς να ελευθερωθεί, η δύναμη της υπομονής προκειμένου να προστατεύσει το νου˙ η δύναμη της προσδοκίας για αφύπνιση προκειμένου να αποκτήσει εξουσία πάνω στον Μάρα˙ η δύναμη της μεγάλης συμπόνιας προκειμένου να μπορέσει κανείς να ωριμάσει τα όντα˙ και η δύναμη της αποδοχής του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εκδηλώνονται προκειμένου να αποκτήσει κανείς πλήρη κατοχή των δέκα δυνάμεων των πραγματωμένων. Νεαρέ, αυτές είναι οι εννέα δυνάμεις των μποντισάτβα».

Όταν δόθηκε αυτή η διδασκαλία, οι γιοι του Κυρίου των Γκούχιακας αποδέχτηκαν το γεγονός ότι τα πράγματα δεν αναδύονται, και μόλις αποδέχτηκαν αυτό το γεγονός, παρακάλεσαν τον Μπαγκαβάν: «Χρησιμοποίησε την εξουσία σου, Ευλογημένε, για να διασφαλίσεις ότι αυτή η διδασκαλία του Ντάρμα θα συνεχίσει να υπάρχει και να διαδίδεται για μεγάλο χρονικό διάστημα στην κατοικία του Κυρίου των Γκούχιακας. Φρόντισε ώστε τα όντα που είναι άξιοι αποδέκτες της συνεχίζουν να την ακούνε, ώστε να διαδοθεί ευρέως σε όλη την Τζαμπουντβίπα και ότι με κανένα τρόπο δεν θα εξαφανιστεί μετά την πλήρη παύση του Πραγματωμένου».

Σκεπτόμενος αυτό που ζήτησαν οι γιοι του Κυρίου των Γκούχιακας, ο Μπαγκαβάν είπε στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας: « Προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα ο δρόμος του αληθινού Ντάρμα και να νικηθούν οι μάρα και οι υποστηρικτές άλλων δογμάτων σύμφωνα με το Ντάρμα, σου ζητώ, Κύριε των Γκούχιακας, να πεις τα λόγια του μάντρα που ανακάλεσες στη μνήμη σου και στη συνέχεια διατύπωσες και τόνισες προκειμένου να προστατεύσεις τον Μποντισάτβα, όταν καθόταν στο ανώτατο σημείο της θέσης της φώτισης και να νικήσεις τους μάρα, όταν οι στρατιές του Μάρα είχαν έρθει εκεί. »

Κατανοώντας το αίτημα του Μπαγκαβάν, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, τότε σηκώθηκε από τη θέση του, τακτοποίησε τον μανδύα του στον ένα ώμο [F.184.b], γονάτισε στο δεξί του γόνατο και υποκλινόμενος προς τον Μπαγκαβάν με τα χέρια του τεντωμένα, με τις παλάμες ενωμένες σε μια ένδειξη ευλάβειας, είπε τα λόγια του μάντρα:

tadyathā | hulu hulu | hule dhire | hariti | akuśalakṣaye | cale | calavati | sāre | kṣure kṣāntivale | kṣeme | śāntikare| kṣame | śame | hulu | ilikhi | khire | khare | aveśaṇi | saraṇe | jaye | jayavati | sthire | āvarte | vivarte | āvartani | maitre | bhutanān | sanggrahe | dame | damasampanne | tāraṇe | tārayasesvayan | svasti devebhyo | nāgebhyo | yakṣebhyo | gandharvebhyo | rākṣasebhyo | manuṣebhyo | amanuṣebhyo | svastir bhavatu sadāmukham |

Η απαγγελία των λέξεων του μάντρα

ταρακούνησε ακόμη και τον βασιλιά των βουνών,

έκανε και τη γη να τρέμει,

έκανε και τον βασιλιά των νερών να ταραχτεί.

 

Η απαγγελία των λέξεων του μάντρα

νίκησε τους υποστηρικτές άλλων δογμάτων,

συγκέντρωσε τους εκπροσώπους του Ντάρμα,

και διασφάλισε το θησαυροφυλάκιο του Ντάρμα.

 

Όταν άκουσαν τα λόγια του μάντρα

οι ομάδες των θεών ήταν πανευτυχείς,

και ο καθένας από αυτούς εξέφρασε την ευχή του,

«είθε το αληθινό Ντάρμα να διαρκέσει για πολύ καιρό».

 

Καθώς το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων έτρεμε,

Κι η συνέλευση, επίσης, άρχισε να τρέμει.

Άγγιξαν τα πόδια του Άρχοντα των Ανθρώπων,

στον οποίο είχαν πάει για προστασία.

 

Είχαν πάει σε αυτόν που δεν φοβάται,

τον Δάσκαλο, που είχε μιλήσει έτσι,

του οποίου η αυθεντία εξουσιοδότησε αυτή τη συζήτηση,

εξασφαλίζοντας ότι το αληθινό Ντάρμα θα διαρκέσει πολύ.

Στη συνέχεια, ο Μπαγκαβάν έκατσε για επτά ημέρες στην κατοικία του Βατζραπάνι, του Κυρίου των Γκούχιακας, και για επτά ημέρες εκπλήρωσε τις επιθυμίες απεριόριστων όντων. Όσες διαφορετικές επιθυμίες κι αν είχαν τα όντα σε εκείνη τη συγκέντρωση, στην πρωτεύουσα Ανταγκαβάτι, τις εκπλήρωσε όλες.

Στη συνέχεια, ο Ευλογημένος έφυγε από την κατοικία του Βατζραπάνι, του Κυρίου των Γκούχιακας. Περιτριγυρισμένος από το πλήθος των μποντισάτβα και συνοδευόμενος από το πλήθος των σράβακα, πέταξε ελεύθερα στο θόλο του ουρανού σαν βασιλιάς των κύκνων, καθώς ένα πλήθος θεών του απέδιδε τιμές˙ ένα πλήθος θεών [F.185 .a] τον επαινούσαν˙  τον περιέβαλαν γιάκσα, γκαντάρβα, ασούρα και γκαρούντα, ο Σάκρα, ο Μπράχμα και οι Λοκαπάλα του πρόσφεραν επαίνους. Οι ακτίνες φωτός που εξέπεμπαν, δημιουργούσαν πλέγματα φωτός, ακούγονταν μουσικά όργανα, έπεφταν βροχές από λουλούδια και όλες οι περιοχές σείονταν. Όλα αυτά οφείλονταν στη μεγάλη μεγαλοπρεπή δύναμη του Βούδα, στη μεγάλη υπεράνθρωπη δύναμη του Βούδα, στη μεγάλη μεταμορφωτική δύναμη του Βούδα, στη μεγάλη θαυματουργή επίδειξη του Βούδα, στη μεγάλη δόξα του Βούδα, στη μεγάλη ζωτική ενέργεια του Βούδα, στη μεγάλη συμπεριφορά του Βούδα και στο μεγάλο παιγνίδισμα του Βούδα.

Ο Μπαγκαβάν επέστρεψε στην Κορυφή του Γύπα, ακολουθούμενος από τον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας.

Αυτό ήταν το 20^ο Κεφάλαιο Πηγαιμός κι Ερχομός

---

[1] Τέσσερα είδη γνώσης που αφορούν την διδασκαλία του Ντάρμα: η γνώση των πραγμάτων, του νοήματος, της ετυμολογίας και η εμπνευσμένη ευγλωττία

21^ο Κεφάλαιο: Σουραμπάλα

Αυτό το διάστημα, ο Μπαγκαβάν έμενε στο λόφο, την κορυφή Γύπα, μαζί με τους μποντισάτβα και τους μεγάλους σράβακα. Ο Μπαγκαβάν αφού ξεκουράστηκε για το μεσημέρι, σηκώθηκε και δίδαξε το Ντάρμα. Τότε οι εξήντα χιλιάδες κάτοικοι της μεγάλης πόλης Ρατζαγκρίχα, μαζί με τον βασιλιά Ατζατασάτρου και την οικογένειά του, έμαθαν ότι ο Μπαγκαβάν είχε επιστρέψει. Έτσι, το απόγευμα πήραν λουλούδια, θυμίαμα, γιρλάντες και αρωματικά έλαια, άφησαν τη μεγάλη πόλη Ρατζαγκρίχα, ήρθαν στο λόφο, στην Κορυφή του Γύπα, και βρέθηκαν μπροστά στον Μπαγκαβάν . Έσκυψαν το κεφάλι τους στα πόδια του Μπαγκαβάν και κάθισαν στην άκρη. Καθώς κάθονταν στην άκρη, ο βασιλιάς Ατζατασάτρου απευθύνθηκε στον Μπαγκαβάν, λέγοντας:

«Μπαγκαβάν», είπε, «ενώ βρισκόμουν στην αίθουσα συγκέντρωσής, ο γιος μου, [Αυτός που Δόθηκε] από τον Τρομερό, που ήταν επίσης εκεί, μου είπε: 'Πατέρα, άκουσα ότι ο Μπαγκαβάν γευμάτισε [F.185.b] στην πρωτεύουσα Αντακαβάτι, στην κατοικία του Βατζραπάνι, του Κύριου των Γκούχιακας, και τώρα επέστρεψε. Σχετικά με αυτό, Μπαγκαβάν, είχα την ακόλουθη σκέψη:

«Για ποιο λόγο ο Μπαγκαβάν προσκλήθηκε στην πρωτεύουσα Αντακαβάτι, στην κατοικία του Βατζραπάνι του Κύριου των Γκούχιακας;». Πρέπει να πήγε στην πρωτεύουσα Αντακαβάτι για να ωριμάσει τα όντα, επειδή οι πραγματωμένοι δεν εγκαταλείπουν καμία τάξη όντων. Η απόδοση της μεγάλης συμπόνιας των ευλογημένων Βούδα σε αυτά τα όντα είναι θαυμάσια! Ο Πραγματωμένος ευχαρίστησε τον Κύριο των Γκούχιακας κάνοντας μια προφητεία για την αφοσίωση του Βατζραπάνι στο Ντάρμα. Το μεγαλείο του Μπαγκαβάν είναι θαυμαστό!

« Μαζί με πόσους πραγματωμένους, άξιους, πλήρως αφυπνισμένους Βούδες έχει καλλιεργήσει ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, ρίζες αρετής, Ευλογημένε, ώστε να διαθέτει τώρα τέτοια εμπνευσμένη ευγλωττία;»

Αυτό είπε, και τότε ο Μπαγκαβάν απάντησε στον Βασιλιά Ατζατασάτρου: «Μεγάλε Βασιλιά, δύσκολα θα ενδιαφερθούν γι' αυτό το θέμα τα όντα που δεν έχουν αναπτύξει τις ρίζες της αρετής. Ωστόσο, εκείνοι που έχουν αναπτύξει τις ρίζες της αρετής, θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν γι' αυτό. Μεγάλε Βασιλιά, κάνοντας έναν υπολογισμό θα μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί ένα τέλος στον αριθμό των κόσμων σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις, που είναι ίσοι σε αριθμό με τους κόκκους άμμου στον Γάγγη. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να αντιληφθεί κάποιος, κάνοντας έναν υπολογισμό, το τέλος του αριθμού των ευλογημένων Βούδα που τίμησε και υπηρέτησε ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας. Κατέκτησε αυτήν την εμπνευσμένη ευγλωττία, ζώντας την πνευματική ζωή [μπραχματσάρυα] κοντά τους.

«Έτσι, Μεγάλε Βασιλιά, θα πρέπει να καταλάβεις τα εξής: Κάποτε, Μεγάλε Βασιλιά, σε έναν περασμένο κάλπα, πριν από ένα ανυπολόγιστο κάλπα, [F.186.a] πιο πίσω από ένα ανυπολόγιστο κάλπα, πριν από ένα απεριόριστο, ασύλληπτο και αμέτρητο χρονικό διάστημα, υπήρχε ένας κάλπα που ονομαζόταν Αδιάβλητο. Εκείνη την εποχή, σε έναν κόσμο που ονομαζόταν Γη της Νίκης, εμφανίστηκε ένας πραγματωμένος, ένας άξιος, ένας τέλεια αφυπνισμένος, ένας τελειοποιημένος στη γνώση και τη συμπεριφορά, ένας μεγαλειώδης, ένας γνώστης του κόσμου, ένας ανυπέρβλητος εκπαιδευτής εκείνων που είναι έτοιμοι να εκπαιδευτούν, ένας δάσκαλος θεών και ανθρώπων, ένας ευλογημένος Βούδας που το όνομά του ήταν Βαϊσραμάνα. Ο ευλογημένος πραγματωμένος Βαϊσραμάνα, έδινε διδασκαλίες μόνο στους μποντισάτβα, όπως για παράδειγμα: «Ευγενείς γιοι, θα πρέπει να εξασκηθείτε με ηρωική προσπάθεια, εγκαταλείποντας ακόμη και το σώμα και τη ζωή σας!».

«Στην συνάθροιση υπήρχε ένας μποντισάτβα, Μεγάλε Βασιλιά, με τ’ όνομα Σουραμπάλα, που είπε στον Μπαγκαβάν:

«’Ο Ευλογημένος είπε στους μποντισάτβα ότι πρέπει να εξασκηθούμε, εγκαταλείποντας ακόμη και το σώμα και τη ζωή μας. Όσον αφορά το νόημα της δήλωσης του Μπαγκαβάν, θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι σωστό, Μπαγκαβάν, να πούμε ότι εκείνοι οι μποντισάτβα που σκέφτονται ότι θα πρέπει να αφυπνιστούν γρήγορα στην ανυπέρβλητη και τέλεια αφύπνιση θα πρέπει να θεωρούνται ως οκνηροί, επειδή σκέφτονται κάτι τέτοιο. Γιατί το λέω αυτό; Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα που ασκούνται με ηρωική προσπάθεια δεν διανοούνται τη σκέψη ότι εξαντλούνται από την σαμσάρα. Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα έχουν την άποψη ότι η σαμσάρα είναι κάτι που πρέπει να γιορτάζεται επειδή τους επιτρέπει να ωριμάζουν τα όντα, αλλά δεν βλέπουν τη νιρβάνα με αυτόν τον τρόπο. Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα εργάζονται για λογαριασμό των όντων. Γιατί το λέω αυτό; Μπαγκαβάν, για τους μποντισάτβα που είναι φλογερά αφοσιωμένοι στην ηρωική προσπάθεια, η σαμσάρα είναι μια μεγάλη απόλαυση, όμως δεν βλέπουν τη νιρβάνα με αυτόν τον τρόπο. Γιατί το λέω αυτό; Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα που εργάζονται για λογαριασμό των όντων γίνονται ευτυχισμένοι στο βαθμό που κάνουν το έργο που ωφελεί τα όντα’. [F.186.b]

«’Τι πρέπει να κάνει, Μπαγκαβάν, κάποιος που έχει περάσει στη νιρβάνα; Οι Μποντισάτβα που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, Μπαγκαβάν, κάνουν τη σαμσάρα πεδίο δράσης τους, παρόλο που οι απολαύσεις της σαμσάρα δεν έχουν καμία γεύση. Δεν κάνουν τη νιρβάνα πεδίο δράσης τους. Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα που κάνουν τη σαμσάρα πεδίο δράσης τους, παρόλο που οι απολαύσεις του σαμσάρα δεν έχουν καμία γεύση, και εργάζονται για λογαριασμό των όντων, αποκτούν την οπτική ενός αμέτρητου αριθμού ευλογημένων Βούδα, ακούνε για την αμέτρητη φύση του Ντάρμα και φέρνουν έναν αμέτρητο αριθμό όντων στην ωριμότητα. Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα που κάνουν τη σαμσάρα πεδίο δράσης τους, βυθίζονται στο πεδίο δράσης των όντων. Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα που παίρνουν τη νιρβάνα ως πεδίο δράσης τους βυθίζονται στην απάθεια[1]. Όταν οι μποντισάτβα φοβούνται τη σαμσάρα ως πεδίο δράσης, Μπαγκαβάν, πέφτουν στην κατάσταση του να μην έχουν πεδίο δράσης, και στη συνέχεια δεν εργάζονται για λογαριασμό των όντων. Δεν εγκαθίστανται στο πεδίο δράσης των πραγματωμένων και δεν γίνονται εκείνοι από τους οποίους μπορούν να εξαρτώνται όλα τα όντα’.

«’Ποια είναι η κατάσταση του να μην έχεις πεδίο δράσης; Είναι η κατάσταση που επιδιώκουν οι σράβακα και οι μοναχικοί βούδες, μια κατάσταση ολιγωρίας σε σχέση με το έργο της ωρίμανσης των όντων. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Μπαγκαβάν, το πεδίο δράσης του σράβακα δεν είναι το πεδίο δράσης του μποντισάτβα. Για ποιο λόγο; Το πεδίο δράσης των σράβακα και των μοναχικών βούδα είναι το πεδίο εκείνου που φοβάται τη σαμσάρα. Η κατανόηση της σαμσάρα από τους μποντισάτβα είναι απεριόριστη. Από αυτή την άποψη, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα έχουν το δικό τους πεδίο δράσης'.

«Αυτό ακριβώς είπε, Μεγάλε Βασιλιά, και ο πραγματωμένος Βαϊσραμάνα είπε τότε το εξής στον μποντισάτβα Σουραμπάλα: ‘Άριστα, καλέ μου άνθρωπε, άριστα! Αυτό που είπες ειπώθηκε καλά. [F.187.a] Οι Μποντισάτβα πρέπει να επικεντρώνονται σε αυτό που πρέπει να γίνει στο δικό τους πεδίο δράσης. Θα πρέπει να εργάζονται μέσα στο δικό τους πεδίο δράσης, και δεν θα πρέπει να εργάζονται μέσα στο πεδίο δράσης των άλλων.

Το πεδίο δράσης των μποντισάτβα

«’Ποιο είναι το πεδίο δράσης των μποντισάτβα, Ευλογημένε;».

«’Το πεδίο δράσης του ίδιου του μποντισάτβα, ευγενή γιε, είναι το πεδίο δράσης εκείνου που δεν φοβάται την απροσμέτρητη μέγγενη της σαμσάρα˙ εκείνου που χαίρεται τον δρόμο του μποντισάτβα˙ εκείνου που δεν επιθυμεί το επίπεδο ενός σράβακα ή ενός μοναχικού Βούδα˙ εκείνου που συγκεντρώνει τα μέσα για να διακόψει τη σύνδεση με την επαναγέννηση στους τρεις κόσμους, ενώ γνωρίζει ότι δεν υπάρχει τέτοια σύνδεση˙ αυτός που είναι επιδέξιος στους τρόπους που κάνουν τις ρίζες της αρετής να αυξάνονται˙ αυτός που γνωρίζει τα μέσα που προσελκύουν τους άλλους˙ αυτός που είναι επιδέξιος στη συσσώρευση όλων των αρετών˙ αυτός που είναι επιδέξιος στο να μην εξαντλεί το απόθεμα της αρετής του, ενώ κατανοεί τη φύση της εξάντλησης˙ και αυτός που είναι επιδέξιος στο να ξαναγεννιέται ηθελημένα, ενώ κατανοεί το αγέννητο.

«’Είναι το πεδίο δράσης εκείνου που είναι επιδέξιος στο να φέρνει τα όντα στην ωριμότητα, παρόλο που δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα ον˙ εκείνου που είναι επιδέξιος στο να συλλαμβάνει το αληθινό Ντάρμα, ενώ γνωρίζει ότι όλα τα πράγματα είναι ξεχωριστά και ελεύθερα˙ εκείνου που είναι επιδέξιος στο να εξαγνίζει ένα βουδικό πεδίο, ενώ γνωρίζει ότι το διάστημα είναι η αληθινή φύση όλων των βουδικών πεδίων˙ εκείνου που είναι επιδέξιος στην απόκτηση των διακριτικών χαρακτηριστικών και των δευτερευόντων γνωρισμάτων ενός μεγάλου όντος, ενώ γνωρίζει ότι κατέχει το σώμα του Ντάρμα όλων των Βούδα˙ αυτός που είναι επιδέξιος στο να μην αποκόπτει τις ρίζες της αρετής, που είναι οι ίδιες εξαρτημένα πράγματα, ενώ γνωρίζει τι είναι μη εξαρτημένο˙ και αυτός που γνωρίζει τη χαρά που είναι η ξεχωριστή και ελεύθερη κατάσταση του νου και του σώματος του, ενώ είναι επιδέξιος στο να κάνει αυτό που όλα τα όντα έχουν ανάγκη, ακόμη και όταν υπάρχει μικρή ανάγκη και μικρή επιθυμία για την απόλαυση εξαρτημένων πραγμάτων.

«’Είναι το πεδίο δράσης εκείνου που είναι σοφός όταν αποδοκιμάζει εκείνους που επιχειρηματολογούν για τις θέσεις τους, και ωστόσο δεν παραλείπει να διδάσκει το Ντάρμα˙ εκείνου που δεν ενθουσιάζεται με τη γεύση της διαλογιστικής συγκέντρωσης, ενώ εξακολουθεί να γεννά μια κατάσταση διαλογιστικής συγκέντρωσης˙ εκείνου που είναι επιδέξιος στο να αποκαλύπτει διδασκαλίες και να συμμετέχει στις διάφορες ενέργειες των όντων, ενώ εξακολουθεί να κατανοεί το βαθύτατο Ντάρμα˙ [Φ.187 .β] εκείνος που συνειδητά συλλαμβάνει τον κόσμο του γίγνεσθαι, ακόμη και ενώ γνωρίζει αυτό που δεν αναδύεται καθόλου˙ εκείνος που γνωρίζει τη βαθιά ενόραση [βιπάσιανα], αλλά είναι επιδέξιος στο να μην οδηγεί τον εαυτό του στο να αποκτήσει τον καρπό αυτής της γνώσης˙ εκείνος που είναι επιδέξιος στο να μην κόβει το νήμα της επιθυμίας για την απελευθέρωση των πραγματωμένων, ενώ εξακολουθεί να βρίσκεται εντός της εμβέλειας των σράβακα και των μοναχικών βούδα- και εκείνος που είναι επιδέξιος στο να βλέπει την έκταση των Βούδα, ενώ παράλληλα γνωρίζει πως να μην παραμελεί τις πράξεις ενός μποντισάτβα. Αυτό, ευγενικέ γιε, είναι το πεδίο δράσης των μποντισάτβα’».

«Όταν ο μποντισάτβα Σουραμπάλα άκουσε αυτή τη διδασκαλία από τον ευλογημένο πραγματωμένο Βαϊσραμάνα σχετικά με τον εξαγνισμό του πεδίου δράσης, Μεγάλε Βασιλιά, έμεινε κατάπληκτος και είπε το εξής σε αυτόν τον πραγματωμένο: «’Είναι θαυμάσιο, Ευλογημένε, πόσο καλά ο Πραγματωμένος εξέφρασε αυτή τη διδασκαλία σχετικά με τον εξαγνισμό του πεδίου δράσης των ίδιων των μποντισάτβα!

«’Αν έπρεπε να εκφράσω τη δική μου κατανόηση της σημασίας αυτού που μόλις δίδαξε [εκείνος] ο Ευλογημένος, θα έλεγα ότι οι μποντισάτβα που έχουν κατακτήσει την ικανότητα στα μέσα, έχουν όλα τα πράγματα ως το δικό τους πεδίο δράσης. Ακριβώς όπως ο χώρος έχει ένα πεδίο δράσης που εμφανίζει όλες τις μορφές, επειδή δεν έχει τόπο ανάπαυσης, επειδή οι εμφανίσεις όλων των μορφών είναι από τη φύση τους χωρίς εμπόδια, και επειδή το πεδίο δράσης του χώρου είναι από τη φύση του χωρίς εμπόδια, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα που έχουν κατακτήσει την επιδεξιότητα στα μέσα έχουν όλα τα πράγματα ως δικό τους πεδίο δράσης, επειδή έχουν τη φύση της τέλειας και πλήρους φώτισης.

«’Κάνοντας μια άλλη αναλογία, Μπαγκαβάν, όπως ακριβώς ο χώρος έχει ένα πεδίο δράσης όπου εμφανίζονται όλες οι μορφές, επειδή δεν τραυματίζεται από αυτό [που εμφανίζεται], με την έννοια ότι όσα δηλητηριώδη δέντρα, φαρμακευτικά δέντρα, αγκαθωτά δέντρα, ανθοφόρα δέντρα, οπωροφόρα δέντρα και αρωματικά δέντρα υπάρχουν, [Φ.188 . α] όλα αυτά φυτρώνουν στο χώρο, και όμως ο χώρος δεν σπιλώνεται ούτε καθαρίζεται από αυτά, και δεν προσκολλάται σε αυτά ούτε απωθείται από αυτά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα που έχουν κατακτήσει την ικανότητα στα μέσα και έχουν γίνει επιδέξιοι στη σοφία, έχουν όλα τα πράγματα ως δικό τους πεδίο δράσης, συμπεριλαμβανομένων των ιδιοτήτων των συνηθισμένων ανθρώπων, τις ιδιότητες εκείνων που εξακολουθούν να υποβάλλονται σε εκπαίδευση και εκείνων που έχουν φτάσει στο στάδιο της μη περαιτέρω εκπαίδευσης, τις ιδιότητες των μοναχικών βούδα και τις ιδιότητες των μποντισάτβα, καθώς και τις ιδιότητες των πραγματωμένων, επειδή όλες αυτές οι ιδιότητες είναι στοιχεία στα οποία ο μποντισάτβα θα πρέπει να αφυπνιστεί τέλεια και ολοκληρωτικά.

«’Πράγματι, Μπαγκαβάν, για να κάνω μια άλλη αναλογία, όπως ακριβώς δεν υπάρχει κανένα χορτάρι ή είδος ξύλου που να μπορεί να ξεφύγει από τη φωτιά, αλλά όλα μπορούν να γίνουν κάτι χρήσιμο όταν ανάψουν όπως ένας φλεγόμενος πυρσός, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα έχουν όλα τα πράγματα ως δικό τους πεδίο δράσης, επειδή τους βάζει φωτιά με τον φλεγόμενο πυρσό της σοφίας.

«’Πράγματι, Μπαγκαβάν, όπως ακριβώς το σώμα ενός όντος με μεγάλη σωματική διάπλαση δεν μπορεί να καεί από φωτιά, να τρυπηθεί από όπλο ή να σκοτωθεί από δηλητήριο και δεν αποτελεί αντικείμενο επίθεσης από κάποιον άλλον, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μπαγκαβάν, η γνώση και η σοφία ενός μποντισάτβα δεν μπορούν να καμφθούν από τη στενή επαφή με σράβακα, από τη στενή επαφή με μοναχικούς βούδες, ή από τη στενή επαφή με τις μολύνσεις - και επιπλέον, όσο πιο στενή είναι η επαφή ενός μποντισάτβα με αυτά, τόσο περισσότερο ένας μποντισάτβα σταθεροποιείται στη βαθιά ενόραση και τελειοποιεί τη σοφία.

«’Μια άλλη αναλογία Μπαγκαβάν, θα ήταν να πω, ότι όπως ακριβώς το πολύτιμο πετράδι που καθαρίζει το νερό, καθαρίζει το νερό από όλους τους ρύπους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μπαγκαβάν, το πετράδι της σοφίας του μποντισάτβα καθαρίζει τα όντα από τη ακαθαρσία όλων των μολύνσεων. 

«’Πράγματι, Μπαγκαβάν, [F.188.b] για να κάνουμε μια ακόμη αναλογία, όπως ακριβώς το φάρμακο που είναι γνωστό ως καθαρτικό δεν παραμένει στο σώμα μαζί με το δηλητήριο, αλλά εξαλείφει όλο το δηλητήριο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μπαγκαβάν, η καλλιέργεια της σοφίας και η ικανότητα των μέσων ενός μποντισάτβα δεν παραμένει μαζί με τις μολύνσεις των όντων ή τις μολύνσεις του ίδιου του μποντισάτβα, αλλά εξαλείφει το δηλητήριο όλων των μολύνσεων. Με αυτόν τον τρόπο, Μπαγκαβάν, οι μποντισάτβα έχουν όλα τα πράγματα ως το δικό τους πεδίο δράσης’».

«Όταν ο μποντισάτβα Σουραμπάλα έδωσε αυτή τη διδασκαλία, Μεγάλε Βασιλιά, οκτώ χιλιάδες όντα γέννησαν στο πνεύμα τους την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση και διακόσιοι μποντισάτβα απέκτησαν την αποδοχή του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εμφανίζονται. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να νομίζεις, Μεγάλε Βασιλιά, ότι ο μποντισάτβα Σουραμπάλα, όταν συνομιλούσε με τον πραγματωμένο, τον ευλογημένο Βαϊσραμάνα, ήταν κάποιος άλλος εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Ο μποντισάτβα Σουραμπάλα εκείνη τη δεδομένη στιγμή ήταν αυτός ο ίδιος ο Κύριος των Γκούχιακας, ο Βατζραπάνι. Ως εκ τούτου, Μεγάλε Βασιλιά, αυτό το καλό ον είναι, πράγματι, εξοπλισμένο με την ισχυρή πανοπλία της ηρωικής προσπάθειας και είναι κάποιος που έχει δει πολλούς Βούδες».

Αυτό ήταν το 21^ο Κεφάλαιο για τον Σουραμπάλα

  

22^ο Κεφάλαιο Οι Ερωτήσεις του Ατζατασάτρου

Σε εκείνο το σημείο, ο βασιλιάς Ατζατασάτρου σκέφτηκε: «Το βάτζρα που κρατάει στο δεξί του χέρι ο Βατζραπάνι ο Κύριος των Γκούχιακας, πρέπει να είναι βαρύ, γιατί αν ήταν ελαφρύ, τότε για ποιον λόγο αναφέρεται ότι διαθέτει απίστευτα μεγάλη δύναμη;»

Τότε ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, γνωρίζοντας τη ροή της σκέψης του βασιλιά Ατζατασάτρου, του είπε: «Είναι πράγματι βαρύ, Μεγάλε Βασιλιά, αλλά είναι και ελαφρύ».

«Για ποιο λόγο είναι βαρύ, και πως γίνεται να είναι και ελαφρύ;»

«Είναι βαρύ, Μεγάλε Βασιλιά, για να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο των όντων [F.189.a] που είναι αλαζονικά, αυτάρεσκα, υπεροπτικά και πολύ αλαζονικά. Για τα όντα που είναι έντιμα και ταπεινά, είναι ελαφρύ».

Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, χρησιμοποίησε τότε την εξουσιοδοτική του δύναμη και μετέτρεψε εκείνο το μέρος της γης σε βάτζρα, και τοποθέτησε το βάτζρα του πάνω σε αυτό το έδαφος. Μόλις το άφησε κάτω, το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων σείστηκε με έξι τρόπους. Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε τότε στον βασιλιά Ατζατασάτρου: «Σήκωσε αυτό το βάτζρα από το έδαφος, Μεγάλε Βασιλιά».

Τότε, ο βασιλιάς Ατζατασάτρου, ως κάποιος που είχε την τεράστια δύναμη ενός όντος με μεγάλη σωματική διάπλαση, σκέφτηκε: «Θα σηκώσω αυτό το βάτζρα», αλλά παρόλη την απίστευτη δύναμή του, δεν μπόρεσε να το μετακινήσει ή να το κουνήσει, ούτε στο ελάχιστο. Έντρομος, άπλωσε τα χέρια του, με τις παλάμες ενωμένες σε μια ένδειξη σεβασμού, και είπε στον Μπαγκαβάν: «Έχοντας την τεράστια δύναμη κάποιου που έχει μεγάλη σωματική διάπλαση, μπορώ να σηκώσω έναν ελέφαντα που φορά την πλήρη πανοπλία του, με το ένα χέρι, αλλά, Μπαγκαβάν, δεν μπορώ να μετακινήσω ούτε να κουνήσω στο παραμικρό αυτό το ασήμαντο βάτζρα, πόσω μάλλον να το σηκώσω. Για ποιό λόγο;»

«Μεγάλε Βασιλιά», απάντησε ο Μπαγκαβάν,» αυτό το βάτζρα είναι βαρύ. Επομένως, δεν μπορείς να το σηκώσεις».

Τότε ο Βασιλιάς Ατζατασάτρου είπε στον Σάκρα, τον Αφέντη των Θεών: «Καουσίκα, εσύ αποκαλείσαι “Ο Φέρων το Βάτζρα”. Σήκωσε αυτό το βάτζρα από το έδαφος».

Ωστόσο, παρόλο που ο Σάκρα, Αφέντης των Θεών, διέθετε ένα μεγάλο απόθεμα δύναμης, τόσο τη δύναμη των υπερφυσικών δυνάμεων του όσο και τη δική του απίστευτη δύναμη, δεν μπόρεσε να μετακινήσει ή να κουνήσει το βάτζρα. Με δέος, ο Σάκρα, ο Αφέντης των Θεών, είπε τότε στον Μπαγκαβάν: «Κάποτε που έκανα πόλεμο εναντίον των ασούρα, Ευλογημένε, μπόρεσα να σηκώσω το άρμα του άρχοντα των ασούρα, του Βεμασίτρα, με ένα μόνο χέρι, παρόλο που το άρμα είχε μήκος πάνω από επτακόσιες λεύγες. Παρόλα αυτά, είμαι ανίκανος να μετακινήσω ή έστω να κουνήσω αυτό το ασήμαντο βάτζρα. Ευλογημένε, μήπως αυτό οφείλεται στην ευλογία του Βούδα;» [F.189.b]

« Καουσίκα», είπε ο Μπαγκαβάν, «αυτό το βάτζρα είναι βαρύ, αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτό δεν οφείλεται στην δική μου δύναμη. Τι πιστεύεις, Καουσίκα; Είναι ο βασιλιάς των βουνών, το όρος Μερού, βαρύ;»

«Το όρος Μερού είναι τόσο βαρύ, Ευλογημένε, που δεν θα ήταν εύκολο να περιγράψω πόσο, ακόμη και με τη βοήθεια μιας αναλογίας».

« Καουσίκα», συνέχισε ο Μπαγκαβάν, «αυτό το βάτζρα είναι βαρύ, τόσο πολύ που, για παράδειγμα, αν ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, το χτυπούσε πάνω στα βουνά Τσακραβάντα, που σχηματίζουν την περίμετρο αυτού του κόσμου και είναι φτιαγμένα από βάτζρα, θα έσπαζαν σε μικροσκοπικά κομμάτια όχι μεγαλύτερα από την ήρα[2]. Τόση απίστευτη δύναμη έχει αυτό το βάτζρα, Καουσίκα».

Ο Σάκρα, ο Αφέντης των Θεών, είπε τότε στον Σεβαστό Μαουντγκαλιαγιάνα τον Μέγα: «Σεβαστέ Μεγάλε Μαουντγκαλιαγιάνα, αφού είσαι ο κορυφαίος μεταξύ των μαθητών του Ευλογημένου που κατέχει υπερφυσικές δυνάμεις, σήκωσε αυτό το βάτζρα από το έδαφος».

Τότε ο Σεβαστός Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας σκέφτηκε: «Αν δεν μπορέσω να σηκώσω αυτό το βάτζρα μπροστά σε αυτόν τον κόσμο και τους θεούς του, τότε θα είμαι ένας απατεώνας». Έτσι, άρπαξε το βάτζρα με τέτοια απίστευτη δύναμη που το σύμπαν δισεκατομμυρίων κόσμων σείστηκε με έξι τρόπους, τα ποτάμια υπερχείλισαν και οι ωκεανοί ταράχτηκαν, όμως δεν μπορούσε να μετακινήσει ή έστω να κουνήσει το βάτζρα.

Ο σεβαστός Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας έμεινε έκπληκτος. Έσκυψε το κεφάλι του στα πόδια του Μπαγκαβάν και είπε: «Ευλογημένε, δήλωσες ότι είμαι ο κορυφαίος μεταξύ των μαθητών στην κατοχή υπερφυσικών δυνάμεων. Έχω τόσο ισχυρές υπερφυσικές δυνάμεις, τόσο ανώτερη θέση και τόσο μεγάλη μεγαλοπρεπή δύναμη που, αν το θελήσω, μπορώ ακόμη και να κρατήσω όλο το νερό των τεσσάρων μεγάλων ωκεανών στην παλάμη του χεριού μου. Μπαγκαβάν, θα μπορούσα ακόμη και να κάνω αυτό το σύμπαν [F.190.a] των δισεκατομμυρίων κόσμων να περιστραφεί προς μία κατεύθυνση και στη συνέχεια να αντιστρέψει την κατεύθυνση, ακριβώς σαν να κυλά κάποιος ένα νόμισμα μπρος-πίσω με τις άκρες των δακτύλων του. Μπαγκαβάν, μπορώ να αγγίξω ακόμη και τον ήλιο και το φεγγάρι, που έχουν τόσο μεγάλη υπερφυσική δύναμη και τόσο μεγάλη μεγαλοπρεπή δύναμη. Με το ένα χέρι, θα μπορούσα ακόμη και να σηκώσω το όρος Μερού, τον βασιλιά των βουνών, και να το πετάξω μέχρι τον κόσμο του Μπράχμα. Μπαγκαβάν, έχω εξημερώσει ακόμη και τους βασιλιάδες νάγκα Νάντα και Ουπανάντα. Μπαγκαβάν, έχω ταξιδέψει ακόμη και στο πεδίο Μαριτσίκα. Μπαγκαβάν, όταν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω ακόμη και με πράγματα που είναι τόσο μεγάλα όσο το όρος Μερού, το γεγονός ότι δεν μπορώ να μετακινήσω ή έστω να κουνήσω αυτό το ασήμαντο βάτζρα, δείχνει ότι η δύναμη των υπερφυσικών μου δυνάμεων είναι ανεπαρκής, ή τελικά δεν είμαι και ο μόνος;»

«Μαουντγκαλιαγιάνα» απάντησε ο Μπαγκαβάν, «δεν οφείλεται στο ότι η δύναμη των υπεράνθρωπων δυνάμεών σου είναι ανεπαρκής. Αντίθετα, όταν η ευλογία της δύναμης ενός μποντισάτβα δεν μπορεί να κλονιστεί ούτε από όλους τους σράβακα και τους μοναχικούς βούδες, τότε τι άλλο να πούμε για τα άλλα όντα; Μαουντγκαλιαγιάνα, ακόμη και αν ήσουν σε θέση να μετακινήσεις τα Όρη Μερού, αυτούς τους βασιλιάδες των βουνών, που υπάρχουν σε τόσα βουδικά πεδία όσα είναι οι κόκκοι άμμου στον ποταμό Γάγγη, και πάλι δεν θα μπορούσες να μετακινήσεις αυτό το βάτζρα από τη θέση του, ούτε και στο ελάχιστο.»

«Μαουντγκαλιαγιάνα», απάντησε ο Μπαγκαβάν, «ακόμη και αν όλα τα Όρη Μερού που υπάρχουν σε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων γίνονταν ένα και μόνο βουνό και μπορούσες να σηκώσεις ακόμη και αυτό το βουνό, και πάλι δεν θα μπορούσες να σηκώσεις αυτό το βάτζρα».

Σ’ αυτό το γεγονός, ο πρεσβύτερος, ο Μαουντγκαλιαγιάνα ο Μέγας, έμεινε κατάπληκτος και είπε στον Μπαγκαβάν: «Είναι θαυμάσιο, Μπαγκαβάν, ότι ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, έχει την απίστευτη δύναμη [F.190.b] να κρατάει αυτό το βάτζρα. Μπαγκαβάν, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, κληρονόμησε αυτή τη δύναμη από τους γονείς του ή είναι η δύναμη των δικών του υπεράνθρωπων δυνάμεων;»

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Μαουντγκαλιαγιάνα, η δύναμη που προέρχεται από τους ανθρώπινους γονείς εξηγείται επαρκώς, δίνοντάς της απλώς ένα κατάλληλο όνομα, όποιο κι αν είναι αυτό, αλλά αν κάποιος εξηγούσε πλήρως τη δύναμη των υπεράνθρωπων δυνάμεων των μποντισάτβα, τότε ο κόσμος και οι θεοί του θα οδηγούνταν στην τρέλα».

Εκείνη τη στιγμή, ο Μπαγκαβάν εξέτασε όλες τις κατευθύνσεις με το βλέμμα ενός αρσενικού ελέφαντα, και μετά είπε στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας, «Σήκωσε αυτό το βάτζρα από το έδαφος, Κύριε των Γκούχιακας!».

Τότε, με το αριστερό του χέρι, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας σήκωσε το βάτζρα, το οποίο συγκλόνισε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, και το πέταξε στον αέρα, όπου έκανε επτά φορές τον γύρο του ουρανού και επέστρεψε στο δεξί του χέρι. Τότε όλοι στη συνέλευση έμειναν κατάπληκτοι και απλώνοντας τα χέρια τους, με τις παλάμες ενωμένες σε μια ένδειξη ευλάβειας, προσκύνησαν τον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας, και είπαν: «Είναι θαυμάσιο το γεγονός ότι ο Κύριος των Γκούχιακας διαθέτει τόσο απίστευτη δύναμη ώστε να μπορεί να κρατάει αυτό το βάτζρα με αυτόν τον τρόπο. Μπαγκαβάν, μακάρι όλα τα όντα να καταφέρουν να αποκτήσουν τέτοια απίστευτη δύναμη!»

Ο βασιλιάς Ατζατασάτρου ρώτησε τότε τον Μπαγκαβάν: «Με ποια μέσα, Μπαγκαβάν, μπορεί ένας μποντισάτβα να αποκτήσει αυτού του είδους τη δύναμη;»

«Μεγάλε Βασιλιά», απάντησε ο Μπαγκαβάν, «οι μποντισάτβα μπορούν να αποκτήσουν αυτό το είδος δύναμης μέσω δέκα πραγμάτων. Ποια είναι αυτά τα δέκα; Είναι τα εξής Μεγάλε Βασιλιά: οι μποντισάτβα εγκαταλείπουν το σώμα και τη ζωή τους και δεν εγκαταλείπουν ποτέ το αληθινό Ντάρμα˙ υποκλίνονται σε όλα τα όντα και δεν αφήνουν την υπερηφάνεια τους να αυξηθεί˙ έχουν υπομονή με τα όντα που έχουν λίγη δύναμη και δε ν ενεργούν από θυμό˙ [F.191 .α] παρέχουν την υπέρτατη τροφή για να ταΐσουν τα όντα που λιμοκτονούν, και δίνουν αφοβία στα όντα που είναι φοβισμένα˙ φέρνουν χαρά μέσα από το έργο της θεραπείας των όντων που είναι άρρωστα˙ φέρνουν ικανοποίηση παρέχοντας πόρους στα όντα που βρίσκονται σε φτώχεια˙ βάζουν επίχρισμα [βάφουν;] στα ιερά των πραγματωμένων˙ κάνουν να ακουστούν λόγια που γεμίζουν τα όντα με απόλυτη χαρά˙ διανέμουν πλούτο στα όντα που είναι άπορα και υποφέρουν και σηκώνουν τα βάρη των όντων που είναι εξαντλημένα και μαραζώνουν. Μέσω αυτών των δέκα πραγμάτων, Μεγάλε Βασιλιά, οι μποντισάτβα αποκτούν αυτό το είδος δύναμης.

«Μπαγκαβάν, με ποιον τρόπο οι μποντισάτβα παραμένουν άριστοι και πώς επαναγεννιούνται στους τόπους επαναγέννησης των άριστων;»

«Μεγάλε Βασιλιά», απάντησε ο Μπαγκαβάν, «οι μποντισάτβα που έχουν οκτώ ιδιότητες γίνονται άριστοι και ξαναγεννιούνται στους τόπους επαναγέννησης όσων είναι άριστοι. Ποιες είναι αυτές οι οκτώ; Είναι οι εξής: καλή ομιλία, ειλικρίνεια, ευελιξία, ηπιότητα, σταθερότητα, ευθύτητα, ικανοποίηση, και έχοντας ένα νου που είναι έτοιμος για κάθε προσπάθεια. Μεγάλε Βασιλιά, οι μποντισάτβα που έχουν αυτές τις οκτώ ιδιότητες γίνονται άριστοι και ξαναγεννιούνται στους τόπους επαναγέννησης όσων είναι άριστοι».

«Ποιοι είναι οι τόποι επαναγέννησης εκείνων των μποντισάτβα που είναι άριστοι, Μπαγκαβάν;»

«Μεγάλε Βασιλιά, υπάρχουν τέσσερις τόποι επαναγέννησης των μποντισάτβα που είναι άριστοι. Ποιοι είναι αυτοί οι τέσσερις; Αν γεννηθούν στον ανθρώπινο κόσμο, γίνονται τσακραβαρτίν και έχουν το προνόμιο να υπηρετούν τον Βούδα που εμφανίζεται σ' αυτόν ακριβώς τον τόπο. Αν ξαναγεννηθούν ως Σάκρα, Άρχοντας των Θεών, έχουν το προνόμιο να υπηρετούν τον Βούδα που εμφανίζεται σε εκείνο ακριβώς το μέρος. Αν ξαναγεννηθούν ως Μπράχμα, κυρίαρχος αυτού του κόσμου Σάχα, έχουν το προνόμιο να υπηρετούν τον Βούδα που εμφανίζεται σε εκείνο ακριβώς το μέρος. Αν ξαναγεννηθούν ως επικεφαλής ενός νοικοκυριού ή μιας συντεχνίας εμπόρων, έχουν το προνόμιο να υπηρετούν τον Βούδα που εμφανίζεται σε εκείνο ακριβώς το μέρος. Μεγάλε βασιλιά, αυτοί είναι οι τέσσερις τόποι επαναγέννησης εκείνων των μποντισάτβα που είναι άριστοι».

Ο βασιλιάς Ατζάτασατρου ρώτησε: «Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της πίστης;»

«Μεγάλε Βασιλιά», απάντησε ο Μπαγκαβάν, [F.191.b] «οι πνευματικοί φίλοι είναι η φυσική απόρροια της πίστης».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της γενναιοδωρίας;»

«Μεγάλε βασιλιά, η φυσική απόρροια της γενναιοδωρίας είναι ο πλούτος».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της μάθησης;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της μάθησης είναι η διάκριση».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της ηθικής συμπεριφοράς;»

«Μεγάλε Βασιλιά, οι καλοί τόποι επαναγέννησης είναι η φυσική απόρροια της ηθικής συμπεριφοράς».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της υπομονής;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της υπομονής είναι η προστασία των όντων».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της ηρωικής προσπάθειας;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της ηρωικής προσπάθειας είναι η πραγμάτωση των ιδιοτήτων ενός Βούδα».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια του διαλογισμού;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια του διαλογισμού είναι η ηρεμία».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της σοφίας;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της σοφίας είναι η εξάλειψη όλων των μολύνσεων».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της ακρόασης του Ντάρμα;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της ακρόασης του Ντάρμα είναι ότι εγκαταλείπονται οι αμφιβολίες».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της διερεύνησης του Ντάρμα;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική συνέπεια της έρευνας στο Ντάρμα είναι η βεβαιότητα».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια του ερημητηρίου;»

«Μεγάλε Βασιλιά, οι συγκεντρώσεις και οι υπερφυσικές ικανότητες είναι η φυσική απόρροια του ερημητήριου».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της καλλιέργειας του διαλογισμού;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της καλλιέργειας του διαλογισμού είναι η απελευθέρωση».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια του να ακούς ότι τα πράγματα είναι παροδικά;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια του να ακούει κανείς ότι τα πράγματα είναι παροδικά, είναι ότι χαρίζει τα υπάρχοντά του». [F.192.a]

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια του να ακούς για τη δυστυχία;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια του να ακούει κανείς για τη δυστυχία είναι ότι σταματάει να προσκολλάται».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια του να ακούς ότι τα πράγματα δεν έχουν εαυτό;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια του να ακούει κανείς ότι τα πράγματα δεν έχουν εαυτό, είναι ότι σταματά να προσκολλάται στις έννοιες «εγώ» και «δικό μου».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια του να ακούς ότι η νιρβάνα είναι γαλήνη;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια του να ακούς ότι η νιρβάνα είναι γαλήνη είναι η ηρεμία».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της σχολαστικής προσοχής;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της σχολαστικής προσοχής είναι η σωστή άποψη των ευγενών ».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της απομονωμένης και ελεύθερης κατάστασης του νου και του σώματος;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της απομονωμένης και ελεύθερης κατάστασης του νου και του σώματος κάποιου είναι η ανάπτυξη των διαλογιστικών καταστάσεων και των υπερφυσικών ικανοτήτων».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια του μονοπατιού;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια του μονοπατιού είναι η πραγματοποίηση του στόχου».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της ένθερμης αφοσίωσης;

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της ένθερμης αφοσίωσης είναι η εκπλήρωση της απελευθέρωσης».

«Μπαγκαβάν, ποια είναι η φυσική απόρροια της εμφάνισης ενός Βούδα;»

«Μεγάλε Βασιλιά, η φυσική απόρροια της εμφάνισης ενός Βούδα είναι η επίτευξη ιδιοτήτων που ευνοούν την αφύπνιση».

«Μπαγκαβάν, πώς εμφανίζεται ένας Βούδας;»

«Μεγάλε Βασιλιά, είναι απόρροια της γέννησης της προσδοκίας για φώτιση».

«Μπαγκαβάν, πώς δημιουργεί κανείς την προσδοκία για φώτιση;»

«Μεγάλε Βασιλιά, είναι απόρροια της γέννησης της μεγάλης συμπόνιας».

«Μπαγκαβάν, για ποιον υπάρχει η εμφάνιση ενός Βούδα;

«Μεγάλε Βασιλιά, ένας Βούδας εμφανίζεται για εκείνους που έχουν γεννήσει πίστη».

«Μπαγκαβάν, ποιος γεννά την πίστη;» [F.192.b]

«Μεγάλε Βασιλιά, αυτός που γεννά την προσδοκία για φώτιση».277

«Μπαγκαβάν, ποιος γεννά την προσδοκία για φώτιση;»

 

«Μεγάλε Βασιλιά, εκείνος του οποίου η προσδοκία δεν αμφιταλαντεύεται».

«Μπαγκαβάν, ποιανού η προσδοκία δεν αμφιταλαντεύεται;«»

«Μεγάλε Βασιλιά, αυτός που γεννάει μεγάλη συμπόνια.»

«Μπαγκαβάν, πώς γεννάει κανείς μεγάλη συμπόνια;»

«Μεγάλε Βασιλιά, είναι η απόρροια του να μην εγκαταλείπεις τα όντα».

«Μπαγκαβάν, με ποιον τρόπο δεν εγκαταλείπει κανείς τα όντα;»

«Μεγάλε βασιλιά, αυτό συμβαίνει όταν κάποιος εγκαταλείπει την ευημερία του».

«Μπαγκαβάν, πώς εγκαταλείπει κανείς τη δική του ευημερία;»

«Μεγάλε Βασιλιά, όταν δεν εγκαταλείπει τα Τρία Πετράδια».

«Μπαγκαβάν, ποιος δεν εγκαταλείπει τα Τρία Πετράδια;»

«Μεγάλε Βασιλιά, αυτός που εγκαταλείπει τις μολύνσεις δεν εγκαταλείπει τα Τρία Πετράδια».

Σε αυτό το σημείο, ο βασιλιάς Ατζατασάτρου είπε στον Μπαγκαβάν: «Είναι θαυμάσιο, Ευλογημένε! Είναι θαυμάσιο, Ύψιστε, πόσο καλά δίδαξε το Ντάρμα και την Πειθαρχία ο Πραγματωμένος, πόσο καλά έχει αποδοθεί η εκπαίδευση του Πραγματωμένου, πώς η διδασκαλία του Ντάρμα από τους ευλογημένους Βούδες συμμορφώνεται με την πραγματικότητα, πώς η αιτία και το αποτέλεσμα λέγεται ότι είναι άφθαρτα, πώς αποφεύγει τις ακραίες απόψεις της αιωνιότητας και της πλήρους εξάλειψης, πώς ορίζει την εισαγωγή στις πράξεις και τις ενέργειες, πώς τα αποτελέσματα τόσο των καλών όσο και των κακών ενεργειών λέγεται ότι είναι άφθαρτα, και πώς [η διδασκαλία αυτή] περιγράφει το πως να κρατά κανείς το λόγο του- πόσο καλά έχουν ειπωθεί όλα αυτά!

«Ανάμεσα σ' αυτούς εδώ που είναι προσηλωμένοι σε μια τόσο υψηλή και ανώτερη διδασκαλία, Μπαγκαβάν, [F.193.α] ποιος θα τολμούσε να την βλάψει, ή να της αντισταθεί ή να της αντιταχθεί, εκτός από εκείνους που δεν έχουν δημιουργήσει ρίζες αρετής ή που περιβάλλονται από αρνητικούς συντρόφους;

«Εμείς, Μπαγκαβάν, δεν πρέπει να αισθανόμαστε αχάριστοι για τις ρίζες της αρετής μας [που δημιουργήσαμε]στο παρελθόν. Σίγουρα δεν είναι δυνατόν να ξεπληρώσουμε τον Πραγματωμένο, ακόμη κι αν [δίναμε] τη σάρκα και το αίμα μας, με τη μεγαλειώδη δύναμη του οποίου απομακρυνθήκαμε από όλες τις μολύνσεις. Μπαγκαβάν, δεν είναι καν δυνατό για εμάς να ξεπληρώσουμε τον πρίγκιπα Μαντζούσρι, ο οποίος υπήρξε πνευματικός μας φίλος για μεγάλο χρονικό διάστημα και με τη μεγαλειώδη δύναμη του οποίου απαλύνθηκε η λύπη μας για την τεράστια αρνητικότητα που κάναμε και με τη μεγαλειώδη δύναμη του οποίου αποκτήσαμε το μεγάλο φως του Ντάρμα. Όπως είπε τόσο καλά ο Μπαγκαβάν, αυτή η ιερή ζωή στο σύνολό της οφείλεται στους πνευματικούς μας συντρόφους». [B10]

Αυτό ήταν το 22^ο Κεφάλαιο Οι Ερωτήσεις του Ατζατασάτρου

23^ο Κεφάλαιο: Μπαντραράτζα

Εκείνη τη στιγμή, ο μποντισάτβα μαχασάτβα, Σανταμάτι, είπε το εξής στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας: «Όταν ο Μπαγκαβάν δημιουργεί με μαγικό τρόπο μορφές του εαυτού του, Κύριε των Γκούχιακας, δημιουργείς κι εσύ τότε με μαγικό τρόπο μορφές του εαυτού σου;»

Ο Βατζραπάνι απάντησε: «Είμαι αυτόπτης μάρτυρας όσων συμβαίνουν απευθείας μπροστά στα μάτια του Μπαγκαβάν, Σανταμάτι, και επομένως, ακόμη και αν ο Πραγματωμένος δημιουργούσε μαγικές μορφές του Πραγματωμένου ίσες σε αριθμό με τους κόκκους άμμου του ποταμού Γάγγη, ακριβώς τόσες μαγικές μορφές μου θα τις συνόδευαν, έχοντας διάφορες μορφές που θα δραστηριοποιούνταν με ποικίλους τρόπους. Αυτό, Σανταμάτι, είναι μια φυσική απόρροια του εξαγνισμού των κινήτρων μου κατά το παρελθόν».

Ο μποντισάτβα Σανταμάτι είπε στη συνέχεια στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας, «Παρακαλώ, κάνε ένα αίτημα στον Μπαγκαβάν, Κύριε των Γκούχιακας, ώστε αυτή η διδασκαλία του Ντάρμα να κυκλοφορήσει και να διαδοθεί ευρέως αργότερα -δηλαδή, τα τελευταία πεντακόσια χρόνια του Ντάρμα και να έρθει στα χέρια εκείνων των καλών ανθρώπων [F.193.b] που αντιλαμβάνονται το αληθινό Ντάρμα».

«Αυτή η διδασκαλία του Ντάρμα έχει ενδυναμωθεί από όλους τους Βούδες, ευγενικέ γιε», απάντησε ο Κύριος των Γκούχιακας. « Γιατί το λέω εγώ αυτό; Οι συλλαβές μέσω των οποίων έχει κοινοποιηθεί αυτή η διδασκαλία του Ντάρμα δεν είναι πραγματικές, δεν εξαντλούνται και δεν εξαφανίζονται. Επιπλέον, το νόημα που εκφράζεται μέσω αυτών των συλλαβών, επίσης, δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Το αληθινό Ντάρμα του Πραγματωμένου δεν είναι κάτι που μπορεί να εξαφανιστεί, Σανταμάτι, επειδή, πράγματι, δεν έχει γεννηθεί εξαρχής, και ό,τι δεν γεννιέται, δεν παύει.

«Έχοντας αυτό κατά νου, ο Μπαγκαβάν είπε, ότι είτε εμφανίζονται οι πραγματωμένοι είτε δεν εμφανίζονται, αυτό είναι που πραγματικά παραμένει είναι η αληθινή φύση [νταρματά] των πραγμάτων, όπου τα πράγματα είναι ακριβώς ως είναι στο πεδίο της πραγματικότητας [νταρμαντάτου]. Με αυτόν τον τρόπο, η εξαρτημένη εκδήλωση δεν παρεμποδίζεται, και αυτό που δεν παρεμποδίζει την εξαρτημένη εκδήλωση, είναι το αληθινό Ντάρμα. Και το αληθινό Ντάρμα παραμένει για πάντα και δεν είναι κάτι που εξαφανίζεται‍, για αυτό το λόγο ονομάζεται αληθινό Ντάρμα».

«Κύριε των Γκούχιακας, εκείνοι που προετοιμάζονται για να κατανοήσουν το αληθινό Ντάρμα, για ποιο πράγμα προετοιμάζονται;» ρώτησε ο Σανταμάτι.

«Εκείνοι που προετοιμάζονται για να κατανοήσουν το αληθινό Ντάρμα, προετοιμάζονται να μην εναντιώνονται σε κάτι. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό; Επειδή το αληθινό Ντάρμα είναι ακριβώς αυτό που δεν αντιμάχεται τίποτα».

«Πώς θα μπορούσε να είναι ενάντιος κανείς στο Ντάρμα;»

 

«Με την αντίθεση προς τις συλλαβές, υπάρχει αντίθεση προς το Ντάρμα, και στο Ντάρμα δεν πρέπει να εναντιώνεται [κανείς]. Όσοι δεν αντιτίθενται σε αυτό το θέμα, αντιλαμβάνονται πλήρως το αληθινό Ντάρμα».

«Είναι δυνατόν, Κύριε των Γκούχιακας, μια διδασκαλία να είναι αντίθετη με ολόκληρο τον κόσμο και παρόλα αυτά να διδάσκει το αληθινό Ντάρμα;»

Ναι Σανταμάτι, είναι δυνατόν. Για ποιον λόγο; Ο κόσμος έχει δυνατή προσκόλληση στις θεωρήσεις, Σανταμάτι, [F.194.a] γι αυτό όταν κάποιος στηρίζει την κενότητα, βρίσκεται σε αντίθεση με τον κόσμο. Ο κόσμος στηρίζει την μονιμότητα, την ευτυχία, την ομορφιά, το ‘εγώ’ και το ‘δικό μου’ γι αυτό και εκείνος που στηρίζει την παροδικότητα, τη δυστυχία, το αποκρουστικό, την απουσία του ‘εγώ και δικό μου’ βρίσκεται σε αντίθεση με ολόκληρο τον κόσμο. Ο κόσμος προχωρά με το ρεύμα κι εκείνος που πάει αντίθετα στο ρεύμα, βρίσκεται, εξ αιτίας αυτού, σε αντίθεση με ολόκληρο τον κόσμο. Ο κόσμος ρίχνει το βάρος σ’ αυτή τη ζωή και κάποιος που ρίχνει το βάρος του στις επόμενες ζωές, βρίσκεται, εξ αιτίας αυτού, σε αντίθεση με ολόκληρο τον κόσμο. Ο κόσμος είναι δυνατά προσκολλημένος στα σκάντα, τα στοιχεία και τις σφαίρες των αισθήσεων γι αυτό και εκείνος που διδάσκει ότι το Ντάρμα είναι εντελώς απαλλαγμένο από προσκόλληση στα πράγματα, βρίσκεται, εξ αιτίας αυτού, σε αντίθεση με ολόκληρο τον κόσμο. Μ’ αυτόν τον τρόπο Σανταμάτι, εκείνος που αντιλαμβάνεται το αληθινό Ντάρμα, βρίσκεται σε αντίθεση με ολόκληρο τον κόσμο».

«Εσύ, Κύριε των Γκούχιακας, αντιλαμβάνεσαι το αληθινό Ντάρμα;»

«Το αντιλαμβάνομαι, ευγενή γιέ, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι κάποιο ‘εγώ’, ένα όν ή κάποιο πράγμα΄.

«Πως το αντιλαμβάνεσαι τότε;»

«Το αντιλαμβάνομαι ως κάτι που είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από κάποιο ‘εγώ’, ως ξεχωριστό και απαλλαγμένο από κάποιο ον και κάτι που είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από ένα πράγμα, και κάτι που δεν είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από ένα ‘εγώ’, από κάποιο ον και ένα πράγμα. Το αντιλαμβάνομαι ως κάτι που είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από το παρελθόν, το παρόν και μέλλον, και ως κάτι που δεν είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από το παρελθόν, το παρόν και μέλλον. Το αντιλαμβάνομαι ως κάτι που είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από κάποιον φωτισμένο, και ως κάτι που δεν είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από κάποιον φωτισμένο. Το αντιλαμβάνομαι ως κάτι που είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από κάποιο πεδίο, και ως κάτι που δεν είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από κάποιο πεδίο. Το αντιλαμβάνομαι ως κάτι που είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από το Ντάρμα, και ως κάτι που δεν είναι ξεχωριστό και απαλλαγμένο από το Ντάρμα».    

Τότε ο Μπαγκαβάν, συνεχάρη τον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας: «Άριστα, άριστα ευγενή γιέ! [F.194.b] Αυτό σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι το αληθινό Ντάρμα. Επιπλέον, Κύριε των Γκούχιακας, εκείνοι που αντιλαμβάνονται το αληθινό Ντάρμα δεν αντιλαμβάνονται τίποτα και δεν προσκολλώνται σε τίποτα, δεν προσκολλώνται σε καμία μάταιη φαντασίωση κάποιας νοητικής εικόνας ενός όντος και δεν ενεργούν με βάση αυτές, και δεν σχηματίζουν ιδέες ούτε αντιλήψεις για οποιοδήποτε αποκύημα της φαντασίας». 

Εκείνη την ώρα, υπήρχε ένας θεός στη συνέλευση με τ’ όνομα Μπαντραράτζα, που είπε στον Μπαγκαβάν: «Γαλήνιος είναι ο λόγος του Βούδα, Μπαγκαβάν, κι αυτό που τον καθιστά λόγο του Βούδα, είναι ότι είναι ο λόγος εκείνου που έχει γαληνεύσει. Επομένως, αυτός που έχει γαληνεύσει, κατέχει τον λόγο του Βούδα. Από αυτή την άποψη, Ευλογημένε, εκείνοι που βλέπουν όλα τα αντικείμενα της νόησης ως γαλήνια, είναι εκείνοι που είναι οι ίδιοι γαλήνιοι. Όντας οι ίδιοι γαλήνιοι, δεν παίρνουν φωτιά, δεν καίγονται και δεν κατατρώγονται από τη φωτιά. Εκείνοι που είναι γαλήνιοι, ήσυχοι και σε ειρήνη, διατηρούν [θυμούνται] το αληθινό Ντάρμα του Πραγματωμένου στο νου τους, και το διατηρούν στο νου τους με τέτοιο τρόπο, που δεν κρατάνε ούτε εγκαταλείπουν τίποτα».

Όταν ο θεός διατύπωσε αυτό το θέμα, το πνεύμα χιλίων μοναχών απελευθερώθηκε και εξαγνίστηκαν οι οφθαλμοί του Ντάρμα χιλίων θεών.

Τότε ο μποντισάτβα Σανταμάτι ρώτησε τον θεό Μπαντραράτζα: Ποιος κατέχει αυτήν την εμπνευσμένη ευφράδεια;»

«Αυτή είναι η εμπνευσμένη ευφράδεια εκείνων που έχουν εξαλείψει κάθε υπόλοιπο των ενεργειών του παρελθόντος, εκείνων που έχουν υπερβεί το φάσμα της γλώσσας, εκείνων που είναι απερίγραπτοι από τη θέση της απόλυτης αλήθειας και εκείνων που δεν έχουν τίποτα κολλημένο».

«Πως γεννιέται αυτή η εμπνευσμένη ευφράδεια;»

«Γεννιέται ένεκα του γεγονότος ότι δεν υπάρχει εμπνευσμένη ευφράδεια και υπάρχει η απουσία εμπνευσμένης ευφράδειας. Γιατί το λέω αυτό; Το «δεν υπάρχει εμπνευσμένη ευφράδεια» είναι ένας τρόπος να πούμε, ότι δεν υπάρχει σύνδεση με την επαναγέννηση, ενώ το «απουσία εμπνευσμένης ευφράδειας» είναι ένας τρόπος να πούμε ότι υπάρχει απουσία του πολλαπλασιασμού της ανώφελης φαντασίας.

«Επιπλέον, ευγενή γιε μου, αφού ρωτάς ποιος κατέχει αυτή την εμπνευσμένη ευφράδεια, είναι η εμπνευσμένη ευφράδεια κάποιου για τον οποίο δεν εμφανίζεται η συνείδηση σε σχέση με την ταμπέλα ενός σώματος [F.195 .α] και εκείνου για τον οποίο η συνείδηση δεν εδραιώνεται σε σχέση με την ταμπέλα ενός εαυτού˙ είναι η εμπνευσμένη ευφράδεια εκείνου για τον οποίο η ταμπέλα ενός νου δεν προσλαμβάνεται ως αντικείμενο γνώσης και ο οποίος παραμένει σε μια κατάσταση στην οποία τα πράγματα δεν έχουν συσκοτίσεις˙ είναι η εμπνευσμένη ευφράδεια εκείνου για τον οποίο δεν αναδύεται η σοφία σε σχέση με κάτι και εκείνου για τον οποίο δεν γίνεται μέσω της σοφίας κάτι ειδικά γνωστό˙ και είναι η εμπνευσμένη ευφράδεια εκείνου που κάθεται ακίνητος, δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια, αλλά διασχίζει τον χείμαρρο. Είναι η εμπνευσμένη ευγλωττία κάποιου που γεννιέται, ενώ είναι αυτός που δεν γεννιέται, και που εισέρχεται στη νιρβάνα, ενώ είναι αυτός για τον οποίο δεν υπάρχει παύση».

Τότε ο μποντισάτβα Σανταμάτι είπε στον Μπαγκαβάν: «Μπαγκαβάν, η εμπνευσμένη ευφράδεια του θεού Μπαντραράτζα είναι θαυμάσια!»

Ο Μπαγκαβάν είπε: «Σανταμάτι, ο θεός Μπαντραράτζα ήρθε εδώ από το Αμπιράτι, το βουδικό πεδίο του πραγματωμένου Ακσόμπια, για να ακούσει τη διδασκαλία του Βατζραπάνι, του Κύριου των Γκούχιακας, Το Μυστικό του Πραγματωμένου. Ο θεός Μπαντραράτζα έχει αποκτήσει έναν δυνατό μνημονικό τύπο που λέγεται πρόσβαση στις όψεις του Ντάρμα. Εάν το επιθυμούσε, θα μπορούσε να διδάσκει με την εμπνευσμένη του ευφράδεια για εκατοντάδες χιλιάδες κάλπα, χωρίς να εξαντληθεί.»

Αυτό ήταν το 23^ο Κεφάλαιο για τον Μπαντραράτζα

24^ο Κεφάλαιο: Η ανεξάντλητη φύση των αναλογιών που επαινούν τις αρετές της ισχυρής μνήμης και των τύπων που την υποστηρίζουν [νταράνι]

Ο μποντισάτβα Σανταμάτι ρώτησε τότε τον Μπαγκαβάν: «Τι είδους νταράνι είναι αυτό που ονομάζεται πρόσβαση στις όψεις του Ντάρμα ;»

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Σανταμάτι, [το νταράνι] πρόσβαση στις όψεις του Ντάρμα είναι η σοφία [γιέσε] που έχει πρόσβαση [και κατανόηση] στο άφθαρτο με συλλαβές. Όλα τα πράγματα έχουν τη συλλαβή ā ως σημείο εισόδου τους. Όλα τα πράγματα έχουν τη συλλαβή ā ως πύλη εισόδου τους, έχουν δημιουργηθεί από τη συλλαβή ā και φτάνουν στο τέλος τους με τη συλλαβή ā. Η συλλαβή ā  κάνει την δράση στην ομιλία, [F.195.b] αλλά η συλλαβή ā δεν γνωρίζει˙ δεν διαπιστώνει, και όμως είναι το σημείο εισόδου σε όλα τα πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το νταράνι ονομάζεται πρόσβαση στις όψεις του Ντάρμα.

«Πρόσβαση» σε αυτή την περίπτωση σημαίνει ότι τίποτα, Σανταμάτι, ούτε καν ένα άτομο, δεν έχει εισέλθει ή εξέλθει. Οι συλλαβές, Σανταμάτι, δεν έρχονται από κάπου και δεν εισέρχονται σε έναν εσωτερικό χώρο μέσα στο σώμα˙ επίσης, οι συλλαβές δεν εγκαθίστανται μέσα σε έναν εσωτερικό χώρο μέσα στο σώμα, ούτε βγαίνουν και μετά πηγαίνουν προς κάποια κατεύθυνση. Οι συλλαβές επίσης δεν υποκινούν η μία την άλλη. Οι συλλαβές επίσης δεν σχηματίζουν μια ιδέα περί σωστού ή λάθους[1]. Οι συλλαβές δεν προφέρονται, ούτε δεν προφέρονται. Δεν εκλείπουν και δεν αναπτύσσονται. Κανείς δεν μπορεί να παράγει αυτές τις συλλαβές και κανείς δεν μπορεί να τις σβήσει. Κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει τις συλλαβές, και κανείς δεν μπορεί να τις καταστρέψει.

«Ακριβώς όπως υπάρχει μια καταμέτρηση των συλλαβών, Σανταμάτι, με τον ίδιο τρόπο υπάρχει μια καταμέτρηση των σκέψεων. Ακριβώς όπως υπάρχει καταμέτρηση των σκέψεων, με τον ίδιο τρόπο υπάρχει καταμέτρηση όλων των πραγμάτων. Ακριβώς όπως υπάρχει καταμέτρηση όλων των πραγμάτων, με τον ίδιο τρόπο δεν υπάρχει καταμέτρηση. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Επειδή κανείς δεν καταφέρνει να μετρήσει το Ντάρμα. Επομένως, δεν υπάρχει κάποια καταμέτρηση που να μετρά το Ντάρμα. Ακριβώς όπως δεν καταμετράτε το Ντάρμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είναι και η πρόσβαση στις πτυχές του. Ένα σημείο εισόδου που δεν γεννιέται από την αρχή, είναι μια είσοδος σε αυτό που δεν εμφανίζεται, και δεν υπάρχει είσοδος σε αυτό που δεν γεννιέται και δεν εμφανίζεται. Για το λόγο αυτό, αυτή η είσοδος δεν είναι σημείο εισόδου και, Σανταμάτι, δεν είναι δυνατόν να διακοπεί η εμπνευσμένη ευφράδεια εκείνου που έχει εισέλθει σε μια τέτοια καταμέτρηση. Αυτό συμβαίνει επειδή μια καταμέτρηση που δεν διακόπτεται, έχει φτάσει έτσι στην αληθινή φύση των πραγμάτων˙ μια καταμέτρηση που δεν εξαντλείται έχει φτάσει έτσι στην αληθινή φύση των πραγμάτων.

« Όπως ακριβώς διδάσκει κάποιος κάτι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αυτά τα πράγματα μπαίνουν σε λέξεις και αναδύονται στο νου. Με την ίδια ακριβώς μέθοδο που χρησιμοποιεί κανείς για να αποκτήσει πρόσβαση στις πτυχές του Ντάρμα, αποκτά πρόσβαση στις πτυχές/δυναμικά των όντων. Με την πρόσβαση στις πτυχές/δυναμικά των όντων, διδάσκει κανείς το Ντάρμα σύμφωνα με το επίπεδο αφοσίωσης των όντων. [F.196.α]

«Οι Μποντισάτβα που έχουν αποκτήσει μια ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν [νταράνι], Σανταμάτι, είναι αψεγάδιαστοι στη σκέψη. Είναι αγνοί στα κίνητρα. Είναι διαυγείς στην πράξη. Είναι ανώτεροι στους στόχους. Είναι σταθερά εδραιωμένοι στην καλή συμπεριφορά. Είναι ανώτεροι στη σοφία. Είναι ακλόνητοι στην τήρηση των υποσχέσεών τους. Δεν είναι επιρρεπείς στο να διαταράσσονται από τους μάρα. Είναι ασυναγώνιστοι απέναντι στους αντίπαλους δασκάλους. Δεν καταπονούνται από τις δυστυχίες. Είναι απροσπέλαστοι από τους αντιπάλους.

«Έχουν δύναμη στο σώμα τους. Ο νους τους δεν είναι θλιμμένος. Η εμπνευσμένη ευφράδειά τους είναι ανεξάντλητη. Δεν υπάρχει τέλος στις διδασκαλίες τους. Δεν υπάρχει όριο στις εξηγήσεις τους. Δεν έχουν καμία αμφιβολία για τις γνώσεις τους. Η διάνοιά τους είναι δύσκολο να διερευνηθεί. Οι διδασκαλίες τους για τις αλήθειες είναι βαθιές. Αυτό που έχουν μάθει είναι συγκρίσιμο με τον ωκεανό. Είναι ίδιοι με το όρος Μέρου σε συγκέντρωση. Είναι ίδιοι με τους λέοντες στις συναθροίσεις. Είναι ίδιοι με τον λωτό μέσα στα πράγματα του κόσμου. Είναι ίδιοι με τη γη ως στήριγμα για όλα τα όντα. Είναι ίδιοι με το νερό στην απομάκρυνση της δίψας των παθών. Είναι ίδιοι με τη φωτιά, καθώς φέρνουν όλα τα όντα στην ωριμότητα. Είναι ίδιοι με το φεγγάρι, καθώς είναι αμερόληπτοι απέναντι σε όλα τα όντα. Είναι ίδιοι με τον ήλιο, καθώς διαλύουν το σκοτάδι των παθών.

«Είναι ίδιοι με τον γενναίο πολεμιστή επειδή σκοτώνουν τον εχθρό των παθών. Είναι ίδιοι με τον αρσενικό ελέφαντα επειδή ο νους τους είναι καλά εκπαιδευμένος. Είναι ίδιοι με τα σύννεφα επειδή βγάζουν τη βροντή του Ντάρμα. Είναι ίδιοι με τη βροχή επειδή δίνουν το Ντάρμα. Είναι ίδιοι με τον γιατρό, καθώς ανακουφίζουν τις μολύνσεις, που είναι η ασθένεια των όντων. Είναι ίδιοι με τον βασιλιά, καθώς δημιουργούν ένα βασίλειο του Ντάρμα. Είναι ίδιοι με τους Λοκαπάλα που προστατεύουν το Ντάρμα για τον κόσμο. Είναι ίδιοι με τον Σάκρα επειδή προστατεύουν θεούς και ανθρώπους. [F.196.b] Είναι ίδιοι με τον Μπράχμα επειδή αποκτούν απογόνους έχοντας αποκτήσει τον έλεγχο του δικού τους νου[2].

«Είναι σαν τα πουλιά, καθώς περιπλανώνται χωρίς σπίτι. Είναι σαν τα πλάσματα που ζουν στο δάσος, όπως οι πίθηκοι και τα ελάφια, καθότι είναι γεμάτοι από το φόβο για την κοινωνία. Είναι σαν μια μητέρα, επειδή μετριάζουν όλες τις κακές πράξεις όλων των όντων. Είναι σαν έναν πατέρα, επειδή προσφέρουν εκπαίδευση σε όλες τις πρακτικές τέχνες και επαγγέλματα. Είναι ίδιοι με τον Βαϊσραβάνα επειδή χορηγούν όλα τα πετράδια του Ντάρμα.

«Είναι στολισμένοι με αρετές. Είναι κοσμημένοι με τα διακριτικά χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου όντος. Είναι στολισμένοι με τα δευτερεύοντα σημάδια. Είναι άξιοι του σεβασμού του κόσμου. Είναι άξιοι να κατέχουν το βλέμμα. Δεν είναι άποροι, αφού είναι προικισμένοι με τα επτά πλούτη. Τους θυμούνται οι Βούδες. Είναι άξιοι επαίνου από εκείνους που έχουν έμπρακτη γνώση. Είναι αδιάβλητοι από όλους τους μορφωμένους. Προστατεύονται καλά από τους θεούς. Είναι καλά αποδεκτοί από τα νάγκα και τα γιάκσα.

«Γίνονται κύριοι των διδασκαλιών του Ντάρμα. Γίνονται κάτοχοι των υπερφυσικών ικανοτήτων. Έχουν φτάσει σε κατανόηση των κινήτρων των όντων. Έχουν αποκτήσει πρόσβαση στις πνευματικές ικανότητες των όντων. Έχουν μια ακόρεστη πείνα για τις διδασκαλίες του Ντάρμα. Δεν ενδιαφέρονται για το κέρδος και την αναγνώριση. Δεν συλλέγουν εγωιστικά τις διδασκαλίες του Ντάρμα. Δεν παίρνουν μέρος σε διασκεδάσεις, λόγω της καθαρότητας της ηθικής τους συμπεριφοράς. Δεν ασκούν βία, λόγω της καθαρότητας της υπομονής τους. Είναι ιδιαίτερα επιτυχημένοι στα επαγγέλματά τους, λόγω της καθαρότητας της ηρωικής τους προσπάθειας. Είναι καλλιεργημένοι, λόγω της καθαρότητας του διαλογισμού τους. Η διάνοιά τους έχει εκπληκτική διαύγεια, λόγω της καθαρότητας της σοφίας τους. Ξεπερνούν τον Μπράχμα όσον αφορά τις απροσμέτρητες καταστάσεις. Είναι υπερβατικοί όσον αφορά τις διαλογιστικές καταστάσεις, τις συγκεντρώσεις και τις απορροφήσεις. Είναι υπέρτατοι μεταξύ εκείνων που βρίσκονται στο μονοπάτι της αφύπνισης. Είναι προικισμένοι με την αρετή σε όλες τις πτυχές της, επειδή έχουν αποκτήσει το επίπεδο της αφιέρωσης. [F.197.a]

«Έτσι είναι, Σανταμάτι. Η περιγραφή των αρετών του μποντισάτβα που έχει αποκτήσει τα νταράνι, είναι απροσμέτρητη. Ακόμα και αν ο Πραγματωμένος άφηνε στην άκρη όλες τις άλλες δραστηριότητες και έκανε μια περιγραφή που να επαινούσε τις αρετές ενός μποντισάτβα που έχει αποκτήσει τα νταράνι, δεν θα κατάφερνε να φτάσει στο τέλος της, Σανταμάτι, ακόμα και μετά από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια».

Εκείνη τη στιγμή, ο μποντισάτβα Σανταμάτι είπε στον θεό Μπαντραράτζα: « Δίκαια έχεις κερδίσει, φίλε μου, το προνόμιο να κάνει ο Πραγματωμένος αυτόν τον ασύλληπτο έπαινο για σένα».

Ο θεός Μπαντραράτζα απάντησε στον μποντισάτβα Σανταμάτι: «Από την άποψη της απόλυτης αλήθειας, ευγενή γιε, δεν υπάρχει εδώ τίποτα πραγματικό που να δέχεται αυτόν τον έπαινο. Στην πραγματικότητα, ευγενή υιέ, δεν είναι δυνατόν να φτάσει κανείς στο τέλος της απόδοσης των αρετών για κάτι που δεν έχει καθόλου χρώμα, μορφή ή σχήμα. Πράγματι, είναι δυνατόν να επαινέσουμε τη μορφή κάποιου πράγματος, μόνο αν έχει μορφή, χρώμα και σχήμα.

Έπειτα, ο θεός Μπαντραράτζα είπε στον Μπαγκαβάν: «Τα πράγματα δεν συλλαμβάνονται, Ευλογημένε, δεν είναι “δικά μου”, δεν είναι ιδιοκτησία, δεν προσφέρονται από κανέναν, δεν τα συλλαμβάνει κανένας. Επιπλέον, θα πρέπει να καταβάλλεται συνεχής προσπάθεια από αυτή την άποψη, για να γίνεται σωστή εξάσκηση, και τότε αυτά τα πράγματα θα εμφανιστούν στο νου εκείνων που καταβάλλουν συνεχή προσπάθεια και κάνουν σωστή εξάσκηση.

«Ακριβώς όπως αυτή η μεγάλη γη βρίσκεται πάνω σε μια μάζα νερού, Μπαγκαβάν, ώστε όταν κάποιος σκάβει ένα πηγάδι, ακόμα και ένα μικρό, αυτό γεμίζει με νερό, αλλά αν δεν σκάψει το πηγάδι, τότε δεν θα πάρει καθόλου νερό, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, Μπαγκαβάν, αυτός που κάνει μια συνεχή προσπάθεια για την σοφία που τα πάντα διαπερνά, φτάνει σε αυτή τη σοφία, και αυτός που δεν κάνει μια συνεχή προσπάθεια σίγουρα δεν φτάνει σε αυτή τη σοφία. Για το λόγο αυτό λοιπόν, Μπαγκαβάν, όσοι έχουν πρόθεση να αφυπνιστούν [F.197.b] θα πρέπει να καταβάλλουν συνεχή, αέναη προσπάθεια για να αναπτύξουν αυτή τη σοφία, και θα πρέπει να το κάνουν με ηρωική προσπάθεια, και τότε αυτά τα πράγματα θα εμφανιστούν μπροστά στα μάτια τους.

«Ακριβώς σαν κι αυτόν που είναι εκ γενετής τυφλός, Μπαγκαβάν και δεν βλέπει τις μορφές που υπάρχουν, με τον ίδιο τρόπο, τα όντα που είναι τυφλωμένα από τις μολύνσεις, Μπαγκαβάν, δεν βλέπουν τα πράγματα που υπάρχουν .

«Ακριβώς σαν κι αυτόν που έχει μάτια για να βλέπει, αλλά δεν βλέπει χωρίς φως, Μπαγκαβάν, με τον ίδιο τρόπο, οι άλλοι, ακόμη και εκείνοι που κατέχουν το θείο μάτι, Μπαγκαβάν, δεν βλέπουν ούτε καν ενδιαφέρονται δίχως τις οδηγίες ενός πνευματικού φίλου.

«Ακριβώς σαν κι αυτόν που κατέχει το θείο μάτι και δεν έχει ανάγκη από φως, Μπαγκαβάν, με τον ίδιο τρόπο, εκείνος που έχει κάνει την προπαρασκευαστική εργασία, Μπαγκαβάν, δεν έχει ανάγκη από περισσότερες οδηγίες.

«Ακριβώς όπως το ον που βρίσκεται στη μήτρα που δεν φαίνεται ούτε το βλέπει [κανείς], Μπαγκαβάν, αλλά εξακολουθεί να αναπτύσσεται, με τον ίδιο τρόπο, ένας μποντισάτβα που έχει ξεκινήσει το μονοπάτι με ηρωική προσπάθεια, δεν βλέπει την φώτιση εκείνη τη στιγμή, Μπαγκαβάν, αλλά εξακολουθεί να αναπτύσσει τις βουδικές ιδιότητες.

«Ακριβώς σαν το δέντρο που έχει μεγαλώσει στον χιονισμένο βασιλιά των βουνών που δεν σπάει ούτε μαραίνεται πριν την ώρα του, Μπαγκαβάν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η σοφία που έχει αναπτυχθεί σε έναν ευγενή που ασχολείται με την εξάσκηση του Ντάρμα, δεν διασπάται ούτε εξασθενεί.

«Ακριβώς όπως γίνεται με τον Τσακραβαρτίν, που όταν εμφανίζεται για να γίνει κυρίαρχος άρχοντας των τεσσάρων ηπείρων, Μπαγκαβάν, τότε εμφανίζονται γι' αυτόν τα επτά στολίδια, με τον ίδιο τρόπο, όταν κάποιος συλλάβει την επιθυμία για τη φώτιση, Μπαγκαβάν, τότε εμφανίζονται τα επτά στολίδια του Ντάρμα‍, δηλαδή, η γενναιοδωρία, η ηθική συμπεριφορά, η υπομονή, η ηρωική προσπάθεια, ο διαλογισμός, η σοφία και τα επιδέξια μέσα.

«Ακριβώς όπως γίνεται με τον Τσακραβαρτίν που ταξιδεύει στις τέσσερις ηπείρους του κόσμου χωρίς να μεταβάλλεται η αγάπη του για τα όντα, Μπαγκαβάν, έτσι κι ένας μποντισάτβα που προσελκύει τα όντα με τα τέσσερα μέσα που προσελκύουν τους άλλους, δεν έχει διακυμάνσεις ως προς τα όντα.

«Ακριβώς όπως ο Τσακραβαρτίν που κάθεται στο συμβούλιο, Μπαγκαβάν, χωρίς να έχει καμιά διαφωνία ή διένεξη, έτσι κι όταν ο μποντισάτβα κάθεται για να έχει μια παρόμοια συζήτηση για το Ντάρμα, δεν παρουσιάζεται καμία διαφωνία ή διένεξη στη συζήτηση.

«Ακριβώς όπως όταν διαμορφώνεται το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων , Μπαγκαβάν, τα πρώτα πράγματα που σχηματίζονται είναι το όρος Μερού, ο βασιλιάς των βουνών, καθώς και ο μεγάλος ωκεανός, με τον ίδιο τρόπο, όταν ένας μποντισάτβα συλλαμβάνει για πρώτη φορά την επιθυμία για φώτιση, Μπαγκαβάν, ο στόχος και η μεγάλη συμπόνια είναι τα πρώτα πράγματα που σχηματίζονται.

«Ακριβώς όπως όταν ανατέλλει ο ήλιος, Μπαγκαβάν, οι ακτίνες του φωτός πέφτουν πρώτες πάνω στα ψηλά βουνά, με τον ίδιο τρόπο, όταν ανατέλλει το φως της σοφίας, Μπαγκαβάν, εκείνα τα όντα που έχουν βάλει ενέργεια για την ανάπτυξη των ριζών της αρετής βιώνουν το φως της σοφίας. 

«Ακριβώς όπως η γη δέχεται όλους τους σπόρους όλων των χόρτων, των θάμνων, των φυτών και των δέντρων του δάσους, Μπαγκαβάν, και η γη δίνει ζωή σε όλα αυτά εξίσου, με τον ίδιο τρόπο, ο μποντισάτβα που έχει αποκτήσει μια ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν, παρέχει το πνεύμα της μη προσκόλλησης σε όλα τα όντα δίνοντάς τους το κίνητρο για το Ντάρμα ».

Ο Μπαγκαβάν τότε συνεχάρη τον θεό Μπαντραράτζα: «Άριστα ντέβα, άριστα! Παρουσιάζοντας αυτό το σύνολο των αναλογιών, εξέφρασες καλά αυτή τη διδασκαλία. [F.198.b]

«Πράγματι, ντέβα, υπάρχουν τόσες διδασκαλίες με αναλογίες για τον μποντισάτβα που έχει αποκτήσει μια ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν, όσα είναι τα χόρτα και τα δέντρα˙ όσα και τα ονόματα, οι λέξεις και οι ήχοι, οι σημασία των οποίων έχουν καθιερωθεί συμβατικά˙ όσες είναι οι μορφές και τα χρώματα˙ όσοι είναι και οι τρόποι με τους οποίους τα όντα σκέφτονται και συμπεριφέρονται˙  όσες είναι οι δημιουργίες ονόματος και μορφής˙ όσες είναι οι καθημερινές ανησυχίες των όντων˙ και όσες είναι οι τροφές και τα ποτά που απολαμβάνουν τα όντα.

«Επιπλέον, ντέβα, δεν υπάρχει τίποτα που να λέγεται από έναν μποντισάτβα με ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν, που να μην είναι ο λόγος του Βούδα. Δεν υπάρχει καμία εκδήλωση μορφής, καμία εκδήλωση ήχου, όσφρησης, γεύσης, αφής ή νοητικού αντικειμένου που να μην εκδηλώνεται από έναν τέτοιο μποντισάτβα. Η εμπνευσμένη ευφράδεια ενός τέτοιου μποντισάτβα δεν εξαρτάται καθόλου από τις φήμες των άλλων. Η διδασκαλία ενός τέτοιου μποντισάτβα δεν εξαρτάται από την άποψη κάποιου άλλου. Όσον αφορά τις ασχολίες του, ένας τέτοιος μποντισάτβα δεν εξαντλείται, δεν έχει περιορισμούς και είναι ικανός να πηγαίνει παντού. Ο νους ενός τέτοιου μποντισάτβα δεν μένει σε ένα μέρος, το σώμα ενός τέτοιου μποντισάτβα δεν έχει βαρύτητα και οι σκέψεις ενός τέτοιου μποντισάτβα δεν είναι αποθαρρυντικές. Ακόμη και όταν διδάσκει μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες Βούδες, ένας τέτοιος μποντισάτβα δεν αποθαρρύνεται. Διότι, πράγματι, έχοντας την ευλογία των Βούδα, αυτός ο μποντισάτβα έχει αποκτήσει εμπνευσμένη ευφράδεια, γνώση, σοφία, και μια ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν.

«Αυτός ο μποντισάτβα διδάσκει, αλλά παραμένει ατάραχος, δεν κρύβεται και δεν γυρίζει πίσω. Διότι ο μποντισάτβα ασπάζεται τρεις μορφές μη προσκόλλησης: από τον εαυτό, από τα όντα και από τα πράγματα. Ο μποντισάτβα ασπάζεται τρεις μορφές καθαρότητας: την καθαρότητα της σφαίρας της πραγματικότητας [νταρμαντάτου], την καθαρότητα του τρόπου με τον οποίο είναι τα πράγματα [τατατά/ως είναι] και την καθαρότητα του αληθινού τέλους. Ο μποντισάτβα ασπάζεται τα τρία άφθαρτα: [F.199.α] την άφθαρτη φύση των πραγμάτων, την άφθαρτη φύση των συλλαβών και την άφθαρτη φύση των διδασκαλιών.

«Αυτός ο μποντισάτβα λαμβάνει τρία είδη ευλογίας: την ευλογία ως προς την εμπνευσμένη ευφράδεια, την ευλογία ως προς το νόημα του Ντάρμα και την ευλογία ως προς τη χρήση του Ντάρμα. Αυτός ο μποντισάτβα αποκτά τρία είδη χαράς: τη χαρά της γνώσης, τη χαρά της σοφίας και τη χαρά της εξάλειψης της αμφιβολίας. Αυτός ο μποντισάτβα αποκτά τρία είδη ευστροφίας: την ευστροφία της επίγνωσης, την ευστροφία της νοημοσύνης και την ευστροφία της κατανόησης».

Καθώς δινόταν αυτή η διδασκαλία για την ισχυρή  μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν [νταράνι], οκτακόσιοι μποντισάτβα απέκτησαν ισχυρή μνήμη και τους τύπους που την υποστηρίζουν.

Αυτό ήταν το 24^ο Κεφάλαιο για την Ανεξάντλητη φύση των αναλογιών που επαινούν τις αρετές της ισχυρής μνήμης και των τύπων που την υποστηρίζουν

 

 25^ο Κεφάλαιο: Η Ανάθεση του Αληθινού Ντάρμα

 Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε τότε στον Μπαγκαβάν: «Μπαγκαβάν, ευλόγησε αυτή τη διατύπωση του Ντάρμα, ώστε να μπορέσει να διαδοθεί στους έσχατους καιρούς».

Ο Μπαγκαβάν απάντησε: «Κύριε των Γκούχιακας, θυμάσαι τα λόγια που προστατεύουν αυτή τη διατύπωση του Ντάρμα, τα οποία άκουσα παρουσία του πραγματωμένου Ρατνατσάντρα, ώστε να λάβω το αληθινό Ντάρμα;«».

« Τα θυμάμαι, Μπαγκαβάν».

«Αν είναι έτσι, Κύριε των Γκούχιακας», είπε ο Μπαγκαβάν, «τότε πες αυτά τα λόγια που προστατεύουν αυτή τη διατύπωση του Ντάρμα εδώ στη συνέλευση, έτσι ώστε αυτή η διατύπωση του Ντάρμα να διαρκέσει για πολύ καιρό. Τότε αυτή η διατύπωση του Ντάρμα θα διαρκέσει, πράγματι, για πολύ καιρό».

Ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, στη συνέχεια υπέβαλε σεβασμό σε όλους τους Βούδες των δέκα κατευθύνσεων και εκφώνησε τα λόγια του μάντρα: [F.199.b]

tadyathā | jaya jayamati | jaya śatru | ale | amale | alulite | mame | mamamati | nāmasandhi | udtame | udtamati | udtaraṇi | are aramaṇi | ariśamaṇi | amūle | amūla | abadṭiti | mūlaanugate | adte | madte | maṭite | aṭi | maṭite | khurukhuru | sandhidharmaanugate | dharmadakṣe | dharmapraveśe | saresaresare | abedhe | bedasandhi | ehi | ehini | etadaanugame |    νικάει τους μάρας | συντρίβει τους αντίπαλους ασκητές | μπερδεύει εκείνους που μισούν το Ντάρμα | απομακρύνει τις μολύνσεις | φωτίζει τους δρόμους του Ντάρμα | προστατεύει τις διδασκαλίες του Ντάρμα | εισέρχεται στη νιρβάνα | πιάνεται από εκείνους που προετοιμάζουν τα όντα για την φώτιση | εδραιώνει μια συνέλευση | δίνει το σώμα σε εκείνους που έχουν ακούσει το Ντάρμα | κερδίζει την προσοχή εκείνων που έχουν ακολουθήσει το σωστό δρόμο | κερδίζει την προσοχή εκείνων που έχουν αποκτήσει το σωστό | εκδηλώνει τα λόγια του μάντρα | συγκεντρώνει τα διάμεσα του μάντρα | δηλώνει τη σοφία | συνέχιση | δεν υπόκειται σε καταστολή | είθε η αληθινή φύση της διδασκαλίας να μη χαθεί

Την αμέσως επόμενη στιγμή που ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε τα λόγια του μάντρα, αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων σείστηκε. Οι μάρα σε αυτό το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων πλησίασαν τον Μπαγκαβάν, μαζί με τους στρατούς τους και τις ακολουθίες τους, με τα σώματά τους σκυφτά και τα χέρια τους απλωμένα, με τις παλάμες ενωμένες σε ένδειξη σεβασμού, και είπαν τα εξής στον Μπαγκαβάν:

«Θα παρακολουθήσουμε και θα υπηρετήσουμε τον κήρυκα του Ντάρμα, από το στόμα του οποίου βγαίνουν τα λόγια αυτού του μάντρα, Μπαγκαβάν. Αυτός ο κόσμος με τους θεούς του δεν μπορεί να αντέξει το μεγαλείο των λέξεων αυτού του μάντρα, Μπαγκαβάν. [F.200.α] Θα κρατήσουμε αυτή τη μορφή του Ντάρμα ασφαλή, Μπαγκαβάν, και θα σταματήσουμε οποιονδήποτε άλλον αναζητά τρόπο να την παραβιάσει».

Εκείνη τη στιγμή, αφού εξέτασε προσεκτικά τις τέσσερις κατευθύνσεις με το βλέμμα του αρσενικού ελέφαντα, ο Μπαγκαβάν είπε τις ακόλουθες λέξεις του μάντρα:

jaye | durjaye | jayamati | śame | śatrunirghatani | amūle | mūlaparichinne | mārasainyavitrāsani | mugte mugtavati | śuddhe | abhede | bhayamocani | bharoharaṇe | tad te vidye | vidyavaraudtame | απώθηση των υποστηρικτών άλλων δογμάτων/ συγκέντρωση των υποστηρικτών του Ντάρμα/ προστασία στο θησαυροφυλάκιο του Ντάρμα/ αυτή η επίκληση αποκαλύφθηκε από τους Βούδες/  ama | amame | mamacchede | arthe arthanistāraṇe | λέγονται τα λόγια που  καλούν του τέσσερις λοκαπάλα dhire | dhiravati | gubte | śubhe śubhavati | same | θα πραγματοποιηθεί η κλήτευση του Σάκρα, του Αφέντη των θεών / maitre somavati | kṣānti­kṛpakāruṇaudahṛde | prītiupe­kṣasamapante | θα πραγματοποιηθεί και η κλήτευση του Μπράχμα εδώ /  araṭe | viraṭe | kha khe | amūle | mūlaśodhani |   με σκοπό την απώθηση του Μάρα | αυτά τα λόγια του μάντρα έχουν ειπωθεί | αυτή η καλά ειπωμένη σούτρα | με την ευλογία του άρχοντα των ανθρώπων | θα εφαρμοστεί στην εποχή | κατά την οποία θα γίνει γνωστό | ότι αυτά τα μάντρα που ειπώθηκαν | έκαναν τη γη να τρέμει | και συγκέντρωσαν όλους τους Μάρα | που έβγαλαν αυτή την ομιλία | θα προστατεύσουμε | τους κήρυκες του Ντάρμα | στα χέρια των οποίων θα περάσει | αυτή η σούτρα στην ύστατη εποχή | |

Ο Μπαγκαβάν είπε τότε στον Βατζραπάνι, τον Κύριο των Γκούχιακας: «Μάθε, Κύριε των Γκούχιακας, ότι αυτή η διατύπωση του Ντάρμα έχει ευλογηθεί από τον Πραγματωμένο και μόνο αυτόν. Κανένας δεν μπορεί να διαταράξει αυτή την ευλογία. Γιατί αυτό; Κύριε των Γκούχιακας, θυμάμαι [F.200.b] ότι ένας πραγματωμένος που ονομαζόταν Ρατνατσάντρα εμφανίστηκε στο παρελθόν κατά τη διάρκεια ενός κάλπα που ονομαζόταν Ανιντίτα, σε έναν κόσμο που ονομαζόταν Ανιντίτα. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν δύο μοναχοί στη διάθεση αυτού του ευλογημένου Βούδα που ήταν κήρυκες του Ντάρμα με μεγάλη υπεράνθρωπη δύναμη, ανώτερη θέση και μεγαλοπρεπή δύναμη. Τα ονόματά τους ήταν Πρατζνιοντγκάτα και Σατυαντάτα.

«Αυτοί οι δύο κήρυκες του Ντάρμα διατήρησαν τα λόγια του μάντρα εκείνου του ευλογημένου και για μισό κάλπα ακολούθησαν και τελειοποίησαν τον τροχό του Ντάρμα που είχε γυρίσει εκείνος ο ευλογημένος, κατά τη διάρκεια του οποίου όλα τα δισεκατομμύρια των μάρα σε εκείνο το σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων, ωρίμασαν και οδηγήθηκαν προς την φώτιση».

Τότε ο μποντισάτβα Σανταμάτι ρώτησε τον Μπαγκαβάν: «Ο Μπαγκαβάν Ρατνατσάντρα παραμένει ή έχει περάσει στην πλήρη παύση;»

Ο πραγματωμένος Ρατνατσάντρα, Σανταμάτι, παραμένει στο Ανιντίτα, που βρίσκεται πέρα από δέκα τρις/μύρια βουδικά πεδία προς τα ανατολικά» απάντησε ο Μπαγκαβάν. «Η διάρκεια ζωής αυτού του πραγματωμένου είναι δέκα χιλιάδες κάλπα. Επιπλέον, ευγενή γιε, οι μάρα στο πεδίο του πραγματωμένου εκείνου Βούδα, ενώ ήταν οργισμένοι και κακοί, εξημερώθηκαν καλά κι αληθινά, με τα λόγια αυτού του μάντρα, και όλοι τους οδηγήθηκαν στην ωριμότητα με σκοπό την φώτιση τους.

«Επιπλέον, ευγενή γιε μου, ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, και εγώ ζήσαμε την ιερή ζωή στη διάθεση του πραγματωμένου Ρατνατσάντρα, και γίναμε αυθεντίες με σκοπό την φώτιση. Εγώ ήμουν εκείνος που ονομαζόταν Πρατζνιοντγκάτα, και ο Κύριος των Γκούχιακας ήταν εκείνος που ονομαζόταν Σατυαντάτα. [F.201.α] Πράγματι έτσι είναι, Σανταμάτι, μαζί υπηρετήσαμε με φροντίδα έναν ανυπολόγιστο αριθμό από Βούδες, τους τιμήσαμε, τους σεβαστήκαμε και τους λατρέψαμε. Γι' αυτό Σανταμάτι χρησιμοποιούνται αυτά τα εξαιρετικά αποτελεσματικά μάντρα, προκειμένου να νικήσουμε τους μάρα και να κατακτήσουμε το αληθινό Ντάρμα».

Σε εκείνο το σημείο, ο Μπαγκαβάν εξέτασε ολόκληρη τη συνέλευση και είπε τα εξής: «Ποιος από εσάς, φίλοι, έχει το θάρρος να υποστηρίξει και να κρατήσει αυτή την αφύπνιση, που πραγματοποιείται σε ένα ανυπολόγιστο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μην εξαφανιστεί όταν ο Πραγματωμένος έχει περάσει στην πλήρη παύση; »

Τότε, με σκοπό να διατηρήσουν το αληθινό Ντάρμα, δώδεκα χιλιάδες μποντισάτβα από το εσωτερικό της συνέλευσης, σηκώθηκαν όρθιοι, γονάτισαν στο δεξί τους γόνατο και υποκλίθηκαν στον Μπαγκαβάν με τις παλάμες τους ενωμένες σε μια ένδειξη σεβασμού, λέγοντας αυτούς τους στίχους:

«Θα διατηρήσουμε αυτή τη Σούτρα

που δίδαξε ο Άρχοντας του Κόσμου,

χωρίς την προσδοκία ανταμοιβής

παραδίνοντας ακόμη και το σώμα ή τη ζωή μας».

Κατόπιν πέντε χιλιάδες θεοί, μεταξύ των οποίων και ο Μπαντραράτζα, ένωσαν τις παλάμες τους σε ένδειξη σεβασμού και είπαν στο Μπαγκαβάν τα εξής: «Θα υποστηρίξουμε την φώτιση του Πραγματωμένου, Μπαγκαβάν». Και μετά είπαν αυτούς τους στίχους:

Θα θυμόμαστε αυτή τη Σούτρα,

αυτήν τη βαθιά διδασκαλία του Βούδα,

μέσα από τη συμπόνια που έχει γίνει σταθερή,

για χάρη όλων των όντων».

Τότε ο Σάκρα, ο Αφέντης των θεών, ο Μπράχμα Σικκίν και ο Μεγάλος Βασιλιάς Βαϊσραβάνα είπαν αυτούς τους στίχους:

«Έχουμε την ανώτερη προσδοκία

κι εμείς επίσης θα θυμόμαστε αυτή την Σούτρα, Δάσκαλε,

που είναι σαν το φάρμακο

που απελευθερώνει από κάθε ασθένεια».

Τότε ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, είπε στον Μπαγκαβάν: «Κι εγώ Μπαγκαβάν, θα θυμάμαι την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση του Πραγματωμένου, που επιτεύχθηκε στη διάρκεια ενός ανυπολόγιστου κάλπα». Στη συνέχεια είπε κι αυτός σε στίχους: [F.201.b]

«Όταν το Ντάρμα δεν είχε λέξεις,

ο Κύριος των ανθρώπων, από συμπόνια,

το διατύπωσε με λέξεις,

λέξεις που θα θυμάμαι». 

Ο Μπαγκαβάν είπε τότε στον Μπράχμα Σικίν: «Υπάρχουν τρία είδη λατρείας και υπηρεσίας προς τον Πραγματωμένο που είναι ανυπέρβλητες Μπράχμα, ανυπέρβλητες πράξεις λατρείας που δημιουργούν αμέτρητη αρετή. Ποιες είναι αυτές οι τρεις; Είναι η γέννηση της επιθυμίας για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, η ενθύμηση του Ντάρμα των πραγματωμένων και η συμμόρφωση με το Ντάρμα όπως ακριβώς το έχει μάθει. Αυτές είναι Μπράχμα, οι ανυπέρβλητες τρεις μορφές λατρείας και υπηρεσίας προς τον Πραγματωμένο. Ακόμα κι αν ο Πραγματωμένος παρέμενε για ένα κάλπα, περιγράφοντας τα αποτελέσματα της αρετής που δημιουργείται από αυτές τις τρείς μορφές λατρείας, και πάλι δεν μπορούσε να ολοκληρώσει την περιγραφή του. Επομένως, Μπράχμα, εκείνος που επιθυμεί να τιμήσει τον Πραγματωμένο με ανυπέρβλητες λατρείες και υπηρεσία, θα πρέπει να χρησιμοποιεί αυτές τις τρείς μορφές λατρείας.

«Αν κάποιος θυμάται μόνο μια στροφή τεσσάρων στίχων από το αληθινό Ντάρμα ενός και μόνο πραγματωμένου, τότε, Μπράχμα, η φώτιση των πραγματωμένων του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, θα διατηρηθεί. Ο λόγος γι' αυτό, Μπράχμα, είναι ότι η φώτιση των πραγματωμένων είναι κάτι που αναδύεται από το Ντάρμα. Επομένως, θα πρέπει κανείς να ασκεί τη λατρεία με το Ντάρμα και όχι με υλικά αντικείμενα. Η λατρεία με το αληθινό Ντάρμα λέγεται ότι είναι η υπέρτατη μεταξύ όλων των πράξεων λατρείας. Λέγεται ότι είναι η αληθινή μορφή, λέγεται ότι είναι η καλύτερη.  

Θυμάμαι Μπράχμα, ότι κάποτε στο παρελθόν είχα γεννηθεί στο παλάτι ενός βασιλιά. Εκείνη την εποχή που ήμουν ένας νεαρός πρίγκιπας με το όνομα Ματιμάτ και θυμήθηκα δύο στίχους που άκουσα σε ένα όνειρο ενώ κοιμόμουν. Όταν ξύπνησα, μου ήρθε η σκέψη: «Βρήκα έναν μεγάλο θησαυρό», και ξεστόμισα τα λόγια: «Βρήκα έναν μεγάλο θησαυρό!». Οι γονείς μου είπαν: «Πώς μπορεί ένα παιδί να έχει βρει έναν θησαυρό;» [F.202.α] Τότε είπα αυτά τα δύο εδάφια στους γονείς μου:

«Αυτό που ο κόσμος θεωρεί μεγάλους θησαυρούς

μπορεί να χαθούν, ω βασιλιά, από κλέφτες, φωτιά, νερό και δόλο.

Όμως, ο θησαυρός του να ακούς τους πραγματωμένους

δεν χάνεται, ακόμη και μετά από πολλά εκατομμύρια κάλπα.

 

«Η συνεχής επαγρύπνηση είναι, πράγματι, η ρίζα της αθανασίας.

Το ίδιο είναι και η προσδοκία της φώτισης εκείνου που εργάζεται για να ωφελήσει τα όντα.

Το ίδιο, επίσης, είναι και ο νους, απομονωμένος και ελεύθερος, εκείνου που είναι προσεκτικός,

ενώ η απάρνηση είναι η ρίζα κάθε ευτυχίας.»

Αυτές τις δυό στροφές Μπράχμα, τις άκουσα σ’ ένα όνειρο και μ’ αυτές τις δυό στροφές έφερα οκτώ χιλιάδες όντα σε ωριμότητα με σκοπό την φώτισή τους κι έβαλα σαράντα δύο χιλιάδες όντα στο μονοπάτι προς τους καλούς τόπους επαναγέννησης. Έτσι θα πρέπει να καταλάβεις Μπράχμα, ότι αποκτά κανείς ένα μεγάλο θησαυρό, αν έχει την πρόθεση να μάθει, κι έχοντας πρόθεση να μάθει, τον εξασκεί σωστά κι έχοντας εδραιωθεί στην άσκησή του, ωφελεί τους άλλους.

«Υπάρχουν δυό πράγματα που είναι πολύ χρήσιμα Μπράχμα, στο Μεγάλο Όχημα: πρώτον, το να μην έχεις θυμό για κανένα ον και δεύτερον, το να μην εφησυχάζεις στην αναζήτηση της γνώσης. Αυτά είναι τα δύο πράγματα.

«Επομένως, Μπράχμα, φρόντισε ώστε να παραμείνουν ακέραιες οι βασικές αρχές του Ντάρμα . Ζήτησε από όλους τους πραγματωμένους αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα να διδάξουν το Ντάρμα, Μπράχμα, και να θυμούνται το αληθινό Ντάρμα. Όταν υπάρξουν τέτοια αγνά όντα, όπως αυτά που θα εμφανιστούν για να γίνουν οι επόμενοι ευλογημένοι Βούδες αυτού του Ευτυχισμένου Κάλπα, Μπράχμα, μπορεί να τα αγνοήσεις αυτά. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας εποχής όπως αυτή, κατά την οποία τα όντα έχουν πάθη, θα υπάρχουν πολλοί που θα κρατούν μια πτυχή του αληθινού Ντάρμα ή για μια μόνο μέρα. Στα καθαρά βουδικά πεδία, δεν θα είναι έτσι, ακόμη και για εκατοντάδες χιλιάδες κάλπα. Επομένως, Μπράχμα, θα πρέπει να καταβάλεις ηρωική προσπάθεια ώστε το αληθινό Ντάρμα να μνημονεύεται σε αυτή την εποχή της αρνητικότητας».

Τότε, ο Μπαγκαβάν είπε στον σεβάσμιο Ανάντα: «Ανάντα, [F.202.b] πρέπει να διατηρήσεις αυτή τη διδασκαλία, αυτή τη μεγάλη μνημονική φόρμουλα των νάγκα, το Κεφάλαιο του Βατζραπάνι, το Μυστικό των Πραγματωμένων, και να το θυμάσαι, να το απαγγέλλεις και να το διδάσκεις πλήρως στους άλλους. Ανάντα, σου εμπιστεύομαι αυτή τη φόρμουλα του Ντάρμα. Μην εξηγείς το μυστικό και τις ασύλληπτες ιδιότητες των πραγματωμένων στους απλούς ανθρώπους, Ανάντα, γιατί εκείνα τα όντα που είναι προσκολλημένα σε κατώτερα πράγματα θα μπερδευτούν από αυτό. Ανάντα, είναι αρκετά δύσκολο να αφοσιωθεί κανείς και να κατανοήσει αυτή η διατύπωση του Ντάρμα. Μόνο εκείνα τα όντα που είναι κατάλληλα καλλιεργημένα και καλά προετοιμασμένα είναι άξιοι αποδέκτες αυτών των πραγμάτων. Δεν θα έχουν κανένα φόβο όταν ακούσουν αυτή τη σειρά των οδηγιών του Ντάρμα».

Όταν ειπώθηκε αυτό, ο σεβάσμιος Ανάντα είπε το εξής στον Μπαγκαβάν: «Έχω λάβει αυτή τη διδασκαλία του Ντάρμα, Μπαγκαβάν, μέσω της ευλογίας του Βούδα. Με τίνος την ευλογία θα μπορέσω να τη διατηρήσω; Παρακαλώ εξήγησέ το αυτό».

«Ανάντα», απάντησε ο Μπαγκαβάν, «βλέπεις αυτούς τους μαχασάτβα που έχουν εμφανιστεί για να διατηρήσουν το αληθινό Ντάρμα;»

 

«Τους βλέπω, Μπαγκαβάν».

«Ανάντα», είπε ο Μπαγκαβάν, «αν διδάσκεις αυτή τη μορφή του Ντάρμα σε αυτά τα όντα, θα ήταν μόνο προς όφελός τους».

«Μπαγκαβάν, ποιο είναι το όνομα αυτής της διδασκαλίας του Ντάρμα; Ως τι πρέπει να το θυμόμαστε;»

« Ως προς αυτό, Ανάντα», απάντησε ο Μπαγκαβάν, «θυμήσου αυτή τη διατύπωση του Ντάρμα ως Το Κεφάλαιο του Βατζραπάνι. Να το θυμάσαι επίσης ως Το Κεφάλαιο της Διδασκαλίας των Μυστικών των Πραγματωμένων. Να το θυμάσαι επίσης ως Η Διδασκαλία των ασύλληπτων ιδιοτήτων των Βούδα. Να το θυμάσαι επίσης ως Η Ανάδυση της Αμέτρητης Αρετής. Ανάντα, αν ένα άτομο που έχει γεννηθεί στο Όχημα των Μποντισάτβα θυμόταν καλά αυτή τη διατύπωση του Ντάρμα και τη δίδασκε πλήρως σε άλλους, χωρίς να περιμένει ανταμοιβή, [F.203.a] τότε αυτό το άτομο θα αποκτούσε πολύ περισσότερη αρετή από όση θα μπορούσε να ελπίζει να αποκτήσει κανείς ως αποτέλεσμα της προσφοράς ενός δώρου από πολύτιμα πετράδια που γεμίζουν τον κόσμο από την επιφάνεια του εδάφους των βουδικών πεδίων μέχρι την κορυφή της ύπαρξης, κάτι που φαίνεται με το μάτι ενός Βούδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η διατύπωση του Ντάρμα ονομάζεται και το Κεφάλαιο της Διδασκαλίας των Μυστικών των Πραγματωμένων και Εμφάνιση της Αμέτρητης Αρετής».

Όταν διδάχθηκε αυτό το κεφάλαιο για την ανάθεση του αληθινού Ντάρμα, δέκα δισεκατομμύρια όντα γέννησαν μέσα τους την επιθυμία για την ανυπέρβλητη και τέλεια φώτιση, ενενήντα έξι χιλιάδες μποντισάτβα απέκτησαν την κατάσταση της αποδοχής, ογδόντα τέσσερις χιλιάδες όντα απέκτησαν το καθαρό μάτι του Ντάρμα σε σχέση με όλα τα πράγματα, και χίλιοι εξακόσιοι μοναχοί απελευθερώθηκαν στο νου, ενώ ένας ανυπολόγιστος αριθμός βουδικών πεδίων σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις, σείστηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες θεοί έπαιξαν μουσικά όργανα και έριξαν βροχή από λουλούδια, ενώ διαλαλούσαν: «Είθε αυτή η διατύπωση του Ντάρμα να παραμείνει για πολύ καιρό στην Τζαμπουντβίπα!»

Αυτά είπε ο Μπαγκαβάν και ο Βατζραπάνι, ο Κύριος των Γκούχιακας, ο μποντισάτβα Σανταμάτι, ο θεός Μπαντραράτζα, ο βασιλιάς Ατζατασάτρου μαζί με τους μποντισάτβα, τους μοναχούς, τον σεβάσμιο Ανάντα και ολόκληρο τον κόσμο με τους θεούς, τα ανθρώπινα όντα, τους ασούρα και τους γκαντάρβα, αγαλλίασαν με αυτά που είπε ο Μπαγκαβάν.

Αυτό ήταν το 25^ο Κεφάλαιο Ανάθεση του Αληθινού Ντάρμα

Αυτό ολοκληρώνει το «Κεφάλαιο της Διδασκαλίας των ασύλληπτων ιδιοτήτων και του Μυστικού των Πραγματωμένων», το τρίτο από τα εκατό χιλιάδες κεφάλαια του Ντάρμα που είναι γνωστό ως «Ο Ευγενής Μεγάλος Σωρός των Πετραδιών».

Μετάφραση, επιμέλεια, διόρθωση σύμφωνα με την αναθεωρημένη ορολογία, και οριστικοποίηση από τους Ινδούς μελετητές Jinamitra, Dānaśīla και Munivarman, μαζί με τον κύριο συντάκτη και μεταφραστή μοναχό, Bandé Yeshé Dé.

 Βιμαλακίρτι: (Σανσκριτικά: विमल vimala « αγνός, αμόλυντος» + कीर्ति kīrti «φήμη, δόξα, κύρος») είναι η κεντρική φιγούρα της Βιμαλακίρτι Σούτρα,[1] η οποία τον παρουσιάζει ως τον ιδανικό Μαχαγιάνα Βουδιστή upāsaka («λαϊκό ασκούμενο»)[2] και σύγχρονο του Γκαουτάμα Βούδα (6ος έως 5ος αιώνας π.Χ.). [1] Δεν υπάρχει καμία αναφορά γι' αυτόν σε βουδιστικά κείμενα μέχρι να αναβιώσει ο Nāgārjuna (1ος αιώνας π.Χ. έως 2ος αιώνας μ.Χ.) τον βουδισμό Μαχαγιάνα στην Ινδία      wikipedia

[1] Σαριπούτρα: Ένας από τους κυριότερους σράβακα μαθητές του Βούδα, ήταν γνωστός για την πειθαρχία του και για το ότι είχε επαινεθεί από τον Βούδα ως ο πρώτος από τους σοφούς. (συχνά σε συνδυασμό με τον Maudgalyāyana, ο οποίος επαινέθηκε ως ο κορυφαίος στην ικανότητα θαυματουργών δυνάμεων). Ο πατέρας του, Tiṣya, για να τιμήσει τη μητέρα του Śāriputra, τη Śārikā, τον ονόμασε Śāradvatīputra, ή, στη συρρικνωμένη μορφή του, Śāriputra, που σημαίνει «ο γιος της Śārikā».

[1] μελωδός: όργανο φτιαγμένο με μεταλλικούς, συνήθως, σωλήνες που το κινεί ο αέρας και βγάζει ήχους (σημ.μτφρ)

[1] jñāna (θιβ: ye shes) αναφέρεται στην καθαρή επίγνωση που είναι απαλλαγμένη από εννοιολογικές επιπλοκές ή πρωταρχική σοφία

[1] Ο δοκητισμός ήταν αρχαία χριστιανική θεολογική πεποίθηση, η οποία από πολύ νωρίς τέθηκε στο περιθώριο ως αιρετική από πρώιμους ορθόδοξους Χριστιανούς διότι αρνούνταν ουσιαστικά το γεγονός των βασάνων και του θανάτου του Ιησού Χριστού.    wikipedia

[1] Γιάκσα: Μια κατηγορία μη ανθρώπινων όντων που κατοικούν σε δάση, ορεινές περιοχές και άλλους φυσικούς χώρους, ή χρησιμεύουν ως φύλακες χωριών και πόλεων, και μπορούν να μεσολαβήσουν για υγεία, πλούτο, προστασία και άλλες ευλογίες, ή να ελεγχθούν μέσω μαγείας. Σύμφωνα με την παράδοση, η πατρίδα τους βρίσκεται στο βορρά, όπου ζουν υπό τη δικαιοδοσία του Μεγάλου Βασιλιά Βαϊσραβάνα. Αρκετά μέλη αυτής της κατηγορίας έχουν θεοποιηθεί ως θεοί του πλούτου (μεταξύ αυτών και ο μόλις αναφερθείς Βαϊσραβάνα) ή ως μποντισάτβα στρατηγοί των στρατών γιάκσα, και έχουν εισέλθει στο βουδιστικό πάνθεον με διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένων, στον ταντρικό βουδισμό, εκείνων των οργισμένων θεοτήτων.

[1] γκούχιακα: Μια κατηγορία μη ανθρώπινων όντων, παρόμοια με τα γιάκσα και ίσως συνώνυμη με αυτά σε ορισμένα κείμενα. Συνδέονται στενά με τον Kubera ή Vaiśravaṇa, τον lokapāla και θεό του πλούτου που είναι ένας από τους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλιάδες, αλλά έχουν επίσης ισχυρή σχέση με τον Vajrapāṇi, ειδικά σε αυτήν τη σούτρα. Οι Guhyakas θεωρούνται μερικές φορές οι φύλακες του θησαυρού του Vaiśravaṇa, ή ακόμη και των κρυμμένων θησαυρών γενικά, όπως οι φλέβες χρυσού και άλλες φλέβες πολύτιμων ουσιών που κρύβονται (guhya) κάτω από το έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο, οι όροι guhyaka ("θεϊκός φύλακας του κρυμμένου θησαυρού") και guhya ("μυστικός" ή "κρυμμένος θησαυρός"), εμφανίζονται σε όλη τη σούτρα.

[1] mahābrahmā sahāṃpatiḥ: Η θεότητα Μπράχμα που μερικές φορές αποκαλείται Σαχαμπάτι, "κυρίαρχος αυτού του κόσμου Σάχα". Αυτό είναι το όνομα που δίνεται στη μεγάλη θεότητα Μπράχμα που περιγράφεται σε αυτή τη σούτρα ως ο κύριος (īśvara) του σύμπαντος των δισεκατομμυρίων κόσμων. Το όνομα πιστοποιείται στο σανσκριτικό χειρόγραφο. Αποκαλείται επίσης Μεγάλος Μπράχμα (mahābrahmā) ή ακόμη και απλώς Μπράχμα σε αυτή τη σούτρα και αλλού, καθώς και vaśavartin, ο "ισχυρός". Σε αυτή τη σούτρα, φαίνεται επίσης να ταυτίζεται με τον Μπράχμα Σικίν, αλλά ταυτόχρονα ο Μπράχμα θα πρέπει να διακρίνεται από την κατηγορία των θεοτήτων μπράχμα που κατοικούν στα πεδία μπράχμα στα οποία ο Μεγάλος Μπράχμα είναι επίσης ο κύριος.

[1] avadāna: Ένας τύπος βουδιστικής βιογραφικής ιστορίας, που συνήθως περιλαμβάνει μια ιστορία του παρόντος και μια ιστορία μιας προηγούμενης ζωής και την καρμική σύνδεση μεταξύ τους. Αναφέρεται ως ένας από τους δώδεκα τύπους βουδιστικής λογοτεχνίας.

[1] saṃbhāra: Συνήθως είναι δύο ειδών, το εφόδιο της αρετής και το εφόδιο της άμεση γνώσης, αλλά και γενικότερα τα εφόδια που ένας μποντισάτβα συσσωρεύει και αποθηκεύει, τα οποία στη συνέχεια παρέχουν το καύσιμο για την επιδίωξη του στόχου του μονοπατιού. Αυτή η σούτρα παρέχει έναν μακρύ κατάλογο τέτοιων εφοδίων που είναι κυρίως ποιότητες ή αρετές που αναπτύσσει ο μποντισάτβα. [δύο συσσωρεύσεις]

[1] Παραδοσιακά λέγεται ότι ο Σακυαμούνι έκατσε κάτω από ένα τέτοιο δέντρο για επτά μέρες κ έφτασε στη φώτιση

[1] Λοκαπάλα: Κυριολεκτικά, προστάτης του κόσμου, αυτός ο όρος είναι ένας άλλος τρόπος να αναφερθούμε στους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλιάδες.

[1] Νταράνι:  Από το σανσκριτικό ρήμα dhṛ ("κρατώ"), ο όρος αναφέρεται στην ικανότητα να κρατάμε ή να διατηρούμε τις διδασκαλίες του Βούδα στη μνήμη, καθώς και στις συγκεκριμένες μνημονικές φόρμουλες ή βοηθήματα, οι οποίες επίσης ενσταλάσουν τις διδασκαλίες σε συντομότερες εκφράσεις. Από εκεί και πέρα, ο όρος φέρει επίσης μια ισχυρή αίσθηση ότι τέτοιες φόρμουλες ή βοηθήματα, όταν προφέρονται ή προβάλλονται στο μυαλό, έχουν εξαιρετική δύναμη να επιφέρουν αλλαγή στον κόσμο και στον εαυτό μας.

[1] [σημ. μτφρ.] Στην ερώτηση μου προς το 84000 «αν υπάρχει 8^ο σανσκριτικό κεφ. ή έχει παραληφθεί για κάποιο λόγο, επειδή δεν είδα την αναφορά του τέλους του κεφαλαίου όπως υπήρχε για τα προηγούμενα κ επόμενα κεφάλαια», πήρα την απάντηση από τον Konchog Norbu ότι ο μεταφραστής της σούτρας αυτής είπε, ότι «ο λόγος που δεν υπάρχει η αναφορά για το που τελειώνει το κεφ 8 στην περίληψη, είναι ότι δεν υπάρχουν σωζόμενα σανσκριτικά για αυτό το τμήμα που θα μας επέτρεπαν να πούμε συγκεκριμένα πού τελειώνει το κεφάλαιο 8 των σανσκριτικών. Βλέπε σημείωση 269 στο τέλος του θιβετιανού κεφαλαίου 20».  17/10/2024

[1] pratibhāna: Το χαρακτηριστικό του να μπορείς να μιλάς εύκολα και με ευχέρεια και με έμπνευση και αυτοπεποίθηση για το Ντάρμα και, πράγματι, σε οποιαδήποτε κατάσταση διδασκαλίας. Συνδέεται με τον σανσκριτικό όρο pratibhā, που μπορεί να έχει την έννοια του να έρχεται στο προσκήνιο, να εμφανίζεται στο νου, να γίνεται σαφής, και έτσι έχει την έννοια της λαμπρότητας και της καθαρότητας της σκέψης που εκφράζεται στην ομιλία.

[1] bodhisattvo mahāsattvaḥ: Ένα επίθετο των μεγάλων μποντισάτβα, η ακριβής σημασία του οποίου αμφισβητείται, αλλά φαίνεται να περιγράφει κάποιον που διαθέτει μεγάλο θάρρος, μεγαλοψυχία και μεγάλη δύναμη χαρακτήρα. Η *Mahāprajñāpāramitopadeśa, που έχει ένα σύντομο κεφάλαιο για τον όρο αυτό, εξηγεί πως είναι το ον που διαθέτει μεγάλη αγάπη και μεγάλη συμπόνια.

[1] Έτσι περιγράφονται οι μεγάλοι σράβακα και οι μποντισάτβα σε ορισμένες σούτρα, όπως σ’ αυτήν εδώ καθώς και στην Βιμαλακίρτινιρντέσα

[1] αποδοχή του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εκδηλώνονται, το οποίο λέγεται ότι αποτελεί μια οριστική κατανόηση της κενότητας όλων των φαινομένων.

[1] Το χάρισμα του να μπορείς να μιλάς με ευκολία και ευχέρεια, με έμπνευση και αυτοπεποίθηση για το Ντάρμα και, στην πραγματικότητα, σε οποιαδήποτε κατάσταση διδασκαλίας. Συνδέεται με τον σανσκριτικό όρο pratibhā, ο οποίος μπορεί να έχει την έννοια του να έρχεται κάτι στο προσκήνιο, να εμφανίζεται στο νου, να γίνεται σαφές, και έτσι έχει την έννοια της λάμψης και της καθαρότητας της σκέψης που εκφράζεται με τον λόγο.

[1] vikrīḍita Ο όρος προέρχεται από ένα ρήμα που σημαίνει "παίζω" ή "αθλούμαι" και στη βουδιστική λογοτεχνία έχει συχνά την έννοια του να κάνεις τα πράγματα εύκολα ή να διευκολύνεις κάτι ως αποτέλεσμα της απόκτησης μεγάλης άμεση γνώση ς και δύναμης.

[1] Ένα από τα ονόματα του Βισνού στην ινδουιστική παράδοση, που χρησιμοποιείται κυρίως στη βουδιστική λογοτεχνία ως πρότυπο σωματικής δύναμης.

[1] dhyāna Ένας γενικός όρος για το διαλογισμό, καθώς και ο όρος για μία από τις τελειότητες (pāramitā). Επίσης μια σειρά από τέσσερις συγκεκριμένες καταστάσεις διαλογισμού.

[1] vimokṣa Μια σειρά από προχωρημένες καταστάσεις διαλογισμού πάνω από τους τέσσερις διαλογισμούς (dhyāna) που συνεπάγονται μεγαλύτερη απελευθέρωση ή ελευθερία από το υλικό πεδίο της πραγματικότητας, καθώς και ένας γενικός όρος για τέτοιες ανώτερες διαλογιστικές καταστάσεις.

[1] samādhi Γενικά, το samādhi μπορεί να περιγράψει έναν αριθμό διαφορετικών διαλογιστικών καταστάσεων. Στη βιβλιογραφία Μαχαγιάνα, ιδίως στις Πρατζνιαπαραμίτα σούτρα, βρίσκουμε εκτεταμένους καταλόγους διαφορετικών samādhis, που αριθμούν πάνω από εκατό. Με μια πιο περιορισμένη έννοια, και όταν κατανοείται ως νοητική κατάσταση, το samādhi ορίζεται ως η μονοσήμαντη εστίαση του νου (cittaikāgratā), η ικανότητα να παραμένει κανείς στο ίδιο αντικείμενο για μεγάλες χρονικές περιόδους. Το σχόλιο του Drajor Bamponyipa (sgra sbyor bam po gnyis pa) στο Mahāvyutpatti εξηγεί τον όρο samādhi ως αναφορά στο μέσο μέσω του οποίου ο νους και οι νοητικές καταστάσεις "συλλέγονται", δηλαδή, είναι με τη δύναμη του samādhi που η ροή του νου και των νοητικών καταστάσεων συλλέγεται σε ένα μόνο σημείο αναφοράς χωρίς να αποσπάται η προσοχή.

[1] samāpatti Μια υψηλότερη ή πιο εκλεπτυσμένη κατάσταση διαλογιστικής ισορροπίας από εκείνες που αναφέρονται ως οι τέσσερις διαλογισμοί (dhyāna)- συχνά αναφέρεται ως ένα δεύτερο σύνολο τεσσάρων καταστάσεων που ακολουθούν τα τέσσερα dhyānas.

[1] saṃbhāra: Συνήθως δύο ειδών, η συσσώρευση της αρετής και η συσσώρευση της σοφίας, αλλά και γενικότερα τα εφόδια ή οι προμήθειες που συσσωρεύει και αποθηκεύει ένας μποντισάτβα, τα οποία στη συνέχεια παρέχουν το καύσιμο για την επιδίωξη του στόχου του μονοπατιού. Αυτή η σούτρα παρέχει έναν μακρύ κατάλογο τέτοιων συσσωρεύσεων, που είναι κυρίως ιδιότητες ή αρετές που αναπτύσσει ο μποντισάτβα.     [στα αγγλικά χρησιμοποιείται η λέξη supply /εφόδιο ή προμήθεια]

[1] ājanya Το καλύτερο ενός συγκεκριμένου είδους, ένας συνδυασμός καλής αναπαραγωγής και καλής εκπαίδευσης, ένας όρος που εφαρμόζεται τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους, και ίσως ιδιαίτερα στα άλογα με την έννοια του καθαρόαιμου.

[1]vipaśyanā: Συχνά μεταφράζεται ως «ενόραση» ή «αναλυτικός διαλογισμός».

[1] ṛddhipāda: Από τέσσερις τύπους που σχετίζονται με την πρόθεση (chanda), την επιμέλεια (vīrya), την εστίαση (citta) και την ανάλυση (mīmāṃsā), αντίστοιχα. Αυτά αποτελούν θεμέλια για την υπεράνθρωπη δύναμη με την έννοια ότι είναι θεμελιώδεις νοητικές ιδιότητες που πρέπει να καλλιεργηθούν κατά την εξάσκηση του μονοπατιού. Παραδοσιακά περιλαμβάνονται μεταξύ των επτά συνόλων ιδιοτήτων που συνθέτουν τους τριάντα επτά παράγοντες που συντελούν στην αφύπνιση (bodhipakṣyadharma).

[1] bodhyaṅga: Ένας κατάλογος παραγόντων που συντελούν και αποτελούν τα συστατικά της φώτισης, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: ενσυνειδητότητα (smṛti), αναλυτική παρατήρηση των πραγμάτων (dharmapravicaya), ηρωική προσπάθεια (vīrya), χαρά (prīti), γαλήνη (praśrabdhi), συγκέντρωση (samādhi) και ισοψυχία (upekṣā).

[1] pratisaṃvit: Τέσσερις τύποι άμεση γνώσης/πρωταρχικής επίγνωσης που είναι ιδιαίτερα προσανατολισμένοι προς τη διδασκαλία του Ντάρμα: άμεση γνώση  των πραγμάτων/φαινομένων, των εννοιών, των ετυμολογιών και της εμπνευσμένης ευφράδειας.

[1] kalyāṇamitra: Ένας μέντορας ή δάσκαλος που καθοδηγεί κάποιον στην επιδίωξη μιας ορθής ή ενάρετης συμπεριφοράς και τον υποστηρίζει στο πνευματικό μονοπάτι.

[1] āśaya: Ένας γενικός όρος για την «τάση», κάπως σαν την adhimokṣa, αλλά σε σούτρες όπως αυτή, χρησιμοποιείται ως όρος για τη σταθερή πρόθεση να ακολουθήσει κανείς το βουδιστικό μονοπάτι.

[1] saṃgrahavastu: Ένας παραδοσιακός κατάλογος τεσσάρων ιδιοτήτων μέσω των οποίων οι Βούδες και οι μποντισάτβα δημιουργούν μια ομάδα ακολούθων: δίνοντας δώρα (dāna), μιλώντας όμορφα (priyavādita), ενεργώντας προς όφελός τους (arthacārya), και έχοντας τους ίδιους στόχους με αυτούς (samānārthatā)

[1] Σαν σχόλιο γι αυτήν την πρόταση ο Do Tulku είπε πως «they dedicate their merit to be able to help beings in their realm» 22/11/2024 (σημ. μτφρ)

[1] Βατζραπάνι ‘αυτός που κρατά το βάτζρα’ που συμβολίζει την αναλυτική άμεση γνώση  (jñanavajra)που διαλύει την συνειδησιακή σύλληψη. Προστάτης και οδηγός του Γκαουτάμα Βούδα, συμβολίζει την δύναμη των Βούδα. Εμφανίζεται και με άλλες μορφές στο βουδιστικό πάνθεον, εκτός από την ανθρώπινη που κρατά στο δεξί του χέρι το βάτζρα, ως γιντάμ με πολλαπλά άκρα και κεφάλια, σε ένωση, με αγριεμένη μορφή κλπ Αποκαλείται ο Δάσκαλος των Ανεξιχνίαστων Μυστηρίων που προστατεύει την αλήθεια ακόμη και όταν υπάρχουν οι δυσκολίες των συσκοτίσεων και της άγνοιας. Σύμφωνα με τις Pañcaviṃsatisāhasrikā- και Aṣṭasāhasrikāprajñāpāramitās, όλοι αυτοί οι μποντισάτβα που προχωρούν στον δρόμο της φώτισης, μπορούν να έχουν την προστασία του Βατζραπάνι από οποιεσδήποτε επιθέσεις είτε ανθρώπων είτε πνευμάτων.     wikipedia

[1] guhyaka: Κατηγορία μη ανθρώπινων όντων, παρόμοια με τα γιάκσα και ίσως συνώνυμη με αυτά σε ορισμένα πλαίσια. Συνδέονται στενά με τον Κουμπέρα ή Βαϊσραβάνα, τον λοκαπάλα και θεό του πλούτου που είναι ένας από τους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλιάδες, αλλά έχουν επίσης ισχυρή σχέση με τον Βατζραπάνι, ειδικά σε αυτήν την σούτρα. Οι Γκούχιακας θεωρούνται μερικές φορές οι φύλακες του θησαυρού του Βαϊσραβάνα, ή ακόμη και των κρυμμένων θησαυρών γενικότερα, όπως οι φλέβες χρυσού και άλλες φλέβες πολύτιμων ουσιών που κρύβονται ή βρίσκονται κρυμμένες (guhya) κάτω από το έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο, οι όροι guhyaka («θεϊκός φύλακας του κρυμμένου θησαυρού») και guhya («μυστικός» ή «κρυμμένος θησαυρός»), παίζουν μεταξύ τους σε ολόκληρη τη διάρκεια αυτής της σούτρα.

[1] avaivartika: Η περιγραφή ενός μποντισάτβα που έχει φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, όπου ο μποντισάτβα είναι βέβαιος ότι θα γίνει Βούδας. Διαφορετικά βουδιστικά έργα τοποθετούν αυτό το επίπεδο σε διάφορα σημεία του μονοπατιού. Σύμφωνα με ορισμένα έργα, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα προχωρημένο επίπεδο που συνδέεται με το ότι έχει λάβει μια προφητεία για τη μελλοντική του φώτιση. Σύγχρονοι μελετητές το έχουν επίσης συνδέσει μερικές φορές, με την αποδοχή του γεγονότος ότι τα πράγματα δεν εκδηλώνονται, αλλά συνδέεται και με άλλες επιτεύξεις.

[1] Η Lankāvatāra Sūtra θέτει ερωτήματα σχετικά με τη σημασία του γεγονότος ότι ο Βατζραπάνι συνοδεύει πάντα τον Βούδα, χρησιμοποιώντας διαφορετική ορολογία από αυτή που συναντάμε εδώ, αλλά αγγίζοντας ένα παρόμοιο θέμα. Βλέπε Nanjio, σελ. 240 και 242, για τα σανσκριτικά, και την αγγλική μετάφραση στο Suzuki, σελ. 207 και 209.

[1] anubhāva Ο όρος έχει την έννοια της δύναμης που προέρχεται από την απλή παρουσία ή τη φύση ενός πράγματος, κάτι σαν την κλασική έννοια του όρου χάρισμα. [ευλογία]

[1] adhiṣṭhāna: Ένας δύσκολος όρος που προέρχεται από ένα σανσκριτικό ρήμα που μπορεί να σημαίνει εξουσιοδοτώ ή ενδυναμώνω καθώς και να στέκομαι πάνω από κάτι, να εξαρτώμαι από κάτι ή να χρησιμεύω ως βάση για κάτι. Ως ουσιαστικό, μπορεί να αναφέρεται στην αποφασιστικότητα ή την πρόθεση κάποιου να συμβεί κάτι, καθώς και στο αντικείμενο της πρόθεσής του. Οι μορφές του ουσιαστικού και του ρήματος χρησιμοποιούνται επίσης σε αυτή και σε άλλες σούτρες για να μεταδώσουν μια αίσθηση εξαιρετικής κυριαρχίας και δύναμης, ένα είδος υπεράνθρωπης θέλησης να κάνει τα πράγματα να συμβούν.

[1] kulaputra ένας συνηθισμένος όρος στις βουδιστικές σούτρα που απευθύνεται στα άτομα που θεωρείται ότι έχουν καλή ανατροφή και είναι έτοιμα για πνευματικές διδασκαλίες. Ό όρος αυτός, όπως αναφέρεται στη σελ του wiki, μπορεί να απευθύνεται στους μποντισάτβα αλλά και σε άλλους όπως στους 4 Μεγάλους Βασιλείς κλπ σύμφωνα με το αρχαίο βουδιστικό εγχειρίδιο τελετών Vajratuṇḍasamayakalparāja

[1] guhya: Ο όρος προέρχεται από ένα ρήμα που σημαίνει κρύβω, αποκρύπτω ή κρατώ μυστικό και σημαίνει ένα μυστικό, ένα μυστήριο, καθώς και μια κρυψώνα ή μια μυστική τοποθεσία, όπως ένα μέρος όπου κάποιος βρίσκει θαμμένο θησαυρό. Με αυτόν τον τρόπο, ο όρος έχει επίσης την έννοια ότι αυτό που διατηρείται μυστικό ή κρυμμένο είναι κάτι πολύτιμο και μυστηριώδες. Συνδέεται στενά με τον όρο guhyaka, τους φύλακες των κρυμμένων θησαυρών.

[1] acintya: Προέρχεται από ένα ρήμα που σημαίνει «σκέφτομαι» και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ουσιαστικό ή επίθετο για να περιγράψει κάτι που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό ή κατανοητό. Υπό αυτή την έννοια, ο όρος συμπίπτει με την έννοια της αγγλικής λέξης mystery. Ο όρος συναντάται συχνά σε αυτήν τη σούτρα σε στενή σύνδεση με τον όρο guhya («μυστικό»), και χρησιμοποιείται επίσης ως επίθετο σε συνδυασμό με το dharma («πράγμα» ή «ποιότητα»). Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί με την έννοια ενός ασύλληπτα μεγάλου αριθμού πραγμάτων.

[1]Εδώ το κείμενο φαίνεται να χρησιμοποιεί τον όρο «μυστήριο» (bsam gyis mi khyab pa) ή «ασύλληπτο πράγμα ή ποιότητα», acintya στα σανσκριτικά, σχεδόν ως συνώνυμο του όρου gsang ba («μυστικό»). Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα αυτούς τους όρους και ακόμη και να δούμε πώς συνδυάστηκαν τόσο στενά στην επανάληψη του τίτλου αυτής της σούτρας.

[1] Ένας προηγούμενος Βούδας που σε αυτήν τη σούτρα λέγεται ότι ήταν ο βασιλιάς Ντρταράστρα σε μια προηγούμενη ζωή του και επίσης ο Βούδας, μπροστά στον οποίο ο Βούδας Σακυαμούνι έδωσε τον όρκο των μποντισάτβα.

[1] Στο Śikṣāsamuccaya, παρατίθεται ένα απόσπασμα ίσως από την Ratnamegha Sūtra που συζητά την έννοια της kāyakuhanā ή «τεχνάσματος του σώματος», καθώς και τις λεκτικές και νοητικές μορφές τεχνάσματος, όπως η κολακεία (lapanā) και η υποκρισία (Bendall 1902, σσ. 267-68), οι οποίες περιγράφονται ως ενέργειες του σώματος, του λόγου και του νου που αποσκοπούν στο να πείσουν δωρητές και χορηγούς να δώσουν δώρα.

[1] īryāpatha: Οι σωματικές στάσεις που ορίζονται βασικά ως οι τέσσερις θέσεις: το περπάτημα, η ορθοστασία, το κάθισμα και το ξάπλωμα. Συνδέεται με τη σωματική δραστηριότητα και τη συμπεριφορά.

[1] Σάκρα είναι ο ανώτερος θεός του πεδίου της επιθυμίας, ο βασιλιάς των θεών, ο υπέρτατος θεός και κατοικεί στο Πεδίο των Τριάντα Τριών

[1] Μπράχμα: Μια υψηλόβαθμη θεότητα που προΐσταται ενός θεϊκού κόσμου- θεωρείται επίσης ο Κύριος του κόσμου Σάχα (το σύμπαν μας). Αν και δεν θεωρείται δημιουργός θεός στον Βουδισμό, ο Μπράχμα κατέχει σημαντική θέση ως ένας από τους δύο θεούς (ο άλλος είναι ο Ίντρα/Σάκρα) που λέγεται ότι πρώτος προέτρεψε τον Βούδα Σακυαμούνι να διδάξει το Ντάρμα. Οι συγκεκριμένοι κόσμοι που βρίσκονται στο πεδίο της μορφής, που κυβερνά ο Μπράχμα, είναι συχνά μερικά από τα πιο περιζήτητα πεδία της ανώτερης επαναγέννησης στη βουδιστική λογοτεχνία. Δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα ή συστήματα κόσμων, υπάρχουν επίσης πολλαπλοί Μπράχμα που προΐστανται σε αυτά. Τα πιο συχνά επίθετά του είναι «Κύριος του κόσμου Σάχα» (Sahāṃpati) και Μεγάλος Μπράχμα (Mahābrahmā).

[1] Λοκαπάλα: Προστάτης του κόσμου, η λέξη αναφέρεται στους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλείς

[1] Τσακραβαρτίν: αναφέρεται σε ένα είδος παγκόσμιου μονάρχη της βουδιστικής κοσμολογίας, ο οποίος κυβερνά την περιοχή του σύμφωνα με το Ντάρμα. Σύμφωνα με την παράδοση, υπάρχει μόνο ένας Τσακραβαρτίν κάθε φορά μέσα σε ένα παγκόσμιο σύστημα, με παρόμοιο τρόπο που υπάρχει μόνο ένας Βούδας κάθε φορά. Ο Τσακραβαρτίν έχει παρόμοια φυσικά χαρακτηριστικά με έναν Βούδα, αλλά δεν διαθέτει τις νοητικές και υπερφυσικές δυνάμεις ενός Βούδα. Η δύναμη του προέρχεται από έναν μυστηριακό τροχό με θεϊκές ιδιότητες.  https://encyclopediaofbuddhism.org/

[1] ārūpyadhātu arūpadhātu: Το ανώτερο από τα τρία πεδία της σαμσάρα, που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι τα όντα που επαναγεννιούνται εκεί βρίσκονται σε βαθιές καταστάσεις διαλογισμού. Χωρίζεται σε τέσσερα επίπεδα σύμφωνα με κάθε έναν από τους τέσσερις άμορφους διαλογισμούς (ārūpyāvacaradhyāna), δηλαδή τη Σφαίρα του Άπειρου Χώρου (Ākāśānantyāyatana), τη Σφαίρα της Άπειρης Συνείδησης (Vijñānānānantyāyatana), τη Σφαίρα του Τίποτα (Akiñcanyāyatana) και τη Σφαίρα ούτε της Αντίληψης ούτε της Μη-αντίληψης (Naivasaṃjñānāsaṃjñāyatana).

[1] Βλέπουμε εδώ ένα λογοπαίγνιο μεταξύ του yongs su mi rtog pa (aparikalpa), που αποδίδεται στην προηγούμενη πρόταση ως «ακούσια», και του rnam par mi rtog (avikalpa), που αποδίδεται εδώ ως «[αυτοί] δεν σχηματίζουν αντιλήψεις». Και οι δύο όροι περιλαμβάνουν την απουσία οποιασδήποτε υπόθεσης ή εφαρμογής ψευδών ιδεών ή δυϊστικής σκέψης πάνω στην αληθινή φύση της πραγματικότητας.

[1] they are never distracted Do Tulku 22/11/2024 [σημ.μτφρ]

[1]Μερικές φορές αποδίδεται ως «τρισχιλιόκοσμος», ο όρος αυτός αναφέρεται σε ένα δοχείο (dhātu) κόσμων (loka) που αριθμεί χίλιους στην τρίτη δύναμη, που ισούται με ένα δισεκατομμύριο. Μερικές φορές αντιπαραβάλλεται με μικρότερες ομάδες κόσμων που μεταφράζονται εδώ ως «ένας γαλαξίας χιλίων κόσμων» και «ένας γαλαξίας εκατό χιλιάδων κόσμων». Ενώ στα αγγλικά, το σύμπαν αναφέρεται σε ολόκληρο το σύμπαν με πολλά δισεκατομμύρια γαλαξίες, στην παρούσα χρήση που ακολουθεί τη βουδιστική κοσμολογία, μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο ένα από τα πολλά σύμπαντα.

[1] mahānagna: Ένας όρος που μπορεί επίσης να σημαίνει ένα «εντελώς γυμνό» άτομο. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα σώματα των παλαιστών και των ασκητών, καθώς και τα όντα που διαθέτουν ισχυρά μυώδη σώματα και εκείνα με τέλεια φυσική μορφή. Η θιβετιανή μετάφραση, tshan po che chen po, τονίζει το χαρακτηριστικό της μεγάλης σωματικής ανδρείας.

[1] jambudvīpa: Η νότια ήπειρος σε έναν κόσμο με τέσσερις ηπείρους και η τοποθεσία όπου το ακροατήριο αυτής της σούτρα ζει, στο αφηγηματικό παρόν του έργου. Σύμφωνα με τη βουδιστική κοσμολογία, αυτή η ήπειρος έχει σχήμα κάπως σαν ισοσκελές τραπέζιο με μια πλατιά πάνω πλευρά και μια πολύ στενή κάτω πλευρά, ένα σχήμα που δεν διαφέρει πολύ από αυτό της ινδικής υποηπείρου. Πήρε το όνομά της από τον καρπό jambu, που συχνά μεταφράζεται ως «ροδομήλο» Syzygium jambos

[1]Οι όροι «αέρας» (vāta, lung), «θερμότητα» (pitta, mkhris pa) και «φλέγμα» (śleṣman, bad kan) αναφέρονται στα τρία doṣas, τις βασικές κατηγορίες ή ιδιότητες του ανθρώπινου σώματος και του νου σύμφωνα με το παραδοσιακό ινδικό ιατρικό σύστημα γνωστό ως Ayurveda, το οποίο επηρέασε επίσης την ανάπτυξη της παραδοσιακής θιβετιανής ιατρικής.

[1] divyacakṣus: Υπεράνθρωπη όραση, μία από τις πέντε ή έξι υπερφυσικές ικανότητες που κατέχουν οι θεοί, καθώς και οι Βούδες και ορισμένοι προχωρημένοι μαθητές, οι μποντισάτβα και άλλα υπεράνθρωπα όντα.

[1] αποχή από τη διάπραξη των δέκα μορφών αρνητικής συμπεριφοράς, δηλαδή: αφαίρεση της ζωής, λήψη αυτού που δεν δίνεται, σεξουαλική ανάρμοστη συμπεριφορά, ψευδής λόγος, σκληρός λόγος, κακόβουλος λόγος, κουτσομπολιό, φθόνος, κακία και λανθασμένη άποψη.

[1] Εδώ ο Βατζραπάνι συνεχίζει την αφήγηση της ιστορίας, αλλά το κείμενο υποδηλώνει ότι το κάνει με έναν στίχο. Γι' αυτό, το αποδώσαμε έτσι στη μετάφραση. Στο Bodhisattvapiṭaka, επίσης, η φωνή αλλάζει στον τελευταίο στίχο, από τον Σάκρα, στον αφηγητή, ο οποίος σε εκείνο το κείμενο είναι ο ίδιος ο Βούδας.

[1] Μια φράση που χρησιμοποιείται στο κείμενο σε σχέση με την εφαρμογή της έννοιας της κενότητας στο σώμα (kāya) σε όλα τα φαινόμενα (sarvadharma), καθώς και στη σφαίρα της πραγματικότητας (dharmadhātu). Αν και δεν μαρτυρείται στο σανσκριτικό χειρόγραφο, το σανσκριτικό σύνθετο νοείται εδώ ως vigatalakṣanatā.

[1] the way things are/ η αληθινή φύση/ το ‘ως είναι’

[1] τα πέντε ψυχοσωματικά σύνολα (μορφή, αίσθηση, αντίληψη, νοητικοί χαρακτηρισμοί και συνειδήσεις), τα πέντε στοιχεία (γη, νερό, φωτιά, αέρας, διάστημα), τα δώδεκα πεδία των αισθήσεων είναι τα όργανα των αισθήσεων και τα αντικείμενα τους (μάτι κ μορφή, αυτί κ ήχος, μύτη κ μυρωδιά, γλώσσα κ γεύση, σώμα κ απτό αντικείμενο, κ νους κ νοητικό αντικείμενο)

[1] εξαρτημένα φαινόμενα είναι όλα τα φαινόμενα που εκδηλώνονται λόγω αιτιών και συνθηκών και τα μη εξαρτημένα φαινόμενα είναι αυτά που δεν εξαρτώνται από αιτίες κι έτσι δεν γεννιόνται, δεν παύουν ούτε μεταβάλλονται, όπως πχ το διάστημα και οι δύο παύσεις. Συχνά υποδηλώνει τη νιρβάνα, τη φώτιση ή το αμετάβλητο Ντάρμα  (σημ. μτφρ)

[1] dharmakāya: Ένας πολυδύναμος όρος που μπορεί να αναφέρεται στη συλλογή των ιδιοτήτων (ντάρμα), οι οποίες μαζί συνιστούν την αληθινή φύση ενός Βούδα, όπως η μεγάλη σοφία, η μεγάλη συμπόνια και ούτω καθεξής, αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται στο σώμα ή στη συλλογή του Ντάρμα, δηλαδή στις διδασκαλίες του Βούδα (ντάρμα) στο σύνολό τους, και κατ' επέκταση μπορεί επίσης να αναφέρεται στην αληθινή φύση των πραγμάτων (ντάρμα) ως τέτοια.

[1] Τρεις πύλες της απελευθέρωσης. Κενότητα (shunyata), απουσία χαρακτηριστικών (animitta), απουσία προσδοκιών  (apranihita). Τα φαινόμενα δεν έχουν κάποια εγγενή ύπαρξη, δεν είναι έτσι όπως εμφανίζονται και δεν έχουν κάποιο εγγενή σκοπό. (TFOS)

[1] όπως αναφέρει η σούτρα, είναι το όνομα μιας επαναγέννησης του βραχμάνου ή πολύ πιθανόν, ένα επίθετο του Βούδα που μεταφράζεται ως ‘το λιοντάρι των Σάκυα’

[1] prajñā: Μία από τις τελειότητες (pāramitā), αλλά και μια γενική νοητική κατάσταση διάκρισης, η ικανότητα να κατανοεί κανείς και να κάνει λεπτές διακρίσεις μεταξύ των πραγμάτων και να καθορίζει μια σωστή πορεία δράσης, η οποία γίνεται εφαρμόσιμη όταν η σοφία συνδυάζεται με την ικανότητα στα μέσα (upāya).

[1] ṛddhivikurvaṇa: Ο όρος που χρησιμοποιείται γενικά για να περιγράψει την εκτέλεση μιας θαυματουργής εκδήλωσης, ο οποίος όμως συχνά έχει τη στενότερη έννοια της μετατροπής ενός πράγματος σε κάτι άλλο με τη βοήθεια υπεράνθρωπων δυνάμεων.

[1] nirvedhabhāgīya: Τέσσερα στάδια στην ανάπτυξη της ενόρασης στο μονοπάτι της αφύπνισης, στα οποία δίνονται τα ακόλουθα ονόματα στο Mahāyānasūtrālaṃkāra, κεφάλαιο 14, στίχος 26 κ.ε: «θερμότητα» (uṣmagata), “η κορυφή” (mūrdhan), “υπομονή” (kṣānti) και “το υψηλότερο κοσμικό dharma” (laukikāgradharma).

[1] lokottara: Κυριολεκτικά « υπεράνω του κόσμου» και αναφέρεται κυρίως στη νιρβάγα και την αφύπνιση, το μονοπάτι και τις πρακτικές που οδηγούν σε αυτά και τους παράγοντες που συνιστούν αυτές τις καταστάσεις.

[1] Εδώ η σούτρα παίζει με δύο από τις πρωταρχικές χρήσεις της λέξης ‘ντάρμα’. Αναφέρεται γενικά στα «πράγματα» ή «φαινόμενα» και στους παράγοντες που τα αποτελούν, αλλά χρησιμοποιείται επίσης συχνά για να σημαίνει «ποιότητα» ή «ιδιότητα», όπως εδώ και αλλού στη φράση buddhadharmāḥ, «οι ιδιότητες ενός Βούδα».

[1] Σράμανα / Ένας γενικός όρος για ένα άτομο που ζει μια θρησκευτική ζωή, που συχνά περιλαμβάνει την απάρνηση, μια ευρύτερη κατηγορία που περιλαμβάνει τόσο τους μη βουδιστές θρησκευτικούς απαρνητές όσο και τους βουδιστές μοναχούς, που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στο πλαίσιο της φράσης «ασκητές και βραχμάνοι».

[1] mahāpuruṣalakṣaṇa: Τα φυσικά χαρακτηριστικά ή οι ιδιότητες του ανθρώπινου σώματος που διαθέτουν οι βασιλιάδες που γυρίζουν τον τροχό και οι τέλειοι Βούδες και από τα οποία λέγεται ότι υπάρχουν τριάντα δύο.

[1] sahā: Ένα όνομα για τον «κόσμο» ή ίσως «γαλαξία» ή « κοσμικό σύστημα», πιο κυριολεκτικά, «το δοχείο των κόσμων» (lokadhātu), που αποτελεί την έκταση της επικράτειας του Βούδα Σακυαμούνι. Το όνομά του υποδηλώνει ότι πρόκειται για έναν κόσμο στον οποίο τα όντα βιώνουν τη δυστυχία. Θα μπορούσε επίσης να περιγραφεί ως η έκταση του κόσμου στον οποίο ο Μεγάλος Μπράχμα λέγεται ότι είναι ο κύριος και κυρίαρχος θεός (Sahāṃpati). Οι απόψεις ποικίλλουν σχετικά με την ακριβή έκταση του Σάχα, και η έκτασή του φαίνεται να έχει επεκταθεί με την πάροδο του χρόνου. Για τους σκοπούς αυτής της σούτρα, μερικές φορές εξισώνεται με το «σύμπαν των δισεκατομμυρίων κόσμων». Γενικότερα, μπορεί επίσης να νοηθεί ως ο κόσμος στον οποίο μπορεί να τοποθετηθεί ο τόπος όπου βρισκόμαστε εμείς.

[1] asaṃkhyeyakalpa: Το όνομα ενός συγκεκριμένου είδους κάλπα που κυριολεκτικά σημαίνει «ανυπολόγιστο». Ο αριθμός των ετών σε αυτό το κάλπα διαφέρει μέσα στις διάφορες σούτρα. Επίσης, είκοσι ενδιάμεσα κάλπα λέγεται ότι είναι ένα ανυπολόγιστο κάλπα και τέσσερα ανυπολόγιστα κάλπα είναι ένα μεγάλο κάλπα. Υπό το πρίσμα αυτό, αυτά τα τέσσερα ανυπολόγιστα κάλπα αντιπροσωπεύουν τα κάλπα της δημιουργίας, της παρουσίας, της καταστροφής και της απουσίας ενός κόσμου. Οι Βούδες συχνά περιγράφεται ότι εμφανίζονται μέσα στο δεύτερο «ανυπολόγιστο» κάλπα.

[1] Το σύμβολο καλοτυχίας που εννοείται εδώ είναι η σβάστικα

[1] yojana: Μονάδα μέτρησης της απόστασης, που υπολογίζεται διαφορετικά σε διάφορα συστήματα, αλλά κυμαίνεται μεταξύ τεσσάρων και εννέα μιλίων.

[1] saptaratna: Επτά βασιλικοί θησαυροί ή τα επτά πολύτιμα, που κατέχει ένας βασιλιάς που περιστρέφει τον τροχό/Τσακραβαρτίν : ο τροχός, ο ελέφαντας, το άλογο, το πετράδι, η βασίλισσα, ο υπουργός και ο στρατηγός 84000

Την στιγμή της γέννησης ενός Τσακραβαρτίν εκδηλώνονται ταυτόχρονα στον κόσμο του: ένας πολύτιμος τροχός και το πετράδι [που εκπληρώνει ευχές]που συμβολίζουν την κοσμική και πνευματική του ηγεσία και τα θαυματουργά μέσα της επίτευξής του, το άλογο και ο ελέφαντας είναι τα οχήματα του και συμβολίζουν την ανεξάντλητη ταχύτητα και δύναμη, η βασίλισσα, ο υπουργός κι ο στρατηγός συμβολίζουν την τριάδα της αγάπης, σοφίας. the handbook of Tibetan symbols

[1] ένας μυθικός ποταμός

[1] Ο πρώτος Βούδας αυτού του τυχερού κάλπα

[1] Ο δεύτερος Βούδας αυτού του τυχερού κάλπα

[1] Ο τρίτος Βούδας αυτού του τυχερού κάλπα

[1] Θα γίνει ο επόμενος Βούδας, ο πέμπτος, αυτού του τυχερού κάλπα. Μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή της τελικής του γέννησης, παραμένει στο πεδίο Τουσίτα, όπως έκανε και ο Σακυαμούνι.

[1] Ένας μελλοντικός Βούδας αυτού του τυχερού κάλπα

[1] Ένας μελλοντικός Βούδας αυτού του τυχερού κάλπα

[1] Ένας μελλοντικός Βούδας του οποίου το όνομα βεβαιώνεται στην Mañjuśrīmūlakalpa

[1] Ένας μποντισάτβα στο ακροατήριο αυτής της σούτρα, το όνομα του οποίου βεβαιώνεται στην Gaṇḍavyūha και αλλού, και το όνομα ενός πρίγκιπα σε αυτή τη σούτρα που προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Πούσπα

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι ένας από τους γιους του βασιλιά Dhṛtarāṣṭra σε αυτήν την σούτρα και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Sunetra. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα.

[1] Ένας μποντισάτβα που ήταν ένας από τους γιους του βασιλιά Dhṛtarāṣṭra και του οποίου το όνομα επιβεβαιώνεται στη Lalitavistara.

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι ένας από τους γιους του βασιλιά Dhṛtarāṣṭra σε αυτήν τη σούτρα και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Subāhu. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα.

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι ένας από τους γιους του βασιλιά Dhṛtarāṣṭra σε αυτήν τη σούτρα και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Τζιότις. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα.

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι πρίγκηπας και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Τζιοτιράσα. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα.

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι πρίγκηπας και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Αμπιούπαγκαταγκάμιν. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι πρίγκηπας και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Γκουναγκρανταρίν. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι πρίγκηπας και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Ντανασρί. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι πρίγκηπας και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Τζνανακάρα. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι ένας από τους γιους του βασιλιά Dhṛtarāṣṭra σε αυτήν τη σούτρα και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Ρατνακάρα. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα.

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι πρίγκηπας και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Σαμανταλόκα. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα

[1] Ένας μποντισάτβα που είναι πρίγκηπας και προβλέπεται να είναι ο μελλοντικός Βούδας Ανανταγκουνακίρτι. Το όνομά του επιβεβαιώνεται στο σανσκριτικό χειρόγραφο αυτής της σούτρα.

[1] Ένα παρατσούκλι για τον Brahmā, το οποίο θα μπορούσε να αποδοθεί ως Brahmā, «αυτός με τον κότσο στην κορυφή» (śikhin), ο οποίος σε αυτήν τη σούτρα φαίνεται να ταυτίζεται με τον Μεγάλο Brahmā, κυρίαρχο αυτού του κόσμου Sahā (mahābrahmā sahāṃpati).

[1] Caturbrahmavihāra: τα τέσσερα απροσμέτρητα, αγάπη, συμπόνια, χαρά και ισοψυχία

[1] bodhyaṅga: Ένας κατάλογος παραγόντων που ευνοούν και αποτελούν τα συστατικά της αφύπνισης, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: ενσυνειδητότητα (smṛti), αναλυτική παρατήρηση των πραγμάτων (dharmapravicaya), ηρωική προσπάθεια (vīrya), χαρά (prīti), ηρεμία (praśrabdhi), συγκέντρωση (samādhi) και ισοψυχία (upekṣā).

[1] 1)διάφορες υπεράνθρωπες δυνάμεις (ṛddhi), (2) η ικανότητα να γνωρίζει κανείς το νου των άλλων, (3) εξαιρετικές δυνάμεις της ακοής ή το θεϊκό αυτί, (4) εξαιρετικές δυνάμεις της όρασης ή το θεϊκό μάτι, (5) η ικανότητα να θυμάται κανείς τις προηγούμενες ζωές του και (6) η γνώση ότι οι μολύνσεις έχουν καταστραφεί και ότι είναι η τελευταία ζωή του.

[1] Akuśaladharma: Αυτές οι «ιδιότητες» αφορούν ενέργειες ή καταστάσεις του σώματος, του λόγου και του νου. Συχνά μεταφράζονται ως «μη αρετές» και συνήθως απαριθμούνται σε δέκα: δολοφονία, κλοπή, σεξουαλική ανάρμοστη συμπεριφορά, ψέμα, διχαστική ομιλία, σκληρή ομιλία, παράλογη ομιλία, πλεονεξία, κακή προαίρεση και λανθασμένες απόψεις.

[1] Στα σανσκριτικά, ο όρος nirvāṇa σημαίνει κυριολεκτικά «εξάλειψη» και στα θιβετιανά mya ngan las 'das pa σημαίνει κυριολεκτικά «πέρα από τη θλίψη». Ως γενικός όρος, αναφέρεται στην παύση όλων των δεινών, των προσβεβλημένων νοητικών καταστάσεων (kleśa) και των αιτιωδών διαδικασιών (karman) που οδηγούν στην επαναγέννηση και την οδύνη στην κυκλική ύπαρξη, καθώς και στην κατάσταση στην οποία όλες αυτές οι επαναγεννήσεις και τα δεινά έχουν παύσει οριστικά.

[1] Η ερυθρά σανδαράχη (αγγλ. realgar) είναι θειούχο ορυκτό του αρσενικού .   wiki

[1] Magnolia champaca           wiki

[1] Το Varsika στην Ινδία είναι το όνομα ενός φυτού που ορίζεται με το Jasminum sambac σε διάφορες βοτανικές πηγές.   wiki

[1] Μια σύντομη μορφή του ονόματος Παντμασριράτζαγάρμπα, του Βούδα στο βουδικό πεδίο Παντμαβάτι

[1] loka lokadhātu / Ο όρος lokadhātu αναφέρεται σε ένα ενιαίο παγκόσμιο σύστημα τεσσάρων ηπείρων που φωτίζεται από έναν ήλιο και μια σελήνη, με ένα όρος Μερού στο κέντρο του και έναν δακτύλιο βουνών που το περιβάλλει στην περιφέρειά του, και με τα διάφορα βασίλεια των θεών από πάνω, περιλαμβάνοντας έτσι τα βασίλεια της επιθυμίας, της μορφής και του άμορφου πεδίου.

Ο όρος μπορεί επίσης να αναφέρεται σε ομάδες τέτοιων παγκόσμιων συστημάτων σε πολλαπλάσια των χιλιάδων. Ένα σύμπαν από χίλια τέτοια παγκόσμια συστήματα ονομάζεται χιλιόκοσμος (sāhasralokadhātu, stong gi 'jig rten gyi khams)- χίλιοι τέτοιοι χιλιόκοσμοι ονομάζονται δισχιλιόκοσμος (dvisāhasralokadhātu, stong gnyis kyi 'jig rten gyi khams), και χίλιοι τέτοιοι δισχιλιόκοσμοι ονομάζονται τρισχιλιόκοσμοι (trisāhasralokadhātu, stong gsum gyi 'jig rten gyi khams). Ένας τρισχιλιόκοσμος είναι το μεγαλύτερο σύμπαν που περιγράφεται στη βουδιστική κοσμολογία.

Σε αυτό το κείμενο: Σε αυτή τη μετάφραση, ο όρος «κόσμος» χρησιμοποιείται γενικά ως μετάφραση τόσο του loka («κόσμος») όσο και του lokadhātu (το οποίο θα μπορούσε επίσης να αποδοθεί ως «γαλαξίας» ή «σύμπαν» ή, πιο κυριολεκτικά, ως «δοχείο κόσμων»), εκτός από την περίπτωση των φράσεων «σύμπαν δισεκατομμυρίων κόσμων» (trisāhasramahāsāhasralokadhātu), «γαλαξίας χιλίων κόσμων» και «γαλαξίας εκατό χιλιάδων κόσμων», δεδομένου ότι η αγγλική λέξη «world» είναι ευέλικτη και μπορεί να αναφέρεται τόσο στη γη όσο και στο σύμπαν γενικότερα.

[1] Īryāpatha / Οι φυσικές στάσεις που ορίζονται βασικά ως οι τέσσερις στάσεις: περπάτημα, ορθοστασία, κάθισμα και ξάπλωμα. Συνδέεται με τη σωματική δραστηριότητα και τη συμπεριφορά.

[1] Η μετάφραση εδώ αντανακλά κάποια από τα ιδιαίτερα συντακτικά στοιχεία της θιβετιανής μετάφρασης. Τα σανσκριτικά υποδηλώνουν ότι θα μπορούσαμε εναλλακτικά να μεταφράσουμε αυτό το απόσπασμα ως εξής: «Επιπλέον, από αυτή την άποψη, ο πραγματωμένος δεν θα μπορούσε να παραχθεί από ένα σώμα ή έναν νου» (na ca tatra tathā[ga]taḥ kāyena vā cittena vā vyāvṛto bhaved). Και οι δύο μεταφράσεις φαίνεται να μπορούν να επιλυθούν γύρω από την ίδια βασική ιδέα, ωστόσο.

[1] Ένας πολυδύναμος όρος που μπορεί να αναφέρεται στη συλλογή των ιδιοτήτων (ντάρμα), οι οποίες μαζί συνιστούν την αληθινή φύση ενός Βούδα, όπως η μεγάλη σοφία, η μεγάλη συμπόνια κ.ο.κ., αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται στο σώμα ή στη συλλογή του Ντάρμα, δηλαδή στις διδασκαλίες του Βούδα (ντάρμα) στο σύνολό τους, και κατ' επέκταση μπορεί επίσης να αναφέρεται στην αληθινή φύση των πραγμάτων (ντάρμα) ως τέτοια.

[1] Rūpadhātu  Αυτό το πεδίο χαρακτηρίζεται από την εσωτερική ευδαιμονία της απορρόφησης. Αν εξηγηθεί περαιτέρω μέσω του σώματος, των συναισθημάτων και των δυνατοτήτων: «τα όντα εκεί έχουν σώματα στη φύση του φωτός, η εμπειρία τους διέπετε κυρίως από συναισθήματα ευδαιμονίας και δεν βασίζονται σε χονδροειδή τροφή." Τα όντα που κατοικούν σε αυτό το πεδίο θεωρούνται ότι είναι μια κατηγορία ουράνιων όντων (ντέβα). Η αιτία για την αναγέννηση σε έναν από αυτούς τους ουρανούς είναι το ευνοϊκό κάρμα που συσσωρεύεται μέσω της εξάσκησης των διαλογιστικών συγκεντρώσεων. Όταν τελειώσει αυτό το κάρμα, τα όντα αυτά θα ξαναπέσουν στην κυκλική ύπαρξη https://encyclopediaofbuddhism.org/wiki/R%C5%ABpadh%C4%81tu#cite_note-FOOTNOTEThupten_Jinpa2017s.v._%22The_Formation_of_World_Systems%22-1

[1] ṛṣipatana Το ερημητήριο για ασκητές στο πάρκο των ελαφιών, όπου ο Βούδας λέγεται ότι έκανε το πρώτο του κήρυγμα και στη συνέχεια έδωσε κι άλλες διδασκαλίες. Αυτή η μετάφραση προέρχεται από την ιστορία ότι το μέρος πήρε το όνομά του από το γεγονός ότι οι σοφοί πετούσαν και προσγειώνονταν εκεί.

Από την Λαλιταβιστάρα σούτρα, σ. 18-219: «Κοντά στο Μπενάρες, στο Mṛgadāva στην Ṛṣiptana, πεντακόσιοι Πρατυέκα που ζούσαν εκεί, αφού άκουσαν τη φωνή [που ανακοίνωνε τη σύλληψη του Μποντισάτβα], ανέβηκαν στον ουρανό στο ύψος επτά δέντρων ταλ και, αφού έφτασαν στην περιοχή της 'φωτιάς σαν σβησμένοι πυρσοί', μπήκαν στην πλήρη νιρβάνα. Ό,τι χολή, φλέγμα, σάρκες, νεύρα, οστά, σάρκα και αίμα είχαν εξαφανίστηκε, αναλώθηκε πλήρως από τη φωτιά- μόνο τα αγνά λείψανα (śarīrāṇi) έπεσαν στο έδαφος. Και επειδή οι σοφοί έπεσαν εκεί με αυτόν τον τρόπο, από εκείνη τη στιγμή στο μέρος αυτό δόθηκε το όνομα Ṛṣipatana» (μτφρ. Foucaux, σ. 20). https://www.wisdomlib.org/buddhism/book/maha-prajnaparamita-sastra/d/doc225051.html

[1] ṛddhipāda/τέσσερεις κατηγορίες που σχετίζονται με την πρόθεση (chanda), την επιμέλεια (vīrya), την προσοχή (citta) και την ανάλυση (mīmāṃsā), αντίστοιχα. Αυτά αποτελούν θεμέλια για την υπερφυσική δύναμη με την έννοια ότι λέγεται ότι είναι θεμελιώδεις νοητικές ιδιότητες που πρέπει να καλλιεργηθούν κατά την εξάσκηση του μονοπατιού. Παραδοσιακά περιλαμβάνονται μεταξύ των επτά συνόλων ιδιοτήτων που συνθέτουν τους τριάντα επτά παράγοντες που ευνοούν την φώτιση (bodhipakṣyadharma).

[1] vimokṣa / Μια σειρά από προχωρημένες διαλογιστικές καταστάσεις πέρα από τους τέσσερις διαλογισμούς (dhyāna) που συνεπάγονται μεγαλύτερη απελευθέρωση ή ελευθερία από το υλικό πεδίο της πραγματικότητας, καθώς και ένας γενικός όρος για τέτοιες ανώτερες διαλογιστικές καταστάσεις.

[1] parinirvāṇa / Αυτό αναφέρεται σε αυτό που συμβαίνει στο τέλος της ζωής ενός Άρχατ ή ενός Βούδα. Όταν η νιρβάνα επιτυγχάνεται με την φώτιση, είτε ως Άρχατ είτε ως Βούδας, όλα τα βάσανα, οι νοητικές καταστάσεις των παθών (kleśa) και οι αιτιώδεις διαδικασίες (karman) που οδηγούν στην επαναγέννηση και την δυστυχία στην κυκλική ύπαρξη έχουν σταματήσει, αλλά λόγω του προηγούμενου συσσωρευμένου κάρμα, τα συσσωρευμένα σύνολα αυτής της ζωής παραμένουν και πρέπει ακόμα να εξαντληθούν. Μόνο στο τέλος της ζωής αυτά παύουν, και εφόσον δεν προκύπτουν νέα σύνολα, ο Άρχατ ή ο Βούδα λέγεται ότι φτάνει στην παρινιρβάνα, που σημαίνει «πλήρης» ή «τελική» νιρβάνα. Αυτό είναι συνώνυμο με την επίτευξη της νιρβάνα χωρίς υπόλοιπο (anupadhiśeṣanirvāṇa).

Σύμφωνα με την άποψη της Μαχαγιάνα για ένα ενιαίο όχημα (ekayāna), η παρινιρβάνα του Άρχατ στο θάνατο, παρά το γεγονός ότι ονομάζεται έτσι, δεν είναι οριστική. Ο Άρχατ πρέπει ακόμα να εισέλθει στο μονοπάτι των Μποντισάτβα και να φτάσει στην φώτιση  Από την άλλη πλευρά, η παρινιρβάνα ενός Βούδα, σε τελική ανάλυση, θα πρέπει να κατανοηθεί ως μια επίδειξη που εκδηλώνεται προς όφελος των όντων- βλ. τη Διδασκαλία για την εξαιρετική μεταμόρφωση που είναι το θαύμα της απόκτησης των δυνάμεων του Βούδα (Toh 186), 1.32.

[1] apsaras /θηλυκά πνεύματα, κοσμικά και θεϊκά, των νεφών και των υδάτων με την ικανότητα να αλλάζουν μορφή κατά βούληση, συχνά συντροφεύουν τους γκαντάρβα https://en.wikipedia.org

[1] Nirmita / Προερχόμενη από το σανσκριτικό ρήμα mā («μετράω», «σχηματίζω», «δημιουργώ», «εκθέτω»), και επομένως πιθανώς συνδεδεμένη με τον όρο māyā («μαγική ψευδαίσθηση»), η nirmita με αυτή την έννοια είναι ένα αντικείμενο ή μια εικόνα, συχνά αντίγραφο ενός προσώπου, που έχει δημιουργηθεί μέσω της υπερφυσικής δύναμης της δημιουργίας μαγικών ψευδαισθήσεων.

[1] Ιστορίες για τις προηγούμενες ζωές του Βούδα

[1] Μια ιστορία της παρούσας ζωής και μια ιστορία προηγούμενης ζωής και ο καρμικός σύνδεσμος μεταξύ τους

[1] śabdamaṇḍala / Μια έκφραση που συναντάται σε αυτήν τη σούτρα και αναφέρεται στην έκταση ή την εμβέλεια του ήχου της φωνής ενός πραγματωμένου.

[1] Στον κατάλογο που ακολουθεί, έχει γενικά γίνει προσπάθεια να ακολουθηθούν οι συμβάσεις της θιβετιανής μετάφρασης και να επαναληφθεί η κοινή έκφραση των τεσσάρων ευγενών αληθειών σε κάθε πρόταση, καθώς επίσης και να μεταφραστούν οι ισοδύναμες εκφράσεις των αληθειών στις γλώσσες των θεϊκών πεδίων στα αγγλικά, όταν το επιχειρεί και τα θιβετιανά. Παρ' όλα αυτά, το νόημα πολλών από τις μεταφράσεις από τα Θιβετιανά είναι ασαφές, και έτσι οι αγγλικές μεταφράσεις θα πρέπει να θεωρούνται κάπως προσωρινές.

[1] Το κατώτερο από τα έξι βασίλεια του πεδίου της επιθυμίας σύμφωνα με τη βουδιστική κοσμολογία, είναι ο τόπος κατοικίας των τεσσάρων μεγάλων βασιλιάδων (caturmahārāja, rgyal chen bzhi), που παραδοσιακά βρίσκεται σε μια πλαγιά του Σουμερού, ακριβώς κάτω από το Πεδίο των Τριάντα Τριών. Κάθε κύρια κατεύθυνση κυβερνάται από έναν από τους Τέσσερις Μεγάλους Βασιλιάδες και κατοικείται από μια διαφορετική κατηγορία μη ανθρώπινων όντων: στα ανατολικά, ο Dhṛtarāṣṭra κυβερνά τους γκαντάρβα- στα νότια, ο Virūḍhaka κυβερνά τους κουμπάντας- στα δυτικά, ο Virūpākṣa κυβερνά τους νάγκα- και στα βόρεια, ο Vaiśravaṇa κυβερνά τους γιάκσα.

[1] Το δεύτερο ουράνιο βασίλειο του πεδίου της επιθυμίας, που κυβερνά ο Σάκρα, βρίσκεται στην κορφή του όρους Μερού μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο

[1] Το τρίτο ουράνιο βασίλειο μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο.

[1] Το τέταρτο ουράνιο βασίλειο που λέγεται Τουσίτα. Εκεί κατοικούν όλοι οι μελλοντικοί Βούδες πριν πάρουν την τελική τους επαναγέννηση πριν από την φώτιση. Εκεί, ο Βούδας Σακυαμούνι έζησε την προηγούμενη ζωή του ως μποντισάτβα Σβετακέτου. Όταν αναχώρησε για να γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο, όρισε τον μποντισάτβα Μαϊτρέγια, που θα είναι ο επόμενος Βούδας αυτού του κάλπα, ως αντιβασιλέα του Ντάρμα στην Τουσίτα. μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο

[1] Το δεύτερο ανώτερο ουράνιο βασίλειο

[1] Το ανώτερο ουράνιο πεδίο του πεδίου της επιθυμίας

[1] Augh συναίσθημα που εκφράζει αγανάκτηση, απογοήτευση /ωιμέ!

[1] Μάρα, κυριολεκτικά «θάνατος» ή «δημιουργός του θανάτου», είναι το όνομα του ντέβα που προσπάθησε να εμποδίσει τον Βούδα να επιτύχει την φώτιση, το όνομα που δόθηκε στην κατηγορία των όντων που ηγείται, και επίσης ένας απρόσωπος όρος για τις καταστροφικές δυνάμεις που κρατούν τα όντα φυλακισμένα στη σαμσάρα

[1] Μια υψηλόβαθμη θεότητα που προΐσταται ενός θεϊκού κόσμου- θεωρείται επίσης ο Κύριος του κόσμου Σάχα (το σύμπαν μας). Αν και δεν θεωρείται δημιουργός θεός στον Βουδισμό, ο Μπράχμα κατέχει σημαντική θέση ως ένας από τους δύο θεούς (ο άλλος είναι ο Indra/Śakra) που λέγεται ότι πρώτος προέτρεψε τον Βούδα Σακυαμούνι να διδάξει το Ντάρμα. Οι συγκεκριμένοι ουρανοί που βρίσκονται στο πεδίο της μορφής, πάνω στο οποίο κυβερνά ο Μπράχμα, είναι συχνά μερικά από τα πιο περιζήτητα βασίλεια ανώτερης επαναγέννησης στη βουδιστική λογοτεχνία. Δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα ή συστήματα κόσμων, υπάρχουν επίσης πολλαπλοί Μπράχμα που προΐστανται σε αυτά. Τα πιο συχνά επίθετά του είναι «Κύριος του κόσμου Σάχα» (sahāṃpati) και Μεγάλος Μπράχμα (mahābrahman).

[1] Το πρώτο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την πρώτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το δεύτερο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την πρώτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το τρίτο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την πρώτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το τέταρτο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την δεύτερη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το έβδομο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τρίτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Εδώ, όπως και σε μερικές άλλες περιπτώσεις σε αυτόν τον κατάλογο, η θιβετιανή μετάφραση απλώς μεταγράφει αυτό που πρέπει να υπάρχει στο σανσκριτικό χειρόγραφο. Αυτός ο μεταγραμματισμός έχει αποδοθεί εδώ χωρίς προσπάθεια προσδιορισμού του πιθανού νοήματος, αν υπάρχει κάποιο. Υποψιάζεται κανείς ότι μια λέξη όπως η ohita μπορεί να είναι μια μη σανσκριτική μορφή της σανσκριτικής λέξης avahita, η οποία μπορεί να σημαίνει «βυθίστηκε», αλλά αυτό είναι μόνο εικασία.

[1] Το όγδοο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τρίτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το ένατο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τρίτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το δέκατο τρίτο βασίλειο του πεδίου των μορφών, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τέταρτη κατάσταση του διαλογισμού (dhyāna). Το όνομά του μπορεί να προέρχεται από την αντίληψη ότι είναι ο κατώτερος από τους ουρανούς που είναι κατοικίες των αγνών (śuddhāvāsa)».

[1] Το δέκατο τέταρτο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τέταρτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το δέκατο πέμπτο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τέταρτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Εδώ, η μεταγραφή του σανσκριτικού χειρογράφου έχει αναπαραχθεί όπως βρίσκεται στη θιβετιανή μετάφραση. Το νόημα, αν υπάρχει, του υποκείμενου χειρογράφου είναι ασαφές, αλλά θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί ως εξής: «'δικό μου, δικό μου', σε σχέση με το 'δικό μου, δικό μου', η πειθαρχία της έπαρσης (mānānunaya) και η επιδίωξη της έπαρσης (mānānugama)».

[1] Το δέκατο έκτο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τέταρτη διαλογιστική κατάσταση

[1] Το δωδέκατο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, μετρώντας από το κατώτερο προς το ανώτερο. Συνδέεται με την τέταρτη διαλογιστική κατάσταση

[1]Το δέκατο έβδομο βασίλειο του πεδίου της  μορφής, που είναι το ανώτατο πεδίο της μορφής

[1] Μια κατηγορία yakṣa που το όνομά τους σημαίνει «έχουν κύπελλα στα χέρια τους».

[1] Mālādhārin /Μια κατηγορία θεϊκών όντων που το όνομά τους σημαίνει «γιρλαντοφόρος».

[1] Ιkuma 2020 συγκρίνει τον κατάλογο των εθνικών ονομάτων με έναν παρόμοιο κατάλογο ονομάτων που βρίσκεται στην κινεζική μετάφραση του *Abhidharma-mahāvibhāṣā.

[1]parinirvāṇa / Αυτό αναφέρεται σε εκείνο που συμβαίνει στο τέλος της ζωής ενός Άρχατ ή ενός Βούδα. Όταν η νιρβάνα επιτυγχάνεται με την αφύπνιση, είτε ως Άρχατ είτε ως Βούδα, όλα τα βάσανα, οι προσβεβλημένες νοητικές καταστάσεις (kleśa) και οι αιτιώδεις διαδικασίες (karman) που οδηγούν στην επαναγέννηση και την δυστυχία στην κυκλική ύπαρξη έχουν σταματήσει, αλλά λόγω του προηγούμενου συσσωρευμένου κάρμα, τα συσσωρευμένα στοιχεία αυτής της ζωής παραμένουν και πρέπει ακόμα να εξαντληθούν. Μόνο στο τέλος της ζωής αυτά παύουν, και εφόσον δεν προκύπτουν νέα σύνολα [σκάντα], ο Άρχατ ή ο Βούδας λέγεται ότι φτάνει στην παρινιρβάνα, που σημαίνει «πλήρης» ή «τελική» νιρβάνα. Αυτό είναι συνώνυμο με την επίτευξη της νιρβάνα χωρίς υπόλοιπο (anupadhiśeṣanirvāṇa).

Σύμφωνα με την θεώρηση της Μαχαγιάνα του ενιαίου οχήματος (όπου τα διάφορα πνευματικά μονοπάτια καταλήγουν τελικά σε μια μοναδική αλήθεια/ekayāna), η παρινιρβάνα του Άρχατ στο θάνατο, παρά το γεγονός ότι ονομάζεται έτσι, δεν είναι οριστική. Ο Άρχατ πρέπει ακόμα να εισέλθει στο μονοπάτι των μποντισάτβα και να φτάσει στην φώτιση. Από την άλλη πλευρά, η παρινιρβάνα ενός Βούδα, σε τελική ανάλυση, θα πρέπει να κατανοηθεί ως μια επίδειξη που εκδηλώνεται προς όφελος των όντων

[1] nirvāṇa / στα σανσκριτικά, ο όρος νιρβάνα σημαίνει κυριολεκτικά «εξάλειψη» και ο θιβετιανός όρος mya ngan las 'das pa σημαίνει κυριολεκτικά «πέρα από τη θλίψη». Ως γενικός όρος, αναφέρεται στην παύση όλων των δεινών, των μολυσμένων νοητικών καταστάσεων (kleśa) και των αιτιακών διαδικασιών (karman) που οδηγούν στην επαναγέννηση και τη δυστυχία στην κυκλική ύπαρξη, καθώς και στην κατάσταση στην οποία όλες αυτές οι επαναγεννήσεις και τα δεινά έχουν παύσει οριστικά.

Πιο συγκεκριμένα, προσδιορίζονται τρεις κύριοι τύποι νιρβάνα. (1) Ο πρώτος τύπος νιρβάνα, που ονομάζεται νιρβάνα με υπόλοιπο (sopadhiśeṣanirvāṇa), είναι η κατάσταση στην οποία οι Άρχατ ή οι Βούδες έχουν επιτύχει την φώτιση αλλά εξακολουθούν να εξαρτώνται από τα εξαρτημένα σύνολα [σκάντα] μέχρι να εξαντληθεί η διάρκεια της ζωής τους. (2) Στο τέλος της ζωής, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πλέον αιτίες για επαναγέννηση, αυτά τα σύνολα [σκάντα] παύουν και δεν δημιουργούνται νέα σύνολα. Αυτό που συμβαίνει τότε ονομάζεται νιρβάνα χωρίς υπόλοιπο ( anupadhiśeṣanirvāṇa), το οποίο αναφέρεται στο μη εξαρτημένο στοιχείο (dhātu) της νιρβάνα στο οποίο δεν υπάρχει υπόλοιπο των συνόλων. (3) Οι διδασκαλίες των Μαχαγιάνα διακρίνουν την τελική νιρβάνα των Βούδα από εκείνη των Άρχατ, καθώς η νιρβάνα των Άρχατ δεν θεωρείται τελική. Οι Βούδες επιτυγχάνουν αυτό που αποκαλείται non abiding nirvāṇa (apratiṣṭhitanirvāṇa), το οποίο υπερβαίνει τα άκρα της σαμσάρα και της νιρβάνα, δηλαδή την ύπαρξη και την γαλήνη. Αυτή είναι η νιρβάνα που είναι ο στόχος του μονοπατιού της Μαχαγιάνα.

[1] Ο όρος έχει την έννοια της δύναμης που προέρχεται από την απλή παρουσία ή τη φύση του πράγματος, κάτι σαν την κλασική έννοια του όρου ‘χάρισμα’

[1] adhiṣṭhāna Ένας δύσκολος όρος που προέρχεται από ένα σανσκριτικό ρήμα που μπορεί να σημαίνει εξουσιοδοτώ ή ενδυναμώνω, καθώς και να βρίσκομαι πάνω από κάτι, να εξαρτώμαι από κάτι ή να χρησιμεύω ως βάση για κάτι. Ως ουσιαστικό, μπορεί να αναφέρεται στην αποφασιστικότητα ή την πρόθεση κάποιου να συμβεί κάτι, καθώς και στο αντικείμενο της πρόθεσής του. Οι μορφές του ουσιαστικού και του ρήματος χρησιμοποιούνται επίσης σε αυτή και σε άλλες σούτρες για να μεταδώσουν μια αίσθηση εξαιρετικής κυριαρχίας και δύναμης, ένα είδος υπεράνθρωπης θέλησης να κάνει τα πράγματα να συμβούν.

[1] bodhimaṇḍa /Ο τόπος όπου ο Βούδας Σακυαμούνι πέτυχε την φώτιση και όπου κάθε Βούδας θα εκδηλώσει την επίτευξη της φώτισης. Στον κόσμο μας αυτό θεωρείται ότι βρίσκεται κάτω από το δέντρο μπόντι, το Vajrāsana, στη σημερινή Μποντγκάγια της Ινδίας. Μπορεί επίσης να αναφέρεται στην ίδια την κατάσταση της φώτισης.

[1] Pañcatapas / Μια ασκητική πρακτική κατά την οποία ο ασκούμενος ανάβει τέσσερις φωτιές, μία για κάθε μία από τις τέσσερις κατευθύνσεις, και στη συνέχεια κάθεται στη μέση τους, ενώ ο ήλιος, η πέμπτη φωτιά, καίει ακριβώς από πάνω του. Αυτή η πρακτική λέγεται επίσης ότι γίνεται ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου.

[1] Το Saccharum munja, γνωστό ως munja, είναι ένα αγρωστώδες χόρτο που συναντάται σε άγονες περιοχές και κατά μήκος των όχθων των ποταμών  https://ayurwiki.org

[1] Balbaja (बल्बज):-m. (αργότερα balvaja, ή valvaja) Eleusine Indica (τραχύ χόρτο που δεν αρέσει στα βοοειδή)   https://www.wisdomlib.org/definition/balbaja

[1] Desmotachya bipinnata χρησιμοποιείται σε τελετές   https://www.thehindu.

[1] Το όνομα αυτού του διαλογισμού είναι āsphānaka στα σανσκριτικά, mkha' khyab στα θιβετιανά και appānaka ή appāṇaka στο Pali. Στο Mahāsaccaka Sūtta της Majjhima Nikāya (Bodhi και Ñāṇamoli, σελ. 337), περιγράφεται ως ένα είδος διαλογισμού κατά το οποίο [ο ασκούμενος] δεν αναπνέει.

[1] bodhimaṇḍa Ο τόπος όπου ο Βούδας Σακυαμούνι πέτυχε την φώτιση και όπου κάθε Βούδας θα εκδηλώσει την επίτευξη της φώτισης. Στον κόσμο μας αυτό θεωρείται ότι βρίσκεται κάτω από το δέντρο Μπόντι, στη σημερινή Μποντγκάγια της Ινδίας. Μπορεί επίσης να αναφέρεται και στην ίδια την κατάσταση της φώτισης. 

[1] Daitya: μη ανθρώπινα όντα που γεννήθηκαν από την Ντίτι (γυναίκα του σοφού Κάσυαπα, Ινδουισμός)

 [1] Nyctanthes arbor-tristis, Night Blooming Jasmine, Parijat, Tree of Sorrow

 [1]anutpattika­dharmakṣānti Το τρίτο και τελευταίο στάδιο των τριών επιπέδων διανοητικής αποδοχής (kṣānti) του Ντάρμα. Ισοδυναμεί με την αποδοχή της κενότητας όλων των πραγμάτων, του γεγονότος ότι δεν αναδύονται ούτε παύουν να υπάρχουν ως πραγματικά ή ουσιαστικά αληθινά φαινόμενα. Ακολουθεί το δεύτερο επίπεδο αποδοχής, το οποίο φέρνει κάποιον σε συμμόρφωση με το Ντάρμα (ānulomikadharmakṣānti), το οποίο με τη σειρά του ακολουθεί το πρώτο στάδιο αποδοχής, στο οποίο ακολουθεί κανείς τη φωνή (ghoṣānugā kṣānti) του δασκάλου του Ντάρμα. Αυτή είναι μια ξεχωριστή αλλά σχετική χρήση του όρου kṣānti, ο οποίος μεταφράζεται επίσης σε αυτήν τη σούτρα ως «υπομονή», όταν αναφέρεται στην τελειότητα (pāramitā) και την αρετή της υπομονής γενικότερα.

 [1] Οι αρετές/ποιότητες που προάγουν τη φώτιση είναι οι 37 παράγοντες της φώτισης: οι 4 εφαρμογές της επαγρύπνησης, οι 4 βάσεις των υπερφυσικών δυνάμεων, οι 4 ορθές προσπάθειες, οι 5 πνευματικές ικανότητες, οι 5 δυνάμεις, το οκταπλό μονοπάτι και οι 7 θεμελιώδεις παράγοντες της φώτισης